Κείμενο Πασχάλης Τσαλίκης
Φωτογραφίες Βόρειας Παρέας και Πελοποννήσου και πάσης Ελλάδος.
Η ιστορία του χωμάτινου δρόμου που ενώνει μιά Παρέα μοναδική.
Η ώρα είναι περασμένες πέντε και αντί για τα αηδόνια του Αη Γιώργη
ακούω το συναγερμό του γείτονα που κόλλησε.
Έρχονται μερικές στιγμές σαν αυτήν που αναρωτιέσαι πόσες εικόνες ήχοι και συνήθειες του αστικού περιβάλλοντος έχουν παρεισφρήσει και......κατσικωθεί στο σύντομο πέρασμα μας απο τον πλανήτη. Αυτό που λέμε ζωή κι είναι ανάμεσα σε κάποια άλλα, ένας απλός βιολογικός κύκλος.
Έρχεται ένα τριήμερο σαν αυτό που ζείς μακριά απο όλα τα ''επίγεια''
ανάμεσα σε ανθρώπους που τους νιώθεις τόσο δικούς σου σα να μεγάλωσες μαζί τους.
Γιατί αυτό είναι που συμβαίνει,μεγαλώνεις και για την ακρίβεια ψηλώνεις.
Ζείς χαμένος μέσα στο μεγαλείο της Φύσης και ξανα-γεμίζεις δυνάμεις, αντιστάσεις, γνώσεις
και οργανώνεις άμυνες και κεντράρεις καλύτερα τους στόχους
για να γυρίσεις να τα βγάλεις πέρα σχεδιάζοντας την επόμενη.
.....................
Αυτό το να τα βγάλεις πέρα είναι τόσο υβριστικό εκ φύσεως
κι έχει κι αυτό κατσικωθεί και λέω να πάρω φόρα και να το ξηλώσω.
Στα κοινά μας τώρα.
Η εκδρομή ήταν πάντα η καλύτερη συνήθεια, πάμε να δούμε το γιατί!
Ξεκινώντας με τις νέες γνωριμίες
Οι φίλοι μας απο τα διαδικτυακά κοινά και συγκεκριμένα απο την ολόφρεσκια πλατφόρμα επικοινωνίας μοτοσυκλετιστών, το ridewild.gr
https://www.ridewild.gr/forum/
έχουν ανέβει απο την Πάτρα και είναι ήδη στη Γουμένισσα όπου μας περιμένουν.
Ο Θέμης ο Κώστας και ο Σπύρος δεν μάσησαν απο την -δήθεν- απόσταση
κι ήρθαν να τροφάρουν μαζί μας.
Τρείς διαφορετικές περιπτώσεις σε προσέγγιση με τις αμέτρητες δικές μας.
Ορκισμένοι Αφρικάνοι, κολλητοί όσο δεν πάει άλλο και μία από τα ίδια στη σέλα.
Γρήγορα τιμόνια,τριμελές οδηγοδικείο που σου μοιράζει πιστοποιήσεις με σήμα το λαγό
κι ενημερωτικά δελτία ταχύτητας με σήμα τη χελώνα.
Συνοπτικά ονομάστηκαν Βόρεια Παρέα βόρειας Πελοποννήσου έτσι για να μπερδευόμαστε και να ξαναενώνουμε σιγά σιγά την Ελλάδα που κάποιοι επιχείρησαν να τεμαχίσουν.
-Ρε φίλε.....φωτογραφίες έβγαλες?
Να σου πώ.....
Κλείσε το κινητό -γιατί θα στραβωθείς σαν εμένα-χρειάζεσαι μεγάλη οθόνη για τη συνέχεια.
Κλείστο γιατί ο γουγλ μου σφυράει πως 8 στους 10 διαβάζετε για τέτοια σκηνικά
μέσα απο την μικροσκοπική οθόνη.
Κλείστο γιατί αν το συνεχίσετε στο τέλος θα σας ρουφήξει και θα σας μετατρέψει σε τσιπάκι.
Κι αυτό απο μόνο του είναι τόσο υβριστικό που πρέπει να το αλλάξεις!
Τι λέγαμε....απο τη Γουμένισσα και μετά χάθηκε το σήμα και φτάσαμε στο Βαλέορβο που μας υποδέχθηκε στην παγωμένη αγγκαλιά του για το πρώτο βράδυ.
Μαζί με το Μάνο τον Ευθύμη το Μαρκο και το Νίνο στην υποδοχή ο Μίλτος ο Θανάσης και οι pourangers με τα αρκούδια ήδη αγριεμένοι απο την πρωινή χωμάτινη 150αρα.
Χωρίς τα ρημάδια αναγκαστήκαμε να μιλάμε συνέχεια μεταξύ μας πρόσωπο με πρόσωπο!
Απίθανη φάση!
Μετά το στήσιμο (και το ντύσιμο) πήραν μπρος οι ψησταριές απλωθήκαν οι μεζέδες
και ανοίξαν τα μπουκάλια -και το μπιτόνι-με το μαγικό υγρό.
Και νύχτωσε για λίγο
και μετά ήρθε το φως απο το γεμάτο φεγγάρι
να μας κάνει παρέα και να γελάσουμε μέχρι δακρύων με ιστορίες για μηχανάκια.
Στο ξέφωτο πήγες,με ρωτάει ο Πάνης.
Όχι απαντώ...έλα πάμε μου λέει!
Αισθάνθηκα να ανεβαίνω σε ένα αόρατο κοσμοδρόμιο.
Σαν να πήγαινα σε μια κορυφή που θα μου χάριζε θέα σε όλους τους πλανήτες.
Ανάμεσα σε παράξενα πλατύφυλλα που αρνήθηκαν να φωτογραφηθούν βρεθήκαμε για λίγο σε άλλο κόσμο,η εκδρομή είναι η καλύτερη συνήθεια.
Ωρα για ύπνο με τη συμφωνική της κούρασης!
Και ξυπνάς στο πράσινο!!
Είναι το χρώμα του γνήσιου trOFFy κι Μάιος ο μήνας του.
Ολη η φάση θυμίζει τόσο πολύ το πρώτο σκηνικό στο πρωτοπόρο gstrOFFy του 2013!
Σπύρος....
ο Φακός μας σε όλη την εκδρομή,θα σας απασχολήσω μέχρι να απασφαλίσει!
όταν αυτός κρυφογελάει κάτι έχει γίνει σωστά!!
Για να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια μία είναι η λύση......Χαρης!
ο Δρόμος περιμένει.
Η φημισμένη για τη θερμοκρασία του νερού πηγή.
Ο Πρόεδρος μας.
Σε αυτή τη θέση χρειάζεσαι ένα κυρίαρχο συστατικό.
Το βύθισμα,που λένε και στα καράβια.
Μετά απο 27 χλμ γνωριμίας ζεστάματος και ξεσαλώματος στους σκοτεινούς δρόμους της αράχνης
σταματάμε για έναν γρήγορο καφέ στο Θεοδωράκι Πέλλας.
Στον κάμπο της Αριδαίας διάλειμμα κι
ενα πενταμελές συνεργείο επίλεκτων μηχανικών και Φίλων
αναλαμβάνει να αναστήσει τη μπαγκίρα που μουλάρωσε
εξ αιτίας ενος καλωδίου που αγκάλιασε ερωτικά εναν σφιγκτήρα .
Αν τους άφηνα θα το έκαναν και σέρβις!!
Τα 80 μαγικά χιλιόμετρα που ενώνουν το Βορεινό με το παλιό Λουτράκι
στην άλλη άκρη του όρους Πίνοβο θα τα δέιξω σε κινούμενη εικόνα(βίντεο).
Ημασταν πολύ τυχεροί γιατί είχαν πάρει τη μπουλντόζα για κάποια έργα στα Άγραφα κι έτσι περάσαμε ανενόχλητοι και κυρίως χαλαροί(στο τελευταίο χιλιόμετρο).
Στιγμές.
Καπου στο 30ο χλμ της διαδρομής η Κούραση, χωρίς λόγια.
Η νικήτρια των άτυπων καλλιστείων!
O ρυθμός μας.Τον έλεγες και σβέλτο και πολυεπίπεδο.
Μπροστά η μάχη η καλύτερα το γλέντι με τα κατέμια και τα Africa ανάμεσα εμείς και οι ονειροπόλοι λάτρεις της φύσης οι εγκλωβισμένοι δικύλινδροι κι η σιωπηλή χαμογελαστή σκούπα.
Η στιγμή μου.
Φίλε Σπύρο κάπου εδώ έγραψες μια ολόκληρη ζωή που έμεινε πίσω σε μια εικόνα.
Θα την ''κλέψω'' σε χαμηλή αρχικά ανάλυση, εν αναμονή του καταπληκτικού πρωτότυπου.
Προσπάθησα να απαντήσω στο ανεπανάληπτο κλικ του Σπύρου.
Το πράσινο το πέτυχα!
Γολεν Νταν ξάδερφε, η σημαία των 1200 μένει ψηλά!
Προσπαθώ να αγγίζω την αιώνια πέτρα να πάρω τη δύναμη της.
Φτάσαμε σε ύψος τις δολομιτικές κορφές!
Κατηφορίζουμε,μετά απο σχεδόν 3 ώρες στο μαγεμένο δάσος βγαίνουμε ξανά στο φως
Πλησιάζοντας και ατενίζοντας απο ψηλά τον Άγιο Γεώργιο στο παλιό Λουτράκι.
Είναι το σημερινό μας σημείο κατασκήνωσης!
Το δείπνο του Σαββάτου γίνεται στην αγκαλιά του πλάτανου που δεσπόζει στην πλατεία της Όρμας.
Γιορτάζουμε την επιτυχία του αυτονόητου με εκλεκτά πιάτα όπως το πήλινο ''Μπεκρή'' κι ακόμα καλύτερο κρασάκι...στην υγειά μας βρε!
Είδες χθες την πανσέληνο?
Εμείς κατασκηνώσαμε και την είδαμε σε ένα πλάτωμα.
Με τα αηδόνια να μας κελαηδάνε όλο το βράδυ,
και τους κοκκινολάιμηδες να παίρνουν τη σκυτάλη την ώρα της αυγής....
δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο.
Ο παλιός Αη Γιώργης...
Η μέρα κύλισε με τεχνικά σεμινάρια , τραχτέρια χόντες και κατέμια γίναν ένα μια αγκαλιά
σαν τα καλώδια του αντβε σου λεω
ένα χαμόγελο
μια ζέστη, ένα μέλλον που τρέχει και πρέπει να το αλλάξω
κι όπως λέει κι ο πρόεδρος Τσαλίκη έκλαψα , έτσι κι εγώ.
See ya!
