24 Μαρ 2024

40 years στο δρόμο

 Ημέρα ευλογημένη η χθεσινή.

Ακριβώς σαράντα χρόνια στο δρόμο καβάλα στα μηχανάκια

και το πρόγραμμα παράδοσης της νέας μοτοσυκλέτας 

τα έφερε έτσι ώστε να τα γιορτάσω με την παλιά,

τον ιδιαίτερο εκπρόσωπο 

της δεκαετίας του 90 την μαύρα τη Baghira  ,


Η διαδρομή κοντινή 200 και κάτι χιλιόμετρα με κάποια πικάντικα χωμάτινα ορεινά και όχι μόνο.


Ξεκινάω για Βέροια από τον παλιό ταχύτητες γύρω στα 100-110 λόγω των χωμάτινων ελαστικών και της κοντής τελικής σχέσης μετάδοσης.


Πρωτη στάση στην παλιά όμορφη γέφυρα του Αξιού.

 

 

 

 

 

 

 

Εκεί που στεκόμασταν υπομονετικά στο φανάρι με το οικογενειακό

πηγαίνοντας για σουβλάκια στη Νέα Χαλκηδόνα 

τώρα υπάρχει ένα ανάχωμα που απαγορεύει την πρόσβαση σε οτιδήποτε μηχανοκίνητο μιας και λίγο πιο μέσα η γέφυρα είναι πεσμένη και μάλιστα μέσα στην κύρια κοίτη του ποταμού,

 

 




Φτάνω στα χωριά της Ημαθίας το Βέρμιο κλείνει το μάτι είναι ελάχιστα χιονισμένο και μου βάζει ιδέες για κάτι παραπάνω από τις ανθισμένες ροδακινιές του κάμπου.



Όταν είσαι αγρότης δε γνωρίζεις Κυριακή,

ο νεαρός ήρθε με το θρυλικό το τρακτέρ , του παππού όπως μου είπε.

 

 

 

 

Λάδια και φίλτρο πετρελαίου και φύγαμε του απαντώ και το χαμόγελο τα λέει όλα.

Από που είσαι με ρωτάει.

Από τη Θεσσαλονίκη του λέω (60 χλμ απόσταση από την Κουλούρα).

Με αυτό ήρθες? Μπράβο...

 

 

 


Είπαμε είναι άβολο αλλά όχι κι έτσι!





Κινούμαι παράλληλα με το αρδευτικό κανάλι κι ίσως έβγαινα στη Βέροια αν δε με σταματούσε πειστικά η γραμμή του τρένου.

Τώρα ποιό τρένο πάει πού από εδώ με ποιο μηχανοδηγό και ποιους επιβάτες.....άστο.


Ανηφορίζω σιγά σιγά προς το Σέλι και κάνω μια γύρα

 στο απολαυστικό τεχνικό πιστάκι που βρίσκεται λίγο πριν το χωριό Κουλούρα.

Τόσα χρόνια ήθελα να έρθω εδώ με τη Baghira για μια γύρα κι ήρθα στο πλήρωμα του τεσσαρακοστού.


Στο video υπάρχουν σκηνές,από φωτογραφίες λίγα πράγματα.


Φτάνω στο Σέλι και στρίβω για το Χρυσό Ελάφι.

Το παρατημένο μικρό ιδιωτικό χιονοδρομικό,κάποτε είχε τη θέση του στις προτιμήσεις των σκιέρ

αλλά εδώ και δεκαετίες το κτίριο και τα lift ρημάζουν αχρησιμοποίητα.

Βρίσκω το δρόμο που ανέβαιναν οι συντηρητές και βάζω στόχο να φτάσω στη βασιλική πίστα του διπλανού χιονοδρομικού.

 

 

Το όνομα της οφείλεται στο γεγονός ότι αυτήν προτιμούσε η Φρειδερίκη που έφτιαξε αυτό το πρώτο χιονοδρομικό της χώρας και το οποίο τώρα χάσκει γυμνό από το χιόνι έρμαιο στις απότομες αλλαγές του προσώπου αυτού που κάποτε αποκαλούσαμε χειμώνα.

 

 

 

Για τους παλιούς,αυτή η διαδρομή ξεκινάει από την κορυφή του συνδετικού και φτάνει κάνοντας το γύρο της περιμετρικής(λούκι) κάτω στη βάση της καρέκλας.

 ΕΕίναι στο φρύδι που έχει κρατήσει λίγο χιόνι διακοσμητικό

 


Ο δρόμος σύντομα γίνεται σωρός από πέτρες  κι εγώ βγάζω με το ζόρι μια αναστροφή πάνω στα βρεγμένα από κρυφό κατέβασμα του νερού χόρτα.Που πας βρε θείο μόνος σου αναρωτιέμαι και διαλέγω σωρό από πέτρες να συμπαρασύρω στο κατέβασμα μου προς τον πολιτισμό.

 Στο βάθος το κτίριο του ''χιονοδρομικού''

 

 

Στο μεγάλο χιονοδρομικό ερημιά

ορθά απωθείται η είσοδος των τροχοφόρων στις πλαγιές-πίστες.

 


Στο χωριό Σέλι χαιρετάω τους εντουράδες στο κιόσκι και ρολάρω προς Βέροια και Θεσσαλονίκη.

 

Μετά την Κουλούρα ψάχνω για λίγο τα δρομάκια έχει καλή βατότητα και τοπίο,

θα ξαναέρθω χωρίς την πίεση του χρόνου.


ΣΣτον Τριπόταμο , στάση να ακούσω να τρέχει ότι νερό κατάφερε να μας φέρει φέτος ο χειμώνας.

ΠΑΘΕ των παθών...ή αλλιώς αν δεν πάθεις δε θα μάθεις.

 

Οι γρήγοροι να έχετε το νου σας στις γέφυρες μΕ είπε ένας φίλος 

κάποιο καρντάσι πούλησε κάμερες στη διοίκηση και μάλιστα πολλές.

Η τοποθέτηση κρίνεται ευφάνταστη και το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό για τους βιαστικούς το ίδιο απογοητευτικό με την αλληλεγγύη ανάμεσα σε οδηγούς μιας και ένας δε βρέθηκε να το πει να το σχολιάσει στις εκατονταδες ''ομάδες'' οδηγών κάθε είδους τροχοφόρου στο διαδίκτυο.

 

 

 

 Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη την ηλιόλουστη κι ανέμελη

(μέχρι να σου συμβεί κάτι διαφορετικό από το φρέντο με μαύρη 

και το μποτιλιάρισμα στον ιπτάμενο δρόμο).

 

 

Αν ήταν εργασία θα έβγαινα στον πάγκο με τα σαράντα συνεχόμενα χρόνια ..

 

( Στη φωτό η πρώτη βόλτα με την πάπια που μου πήρε ο πατέρας μου

 για να γιορτασει τη γιορτή του (Ευάγγελος)

και για να διαβάζω περισσότερο για τις εξετάσεις.

Παπάκι γυαλάκι (του σκι παρακαλώ) και Μάρλμπορο τσιγαράκι)

 

 

Έλα όμως που είναι διασκέδαση ...και θα κρατήσει άλλα τόσα!

 

 



See ya !!

 

 

....................

Κι όπως είπαμε , προσεκτικά!




16 Μαρ 2024

F 900 GS 3πλο χαμόγελο και ιστορίες του βουνού

 

 Πρώτη μέρα βραδυνή περιπλάνηση ώστε να πατήσουν λίγο τα φρένα

 και να ξεμυρίσει η Acrapovic ,

τι μοναδική αίσθηση (και ευθύνη) έχει το αχρησιμοποίητο μοτέρ..

 

 


Δεύτερη μεγάλη πλέον μέρα και το απόγευμα μας βρίσκει στα άγνωστα...

 

 

 Από το PLT του μοντέλου αλλά και από το πρωινό επαγγελματικό πέρασμα 

έχω εντοπίσει το δρόμο που θα με πάει σε αυτό το σεληνιακό τοπίο.

 

 

 

Ψάχνω να βρω τρόπο να κατέβω στο χαμηλότερο σημείο

 των εγκαταλελλειμένων μεταλλείων της Βάβδου.

Θέλω φωτό από το μικρό διαβολάκι με τις πράσινες λίμνες

 και μετά από δύο προσπάθειες που έβγαζαν σε γκρεμό και μπελά τα κατάφερα.

 

 Επίσης κατάφερα στις φωτογραφίες να μη φαίνεται το πράσινο...

 

 

 

 

 

Ανεβαίνω στη Βάβδο και κάνω στάση με μουσικό διάλειμμα.




Σειρά έχει ένα γρήγορο μικτό πέρασμα του Χολομώντα.

Η μοτοσυκλέτα δε λέει όχι στην ...ασφαλτο αλλά σε κάθε διασταύρωση με χωματόδρομο θέλει να στρίψει να χαθεί ρολάροντας αθόρυβα μέσα του.

Και να σκεφτείς ότι οι αναρτήσεις είναι στην στάνταρ θέση και μπορείς να παίξεις με το πηρούνι αλλά και με το πίσω αμορτισερ ρυθμίζοντας προφόρτιση και απόσβεση επαναφοράς.

 Φτάνω σφαίρα έξω από το Παλαιόκαστρο...

15 χλμ με ταχύτητα από 40 έως 90 χλμ όλα όρθιος πάνω από το ακλόνητο πηρούνι και με τα ηλεκτρονικά να συμμαζεύουν το πίσω μέρος ελέγχοντας την ομαλή παροχή ισχύος.

Με το mode  στη θέση Enduro αλλάζει η απόκριση του γκαζιού 

κι όλα γίνονται πανεύκολα σε κάθε έξοδο στροφής.

 

 Χωρίς την πινακίδα που μπήκε προσωρινά στο σακίδιο

για να μην την ψάχνω (ήθελε άλλες βίδες  πιο μακριές-οπότε έκανα ανάκληση)

 

 

αισθάνομαι σα να έχω πάει στο χωριό και να έχω πάρει δανεικό

 το εντουράκι  του ξαδέρφου μου 





Στου Σώγαμπρου σταμάτησα για μια ανάσα που εξελίχθηκε σε βουτιά στο χρόνο 

και στις εποχές που οι ξένοι ερχόταν εδώ για τη φθηνή δραχμή τον ήλιο και το greek  ,,,,καμάκι.

Στα 90 και κάτι ψιλά με μια ζωή πύραυλο στις αναμνήσεις.


 

 

 

Ζωντανός θρύλος

 

 

 

 

 

 

 

 το μαγαζί θέλει τραγούδια και ποτά

 

 

 

 

 

 

 

 

 ο γιός Χρήστος περήφανος για το αυτοσχέδιο καπνιστήριο 

που περιμένει να δοκιμαστεί με γάστρες  τυριά κλπ λιχουδιές.

 

 

 

 Τι κι αν δεν ήρθε ο χειμώνας το δάσος κοιμάται με το θερμόμετρο να μη ξεπερνά τους 8 βαθμούς.

 

 



Ρωτάω το Χρήστο που είναι το πλάτωμα που έχεις όλα τα πόδια στα πόδια σου,

γελάει και μου λέει καλά θυμάσαι αλλά έχουν μεγαλώσει τα δένδρα και δεν παίζει πλέον αυτό.


Γεράσαμε μΕ φαίνεται...


Το shifter δουλεύει μαγικά κι αθόρυβα οι κραδασμοί απλά ΔΕΝ υπάρχουν , ο σε σειρά 2 κύλινδρος έχει ένα βρηχυθμό που φτάνει μόνο σαν ήχος στον οδηγό και στην επιτάχυνση νομίζω πως ακούω μόνο τον αέρα από το  φιλτροκούτι και θυμάμαι την αντίστοιχη των πρώτων 950.

Κι οι μποξεράκηδες είμαστε μαθημένοι στην κλωτσιά από τις χαμηλές στροφές

 και δε γράφουμε εύκολα τέτοιες αράδες.

Από απέναντι ανεβαίνει σβέλτο ένα 800αρι το ξέρω αυτό το οδήγημα

 αναστροφή και κουβέντα με το Μίλτο.

Είχα κάτι δουλειές στην πόλη μου λέει και σε λίγο θα πάω για καφέ στο κέντρο....μέσω Χολομώντα.


Άντε βγάλε άκρη!



Η δεύτερη μέρα κλείνει φωτογραφικά στα στενά της Αρναίας...

έπεται συνέχεια με city tour.



Τρίτη μέρα με  πόλη,

είναι τόσο ευκίνητο που δεν το αποχωρίζεσαι το σύνολο ύψους αθόρυβου μοτερ ,σαζμάν 

ροπής και χαμηλής κατανάλωσης σε κάνουν εύκολα να παροπλίσεις το παπί και να γυρνάς με αυτό.


Στη Θεσσαλονίκη που ρολάρει ήρεμη λόγω τριημέρου προτιμώ πλέον ελάχιστες γωνιές.

Κάνω μια γρήγορη βόλτα


Πορτάρα


Τσινάρι




Τα τρένα στην οδό Μοναστηρίου




Τα τρένα που σε πήγαιναν Ευρώπη ιστορίες χαμένες στο χρόνο 

ή κρυμμένες πίσω από τις κουρτίνες των κουπέ.




Εχθές έβλεπα τα λουλουδάκια αλλά δε σταμάτησα...

σήμερα τα πέτυχα και τα έκανα χαλί στον κόμβο του...... Δενδροποτάμου 



Στο τέλος μπλέκω στο κέντρο για να ακούσω επιτέλους το βεντιλατερ 

και να δω αν αλλάζει ο ήχος του κινητήρα προς το πιο μεταλλικό...τζίφος, αθόρυβο παντού..

Κλείνω με αφιέρωση στην αγαπημένη της πόλης ομάδα που αφού φόρτωσε μερικές εγχώριες τεσσάρες στην πλάτη της άδειασε μια πεντάρα στους αχώνευτους της Δυναμό...και εις ανώτερα!


 

 

 

250 χλμ σύνολο το επιστρέφω στη BMW Βελμαρ  με ένα μεγάλο χαμόγελο

κι ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ στην εκεί ομάδα για την εμπιστοσύνη 

που μου έδειξαν παραχωρώντας μου τη μοτοσυκλέτα με μόλις 2 χλμ στο κοντέρ.

 





 

ps 1

Μερικές ενδιαφέρουσες γωνιές του 900

 

Δύο ειδών πρίζες στον ακλόνητο πύργο

 

 

 

 

Το μαγικό shifter τα σωστά μαρσπιέ και ο ρυθμιζόμενος λεβιές αλλαγής ταχυτήτων

 

 

 

 

Η μεγάλη σκάλα των φώτων....

βάλτε μου μια αντίστοιχη από το σιμπι πεντακόσα να δω κάτι που θέλω

 

 

 

 p.s.2 


Το μουσικό βιντεάκι με τη χωματινη...musica maestro




See ya!!

13 Μαρ 2024

Oι Άνθρωποι των Ελληνικών Βουνών

Κείμενα-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης


Μια απο τις πιο ανθρώπινες ταξιδιωτικες-φωτογραφικές  αναφορες μου ειναι αυτη με τις φωτογραφιες των ανθρώπων που κρατούν ζωντανα τα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά αλλα και την επαρχια γενικοτερα.

Το άρθρο ξεκινά με εικόνες απο το 1995 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. 
Απολαύστε τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδικών μας χρόνων (και όχι μόνο)


25 Φεβ 2024

Ξεσκονίζοντας τις άκρες του κλισιόμετρου

 Φεβρουάριος στα χαρτιά αλλά στην πράξη είναι αλλιώς.

Η ένδειξη του θερμόμετρου  σε κάνει να υποψιάζεσαι πως έχει χαλάσει.

Είναι 9 η ώρα το πρωί κι ένα 16αρι  προιδεάζει για μια απολαυστική βόλτα.

 

Η καλή μέρα ξεκινάει με καλό καφέ και χαβαλέ στου Γιάννη τη γωνιά.

 

 

 

 

Διαλέγουμε βουνό και είναι ο Όλυμπος με τα μικρά του ασφάλτινα διαμαντάκια.


Παλιά Ε.Ο για την Κατερίνη με τον προορισμό στο βάθος να μας τραβάει σαν μαγνήτης.

 

 


Εχω γίνει αστέρι στο photoshop

ττο επόμενο project μου είναι να αποθανατίσω Africa στα 222 χαω


Ο Όλυμπος με ελάχιστα χιόνια...




Ανηφορίζουμε  προς το Λιβάδι

 

 

 

 

 

 

 το χωριό σφύζει από ζωή στην πλατεία μιας και είναι η ώρα του Σαββατιάκου καφέ.


Λίγο πιο κάτω η τεχνητή λίμνη υποφωτισμένη σκανδιναβική λόγω της συννεφιάς.




Πριν τη Δολίχη η μικρή χαράδρα έχει γίνει αυτοσχέδιος σκουπιδότοπος 

μερικές ρίψεις παλιάς οικοσκευής από ψηλά αρκούν για να σημαδέψουν τον τόπο...

Ακριβώς από πάνω με ένα μικρό χωματόδρομο να τους χωρίζει βρίσκεται ένα περιποιημένο εκκλησάκι με την αυλίτσα του και λίγα λουλούδια.


Στο χωριό μια μεγάλη παρέα ηλικιωμένων απολαμβάνει τον καφέ έξω στο λιγοστό ήλιο.

Θέλω να σταματήσω να ρωτήσω να μάθω για την αντίθεση που μόλις αντίκρυσα,άστο λέω.


Ανηφορίζουμε για το ΚΕΟΑΧ το δίλημμα Ελασσόνα ή υψόμετρα κράτησε λίγο.

 

Το μικρό (στο μάτι)  θα χρειαστεί καύσιμα για σιγουριά,

επιλέγουμε όπως πάντα γνωστά για την εντιμότητα τους πρατήρια.

 

 

 

Η ανάβαση είναι γνωστή παιδική χαρά το 1300 γιορτάζει στην έξοδο κάθε φουρκέτας

 

 

 

 

 

 

 Στην πύλη του ΚΕΟΑΧ ,  ευρυγώνια παιχνίδια.

 

 

 

 

 1600 μέτρα πάνω από τη θάλασσα κι

οι 6 βαθμοί θερμοκρασία είναι μια ξαφνική παρένθεση από το λίγο χειμώνα που απέμεινε.

 

 

 Πάμε πίσω στην Άνοιξη

 

 

Μέσω Καρυάς θα στριφογυρίσουμε την τρελή κατάβαση για Λεπτοκαρυά 

 

 

 

 

 ..ξεσκονίζοντας τις άκρες του κλισιόμετρου.

 

 

 

 

 Τα παιδιά με τα ξεσκονόπανα

 

  και τα εργαλεία

 

.

Φυσικά έπαιξε και λίγο χώμα λίγο extreme που λένε 

 

 

 

Ένας πολύ δυνατός γευστικός επίλογος θα γραφτεί στου Μπέμπη στο Σβορώνο.

 

 

Βέβαια τα παλιόπαιδα σαν να είχαν συννενοηθεί 

με οδήγησαν να σταθμεύσω στον ειδικό χώρο για ...σκουτερ

 

Μηδενίζουμε την απόσταση μέχρι τη Θεσσαλονίκη

 οι μοτοσυκλέτες ''παλιές'' και καινούρια είναι το όπλο μας.


See ya!!