35 χρόνια Μοτοράλυ ,μια ζωή τη λες!
Η συνήθεια των εντουράδων να αποχαιρετούν την αγωνιστική περίοδο
με μια διήμερη βόλτα - παιχνίδι και με κύριο συνηθισμένο προορισμό τη Χαλκιδική.
Το όνομα ψαρωτικό παραπέμπει σε αγώνες και τα σχετικά
αλλά η εκδρομή δεν έχει καμία σχέση με αυτά.
Οι συμμετέχοντες κινούνται από χωμάτινες ή ασφάλτινες διαδρομές κάποιοι με συνεπιβάτη!
και το μόνο ράλυ που τους περιμένει είναι αυτό των παιχνιδιών
στα σημεία διέλευσης αλλά και της διασκέδασης στον τερματισμό.
Φωτογραφίας η ώρα και πάμε Σάββατο πρωί στον Όμιλο.
Ενημέρωση αναβατών από τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα
έφορο αθλητικού Μανώλη και τον έφορο εκδρομικού Θωμά.
Με φωτογράφο τον έφορο δημοσίων σχέσεων το λες και σύμπνοια!!
Extra φωτό κι ευχαριστήριο για την ακούραστη πρόεδρο,είμαστε οι πιο τυχεροί,τέλος.
Το 35 δεν ήθελα να το χάσω.
Θυμάμαι το θεσμό από τότε που με το TSX 200 δυο φλάντζες έκρηξης καβάντζα
και τη Δάφνη με το DT παρέα ήμουν προπομπός σε ένα από τα 3 πρώτα ποιος να θυμάται ποιό.
Φέτος 34 χρόνια και αρκετές συμμετοχές μετά διάλεξα τη χωμάτινη εκδοχή την οποία καταευχαριστήθηκα μιας και περιείχε Χορτιάτη για ζέσταμα λίγα κομμάτια από το δικό μου (σχεδιαστικά) παιδί Μοτοράλυ του 2022 και πολλά εξαιρετικά ενδιαφέροντα καινούρια δια χειρός Μανώλη και Χριστόφορου που μας οδήγησαν μέχρι το λιμανάκι της Τρυπητής.
Από το οποίο περάσαμε με καραβάκι στην Αμμουλιανή προορισμός μαγεία
που από μόνος του θα έπρεπε να δημιουργήσει το αδιαχώρητο.Αλλά δεν...
οι συμμετοχές έμειναν στο απολαυστικό για εμάς 55 αποδεικνύοντας περίτρανα πως ο Έλλην μοτοσυκλετιστής είναι μια κατηγορία μόνος του (ο καθένας).
Δεν επεκτείνομαι , οι τοξικοί οι μπούφοι οι ΖΗΛΙΑΡΗΔΕΣ και οι απλοί μλκες ... καταλάβατε.
Ξεκινάμε μέσα από τους γνωστούς δασικούς δρόμους του Χορτιάτη.
Βρίσκω μηχανάκια που ρωτάνε , νέα παιδιά τα χάρηκα και κυρίως τον τελευταίο με το mega scooter.
Γιορτή αισθήσεων.
Η πρώτη δοκιμασία μας περιμένει στη γνωστή δροσερή στάση
στη θέση βρύση Μακροκοπάνα λίγο πριν το χωριό Πετροκέρασα.
Αμέσως μετά ρολάρουμε προς τον Άγιο Πρόδρομο με ένα μικρό για εμένα χάσιμο
μέχρι τα Πετροκέρασα και τη Δουμπιά.
Δε βαριέσαι όλα σήμερα είναι ένας ανοιξιάτικος παράδεισος
με θερμοκρασία κάπου στο 25 και λαμπρό ήλιο.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια γκαζιέρα ένας συμπλέκτης και το κοντεράκι
να σου λέει πότε να συμπληρώσεις βενζίνη.
Back to life , back to reality.
Η ανασυγκρότηση και η δοκιμασία με τα βελάκια στο εκκλησάκι έξω από τον Άγιο Πρόδρομο
Η Ομάδα των εθελοντών -τι λέξη κι αυτή- στα σημεία που οι μοτοραλίστες
δοκιμάζονται ως σκοπευτές ψαράδες ..κι άλλα ωραία!
Για άλλη μια φορά ευχαριστούμε!
Η στάση αυτή είναι το προοίμιο δροσιάς που μας περιμένει στο ομολογουμένως ομορφότερο κομμάτι της διαδρομής που θα μας οδηγήσει στο χώρο αναψυχής έξω από τα Βράσταμα.
Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία τα άγνωστα με τη διαδρομή να χάνεται στους ατέλειωτους ελαιώνες στα κρυμμένα ξωκλήσια και τα μυστικά αλλά δυστυχώς σχεδόν στεγνά ποταμάκια της περιοχής.
Το πέρασμα από το Δεβελίκι μου θυμίζει πως η Χαλκιδική έχει χίλια πρόσωπα
κι εδώ εξακολουθεί να κρατάει ένα από τα καλύτερα της.
Στο λιμανάκι φτάνουμε την ώρα που φεύγει το τελευταίο φέρρυ πριν τη μεσημεριανή σιέστα.
Σωστά διαβάσατε σιέστα.
15 Ιουνίου του 2024 και εν γνώσει τους ότι το μεγάλο καράβι έχει βλάβη και τα δρομολόγια θα γίνουν με ένα πολύ μικρότερο οι τύποι κρατούν το έθιμο της σιέστας βάζοντας την Αμμουλιανή στην καραντίνα βοηθώντας να τα κονομήσει η ...καντίνα κι οδηγώντας εμάς στο να βάλουμε το νησάκι στη λίστα με τα ανεπιθύμητα λόγω αδυναμίας πρόσβασης.
Με ένα τεράστιο όγκο οχημάτων να έχει συγκεντρωθεί με προορισμό τον τόπο τους και ότι μπορεί να σημαίνει για αυτόν το παραπάνω οι τύποι κρατάνε το χειμωνιάτικο ωράριο και έχουν πάει για δίωρη σιέστα.Στις 16.30 που το καραβάκι εμφανίστηκε η φόρτωση του θυμίζει κάτι από λοταρία κι ευτυχώς με τη γρήγορη επέμβαση μας καταφέρνουμε να φορτωθεί σε αυτό το δρομολόγιο όλο το Μοτοράλυ και να σαλπάρουμε προς τον τερματισμό που γίνεται στο φιλόξενο camping Αλυκές.
Ούτε λόγος για προτεραιότητα βάσει ώρας άφιξης ούτε λόγος για κάτι λογικό...
Με το μάτι κι όποιος μπήκε μπήκε?
Αρκεί να έχεις τις κατάλληλες εγγυήσεις και λίγη βοήθεια από το ....υπερπέραν , ε Μπάμπη?
Περάσαμε απέναντι .
Πάμε Αλυκές!
Από το πρωί μέχρι το βράδυ
με κεντρικό σύνθημα Μικροί και Μεγάλοι στο Μοτοράλυ!
Τα 2 ακούραστα κορίτσια του Δ.Σ. του Ομίλου τα έκαναν όλα,
υποδοχή καταμέτρηση πόντων απονομή.
Σηκώνομαι πολύ νωρίς,τρείς ώρε πριν να φέξει
Η Κυριακή είναι κινητή εορτή όταν δουλεύεις με τη θάλασσα.
Το αντίθετο του στριμώγματος είναι η άπλα
5 αμάξια κι εγώ και σε δεκαπέντε λεπτά είμαι έτοιμος να ανηφορίσω τις δροσιές του Χολομώντα.
Ζωάρα!
Εξω από τα Βασιλικά βγάζω μία τη Μπαγκίρα στα σιτάρια για μια πόζα αφιερωμένη
στην ανεμελιά που μου πρόσφερε σε αυτή την ωραία εκδρομή και όχι μόνον.
Για όσους ρώτησαν, την ιστορία της παράξενης μοτοσυκλέτας από τα παλιά την έχω αναπτύξει εδώ.
http://gone4riding.blogspot.com/2018/12/blog-post.html
Back to l;ife τέλος πάμε πάλι για λίγο στον αστικό κύκλο,
see ya!!
