Τριήμερος κύκλος των βουνών και των λιμνών

 Ξυπνάει η σκονισμένη μου χαρά μέσα απ τις λάσπες που κοιμάται τόσα χρόνια 

και μου ζητάει ξεχασμένα δανεικά και λαχταράει μεθυσμένα σταυροδρόμια 

Πεινάει η απελπισμένη μου καρδιά καταβροχθίζει ό,τι απόμεινε από μένα

 και παραδέρνει από δω στο πουθενά φορώντας ξέφτια της αγάπης ματωμένα 

Παραμιλάει η ξεχασμένη μου ζωή τραυλίζει ξόρκια, μπερδεμένες απαντήσεις 

κι όλο τρεκλίζει μες τις θύελλες γυμνή σαν μια ζητιάνα με κλεμμένες αναμνήσεις 

 Κι ακούω την κουρασμένη μου φωνή μια να κλαίει μια να γελάει 

με μανία σαν κάποιο φάντασμα που χάθηκε στη γη

 και το κυκλώνει μια θανάσιμη αγωνία 

 

 Εσύ με ένα βλέμμα σβηστό, 

-μια παλιά σου συνήθεια- προσπαθείς το χαμό να μη δεις 

Δεν είναι το ψέμα μα η αλήθεια ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς

 

 

 

 

17-19/6/2021

 

Πρόλογος περιγραφικός,

 της εκδρομής που περιελάμβανε το γύρο της Τύμφης και λιμνών της δυτικής Μακεδονίας

αλλά και την απόλαυση που προσφέρουν οι φιλίες σε όλη την Ελλάδα.

 

 

 

Το ημερολόγιο του τριημέρου έχει ως πρώτη μέρα την Πέμπτη.

Συννενόηση με το Μάρκο για μετάβαση στην Καστοριά

 όπου θα εκδράμει και θα συναντησουμε τη ζεστή παρέα του gsmotoclub 

αφου όμως κάνουμε τον όμορφο αριστερόστροφο κύκλο της Τύμφης.

 

Τηλεφωνώ στον Αχιλλέα στο Πάπιγκο

για να ρωτήσω αν μπορούμε να στήσουμε στην αυλή του.

Δεν έπρεπε να πάρεις καν τηλέφωνο απαντά...

Φίλε χίλια ευχαριστούμε για το μπαλκόνι και το γλυκό 

αλλά κυρίως για το ηπειρωτικό χαμόγελο που γέμισε τη βραδιά μας.

 

 

Μετάβαση λοιπόν από Εγνατία και μια εικόνα έξω από τη Βέροια 

που την έχω σταμπάρει αλλά τη χάνω πάντα φωτογραφικά λόγω κεκτημένης ταχύτητας!

 

 

 

Κινούμαστε απο τα Γρεβενά  προς το Δοτσικό κι ο καιρός ετοιμάζει να αδειάσει ,

ελπίζω να έχει τελειώσει ο γνώριμος μεσημεριανός κύκλος μπόρας όταν θα έχουμε φτάσει.

 

 

Μεσολούρι.

όπως τα αυτοκινούμενα έχουν πίσω τα ποδήλατα για τις τοπικές μετακινήσεις

 έτσι κι ο βλάχος πήρε το άλογο!!

 

 

 

Στο δρόμο για το Επταχώρι

 

 

 

 

 

 

 

Εμείς και τα κοπάδια μόνοι σε μια Ελλάδα που στέκει έρημη κι απορημένη

 

 

 

 

Έχω ένα παλιό χρωστούμενο εδώ πιο κάτω.

Η ταμπέλα λέει Τράπεζα 2 χλμ 

 και με τρώει η περιέργεια για το τι μπορεί να υπάρχει εκεί που δείχνει.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ενα μικρό έρημο αλλά περιποιημένο χωριουδάκι 

που το κρατάνε ζωντανό μόνο το καλοκαίρι 

5-6 ξυλοκόποι  από το διπλανό Αλβανικό Λεσκοβίκι

 

 

 

 

 

 

Η Τύμφη εξακολουθεί να στέκει μουτρωμένη, ελπίζω να μην αδειάσει τα ρέστα επάνω μας 

 

 

 

Ανηφόρες για το Πάπιγκο  

 

 

Και φτάνουμε στην αυλή του Papigo Adrenaline

 

 

 

 

Στην υποδοχή τα άλογα περιπάτου,

σαν άνθρωποι στην συμπεριφορά!

 

 

 

Σούρουπο για μπύρες με τον Αχιλλέα στο Δία.

Όπως φεύγει ο ήλιος εμφανίζονται τα μπουφανάκια και η κούραση..

 

 

 

 

 

 

Πρωινή βόλτα στο χωριό.

 

 

 

 

 

 

Το Πάπιγκο είναι γεμάτο παράξενες φάτσες και ακριβά αυτοκίνητα πηγαινοέρχονται..

Σήμερα γάμος γίνεται κι ελπίζω ο καταναγκαστικός ανάμεσα 

στον πλούτο και την αιώνια πέτρα να τα πάει  καλά 

 

 

 

 

 

 

Αρίστη με κατεύθυνση προς το Τσεπέλοβο 

 

 

 

 Στην άκρη του δρόμου η παγωμένη ιστορία του χθεσινού μεσημεριανού σκότους!

Χαλάζι που δε θες να συναντήσεις οδηγώντας μοτοσυκλέτα.

 

 

 

 

 

 

Οταν  ο 0,14 αναλαμβάνει το ρόλο του super star!!

 

 

 

 

 

 

 

 

Παρατημένες εγκαταστάσεις του Δασαρχείου και 6 X 6 ιστορίες  από το ανατολικό μπλοκ.

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο Γυφτόκαμπο για καφεδάκι στον πολύ περιποιημένο χώρο αναψυχής.

 

 

 

Φτάνουμε στα δασωμένα κομμάτια ανάμεσα στο Ηλιοχώρι και το  Βρυσοχώρι 

 

 

 

 

Μα τι μας περίμενε λίγες στροφές πιο κάτω.

 

 

 

 

 

 

Μα τι ήταν αυτό για τα διψασμένα επί μήνες εγκλωβισμένα εντός νομού μάτια μας!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βρυσοχώρι, το γεφύρι.

 

 

Και το πλάτωμα με τη θέα και την εκκλησία.

 

 

 

 

 

 

 

Ο δρόμος είναι έτσι τα τελευταία τουλάχιστον 6 χρόνια.

Λίγο πιο κάτω ένα νεαρό ζαρκάδι περνά κυριολεκτικά μπροστά από το φτερό μου 

και το χαρακτηριστικό βλέμμα του μου ανεβάζει την ψυχολογία  στα ουράνια!!!

 

 

 

 

 

Peugeot 504 αγροτικό σε ρόλο γλάστρας.

 

 

 

Στο πιστάκι προς το Δίστρατο απολαμβάνουμε ανοιξιάτικη ροή νερού.

 

 

 

 

 

 

 

Σε ένα ωραίο πλάτωμα του χωριού και δίπλα στη δριστέλλα χτυπάμε το κολατσιό μας 

με το βλέμμα στο σκούρο γκρι πέρασμα της Βασιλίτσας.

Είναι η ώρα του!

 

 

 

 

 

Συνεχίσαμε για λίγο με αδιάβροχα,έτσι για το αλατοπίπερο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δοτσικό και απότομη ζέστη 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ξαναφτάνουμε στο Επταχώρι ολοκληρώνοντας τον κύκλο.

Στρίβοντας η επιλογή είναι μία ,μέσω Κοτύλης.

Ευκαιρία να γυαλοχαρτάρουμε τα λάστιχα λιγάκι.

 

 

 

 

Θείο έρχεσαι ρε??

 

 

 

Για πότε ξεκίνησαν οι επαγγελματίες καβγατζήδες του Νεστόριου να έρχονται δε λέγεται....

Έμειναν με το λαχάνιασμα και τα γαβγίσματα.

 

 

 

Φτάνοντας ακολουθούμε τις οδηγίες του Άγγελου από την Κοζάνη για να βρούμε και να στήσουμε τις σκηνές μας στο καλαίσθητο και μερακλίδικα διατηρημένο Άλσος της Μεσοποταμίας.

Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει ο Έλληνας αν τον αφήσεις στην ησυχία του

 και στην προκοπή και την προσφορά στα κοινά της μικρής του κοινωνίας. 

Χώρος αναψυχής αθλητισμού περίπατου αλλά και κατασκήνωσης, υπόδειγμα πραγματικό !!

Φεύγουμε βόλτα στην πόλη και ο Γιώργος του gsmotoclub κερνάει καφέ σε σημείο έκπληξη.

Στο φυσιολατρικό σύλλογο της πόλης σε θέση πανοραμική 

δίπλα στο εκκλησάκι του προφήτη Ηλία. 

 

 

 

 

 

 

 

Πρωινό ξύπνημα στο δασάκι της Μεσοποταμίας με δεκάδες σκιουράκια να βολτάρουν δίπλα μας.

Ξέρεις τι τρέχει με το σκίουρο ε?Ο ίδιος και φωτογραφία του δεν βγάζεις με τίποτα!

 

Πάμε στη λίμνη κουλουράκι μπουγάτσα κουβέντα με τα παπούδια στο καφενείο.

 

Και φυσικά πόζες στην όχθη!

 

 

 

Και αυτές της λίμνης

 

 

 

 

 

 

 

 

Μαζί με τα παιδιά επισκεπτόμαστε το σπήλαιο που βρίσκεται στο μικρό γύρο της λίμνης.

 

 

 

 

 

Και από την υπέροχη διαδρομή που σχεδίασαν  Κώστας και Χρήστος  

πορευόμαστε σιγά σιγά προς το ιστορικό χωριό Μελάς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συνάντηση εποχών.

Οι φασολιές ξεκίνησαν να φορτώνουν και οι παπαρούνες δεν τα παρατάνε

 παρά το γεγονός ότι περάσαμε τα μέσα Ιουνίου.

 

 

 

 

 

 

 

Μελάς

 

 

 

 

 

 

 

Το σπίτι του ήρωα καλοδιατηρημένο σε ρόλο μουσείου

 και υπενθύμισης περί της έννοιας του Ηρωισμού.

 

 

 

 

Μπιλ και Ιωάννα σημαντικοί βοηθοί στην επιτυχία της μεγάλης εκδρομής 

 

 

 

 

Η παρέα ακούει την ιστορία των τελευταίων στιγμών του Μακεδονομάχου από το στόμα του εγγονού.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στ δεξιά μοτό ο Κώστας ....η ψυχή , χωρίς περαιτέρω σχόλια.

 

 

 

Πάμε για τις Πρέσπες!!

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποιά είναι η πιό εντυπ........εσύ βρε! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με το Νίκο πλοηγό ψάχνουμε το φυλάκιο του Λαιμού....

βρήκαμε μόνο το χωματόδρομο που οδηγεί μετά από λίγο στο κλειστό σύνορο

 με τη δημοκρατία βόρεια της Μακεδονίας.  

Ανεβήκαμε στο εξωκλήσι για να αγναντέψουμε λίγο τη Μεγάλη Πρέσπα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ψαράδες , αν δεν έχεις πάει τη βαρκάδα στα Ασκηταριά , επιβάλλεται.

 

 

 

 

 

 

 

Μερικές μπύρες και κάμποσα νόστιμα τσιρόνια μετά 

το νέο είναι πως πρέπει να γυρίσω Θεσσαλονίκη.

 

 

 

 

Ανεβαινω με αργό ρυθμό τη Βίγλα μιας και πάλι δε βιάζομαι 

να προλάβω την εγγλέζικης ακρίβειας στην ώρα  μεσημεριανή μπόρα.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δροσιά και οι εικόνες που αφήνει όμως είναι καλοδεχούμενες!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Άχαρο οδικό πέρασμα από την πεδιάδα της  Εδεσσας και των Γιαννιτσών 

με το μάτι να σπάει και φωτογραφικά στην παλιά γέφυρα του Αξιού

 

 

 

 

και το φυλάκιο της.