Μια πολύ γρήγορη 36ωρη καταδρομική βόλτα στη Βουλγαρία.
γνωστά και άγνωστα ορεινά συν την χρωστούμενη από το Μάρτιο
ανάσα στα πλατώματα του Buzludzha
Χάρτης πρώτης ημέρας
Προμαχώνα για είσοδο και φουλάρισμα στο Xουχουλίνοβο.
Στα πρώτα χωριά προς το Gotche Delcev ο χρόνος παραμένει εκτός από ανίκητος και ακίνητος
Η εικόνα των πωλητών ντομάτας θα μας συνοδεύσει σε όλο το ταξίδι ,
έμεινα με την περιέργεια του πόσο κάνει το κιλό
μιας και η υπερβολική ζέστη με απέτρεψε από το να φορτώσω το σάκο μου.
Βελτιωμένη αλλά όχι καθαρισμένη από τη χειμερινή άμμο η άσφαλτος.
Στρίβουμε υπεύθυνα και μετά την πόλη επιλέγουμε κατεύθυνση
προς ένα ακόμα καλά κρυμμένο μυστικό
Στην Kovacevica είναι ωραίο να βολτάρεις στα στενά της χαμένος στο χρόνο.'
Αν αυτός σε πιέζει επιλέγεις την Pub που κρυμμένη στα ανηφορικά σοκάκια της
σε περιμένει για μια γερή βαλκανική αισθητική τζούρα... κι έναν καφέ
Οχι τυχαία , το πρόσωπο είναι θολό.
Κατηφορίζουμε να πιάσουμε τον σε μετριότατη κατάσταση κεντρικό για το Dospat
Στη λίμνη παρέα πλέον με τον Πάνο και το Γιώργο.
Κλεφτές ματιές στους γύρω ωματόδρομους ,θα πρέπει να έρθουμε εδώ και με τα μικρά.
Οι λίμνες παρά το βαρύ χειμώνα δεν έχουν πολύ νερό.
Προφανώς η ροή ρυθμίζεται από τα φράγματα.
Είναι πολύ εντυπωσιακό το σε τι χάλι βρίσκεται ο κάποτε καινούριος δρόμος πίστα που φτάνει μέχρι το Batak.
Αυτή είναι μάλλον η μοίρα των ορεινών οδικών περασμάτων και το ζούμε και στην Ελλάδα
Τα δύο αγωνιστικά τα ραλλύ ομορφαίνουν το τοπίο.
Παράκαμψη και πλάνο με το σπάνιο τετράπορτο Niva που παρέδωσε πνεύμα εδώ στα βουνά.
Πάμε για το Batak ,είναι η ώρα του φαγητού
κι όλα γύρω μας είναι τόσο ερειπωμένα και παρατημένα...
Στην πλατεία σε ότι πιο ροκ θα μπορούσαμε να βρούμε
Γινόμαστε τμήμα ταινίας το γύρω σκηνικό μπορείς μέχρι και να το ταραγουδήσεις.
Το ισχνό ποταμάκι τα πρόχειρα φτιαγμένα σπίτια το τραπέζι με το σκωτσέζικο ουίσκι και τα γερόντια που αναζητούν τον έρωτα ο ντόπιος που μας μιλάει με μια μπύρα στο χέρι ,ναι λέμε εμείς όχι καταλαβαίνει αυτός , πίσω μας μια γιαγιά ρίχνει έναν ελαφρύ μεσημεριανό υπνάκο και φεύγοντας ένα ποτήρι σηκώνεται και μας φωνάζει ''στην υγειά σας'',
Ενα γενικό βαλκανικό χάλι και παρόμοιο φαγητό κι αν δε σου αρέσει
δεν πρόκειται να το αντέξεις ούτε καν την πρώτη φορά.
Λες να παίξω να κερδίσω να γλυτώσω?
Δε νομίζω Τάκη!
Και πάμε για τα μυστικά της Φιλιππούπολης
Μπαίνοντας στην πόλη ένα τζιπιες και δύο τηλέφωνα μας οδηγούν στα χωράφια σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων σε ένα κόμβο ημιτελή σε χωματόδρομο με χαμηλά σπίτια και σκυλιά που δικάιως διαμαρτύρονται και στο τέλος στην αυλή ενος χαμογελαστού ζεύγους που σε άπταιστα αγγλικά μας εξηγούν πως είμαστε .....τέρμα λάθος!
Κι εκεί που φωνάζω στο Μπάμπη σε διεθνή διάλεκτο ''κλείσε ρε τη μλκια να βγούμε από εδω μέσα'' μας πιάνουν όλους μαζί τα γέλια με τη γελοία τεχνολογία πλοήγησης που κάνει βόλτες τον κοσμάκη και παράλληλα του στερεί τη δυνατότητα να μάθει και να θυμάται δρόμους και διαδρομές όπως παλιά.
Τσεκ ιν στο μέτριο Urban το πάρκινγκ που το λένε φυλασσόμενο είναι ανοιχτό
και δίπλα στο δρόμο να δούμε πως θα κοιμηθούμε δηλαδή αστο για μετά αυτό πάμε στο πανηγύρι που έχει στο παρακάτω πάρκο....κι ώπαααααα
Δυσυτχώς προσφέρονται σε τιμές Σαμαρίνας ( που σας είχε φανεί ακριβός ο βλάχος )
τη Βουλγαρία που ξέραμε και ξέρατε θα έχουμε να τη θυμόμαστε.
Είπαμε να πάρουμε και μια στολή καλωσορίσματος για την ομάδα!
Ο κοσμάκης (υποκοριστικό του κόσμου) το γλεντάει αλλά αν σκανάρεις τις φάτσες προσεκτικά θα δεις ότι ζορίζεται..τους βλέπω έτοιμους για το ευρώ αν και νομίζω πως με τη σταθερή ισοτιμία του λεβα το έχουν ''φάει'' ήδη και δεν το ξέρουν.
Τραγουδίστριες με ήχο κονσέρβα.... στην υγειά σας παιδιά.
Το βράδυ περνάει με σύντομη βόλτα στον πεζόδρομο
όπου πρακάραμε με το ζόρι και φυσικά ελαφρώς παράνομα
Των πλοηγών τα επιτεύγματα η συνέχεια, ο Κώστας ξεπροβάλλει μέσα από το διπλανό στο ξενοδοχείο χωράφι καθοδηγούμενος από το σύστημα πλοήγησης ,από την περιγραφη καταλαβαίνω ότι πέρασε μπροστά από το σπίτι των ανθρώπων ΚΑΙ αυτός ενώ το γλέντι συνεχίζεται με τις τρείς ρουμάνικες μοτοσυκλέτες που τον ακολουθούν μέσα στα χωράφια κι έρχονται κι αυτές στο ξενοδοχείο!!
...και έχουμε συνέχεια για πολλές καλέ κρύες και φθηνές μπύρες
στο καλαίσθητο λόμπι του ξενοδοχείου.
Χάρτης δεύτερης ημέρας μέρος πρώτον
Βρήκαμε τα μηχανακια στη θέση τους και με τον Μπάμπη βάζουμε πινέζα τη Θεσσαλονίκη.
Βέβαια όχι κάτι απλό μη βαρεθούμε,
έχοντας πλήρη άγνοια των χρόνων ξεκινάμε για Shipka Pass , Troyan Pass ..και από εκεί σπίτι.(Βλαμμένα)
Χαμένοι στα χωριά να είναι καλά ο πλοηγός της μπεμβέ ,
(θέλει απλά ξήλωμα από τη βάση να ανοίξει και το οπτικό πεδίο)
Trabant ρε φίλε!
Η μία ταμπέλα λέει Φιλιππούπολη οπότε εμείς θα πάμε από την άλλη!
Στο βάθος κάτω από τα δεξιά κλαδιά του δέντρου διακρίνεται η μορφή του Buzludzha
ευτυχώς συμφωνεί και ο πλοηγός κι ανηφορίζουμε.
Μετά το ονειρικό στριφτερό νότιο κομμάτι του πάσου
12 χλμ διαλυμένου σαν την Ε.Ε. δρόμου οδηγούν στην κορυφή
Να το ,στόχος επετεύχθη.
Είναι εκπληκτικό το τι έχει παιχτεί εδώ πάνω κατασκευαστικά ...
Δείτε το πριν και το μετά του πανοραμικού κυκλικού διάδρομου.
Βάλαμε τη go pro να παίξει με το αγαπημένο της παιχνίδι , το γαλάζιο ουρανό,
Το δάσος προσφέρει δροσιά , η ζέστη είναι αφύσικη
κι αυτό στην παγκόσμια τεχνική πρόγνωσης καιρού με το μάτι
σημαίνει απογευματινούς μπελάδες από τα σύννεφα.
Μοντελάκι
Στο περίπτερο πάνω στο δρόμο δοκιμάζουμε βουβαλίσιο γιαούρτι τοπικής παραγωγής
η προτροπή της Σλάβας (όνομα κι αυτό) σε άπταιστα Ελληνικά έπιασε διάνα
η κουβέντα άρχισε και δε σταματούσε φτάσαμε από τις τριανταφυλλιές στο χωριό της μέχρι το ταχυδρομείο στην Καλαμαριά όπου δούλεψε μέχρι να έρθει η ώρα να αποφασίσει που θα πάει σχολειό το παιδί της,ο χρόνος θα δείξει αν έπραξε σωστά γυρνώντας πίσω στην παγωμένη βαλκανική πραγματικότητα της χώρας ''πίσω από το προσωπείο''...
Περνώντας μέσα από ταξιδιωτικούς προορισμούς που δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστοί
ανηφορίζουμε στο Μνημείο της Ελευθερίας που με τον αέρα και τη θέα του
ελευθερώνει το μυαλό από τις επίγειες έννοιες
Πίσω μας οι ''μπελάδες'' και μέσα τους ο Κώστας που έφτασε παπί στη Σόφια να μας θυμίζει πως είναι σοφό να κάτσουμε λίιιιγο παραπάνω σε τούτη την κορφή κι ας πάμε σπίτι νύχτα.
Αγάντα μη γίνουμε μούσκεμα βρε...
Από την άλλη βόρεια μεριά το αγνάντι φτάενι μέχρι το Sevlievo.
Πιθανότητα διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία που διακρίνονται μέσα στο δάσος
θα ερευνηθεί στο άμεσο μέλλον.
Το παγκάκι δίπλα στην τεραστίων διαστάσεων ασπίδα με φόντο τον ουρανό.
Τα κορίτσια ποζάρουν για το τοπικό ίνστα ....ή κάτι τέτοιο!
ώρα για το express της επιστροφής.
450 περίπου χλμ μέχρι τις αγκαλιές με τα 300 από αυτά να είναι αυτοκινητόδρομος
Ενα κομμάτι κέικ που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι
Στάση μόνο για βενζίνη μέχρι τα στενά όπου το στομάχι δικάιως διαμαρτύρεται.
Στο παροαδοσιακό με τα σουτζουκάκια και τα ρέστα χορταίνουμε σε τιμές παλαιάς Βουλγαρίας,
όνομα μη ρωτάτε απλά είναι δίπλα στον πάγκο με τις ντομάτες
μπροστά στο σταθμό κι απέναντι απο το πολύχρωμο μπακάλικο.
Αυτόν που προτείνει να πάρετε μέλι να τον προσπεράσετε
(μα είναι χρώμα αυτό, σαν λάδι για αυτόματο σαζμάν μοιάζει)
Τώρα για τα ψητά ΟΚ εγώ έφαγα!
Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω έγινε και η γείτονας καλή αλλά όχι για χόρταση.
Η βενζίνη με τη χαμηλότερη κατά μισό ευρώ τιμή ανα λίτρο είναι μια αφορμή απλά η αιτία άρχισε να αχνοφαίνεται και η αγαπημένη βαλκανική εμπειρία να θέλει όλο και περισσότερο ψάξιμο
See ya!
