17 Ιουλ 2018

On the road to Nordkinn

Ιούλιος 2018 και οι μέρες περνούν βασανιστικά.
Αναχώρηση για επάνω στην αρχή του δικού τους φθινόπωρου
 και του δικού μας, πηγμένου απο το λαό, πρώτου Αυγουστιάτικου δεκαπενθήμερου. 
Το παρόν θα αποτελέσει ενημερωτικό δελτίο 
για την live πορεία προς το πουθενά που τα περιλαμβάνει όλα, 
των 3 Τομαριών Ευθύμη,Πασχάλη και Στέφανου. 
Θερμή παράκληση,να ευχαριστηθείτε την ''οτι νάναι'' ροή σκέψεων και πληροφορίας 
αντλώντας απο αυτήν το βαθύτερο νόημα της λέξης άδεια
και δίνοντας μας την άδεια να είμαστε ο εαυτός μας.
Μιλ Μερσί ......κι ένα μιλφέιγ στο τέλος!


https://www.youtube.com/watch?v=9Lq3iUq3sDM




Η προετοιμασια μηχανων και ψυχολογικη ξεκινησε καπου μεσα στο Νοεμβριο του 2017
Η πρωτη μας δοκιμαστικη  βολτα για τους 2 σαλονικιούς με σχεδον 
φουλ φορτιο σχεδον 8 μηνες μετά.




Τα λάστιχα μετά απο ένα τέτοιο ταξίδι πάνε σύντομα για ανακύκλωση.
Ο μεγάλος συντελεστής τριβής στις ''έξω ασφάλτους'' σε συνδυασμό με το φόρτωμα
σημαίνουν αυξημένη καταπόνηση και τριβή,
οπότε τα Dunlop Trailsmart  max βγαίνουν 
και τα ίδια ξαναμπαίνουν.
Εδω στα 8600 ελληνικά χιλιόμετρα με μεγάλα κομμάτια ευθείας και μεγάλες ταχύτητες.
Το σκαλοπάτι στην κορώνα είναι μεν εμφανές αλλα δεν ενοχλεί στις αλλαγές πορείας.
Αυτό και το αδερφάκι του θα συνεχίσουν μαζί μου απο το Σεπτέμβριο στα Ασφάλτινα κλπ εκδρομές.


Και τα νέα, ετοιμα να θυσιαστούν στο βωμό
της σκανδιναβικής κατασκευαστικής τελειότητας στους δρόμους.



Αναμφισβήτητα το πρόσωπο της χρονιάς όσον αφορά την επαφή μας με τα γραφειοκρατικά.
Η Ελένη στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ, με χαρά παιδιού που μαθαίνει στην προσευχή 
ότι το μάθημα αντικαθίσταται απο εκδρομή, μας εξασφάλισε εντος δεκαλέπτου!!!! 
την Ευρωπαική Κάρτα Ασφάλισης.




Η παράξενη συνέχεια γράφτηκε εδώ

http://gone4riding.blogspot.com/2018/09/our-2018.html



15 Ιουλ 2018

Eτσι απλα κι ασπρομαυρα...Nordkapp 2017

Ολα τα εζησα μαζεμενα την πρωτη φορα, μεσα σε λιγες ωρες, κι απο τοτε απλως τα επαναλαμβανω. Ποσα καινουρια συναισθηματα να χωρεσει μια καρδια ενος τριανταρη που δεν εχει ιδεα απο μοτοσυκλετες και πεφτει τελειως τυχαια σε μοτο-ταξιδιωτικο. Γεμισε απο την αρχη, ξεχειλισε και μεχρι σημερα σταζει. Η αγωνια, η αδρεναλινη, το τρεμουλο, η ανυπομονησια να ζησεις το αγνωστο, πως θα ειναι, πως θα ειναι, να ανοιγεις το γκαζι και να εξαφανιζεσαι, η μυρωδια του καινουριου. Λιγο ακομα, το ταξιδι δεν τελειωνε, ποτε δεν ηρεμουσε εκεινη η θαλασσα με τους παραξενους ταξιδιωτες, προχωρουσε αργα, το διαβασμα ηταν ανελεητο, σαν να με βουτηξαν απ΄ τα μαλλια και να με χωσανε μεσα στην οθονη στον μαγικο τους κοσμο.

Αυτο ηταν! Ηθελα και εγω να γινω σαν και δαυτους. Το ταξιδιωτικο του τοτε γνωστου στα μοτοφορουμ Uriah Heep ηταν η αφορμη για ολα. Να ταξιδεψω με μοτοσυκλετα, να δω και να νιωσω αυτα που διαβαζα.

Ωραια ολα αυτα αλλα υπηρχε ενα πρακτικο προβλημα. Δεν ηξερα να οδηγω μοτοσυκλετα. Εκτος απο παπακι δεν ειχα οδηγησει ποτε κατι μεγαλυτερο ουτε καν διπλωμα ειχα. Απο την κατασταση μου μεχρι να αρχισω να ταξιδευω υπηρχε σημαντικη αποσταση μπορω να πω.

Οι μηνες περνουσανε και εγω εμενα μονο με το ονειρο χωρις να τολμησω το πρωτο βημα. Και αν δεν κανω το πρωτο βημα πως θα κανω τα υπολοιπα χιλιομετρα; Η αληθεια ηταν οτι φοβομουνα τις μηχανες μεγαλου κυβισμου και αυτος ο φοβος με κρατουσε στασιμο.

Διπλα στο σπιτι μου υπηρχε σχολη οδηγων και μια μερα τελειως αυθορμητα μπηκα μεσα να ρωτησω. Μαλιστα! Μαθηματα με παπακι το οποιο διαθετει και συμπλεκτη. Βρε λες; Eτσι αρχισαν ολα και σε τρεις βδομαδες ειχα στα χερια μου το διπλωμα. Καλο το διπλωμα, καλη και η οδηγηση με συμπλεκτη αλλα μεγαλη μηχανη δεν ειχα καβαλησει ακομα. Να αγορασω δεν αποφασιζα λογω φοβου και ετσι επεσα παλι σε χειμερια ναρκη.


Ολο αυτον τον καιρο εβγαζα τα ματια μου στο λαπτοπ διαβαζοντας τα ταξιδια αλλων, και παρα την δικια μου αναποφασιστικοτητα η σπιθα μεσα μου μεγαλωνε. Καποιοι λενε οταν κατι το θελεις πολυ, ολο το συμπαν συνωμοτει να το αποκτησεις. Μπορει να εχουν και δικιο. Ο αντρας της ξαδερφης πουλαει το τρανσαλπ. Δεν γινοταν να χασω αυτη την ευκαιρια και στα καλα καθουμενα βρεθηκα με το εργαλειο στην αυλη. Κλειδωμενο να το κοιταω καμια βδομαδα χωρις να τολμω να το οδηγησω. Ε δεν πηγαινε αλλο, τοσο χεστης πια;

Tην μεγαλη αποφαση την πηρα ενα ηλιολουστο Σαββατο. Ξεκλειδωσα, καβαλησα, πατησα συμπλεκτη, εβαλα πρωτη...

...Και επιτελους ταξιδευα!!! Ζουσα το ονειρο μου! Ενιωθα σαν και εκεινους τους παραξενους ταξιδιωτες που τοσους μηνες θαυμαζα μεσα απο τα ταξιδιωτικα τους! Ηλιουπολη - Τουμπα απο περιφεριακη...

Το επομενο εξαμηνο ακολουθησαν αρκετες μικρες εκδρομες για να παρω τον αερα της μηχανης, φθανοντας σε ενα ανεκτο επιπεδο οδηγικων ικανοτητων. Λογω και τις ηλικιας ειχα τα μυαλα στο κεφαλι αποφευγοντας διαφορες μαλακιες που θα με εβαζαν σε κινδυνο.


Καπου εκει ηρθε η προταση απο φιλο για εβδομαδιαια εκδρομη εκτος Ελλαδας. Χωρις προγραμμα και πλανο ξεκινησαμε για Βαρνα Βουλγαρια, περασαμε την Κωνσταντζα στη Ρουμανια, και καταληξαμε μπροστα στην συνοριακη μπαρα της Μολδαβιας. Το γιατι δεν μπηκαμε Μολδαβια ειναι ιστορια που θα την διηγηθω αργοτερα σε φλας μπακ κατα τη διαρκεια του ταξιδιωτικου.

Διοτι ο δρομος φιλε αναγνωστη, δεν ειναι μονο πηγα απο δω, περασα απο 'κει, ειδα αυτο εκεινο τ' αλλο. Ειναι και το ταξιδι του μυαλου οταν βρισκεσαι πανω στην σελα και δανυεις μονος χιλιαδες χιλιομετρα.

Απο ολα τα ταξιδιωτικα που διαβασα ενα μερος μου εκανε ιδιαιτερη εντυπωση. Το Nordkapp. Και που διαολο ειναι αυτο το Nordkapp που οι περισσοτεροι παραξενοι ταξιδιωτες με τις μηχανες σταζουν μελι; Μαλιστα! Το βορειοτερο οδικο σημειο στην Ευρωπη. Ενδιαφερον. Δεν με εντυπωσιασε τοσο το γεωγραφικο σημειο, ασχετα αν μεχρι τοτε το μονο ακρο που ειχα παει ηταν το δυτικοτερο ακρο του Κορδελιου, οσο ο δρομος για να φτασεις εκει. Σκανδιναβια, φιορδ, αρκτικος κυκλος, Βικινκς, απο την ομωνυμη τηλεοπτικη σειρα που παρακολουθουσα. Χιλιαδες φωτο στο ιντερνετ και το μερος αρχισε να περνει μια μυθικη υποσταση στο μυαλο μου, αλλα μεχρι εκει. Ουτε σκεψη για ταξιδι.

Βεβαια δεν εμεινα απραγος. Χτυπησαμε μια γυρα στα Βαλκανια και αρκετες βολτες στην Ελλαδα. Ολα καλα αλλα στο πισω μερος του μυαλου μου ειχε καρφωθει η ιδεα για ενα ταξιδι στο Ακρωτηρι. Τοσοι πηγαν γιατι οχι και εγω. 

Ετσι εβαλα στοχο το επομενο καλοκαιρι να την κανω για πανω και μαλιστα με καινουριο μοτορι. Ομως αντι για βορεια τελικα βρεθηκα ανατολικα, να βολταρω στις Γεωγριες και τις Αρμενιες.

Ενταξει φοβερο ταξιδι και αυτο, παμε για το επομενο καλοκαιρι. Εφτασε και το επομενο καλοκαιρι, ο ΠΑΟΚ μια απο τα ιδια, ειχα και αυτον το νταλκα, και αντι για βορεια με βρηκε δυτικα, να βολταρω στις Ισπανιες και τις Γαλλιες.

Οκ παμε για το επομενο καλοκαιρι. Παπαλα. Τοσο ο χειμωνας οσο και το καλοκαιρι με βρηκε στη Θεσσαλονικη να βολταρω στα ιατρικα κεντρα για θεραπειες απο ενα προβλημα υγειας που με ταλαιπωρουσε.

Ειχαν περασει περιπου τεσσερα χρονια απο τοτε που αρχισα να ταξιδευω με μηχανη και δεν ειχα καταφερει να παω στο Ακρωτηρι. Τεσσερα χρονια χωρις Nordkapp ειναι πολλα, και κατι τετοιο κανενας μοτοσυκλετιστης δεν το ανεχεται.

Υγιεστατος πια δεν με σταματουσε τιποτα. Φετος δεν το εχανα το ταξιδι. Ομαδαρα και ο ΠΑΟΚ, θα πηγαινα και ως πρωταθλητης. Τζαμι! Περασε ο χειμωνας η ανοιξη, ηρθε το καλοκαιρι, και αντι για Σκανδιναβια με βρηκε να κοβω βολτες στα Ζαγοροχωρια και στα Συβοτα. Ματιασμενος ειμαι!

Ειχαν περασει πεντε χρονια που αρχισα να οδηγω μηχανη και Ακρωτηρι δεν ειχα δει. Πεντε χρονια χωρις Nordkapp ειναι πολλα, και κατι τετοιο κανενας μοτοσυκλετιστης δεν το ανεχεται.

Ειχα απελπιστει. Τοσα σχεδια και στο τελος κατι γινοταν και χαλουσε. Ασε που ειχα μπλεξει και με μια παρεα μοτοσυκλετιστων στη Θεσσαλονικη με αρκετα ταξιδια στο παλμαρε τους, την αποκαλουμενη βορεια παρεα, την οποια τις ειχα φαει τα αφτια οτι τωρα θα φυγω, μετα θα φυγω και ποτε δεν εφευγα.

Τον επομενο χρονο επιτελους τα πραγματα πηγανε καλα. Απο οτι φαινοταν τιποτα δεν μπορουσε να εμποδισει το ταξιδι. Ετσι νομιζα γαμω την γκαντεμια μου. Εκει που ειμουν σιγουρος τωρα ετρεχα και δεν εφτανα. Αν το ανεβαλα παλι δεν θα ειχα μουτρα να κυκλοφορησω στην μοτοσυκλετιστικη κοινωνια. Πως θα αντικριζα τους "στρατηγους" της βορειας παρεας; Πως θα αραζα στον ΜΟΘ οταν ο τωρινος προεδρος ειχε παει πανω οταν η Νορβηγια ειχε ακομα χωματοδρομους; Aπαπαπαπα! Επρεπε να παω Nordkapp.

Eκτος απο τους "στρατηγους" της βορειας παρεας ειχα να αντιμετωπισω και τους στρατηγους στη δουλεια μου για να εξασφαλησω την απαιτουμενη αδεια. Λογω της φυσης της εργασιας μου ηταν πολυ δυσκολο να λειψω πολλες μερες το καλοκαιρι. Απο 'δω τα εφερα απο 'κει τα εφερα, διαπραγματευσεις επι διαπραγματευσεων τελικα πηρα τις μερες που ηθελα με την προυποθεση η αδεια να αρχισει τελη Μαιου. Fuck! Αλλο αγχος με τον καιρο. Δεν γαμει θα φυγω Μαιο, θα ανεβω Σουηδια, και την Νορβηγια την κανω στον κατηφορο. Σχεδια επι χαρτου δεν εκανα τιποτα. Ειχα ενα σχετικο πλανο στο μυαλο μου απο που θα παω και τι θα δω αλλα μεχρι εκει. Θα αφηνα τον δρομο να με οδηγησει. Δεν ειχα κανα γκαιλε να τα δω ολα σωνη και καλα επειδη ετσι επρεπε, αλλα μονο οσα γουσταρα να δω.

Στις 27 Μαιου μπηκα επιτελους στο βαπορι για Βενετια.

Ειχαν περασει εξι χρονια που οδηγουσα μηχανη και Nordkapp δεν ειχα παει. Εξι χρονια χωρις Nordkapp ειναι πολλα, και ως γνωστον, κατι τετοιο κανενας μοτοσυκλετιστης δεν το ανεχεται...





Το πλανο της πρωτης μερας του ταξιδιου, δηλαδη απο Βενετια μεχρι και ΄γω δεν ηξερα που, το εκανα μιση ωρα πριν ξεκινησω απο το σπιτι.


4 Ιουλ 2018

7 νότες δρόμος - Για μιά φράσια στο Ζαγόρι


Εδω πατούσαμε εκεί βρισκόμασταν, 2018 edition.
Τη συνήθεια ή μάλλον την πραγματικότητα αυτή την έχουμε ψιλοξεχάσει.
Να συζητάμε το βράδυ και την άλλη μέρα να βρισκόμαστε
στην άλλη άκρη του -δικού μας- κόσμου.
Ένα τηλεφώνημα, σκέτο κούρντισμα, ήταν αρκετό.
Ο φίλος Πάνος μας ενημερώνει ότι θα είναι στο Ζαγόρι
και θα έχει μαζί του το μαγικό κουτί με τις επτά (και κάτι παράξενα ψιλά) νότες