Πιστοί στα εργασιακά μας καθήκοντα Σάββατο πρωί και με τεστ 48 ωρών στην τσέπη παρακαλώ πιάνουμε τους παράδρομους με προορισμό την ανατολική Μακεδονία.
Ο νέος παλιός δρόμος για τις Σέρρες είναι εκ των ουκ άνευ όταν κινούμαστε προς τα εκεί.
Ο ψηλός γίγαμτας με την καρδιά μικρού παιδιού και το αγχολυτικό χαμόγελο
σταματά και βάζει τις μικρές χελωνίτσες στην άκρη του δρόμου.
Τα πάντα γύρω μας σφύζουν από ζωή το πράσινο κυριαρχεί
πασπαλισμένο από τα κίτρινο των λιβαδιών και το τόσο εφήμερο κόκκινο
που προσφέρουν στους τυχερούς του Μαιου οι παπαρούνες.
Φυσικά δεν έχουμε εικόνα γιατί έχει έρθει η ώρα για Οδήγηση.
Περνάμε τις Σέρρες και πιάνουμε το δρόμο για Δράμα μέσω Αλιστράτης.
Πάντα σε πρόποδες βουνών και με τον συνήθως άχαρο δρόμο να είναι χάρμα οφθαλμών.
Μετά τη Δράμα σταματάμε για ανεφοδιασμό.
Καλημέρα με χαμόγελο και αναπάντεχο δωράκι από τα χαμογελαστά κορίτσια στο πρατήριο.
Καλά πόσο έβαλες ρε ψηλέ?/
Μετά το Νικηφόρο στο δεξί σου χερι θα δεις μιά ταμπέλα για το ξωκλήσσι αυτό.
Ο περιβάλλων χώρος προσφέρεται για ημερήσια και όχι μόνον επίσκεψη.
Στα τηλέφωνα οργανώνεται το δεύτερο μισό της ημέρας.
Αντιφίλιπποι στον πλάγιο δρόμο για την Ελευθερούπολη
Τα μωρά περιμένουν το κολατσιό!
Άνοιξη παντού!
Ξεκινάμε μιας και έχουμε στόχο να ζήσουμε τη μυσταγωγία που λέγεται Δύο Βρύσες.
Μετά το Ακροβούνι
ο δρόμoς για το χιονοδρομικό του Παγγαίου κάνει μια διχάλα.
Αριστερά χάνεται στους πρόποδες και μέσα στον κάμπο,
τον ακολουθούμε με τον Κώστα πλοηγό και ξαφνικά....
το ζητούμενο.
Εις υγείαν !!
Σε λέω αφού ....(τα εμβόλια όλα τα φτιάχνει η Kymco)
Κοίτα... μου λέει ο Σταύρος.
Παιδική χαρά!
Στο τραπέζι ήμασταν έξι...(μαζί με το κορίτσι)!!!
Οι φιλίες του Σταύρου σε κάθε μας στάση είναι πάντα φατσούλες.
Οι Δύο Βρύσες είναι όαση γεύσεων και αισθητικής.
Εχουν ιδιαίτερο αέρα και φυσικά αξίζουν μια επίσκεψη.
Τα πλατάνια γύρω μας πραγματικά γλυπτά της Φύσης.
Με το ήλιο να καίει και το στομάχι βαρύ αναζητούμε ξαφνικά δροσιά στην κατω άκρη του χειμώνα.
Και παλι ο ψηλός μπροστά , στην ανάβαση για το χιονοδρομικό.
Ωρα να αφήσουμε τους πρόποδες!
Συνειδητοποιώ το πόσο αδικώ τους κοντινούς προοορισμούς την ώρα που αντιλαμβάνομαι
ότι έχω ανέβει σε αυτό το υπερθέαμα μόνο μία φορά τώρα πρόσφατα δηλαδή το 1987 .,..με το DT!!
όσο πλησιάζουμε προσπαθώ να φανταστώ την αλπική ζώνη.
Είναι όντως φανταστική!
Στο τέλος του στενού ασφαλτόδρομου το καταφύγιο του Σ.Χ.Ο,Κ,
περιμένει υπομονετικά κάποια έκρηξη εθελοντισμού.
Καλά ρε παιδιά τέτοια εργαλεία τα πάτε χώμα?
(Η ματαιότης του μη πλούτου και ο πλούτος μαζί σε 8 λέξεις)
Που πάει το ρεύμα αυτή η σειρά από πυλώνες?
Ο ''δρόμος'' οδηγεί στην κεραία.
Την θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια
όταν την κοιτούσαμε νύχτα από το χωριό μας στη βόρεια άκρη του βουνού.
Τη θυμάμαι φωτισμένη να φαντάζει διαστημικός σταθμός στα μάτια μας,
τότε που το Παγγαίο ήταν οι Αλπεις μας.
Θα επανέλθουμε με τις πιό κατάλληλες μοτό.
Αφήνουμε πίσω μας τη δροσιά (12 βαθμοί παρακαλώ) και κατηφορίζουμε.....
Αν προσέξετε καλά μέσα στο θολό ορίζοντα ξεχωρίζει η επιβλητική μύτη του Αθωνα,
πανταχού παρούσα σε κάθε κάδρο τοπίου από την Χαλκιδική μέχρι σχεδόν τη Θράκη.
Το χαμηλό βουνό μπροστά μας είναι το Σύμβολο
και ανάμεσα σε αυτό και το Παγγαίο διακρίνουμε την Εγνατία οδό.
Η επιστροφή έγινε με χρήση επαρχιακών με τον ήλιο να μας ταλαιπωρεί
αλλά και το μυαλό φευγάτο, ξεκούραστο.
Εύχομαι σε όλους μια γεμάτη εκδρομική Άνοιξη με το επίσημο άνοιγμα των δρόμων
(ανεπίσημα είναι σχεδόν ανοικτοί)
και με την προτροπή να μην χάσετε ούτε λεπτό και χιλιόμετρο
από αυτήν την των μοναδικών χρωμάτων εποχή.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο