31 Αυγ 2004

Nordkapp 2004 The Honeymoon



Πώς να προλογήσεις εν έτει 2020  το ταξίδι αυτό?
Σα να ήταν κάποιος άλλος, μία άλλη ζωή.

Μα ...μήνας του μέλιτος στο Ακρωτήριο του φόβου?
Με όσα είχαμε διαβάσει για τον καιρό τα χιλιόμετρα τα κόστη (σε δραχμές παρακαλώ..)?
Με  τις 5 αναβολές μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος στο δρόμο μου?

Πάνω στην πλάκα, πάνω στο Ναί του γάμου,

 το βόρειο Ακρωτήριο μπήκε ως προυπόθεση
και η ήδη ταξιδεμένη εκεί επάνω Ειρηνούλα 

είπε με χαμόγελο το δικό της τόσο πολύτιμο Ναί.
Εικόνες δεν υπάρχουν.
Τουλάχιστον όπως τις εννοούμε σήμερα.
Υπήρχε κάπου καταχωνιασμένο ενα pdf ποτισμένο με την αδρεναλίνη της επιστροφής
μετά απο 11.400 συνεχόμενα χιλιόμετρα.
Ενα κουτρουβαλητό γραπτών και εικόνων μέσα απο αυτό το τόσο δύσκολο τότε εγχείρημα.
Μέσα απο τη βομβαρδισμένη Σερβία , τους δύσκολους με τις κάρτες μας Σκανδιναβούς
(Απο τότε μας ζητούσαν pin κι εμείς τους δείχναμε αυτά απο τις Πανελλήνιες Συγκεντρώσεις).
Μέσα απο την πρώτη ματιά στην κούκλα Στοκχόλμη
 και τα ακούσματα του Steven στα στενάκια του κεντρικού νησιού.

Γραμμένο στο προσκεφάλι, στη δίνη ενός απότομου ξυπνήματος καταμεσίς στη νύχτα απο εκείνα που σημάδεψαν την υπερένταση της μετα-νορβηγικής κατάθλιψης,
 

Μουσικη......για εσάς που θα το τολμήσετε με εικόνες μέσα απο τις λέξεις 
απευθείας απο τα στενάκια της Gamla stan.






Κείμενο Πασχάλης Τσαλίκης


 Ημέρα 1η .28 Ιουλίου 2004.
Το ρολόι δείχνει 5.45 γλυκοχαράζει και περπατώ στους έρημους δρόμους της Θεσσαλονίκης,
 πηγαίνω στο πάρκινγκ να πάρω τη μοτοσικλέτα και για την ακρίβεια δεν περπατώ,
νομίζω ότι πετάω ήδη πάνω από μία φινλανδική λίμνη.
Δεν ξέρω τι σημαίνει για σένα ένα ταξίδι στο Nordkapp  με μοτοσυκλέτα, για εμένα είναι όνειρο ζωής που με στοιχειώνει εδώ και πέντε χρόνια και έχω 22 μέρες μπροστά μου να το κάνω πραγματικότητα. Ο Φώτης έρχεται στο ραντεβού του φορώντας το χαμόγελο του δίτροχου ταξιδιωτη και δίνει το σύνθημα να κατακτήσουμε τον αφιλόξενο Βορρά!
Μπαίνοντας στα Σκόπια αισθάνομαι ένα σφίξιμο που γρήγορα χάνεται και αφήνουμε να παρατηρώ σπίτια ανθρώπους δρόμους και χωριά. Πηγαίνοντας βορειότερα στην Σερβία τα σημάδια του πολέμου που έζησε η χώρα αυτή πριν 10 χρόνια είναι όλο και εντονότερα στα χωριά με σπίτια χωρίς σοβά ή και χωρίς κουφώματα,Ανύπαρκτες υποδομές αλλά και ένα βλέμμα παιδιού που συναντάμε λίγο έξω από το Lescovac Και που σημαδεύει το ταξίδι ανεξίτηλα. Είναι κάτι ανάμεσα σε πόνο απορία και περηφάνια , η Σερβία σε μια εικόνα. Το βράδυ μας βρίσκει στη Βουδαπέστη  1100 km μακριά από την πόλη που ξεκινήσαμε. Η κούραση είναι μεγάλη 17 ώρες στο τιμόνι ενώ έχουμε φάει κάμποσες απο αυτές με  βροχή και στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ο ύπνος έρχεται σε δευτερόλεπτα.



Ημέρα δεύτερη.

Βουδαπέστη – Βερολίνο χιλιόμετρα 900.

Ξυπνάμε με βροχή αλλά ποιος νοιάζεται! Αδιάβροχα και πάμε για την Σλοβακία. Καθυστέρηση στα σύνορα την οποία πρέπει να υπομένεις στωικά μιας και είναι πολλά και μέσω της Μπρατισλάβα φτάνουμε στο Brno και από εκεί  στην Πράγα. Ο δρόμος  περνάει ευτυχώς μέσα από την πόλη με τα νεοκλασικά και τις γέφυρες. Ο ήλιος που μας έκανε τη χάρη να βγει ομορφαίνει την εικόνα αλλά φεύγουμε γρήγορα για Βερολίνο. Μετά από ένα πολύ γρήγορο στριφτερό επαρχιακο στα συνορα  Τσεχίας Γερμανίας, φτάνουμε στη Δρέσδη που είναι ένα λαμπρό παράδειγμα αναμορφωμένης πόλης της παλιάς ανατολικής Γερμανίας. Νυχτώνει και μπαίνουμε στο επιβλητικό Βερολίνο από δρόμους μαγικούς με τέλεια ασφαλτο και πανύψηλα δέντρα. Με τη βοήθεια του πλοηγού φτάνουμε αμέσως στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε βόλτα στην πόλη για μερικά αξιοθέατα. Βλέπω την πύλη του Βραδεμβούργου κάποτε σημείο αναφοράς για το χωρισμένο Βερολίνο ενω πιστρέφοντας στο ξενοδοχείο έχουμε όρεξη για μπύρες και κουβέντα μιας και η κούραση δεν εχει έρθει ακόμα να μας βρεί. Τα έχουν αυτά οι σύγχρονες μοτοσυκλέτες τουρισμού...


Ημέρα Τρίτη 30  Ιουλίου 2004. Βερολίνο Jonkoping(Σουηδία). Χιλιόμετρα 750.
Βγαίνουμε μετά από ένα εκπληκτικό πρωινό στο Ibis Ostbanhof στον δαιδαλώδη περιφερειακό του Βερολίνου και προσπαθούμε να τρέξουμε με γερμανικό αριθμό ως το Ροστόκ.
Η κίνηση όμως έχει ενεργοποιήσει το όριο των 130 km/h Και φτάνουμε στην αποβάθρα 20 λεπτά μετά τoν idaniko απόπλου του πλοίου μας. Αναμονή στο aπρόσωπο λιμάνι λοιπόν σχεδόν 2 h και σαλπάρουμε για την Δανία στις 12. Οδηγώντας για 200 km στο Δανέζικο αυτοκινητόδρομο βλέπω ότι τα όρια είναι λίγο χαλαρά και κακώς χαίρομαι. Μετά το τεχνολογικό θαύμα που λέγεται γέφυρα Κοπεγχάγη Μάλμο προσγειωνόμαστε στα 110 km/h της Σουηδίας που είναι απλά το προοιμιο του  τι θα ακολουθήσει. Είναι πλέον 10 το βράδυ και ροβολάμε προς τοη μικρή πόλη Jonkoping. Μέσα σε ένα δάσος και η ατέλειωτη μυρωδιά του ελάτου και της υγρασίας με συνεπαίρνει και τραγουδάω τη χαρά μου δυνατά θολώνοντας τη ζελατίνα. Ποιος νοιάζεται, ο ήλιος φτιάχνει μια πορτοκαλοκόκκινη γραμμή στον ορίζοντα αριστερά μας και όλες οι αποχρώσεις του μπλε σκεπάζουν το πράσινο του δάσους και το μαύρο το αυτοκινητοδρόμου. Η Σκανδιναβία σε καλωσορίζει φίλε μου



 Ημέρα Τετάρτη.
Jonkoping – Στοκχόλμη χιλιόμετρα 350.
Νωρίς το μεσημέρι φτάνουμε στην σουηδική πρωτεύουσα και η παρέα διπλασιάζεται.
Τα κορίτσια μας φτάνoυν με το αεροπλάνο και χαίρoνται που μας βλέπουν  σώους και αβλαβείς!
 Η φήμη της ανασφάλειας του ανατολικού μπλοκ ζει και βασιλεύει.
Βγαίνουμε και βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας με τη βοήθεια των πινακίδων των δρόμων
Τσεκάρουμε και συνεχίζουμε στην πόλη για τουρισμό. Ο χαρακτηρισμός Βενετία του Βορρά σαφώς και την αδικεί,είναι πολύ ομορφότερη. Τεράστια παλιά κτίρια άψογα συντηρημένο ελάχιστη έως καθόλου κίνηση και θάλασσα παντού γύρω σου. Τα δρομάκια της Gamla Stan, της παλιάς πόλης που βρίσκεται σε ένα νησάκι, προσφέρονται για ήρεμες βόλτες για ψώνια και φαγητόΉ απλά για χαζι στους καταπληκτικούς πλανόδιους καλλιτέχνες. Πρωτόγνωρο είναι και το αίσθημα ασφάλειας που νιώθουμε σε σύγκριση με άλλες πόλεις νοτιότερες. Οι εναλλαγές του καιρού απο ήλιο σε βροχή και ανάποδα είναι συνεχείς ίσως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της διαμονής μας στην Στοκχόλμη.
Σήμερα παίρνουμε και τη μεγάλη απόφαση να συνεχίσουμε μέσω Φιλανδίας για τον Νορντκαπ.









Ημέρα Πέμπτη. 1 Αυγούστου 2004.
Στοκχόλμη Ελσίνκι χιλιόμετρα 100.
Το πρωινό περνα χαλαρά στην έρημη πόλη, Κυριακή βλέπεις. Ανακάλυψαμε μια πανέμορφη καταπράσινη διαδρομή μέσα στο διπλωματικό πάρκο της πόλης η οποία μας οδηγεί στην αποβάθρα από οπου σαλπάρει το πλοίο μας. Μετά το τσεκ ιν στην πύλη από τους ευγενικους υπαλλήλους μπαίνουμε στο πλοίο όπου δενουμε χωρίς να ακούμε την παραμικρή ελληνικού τύπου φασαρία. Άλλος κόσμος που συνεχίζεται και μέσα στο πλοίο αφού πρόκειται για ένα δωδεκαόροφο θηρίο με τεράστιο εμπορικό Κέντρο εστιατόρια bar ντίσκο και ότι άλλο χρειάζεται ο στερημένος από το φτηνό αλκόολ Σκανδιναβός για να πιει μέχρι τελικής πτώσης. Το παθαίνουν και οι πιτσιρικάδες της διπλανής καμπίνας αυτό και μας ταλαιπωρούν μέχρι να ξεραθούν στον ύπνο αλλά χαλάλι τους ήμασταν κι εμείς κάποτε παιδιά. Άλλωστε έχουμε περάσει ήδη ένα καταπληκτικό απόγευμα στο πλοίο πίνοντας δωρεάν καφέ και χαζεύοντας τα πανέμορφα σπιτάκια στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης.
 Αλλά και μια παρέα Βάσκων που τραγουδούν και χορεύουν παραδοσιακά τραγούδια τους με τη συνοδεία ακορντεόν στο κεντρικό όροφο του πλοίου.




 Ημέρα έκτη.
Ελσίνκι – Β Safari χιλιόμετρα 450.

Μην τρέχεις έχει ελάφια. Νωρίς το πρωί βγαίνουμε στο Ελσίνκι με τα λιγοστά αυτοκινητά και με τη βοήθεια μίας ευγενικης  κυρίας βρίσκουμε την BMW για να αλλάξει ο Φώτης τον καθρέφτη που μας έσπασε στην Στοκχόλμη αλλά και τα λάδια. Μετά από μία βόλτα στην χαρακτηριστική κεντρική ψαραγορά και ένα λιτό γεύμα σε μια παραδοσιακή καντινα με θαλασσινά, φέυγουμε βόρεια για την ενδοχώρα. Ο δρόμος στενεύει αλλά είναι σχεδόν άδειος και ευθεία. Η ταχύτητα μας γύρω στα 110 με 120 km/h, με βασικότερη αιτία γι’αυτό τα ελάφια που δεν καταλαβαίνουν από μηχανές και αυτοκίνητα και διασχίζουν ανενόχλητα το δρόμο. Σεβόμαστε και εμείς τη συνήθεια αυτή  αφού αισθανόμαστε και είμαστε ξένοι στο δικό του περιβάλλον. Η τουριστική υποδομή είναι μέτρια στο τμήμα αυτό της χώρας και σπαταλάμε χρόνο και υπομονή για να βρούμε κάτι παραδοσιακό και ομορφο σε κατάλυμα. Ανταμείβομαστέ όμως γίρω  στις 10 το βράδυ με ένα παραμυθένιο κάμπινγκ δίπλα στη λίμνη κρυμμένο που τους ανυποψίαστους με 3 km χωματόδρομο μέσα σε πυκνό δάσος. Περιμένουμε άδικα μέχρι τις μία το πρωί να νυχτώσει πίνοντας ποτά δίπλα  στη λίμνη με τον ουρανό να δίνει ρεσιτάλ χρωμάτων ...το χαμόγελο στα πρόσωπα όλων μας τα λέει όλα 












Ημέρα έβδομη. Vitasaari Sodankyla.

Χιλιόμετρα 550 όλο ευθεία.

Ξεκινάμε από το κάμπινγκ μετά το σούπερ πρωινό και κοντά στο Ulu κοντράρουμε για πρώτη φορά με τη βροχή. Η Φιλανδία χαρακτηρίζεται από μία συνεχόμενη κίνηση του νερού από τις λίμνες πρoς τα πανω και ανάποδα,Για να μην πάρετε ανάποδες λοιπόν, πάρτε μαζί σας τα καλύτερα αδιάβροχα της αγοράς, και μην ξεχάσετε το συνοδηγός γιατί όταν βρέχει εκεί βρέχονται όλοι και πολύ. Φτάνουμε στο Ροβανιέμι  λοιπόν και το γιορτάζουμε Την είσοδο μας στην αρκτικό κύκλο με φωτογραφίες ψώνια επίσκεψη στο σπίτι του αη Βασίλη και αλλά τέτοια τουριστικά.
Τρώμα και  εκπληκτικό σολωμό ψημένο στο τζάκι μέσα σε παραδοσιακή καλυβα, τουρίστες λέμε! Και ανηφορίζουμε για το κάμπινγκ με τους Ρώσους. Και πάλι βροχή στο δρόμο μας. Η εικόνα του camping μας απογοητεύει αρκετά.Το ονομάσαμε έτσι γιατι ήταν οι Ρώσοι...κι εμεις.
Είναι δίπλα στη λίμνη αλλά δείχνει παλιό και ασυντήρητο. Τα σπιτάκια όμως χρεώνονται 20 € μόνο και προς μεγάλη μας έκπληξη προσφέρεται δωρεάν σάουνα. Ό,τι πρέπει για τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά ειδικά η special smoking sauna που μας πρότεινε ο απίστευτος Νορβηγός στην υποδοχή, η χαρακτηριστικότερη φυσιογνωμία που συναντήσαμε στην Φιλανδία,. Δείπνο έξω από την καλύβα και ύπνος από βροχή κλείνουν την τελευταία μας μέρα στην Φιλανδία.
Ο κύβος ερρίφθη, αύριο Νοrdkapp.




Ημέρα8η
Sodankyla Honnigsvag.
Χιλιόμετρα 580.

Σε οχτώ μέρες άφιξη ρε συ; Η βροχή μας συνοδεύει μέχρι το Ivalo όπου αποφασίσουμε αν και πρωί μια γενναία στάση. Πρωινό με σούπα και ομελέτα στο βενζινάδικο της Esso ενω οι νταλικέρηδες γύρω μας με καρό πουκάμισα, τα φορτηγά με τοθς μεγάλους νικελ τροχόυς  και η βροχή θυμίζουν εικόνες από Καναδά και Αλάσκα. Ανεβαίνοντας πιο βόρεια στο Inari oδηγούμε πανέμορφους δρόμους ανάμεσα σε ατελείωτο δάσος και άπειρες λίμνες  ενώ ο καιρός καλυτερεύει αισθητά. Χρησιμοποιούμε τον Ε92 για Νορβηγία, με τις ατέλειωτες ανήφοροκατηφόρες και τα ενοχλητικά έργα συντήρησης, μπαίνουμε με ήλιο και ζέστη στη Νορβηγία και φτάνοντας στο Lakselv η θάλασσα κάνει αισθητή την παρουσία της με ψυχρα και μυρωδιά αλμύρας. Είμαστε 200 km από το ακρωτήρι και η ανυπομονησία μεγαλώνει. Στα τελευταία 105 km μετά τον κόμβο για την Alta , κρύο και  αέρας συμμαχούν με την κούραση και μας παιδεύουν, το κρύο όμως στη μέση της υποθαλάσσιας σήραγγας μήκους 7 km που μας οδηγεί στο νησί είναι απλά ασύλληπτο. Φτάνουμε στο Nordkappcamping  μέσα στην ομίχλη και έχουμε δυνάμεις για ένα ωραιότατο και ακριβό δείπνο στο χωριό. Οι τιμές της Νορβηγίας ξεχωρίζουν άλλωστε διεθνώς αλλά δε μας πολύ νοιάζει εδώ που είμαστε. Ευχόμαστε πριν τον ύπνο να φύγει αύριο η ομίχλη και χαλάλι τα έξοδα


Ημέρα 9η
Ηonnigsvag - Νordkapp- Alta . Χιλιόμετρα 330 + 330 ελάφια,. Τα πρώτα 10 km για το ακρωτήρι τα κάνουμε μέσα σε ομιχλη. Αλλά ξαφνικά σε μια ανηφορική δεξιά στροφή μας περιμένει ένα υπερθέαμα αδυνατον να περιγράψω. Πανύψηλα βραχια μέχρι τη θάλασσα με διακόσμηση από σύννεφα και μια τεράστια ευθεία να μας οδηγεί στο όνειρο. Στην κορυφή του ευρωπαϊκού μοτοσυκλετιστικού κόσμου το θρυλικό Nordkapp.








Ο ήλιος είναι εδω με 13 ° Κελσίου κι απνοια που θεωρούνται οι ιδανικότερές συνθήκες και τις εκμεταλλευόμαστε για φωτογραφίες και καφέ στην άκρη του βράχου που έχει ύψος 250 m. Από κάτω μας χαμένη στην ομίχλη η μυστηριώδης παγωμένη θάλασσα του Μπαρεντς. Στο βάθος αισθάνομαι την παρουσία των πάγων του Βορειου Πόλου  και το μηχανάκι είναι μόλις 100 m  πίσω μου, μαγικές στιγμές!!
Οι εγκαταστάσεις  είναι περιποιημένες  και καθαρές Με χώρο για ενημέρωση των επισκεπτών και φαγητό ή αγορές αναμνηστικών. Το εισιτήριο για δύο άτομα και μηχανή είναι περίπου 50 € αλλά είπαμελ είμαστε στη Νορβηγία. Φεύγουμε αργά το μεσημέρι για την Άλτα και οι ομορφιές του δρόμου είναι ατελείωτες. Βουνά με νερά να τρέχουν από παντού δάσος και θάλασσα σε συνεχείς εναλλαγές. Ο επόμενος προορισμός είναι τα θρυλικά νησιά Lofoten , και τα φιόρδ που οδηγούν σε αυτά αιτία  του δεύτερου τίτλου το αρθρου αυτού, ''Υπερβολή Στην Ομορφιά''








 Ημέρα 10η

αlta Τromso Setermoen Χιλιόμετρα 520.

Αρχίζει η αργή κίνηση. Τη διαδρομή της ημέρας αυτής μπορώ να σου την δείξω σε video αλλά όχι να την περιγράψω στο χαρτί. Είναι η χώρα αυτή το ομορφότερο μέρος που πήγα στη ζωή μου μέχρι τώρα και σε αυτό το βόρειο κομμάτι της αυτό αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο. Παγετώνες και καταρράκτες μέχρι τη θάλασσα που είναι λάδι και καθρεπτίζονται όλα πάνω της, λίμνες και λουλούδια, ήλιος και έρημος επαρχιακος δρόμος. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Το όριο των 60 έως 70 km/h αποδεικνύεται σοφό γιατί με περισσότερα ισως να είχαμε καρφωθεί χαζεύοντας. Περνάμε δύο φιορδ  με τοπικά πλοίο και φτάνουμε στο Τρόμσο τη μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Νορβηγίας. Στην όμορφη γραφική αποβάθρα ξεκουραζόμαστε και χαζεύουμε την σύγχρονη αρχιτεκτονική του αρκτικού μουσείου. Ο χρόνος ομως  μας πιέζει και φεύγουμε για νοτιότερα με σκοπό να πλησιάσουμε όσο γίνεται πιο πολύ στα Lofoten. Αργά το απόγευμα εξουθενωμένοι από την αργή κυκλοφορία και την βροχή πέφτουμε για ύπνο σε ένα έρημο camping  μιας χαμογελαστής γιαγιάς πάνω στον Ε6 και κάπου στη μέση ενός δάσους.








 Ημέρα 11η
 Setermoen Stockmarkness
Χιλιόμετρα 220.
Είναι πρωί και η γαλήνη της αρκτικης  φύσης μας πείθει να την επισκεφτούμε χωρίς την μοτοσικλέτα, μέσα στο τεράστιο Polar Zoo. Μία επιχείρηση πλήρως ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον που φιλοξενεί ζώα αντιπροσωπευτικά της πανίδας του αρκτικού κύκλου  και με  τέλεια υποδειγματική σχεδίαση του πάρκου που διαθέτει και σημεία για πικνίκ σε όσους επισκέπτες το επιθυμούν. Βγαίνουμε και πάλι στην Ε 6 αλλά ο χρόνος δεν πιεζει  πλέονμτα νησιά είναι κοντά και στην πρώτη ευκαιρία επιλέγουμε επαρχιακο δικτυο. Ο δρόμος είναι ουσιαστικά σκαμμένος στα απόκρημνα βράχια που βυθίζονται στα ακίνητα νερά του Αslafjorden.
Είναι εντελώς έρημος και σε καλώ να τον οδηγήσεις αν βρεθείς εκεί κοντά,
αυτό το μαγικό 825 που σε κάνΕΙ  να χαμογελάς Ζτη μοτοσικλέτα σου. Σήμερα κάνει κρύο και έχουμε βροχή από αυτήν που μοιάζει με σπρέι και εισχωρεί παντού. Προχωράμε προς τα νησιάVesteralen αλλά οι οικισμοί όπως το Sτοledingen και το Sortland δεν μας ικανοποιούν και συνεχίζουμε για το Stockmarkness






 Όπου επιλέγουμε να διανυκτερεύσουμε. Camping με σπιτάκια δε βρήκαμε αλλά το ξενοδοχείο στην είσοδο του χωριού μας παραχωρεί ένα τετράκλινο ολοκαίνουργιο ξυλινο δωμάτιο με δικό του σαλόνι σε τιμή που βρίσκεις στη Μύκονο τον Απρίλιο. Κάνουμε βόλτα στον έρημο παραδοσιακό μώλο και σκέφτομαι ότι βρήκα επιτέλους που θα κάνω διακοπές τον άκουσα που οι Ευρωπαίοι και οι Ελληνες παίρνουν όλοι μαζί άδεια και πάνε επίσης όλοι μαζί για το μπάνιο τους. Επιστρέφοντας για ύπνο μια παρέα Ισπανών που μιλάνε δυνατά   μου θυμίζουν λίγο τη Μεσογειακη  ατμόσφαιρα.


Ημερα 12
Stockmarkness Stamsund
km 180 Τουρισμός!
Ξεκινάμε νωρίς και παίρνουμε το τελευταίο ferry που οδηγεί στα νησιά. Τελευταίο γιατί τα τέσσερα νησάκια του συμπλέγματος των Lofoten επικοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες. Πρωτη μάς στάση το Svolvaer (θα χρειαστείς τοπικό χαρτί με λεπτομέρειες), με μια καταπληκτική ξυλινη  αποβάθρα καφέ και μουσική στη λιακάδα! Τα  σπιτάκια που θα βρεις σε όλους τους οικισμός των νησιών είναι παλιές ψαροκαλύβες ονομάζονται Rorbuer,  είναι ανακαινισμένες με ειδικό κρατικό πρόγραμμα και χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για ενοικίαση. Δεν θα βρεις ίχνος τουριστικής ανάπτυξης κακόγουστης και μαζικής σαν αυτής της Μεσογείου. Η πλήρης εναρμόνιση και ο σεβασμός προς το περιβάλλον είναι το δίδυμο της επιτυχίας. Οδηγούμε όποια παράκαμψη υπάρχει στο ίδιο στενό επαρχιακό δίκτυο και ανακαλύπτουμε οικισμούς πανέμορφος με τις κραυγές τον γλάρων να μας συνοδεύουν. Την απόλυτη  ομορφιά θα την συναντήσεις όχι στην πολυδιαφημισμένη reine








αλλά στο καλά κρυμμένο λιμάνιι heigenbrau!
Θα το χρειαστείς το χάρτη είναι δωρεάν στα τουριστικά περίπτερα. Η έκπληξη για σήμερα είναι η κόκκινη ψαροκαλύβα που βρήκαμε έξω από το Stamsund. Μέσα στη θάλασσα πεντακάθαρη και με  με ένα μπαλκόνι σκέτη αποπλάνηση των ματιών και του μυαλού.... Ενα πανύψηλό γρανιτένιο βουνό με σκόρπια σπιτάκια στην πλαγιά καθρεφτίζεται στα ακίνητα νερά του φιορδ, οι γλάροι μας κάνουν κόλπα με αντίτιμο ένα κομμάτι ψωμί κι έενώ χουν έρθει  ο Φώτης και η Γιώτα που είχαν μείνει πιο πίσω στα χωριά  αδειάζουμε στο μπαλκόνι ένα αφορολόγητο ουίσκυ  μιλώντας για τί αλλο,ταξίδια και μηχανές μέχρι ο ουρανός να γίνει μωβ και να αποσυρθούμε τουρτουρίζοντας για ύπνο


 Ημέρα 13η
 Και τυχερή.
Stamsund Solvagen
Δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από το μαγικό μπαλκόνι του Χεμινγουέι έτσι το ονόμασα το κάμπινγκ που μένουμε ενθυμούμενος την σχέση με τη θάλασσα και γνωστού συγγραφέα.
Άλλωστε έχουμε λίγα χιλιόμετρα έως την άκρη του συμπλέγματος των νησιών και η μέρα περνάει έτσι με τουρισμό και φωτογραφίες. Με γρανιτένια βουνά, που καταλήγουν στη θάλασσα και που είναι τελικά χαρακτηριστική εικόνα όλων των νησιών. Μισότυλιγμένα στα σύννεφα αποτελούν το τέλειο κάδρο μια φωτό και βίντεο και το εκμεταλλευόμαστε δεόντως. Το απρόσμενο είναι ότι υπάρχουν αρκετές παραλίες με κρυστάλλινα νερά και ολόλευκη ψιλή άμμο αλλά δε βλέπουμε κανέναν να κολυμπάει. Μην ξεχνιέσαι, είσαι πάνω από την άρκτικο κύκλο!
Η Ψαροκαλύβα μας για σήμερα έχει δικό της μώλο  και εμείς έχουμε στη διάθεσή μας βάρκα με μηχανή και δωρεάν βενζίνη για να πάμε για ψάρεμα. Όλοι εδώ ψαρεύουν, εκτός από εμένα που σήμερα ψαρεύω πληροφορίες για το που και πως θα αλλάξουν την τσιμούχα πιρουνιού της απαίσιας Ισπανό-γιαπωνέζικης μηχανής που αγόρασα μόλις πέρυσι και δε σέβεται καθόλου τις διακοπές μου. Λύση βρέθηκε, αλλά είναι απέναντι στο Bodo  και αποφασίζουμε να πάμε αύριο. Δεύτερο και τελευταίο δυστυχώς βράδυ  και το δείπνο με ψάρια και κρασί είναι ο καλύτερος αποχαιρετισμός στα μαγικά νησιά του Καββαδία.




Ημερα 14
Solvagen bodo Trofors Επτά η ώρα το πρωί μπαίνουμε στο πλοίο που σε 4 h ίσια και καθαρά μας μεταφέρει στο Bodo. Aφήνοντας την αποβάθρα φωναζουμε πως θα γυρίσουμε σύντομα.
Στην πόλη  λύνουμε το μισό πρόβλημα αγοράζοντας την τσιμούχα
.........................αλλά αρνούμαι να δώσω εργατικά 500 €!!!
Αποφασίζουμε να κινηθούμε νότια προς Trondheim μιας και έχουμε δώσει ραντεβού με το Φώτη και τη Γιώτα στην Στοκχόλμη σε τρεις μέρες.
Αυτοί ως ανέμελοι αναβάτες BMW έχουν μείνει στα νησιά και ψαρεύουν!!!
. Το όριο των 60 επανέρχεται ως πρόβλημα σήμερα μαζί με την κίνηση που όσο πηγαίνουμε νότια  αυξάνει. Βλέπεις ο Ε6 είναι ο μοναδικός άξονας που διασχίζει την Νορβηγία και είναι κάτι σαν τα στενά των Τεμπών. Το προσπέρασμα  κοστίζει κάπου 400 € κι έτσι περνάμε την μέρα μας πίσω από απίστευτα αργούς οδηγους και ιταλικά αυτοκινούμενα... Η φύση δε γύρω μας οργιάζει αλλά ψιλό ζηλεύω και το τρένο που περνά δίπλα μας και χάνεται σε τουνελ  μυστηριώδη.
Το απόγευμα βλέπουμε ξαφνικά είναι τεράστια καταρράκτη δεξιά μας και παρατηρούμε τους σολωμούς που προσπαθούν να ανέβουν αναποδα με κινδυνο ζωής τους . Κοιμόμαστε και πάλι σε παραμυθένιο και φθηνό  καλυβάκι μέσα στα Πυκνά δάση. Μας κακομαθαίνεις!

Ημερα 15η
 Trofors Trondheim
 Η τυχερή μας μέρα.
Κάθομαι στο μπαλκόνι της  καλύβας για πρωινό γύρω στις οκτώμισι και παρατηρώ απέναντι τον Έ6.. 15 λεπτά μετά έχω μετρήσει πέντε φορτηγά 6 αυτοκίνητα και 4 μοτοσυκλέτες όλα κι όλα. Άλλος κόσμος φίλε μου. Ξεκινάμε κι εμείς με το ένα μάτι στις ατελείωτες ομορφιές του δρόμου και το άλλο στην τσιμούχα που χάνει ολο  και περισσότερο καθώς πηγαίνοντας νοτιότερα ανεβαίνει και η θερμοκρασία. Περίπου 170 km πριν τον Trondheim  έχουμε αριστερά μας μία λίμνη για 70 συνεχόμενα χιλιόμετρα! Τελικά αποδεικνύεται ότι είναι μεν λίμνη  αλλά τροφοδοτείται με νερό και από το φιορδ  του Τrondheim. Μπαίνουμε στην ηλιόλουστη πόλη και με τη βοήθεια των φιλοξενων οδηγών kai thw  αντιπροσωπείaς της Suzuki βρίσκουμε τους ακόμα pio φιλόξενους ανθρώπους της τοπικής Honda. Εξηγώ το πρόβλημα μου εξηγούν το κόστος ,συμφωνούμε δίνουν απόλυτη προτεραιότητα αφου παραβιάσουν και το ωράριο!!
Σε 1 h έχουμε φύγει με τη μηχανή εντάξει και 200 € φορτωμένο το λογαριασμό της κάρτας. Ενημερωτικά, η μηχανή κοστίζει στη Νορβηγία κοντα στις 22000 €!
Αφού βολευόμαστε έξω από την πόλη σε πολύ ωραίο και φθηνό δωμάτιο βγαίνουμε για βόλτα. Trondheim στα νορβηγικά σημαίνει περνάω καλά και οι κάτοικοι του κάνουν  το παν γι’ αυτό. Άψογη ρυμοτομία πολύχρωμα σπίτια  χαμηλά  κτίρια σαν τη Νέα Ορλεάνη η πόλη άλλωστε είναι γεμάτη από καταστήματα μουσικών οργάνων μιας και οι περισσότεροι κάτοικοι της τα χρησιμοποιούν, και με πολύ νεολαια  παντού,.

 Ημέρα 16
 Trondheim Sveg

 Στο Τρόντχαΐμ μας πιάνει μετά από πολλές μέρες νύχτα ενώ χαζεύουμε στο βενζινάδικο τα αμέτρητα παλιά αμερικανικά αυτοκίνητα με οδηγό και επιβάτες ντυμένους σε στυλ δεκαετίας του 60. Το φαινόμενο αυτό με συντροφεύει σε όλη την Σκανδιναβία αλλά εδώ νομίζουμε ότι παίζουμε σε ταινία εποχής! Άλλωστε εδώ είδα και το ομορφότερο παλιού αυτοκινήτου της ζωής μου, την μαύρη Μπιούικ των Blues Brothers άψογα ανακατασκευασμένη και βαμμένη με μπορντό δέρμα στα καθίσματα και περήφανο ιδιοκτήτη.
Φεύγουμε πρωί πρωί αφήνουμε τον Ε6 και κατευθυνόμαστε στην ενδοχώρα για να περάσουμε στη Σουηδία. Στο χαρτη της Michelin η διαδρομή δεν χαρακτηρίζεται πράσινη αλλά είναι κάτι παραπάνω από παραμυθενια.Οδηγούμε με ένα Ποταμι ορμητικο στα δεξιά μας και επιτέλους το γκάζι ανοίγει λίγο παραπάνω. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, η οδήγηση μοτοσυκλέτας ''αλά ελληνικά'' μου λείπει αφόρητα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα 50 km χωματόδρομου στο πουθενά με τα οποία παρακάμπτουμε την πόλη Roros. Ριψοκίνδυνο μεν αλλά δε σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να οδηγήσεις καλοκαίρι μέσα σε λίμνες και χιόνια με τα ελάφια να περνάμε αμέριμνα, έτσι περνάνε τα ελάφια. ,,,δίπλα στη μηχανή. Τελικά ο δρόμος είναι εθνικός δρυμός με διόδια για όλα τα οχήματα εκτός από την μοτοσυκλέτες. Μέσα από τα δάση μπαίνουμε στη Σουηδία και οδηγώντας ατελείωτες γρήγορες ευθείες  φτάνουμε στο πεντακάθαρο κάμπινγκ του κατά τα άλλα απρόσωπου Sveg.







Ημερα 17η
Sveg Stockholm

Χθες το βράδυ ψηφίσαμε τον ουρανό της Σουηδίας ως τον ομορφότερο της Σκανδιναβίας.
Τα σύννεφα απλά δεν περιγράφονται. Περνουν χαμηλά και μακρόστενα μαύρα και ενίοτε κόκκινα. Τ Στο sVEG  βλέπουμε και την χαμηλότερη θερμοκρασία όλου του ταξιδιού,
11 ° sτις εννέα το πρωί μετά από βροχή.
Το σκηνικό με τα απέραντα δάση και τις ευθείες συνεχίζεται μέχρι την Moira ενώ η απόλυτη ερημιά εξασφαλίζει υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα την οποία έχουμε απόλυτη ανάγκη. Το μεσημέρι κανει πλέον ζέστη ενώ όσο πλησιάζουμε την Στοκχόλμη αυξάνεται και η κίνηση. Είναι και ο αέρας που δυσκολεύει την καταστασή αλλά νωρίς φτάνουμε στο φιλόξενο Ibis οπου ξεφορτώνουμε για δύο μέρες. Το βράδυ η βόλτα στα στενάκια της παλιάς πόλης επαναλαμβάνεται. Όλα τα νησάκια και δρομάκια της πόλης δε χορταίνονται με  μιά επίσκεψη.
Ο καιρός της Στοκχόλμης σταθερά / αλλάζει από βροχή σε ξαστεριά κάθε 5 λεπτά!


 Ημερα 18η
Στοκχολμη χλμ 150

Αν χαθείς σε ξένη πόλη κάνεις 150 km σε μία μέρα! Συναντούμε στην αποβάθρα το Φώτη και τη Γιώτα και επισκεφτόμαστε το μουσείο της πόλης. Το κτίριο και οι πίνακες πέρα από κάθε κριτική αλλά τις εντυπώσεις κλέβει το αίθριο καφέ εστιατόριο μέσα στο μουσείο. Πιστεύω ότι ο χώρος αυτός και η επιχείρηση που δραστηριοποιείται μέσα του εκφράζουν απόλυτα την φιλοσοφία ενός ολόκληρου λαού. Σεβασμός στον άνθρωπο – καταναλωτή, στο φως, στην καθαριότητα. Ευγενεια ηγαία και  κορυφαίας ποιότητας προϊόντα, Και να ο λόγος που κάναμε τρεις μήνες να προσγειωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα. Την υπόλοιπη μέρα την περνάμε με βόλτες στα πάρκα και πικνίκ μέσα στην πόλη. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο κάνουμε καμιά ογδονταριά χιλιόμετρα βράδυ με βροχή γιατί αρνούμαι ο εγωιστής να δω τον χάρτη. Τι να πει κανείς.


Ημερα 19η
Στοκχολμη Trelleborg Rostock
Σήμερα αποχωριζόμαστε τα κορίτσια που επιστρέφουν με αεροπλάνο στην Θεσσαλονίκη και ξεκινάμε με το Φώτη να κερδίσουμε το στοίχημα της ασφαλούς επιστροφής. Ο δαιμόνιος φίλος μου τα καταφέρνει να ταξιδεύουμε και το βράδυ ενώ κοιμόμαστε, με το πλοίο να πηγαίνει από τη Σουηδία στην Γερμανία στο Rostock. Χρειαζόμαστε απαραίτητα ξεκούραση άλλωστε όλη την ημέρα οδηγήσαμε 800 μόνoτονα  km στους αυστηρά επιτηρούμενους αυτοκινητόδρομους της Σουηδίας. Το ξημέρωμα μας βρισκει να  αποβιβαζόμαστε στη Γερμανία την μοναδική χώρα του  κόσμου όπου η γρήγορη οδήγηση επιτρέπεται, σχεδόν επιβάλλεται!


Ημερα 20η
 Rostock Mοναχο
Τίτλος ημέρας, πήγαινα με 210 και με περνάει ένα Astra.
Που είναι οικογενειακό station wagon  και πετρελαιοκίνητο και κουβαλάει μια οικογένεια με τις αποσκευές Δεν είναι δίπορτο με μαύρα τζάμια ενοχλητική εξάτμιση τεράστιους τροχούς και με οδηγό νεοέλληνα ραλίστα. Μ' αρέσει πολύ που οδηγώ μαζί με άλλους ανθρώπους που γνωρίζουν οδήγηση και σέβονται τις μοτοσυκλέτες. Μου αρέσει πολύ που οδηγω σε καλοσυντηρημένους αυτοκινητόδρομους χωρίς όριο ταχύτητας εκεί που οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Μου αρέσει πολύ που οδηγώ 800 km σε 6 h χωρίς να κινδυνεψω....
 Αυτή τη Γερμανία είδαμε  σε αυτό το ταξίδι και χαρήκαμε πολύ για τη γνωριμία.
Η κούραση το βράδυ μεγάλη αλλά στο ξενόφωνο Μόναχο περνάμε καλά
κάνοντας ακόμα και test drive στην νέα 1200 GS!
Και φυσικά πίνοντας μπύρες στο υπόγειο του δημαρχείου
 ...ψάξτε οπωσδήποτε να  βρείτε.το Ratskeller στη Marienplatz.


 Ημέρα 21η
Μόναχο-Ζάγκρεμπ
Το πρωί καθυστερούμε λίγο στα ψώνια ( απλά πρόκειται για μια άλλη μοτοσυκλετιστική πραγματικότητα)
. Αργά το απόγευμα μέσω Σάλτσμπουργκ φτάνουμε στο Graz. Η κούραση είναι πολύ έντονη αλλά παίρνουμε την απόφαση να τo τρέξουμε μέχρι το Ζάγκρεμπ. Χανόμαστε μπαίνοντας στην κροατική μεγαλούπολη αλλά τελικά βρίσκουμε το hotel international. Στο ασφαλές πάρκινγκ του οποίου οι μηχανές κοιμούνται δίπλα σε μια Ferrari με ιταλικές πινακίδες εμείς δεν ξέρουμε δίπλα σε ποιον κοιμόμαστε και ούτε θέλω να μάθουμε!!!


Ημερα 22η
Ζάγκρεμπ Θεσσαλονίκη. 1150 χλμ.

Είμαστε ακόμα ζωντανοί! Τα ηχεία του βενζινάδικο παίζουν ...Sweet home Alabama
Οι άνθρωποι αλλάζουν γρήγορα φίλε μου. Ροβολάμε   στην ερημιά της autostrada με τους κρυμμένος αστυνομικούς που πάνε για  το χαρτζιλίκι με ένα ρανταρ στο χέρι.
Τα χιλιόμετρα δε βγαίνουν  σήμερα με τίποτα ανυπομονώ να φτάσω σπίτι.
Η έρμη Σερβία μου προκαλεί μελαγχολία. Ξαφνικά μας χαιρετά ένα ελληνικό αυτοκίνητο και σε συνδυασμό με την πινακίδα που γράφει Θεσσαλονίκη το ηθικό ανεβαίνει.
Οι συνοριακοί στα  Σκοπια μας προτρέπουν να βιαστούμε να προλάβουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ οι δικοί μας ατους Ευζώνους ανακατεύουν το απογευματινό φραπεδάκι τους
κοιτώντας μας απορημένοι να πανηγυρίζουμε την είσοδο στη χώρα.

Μία ώρα μετά με τα μούτρα μηχανής και αναβάτη μέσα στα μυγάκια πίνω με τον έταιρο Φώτη μία παγωμένη μπύρα στην παλιά παραλία.
Κι εκεί που μιλάμε γυρνάω και του λέω,
φίλε περνάνε κορίτσια κι εγώ βλέπω ελάφια....μαλλον πρέπει να πάω για ύπνο!!!

Και σίγουρα ....Ξαναφεύγω αύριο αν γίνεται!!!