Και ξαφνικά θυμήθηκα ότι στην αυλή έχω ένα ωραίο μηχανάκι με χωμάτινα λάστιχα!
Μια κουβέντα για τη λίμνη Τριαδίου και τον οικισμό της Μεσινούδας
λίγο πιο πάνω στο δρόμο για το ραντάρ ήταν η δεύτερη αφορμή ,
για την αιτία δεν το συζητάμε η μόνιμη τάση φυγής και αποφυγής ταυτόχρονα.
Η έστω και μιας ώρας περιήγηση στο απόλυτα ήσυχο βουνό ήταν βάλσαμο.
Τα στεγνά πετρώδη εδάφη του ανατολικού Χορτιάτη δεν ήταν και ότι καλύτερο αλλά δε βαριέσαι....
Αυτό που έμεινε είναι ότι όλη η κούραση και η κατήφεια του δευτεριάτικου εργασιακού φόρτου
χάθηκαν με μιας στα σπιναρίσματα που έκανε μόνιμα το ταλαίπωρο διαλυμένο πίσω λάστιχο.
Λίγες φωτό και ένα δίλεπτο βιδεάκι κυριολεκτικά χειροποίητο,
θα τα ξαναπούμε συντομα και εκτενέστερα!
Κτηνοτροφικός οικισμός Μεσινούδας.
Απομεινάρια από τον παλιό τρόπο ζωής στον Χορτιάτη.
Τα χρώματα του φθινοπώρου επελαύνουν αργά αλλά σταθερά.
Κατάβαση από τον Κισσό μέχρι τα Πλατανάκια σβηστός!
Και με λίγο ήχο εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο