Hπειρώτικη φθινοπωρινή για δύο.

 

 

 

 

 

 

 Δυο ολόκληρες μέρες στη διάθεση μας για μια φθινοπωρινή για δύο 

και η πυξίδα δείχνει μόνιμα δυτικά στις Ηπειρωτικές γωνιές κι δροσιές.

 

Περιμέναμε την ευκαιρία μέσα στο καλοκαίρι

 αλλά οι απαγορευτικές φετινές θερμοκρασίες μας έβγαζαν συνέχεια -και σωστά- αναβολή 

Οι προγνώσεις έλεγαν για το ιδανικό εύρος δηλαδή από τους 12 έως τους 25 φόρτωμα και φύγαμε!

 

 Λίγο έξω από την Κοζάνη για ξεμούδιασμα.

 

 

 Μέσα στην πόλη υπάρχει ο ναός της χειροποίητης πίτας,μην το χάσετε

 

Το σημείο για να την απολαύσουμε.βρίσκεται στον παλιό δρόμο για τα Γρεβενά ( που είναι όμως ολκαίνουριος σε πολλά σημεία ) και συγκεκριμένα στο πλάτωμα δίπλα από τα ερείπια της γέφυρας του Πασά

Ανηφορίζουμε από το γρήγορο δρόμο και στον κόμβο του Ανήλιου κάνουμε δεξιά.

Μέσα στο χωριό υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγητό αλλά οι μιλημένοι επιλέγουμε τη ''Θέα''

 μιας και στο σπιτάκι πίσω από την Ειρήνη η  τέχνη του ψησίματος περνάει σε άλλη διάσταση.

Με το λίγο κρασάκι να δρα ευεργετικά ρολάρουμε προς το Χαλίκι 

για να πιάσουμε το Μπάρο που έχω χρόνια να τον δω και να τον οδηγήσω

Η εικόνα προσπαθεί να τα πει όλα,

 η στάση εδώ στην κατηφόρα για να θαυμάσουμε το ανάγλυφο πριν το διασχίσουμε επιβάλλεται.

Η Παναγία η Γαλακτοτροφούσα ,ωραίο κάδρο και ακόμα πιο ωραία ονομασία!

Φτάνουμε στην κορυφή,στον αυχένα που ο δρόμος χωρίζει για Ματσούκι ή Καλαρύτες.

Θυμάστε το τραγούδι?

I've got a feeling...somebody is watching me!

Ο σάκος ήταν λάθος επιλογή μου μιας και γεμάτος

 προσπαθούσε να πιάσει χώρο από την ήδη μικρή σέλα του Rallye.

Στους παλιούς χάρτες της Road θα βρειτε την ονομασία Μέγα Πλάι.

Ο δρόμος πηγαίνει παράλληλα με τον κορυφογραμμή φτάνει και σταματάει  σε μια στάνη πάνω από τους Μελισσουργούς ενώ ιδανικά και περνώντας πάνω από σωρούς από πέτρες φτάνει και μέχρι τα Θεοδώριανα.

Είναι πλέον άσφαλτος μέχρι το σημείο που κατηφορίζει για το Ματσούκι 

και μαλιστα φιγουράρει ως χωματόδρομος τότε με ένα παλιό XLS επάνω του 

στην Ανεξερεύνητη Θεσσαλία της αείμνηστης Road editions.

Οι δώδεκα βαθμοί και οι ριπές αέρα μας δείχνουν το δρόμο για την κατάβαση.

Στάση στους Καλαρύτες η ερημιά του Σεπτεμβρίου φέρνει αγαπημένη ησυχία 

αλλά δεν επηρεάζει τις τιμές που είναι φουσκωμένες σαν τα καρπούζια του Αυγούστου .....

Μερικά μέρη καλύτερα να μην τα ξαναπάς,

να κρατάς τα βιώματα της πρώτης της πρωτόγονης φοράς.

Περνάμε τους Χριστούς και ανηφορίζουμε για τα Πράμαντα.

Θέλουμε να μείνουμε στο καταφύγιο στο οποίο και φτάνουμε

δίχως να έχουμε πρότερα συνενοηθεί με κάποιον.

Φτάνουμε και βρίσκουμε μόνο μια παρέα με ελαφριά on off από την Ελβετία

 που κάνουν κομμάτια του ΤΕΤ κι έχουν ήδη κατασκηνώσει.

Λίγη ώρα μετά έρχονται και τα παιδιά να μας ανοίξουν και να βολευτούμε εντός 

μιας και έχουμε φέρει μόνο τους υπνόσακους.

Η αισθητική και η εξυπηρέτηση (σε όλα τα επίπεδα) είναι πολύ επάνω 

από το συνηθισμένο σε ένα καταφύγιο ,

να το βάλετε οπωσδήποτε στο πρόγραμμα σας 

αφού όμως συνενοηθείτε για τα πάντα πριν ανηφορίσετε.

Jazz κρασάκι κουβεντούλα  κι ένας υπέροχος τραχανάς από τα χέρια της οικοδέσποινας.

Πρωινό ξύπνημα στο μπαλκόνι του δωματίου!!

Πτήση κανονική με το χωριό κυριολεκτικά στα πόδια μας!

Κι από την άλλη η ορθοπλαγιά.. σκέφτομαι τι άλλο να ζητήσω φέτος

 μιας και είναι η χρονιά που μου τυχαίνει συνέχεια ο πρώτος αριθμός στο εκδρομικό λαχείο!

Φεύγουμε για μια γύρα σε παλιές γωνιές,στο μοναστήρι

 αυτό κοιμηθήκαμε στα πρώτα (Africaνικά τότε ) Ελληνικά Βουνά 1 το 2008

Μελισσουργοί.....μην ψάχνετε τη γωνία λήψης γιατί θα χαθείτε μέσα στο χωριό όπως κι εμείς!!

Ο χώρος υποδοχής στο σπήλαιο Ανεμότρυπα, 

φτάσαμε νωρίς κι έτσι το αφήσαμε για μια άλλη φορά.

Οι δύο καταρράκτες στο ομώνυμο χωριό κοιμούνται λόγω εποχής.

Οι κάτοικοι βρίσκουν την ευκαιρία να διορθώσουν τις ζημιές 

που έκαναν οι χιονοστιβάδες την Άνοιξη.

Εχω επιβεβαιώσει τις σχετικές πληροφορίες με τον Μπάμπη στο καταφύγιο

 και ψάχνουμε το τρίτο και νοτιότερο πέρασμα του Άραχθου κάτω από τη Ράμια.

Και δίπλα στο ποτάμι βρίσκουμε ωραίο πλάτωμα με παλιές υποδομές και σκιές για ανασυγκρότηση.

Το θερμόμετρο έχει σκαρφαλώσει στους 30!! βαθμούς

 κι ευτυχώς ένα δροσερό αεράκι μας ανακουφίζει.

 

 

Κρεμάστρα 1250.

Στο δρόμο για τη Ροδαυγή και τον Αμμότοπο η προκοπή στις αυλές και τα σπίτια ξεχειλίζει.

Η δε άσφαλτος ξετρελαίνει και τον πιο απαιτητικό.

Αμπαντο καταστάσεις παράλληλα με την Ιονία Οδό μέχρι τα Γιάννενα

Ελαφρύ σνακ με κατσικάκι γάστρας στο Κουτσελιό

 και βουρ για τις δροσιές του χιονοδρομικού επάνω στην Κατάρα.

Η αείμνηστη καντίνα που πουλούσε βασιλικό πολτό.

Η θρυλική ταμπέλα έχει το προιόν γραμμένο σε άπταιστα (κι άπιαστα)  Γαλλικά Μετσόβου.

Gele Royal!!!

Το εκκλησάκι προσφέρει τα παγκάκια του για τον γνωστό 

 ελαφρύ μεσημβρινό υπνάκο των νεανίζοντων μεσήλικων ,

έπιασε όμως ψιχάλα και την κοπανήσαμε για τα πεδινά των Γρεβενών.

Βρε Πουκεβίλ....ούτε εγω δεν τα γράφω έτσι!

Είμαστε τόσο κουρασμένοι από το express της εξόρμησης που δεν μπήκαμε ούτε στα Γρεβενά για το λαχταριστό χειροποίητο παγωτό της πλατείας...δεν θα επαναληφθεί.

Αντιθέτως τιμήσαμε τη Βέροια και συγκεκριμένα το ρεβανί της 

στην ανάπαυλα της πτήσης επί της Εγνατίας Οδού.

Παρά την διάλυση από την κούραση η εκδρομή προτείνεται ανεπιφύλακτα

 έχοντας πάντα στο νου πως μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει .

 

p.s.

Μόνο μην ξεχάσεις να κουμπώσεις τις βαλίτσες για να μείνει σέλα για τους αναβάτες!!

See ya!