Abandoned Roads 3

Αν υπάρχει μία λέξη για να περιγράψεις  την εκδρομή,  αυτή είναι η σύνθεση.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι τη στιγμή που έσβησε και ο τελευταίος κινητήρας

 συμμετείχα σε μια σύνθεση.

Έχω ώρες που το μυαλό μου τριβελίζεται στο άγχος της περιγραφής 

θα ξεκινήσω με τα χαλαρωτικά λόγια του Ιωάννη με το Goldwing των βουνών.

Συνήθως λέμε, "μία φωτογραφία χίλιες λέξεις", στη συγκεκριμένη περίπτωση 

ούτε οι φωτογραφίες μπορούν να πούνε κάτι, πρέπει να το ζήσεις!

 

 Το ημερολόγιο έφτασε στις 21 Μαιου 2021 και είναι η μέρα που ξεκινάμε αποφασισμένοι να γιορτάσουμε την ανακωχή με τους σχεδιαστές της γενικώς ατυχούς προσπάθειας καταπολέμησης του κορονο-ιού.

Είναι η μέρα που θα ξεχυθούμε στα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά να συνθέσουμε, να  ρουφήξουμε τρισδιάστατες εικόνες να απολαύσουμε σπάνιες γεύσεις να μοιραστούμε αλληλοεκτίμηση και τεράστιες δόσεις ασφάλειας που μόνο η επαφή με καλούς ανθρώπους και φίλους μπορεί να προσφέρει.

Η πρώτη παρέα από τη Θεσσαλονίκη μαζεύεται...

 

 

 

 

 

έχει οργανώσει ολοήμερη  μετάβαση στη λίμνη Πλαστήρα 

όπου βρίσκεται -κρυμμένο απόι την άσκοπη πολυκοσμία

 και τις παρενέργειες της - και το σημερινό σημείο συνάντησης

...από το όσο γίνεται μακρύτερο στριφτερότερο και άγνωστο δρόμο!!

 

 

 

 

Το πρώτο ζέσταμα γίνεται στην κυριολεκτικά παγωμένη ανάβαση της Καστανιάς 

 

με το θερμόμετρο να πιάνει τους 11 βαθμούς. 

 

 

.Ανθρωποι των Ελληνικών Βουνών και φύλακες μαζί

 

 

 Ο δρόμος ανήκει στους χρήστες του

 

 

Χαιρετισμός σε όσους έμειναν πίσω (να πνίξουν τον πόνο των επιλογών τους)

 με τη στάση του Μέγα Αλέξανδρου στο άγαλμα της παραλίας. (για εκεί ήσουν πονηρούλη)

 

 

Ο χάρτης της διαδρομής κρύβεται στα λόγια μου.

Μπορείς να τον συνθέσεις και να συμμετάσχεις κι εσύ στη βόλτα!

Στην επί της Εγνατίας οδού  διασταύρωση της Σιάτιστας κάναμε αριστερά 

 

Διασχίζουμε χωριά που δεν έχουμε καν  ξανα-ακούσει  ότι υπάρχουν

 

 

 

κι εκεi που χάσαμε την επόμενη για Δεσκάτη μαςε περίμενε η κυρία 

για να μας επαναφέρει στο δρόμο το σωστό.

 

Η ατάκα της ημέρας...μην με βγάζεις με τη ρόμπα βρε!!

 

 Η Άνοιξη μοιράζει τα χρώματα της και δίνει ομορφιά ακόμα και στο πιό αδιάφορο τοπίο

 

 

 Κανουμε άλλη μιά στάση στη γέφυρα πάνω από την δυτική άκρη της λίμνης Πολυφύτου

 

 

Επιβάλλεται ελαφρύ τσιμπολόγημα ,τα τοστάκια της μαμάς είναι εκ των ουκ άνευ!

 

 

Η παλιά χάραξη

 

 

Περνάμε από τις βόρειες απολήξεις των Μετεώρων και κάνουμε μια αστική ανάπαυλα

 με έκκεντρο καφεδάκι στην Καλαμπάκα.

 

 

 Η κωμόπολη σφύζει από τουριστική κίνηση και κυρίως από την προετοιμασία της επερχόμενης.

 

 

 Και μετά....το χάσιμο

 

Θα διασχίσουμε το δρόμο που οδηγεί στα  χωριά του Ασπροποτάμου

 

 

 

 Η πορεία μας είναι σε καλοσχεδιασμένο δροσερό στροφιλίκι 

με το ποτάμι να μας παίζει το κρυφτό μιά από τα αριστερά μας και μιά από τα δεξιά μας

 

 

990.....Μούρη από τις λίγες εκλεκτές

 

 

Φτάνουμε στην παράκαμψη για την εκκλησιά στα Δολιανά,η στάση επιβάλλεται.

 

 

 Στον προαύλιο χώρο

 

 

Η  μικρή πόρτα ....είχα την τύχη να συναντήσω το φύλακα παλαιότερα 

και να μου δείξει το τεράστιο κλειδί της.

 

 

 

 Βρισκόμαστε πλέον χαμένοι ανάμεσα στις κορυφές με προορισμό το Μουζάκι μέσω Περτουλίου.

Ο Μπάρος χιονισμένος μένει στα χρωστούμενα.

 

 

 

Ιστορίες του δρόμου,συνεχίζουμε να τιμούμε το όνειρο!!

 

 

 

 

 

 

 

 Θα το ρισκάρω μαντεύοντας χωρίς να ανοίξω το χάρτη
 

 πως το χωριό αυτό είναι η Δέση.

 

 

Αυτή πάντως  είναι σίγουρα η παρέα μου που έχει δέσει!

 

 

 Φτάνουμε στην υδάτινη πηγή ζωής που κρύβεται στην αγκαλιά των Αγράφων

 

 Ο Βασίλης πανταχού παρών οικοδεσπότης σε κάθε μας επίσκεψη στη Θεσσαλία 

έχει φροντίσει για το χώρο κατασκήνωσης δίπλα στις όχθες της λίμνης

Είναι αδύνατον να σκεφτώ πως μπορείς να περάσεις από την περιοχή

 χωρίς ένα γεια στο γελαστό παιδί!

 

 

 Δείτε τι βουτιά στα μυστικά της λίμνης μας είχε φυλαγμένη.

Η κούραση από τα 450 χλμ της μετάβασης εξαφανίζεται!

 

 

 

 

  

 Το σούρουπο μας βρίσκει μαζί με τη δροσιά του στη φιλόξενη αυλή 

της μαγικής ταβέρνας έξω από την Καστανιά

 

 Ο ήχος από το τσούγκρισμα των ποτηριών ανακατεύεται με τον ήχο των μηχανών που φτάνουν ακτάπαυστα από κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Σκέφτομαι πως η φήμη ότι έχω ειδικότητα στο ανακάτεμα έχει μια βάση....

 

 Η νύχτα συνεχίζεται με μετάβαση από χώμα στο πλάτωμα κατασκήνωσης

 της απίθανης παρέας των εκ Κοζάνης Σούρδοντάμαρων

 

 

 Να ήταν τα νιάτα δύο φορές , τα γηρατειά καμία η λίμνη τραβήχτηκε για να ανοίξει ο χορός!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Στη δική μας αλάνα για ξεκούραση,απόλυτη ησυχία 

μέχρι τις 5 το πρωί που έπιασαν δουλειά τα αηδόνια και η παρέα τους

 

 

 Πρωινό ξύπνημα λοιπόν  με τα δέοντα σήματα κατατεθέντα της περιπέτειας

 

 

 Το ηρωικό κίτρινο τσόπερ με τον ακόμα πιο ήρωα Κώστα στα χειριστήρια

 τα κατάφερε μέχρι τελικού προορισμού!

 

 

 Τα σημάδια που άφησε το πέρασμα του Ιανού στην περιοχή είναι αμέτρητα.

Αν χωράνε σε μία εικόνα αυτή είναι η σημερινή- 8 μήνες μετά παρακαλώ- του γηπέδου 

ποδοσφαίρου στο χωριό Αγιος Αθανάσιος.

 

 

 

 

Επίσημη εκκίνηση και ''τα αμπάντο'' με πλοηγό το Βασίλη

 τιμούν το όνομα τους από το πρώτο χιλιόμετρο!!

 

 

Πέρασμα μέσα από το Μουζάκι...μόνο εμείς λείπαμε από τον πολυσύχναστο δρόμο !!

 

 

Ανηφορίζουμε για τα χωριά της Αργιθέας

 Ναι ο Μάρκος συνεπαρμένος ....στρίβει!

 

 

 

 

 

 

 Να μην ξέρεις τι να κάνεις ,να πλακωθείς στα γκάζια ή να αράξεις στη δροσιά και να αγναντεύεις..

Να σου πω κάτι....ανακάτεψε τα!

 

 

 

 

 

 Βόρεια Παρέα,γροθιά σαν πέτρα!

 

 

Οι σύγχρονοι εισβολείς.

 Ανενόχλητοι σκίζουν το βουνό που δεν πάρθηκε ποτέ από κανέναν κατακτητή...

Θα πάνε τα φουρφούρια να παράξουν πράσινο ρεύμα βιάζοντας τη Φύση...Ω καιροί.

 

 

 Με τη σιγουριά ότι μπροστά υπάρχουν άριστοι πλοηγοί ξεχνιέμαι στον έρημο δρόμο

 ρουφώντας βαθιές ανάσες κι αγναντεύοντας.Μεγάλη υπόθεση η σωστή σύνθεση!

 

 

 

 

 

Αρκετές από τις φωτογραφίες που βλέπουμε είναι τραβηγμένες με κινητά.

Στην παρακάτω διαπιστώνουμε ότι η τεχνολογία τους έχει ξεφύγει .

 

 

Το φυσικό drone εν δράσει!

 

 

 Στο γεφύρι του Κοράκου κάνουμε ένα καφεδάκι με ολομέλεια

 

 

48 τυχεροί αναβάτες από όλη την Ελλάδα στην αμπαντογιορτή...

Φωνές πειράγματα μεζέδες και η χαρά της συνάντησης με ίδια μυαλά και μάτια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ο ανήσυχος Αχελώος φορτωμένος φρέσκο νεράκι με το μοναδικό του χρώμα είναι δίπλα μας.

 

 

 Θα τον περάσουμε και θα χαθούμε στο κυνήγι των στροφών που οδηγούν προς την Άρτα.

Το μεγάλο στοίχημα της επόμενης ώρας είναι να βρούμε 

την κρυμμένη διασταύρωση προς το χωριό Σκουληκαριά.

Μα φυσικά ναι,την βρήκαμε!

 

 

 

 

 

 Χαμένοι ανάμεσα στα βουνά , η επόμενη πρόκληση είναι να φρενάρουμε 

στην ώρα μα ς στην προκλητική ευθεία που βρίσκεται η διασταύρωση για Σταθά.

 

 

 

 Και να χαθούμε στα μυστικά του άγνωστου περάσματος προς τον Αμβρακικό κόλπο.

 

 

 

 

 

 Σταθάς ,η είσοδος του χωριού

 

 

 Κατηφορίζοντας...μοιάζει με χάνι και κρύβει πόσες ιστορίες...

 

 

 Γενική ανασυγκρότηση στην Αμφιλοχία,

μπαίνοντας ανυποψίαστοι  αγοράσαμε από το πράσινο πρατήριο κάτι σαν βενζίνη.

 

 

 Η άφιξη μας στη Λευκάδα σημαδεύτηκε όπως 

και η  όλη η περιήγηση και φιλοξενία στο νησί από την αγκαλιά του Νικου!!

Με τη δροσιά από το ποτό πικραμύγδαλου και το χαμόγελο αυτού του μεγάλου μικρού παιδιού που οδηγεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του ορμάμε στη δυτική πρόσβαση προς τον τελικό προορισμό της ημέρας .....το Φαρο στο ακρωτήριο Λευκάτας.

 

 

Θεση θέας πάνω από το μοναστήρι της Φανερωμένης.

 

 

 

 

 

Θα δούμε και το Κάθσιμα από ψηλά μου είχε πει ο Νίκος.

Στρίβουμε και σκαρφαλώνουμε σε στενό επί της κορυφής του υψώματος στενό χωματόδρομο.

Αγνοούμε το ψαρωτικό απαγορευτικό που έβαλε κάποιος πονηρός επί των επιχωματώσεων ειδικός και φτάνουμε μέχρι το μπάζωμα πάνω από την κρυμμένη παραλία , νότια του Αγίου Νικήτα

 

 

 

 Και μία με την μηχανή ε!!

 

 

 

 

 Ο δρόμος πάνω στην κόψη της κορυφής που θα μας οδηγήσει πίσω στην πραγματικότητα!

 

 

 Ενα απέραντο ανθοπωλείο δίαλεξε που θα κοιτάξεις 

το κίτρινο συναντά το πράσινο το γαλάζιο και το γκρί του δρόμου

 

 

 Κι η θάλασσα στα πόδια μας

 

 

 να γίνεται ένα με τον ουρανό στα μάτια μας

 

 

Πολύ κουρασμένοι αλλά με τη δικαίωση της επιλογήε του επιλόγου στο Φάρο.

 

 

 Τα τελευταία χιλιόμετρα είναι λύτρωση κι απελευθέρωση μαζί.

Συναντάμε μοτοσυκλέτες της παρέας που μας πέρασαν

 όσο ψάχναμε τις κορυφές να επιστρέφουν, ήδη χαίρομαι και μονολογώ δυνατά 

μιας και η παρουσία όλων σημαίνει ότι τα πάντα πήγαν πρίμα

 

 

 

 

 

 Ο Μάκης της Κοζάνης και τα Σουρδοντάμαρα η ''απανοτς ροντς'' ομάδα γέλιου και χασίματος!

 

 

 

 

 

 

 

 

Εδω είσαι ,έφτασες!

 

 

 Στο βάθος αριστερά είναι η Ιθάκη και δεξιά η Κεφαλλονιά

 

 

 Ο Νίκος κανει τη δεύτερη έκπληξη κρυστάλλινο ,τσιπουράκι από την Καρυά

και σαλαμακι Λευκαδίτικο με συνοδεία γραβιέρας.

 

 

 

Αυτή η προς το πoυθενά διασταύρωση οδηγεί στο δρόμο που κρέμεται κυριολεκτικά πάνω από τον κόλπο της Βασιλικής σχίζοντας τη δυτική μύτη του στη μέση .

(μην τον ψάχνεις στο χάρτη ακολούθα τις οδηγίες μας.)

 

 

 

 

 Σουρούπο και παμε για την Κόκκινη Εκκλησά

 το μυστικό της πλάτωμα θα φιλοξενήσει τους τυχερούς επισκέπτες του νησιού 

μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Ο Σκορπιός στο κέντρο με τη λευκή θαλαμηγό του νέου ιδιοκτήτη να ξεχωρίζει.

 

 

 

 

 

Είμαστε φιλοξενούμενοι του ηγούμενου Χριστόφορου της μονής Φανερωμένης που δεσπόζει με την παρουσία της πάνω από την πόλη της Λευκαδας αλλά και με τον χαρακτήρα του ηγούμενου της, τουλάχιστον στα μάτια μας

 

 

  

 

Tα χαλάσματα του μοναστηριού έχουν ιστορία 800 ετών και περιμένουν κάποιον να εκτιμήσει την αξία τους και να στηρίξει τη σωτηρία τους ή και την αναστήλωση τους.

 

 

 

 

 

όσο το φως πέφτει στήνουμε με τα λίγα μας φαγώσιμα ένα δείπνο πολλών αστέρων.

Διάλογοι μεταξύ συνοδοιπόρων στη ζωή ,  γεύση φιλίας ανεκτίμητη .

Αυτό το έμαθα την επομένη....

Στον κοζανίτικο μαχαλά κατάφεραν να έχουν μικρή φωτιά-συντροφιά

 δίχως να αφήσουν ίχνη αλλά και ίχνος κινδύνου.

 

 

 Από τον ουρανό μας ήρθε η τρομάρα της παρουσίας των 150 δορυφόρων του Elon Mask 

στην άκρη της φωτογραφίας φαίνεται η ουρά

 της ατελείωτης απόκοσμης γραμμής που σχημάτισαν πάνω μας.

Abandoned space roads,  spooky edition!!

 

 Ξημέρωμα και στο βάθος τα παρατημένα κάτοπτρα των radar ,

στα αζήτητα μετά την επέλαση των δορυφόρων.

Τα αηδόνια μας τραγουδούν κι εδώ από τις πέντε και κάτι 

η κούραση μαζεύεται αλλά δεν μπορεί να μας πτοήσει.

 

 

 

Από την άλλη στην κατασκήνωση μας έχουμε αμφισβήτηση των δορυφορικών συστημάτων

 κι επιστροφή στα πατροπαράδοτα συστήματα πλοήγησης!!

 

 Νταξ.....και τα γνωστά μουτρα με αγουροξυπνημένο χαμόγελο!

 

 

 Σπάνια εικόνα από το μαχαλά των Σούρδων ηλιόλουστο.

Αν έλειψε ένα πράγμα από αυτήν την τρέλα αυτό ήταν η βροχή!

 

 

 200 μέτρα παραπάνω στη δημοσά η βρύση του συλλόγου των Πλατυστομιωτών 

περιμένει να μας ξεδιψάσει και δίνει την  ευκαιρία να φουλάρουμε τα φλασκιά για το δρόμο.

 

 

 

 

 Συγκέντρωση για χάζι και καφέ στο Νυδρί κουβέντα κι αναχώρηση για τα Βουνά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Βάνε  τη γέφυρα στη θέση της καπετάνισσα ,περνάνε τα αμπάντο!

 

 

Διεκπεραιωτικά και με προσοχή στην καρμανιόλα μέχρι την Αμφιλοχία 

όπου μπαίνουν στην παρέα μας ο Σπύρος ο Θέμης και ''ο καινούριος.'' ridewilder.

 

 

Κατεύθυνση Δυτικά .

Το νου σου στις ευθείες ,πρέπει στο γεφυράκι να κάνεις δεξιά για Αγραφα και λίμνη Κρεμαστών

 

 

 

 

 Η εκδρομή είναι καθαρά ασφάλτινη,τώρα το πως γίνεται κάθε φορά να έχει και 5-10  χιλιομετράκια έργα δεν το ελέγχω.Με προορισμό την Αλευράδα βγήκαμε όλοι εκτος από τον πρώτο ...αλευρωμένοι

 

 

 

 

 

 

 Η επόμενη ταμπέλα λέει δεξιά για τα Ιαματικά λουτρά της Αλευράδας 

που την αφήνουμε βόρεια ανατολικά αριστερά μας.

Παράλληλα όμως οδηγεί σε εκπληκτικό σημεία θέας της λίμνης των Κρεμαστών και αφού περάσει μέσα από τον οικισμό της ΔΕΗ στις νότιες όχθες της και στη γέφυρα της Επισκοπής.

 

 Αμπάντο όλα

 

 

 Εδώ με το Σπύρο του ridewild  όνομα και πράγμα σΕ λέω.

 

 

 

 

 

Kάλυψη της άφιξης στο φράγμα Κρεμαστών από λίγες φουρκέτες πριν.

Ο  Σπύρος και ο Θέμης έχουν αυτό το χιούμορ που με κάνει να αισθάνομαι σπίτι μου.

Και το χαμόγελο και τα τιμόνια στραμπουληγμένα μιας και το πάνε τρένο 

σε κάθε τερραίν και με κάθε δίτροχο.

Σκούπα και ώρα για καμμιά φωτογραφία της τρίχρωμης

Guns and Roses

O ενθουσιασμός από τις επιλογές στη διαδρομή δια χειρός Νικόλα Βασίλη κι εμού με τη παράλληλη χρήση του ευρετηρίου παλιόδρομων που κρατούν τα Σουρδοντάμαρα είναι έκδηλος!

Κουράγιο παιδιά!!!

Μήτσο μην με κοιτάς .....έχει μόνο 200 μέτρα περιπέτειας!

Η χαρά δεν κρύβεται!!

Η γνωστή των βόρειων αρκουδιάρηδων ανακάλυφψη- παραλία

 (το τι έχει τραβήξει από αυτούς που την ανακάλυψαν ''πρώτοι''

μετά τα αρκούδια τέτοιο πραγμα  ούτε η Αμερική σου λέω)

Μάκης και ΚΤΜ 1190 άθραυστο ζευγάρι.

Ο Βασίλης σε  μοναχική στιγμή ανάπαυλας κάπου στον Κρικελιώτη

Μπάμπης στο βάθος τι ωραία θα έχω κι εγώ φωτογραφία εν κινήσει!

Μοτοσυκλέτες από όλη την Ελλάδα στη γιορτή των εγκαταλελλειμένων δρόμων.

Στο Χάνι του Πλατανιά φάγαμε υπέροχο φαγητό σε λογικές τιμές.

Να τιμησετε αν βρεθείτε προς τα εκεί την οικογένεια που το έχει νοικοκυρεμένο.

Από τη μια χαιρετά ο ήλιος από την άλλη ανηφορίζει το φεγγάρι 

...και στον Αξιό κάνουν παρτυ τα έντομα,υπομονή και προσοχή στο πανάθλιο οδόστρωμα,

η εκδρομή τελειώνει στην αγκαλιά των αγαπημένων μας ανθρώπων.

Τίτλοι τέλους , αμπάντο τρία ευτυχία.

H αποτύπωση του τι ακριβώς έκαναν οι μοτοσυκλέτες και τι έζησαν οι τυχεροί αναβάτες τους.

1390 χλμ για τους Θεσσαλονικείς με 22 ώρες οδήγησης σε μια εκδρομή διάρκειας 60 ωρών!

 

 

 P.S.

Κατά γενική απαίτηση το λογότυπο προχωρά σε εκτύπωση αυτοκόλλητου

 για να συνοδεύει τα πρώτα δύο που οι παλιότεροι (δικαίως) φυλάνε ως κόρη οφθαλμού.