Φεβρουάριος που μοιάζει με Απρίλιο.....δε χάνεται.
Έχουμε καιρό να βρεθούμε και η προσκληση του Βασίλη να το κάνουμε στον τόπο του στη Γλυκή Θεσπρωτίας
γίνεται δεκτή με τεράστια χαρά από όλους μας
H διαδρομή γνωστή όμως η ματιά ανανεώνεται και σε κάθε πέρασμα αποθηκεύει άλλα
Αργούμε να ξεκινήσουμε , μετά την Κοζάνη αφήνουμε την βενζινοβόρα Εγνατία
και στριφογυρνάμε μέχρι τα Γρεβενά σε φρεσκοστρωμένο δρόμο έρημο
Στο Strada είμαστε παρέα με άλλους καλοπερασάκηδες οπαδούς
του ήλιου και της ανεμελιάς που εξασφαλίζουν οι ζεστές πλέον ακτίνες του.
Τίποτα δεν προμήνυε ότι θα βρεθούμε μπροστά ή μάλλον μέσα σε τέτοιο υπερθέαμα.
Το χιόνι έκανε την εμφάνιση του μετά την Κρανιά , επικράτησε γύρω μας πάνω από τη Μηλιά
Και έδωσε το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να ζητήσει
ο άνθρωπος της τσιμεντούπολης φτάνοντας στον αυχένα της Κατάρας
Σταματούμε και φωτογραφίζουμε προσπαθούμε να ενταχθούμε
και να φύγουμε από τον εγκλεισμό στα τσιμέντα και τον άχρωμο αστικό τρόπο ζωής.
Κάνω το κλικ βλέπω το αποτέλεσμα και φωνάζω στο Μπάμπη,
άνοιξε το viber και τα κέρδη θα τα πάρουμε μισά μισά!!
Τα Τζουμέρκα και το αυγό χαιρετούν
Αλλάζουμε θέσεις στον έρημο δρόμο ,θέλω κι εγώ μια ίδια φωτογραφία!
Δεν έχω να κάνω τίποτε άλλο πέρα από το καθίσω σιωπηλός με σταυρωμένα χέρια
και να υποκλιθώ στο μεγαλείο των Αθάνατων Ελληνικών Βουνών
Η στάση λίγο πιο κάτω στην πλατεία του Μετσόβου επιβάλλεταιι.
Είμαστε μακριά από την τουριστική περίοδο και μπορούμε να απολαύσουμε το χωριό/
Πόσο θαύμασα και σέβομαι την Ηπειρώτισσα.
Το έχει στόχο το θεωρεί υποχρέωση δε σταματά στιγμή για να είναι το χωριό πεντακάθαρο.
Βγαίνει από μέσα της η προκοπή νικά τα χρόνια που βαραίνουν το κορμί.
Έτσι διδάσκεται ο πολιτισμός.
Λίγη Εγνατία ακόμη και πριν χαθεί το φως πιάνουμε το διάσελο για τα χωριά του Σουλίου
εδώ είμαστε στην έξοδο από το Ζωτικό.
Τα άγρια άλογα στο Σούλι , είναι τυχερός αυτός που τα θαύμασε καβάλα στο δικό του.
Μας κατάλαβαν αμέσως αλλά φροντίσαμε να περάσουμε με τον ελάχιστο θόρυβο από το σπίτι τους.
η Ήπειρος είναι αυτό ακριβώς. Κορφές παντού.
Στις φουρκέτες πάνω από τη Γλυκή που είναι και ο τελικός μας προορισμός.
Αγκαλιές καφεδάκι και συνέχεια της δουλειάς μεχρι αργά
γιατί είμαστε και μανατζαρέοι νιου γιόρκερς
.....μη χ@σω
Φυσικά ένα τσιμπούσι εορταστικό ήταν η επιβράβευση για την ιδέα
και ευκαιρία να συζητήσουμε για την αυριανή ...απόβαση.
Θα πάμε να πάρουμε άρωμα Λευκάδας ο Νίκος μας περιμένει για άλλη μια φορά
Την Πρέβεζα τη συμπάθησα
Ημέρα καλοκαιρινή και η ώρα που ανοίγει ο δρόμος για το νησί έφτασε.
(Εχουμε ενημέρωση πως ο δρόμος είναι ανοικτός μόνο από τις 12.30 έως τις 15.30
γιατί γίνονται έργα διάνοιξης που χρησιμοποιούν εκρηκτικά)
Φτάνοντας ορμάμε κατευθείαν στο ορεινό δίκτυο με το Νικόλα πλοηγό με στόχο τις δύο κορυφές αυτή των παλιών κεραιών αναμετάδοσης και τη διπλανή του Προφήτη Ηλία.
Ο όρχος αφημένος στη διάθεση και τη δύναμη του χρόνου.
Τα κτίρια προσωπικού,η αφήγηση του Νίκου που τα έζησε από μέσα είναι μοναδική
Να εδώ εμείς από τα Βόρεια.
Μεγανήσι Σκορπιός και Σκορπίδι μπροστά στο υπερφορτωμένο Νυδρί
Αλλάζουμε κορυφή και η θέα δείχνει ότι θα χαθεί από ένα σύννεφο
που περιφέρεται γύρω μας δήθεν ανέμελα....και παγωμένο.
Πάμε κλικ ,μου λείπει αυτή που είναι κι ο Νίκος ...την τεχνολογία μου μέσα.
Κατηφορίζουμε ,πάμε να βρούμε κάτι πιο ανοιξιάτικο!
Στο Καθισμα και στον Άγιο Νικήτα όπου θα φτάσουμε μέσω του Δρυμώνα είναι άλλος κόσμος!
Δεν υπάρχει χρόνος για φαγητό αλλά ο Νικόλας
μας έχει ΚΑΙ ΠΑΛΙ φροντίσει με σνακ και λιχουδιές !!
Προλαβαίνουμε το δρόμο πριν κλείσει και στη στροφή για το Λούρο πίνουμε καφεδάκι Joe Bar
παρέα με κάτι τσακάλια που προσπαθούν να σπάσουν 3-4 δύσμοιρα παπιά..
Βραδάκι στο χωριό τα κλασσικά δοκιμασμένα μιας και είναι η ώρα... που πεινάνε τα παιδιά!!
Είναι να έρθει ο Νίκος αλλά η διακοπή και του ρεύματος του στερεί τη μηχανή που βρίσκεται πίσω από την ηλεκτρική γκαραζόπορτα.
Τον τίτλο του εκδρομικού τον χρωστάω σε αυτόν κ συμπληρώνω ''δεν έχει ρεύμα στη Λευκάδα''
Ένα γρήγορο πέρασμα από το ποτάμι και δίνουμε χέρια με τη νότια ομάδα.
Ο Βασίλης ο Αντώνης κι ο Γιώργος θα κατέβουν μέχρι το Ρίο από επαρχιακούς
κι εμείς θα περπατήσουμε αρχικά τον παλιό από Ηγουμενίτσα για Ιωάννινα
και μετά παράλληλα την Εγνατία για όση ώρα μας παίρνει.
Στη Βροσίνα βρίσκουμε ανοιχτό φούρνο , ξυλόφουρνο.
Κουβέντα με την αγέρωχη φουρνάρισα τυρόπιτα με κανονικό τυρί και τέτοια
Τα κύπελα είναι από την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα νέων.
Φιλαράκι , μοιραστήκαμε το πρωινό κολατσιό.
Απέναντι υπάρχει μια ωραία Μονή αλλά δε βρήκαμε τρόπο να περάσουμε στεγνοί.
Το όνομα του καφενείου είναι το αρχαίο του ποταμού Καλαμά
Στην άδεια ελληνική επαρχία είναι πλέον συχνό φαινόμενο όλο το χρόνο.
Αυτοκινούμενα μικρά και μεγάλα από
''πλούσιες'' ευρωπαικές δήθεν ιδανικές για διαβίωση χώρες
Συνταξιούχοι αλλά και νέοι ψάχνουν να ξεφύγουν από τη ''λύση'' και να ζήσουν στη φύση
Μέσα ζέστη οι άρχοντες του χωριού με καφεδάκι και τσιπουράκι
η τηλεόραση παίζει τη Μαριόλα όπως μοναδικά ακούστηκε στο ''Μουσικό Κουτί''
και η προτροπή είναι ,πάρε φωτογραφία τον πατσά
Δε λες όχι σε παππού.
Περνάμε και τα Γιάννενα είπα θα μετρήσω τα εκκλησάκια στο δρόμο μέχρι εκεί αλλά είναι αμέτρητα.
Πονεμένες ιστορίες του παλιού ορεινού οδικού δικτύου δυο δυο σε κάθε στροφή κι ανήφορο.
Ξανά στην Κατάρα λίγα ακόμα κλικ μάταια προσπαθούμε να πάρουμε μαζί μας τον τόπο.
Ο παλιός για Τρίκαλα επίσημα κλειστός
αλλά με διάνοιξη από δίπλα για να μπορείς να πας να μπλέξεις παρακάτω στα ανήλια του.
Πάμε χαζεύουμε σταματάμε κάνουμε αναστροφή φωτό
και πάλι προς τα πίσω είναι κάτι που δε χορταίνεται!!
Στα Γρεβενά βλέπουμε το θερμόμετρο στους 20 βαθμούς κι επιλέγουμε συνοπτική εξαφάνιση καυσίμου με τελικό προορισμό τις αγκαλιές της οικογένειας.
Ωραία ήταν και γυρίσαμε για να μπορέσουμε να ξαναπάμε,
see ya!
