Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Καλαμπάκα Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου ,η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται.
Λιγο πρίν έχουμε παροδική συννεφιά κι ομίχλη στους 15 βαθμούς,κορυφή περάσματος Καστανιάς.
Βενέτικος έξω απο τα Γρεβενά
Η αρχή της επαφής με τον Ιανό έξω απο τη Μύκανη
Μετά τον καφέ με θέα τα Μετέωρα ανηφορίζουμε προς την Κερασιά Καρδίτσας.
Λίγα χλμ πρίν το χωριό η κατάσταση αρχίζει να δείχνει το ανεξέλεγκτο που έρχεται.
Φτανουμε στο χωριό και βρίσκουμε το Μιχάλη να μας περιμένει
στο φιλόξενο χώρο του παλιού σχολείου που έχει ανοίξει για να υποδεχθεί και να κοιμήσει τους φετινούς Ασφάλτινους σε περίπτωση βροχής.
Οσοι έχουν κλείσει δωμάτια κοντά στη λίμνη φεύγουν για στέγνωμα
Δίνουμε ραντεβού για βραδινό φαγητό παρέα , είναι η στιγμή που δεν ξέρουμε τι θα επακολουθήσει.
Βασίλης Νίκος και Πέτρος φτανουν μούσκεμα αλλά χαρούμενοι.
Είναι η αρχή μιας εκδρομης που στήναμε και περιμέναμε πολύ καιρό!
Αλλά δεν ξέραμε τι φέρνει το βουνό πίσω μου.
όλο το χωριό είναι κλεισμένο στο σπίτι με τη σκέψη ότι μπόρα είναι θα περάσει.
Φτιάχνουμε ένα πρόχειρο καφεδάκι με ...μεζέ μέχρι να ανοίξει το καφενείο η Δήμητρα
Η ώρα είναι 7 το απόγευμα κι ακόμα διασκεδάζουμε με την ορμή της μπόρας που πλέον κλείνει 5 ωρες σφυροκόπημε κι αρχίζει να μοιάζει με αυτόν τον τύπο που θα χτυπούσε νοτιότερα με τόνους βροχής και ριπές αέρα.
Επιμένουμε αισιόδοξοι με τις δέκα προβλέψεις που μιλάνε για τυφώνα στην Πελοπόννησο.
Ωρα 21.00
Το τί γίνεται έξω δεν περιγράφεται.
Ο κεντρικός ανηφορικός πεζόδρομος έχει μετατραπεί σε ορμητικό χείμαρρο.
Η σκεπή του καφενείου υποκύπτει και βγαίνουν τα σφουγγαρόπανα.
Εδω και ώρα δεν έχουμ ρεύμα και με τα λίγα δεδόμενα -που λέει και μια ψυχή- ενημερώνουμε και
κρατάμε τα μηχανάκια που δεν έχουν ανέβει ακόμα μακριά απο το φονικό
ποτάμι που υπάρχει ανάμεσα στην Καρδίτσα και την περιοχή της Λίμνης Πλαστήρα
Ένας υπόκωφος βρόντος και διαφορα αντικείμενα που περνούν έξω απο την πόρτα του καφενείου
μας κάνει να κοιταχτουμε τρομαγμένοι.
Τα νέα έρχονται γρήγορα,στο δρόμο που οδηγεί στο σχολείο κατέρρευσε ένας τοίχος
και τον έκλεισε αφού κατέστρεψε και δύο καδους απορριμάτων.
Bingo.....απο εκεί θα ανεβάζαμε το αμάξι του Ορφέα αποφεύγοντας τους χειμάρρους.
Το μισάωρο που χρειαστήκαμε για την μετάβαση στο σχολείο θα το θυμάμαι για πολύ καιρό.
Δεν έχεις συχνά την τύχη να συνατήσεις αυτη τη μορφή της Φύσης,
να νιώσεις ένα τίποτα μπροστά της.
Βρισκόμαστε να περπατάμε χέρι χέρι με έναν φακό κεφαλής να δείχνει την ομίχλη
βρεγμένοι μεχρι το κόκκαλο σε ένα ολοσκότεινο και άγνωστο χωριό.
Στην αναζήτηση του δρόμου πίσω απο τις πέτρες και με τα πόδια μεσα στο χείμαρρο μέχρι τις γάμπες.
η στιγμή που σχεδόν αγγίζουμε μέχρι να δούμε την αυλόπορτα είναι η απόλυτη λύτρωση.
Στρωματσάδα και προσπάθεια αποσυμπίεσης μιας και στο τηλέφωνο φτάνουν
τα νέα της παρέας που είναι όλη ασφαλής σε δωματια και ξενοδοχεία.
.........................
Kι εκεί που τα μάτια έχου κλείσει ακούγεται ο πάντα υπερχαλαρός Ορφέας.
Ρε σεις ...που να το φανταστώ ότι θα έβλεπα έκθεση φωτογραφίας με φακό κεφαλής και με το βρακί.
Αντε μετά να εξηγήσεις το φαινόμενο Βόρεια Παρέα....
Πρωί και επικρατεί κυριολεκτικά νεκρική σιγή με τη βροχή να επιμένει.
Τα νέα είναι πως η Κερασιά είναι και επισήμως αποκλεισμένη η εκκίνηση των Ασφάλτινων πάει για τις 2 και βλέπουμε κι αρχίζω με το Βασίλη έναν αέναο αγώνα ενημέρωσης για να δούμε το πως θα διαφύγουμε απο το νομό που έχει δεχθεί ένα πολύ μεγάλο πλήγμα και φυσικά το προς τα πού.
Στέγνωμα με τη μοναδική διαθέσιμη πηγή θερμότητας!
Θέλω να ακολυθήσω τον Ορφέα που παέι να βρεί που -και αν- είναι το αυτοκίνητο του
αλλά και το καφενείο.
Εκεί κάτω είναι μεγάλο κομμάτι της παρέας αλλά δεν υπάρχει πέρασμα ...
Παράλληλα τα μεγάλης αμεσότητας και αντίστοιχης μαλακίας social media κουτσαίνουν γιατί οι μισοί απο εμάς είναι σε σοκ κάποιοι δεν έχουν σύνδεση και κάποιοι αψυχολόγητα προσπαθούν να κατευθύνουν την εκδρομή όπου βολεύει την πάρτη τους.
Η αναχώρηση εξακολουθεί να είναι προγραμματισμένη για τις 2 ο καιρός ησυχάζει αλλά τα νέα που μας έρχονται απο ΛΑΘΟΣ πηγή είναι ότι δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τη Φραγκίστα γιατί οι δρόμοι είναι λέει χαλασμένοι και γεμάτοι πέτρες.
Την ίδια στιγμή στην Ευρυτανία που θα τη βάραγε λέει ο Ιανός δεν έχει ρίξει σταγόνα..........
Κατηφορίζουμε προς την πλατεία.
Ο Μιχάλης βλέπει το βουνό που έφερε την κόλαση
Παρά τα νέα όλοι μοιάζουν ψύχραιμοι.
Η αίσθηση αποκλεισμού δε μοιάζει κάτι πρωτόγνωρο.
Μετά απο τον τρίτο καφέ στο φιλόξενο μπαλκόνι του Βασίλη πάμε για αυτοψία στον κλεισμένο δρόμο
Το περπατάω για να δω σύσταση εδάφους και να ζυγίσω τη ροή του νερού.
Γυρνάω αμίλητος καβαλάω και σε δέκα δεύτερα είμαι απέναντι.
Ακολουθεί ο Μάικ φαινομενικά εύκολο αλλά γιά παρατηρήστε τη γωνία του εμπρός τροχού.
(το τελικό χτύπημα στους παρόντες θεατές το έδωσε ο Ορφέας περνώντας απέναντι το ....almera)
Ξενωνας Οδυσσέας το meeting point για να σχεδιάσουμε τη συνέχεια των 9ων Ασφάλτινων
.....που έχουν γίνει καυτερή πιπεριά
οι μηχανές που εγκλωβίστηκαν στο χτυπημένο κέντρο υης πόλης βρίσκονται ήδη στους δρόμους για την ασφαλή Καλαμπάκα όπου και θα συζητηθεί το ποιό ή καλύτερα ποιά θα είναι τα βουνά που θα συνεχίσουμε το λαβωμένο εκδρομικό.
Ο Βασίλης έχει δώσει τα ρέστα του μιλώντας ασταμάτητα στο τηλέφωνο μιά για τις ζημιές στο σπίτι στην πόλη μιά για τα της δουλειάς του και συνέχεια για εμάς για τους δρόμους τις διαφυγές,τα πάντα.
Δεν έχω- και δε χρειάζονται -λόγια.
Στο δρόμο για τα Τρίκαλα με λίγες δοκιμασίες σε διάφορα βάθη νερού.
Απο εδώ δεν έφυγε στεγνή κάλτσα.
Εξαιρούνται όσοι κατάλαβαν γιατι γυρνάνε τα αυτοκίνητα και το πέρασαν μέσα απο το χωριό.
Καλαμπάκ.....όσο πιο γρήγορα ξεχασω την πολυδιαφωνοσυμφωνία μας τόσο καλύτερα!
6 ή 7 ή 10 διαφορετικοί προορισμοί, ότι μας φώτισε τον καθένα με κοινό στόχο να αποσυμπιεστούμε
οδηγώντας και να ξεχάσουμε τις σημερινές σκληρές εικόνες καταστροφής.
Το μεγαλύτερο γκρουπ ανηφορίζουμε για την παλιά Κατάρα
με προορισμό την υπέροχη ιδέα του Αλέξανδρου, το καταφύγιο της Βοβούσας.
Σεπεράσω ρεεεεε
Το χαμόγελο επανέρχεται στα πρόσωπα , η διαδρομή αυτή είναι μια αιώνια μαγεία.
11 Βαθμοί και ομίχλη!
Στρίβοντας για τη λίμνη Αώου καβάλα στα άλογα
παρέα με τα άλογα.
Ο απογευματινός Ηλιος η δροσιά η Παρέα οι μυρωδιές είναι ενα παραμύθι
σε ένα απο τα 9 φετινά Ασφάλτινα Βουνά!
Κώστας Δημήτρης και Δημήτρης όλοι απο την Ορεστιάδα
Βράδυ στο καταφύγιο η θερμοκρασία οδεύει για το πρωινό χαμηλό ρεκόρ της στους 6 βαθμούς.
τα τρολ κυκλοφορούν τέτοιες ώρες.....το νου σας γιατί θα σας περάσω όλους!
Κι έρχεται αυτό το ξύπνημα απο τα κοκκόρια και τα κουδούνια απο το κοπάδι.
Και η σπέσιαλ του κυρ Γιάννη έ ρε και τι χάνουν οι άλλοι στα ....υπόλοιπα 8 βουνά!
Το ένα και μοναδικό αντίσκηνο το τριημέρου... respect μικρέ!
Μπροστά στην ξύλινη αποθήκη το ζουζούρι του Χρήστου που ήρθε αργά τη νύχτα με ατομική μπαλαντέζα κι ευτυχώς χωρίς αγριογούρουνο ανεβασμένο στο ...τιμόνι.
Φορουμοσαπίλα.
Απο την άλλη χωρίς αυτά δε θα γνώριζα ποτέ τέτοιες φάτσες!!!
Θέλει προσοχή στο τι θα φας απο το τσουκάλι ,, μακριά απο τα ξαναζεσταμένα.
Με ωρα αναχώρησης 09.30 ξεκινάμε στις 9.20....νεολαίοι!
Οι μοτοσυκλέτες έχουν έρθει απο όλη την Ελλάδα.
Ορεστιάδα Κομοτηνή Καβάλα Θεσσαλονίκη Κοζάνη Λάρισα Βόλος Αθήνα,αισθάνομαι την υποχρεωση να περιηγηθούμε στα καλύτερα της περιοχής αυτής της Πίνδου.
Εργα στο δρόμο για το Περιβόλι.(5 ΧΡΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΤΣΙ).
Μετά τη συνάντηση στο Περιβόλι με την ομάδα που ανέβηκε απο την Καλαμπάκα
πιάνουμε την σχετικά ισουψή διαδρομή που θα μας οδηγήσει στο χιονοδρομικό της Βασιλίτσας κι απο εεκί στο ύψωμα με το μνημείο της Ανίτσας.
Αντωνης και Μήτσος πιλοτάρουν την ιπτάμενη κάμερα.
Αλεξ, η στιγμή του μπαμπά που λέει ότι φέτος παέμ νηπιαγωγείο!!!
Ο μέσος όρος ηλικίας είναι η χαρά της ημέρας.
Μετα το Δοτσικό η ομάδα χωρίζει, Ορεστιάδα και Λάρισα παίρνουν
τον μακρύ οι μεν τον αργό οι δε δρόμο της επιστροφής
Οι υπόλοιποι κάνουμε ένα μεγάλο pit stop στην πλατεία του Πεντάλοφου.
Δεν ασχολούμαι εδω και ώρα με τη φωτογράφιση
μιας και το μυαλό με οδηγεί στην ασφαλή αγκαλιά της ζωντανής κουβέντας με τους συνοδοιπόρους.
Το τελευταίο κερασάκι στην μικρή φέτος οδηγική τούρτα
είναι η κατάβαση στα Γρεβενά δια της πλαγίας δίλοφης οδού.
44 χλμ πιστάκι τεχνικό με σωστές καμπές και στις σωστές ταχύτητες!
Μία ώρα μετά το φουλάρισμα στην πόλη φροντίζουμε και για το δικό μας στο Ανεμοχάδι.
Ταβέρνα ταβερνιάρης και φαγητό παλαιάς κοπής στη Ζωοδόχο Πηγή στο Βέρμιο.
Το τελειωτικό χτύπημα στον ουρανίσκο, τρώς και φεύγοντας σκέφτεσαι πότε θα ξανάρθω.
Έφτασα...Χαζεύω τις χαμένες ώρες στους φραπέδες της παλιάς παραλίας ..τι κόσμος.
Η δική μας Απώλεια Προορισμού μοιάζει ελάχιστα μικρή , ήδη σχεδιάστηκε η μετάβαση στη Φραγκίστα για το γύρο της λίμνης και μια γύρα τσίπουρα με τους εκεί οικοδεσπότες μας.
τα 9 Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά μας έμαθαν και πάλι πολλά.
Από την αλόγιστη δύναμη της μητέρας Φύσης μεχρι τα σκοτεινά σημεία της Ανθρώπινης Φύσης.
Αναμένω τις ανταποκρίσεις απο τα υπόλοιπα 8 βουνά
ώστε να συμπληρωθεί η περιγραφή αυτού του ιδιότυπου εκδρομικού παζλ,
η σκέψη όλων μας είναι στους πληγέντες φίλους και λοιπούς κατοίκους της Καρδίτσας
στους οποίους και αφιερώνουμε την εκδρομή .
See ya soon on a mountain near you.
