Μέχρι να φτάσω στον κόμβο της περιφερειακής δεν είχα ακόμα αποφασίσει....
ίσως λίγο προς Σέρρες ή Βέρμιο ίσως λίγο Χολομώντα,
τελικά τραβάω ευθεία ανατολικά κι ότι πει το θερμόμετρο και η άσφαλτος.
Έτσι βρέθηκα στο δρόμο που οδηγεί από τον Πολύγυρο προς τα Πυργαδίκια
μιας και το +6 που έβλεπα μετά τον Αγιο Πρόδρομο δεν ήταν η παρέα που θα ήθελα σήμερα.
Τορωναίος κόλπος και αριστερά στην φωτό το νησάκι Κέλυφος ή Χελώνα
που δικαιολογεί το δεύτερο του όνομα βλέποντας το από εδώ.
Αφήσαμε την ταινία στη μέση γιατί την επόμενη μέρα είχαμε εκδρομή.
Να ανεβούμε ψηλά να κοιτάξουμε μακριά να αδειάσουμε το μυαλό από τον αστικό φόρτο.
Στάση μετά τα Αναβρυτά για να φύγει η παιδική ζαλάδα ,ευκαιρία για σάτιρα στα social.
Άνοιξα το παράθυρο κι άρχισα να του μιλάω.
Ημερήσια ,πρωινή για την ακρίβεια , απόδραση στα Πιέρια όρη.
Είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε άλλη μία μέρα στην αγαπημένη μας ασημένια θάλασσα
και σε μια γρήγορη βόλτα στα χιονισμένα βουνά απέναντι.
Κι λοπως σε κάθε εξόρμηση προς τα δυτικά,
το δύσκολο είναι να βγεις από τον μακρύ και βαρετό αστικό κύκλο
και να βρεθείς φάτσα στον προορισμό.
M.O.Θ.
Εκδρομικό τμήμα.
Το πρωινό μας ραντεβού στην ολοκαίνουρια μοτο-γωνιά του καφέ
το Street Box πίσω από τον παλιό ''Τερζή''.
Στο τέταρτο βουνό πήγαμε με τέσσερις ρόδες!
Γιατί όταν όλοι θέλουν να είναι εκεί δε χαλάς χατήρι
παρά μόνο χάρη ζητάς από το δίτροχο , να κάνει ένα ρεπό!
Γρήγορη Κυριακάτικη αποστολή εξερεύνησης και κατάκτησης
της παγωμένης κορυφής του Λαιλιά Σερρών
Ο καιρός μέχρι τον κάμπο μουντός και ψαρωτικός.
Ευτυχώς μετά το Λαχανά δείχνει ότι θα ανοίξει.
Κείμενο-Φωτογραφίες
Ειρήνη Μυλωνά
Το χωριό Πενταδάκτυλος (Pentatattilo) στην Καλαβρία ήταν η απόληξη ενός ταξιδιού στη Σικελία που με πολύ φροντίδα οργάνωσε ο Γιάννης Λυμτσιούλης της melodrakma.
Μετά από μία τρίωρη περπλάνηση στους άδειους δρόμους και τα δάση του Βερμίου
βρίσκομαι σε ένα κεντρικό σταυροδρόμι της Έδεσσας
και παρατηρώ τα ασφυκτικά γεμάτα κόσμο καφέ.
Με τον φθινοπωρινό καιρό να μας προτρέπει να φύγουμε για μοτοβόλτα
μαζευτήκαμε στη στροφή του Χορτιάτη μαζί με άλλες 24 μοτοσυκλέτες
και ξεκινήσαμε με προορισμό το Παγγαίο.
Η πιό ωραία εξέλιξη,μας τιμούν με την παρουσία τους πολλές συνοδηγοί στην τρέλα μας.
Το πρώτο μου μέλημα για το φθινόπωρο ήταν να μην ξανακάνω το περσινό λάθος.
Να μην χάσω την χωμάτινη του ridewild το απαιτητικό ΧΩΜ στην πέμπτη του έκδοση.
Αντιμέτωπος απο τη μια με την -ανύπαρκτη όπως αποδείχθηκε- βαρεμάρα της εθνικής
που θα με πήγαινε στην και θα με έφερνε από την εκδρομή
κι από την άλλη με την -πέρα για πέρα υπαρκτή- βόρεια βαρεμάρα κι απραξία
σε αντίστοιχες εκδρομικές εξορμήσεις.
Παραμονή μεσημέρι....
ΧρειάστηκαΝ κάτι παραπάνω από δύο μήνες για να βάλουμε σε μια σειρά
αυτό που μας συνέβη ταξιδεύοντας στη μοναδική Ισλανδία.
Ένα ολόκληρο δεύτερο ταξίδι μέσα από την προσπάθεια προσανατολισμού στο χάρτη και την όσο γίνεται πιο αντιπροσωπευτική των γεγονότων και των συναισθηματων επιλογή στο κείμενο και στις εικόνες.
Θερμή παράκληση και διαταγή μαζί,να το απολαυσετε
σε μια μεγάλη οθόνη μακριά από την ξεπέτα των κινητών και των άλαλων like.
Θερμή παράκληση και ευχή μαζί να μας πείτε τι νιώσατε
αν ονειρευτήκατε και ότι άλλο με δύο αράδες
Ειρήνη-Χριστίνα-Πασχάλης
Ισλανδία, Αύγουστος 2021.
Μετά από έναν και πλέον χρόνο αναμονής ξαναβγαίνουμε από τα σύνορα της χώρας
Σαββατοκύριακο με τα μηχανάκια λοιπόν
σε προορισμό που προέκυψε από παλιά χρωστούμενα.
ο Καιρός έχει γυρίσει σε συννεφιασμένος αλλά τα σημάδια της πολυήμερης βροχόπτωσης
είναι έντονα στο οδόστρωμα και τριγύρω μας
Ενα χαλαρωτικό στοιχείο ήταν ότι έβρεχε καρέκλες από τη στιγμή που ξεκίνησα με αποτέλεσμα ο καιρός να είναι αδύνατον να χειροτερέψει κι άλλο.
Σε πρόβλημα ( αδιαβροχοποίησης και μόνον ) εξελίχθηκε
μιας και σε όλη την διάρκεια της δίωρης βόλτας δεν άλλαξε τίποτα
στο μένος της βροχής και του αέρα και την ποσότητα του νερού που έπεφτε.
Πρωταθλητής αδιαβροχοποίησης- μετά το κράνος- οι μπότες Sidi Adventure Goretex
με το παντελόνι Carlsbad Goretex της Klim στη δεύτερη θέση
και τα Streetguard Goretex γάντια της BMW στην τρίτη.
Το 15 ετων επίσης Goretex μπουφάν άντεξε το πρώτο μισάωρο και μετά άνοιξε τις πόρτες του στο νερό...
Not bad!
Δορκάδα
Σαββατιάτικο πρωινό δίχως πρόγραμμα και ευκαιρία να δούμε το μαγικό δρόμο
που ενώνει την Αρναία με το Στρατώνι μεσω της Βαρβάρας και της Ολυμπιάδας.
Η διαδρομή είναι από τις απολαυστικότερες διασχίσεις πυκνού δάσους κοντά στη Θεσσαλονίκη
κι έχει ωραιότατη κατάληξη στις παραλίες ανάμεσα σε Στρατώνι και Ολυμπιάδα.
Τέλος για εκείνες τις Παρασκευές που κατέληγαν -μέσα- στη θάλασσα.
Τώρα το σκηνικό αλλάζει , γίνεται φθινοπωρινό και οι καλές της εποχής εικόνες
θέλουν χιλιόμετρα αρετή και τόλμη ειδικά στο χώρο ανεφοδιασμού με τα ανεξέλεγκτης αξίας καύσιμα.
Και ξαφνικά θυμήθηκα ότι στην αυλή έχω ένα ωραίο μηχανάκι με χωμάτινα λάστιχα!
Μια κουβέντα για τη λίμνη Τριαδίου και τον οικισμό της Μεσινούδας
λίγο πιο πάνω στο δρόμο για το ραντάρ ήταν η δεύτερη αφορμή ,
για την αιτία δεν το συζητάμε η μόνιμη τάση φυγής και αποφυγής ταυτόχρονα.
Η έστω και μιας ώρας περιήγηση στο απόλυτα ήσυχο βουνό ήταν βάλσαμο.
Τα στεγνά πετρώδη εδάφη του ανατολικού Χορτιάτη δεν ήταν και ότι καλύτερο αλλά δε βαριέσαι....
Αυτό που έμεινε είναι ότι όλη η κούραση και η κατήφεια του δευτεριάτικου εργασιακού φόρτου
χάθηκαν με μιας στα σπιναρίσματα που έκανε μόνιμα το ταλαίπωρο διαλυμένο πίσω λάστιχο.
Λίγες φωτό και ένα δίλεπτο βιδεάκι κυριολεκτικά χειροποίητο,
θα τα ξαναπούμε συντομα και εκτενέστερα!
Πρώτη επιχείρηση διέλευσης του Ολύμπου
H Βόρεια Παρέα μου στα απρόοπτα στα εύκολα στα δύσκολα στα ωραία .....και στα πολύ ωραία!
Εν μέσω νεφών και ποικιλίας προκλήσεων ανηφορίζω
για το στρατηγείο των Ασφάλτινων νούμερο 10 στην έμμορφη Κερασιά Καρδίτσης.
Δυο ολόκληρες μέρες στη διάθεση μας για μια φθινοπωρινή για δύο
και η πυξίδα δείχνει μόνιμα δυτικά στις Ηπειρωτικές γωνιές κι δροσιές.
Ένα ακόμη 36ωρο οδηγικό κρεσέντο με καύσιμο την τελειομανία μου στη σχεδίαση των εκδρομικών.
Ο Μπάμπης και ο Στέλιος ξεκινούν για την 6η Baladeza και μαζί με τον Σταύρο που έχει εξασφαλίσει 24ωρη άδεια από την μικρή του τους συνοδεύουμε μέχρι τη Γρανίτσα Ευρυτανίας οδηγώντας και πλουτίζοντας παράλληλα την δεύτερη μέρα των φετινών Ασφάλτινων 10.
Ξυπνάει η σκονισμένη μου χαρά μέσα απ τις λάσπες που κοιμάται τόσα χρόνια
και μου ζητάει ξεχασμένα δανεικά και λαχταράει μεθυσμένα σταυροδρόμια
Πεινάει η απελπισμένη μου καρδιά καταβροχθίζει ό,τι απόμεινε από μένα
και παραδέρνει από δω στο πουθενά φορώντας ξέφτια της αγάπης ματωμένα
Παραμιλάει η ξεχασμένη μου ζωή τραυλίζει ξόρκια, μπερδεμένες απαντήσεις
κι όλο τρεκλίζει μες τις θύελλες γυμνή σαν μια ζητιάνα με κλεμμένες αναμνήσεις
Κι ακούω την κουρασμένη μου φωνή μια να κλαίει μια να γελάει
με μανία σαν κάποιο φάντασμα που χάθηκε στη γη
και το κυκλώνει μια θανάσιμη αγωνία
Εσύ με ένα βλέμμα σβηστό,
-μια παλιά σου συνήθεια- προσπαθείς το χαμό να μη δεις
Δεν είναι το ψέμα μα η αλήθεια ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς
Ιούλιος 2021 και ξεκινούμε για ένα παλαιό δικό μου χρωστούμενο,μια γύρα στα νησιά του Αιγαίου.
Οι ημερομηνίες σταθερές και πάνω στο κατασκηνωτικό πρόγραμμα της μικρής μας.
Και πάνω σε αυτές το πρώτο ναύλο προς τη Σύμη να απέχει δύο μέρες από την εκκίνηση στα βόρεια.
Άνοιγμα του χάρτη και το δεύτερο μεγάλο χρωστούμενο
αυτό της Ειρήνης στα Άγραφα μοιάζει να οδεύει κι αυτό προς διεκπεραίωση.
21-6-2021 20.55 μμ
Η επιστροφή της Δευτέρας του Αγιου Πνεύματος είναι από τις πιο επώδυνες της χρονιάς και συναγωνίζεται μόνον με αυτές απο την Πρωτομαγιά παλαιοτέρων προ covid εποχών.
Χιλιάδες αυτοκίνητα επιχειρούν μέσα σε λίγες ώρες να βρεθούν πίσω στην πόλη και η ακίνητη γραμμή φτάνει σχεδόν μέχρι τα Μουδανιά ενώ αυτή του πρωτου ποδαριού μετα τις ομώνυμες (του ποδαριού) παρεμβάσεις στην Ποτίδαια έφταναν πριν λίγο μέχρι την ανισόπεδη του ...Σάνη!!!!!
Για να γλυτώσεις τον μεγάλο κίνδυνο της χρήσης ΛΕΑ μετά την Καλλικράτεια ακολούθησε με και δες σε πραγματικό σχεδόν χρόνο την επιστροφή μέσω επαρχιακών με μηδενική στην κυριολεξία κίνηση.
Από Σκιώνη εως τον κόμβο Σάνη όλα κυλούν ηρεμα.
Η Ποτίδαια μου τρώει ένα πεντάλεπτο με τους οδηγούς παρά την τσαντίλα τους
να παραχωρούν ευγενικά χώρο στις 3 μοτοσυκλέτες που γίναμε ένα.
Και στα Μουδανιά βγαίνω στον παλιό..
Τρίγλια
Έξω από την Κρήνη με την πρώτη λίμνη στα δεξιά μου
Εκει στο βάθος αριστερά το μπουρίνι κάνει πίσω προς το Θερμαικό και τον Ολυμπο,τέλεια.
Άλλη μια λίμνη έξω από το Μονοπήγαδο όπου μπορείς να επιλέξεις το πάσο μεσω Βασιλικών να σταματήσεις στο Περέκ για χειροποίητα κουλουράκια ή να συνεχίσεις για Αγιο Αντώνιο όπως εγώ.
Κατηφορίζοντας άλλη μια λίμνη έξω απο το προαναφερθέν χωριό
Στον αυχένα προς τη Σουρωτή στάση στις δροσιές
Μέσω Σουρωτής και Ταγαραδων πιάνω τη Μουδανίων που ρολάρει κανονικά και σε σύνολο μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά είμαι στην Καλαμαριά με κατανάλωση μόλις 5.4 λιτρα/100 χλμ χωρίς ΛΕΑνταρισμούς και λοιπές προτεινόμενες από τους άσχετους εξυπνάδες.
Επιβάρυνση πέρα από το δεκάλεπτο 11 μόνον χλμ.
Τριήμερο στα βουνά των Αγράφων και τα Τζουμέρκα με πλοηγό το Θέμη,το Μελάτο.
Δεν υπήρχε αμφιβολία για το επίπεδο δυσκολίας,
Ο συνδυασμός της ανάγνωσης του πρόλογου με την πρότερη εμπειρία είναι αλάνθαστος.
Επίπεδο πέρα από τα συνηθισμένα,σύνθεση δυσκολίας στην εξερεύνηση
άγνωστων παρατημένων δρόμων με εξαντλητική υπομονή επιμονή και ωράριο
στολισμένο με την απόλυτη OFF διαβίωση για 3 ολόκληρες μέρες.
Οποιαδήποτε σύγκριση με οποιοδήποτε σουπερμαρκετάδικο
τύπου OFF γενόσημο προιόν παράφρασης ή παράνόησης
με κάνει να σκάω από τα γέλια.
Θα προσεγγίσουμε κι όσο πάει,αυτά δε χάνονται!
Αν υπάρχει μία λέξη για να περιγράψεις την εκδρομή, αυτή είναι η σύνθεση.
Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι τη στιγμή που έσβησε και ο τελευταίος κινητήρας
συμμετείχα σε μια σύνθεση.
Πήλιο.
Σταθερός μαγνήτης για τον κουρασμένο από την αδιάφορη αισθητική και την παγωνιά της καραντίνας.
Η απόφαση πάρθηκε σε ανύποπτο χρόνο .εορτασμός της επετείου για τον γάμο μας
και της σειράς γενεθλίων και ονομαστικών εορτών που έχουμε κάθε Άνοιξη.
Μαζί μας ο Μπάμπης και η Άννα αρπάζοντας την ευκαιρία
για ένα διαφορετικό ΣΚ μακριά από την καθημερινότητα.
Πιστοί στα εργασιακά μας καθήκοντα Σάββατο πρωί και με τεστ 48 ωρών στην τσέπη παρακαλώ πιάνουμε τους παράδρομους με προορισμό την ανατολική Μακεδονία.
Ο νέος παλιός δρόμος για τις Σέρρες είναι εκ των ουκ άνευ όταν κινούμαστε προς τα εκεί.
Ημερήσια του τελικού στόχου στρωσίματος του 1250 με ιδανικές θερμοκρασίες
και ακατάλληλο για ερασιτεχνική φωτογράφιση φως.
Με τον Πάνο και τον Άλεξ βρεθήκαμε και ανηφορίσαμε για τις δροσιές του ανατολικού Χορτιάτη.
Έστω και εντός ενός άχαρου οδηγικά νομού απολαύσαμε τον κρύο καθαρό αέρα
τα πρώτα δειλά ανθίσματα και μιά πραγματικά όμορφη παρέα.
Μου έμεινε η γνωριμία και η κουβέντα με τα παιδιά του gsmotoclub και όχι μόνον
η τέλεια οδηγική συμπεριφορά όλων ανεξαιρέτως
(το γκρουπ 18 μοτοσυκλετών θέλει υπομονή και συννενόηση με τα μάτια)
.....και φυσικά η χαρά της καινουριας μοτοσυκλετας!
Κορίτσια....Εγώ το πρωί θα φύγω ο καιρός είναι δροσερός και οι δρόμοι ανοικτοί,
συνθήκες ιδανικές για στρώσιμο μεγάλου υδρόψυκτου κινητήρα.
Ναι αλλά να ερχόμασταν κι εμείς, η σέλα πρέπει να πάρει έγκριση!
Η μοτοσυκλέτα έχει έρθει σπίτι της εδώ και 12 ώρες.
Το βράδυ περνάει γρήγορα με μία μικρή βόλτα γνωριμίας
και τοποθέτηση των απαραίτητων αξεσουάρ
Η λευκή αυτή τη φορά Παρασκευή φτάνει στο μεσημέρι της
και με σβέλτο ρυθμό βρίσκομαι δυτικά της πόλης με συγκεκριμένο στόχο
τις μικρές ταμπελίτσες που σε πάνε νότια ανεβαίνοντας την παλιά Καστανιά.
Η Θεσσαλονίκη βράζει επιδημιολογικά...λένε οι ειδικοί.
Οι Θεσσαλονικείς εδώ και μέρες χτυπημένοι απο την Άνοιξη έχουν παρεί το νόμο στα χέρια τους μαζεύονται στα γνωστά στέκια συγχρωτισμού και κατεβάζουν τις μάσκες με πρώτη αυτή του πειθαρχημένου και νομοταγή πολίτη.
Κι εδώ που τα λέμε και πολύ άντεξαν.
Βίγλα Πισοδέρι Μάρτιος 2021!
Βασιλίτσα και περιξ των Γρεβενών.
Ο Βοριάς έβαλε όλα τα φίλτρα του και εγώ τη ματιά μου.
Σμίξη ερημιά κι αναμονή.
Η φετινή χιονοδρομική χρονιά έφαγε μεγάλο Χ σαν αυτό που κάνουν τα καλώδια.
Κατηφορίζοντας σταματώ στη διασταύρωση για Σαμαρίνα.
Το εκκλησάκι και ο αυλόγυρος του μας γνέφουν συνομωτικά!
Μαυραναίοι ,screen saver!
Σταθμός τρένων Κοζάνη.ήταν κάποτε το τέρμα,τώρα τέρμα τα δίφραγκα.
Mε
την κακή αφορμή του χαμού του mr Fania....Aπό το 2009 έως το 2011
ζήσαμε Οικογενειακώς την Λατινική Αμερική από μέσα κι από έξω.Στα στενά
πίσω από το γήπεδο στο Buenos -μας έφαγαν με το να μην πάτε με το
μωρό-με βερμούδα τρύπιο παπούτσι και χαμόγελο ένα με τους ντόπιους.Πάλι
με το καρότσι στη διάσχιση των λιμνών των Άνδεων με τον Χιλιανό
τελωνειακό στην Peula να ψάχνει τις 30!! πάνες του μωρού για άσπρη σκόνη
και να ρίχνει κι ένα μέγιστης απολογίας i love Salonica στο τέλος.Με
τους κράχτες στην Avenida Florida να παραδίδουν στην αλλαγή βάρδιας μαζί
με τα κουπόνια και το μισό τσιγάρο στον επόμενο,μην πάει χαμένο.Με το
αλάνι στην ψαραγορά του Santiago να πέφτει επάνω μου να φάει τα ψιλά που
έπεσαν (και κανένα πορτοφόλι αν πέσει σε χαζό) που έπεσε σε Αρειανό με
γυναία Παοκτσού που διδάσκει Ισπανικά , να τον βρίζει και να μην ξέρει
που να κρυφτεί ο δύσμοιρος, με το μωρό δύο χρονών να περπατάει 2 χλμ στο
δάσος μέχρι το Fin del Mundo.Και φυσικά στο δαίδαλο της Chicha στο
κεντρικό Περού με τα πολύχρωμα τρίκυκλα να ουρλιάζουν και τους οδηγούς
τους να χορεύουν Cumbia μέχρι και την ώρα που φουλάραν βενζινόλαδο,Με τη
λαική στο Cusco να ψωνιζουμε μια κούκλα χειροποίητη και η γιαγιά που
την έφτιαξε να φιλάει το δεκαδόλλαρο, το ένα ευρώ αδερφέ μου -κι εδώ μας
είπαν να μην πάμε το λεν κι οδηγοί-αλλά στη φαμίλια οδηγός είμαι εγώ
και χάρτης η Καλαμαριώτισα και πάλι με το μωρό αλλά χωρίς καρότσι γιατί η
ζωή δεν περιμένει αλλά σε περιμένει.Στο παρακάτω άκουσμα οι τύποι
χορεύουν τραγουδώντας για τη γιαγιά που πέθανε έχοντας φάει τα πάντα
και ζήτω οι γιαγιάδες και οι παππούδες που έφαγαν τη ζωή με το
κουτάλι.Κάθομαι με τα παπούτσια σκονισμένα στην αγορά του Olandaidambo
στο δρόμο για το Macchu Picchu και κοιτάζω το πλήθος , τα πήγαμε καλά
Ειρηνούλα δες το χαμόγελο και την κίνηση της έφηβης πλέον κόρης στο
χορό,από εκεί τα φέραμε!!!
Εντός νομού με την αιτιολογία της άσκησης,κυρίως του πνεύματος και των ματιών.
Ο αναίτιος εγκλεισμός στα στενά σύνορα του νομού Θεσσαλονίκης μας ωθεί στο να βρίσκουμε κάθε φορά κάτι διαφορετικό κάτι που συνήθως το προσπερνάμε στο δρόμο μας για έναν μακρινό προορισμό.
Το καφεδάκι στο Περέκ ήταν ιδέα του Πάνου και οργανώθηκε στο πόδι, βλέπε viber Βόρειας Παρέας,
