Κείμενο-Φωτογραφίες
Γιάννης Μαρουσάκης
Ήταν η 16η Απριλίου 2018 ...
''Καλημέρα Κώστα, κάποια στιγμή είχες ανεβάσει ένα φετινό πλάνο για Κιργισταν! Είχα μιλήσει με ένα φίλο μήπως το επιχειρούσαμε αλλά δεν μπορεί, εσύ σκέφτεσαι για μόνος σου; Θα ήθελα να μιλούσαμε κάποια στιγμή αν έχεις χρόνο!''
''Καλημέρα Γιάννη,σκέφτομαι για Αύγουστο. Θα σου στείλω πιο μετά λεπτομέρειες γιατί είμαι στη δουλειά τώρα''
Αυτό ήταν, από εκείνη την στιγμή και μέχρι τις 3 Αυγούστου 2018 που ήταν κανονισμένη η αναχώρηση μας ακολούθησαν πολλά μηνύματα, τηλέφωνα , συζητήσεις επί συζητήσεων, πειράγματα για τα μηκανάκια (BMW Vs Tenere) πολλά γέλια, και αρκετές ''κατάρες'' από την σύντροφο του Κώστα καθώς είχε βρει νέο ''γκομενάκι''
Η ιδέα του ταξιδιού μου καρφώθηκε το 2017 όταν είχε πάει ο φίλος Αντώνης και μας έστελνε live ανταποκρίσεις με τα απίθανα απόκοσμα μέρη των Παμιρ, στη συνεχεία είδα και εδώ το ταξιδιωτικό των παιδιών, ε αυτό ήταν! Από την στιγμή που ανακοίνωσα στον Αντώνη οτι θα πάω ήταν πάντα εκεί καθημερινά, για την κάθε απορία μας (τον έπρηξα-με τον άνθρωπο ) γι' αυτό και τον ευχαριστώ πολύ για όλα (άσχετα οτι δεν θέλει να λέω τέτοια). Γενικά μ'αρεσει η ματιά του Αντώνη στα ταξίδια που έχει κάνει, σου μεταφέρει τα πράγματα όπως είναι χωρίς φανφάρες και με πληροφορίες εύστοχες και ακριβείς!
Φυσικά ευχαριστούμε και τα παιδιά που πήγαν πέρσι, καθώς και τον Ζήση με την Αφρικάνα του, ο οποίος πήγε 2 μήνες πριν ξεκινήσουμε και μας έστελνε live φρέσκες ανταποκρίσεις! Ο Κώστας είχε φτιάξει πάνω κάτω την διαδρομή, την είδαμε και μαζί, βάλαμε και 2-3 πράγματα, βγάλαμε άλλα και τελικά φτιάξαμε το πλάνο.
Οι χώρες που είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε ήταν οι εξής: Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν (έως εκεί θα είχα την παρέα του Κώστα), ξανά Καζακστάν, ξανά Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία και επιστροφή Ελλάδα! Συνολικά δλδ 11 χώρες!
Στο συγκεκριμένο ταξίδι, σε αντίθεση με την Ευρώπη, δεν μπορείς απλά να ξεκινήσεις και να φύγεις χωρίς προετοιμασία και χωρίς ''διάβασμα''. Θέλει καλή προετοιμασία και μελέτη, για τα σύνορα, τις βίζες, τα περάσματα, την κουλτούρα του κάθε λαού όσο αφορά τις οδηγικές αντιξοότητες κλπ . Επίσης θα έπρεπε να γίνει και σωστός χρονικός προγραμματισμός καθώς οι βίζες έχουν ημερομηνία λήξης! Αυτή που θα με ζόριζε χρονικά είναι της Ρωσίας καθώς θα έκανα τον κύκλο για την επιστροφή, αλλά ας τα πάρουμε απ την αρχή!
''Καλημέρα Κώστα, κάποια στιγμή είχες ανεβάσει ένα φετινό πλάνο για Κιργισταν! Είχα μιλήσει με ένα φίλο μήπως το επιχειρούσαμε αλλά δεν μπορεί, εσύ σκέφτεσαι για μόνος σου; Θα ήθελα να μιλούσαμε κάποια στιγμή αν έχεις χρόνο!''
''Καλημέρα Γιάννη,σκέφτομαι για Αύγουστο. Θα σου στείλω πιο μετά λεπτομέρειες γιατί είμαι στη δουλειά τώρα''
Αυτό ήταν, από εκείνη την στιγμή και μέχρι τις 3 Αυγούστου 2018 που ήταν κανονισμένη η αναχώρηση μας ακολούθησαν πολλά μηνύματα, τηλέφωνα , συζητήσεις επί συζητήσεων, πειράγματα για τα μηκανάκια (BMW Vs Tenere) πολλά γέλια, και αρκετές ''κατάρες'' από την σύντροφο του Κώστα καθώς είχε βρει νέο ''γκομενάκι''
Η ιδέα του ταξιδιού μου καρφώθηκε το 2017 όταν είχε πάει ο φίλος Αντώνης και μας έστελνε live ανταποκρίσεις με τα απίθανα απόκοσμα μέρη των Παμιρ, στη συνεχεία είδα και εδώ το ταξιδιωτικό των παιδιών, ε αυτό ήταν! Από την στιγμή που ανακοίνωσα στον Αντώνη οτι θα πάω ήταν πάντα εκεί καθημερινά, για την κάθε απορία μας (τον έπρηξα-με τον άνθρωπο ) γι' αυτό και τον ευχαριστώ πολύ για όλα (άσχετα οτι δεν θέλει να λέω τέτοια). Γενικά μ'αρεσει η ματιά του Αντώνη στα ταξίδια που έχει κάνει, σου μεταφέρει τα πράγματα όπως είναι χωρίς φανφάρες και με πληροφορίες εύστοχες και ακριβείς!
Φυσικά ευχαριστούμε και τα παιδιά που πήγαν πέρσι, καθώς και τον Ζήση με την Αφρικάνα του, ο οποίος πήγε 2 μήνες πριν ξεκινήσουμε και μας έστελνε live φρέσκες ανταποκρίσεις! Ο Κώστας είχε φτιάξει πάνω κάτω την διαδρομή, την είδαμε και μαζί, βάλαμε και 2-3 πράγματα, βγάλαμε άλλα και τελικά φτιάξαμε το πλάνο.
Οι χώρες που είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε ήταν οι εξής: Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν (έως εκεί θα είχα την παρέα του Κώστα), ξανά Καζακστάν, ξανά Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία και επιστροφή Ελλάδα! Συνολικά δλδ 11 χώρες!
Στο συγκεκριμένο ταξίδι, σε αντίθεση με την Ευρώπη, δεν μπορείς απλά να ξεκινήσεις και να φύγεις χωρίς προετοιμασία και χωρίς ''διάβασμα''. Θέλει καλή προετοιμασία και μελέτη, για τα σύνορα, τις βίζες, τα περάσματα, την κουλτούρα του κάθε λαού όσο αφορά τις οδηγικές αντιξοότητες κλπ . Επίσης θα έπρεπε να γίνει και σωστός χρονικός προγραμματισμός καθώς οι βίζες έχουν ημερομηνία λήξης! Αυτή που θα με ζόριζε χρονικά είναι της Ρωσίας καθώς θα έκανα τον κύκλο για την επιστροφή, αλλά ας τα πάρουμε απ την αρχή!
Τα Παμίρ!
Ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στους δρόμους του μεταξιού (Silk Road), των καραβανιών, που συνδυάζει τους σημαντικότερους ιστορικούς χώρους, τις μεγάλες πόλεις, την κουλτούρα των νομάδων, τα ορεινά τοπία και περάσματα της Κεντρικής Ασίας.
Το Παμίρ (πηγή Wikipedia) είναι μία πολύ μεγάλη οροσειρά στη κεντρική Ασία που αποτελεί και τον πυρήνα του ορεινού συστήματός της. Το Παμίρ, με κέντρο την αυτόνομη διοικητική περιοχή Γκόρνο Μπαταχσάν του Τατζικιστάν εκτείνεται από του δυτικού Σινκιάνγκ του Τατζικιστάν μέχρι και του ανατολικού Αφγανιστάν και δυτικά της Κίνας. Η συνολική έκτασή του είναι 8.400 τ.χλμ. και ορίζεται βόρεια από τα Υπεραλάϊα Όρη, ανατολικά από την οροσειρά Σαρικόλ, νότια από τη λίμνη Ζορκούλ και τον ομώνυμο ποταμό Παμίρ στα σύνορα με το Αφγανιστάν και δυτικά από τμήμα της κοιλάδας Πιάντζ. Το οροπέδιο αυτό έχει μέσο ύψος 3900 μ. από επιφάνεια θαλάσσης και σ΄ αυτό υψώνονται βουνά που υπερβαίνουν τα 6000 μ. των οποίων μεγαλύτερες κορυφές είναι η του Ισμαήλ Σαμανί (7.500 μ.) και η κορυφή Λένιν (7.140 μ.). Χωρίζεται δε σε τρεις υψομετρικές ζώνες: η Τρανς Αλάι (α΄ ζώνη), του Μεγάλου Πέτρου (β΄ ζώνη) και του Ναούκ (γ΄ ζώνη).
Κυριότεροι ποταμοί του Παμίρ είναι ο ομώνυμος Παμίρ ποταμός και ο Πιάντζ ποταμός που χύνονται στον Αμού Ντάρια ποταμό ο οποίος στη συνέχεια εκβάλλει στη λίμνη Αράλη (ή Θάλασσα Αράλη).
Το όνομα Παμίρ σημαίνει ορεινός λειμώνας και σε αυτό συναντώνται τα μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα της Γης, του Τιεν-Σαν, του Καρακορούμ και Κουέν-Λουν προς ανατολάς, τα Ιμαλάια προς νότο και η οροσειρά του Χίντου Κους προς δυσμάς. Η χλωρίδα στη περιοχή αυτή είναι πολύ φτωχή και γενικά χαρακτηρίζεται άδενδρος. Μικρή βλάστηση παρατηρείται μόνο στα δυτικά και σε χαμηλό ύψος. Αντίθετα στις κοιλάδες των ποταμών παρατηρείται πυκνή βλάστηση από ιτιές και λεύκες. Κυριότερα ζώα της περιοχής είναι το "Αρχάρ", πρόβατο βουνού, και το "Κίικ" είδος αγριοκάτσικου.
Χαρακτηριστικοί είναι και οι παγετώνες που υφίστανται στη περιοχή. Τα κράσπεδα του Παμίρ υπόκεινται σε τακτικούς σεισμούς που ταλαιπωρούν τακτικά τις γύρω χώρες (κυρίως Ιράν και Αφγανιστάν). Στις δυτικές παρυφές του, στη Ρωσία υπάρχουν πλούσια ανθρακωρυχεία. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, το 90%, ανήκουν στη φυλή των Τατζίκων και των Κιργισίων που ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και που ομιλούν τις λεγόμενες παμιρικές γλώσσες, διαλέκτους Σούγκνι και Γκαζκουλαμί.
Στην περιοχή υφίστανται λίγοι αυτοκινητόδρομοι μερικοί των οποίων ακολουθούν δύσβατες περιοχές των αρχαίων καραβανιών. Στα δυτικά όμως υπάρχουν κάποιοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί και μεταλλεία αντιμονίου, υδραργύρου και αργύρου. Επίσης ορυκτός πλούτος υπάρχει και στα ανατολικά με περιορισμένα όμως σε εκμετάλλευση ορυχεία λιγνίτου και ορυκτού άλατος.
Κατά την αρχαιότητα η εμπορική οδός μεταξύ Ρώμης και Χωρών προς τη Κίνα διερχόταν από το Βόρειο Παμίρ όπου και από την ίδια οδό οι Νεστοριανοί διέδωσαν τον Χριστιανισμό στη κεντρική Ασία. Μάλιστα από τη λεγόμενη δίοδο Τέρεκ που βρίσκεται σε ύψος 3815 μ. πέρασε το 1273 ο Μάρκο Πόλο.
Ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στους δρόμους του μεταξιού (Silk Road), των καραβανιών, που συνδυάζει τους σημαντικότερους ιστορικούς χώρους, τις μεγάλες πόλεις, την κουλτούρα των νομάδων, τα ορεινά τοπία και περάσματα της Κεντρικής Ασίας.
Το Παμίρ (πηγή Wikipedia) είναι μία πολύ μεγάλη οροσειρά στη κεντρική Ασία που αποτελεί και τον πυρήνα του ορεινού συστήματός της. Το Παμίρ, με κέντρο την αυτόνομη διοικητική περιοχή Γκόρνο Μπαταχσάν του Τατζικιστάν εκτείνεται από του δυτικού Σινκιάνγκ του Τατζικιστάν μέχρι και του ανατολικού Αφγανιστάν και δυτικά της Κίνας. Η συνολική έκτασή του είναι 8.400 τ.χλμ. και ορίζεται βόρεια από τα Υπεραλάϊα Όρη, ανατολικά από την οροσειρά Σαρικόλ, νότια από τη λίμνη Ζορκούλ και τον ομώνυμο ποταμό Παμίρ στα σύνορα με το Αφγανιστάν και δυτικά από τμήμα της κοιλάδας Πιάντζ. Το οροπέδιο αυτό έχει μέσο ύψος 3900 μ. από επιφάνεια θαλάσσης και σ΄ αυτό υψώνονται βουνά που υπερβαίνουν τα 6000 μ. των οποίων μεγαλύτερες κορυφές είναι η του Ισμαήλ Σαμανί (7.500 μ.) και η κορυφή Λένιν (7.140 μ.). Χωρίζεται δε σε τρεις υψομετρικές ζώνες: η Τρανς Αλάι (α΄ ζώνη), του Μεγάλου Πέτρου (β΄ ζώνη) και του Ναούκ (γ΄ ζώνη).
Κυριότεροι ποταμοί του Παμίρ είναι ο ομώνυμος Παμίρ ποταμός και ο Πιάντζ ποταμός που χύνονται στον Αμού Ντάρια ποταμό ο οποίος στη συνέχεια εκβάλλει στη λίμνη Αράλη (ή Θάλασσα Αράλη).
Το όνομα Παμίρ σημαίνει ορεινός λειμώνας και σε αυτό συναντώνται τα μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα της Γης, του Τιεν-Σαν, του Καρακορούμ και Κουέν-Λουν προς ανατολάς, τα Ιμαλάια προς νότο και η οροσειρά του Χίντου Κους προς δυσμάς. Η χλωρίδα στη περιοχή αυτή είναι πολύ φτωχή και γενικά χαρακτηρίζεται άδενδρος. Μικρή βλάστηση παρατηρείται μόνο στα δυτικά και σε χαμηλό ύψος. Αντίθετα στις κοιλάδες των ποταμών παρατηρείται πυκνή βλάστηση από ιτιές και λεύκες. Κυριότερα ζώα της περιοχής είναι το "Αρχάρ", πρόβατο βουνού, και το "Κίικ" είδος αγριοκάτσικου.
Χαρακτηριστικοί είναι και οι παγετώνες που υφίστανται στη περιοχή. Τα κράσπεδα του Παμίρ υπόκεινται σε τακτικούς σεισμούς που ταλαιπωρούν τακτικά τις γύρω χώρες (κυρίως Ιράν και Αφγανιστάν). Στις δυτικές παρυφές του, στη Ρωσία υπάρχουν πλούσια ανθρακωρυχεία. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, το 90%, ανήκουν στη φυλή των Τατζίκων και των Κιργισίων που ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και που ομιλούν τις λεγόμενες παμιρικές γλώσσες, διαλέκτους Σούγκνι και Γκαζκουλαμί.
Στην περιοχή υφίστανται λίγοι αυτοκινητόδρομοι μερικοί των οποίων ακολουθούν δύσβατες περιοχές των αρχαίων καραβανιών. Στα δυτικά όμως υπάρχουν κάποιοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί και μεταλλεία αντιμονίου, υδραργύρου και αργύρου. Επίσης ορυκτός πλούτος υπάρχει και στα ανατολικά με περιορισμένα όμως σε εκμετάλλευση ορυχεία λιγνίτου και ορυκτού άλατος.
Κατά την αρχαιότητα η εμπορική οδός μεταξύ Ρώμης και Χωρών προς τη Κίνα διερχόταν από το Βόρειο Παμίρ όπου και από την ίδια οδό οι Νεστοριανοί διέδωσαν τον Χριστιανισμό στη κεντρική Ασία. Μάλιστα από τη λεγόμενη δίοδο Τέρεκ που βρίσκεται σε ύψος 3815 μ. πέρασε το 1273 ο Μάρκο Πόλο.
Οι χώρες που είχαμε
σκοπό να επισκεφθούμε ήταν οι εξής: Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία,
Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν (έως εκεί θα είχα την
παρέα του Κώστα), ξανά Καζακστάν, ξανά Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία,
Βουλγαρία και επιστροφή Ελλάδα! Συνολικά δλδ 11 χώρες! Πάμε να δούμε τι
ισχύει για την καθεμία...
Τουρκία:
Μπαίνεις κανονικά με το διαβατήριό σου (και με τις νεες ταυτότητες αλλα δεν ασχοληθήκαμε καθόλου) και έχοντας την πράσινη κάρτα για το οχημά σου. (Προσοχή πρέπει να είναι κυριολεκτικά σε πράσινο χαρτι)
Γεωργία:
Διαβατήριο και πάλι. Η δική σου πράσινη κάρτα δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Στην δική μας περίπτωση μας χρειάστηκε καθώς μας σταμάτησαν σε ένα μπλόκο και μας την ζήτησαν! Ειχα διαβάσει για τα παιδια το 2017 (stavrouliasp onroad XLgeorge κλπ)που την δεν έβγαλαν , αλλά φέτος είχε περάσει φίλος που μιλούσε με τον Κώστα , δεν την έβγαλε και τον έγραψαν σε ένα μπλόκο (35 dollars). Όποτε δεν το ρισκάραμε πληρώσαμε αν θυμαμαι καλά 7-8 δολάρια (για μια εβδομαδα)
Ρωσία:
Χρειάζεται Viza! την έβγαλα απ το γνωστο γραφείο Mouzenidis Travel που βρίσκεται στην Αθήνα, έστειλα το διαβατήριο και σε 10 περίπου ημέρες ήταν έτοιμη (κόστος 90 ευρώ η βιζα 2 εισόδων και 37,5 η ασφάλιση 30 ημερών που απαιτέιται, σύνολο δλδ 127,5)
Καζακστάν:
Πλέον χρειάζεται μόνο Διαβατήριο! Άρχίζουν κι ''ανοίγουν'' οι χώρες της Ασίας καθώς βλέπουν οτι έχουν μεγάλα οικονομικά ωφέλη απ τον τουρισμό! Η δική σου πράσινη κάρτα ομοίως δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Έκει εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομιζω) Κόστος 18 δολαρια
Ουζμπεκιστάν:
Mεχρι και πριν 2 χρόνια στη χώρα ήταν πολύπλοκες οι διαδικασίες, Visa, Loi (letter of invitation) προκράτηση ξενοδοχείων από το τουριστικό γραφείο, χρονοβόρα εκδοση κλπ. Από το Φλεβάρη του 2018 η χώρα ''άνοιξε'' για 7 άλλες γείτονες χώρες χωρίς να απαιτείται visa και σε άλλες όπως η Ελλάδα απλουστεύθηκε η διαδικασία (δεν απαιτούνταν Loi ουτε προκράτηση ξενοδοχείων και η βίζα πλεον εβγαινε σε 1 βδομαδα) . Οπότε εγω έστειλα το διαβατήριο στο Ποιμενίδης Travel (το μοναδικο που έβγαζε για Ουζμπεκιστάν) Κόστος 90 Ευρώ, μονής εισόδου
Από φέτος όμως τον Φεβρουάριο του 2019 ξεχαστε τις Βιζες και τα έξοδα για Ουζμπεκιστάν! Πλεον η χώρα ''ανοιξε'' εντελώς κι αυτη με τον νέο πρόεδρο (απο το 2018)
Uzbekistan introduces a visa-free regime for citizens of another 45 countries from 1 February
Οδική ασφάλεια είναι απαραίτητη και την βγάζει κανείς αμέσως μετά από τα σύνορα σε ένα από τα πρακτορεία που υπάρχουν
Τατζικιστάν:
Για το Τατζικιστάν, από προπέρσι η διαδικασία για την visa απλοποιήθηκε πάρα πολύ . Πλέον ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει μια ηλεκτρονική αίτηση στο Tajikistan e-Visa πληρώνει το αντίτιμο των 80$ και τους ''ανεβάζει'' στην ειδική φόρμα την απόδειξη κατάθεσης. Το κόστος αυτό συμπεριλαμβάνει και την επιπλέον άδεια που απαιτείται για την επίσκεψη στο Pamir (GBAO permit). Χωρίς αυτήν το κόστος μειώνεται στα 50$. Το έντυπο της ηλεκτρονικής visa το επισυνάπτω στο τέλος.
Εκτυπώνεις το έντυπο έγχρωμο, βάζεις και μια φωτογραφία σου επάνω και έτοιμο! Το σύστημα λειτουργεί υποδειγματικά και δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα στα σύνορα. Οδική ασφάλεια και πάλι αμέσως μετά τα σύνορα.
Κιργιστάν:
Για το Κιργιστάν, επίσης δεν απαιτείται visa. Το μόνο που πληρώνεις στα σύνορα είναι ένα πράσινο τέλος γύρω στα 7$. Οδική ασφάλεια εδώ δεν βγάλαμε, μετά τα σύνορα στα κορφοβούνια δεν υπήρχε τπτ παρά μόνο ένας άθλιος χωματόδρομος αρκετών χιλιομέτρων!
Ουκρανία:
Δεν απαιτείται visa μόνο διαβατήριο. Η δική μου πράσινη κάρτα την περιλάμβανε άσχετα αν στα σύνορα μου την επεσαν καλοθελητές λέγοντας οτι έπρεπε να βγάλω, αλλά άνοιξα την δική μου και τους έδειξα οτι υπάρχει (το επιβεβαίωσα κι εγώ)
Ρουμανία, Βουλγαρία:
Ταυτότητα νέου τύπου ή διαβατήριο. Η πράσινη κάρτα μας, περιλαμβάνει τις χώρες αυτές!
Για όλες αυτές τις χώρες της Ασίας υπάρχει το κατατοπιστικότατο site Caravanistan | The Silk Road Travel Guide το οποίο όποιος ενδιαφέρεται να πάει στα μέρη αυτά πρέπει να το ξεσκονίσει. Έχει τα πάντα, ακόμα και φόρουμ για ερωτήσεις για δρόμους, πέρασμα συνόρων και οτι 'αλλο μπορεις να φανταστείς σε πληροφορία!
Επίσης κατεβάσαμε στα κινητά μας την εφαρμογη iOverlander | Find your next destination , απίστευτα χρήσιμη από Ovelanders ταξιδιώτες οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες σε χάρτη με σημεία που μπορεις να βρεις βενζίνη, μέρη για ελεύθερο camping, συνεργεία , guest houses, πληροφορίες για περάσματα, σύνορα με συντεταγμένες και πολλά άλλα!
Η ηλεκτρονική βίζα του Τατζικιστάν
Τουρκία:
Μπαίνεις κανονικά με το διαβατήριό σου (και με τις νεες ταυτότητες αλλα δεν ασχοληθήκαμε καθόλου) και έχοντας την πράσινη κάρτα για το οχημά σου. (Προσοχή πρέπει να είναι κυριολεκτικά σε πράσινο χαρτι)
Γεωργία:
Διαβατήριο και πάλι. Η δική σου πράσινη κάρτα δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Στην δική μας περίπτωση μας χρειάστηκε καθώς μας σταμάτησαν σε ένα μπλόκο και μας την ζήτησαν! Ειχα διαβάσει για τα παιδια το 2017 (stavrouliasp onroad XLgeorge κλπ)που την δεν έβγαλαν , αλλά φέτος είχε περάσει φίλος που μιλούσε με τον Κώστα , δεν την έβγαλε και τον έγραψαν σε ένα μπλόκο (35 dollars). Όποτε δεν το ρισκάραμε πληρώσαμε αν θυμαμαι καλά 7-8 δολάρια (για μια εβδομαδα)
Ρωσία:
Χρειάζεται Viza! την έβγαλα απ το γνωστο γραφείο Mouzenidis Travel που βρίσκεται στην Αθήνα, έστειλα το διαβατήριο και σε 10 περίπου ημέρες ήταν έτοιμη (κόστος 90 ευρώ η βιζα 2 εισόδων και 37,5 η ασφάλιση 30 ημερών που απαιτέιται, σύνολο δλδ 127,5)
Καζακστάν:
Πλέον χρειάζεται μόνο Διαβατήριο! Άρχίζουν κι ''ανοίγουν'' οι χώρες της Ασίας καθώς βλέπουν οτι έχουν μεγάλα οικονομικά ωφέλη απ τον τουρισμό! Η δική σου πράσινη κάρτα ομοίως δεν σε καλύπτει για οδική ασφάλεια στην χώρα. Θα πρέπει να βγάλεις σε πρακτορείο που υπάρχει αμέσως μετά από τα σύνορα. Έκει εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομιζω) Κόστος 18 δολαρια
Ουζμπεκιστάν:
Mεχρι και πριν 2 χρόνια στη χώρα ήταν πολύπλοκες οι διαδικασίες, Visa, Loi (letter of invitation) προκράτηση ξενοδοχείων από το τουριστικό γραφείο, χρονοβόρα εκδοση κλπ. Από το Φλεβάρη του 2018 η χώρα ''άνοιξε'' για 7 άλλες γείτονες χώρες χωρίς να απαιτείται visa και σε άλλες όπως η Ελλάδα απλουστεύθηκε η διαδικασία (δεν απαιτούνταν Loi ουτε προκράτηση ξενοδοχείων και η βίζα πλεον εβγαινε σε 1 βδομαδα) . Οπότε εγω έστειλα το διαβατήριο στο Ποιμενίδης Travel (το μοναδικο που έβγαζε για Ουζμπεκιστάν) Κόστος 90 Ευρώ, μονής εισόδου
Από φέτος όμως τον Φεβρουάριο του 2019 ξεχαστε τις Βιζες και τα έξοδα για Ουζμπεκιστάν! Πλεον η χώρα ''ανοιξε'' εντελώς κι αυτη με τον νέο πρόεδρο (απο το 2018)
Uzbekistan introduces a visa-free regime for citizens of another 45 countries from 1 February
Οδική ασφάλεια είναι απαραίτητη και την βγάζει κανείς αμέσως μετά από τα σύνορα σε ένα από τα πρακτορεία που υπάρχουν
Τατζικιστάν:
Για το Τατζικιστάν, από προπέρσι η διαδικασία για την visa απλοποιήθηκε πάρα πολύ . Πλέον ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει μια ηλεκτρονική αίτηση στο Tajikistan e-Visa πληρώνει το αντίτιμο των 80$ και τους ''ανεβάζει'' στην ειδική φόρμα την απόδειξη κατάθεσης. Το κόστος αυτό συμπεριλαμβάνει και την επιπλέον άδεια που απαιτείται για την επίσκεψη στο Pamir (GBAO permit). Χωρίς αυτήν το κόστος μειώνεται στα 50$. Το έντυπο της ηλεκτρονικής visa το επισυνάπτω στο τέλος.
Εκτυπώνεις το έντυπο έγχρωμο, βάζεις και μια φωτογραφία σου επάνω και έτοιμο! Το σύστημα λειτουργεί υποδειγματικά και δεν συναντήσαμε κανένα πρόβλημα στα σύνορα. Οδική ασφάλεια και πάλι αμέσως μετά τα σύνορα.
Κιργιστάν:
Για το Κιργιστάν, επίσης δεν απαιτείται visa. Το μόνο που πληρώνεις στα σύνορα είναι ένα πράσινο τέλος γύρω στα 7$. Οδική ασφάλεια εδώ δεν βγάλαμε, μετά τα σύνορα στα κορφοβούνια δεν υπήρχε τπτ παρά μόνο ένας άθλιος χωματόδρομος αρκετών χιλιομέτρων!
Ουκρανία:
Δεν απαιτείται visa μόνο διαβατήριο. Η δική μου πράσινη κάρτα την περιλάμβανε άσχετα αν στα σύνορα μου την επεσαν καλοθελητές λέγοντας οτι έπρεπε να βγάλω, αλλά άνοιξα την δική μου και τους έδειξα οτι υπάρχει (το επιβεβαίωσα κι εγώ)
Ρουμανία, Βουλγαρία:
Ταυτότητα νέου τύπου ή διαβατήριο. Η πράσινη κάρτα μας, περιλαμβάνει τις χώρες αυτές!
Για όλες αυτές τις χώρες της Ασίας υπάρχει το κατατοπιστικότατο site Caravanistan | The Silk Road Travel Guide το οποίο όποιος ενδιαφέρεται να πάει στα μέρη αυτά πρέπει να το ξεσκονίσει. Έχει τα πάντα, ακόμα και φόρουμ για ερωτήσεις για δρόμους, πέρασμα συνόρων και οτι 'αλλο μπορεις να φανταστείς σε πληροφορία!
Επίσης κατεβάσαμε στα κινητά μας την εφαρμογη iOverlander | Find your next destination , απίστευτα χρήσιμη από Ovelanders ταξιδιώτες οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες σε χάρτη με σημεία που μπορεις να βρεις βενζίνη, μέρη για ελεύθερο camping, συνεργεία , guest houses, πληροφορίες για περάσματα, σύνορα με συντεταγμένες και πολλά άλλα!
Η ηλεκτρονική βίζα του Τατζικιστάν
Προετοιμασία μηχανών:
Η προετοιμασία της μηχανής είναι απαραίτητη και χρονοβόρα. Έκανα πλήρες σέρβις (Λάδια Liqui Moly 10-60 Racing, Μπουζί, Βαλβολίνες διαφορικού-κιβωτίου, υγρά συμπλέκτη, υγρά φρένων, καθαρισμός διαφορικού, συσφίξεις, έλεγχος σε φωτα τακάκια κλπ.
Το Ουζμπεκιστάν ήθελε περισσότερη προσοχή καθώς η χώρα είναι παραγωγός φυσικού αερίου, για να προωθήσει η κυβέρνηση την κατανάλωσή του και να μειώσει τις εισαγωγές πετρελαίου έχει εφαρμόσει αυστηρό πλαφόν σε πετρέλαιο και βενζίνη, συνεπώς η πλειοψηφία του κόσμου έχει μετατρέψει τα οχήματά του σε αέριο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα βενζίνη να υπάρχει σε ελάχιστα πρατήρια, τεράστιες ουρές και στη μαύρη αγορά. Σε αυτό ήμασταν τυχεροί με την αλλαγή του προέδρου καθώς σε αντίθεση με τα παιδιά (Αντώνη XLgeorge stavriouliasp onroad κλπ) εμείς μόνο μια φορά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε το μπιτόνι που είχε ο καθένας μαζί του! (εγώ ενα 5λιτρο + ένα τρίλιτρο στην βαλίτσα κι ο Κώστας ένα 10λιτρο) Πλέον μόνο ένα 5λιτρο πιστεώ αρκεί καθώς άνοιξαν πολλά πρατήρια (βλεπαμε συνέχεια) και όλα είχαν βενζίνη. Βέβαια η βενζίνη του Ουζμπεκιστάν στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν 80 οκτανίων αν και πλέον έβρισκες στις μεγάλες πόλεις και 90αρα. Γι αυτό πήραμε μαζί μας και 2 ενισχυτικά καυσίμων ο καθένας. Γενικά εκεί βγάζει πολλά χλμ το τεπόζιτο καθώς οι ταχύτητες που κινείσαι είναι αρκετά μικρές λόγω της κατάστασης των δρόμων. Οι μηχανές κάποια στιγμή εμφάνισαν θεματάκια, όχι κάτι πολύ ανησυχητικό, λόξιγκα και απόκριση γκαζιου λες και ήταν μπουκωμένες τέλος είχαμε και αρκετά πειράκια!
Το Τατζικιστάν είχε Ρώσικη βενζίνη απ οτι μας είπαν 90αρα, απλά εκεί έβαζες απο μπιτόνια τις περισσότερες περιπτώσεις στα βουνά! Γι αυτό το λόγο πήραμε ενα εξωτερικό φίλτρο χωνί το οποίο φιλτράρει σωματίδια και νερό. Στο Τατζικιστάν δεν χρησιμοποιήσαμε ενισχυτικό οκτανίων
Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της προετοιμασιας για τέτοιο ταξίδι είναι τα λάστιχα που θα βάζαμε στα μηχανάκια. Ενα adventure ταξίδι που περιλαμβάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα σε κάθε είδους τερέν, από καλές άσφαλτους εθνικές κλπ μέχρι και χαλασμένες, απο πολλά χιλιόμετρα σε χώματα, λάσπες και άμμο σε Ουζμπεκισταν, Τατζικισταν και Κιργισταν, μέχρι κάποια απίστευτα χαλασμένα κομμάτια στο Καζακσταν. Για μένα ένα σύνολο χιλιομέτρων γύρω στα 18.000χμ και για τον Κώστα περίπου 8500 που θα φόρτωνε το μηχανάκι για πίσω στο Κιργισταν
Η ιδέα του να έβαζα εγώ τακουνατα απορρίφθηκε καθώς δε θα με έβγαζαν με τίποτα. Τα λάστιχα που είχα στο μυαλό μου ήτανε τα Heidenau K60 και τα Mitas E07. Τα Heidenau δοκιμασμένα απ τον Αντώνη πέρσι , έβγαλαν άνετα 15000, οπότε ήταν δοκιμασμένη λύση, απλά τα χα κάνει βόλτα και δεν μ άρεσαν, ήταν πολύ σκληρά! Μπήκα στο Advrider και βρηκα πολυ καλές κριτικές για τα Mitas και μάλιστα έλεγαν οτι βγάζουν σε κάποιους 20.000+χλμ, οπότε με βάση το ότι δεν περιμέναμε να βρούμε πολλές λάσπες και άμμο, καταλήξαμε τελικά στα Mitas E07 χωρίς κανένα πρόβλημα! Μάλιστα ήταν απίστευτα, πλέον πλησιάζουν τα 20.000 χλμ στο δικο μου μηχανάκι και έχουν ακόμα! Περίμενα σε βροχή να είναι άστα να πάνε, αλλά με εξέπληξαν θετικά!
Προσωπικά είχα εγκαταστήσει και ένα cruise control Καοκο απ το προηγούμενο ταξίδι, ώστε να ξεκουράζεται το χέρι στις ατελείωτες ευθείες που θα διάσχιζα ειδικά εγώ! Ο Κώστας δεν έβαλε και το μετάνιωσε! Μάλιστα με το που γύρισε παράγγειλε ένα ίδιο καθώς το είχε δοκιμάσει στη μηχανή μου και τρελάθηκε!
Να ευχαριστήσω εδώ και το γενναιόδωρο πλι μας @Phoenix που μου έδωσε την πίσω αναρτησάρα (του πληγωμένου Φοίνικα) Ohlins και τα πέρασα όλα σώπατα!
Είχα δεί στην δικιά μου την τελευταία στιγμή ελάχιστη υγρασία στο
έμβολο και δεν ήθελα να το ρισκάρω, την επισκευή τελευταίας στιγμής την
φοβήθηκα μήπως δεν κάτσει καλά κι έχω θέμα!
Κρατούσαμε μια μεγάλη πλήρης εργαλειοθήκη και μια μικρότερη 1/4 της ίντσας.Παρακάτω οι λίστες του Κώστα με τα πράγματα (Πολύ πράμα λέμε!)
Κρατούσαμε και ορισμένα βασικά ανταλλακτικά (εγώ κρατούσα αντέννα ρινγκ για Gs, tps, μανετες , μου τα έδωσε ο Αντώνης και τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά)
επίσης τρόμπα για να βάζουμε αέρα στα λάστιχα, tire wraps, μανετες, 2
μπουζι λίγη βαλβολινη, λάδι, σχοινί, πετονιά, κολλά, ο Κώστας παραφλου
και σπρει αλυσίδας (για λεπτομέρειες δειτε τις λίστες στις φώτο!
(οργανωμένος ο Κώστας )
Για GPS είχαμε 2 Garmin Zumo 660, τους χάρτες τους κατεβάσαμε δωρεάν απ το γνωστό πλέον site Free worldwide Garmin maps from OpenStreetMap, επίσης είχα κατεβάσει και για backup χάρτες στο κινητό google maps ωστε να δουλεύουν εκτός δεδομένων κινητής!
Η προετοιμασία της μηχανής είναι απαραίτητη και χρονοβόρα. Έκανα πλήρες σέρβις (Λάδια Liqui Moly 10-60 Racing, Μπουζί, Βαλβολίνες διαφορικού-κιβωτίου, υγρά συμπλέκτη, υγρά φρένων, καθαρισμός διαφορικού, συσφίξεις, έλεγχος σε φωτα τακάκια κλπ.
Το Ουζμπεκιστάν ήθελε περισσότερη προσοχή καθώς η χώρα είναι παραγωγός φυσικού αερίου, για να προωθήσει η κυβέρνηση την κατανάλωσή του και να μειώσει τις εισαγωγές πετρελαίου έχει εφαρμόσει αυστηρό πλαφόν σε πετρέλαιο και βενζίνη, συνεπώς η πλειοψηφία του κόσμου έχει μετατρέψει τα οχήματά του σε αέριο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα βενζίνη να υπάρχει σε ελάχιστα πρατήρια, τεράστιες ουρές και στη μαύρη αγορά. Σε αυτό ήμασταν τυχεροί με την αλλαγή του προέδρου καθώς σε αντίθεση με τα παιδιά (Αντώνη XLgeorge stavriouliasp onroad κλπ) εμείς μόνο μια φορά χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε το μπιτόνι που είχε ο καθένας μαζί του! (εγώ ενα 5λιτρο + ένα τρίλιτρο στην βαλίτσα κι ο Κώστας ένα 10λιτρο) Πλέον μόνο ένα 5λιτρο πιστεώ αρκεί καθώς άνοιξαν πολλά πρατήρια (βλεπαμε συνέχεια) και όλα είχαν βενζίνη. Βέβαια η βενζίνη του Ουζμπεκιστάν στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν 80 οκτανίων αν και πλέον έβρισκες στις μεγάλες πόλεις και 90αρα. Γι αυτό πήραμε μαζί μας και 2 ενισχυτικά καυσίμων ο καθένας. Γενικά εκεί βγάζει πολλά χλμ το τεπόζιτο καθώς οι ταχύτητες που κινείσαι είναι αρκετά μικρές λόγω της κατάστασης των δρόμων. Οι μηχανές κάποια στιγμή εμφάνισαν θεματάκια, όχι κάτι πολύ ανησυχητικό, λόξιγκα και απόκριση γκαζιου λες και ήταν μπουκωμένες τέλος είχαμε και αρκετά πειράκια!
Το Τατζικιστάν είχε Ρώσικη βενζίνη απ οτι μας είπαν 90αρα, απλά εκεί έβαζες απο μπιτόνια τις περισσότερες περιπτώσεις στα βουνά! Γι αυτό το λόγο πήραμε ενα εξωτερικό φίλτρο χωνί το οποίο φιλτράρει σωματίδια και νερό. Στο Τατζικιστάν δεν χρησιμοποιήσαμε ενισχυτικό οκτανίων
Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της προετοιμασιας για τέτοιο ταξίδι είναι τα λάστιχα που θα βάζαμε στα μηχανάκια. Ενα adventure ταξίδι που περιλαμβάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα σε κάθε είδους τερέν, από καλές άσφαλτους εθνικές κλπ μέχρι και χαλασμένες, απο πολλά χιλιόμετρα σε χώματα, λάσπες και άμμο σε Ουζμπεκισταν, Τατζικισταν και Κιργισταν, μέχρι κάποια απίστευτα χαλασμένα κομμάτια στο Καζακσταν. Για μένα ένα σύνολο χιλιομέτρων γύρω στα 18.000χμ και για τον Κώστα περίπου 8500 που θα φόρτωνε το μηχανάκι για πίσω στο Κιργισταν
Η ιδέα του να έβαζα εγώ τακουνατα απορρίφθηκε καθώς δε θα με έβγαζαν με τίποτα. Τα λάστιχα που είχα στο μυαλό μου ήτανε τα Heidenau K60 και τα Mitas E07. Τα Heidenau δοκιμασμένα απ τον Αντώνη πέρσι , έβγαλαν άνετα 15000, οπότε ήταν δοκιμασμένη λύση, απλά τα χα κάνει βόλτα και δεν μ άρεσαν, ήταν πολύ σκληρά! Μπήκα στο Advrider και βρηκα πολυ καλές κριτικές για τα Mitas και μάλιστα έλεγαν οτι βγάζουν σε κάποιους 20.000+χλμ, οπότε με βάση το ότι δεν περιμέναμε να βρούμε πολλές λάσπες και άμμο, καταλήξαμε τελικά στα Mitas E07 χωρίς κανένα πρόβλημα! Μάλιστα ήταν απίστευτα, πλέον πλησιάζουν τα 20.000 χλμ στο δικο μου μηχανάκι και έχουν ακόμα! Περίμενα σε βροχή να είναι άστα να πάνε, αλλά με εξέπληξαν θετικά!
Προσωπικά είχα εγκαταστήσει και ένα cruise control Καοκο απ το προηγούμενο ταξίδι, ώστε να ξεκουράζεται το χέρι στις ατελείωτες ευθείες που θα διάσχιζα ειδικά εγώ! Ο Κώστας δεν έβαλε και το μετάνιωσε! Μάλιστα με το που γύρισε παράγγειλε ένα ίδιο καθώς το είχε δοκιμάσει στη μηχανή μου και τρελάθηκε!
Να ευχαριστήσω εδώ και το γενναιόδωρο πλι μας @Phoenix
που μου έδωσε την πίσω αναρτησάρα (του πληγωμένου Φοίνικα) Ohlins και τα πέρασα όλα σώπατα!
Είχα δεί στην δικιά μου την τελευταία στιγμή ελάχιστη υγρασία στο
έμβολο και δεν ήθελα να το ρισκάρω, την επισκευή τελευταίας στιγμής την
φοβήθηκα μήπως δεν κάτσει καλά κι έχω θέμα!Κρατούσαμε μια μεγάλη πλήρης εργαλειοθήκη και μια μικρότερη 1/4 της ίντσας.Παρακάτω οι λίστες του Κώστα με τα πράγματα (Πολύ πράμα λέμε!)
Κρατούσαμε και ορισμένα βασικά ανταλλακτικά (εγώ κρατούσα αντέννα ρινγκ για Gs, tps, μανετες , μου τα έδωσε ο Αντώνης και τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά
)
επίσης τρόμπα για να βάζουμε αέρα στα λάστιχα, tire wraps, μανετες, 2
μπουζι λίγη βαλβολινη, λάδι, σχοινί, πετονιά, κολλά, ο Κώστας παραφλου
και σπρει αλυσίδας (για λεπτομέρειες δειτε τις λίστες στις φώτο!
(οργανωμένος ο Κώστας )Για GPS είχαμε 2 Garmin Zumo 660, τους χάρτες τους κατεβάσαμε δωρεάν απ το γνωστό πλέον site Free worldwide Garmin maps from OpenStreetMap, επίσης είχα κατεβάσει και για backup χάρτες στο κινητό google maps ωστε να δουλεύουν εκτός δεδομένων κινητής!
Προετοιμασία οδηγών:
Για την δική μας προετοιμασία είχαμε προμηθευτεί φάρμακα για το υψόμετρο μια που σε λίγες μόνο ημέρες θα ανεβαίναμε απότομα σε μεγάλο υψόμετρο και είχαμε διαβάσει για ορισμένα σχετικά δυσάρεστα περιστατικά. Τελικά τα χαπάκια υψομέτρου δεν τα χρησιμοποιήσαμε! επίσης δεν πρέπει να ξεχάσει κανείς για κανένα λόγο τα imodium!! Όσο και να προσέχαμε κανείς δεν κατάφερε να αποφύγει την διάρροια.
Απαραίτητοι ήταν επίσης οι ηλεκτρολύτες ειδικά για τις ζεστές μέρες, ιδρώτας πολύς και η διατροφή εντελώς η μη ενδεδειγμένη ποσοτικά και χρονικά.
Επίσης από φάρμακα κρατούσαμε αντιισταμινικα, μια αντιβίωση γενικής χρήσης (μαζι και χαπια για το στομάχι) , ντεπον πονσταν, γάζες, επιδέσμους, 2 φυσικούς μικρούς ορούς, ουσία για να σταματάει το αίμα, υγρο τάλκ για συγκάματα, Fenistil για τζιμπήματα, αντικουνουπικά, Voltaren, Χαζαπλάστ, ένα ελαστικό σωληνάκι να σταματάει την αιμοραγία, Liposan για τα χείλη (το οποίο χρειάστηκε πάρα πολύ καθώς ο αέρας ειδικά στο ουζμπεκισταν σου τα ξεραίνει)
Από άποψη επικοινωνίας με τους δικούς μας, εγώ την έκανα μέσω κοινωνικών δικτύων (όταν έπιασα Ευρώπη είχα τα δεδομένα του κινητου μου καθως το προγραμμά μου τα προσφερει δωρεάν σε Ε.Ε) με ιντερνετ WiFi καθώς ακόμα και στο Ουζμπεκισταν που μέχρι πέρσι ήταν κλειστά τα social media φέτος ήμασταν τυχεροί και άνοιξαν! Κρατούσα 2 συσκευές τηλεφώνου. O Κώστας είχε πάρει μια Planet Sim γι αυτόν και μια στην κοπέλα του για να μιλάνε οικονομικότερα αλλά τελικά κι αυτός μιλούσε στο ταξίδι μέσω των εφαρμογών, έτσι την Planet Sim θα την είχαμε μόνο για ώρα ανάγκης που τελικά ευτυχώς δεν χρειάστηκε PlanetSim - Talk more. Pay less. (Η PlanetSim είναι μία υπηρεσία παγκόσμιας καρτοκινητής τηλεφωνίας , χωρίς πάγιο, χωρίς συμβόλαιο, χωρίς λογαριασμούς. Είναι παγκόσμιος αριθμό κλήσης που θα χρησιμοποιείτε στα ταξίδια ή στις κλήσεις σας στο εξωτερικό και εξοικονομείστε έως και 80% του κόστους Roaming σε 470 και πλέον παρόχους σε πάνω από 200 χώρες (συνεχώς διευρυνόμενες). Σε 150 χώρες προσφέρει μεταξύ άλλων δωρεάν εισερχόμενες κλήσεις! Αλλά και όπου υπάρχουν χρεώσεις αυτές είναι χαμηλές και απλές και σας επιτρέπουν να υπολογίσετε με μεγάλη ευκολία το κόστος σας. Η PlanetSim σας χρεώνει με μοναδικό κριτήριο την χώρα που βρίσκεστε την στιγμή που κάνετε ή λαμβάνετε μία κλήση ανεξαρτήτως αν καλείτε κινητά ή σταθερά σε όλο τον κόσμο. )
Είχαμε ενδοεπικοινωνίες που δυστυχώς δεν συνδεόντουσαν μεταξύ τους. Αντάπτορες στις πρίζες δεν χρειάστηκαν (το είχαμε τσεκάρει από πριν από το site Check your need for a travel adapter! | POWER PLUGS AND SOCKETS OF THE WORLD). Ακόμη, είχαμε μαζί μας σεντόνια μαξιλαροθήκη και sleeping bag ώστε να μην ερχόμαστε σε επαφή με τα δικά τους.
Πριν ξεκινήσουμε είχαμε αλλάξει σε ανταλλακτήριο στην Αθήνα ευρώ σε δολάρια, εγώ έκανα 1000 ευρω σε δολάρια (περιπου 1150 δολάρια). Είναι πολύ σημαντικό να έχει κάποιος δολάρια μαζί του, γιατί είναι το νόμισμα που παίρνουν όλοι και ειδικά η αστυνομία. Χαρτονομίσματα επομένως των 5-10 δολαρίων είναι απαραίτητα για το προβλεπόμενο λάδωμα κάθε φορά που σε σταματάει η αστυνομία (τελικά συνέβει μια φορα ευτυχώς). Φυσικά παίρνουν και τα ρούβλια, μια που όλες αυτές οι χώρες, σαν μέλη της πρώην ΕΣΣΔ έχουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Παίρνουν όμως και ευρώ. Άρα, εμείς είχαμε λίγο από όλα. Τα χρήματα τα είχα βάλει σε ένα ειδικό λεπτό τσαντάκι μέσης που κρύβεται ακόμα και μέσα στο εσώρουχο, ενώ είχα διάσπαρτα ψηλά 5-10 δολάρια σε διάφορα σημεία για τα λαδώματα
Show me the money!
Για την δική μας προετοιμασία είχαμε προμηθευτεί φάρμακα για το υψόμετρο μια που σε λίγες μόνο ημέρες θα ανεβαίναμε απότομα σε μεγάλο υψόμετρο και είχαμε διαβάσει για ορισμένα σχετικά δυσάρεστα περιστατικά. Τελικά τα χαπάκια υψομέτρου δεν τα χρησιμοποιήσαμε! επίσης δεν πρέπει να ξεχάσει κανείς για κανένα λόγο τα imodium!! Όσο και να προσέχαμε κανείς δεν κατάφερε να αποφύγει την διάρροια.
Απαραίτητοι ήταν επίσης οι ηλεκτρολύτες ειδικά για τις ζεστές μέρες, ιδρώτας πολύς και η διατροφή εντελώς η μη ενδεδειγμένη ποσοτικά και χρονικά.
Επίσης από φάρμακα κρατούσαμε αντιισταμινικα, μια αντιβίωση γενικής χρήσης (μαζι και χαπια για το στομάχι) , ντεπον πονσταν, γάζες, επιδέσμους, 2 φυσικούς μικρούς ορούς, ουσία για να σταματάει το αίμα, υγρο τάλκ για συγκάματα, Fenistil για τζιμπήματα, αντικουνουπικά, Voltaren, Χαζαπλάστ, ένα ελαστικό σωληνάκι να σταματάει την αιμοραγία, Liposan για τα χείλη (το οποίο χρειάστηκε πάρα πολύ καθώς ο αέρας ειδικά στο ουζμπεκισταν σου τα ξεραίνει)
Από άποψη επικοινωνίας με τους δικούς μας, εγώ την έκανα μέσω κοινωνικών δικτύων (όταν έπιασα Ευρώπη είχα τα δεδομένα του κινητου μου καθως το προγραμμά μου τα προσφερει δωρεάν σε Ε.Ε) με ιντερνετ WiFi καθώς ακόμα και στο Ουζμπεκισταν που μέχρι πέρσι ήταν κλειστά τα social media φέτος ήμασταν τυχεροί και άνοιξαν! Κρατούσα 2 συσκευές τηλεφώνου. O Κώστας είχε πάρει μια Planet Sim γι αυτόν και μια στην κοπέλα του για να μιλάνε οικονομικότερα αλλά τελικά κι αυτός μιλούσε στο ταξίδι μέσω των εφαρμογών, έτσι την Planet Sim θα την είχαμε μόνο για ώρα ανάγκης που τελικά ευτυχώς δεν χρειάστηκε PlanetSim - Talk more. Pay less. (Η PlanetSim είναι μία υπηρεσία παγκόσμιας καρτοκινητής τηλεφωνίας , χωρίς πάγιο, χωρίς συμβόλαιο, χωρίς λογαριασμούς. Είναι παγκόσμιος αριθμό κλήσης που θα χρησιμοποιείτε στα ταξίδια ή στις κλήσεις σας στο εξωτερικό και εξοικονομείστε έως και 80% του κόστους Roaming σε 470 και πλέον παρόχους σε πάνω από 200 χώρες (συνεχώς διευρυνόμενες). Σε 150 χώρες προσφέρει μεταξύ άλλων δωρεάν εισερχόμενες κλήσεις! Αλλά και όπου υπάρχουν χρεώσεις αυτές είναι χαμηλές και απλές και σας επιτρέπουν να υπολογίσετε με μεγάλη ευκολία το κόστος σας. Η PlanetSim σας χρεώνει με μοναδικό κριτήριο την χώρα που βρίσκεστε την στιγμή που κάνετε ή λαμβάνετε μία κλήση ανεξαρτήτως αν καλείτε κινητά ή σταθερά σε όλο τον κόσμο. )
Είχαμε ενδοεπικοινωνίες που δυστυχώς δεν συνδεόντουσαν μεταξύ τους. Αντάπτορες στις πρίζες δεν χρειάστηκαν (το είχαμε τσεκάρει από πριν από το site Check your need for a travel adapter! | POWER PLUGS AND SOCKETS OF THE WORLD). Ακόμη, είχαμε μαζί μας σεντόνια μαξιλαροθήκη και sleeping bag ώστε να μην ερχόμαστε σε επαφή με τα δικά τους.
Πριν ξεκινήσουμε είχαμε αλλάξει σε ανταλλακτήριο στην Αθήνα ευρώ σε δολάρια, εγώ έκανα 1000 ευρω σε δολάρια (περιπου 1150 δολάρια). Είναι πολύ σημαντικό να έχει κάποιος δολάρια μαζί του, γιατί είναι το νόμισμα που παίρνουν όλοι και ειδικά η αστυνομία. Χαρτονομίσματα επομένως των 5-10 δολαρίων είναι απαραίτητα για το προβλεπόμενο λάδωμα κάθε φορά που σε σταματάει η αστυνομία (τελικά συνέβει μια φορα ευτυχώς). Φυσικά παίρνουν και τα ρούβλια, μια που όλες αυτές οι χώρες, σαν μέλη της πρώην ΕΣΣΔ έχουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία. Παίρνουν όμως και ευρώ. Άρα, εμείς είχαμε λίγο από όλα. Τα χρήματα τα είχα βάλει σε ένα ειδικό λεπτό τσαντάκι μέσης που κρύβεται ακόμα και μέσα στο εσώρουχο, ενώ είχα διάσπαρτα ψηλά 5-10 δολάρια σε διάφορα σημεία για τα λαδώματα
Show me the money!
Και καθώς περνούσε ο καιρός η καλοκαιρινή προετοιμασία όλο και έπαιρνε φωτιά στα Χανιά! Την έστελνα και του Κώστα για να δει πόσο σκληρά προετοιμάζομαι
Ας επιστρέψουμε όμως στα σοβαρά του ταξιδιού !
Η ώρα μηδέν έφτασε για μένα, 31 Ιουλιου μπαίνω στο καράβι φορτωμένος με σκοπό να μείνω και 2 μέρες Αθήνα, να συναντηθώ και με τον Κώστα, να τα πούμε κι από κοντά. Επίσης ευκαιρία να ψωνίσω πραγματάκια που τα βρίσκεις Αθήνα αλλά και να δω αγαπημένους φίλους (όσους προλάβω και μπορώ γιατί είναι και όλοι σκόρπιοι από Γλυφάδα μέχρι Αχαρνες!), τους υπόλοιπους στο γύρνα!
Αφού λοιπόν αποχαιρέτησα κάποιους φίλους με ένα τελευτάιο καφεδάκι πριν το καράβι, πήγα στο λιμάνι. Η αίσθηση που έχουμε εμείς οι νησιώτες μπαίνοντας στο καράβι φορτωμένοι είναι μοναδική! Δεν το βλεπουμε σαν ταλαιπωρία αλλά σαν μια γλυκιά διαδικασία που θα σε οδηγήσει στο ταξίδι (μικρό η μεγάλο), τα έξοδα βέβαια μας τσουζουν λίγο και μας χαλάνε αυτή την εικόνα
Είμαι ακόμα νέος (νομίζω) για να παίρνω καμπίνα (ασε που κοστίζει, καλύτερα να τα φάω στο ταξίδι), γι αυτό έχω βρει τις καβάτζες μου σε όλα τα πλοία , sleeping bag μαξιλαράκι φουσκωτό σεντονάκι και μάσκα απαραίτητα αξεσουάρ
άντε καληνύχτες! (δεν θα με ξαναδείτε χωρίς καπέλο στο υπόλοιπο ταξίδι, γι αυτο απολαυστε το)
Την έστελνα και του Κώστα για να δει πόσο σκληρά προετοιμάζομαιΑς επιστρέψουμε όμως στα σοβαρά του ταξιδιού !
Η ώρα μηδέν έφτασε για μένα, 31 Ιουλιου μπαίνω στο καράβι φορτωμένος με σκοπό να μείνω και 2 μέρες Αθήνα, να συναντηθώ και με τον Κώστα, να τα πούμε κι από κοντά. Επίσης ευκαιρία να ψωνίσω πραγματάκια που τα βρίσκεις Αθήνα αλλά και να δω αγαπημένους φίλους (όσους προλάβω και μπορώ γιατί είναι και όλοι σκόρπιοι από Γλυφάδα μέχρι Αχαρνες!), τους υπόλοιπους στο γύρνα!
Αφού λοιπόν αποχαιρέτησα κάποιους φίλους με ένα τελευτάιο καφεδάκι πριν το καράβι, πήγα στο λιμάνι. Η αίσθηση που έχουμε εμείς οι νησιώτες μπαίνοντας στο καράβι φορτωμένοι είναι μοναδική! Δεν το βλεπουμε σαν ταλαιπωρία αλλά σαν μια γλυκιά διαδικασία που θα σε οδηγήσει στο ταξίδι (μικρό η μεγάλο), τα έξοδα βέβαια μας τσουζουν λίγο και μας χαλάνε αυτή την εικόνα
Είμαι ακόμα νέος (νομίζω) για να παίρνω καμπίνα (ασε που κοστίζει
, καλύτερα να τα φάω στο ταξίδι), γι αυτό έχω βρει τις καβάτζες μου σε όλα τα πλοία , sleeping bag μαξιλαράκι φουσκωτό σεντονάκι και μάσκα απαραίτητα αξεσουάράντε καληνύχτες! (δεν θα με ξαναδείτε χωρίς καπέλο στο υπόλοιπο ταξίδι, γι αυτο απολαυστε το
)
Όλα καλά λοιπόν
φτάνω στην Αθήνα, ο Κώστας με περίμενε σπίτι και με τακτοποίησε πριν
φύγει για δουλειά αφού τα είπαμε λίγο! Αργότερα γνώρισα και την
καταπληκτική μητέρα του που έμενε από πάνω, με κέρασε καφεδάκι και
πρωινό και αφού τα είπαμε, αναχώρησα για δουλίτσες αλλα και να δω
αγαπημένους φίλους
Πρώτη στάση Ιλιον στον αγαπημένο Σταυρο @staga1200. Για να βγάλουμε την καθιερομένη Gsforumιστικη λελοσέλφι!
Η θετικότητα αυτού του ανθρώπου και η καλοσύνη με συντροφεύει σε κάθε ταξίδι! Πλέον έχει γίνει θεσμός
Το απόγευμα αφού τελείωσε κι ο Κώστας ήπιαμε καφέ με τον Αντώνη και την Αντα στο ΧΟΜ και τα είπαμε για το ταξίδι, τον είχαμε ξεσηκώσει όλους αυτούς τους μήνες θυμίζοντας το περσινό το δικό του
Η επόμενη μέρα είχε μεταξύ άλλων επίσκεψη στον άλλο αγαπημένο φίλο Σταυρο @The Doctor, στο μικρο υπογειάκι του! Είχα να τον δώ και καιρό και τα είπαμε λιγάκι.
Στην συνέχεια πήγαμε σπίτι στην κοπέλα του Κώστα και φάγαμε ολοι μαζι γνωρίζοντας το νέο ''γκομενακι'' (εμενα) Αφου δεν με δηλητηρίασε που όλο αυτόν τον καιρό ασχολούνταν ο Κώστας με μένα και το ταξίδι όλα καλά (καλό κορίτσι Κώστα να το πάρεις )
Επόμενη στάση.... ΠΕΤΣΑΚΙΔΕΣ @BoxerGarage , για να πάρω το κω@λοδ... εεεε την ευχή τους
Αφού άλλαξα μια φλάτζα και τα είπαμε σε ήρεμο ύφος έφυγα γιατί είχαν πολύ δουλειά (φωτο 2 )
Πρώτη στάση Ιλιον στον αγαπημένο Σταυρο @staga1200. Για να βγάλουμε την καθιερομένη Gsforumιστικη λελοσέλφι!
Η θετικότητα αυτού του ανθρώπου και η καλοσύνη με συντροφεύει σε κάθε ταξίδι! Πλέον έχει γίνει θεσμός
Το απόγευμα αφού τελείωσε κι ο Κώστας ήπιαμε καφέ με τον Αντώνη και την Αντα στο ΧΟΜ και τα είπαμε για το ταξίδι, τον είχαμε ξεσηκώσει όλους αυτούς τους μήνες θυμίζοντας το περσινό το δικό του
Η επόμενη μέρα είχε μεταξύ άλλων επίσκεψη στον άλλο αγαπημένο φίλο Σταυρο @The Doctor, στο μικρο υπογειάκι του! Είχα να τον δώ και καιρό και τα είπαμε λιγάκι.
Στην συνέχεια πήγαμε σπίτι στην κοπέλα του Κώστα και φάγαμε ολοι μαζι γνωρίζοντας το νέο ''γκομενακι'' (εμενα
) Αφου δεν με δηλητηρίασε που όλο αυτόν τον καιρό ασχολούνταν ο Κώστας με μένα και το ταξίδι όλα καλά (καλό κορίτσι Κώστα να το πάρεις )
Επόμενη στάση.... ΠΕΤΣΑΚΙΔΕΣ
@BoxerGarage , για να πάρω το κω@λοδ... εεεε την ευχή τους Αφού άλλαξα μια φλάτζα και τα είπαμε σε ήρεμο ύφος
έφυγα γιατί είχαν πολύ δουλειά (φωτο 2 )
Και κάπως έτσι κλείνει και η δεύτερη μέρα στην Αθήνα.
Το βραδάκι προετοιμασία τα πράγματα και μικρό παρτάκι
με φίλους του Κώστα που είχαν έρθει με τις μηχανές του
κι αυτοί να μα; ξεπροβοδίσουν και να μας ευχηθούν καλό ταξίδι
ΗΜΕΡΑ 1η, 3 Αυγούστου 2018
Cesme - Manisa
Χλμ ημέρας 150
Μετά από τόσο καιρό προετοιμασίας, ανυπομονησίας αλλά και άγχους , έφτασε η στιγμή που πατήσαμε τη μίζα και ξεκινήσαμε να κάνουμε το όνειρό μας να ταξιδέψουμε στα Παμίρ πραγματικότητα! Φυσικά το προηγούμενο βράδυ προσωπικά δεν έκλεισα μάτι παρόλη την κούραση!
Το πρωί μόλις ξημέρωσε, αφού κάναμε όλα τα απαραίτητα τσέκ μην ξεχάσουμε τίποτα, ήμασταν έτοιμοι φορτωμένοι να πάρουμε το καράβι για Χίο. Εγώ έχοντας κυριολεκτικά φάει στη μάπα τα καράβια, πάντα ταξιδεύω χαλαρός με βερμουδίτσα και Tshirt ο Κώστας ήταν με την καλοκαιρινή στολή.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πώ πως προσωπικά κρατούσα μόνο μια στολή (Rallye 3 μπουφαν, Frank Thomas παντελόνι) η οποία είναι 3 εποχών (δεν μπαίνει σε τέρμα χειμώνα) και η οποία πραγματικά με έβγαλε παντού, και στη ζέστη και σε όσο κρύο (που δεν ήταν πολύ) αντιμετώπισα! Ο Κώστας κρατούσε μια βαριά Goretex Revvit και μια καλοκαιρινή Nordcap (που βέβαια είχε πιάσει όλο το σάκο) Τελικά τσάμπα μου φαίνεται κρατούσε τόσο βαριά στολή καθώς τελικά ακόμα και στα 4655 μετρά είχαμε 14 βαθμούς!
Φτάνοντας στο λιμάνι μας περίμενε η κοπελιά του η Ρένια, η μητέρα του και ένας φίλος, οι οποίοι μας αποχαιρέτισαν με το κλίμα να είναι αρκετά φορτισμένο (λογικό μιας και θα λείπαμε τόσες μέρες σε ένα μακρινό και κάπως δύσκολο ταξίδι)
Τούμπανο τα μωρά
Μπαίνοντας για ακόμα μια φορά σε ακόμα ένα καράβι! Δεν αλλάζει το συναίσθημα!
Στο καράβι γινόταν ο κακός χαμός, Αύγουστος γαρ! (τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει 1 μίση μήνα πριν όταν βγάλαμε τις βίζες). Η ώρα πέρασε σιγά σιγά αφού αράξαμε έξω σε κάτι καρέκλες, βλέποντας την διαδρομή , ρυθμίζοντας τα GPS αλλά και βρίσκοντας κατάλυμα που θα διανυκτερεύσουμε στην Μανίσα μέσω booking (αργότερα θα είχαμε και μια δυσάρεστη έκπληξη στην Τουρκία με το booking)
Επιτέλους φτάσαμε Χιο....
Cesme - Manisa
Χλμ ημέρας 150
Μετά από τόσο καιρό προετοιμασίας, ανυπομονησίας αλλά και άγχους , έφτασε η στιγμή που πατήσαμε τη μίζα και ξεκινήσαμε να κάνουμε το όνειρό μας να ταξιδέψουμε στα Παμίρ πραγματικότητα! Φυσικά το προηγούμενο βράδυ προσωπικά δεν έκλεισα μάτι παρόλη την κούραση!
Το πρωί μόλις ξημέρωσε, αφού κάναμε όλα τα απαραίτητα τσέκ μην ξεχάσουμε τίποτα, ήμασταν έτοιμοι φορτωμένοι να πάρουμε το καράβι για Χίο. Εγώ έχοντας κυριολεκτικά φάει στη μάπα τα καράβια, πάντα ταξιδεύω χαλαρός με βερμουδίτσα και Tshirt ο Κώστας ήταν με την καλοκαιρινή στολή.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πώ πως προσωπικά κρατούσα μόνο μια στολή (Rallye 3 μπουφαν, Frank Thomas παντελόνι) η οποία είναι 3 εποχών (δεν μπαίνει σε τέρμα χειμώνα) και η οποία πραγματικά με έβγαλε παντού, και στη ζέστη και σε όσο κρύο (που δεν ήταν πολύ) αντιμετώπισα! Ο Κώστας κρατούσε μια βαριά Goretex Revvit και μια καλοκαιρινή Nordcap (που βέβαια είχε πιάσει όλο το σάκο
) Τελικά τσάμπα μου φαίνεται κρατούσε τόσο βαριά στολή καθώς τελικά ακόμα και στα 4655 μετρά είχαμε 14 βαθμούς!
Φτάνοντας στο λιμάνι μας περίμενε η κοπελιά του η Ρένια, η μητέρα του και ένας φίλος, οι οποίοι μας αποχαιρέτισαν με το κλίμα να είναι αρκετά φορτισμένο (λογικό μιας και θα λείπαμε τόσες μέρες σε ένα μακρινό και κάπως δύσκολο ταξίδι)
Τούμπανο τα μωρά
Μπαίνοντας για ακόμα μια φορά σε ακόμα ένα καράβι! Δεν αλλάζει το συναίσθημα!
Στο καράβι γινόταν ο κακός χαμός, Αύγουστος γαρ! (τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει 1 μίση μήνα πριν όταν βγάλαμε τις βίζες). Η ώρα πέρασε σιγά σιγά αφού αράξαμε έξω σε κάτι καρέκλες, βλέποντας την διαδρομή , ρυθμίζοντας τα GPS αλλά και βρίσκοντας κατάλυμα που θα διανυκτερεύσουμε στην Μανίσα μέσω booking (αργότερα θα είχαμε και μια δυσάρεστη έκπληξη στην Τουρκία με το booking
) Επιτέλους φτάσαμε Χιο....
Αφού
φτάσαμε Χίο, αμέσως πήγαμε απέναντι απ το λιμάνι σε ένα πρακτορείο να
βγάλουμε τα εισιτήρια για Τσεσμέ. Εδώ τα κορίτσια ήταν πρόθυμα να μας
διασκεδάσουν , αφού κανούν ένα λάθος στην εκτύπωση
μας καθυστερούν και ο χρόνος μας πιέζει, έτσι δεν προλαβαίναμε να
κάτσουμε να φάμε κάτι. Συνολο μηχανη και επιβάτης ήταν 45 ευρώ για 1 ώρα
απέναντι σε παντόφλα , είναι και τουρκική η εταιρία, κονομάνε χοντρά! Εγώ για Χανιά Αθήνα στις καραβάρες πηγαινέλα έδωσα 80!
Πήγαμε λίμάνι και αφου μας έγινε ελεγχος διαβατηρίων χαρτιών μηχανής κλπ μπήκαμε στην παντόφλα
Εδώ παρέα με ένα Τούρκο τον Ozen με Transalp 700 ο οποίος έκανε ταξίδι ανά την Ελλαδα (Θεσσ/νικη Μετέωρα Λευκάδα) με το κορίτσι του, και μας είπε για το πόσο ακριβή είναι η βενζίνη στα ελληνικά νησιά (εμένα μου λες...)
. Μιλήσαμε αρκέτα, για τις χωρες μας την αγαπη του λαού του για την
Ελλάδα, σε αντίθεση με τους κ@λοπολιτικους.....την μεγάλη πτώση της
Τούρκικης λίρας, την αντιπάθεια του σκεπτόμενου μη φανατικού κόσμου
στον Ερντογαν αλλά και για μηχανές βολτες κλπ. Ετσι πέρασε η ώρα και
χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε απέναντι, ανταλλάξαμε social media με τον Ozen και μας είπε αν θέλουμε οτιδήποτε να του το πούμε!
Πάλι ετοιμασίες για την χαρτουρα διαβατήρια κλπ, ο κόσμος πολύς, ξεμπερδέψαμε γρήγορα γιατι μπήκαμε απ τους πρώτους άλλα ο ένας που μας έφτιαχνε τα χαρτιά ήθελε να ελέγξει και τις μηχανές! Δλδ θα τελείωνε την ουρά και μετά?? Του λέω έχουμε χιλιόμετρα μάστορα σε άπταιστα αγγλικά! τελικά μας άφησε χωρίς να τις ελέγξει
ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ!
Είχαμε 145 περίπου χλμ για την Μανίσα που θα διανυκτερεύαμε. Λέγαμε για Σμύρνη αλλά είναι τεράστια πόλη και ούτε θα βλέπαμε τπτ στον ελάχιστο χρόνο που είχαμε, άλλωστε την επόμενη είχαμε κοντά 1000χλμ να γράψουμε και θα καθυστερούσαμε σε κίνηση κλπ
. Η διαδρομή έως εκεί δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να μας δώσει μπήκαμε στον Ο32 μέχρι την Σμύρνη, με διόδια δεν ασχοληθήκαμε
Το ηλιοβασίλεμα προς την Σμύρνη όλα τα λεφτά!
Τελικά μέχρι να φτάσουμε νύχτωσε! Μείναμε στο εξαιρετικό Rezidans Hotel Manisa με 30 ευρώ το δίκλινο με πρωινό (deluxe κιόλας). Γρήγορο Μπανάκι και βόλτα για Κεμπάπια μετά!
, αφού κανούν ένα λάθος στην εκτύπωση
μας καθυστερούν και ο χρόνος μας πιέζει, έτσι δεν προλαβαίναμε να
κάτσουμε να φάμε κάτι. Συνολο μηχανη και επιβάτης ήταν 45 ευρώ για 1 ώρα
απέναντι σε παντόφλα , είναι και τουρκική η εταιρία, κονομάνε χοντρά! Εγώ για Χανιά Αθήνα στις καραβάρες πηγαινέλα έδωσα 80!
Πήγαμε λίμάνι και αφου μας έγινε ελεγχος διαβατηρίων χαρτιών μηχανής κλπ μπήκαμε στην παντόφλα
Εδώ παρέα με ένα Τούρκο τον Ozen με Transalp 700 ο οποίος έκανε ταξίδι ανά την Ελλαδα (Θεσσ/νικη Μετέωρα Λευκάδα) με το κορίτσι του, και μας είπε για το πόσο ακριβή είναι η βενζίνη στα ελληνικά νησιά (εμένα μου λες...
)
. Μιλήσαμε αρκέτα, για τις χωρες μας την αγαπη του λαού του για την
Ελλάδα, σε αντίθεση με τους κ@λοπολιτικους.....την μεγάλη πτώση της
Τούρκικης λίρας, την αντιπάθεια του σκεπτόμενου μη φανατικού κόσμου
στον Ερντογαν αλλά και για μηχανές βολτες κλπ. Ετσι πέρασε η ώρα και
χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε απέναντι, ανταλλάξαμε social media με τον Ozen και μας είπε αν θέλουμε οτιδήποτε να του το πούμε!
Πάλι ετοιμασίες για την χαρτουρα διαβατήρια κλπ, ο κόσμος πολύς, ξεμπερδέψαμε γρήγορα γιατι μπήκαμε απ τους πρώτους άλλα ο ένας που μας έφτιαχνε τα χαρτιά ήθελε να ελέγξει και τις μηχανές! Δλδ θα τελείωνε την ουρά και μετά??
Του λέω έχουμε χιλιόμετρα μάστορα σε άπταιστα αγγλικά! τελικά μας άφησε χωρίς να τις ελέγξει
ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ!
Είχαμε 145 περίπου χλμ για την Μανίσα που θα διανυκτερεύαμε. Λέγαμε για Σμύρνη αλλά είναι τεράστια πόλη και ούτε θα βλέπαμε τπτ στον ελάχιστο χρόνο που είχαμε, άλλωστε την επόμενη είχαμε κοντά 1000χλμ να γράψουμε και θα καθυστερούσαμε σε κίνηση κλπ
. Η διαδρομή έως εκεί δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να μας δώσει μπήκαμε στον Ο32 μέχρι την Σμύρνη, με διόδια δεν ασχοληθήκαμε
Το ηλιοβασίλεμα προς την Σμύρνη όλα τα λεφτά!
Τελικά μέχρι να φτάσουμε νύχτωσε! Μείναμε στο εξαιρετικό Rezidans Hotel Manisa με 30 ευρώ το δίκλινο με πρωινό (deluxe κιόλας). Γρήγορο Μπανάκι και βόλτα για Κεμπάπια μετά!
Manisa, Μαγνησία Μ. Ασίας (πηγή Wikipedia)
Είναι πόλη της δυτικής Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.
Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ', περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.
Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι şehzadeler şehri (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.
Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162
Ρωτήσαμε τον ρεσεπτιονίστ και μας είπε κόντα για ένα ντόπιο μαγαζί με φοβερό κεμπάμπ οπότε βουρ για την πόλη!
Οι κλασικές τεράστιες σημαίες σε όλη την Τουρκια!
Και μετά από λίγο περπάτημα βουαλα!
Σε όλο το ταξίδι στην Ασία ξεπατώσαμε τα κεμπαμπ, αυτο είχε βέβαια ως αποτέλεσμα να παρει φωτια ο κ.... μας
Αφού τα ξεπαστρέψαμε, κάναμε μια βόλτα στην ολίγο κιτς πόλη βάλτε καμιά σημαία βρε παιδιά να ξέρουμε σε ποια χώρα είμαστε
Εδώ μερικά γλυκάκια που τσακίσαμε
Επιστροφή στο ξενοδοχείο εξουθενωμένοι για ξεκούραση γιατί αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα με κοντά στα 1000 χλμ!
Η Νυχτερινή θέα απ το δωμάτιο
Είναι πόλη της δυτικής Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.
Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ', περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.
Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι şehzadeler şehri (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.
Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162
Ρωτήσαμε τον ρεσεπτιονίστ και μας είπε κόντα για ένα ντόπιο μαγαζί με φοβερό κεμπάμπ
οπότε βουρ για την πόλη!Οι κλασικές τεράστιες σημαίες σε όλη την Τουρκια!
Και μετά από λίγο περπάτημα βουαλα!
Σε όλο το ταξίδι στην Ασία ξεπατώσαμε τα κεμπαμπ, αυτο είχε βέβαια ως αποτέλεσμα να παρει φωτια ο κ.... μας
Αφού τα ξεπαστρέψαμε, κάναμε μια βόλτα στην ολίγο κιτς πόλη
βάλτε καμιά σημαία βρε παιδιά να ξέρουμε σε ποια χώρα είμαστε
Εδώ μερικά γλυκάκια που τσακίσαμε
Επιστροφή στο ξενοδοχείο εξουθενωμένοι για ξεκούραση γιατί αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα με κοντά στα 1000 χλμ!
Η Νυχτερινή θέα απ το δωμάτιο
ΗΜΕΡΑ 2η, 4 Αυγούστου 2018
Manisa-Amasya
Χλμ ημέρας 910
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε και έπρεπε να καλύψουμε αρκετά χιλιόμετρα, γι αυτό και ξυπνήσαμε νωρίς (οχι χαράματα)
Η μέρα μας επιφύλασσε ένα όμορφο πρωινό με θέα απ το δωμάτιο, αφού πήραμε το πρωινό μας με κάτι ξένές μεγαλοκοπέλες που γνωρίσαμε εκεί (δεν θυμάμαι εθνικότητα) και αφού μιλήσαμε λίγο φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για την ιστορική και πανέμορφη Αμάσεια!
Γενικά στα ταξίδια που κάνω προσπαθώ όσο μπορώ και έχω το χρονικό περιθώριο να μην κάνω άσκοπες διανυκτερεύσεις, μ'αρέσει να επιλέγω ακόμα και στην αρχή του ταξιδιού όμορφες ενδιάμεσες ''στάσεις'', έτσι όταν μου πε ο Κώστας για την όμορφη Αμάσεια είπα μέσα με χίλια!
Το Πρωινό ξυπνημα!
Και ΦΎΓΑΜΕ!
Μέσω Ε96 και Ε90 φτάνουμε έξω από την Αγκυρα, η διαδρομή όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά όμορφη με νησίδες πρασίνου και πέρασμα από αρκετές πόλεις που σπάνε την βαρεμάρα του κλασικού αυτοκινητόδρομου
Ο απαραίτητος ανεφοδιασμός - στάση για ανασυγκρότηση - ξεκούραση
Ξανά στο δρόμο με αρκετά τζαμιά στην πορεία μας, όλα κυλούν όμορφα, με καιρό ιδανικό για μοτοβόλτα (χωρίς πολύ ζέστη)
Χιλιόμετρα χιλιόμετρα χιλιόμετρα, ανεφοδιασμός - ξεκούραση
(κάθε περίπου 250-270 χλμ κάναμε ανεφοδιασμό και μικρή ξεκούραση, δεν
κάναμε άσκοπες στάσεις, δεν καπνίζει κανείς οπότε ολα πρίμα, γκάαααααζι
και χλμ )
Και ξανά στο δρόμο πλησιάζοντας την Άγκυρα....
Ανεφοδιασμός Νο 3 (σε όλους τους ανεφοδιασμούς αλλά και σε όλη την Τουρκία πληρώναμε με κάρτα, άπλες δλδ , αργότερα βέβαια που θα ανακαλύψω την π@υστια της Τράπεζας Πειραιώς, θα την κόψω μαχαίρι , αλλά θα το αναλύσω παρακάτω όταν την κατάλαβα )
Φτάσαμε επιτέλους Αμάσεια μετα από 900+χλμ!
Και εδώ έρχεται αυτό το πρόβλημα που είχά γράψει παραπάνω για το booking και την Τουρκία! Το προηγούμενο βράδυ μπαίνοντας booking να δω που θα μείνουμε σήμερα, απλά δεν το άνοιγε! Με τπτ όμως, ούτε την εφαρμογή αλλά ουτε μέσω Browser, λέω τι έγινε, έπεσε το booking??? Στέλνω στον κουμπάρο μου στην Ελλάδα μήνυμα και μου λέει εγω από δω μπαίνω κανονικά! Τι γινεται ρεεεεε...,
το αφήνουμε αφού ήμασταν κουρασμένοι και είχαμε και χιλίομετρα...μέχρι
που την μέρα που ήμασταν Αμάσεια μαθάινουμε οτι ο Ερντογάν έχει
αποκλείσει την Booking στην Τουρκία (Δεν τα βρήκανε μάλλον στις μπίσνες )
Τεσπά πάμε Αμάσεια και ψάχνουμε μπαίνοντας παλιά πόλη, αφού μου χε πει ο κουμπάρος μου από Χανιά κάποια ξενοδοχεία στο φτερό! Εκεί που ψάχναμε στα στενά ρωτώντας για Χοτελι, φωνάζουν ένα μουστακαλή που είχε δωμάτια εκεί. Αφού έπεσε το ανάλογο παζάρι (καθώς ρεσεψιόν οι τιμές είναι πιο πάνω, και λόγω τουριστικής περιόδου στην πόλη που είχε αρκετό κόσμο) τελικά το κλείνουμε με περίπου 35 ευρώ με πρωινό, μια χαρά δλδ (μας ζητούσε 45) Μπανάκι, και βούρ για την υπέροχη αυτή πόλη που είναι χτισμένη μέσα σε ένα φαράγγι!
Οι μηχανές απέξω απ το χοτελι στην παλιά πόλη που δεν περνούσαν αμάξια
Manisa-Amasya
Χλμ ημέρας 910
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε και έπρεπε να καλύψουμε αρκετά χιλιόμετρα, γι αυτό και ξυπνήσαμε νωρίς (οχι χαράματα
) Η μέρα μας επιφύλασσε ένα όμορφο πρωινό με θέα απ το δωμάτιο, αφού πήραμε το πρωινό μας με κάτι ξένές μεγαλοκοπέλες που γνωρίσαμε εκεί
(δεν θυμάμαι εθνικότητα) και αφού μιλήσαμε λίγο φορτώσαμε και ξεκινήσαμε για την ιστορική και πανέμορφη Αμάσεια! Γενικά στα ταξίδια που κάνω προσπαθώ όσο μπορώ και έχω το χρονικό περιθώριο να μην κάνω άσκοπες διανυκτερεύσεις, μ'αρέσει να επιλέγω ακόμα και στην αρχή του ταξιδιού όμορφες ενδιάμεσες ''στάσεις'', έτσι όταν μου πε ο Κώστας για την όμορφη Αμάσεια είπα μέσα με χίλια!
Το Πρωινό ξυπνημα!
Και ΦΎΓΑΜΕ!
Μέσω Ε96 και Ε90 φτάνουμε έξω από την Αγκυρα, η διαδρομή όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά όμορφη με νησίδες πρασίνου και πέρασμα από αρκετές πόλεις που σπάνε την βαρεμάρα του κλασικού αυτοκινητόδρομου
Ο απαραίτητος ανεφοδιασμός - στάση για ανασυγκρότηση - ξεκούραση
Ξανά στο δρόμο με αρκετά τζαμιά στην πορεία μας, όλα κυλούν όμορφα, με καιρό ιδανικό για μοτοβόλτα (χωρίς πολύ ζέστη)
Χιλιόμετρα χιλιόμετρα χιλιόμετρα, ανεφοδιασμός - ξεκούραση
(κάθε περίπου 250-270 χλμ κάναμε ανεφοδιασμό και μικρή ξεκούραση, δεν
κάναμε άσκοπες στάσεις, δεν καπνίζει κανείς οπότε ολα πρίμα, γκάαααααζι
και χλμ )
Και ξανά στο δρόμο πλησιάζοντας την Άγκυρα....
Ανεφοδιασμός Νο 3
(σε όλους τους ανεφοδιασμούς αλλά και σε όλη την Τουρκία πληρώναμε με κάρτα, άπλες δλδ , αργότερα βέβαια που θα ανακαλύψω την π@υστια της Τράπεζας Πειραιώς, θα την κόψω μαχαίρι , αλλά θα το αναλύσω παρακάτω όταν την κατάλαβα )
Φτάσαμε επιτέλους Αμάσεια μετα από 900+χλμ!
Και εδώ έρχεται αυτό το πρόβλημα που είχά γράψει παραπάνω για το booking και την Τουρκία! Το προηγούμενο βράδυ μπαίνοντας booking να δω που θα μείνουμε σήμερα, απλά δεν το άνοιγε! Με τπτ όμως, ούτε την εφαρμογή αλλά ουτε μέσω Browser, λέω τι έγινε, έπεσε το booking??? Στέλνω στον κουμπάρο μου στην Ελλάδα μήνυμα και μου λέει εγω από δω μπαίνω κανονικά! Τι γινεται ρεεεεε...
,
το αφήνουμε αφού ήμασταν κουρασμένοι και είχαμε και χιλίομετρα...μέχρι
που την μέρα που ήμασταν Αμάσεια μαθάινουμε οτι ο Ερντογάν έχει
αποκλείσει την Booking στην Τουρκία (Δεν τα βρήκανε μάλλον στις μπίσνες )Τεσπά πάμε Αμάσεια και ψάχνουμε μπαίνοντας παλιά πόλη, αφού μου χε πει ο κουμπάρος μου από Χανιά κάποια ξενοδοχεία στο φτερό! Εκεί που ψάχναμε στα στενά ρωτώντας για Χοτελι, φωνάζουν ένα μουστακαλή που είχε δωμάτια εκεί. Αφού έπεσε το ανάλογο παζάρι (καθώς ρεσεψιόν οι τιμές είναι πιο πάνω, και λόγω τουριστικής περιόδου στην πόλη που είχε αρκετό κόσμο) τελικά το κλείνουμε με περίπου 35 ευρώ με πρωινό, μια χαρά δλδ (μας ζητούσε 45
) Μπανάκι, και βούρ για την υπέροχη αυτή πόλη που είναι χτισμένη μέσα σε ένα φαράγγι!Οι μηχανές απέξω απ το χοτελι στην παλιά πόλη που δεν περνούσαν αμάξια
Η Αμάσεια (πηγή Wikipedia) (τουρκικά: Amasya) είναι πόλη της Τουρκίας στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Πόντου και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα γεωγράφου Στράβωνος. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2012, είναι 91.874 κάτοικοι.
Ιστορία
Στην αρχαιότητα, η Αμάσεια διετέλεσε πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου, μέχρι το 183 π.Χ., οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Σινώπη. Μετά την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, το 70 π.Χ., εντάχθηκε στην επαρχία Γαλατίας και αργότερα στην Καππαδοκία. Στη βυζαντινή περίοδο, η Αμάσεια συμπεριλαμβανόταν στο Θέμα Αρμενιακών. Το 1075 κατακτήθηκε από τους Τανισμάνιους εμίρηδες, που την έκαναν πρωτεύουσά τους. Το 1174 κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους και το 1393 από τους Οθωμανούς. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο υπήρχε το έθιμο να αποστέλλονται εκεί οι Οθωμανοί πρίγκιπες για να αποκτήσουν διοικητική εμπειρία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Αμάσεια ήταν έδρα Μητρόπολης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής αριθμούσε 155.000 κατοίκους σε 392 ενορίες με ισάριθμες εκκλησίες και 325 σχολεία, όπου φοιτούσαν 10.000 μαθητές και δίδασκαν 565 δάσκαλοι. Πολλοί από τους χριστιανούς κατοίκους της περιοχής ήταν τουρκόφωνοι. Στην κωμόπολη Μερζιφούντα της επαρχίας Αμάσειας ιδρύθηκε το 1886, από αμερικανούς ιεραποστόλους, το Κολλέγιο Ανατόλια.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου και του ελληνοτουρκικού πολέμου που ακολούθησε, η Αμάσεια έγινε θέατρο φοβερών διωγμών κατά του αρμενικού και ποντιακού πληθυσμού. Πολλοί Αρμένιοι και Έλληνες απαγχονίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων και στα "Δικαστήρια Ανεξαρτησίας", που οργάνωσε το τουρκικό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ και κατάφερε τη μαζική θανάτωση εκπροσώπων του ποντιακού Ελληνισμού. Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν καθηγητές και μαθητές του αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, το οποίο οι τουρκικές αρχές ανάγκασαν να κλείσει οριστικά το 1921.[1] Στην πόλη σήμερα έχουν απομείνει οι παλιές ελληνικές γειτονιές, με σπίτια-φαντάσματα. Πολλά από αυτά βρίσκονται στις όχθες του Ίριδος ποταμού, που διασχίζει την Αμάσεια.
Οι περισσότεροι μπορεί να ξέρουν πως η Τραπεζούντα είναι η πόλη όπου άνθισε και στιγμάτισε τους Πόντιους, ωστόσο η ιστορική πόλη του Πόντου είναι η Αμάσεια. Είναι η πόλη των Μιθριδατών που ίδρυσαν το Βασίλειο του Πόντου κι έβαλαν τα θεμέλια για την ποντιακή φυλή και την ιστορική πορεία στους αιώνες.
Το σημείο μόνο τυχαίο δεν ήταν καθώς η γεωγραφική θέση ήταν πολύ σπουδαία και μέχρι σήμερα θεωρείται από τα σημαντικότερα μέρη της Ανατολίας. Η πόλη έχει τα περισσότερα αρχαία μνημεία στον Πόντο. Τα πιο περίφημα όμως είναι οι σπηλιές που λαξευμένες στα βραχώδη βουνά και πρόκειται για τους τάφους των Μιθριδατών. Το όρος Harşena και οι τάφοι των Ποντίων βασιλέων έχουν μπει στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Πλούσια η ιστορία της πόλης με πολύ ελληνικό στοιχείο που προκαλεί ένα είδος νοσταλγίας λοιοπόν...
Φωτογραφική απόλαυση η Αμάσεια, απ τα στενοσόκακα της του ς μιναρέδες και τα τζαμιά της, μέχρι και τον πλούσιο τουρισμό της ο οποίος πρόσφερε ζωή μέχρι αργά το βράδυ
Ξεκινάμε με βόλτα στα στενάκια με τα πολλά μαγαζιά με τοπικά υφάσματα και τουριστικά είδη...
Οι τάφοι στους βράχους των ηγετών του βασιλείου του Πόντου (3ος αιώνας π.Χ. – 1ος αιώνας μ.Χ.) είναι από τους μεγαλύτερους τάφους σε βράχο στην Ανατολία και μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα βασιλικών τάφων στον κόσμο.
Το όρος Harşena έχει ύψος 272 μέτρα και είναι από ασβεστόλιθο σε μορφή ενός αιχμηρού κώνου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της λεκάνης που δημιουργήθηκε από τον ποταμό Yeşilırmak, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη της Αμάσειας, εκεί όπου ιδρύθηκε το 301 π.Χ. το βασίλειο από τον Πέρση σατράπη Μιθριδάτη τον Α’ τον Κτίστη.
Υπάρχουν πέντε βασιλικοί τάφοι στο μεσαίο τμήμα του Harşena και ανήκουν στους βασιλιάδες Μιθριδάτη, Αριοβαρζάνη, Μιθριδάτη Β΄ και Γ΄ και του Φαρνάκη Α΄, με συνολικά 21 τάφους σε βράχους στην υπόλοιπη κοιλάδα και τη γύρω περιοχή. Στα χρόνια της Βυζαντινής κυριαρχίας, η Αμάσεια ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας του Ελλενόποντου, ενώ αποτελούσε ένα από τα κυριότερα εμπορικά κέντρα της περιοχής.
Σπουδαίοι Πόντιοι καταδικάστηκαν και μαρτύρησαν, με την κατηγορία ότι μαζί με τους αντάρτες αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία του Πόντου. Στην κεντρική πλατεία της πόλης, το Σεπτέμβριο 1821 οι Τούρκοι απαγχόνισαν 174 Έλληνες του Πόντου.
Η θέα απο ψηλά στο βράχο φανταστική! Ο Κώστας δεν την πάλεψε ν'ανέβει και δώσαμε ραντεβού σε μία ώρα στην κεντρική γέφυρα στο κανάλι
Ιστορία
Στην αρχαιότητα, η Αμάσεια διετέλεσε πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου, μέχρι το 183 π.Χ., οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Σινώπη. Μετά την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, το 70 π.Χ., εντάχθηκε στην επαρχία Γαλατίας και αργότερα στην Καππαδοκία. Στη βυζαντινή περίοδο, η Αμάσεια συμπεριλαμβανόταν στο Θέμα Αρμενιακών. Το 1075 κατακτήθηκε από τους Τανισμάνιους εμίρηδες, που την έκαναν πρωτεύουσά τους. Το 1174 κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους και το 1393 από τους Οθωμανούς. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο υπήρχε το έθιμο να αποστέλλονται εκεί οι Οθωμανοί πρίγκιπες για να αποκτήσουν διοικητική εμπειρία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Αμάσεια ήταν έδρα Μητρόπολης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής αριθμούσε 155.000 κατοίκους σε 392 ενορίες με ισάριθμες εκκλησίες και 325 σχολεία, όπου φοιτούσαν 10.000 μαθητές και δίδασκαν 565 δάσκαλοι. Πολλοί από τους χριστιανούς κατοίκους της περιοχής ήταν τουρκόφωνοι. Στην κωμόπολη Μερζιφούντα της επαρχίας Αμάσειας ιδρύθηκε το 1886, από αμερικανούς ιεραποστόλους, το Κολλέγιο Ανατόλια.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου και του ελληνοτουρκικού πολέμου που ακολούθησε, η Αμάσεια έγινε θέατρο φοβερών διωγμών κατά του αρμενικού και ποντιακού πληθυσμού. Πολλοί Αρμένιοι και Έλληνες απαγχονίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων και στα "Δικαστήρια Ανεξαρτησίας", που οργάνωσε το τουρκικό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ και κατάφερε τη μαζική θανάτωση εκπροσώπων του ποντιακού Ελληνισμού. Μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν καθηγητές και μαθητές του αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, το οποίο οι τουρκικές αρχές ανάγκασαν να κλείσει οριστικά το 1921.[1] Στην πόλη σήμερα έχουν απομείνει οι παλιές ελληνικές γειτονιές, με σπίτια-φαντάσματα. Πολλά από αυτά βρίσκονται στις όχθες του Ίριδος ποταμού, που διασχίζει την Αμάσεια.
Οι περισσότεροι μπορεί να ξέρουν πως η Τραπεζούντα είναι η πόλη όπου άνθισε και στιγμάτισε τους Πόντιους, ωστόσο η ιστορική πόλη του Πόντου είναι η Αμάσεια. Είναι η πόλη των Μιθριδατών που ίδρυσαν το Βασίλειο του Πόντου κι έβαλαν τα θεμέλια για την ποντιακή φυλή και την ιστορική πορεία στους αιώνες.
Το σημείο μόνο τυχαίο δεν ήταν καθώς η γεωγραφική θέση ήταν πολύ σπουδαία και μέχρι σήμερα θεωρείται από τα σημαντικότερα μέρη της Ανατολίας. Η πόλη έχει τα περισσότερα αρχαία μνημεία στον Πόντο. Τα πιο περίφημα όμως είναι οι σπηλιές που λαξευμένες στα βραχώδη βουνά και πρόκειται για τους τάφους των Μιθριδατών. Το όρος Harşena και οι τάφοι των Ποντίων βασιλέων έχουν μπει στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Πλούσια η ιστορία της πόλης με πολύ ελληνικό στοιχείο που προκαλεί ένα είδος νοσταλγίας λοιοπόν...
Φωτογραφική απόλαυση η Αμάσεια, απ τα στενοσόκακα της του ς μιναρέδες και τα τζαμιά της, μέχρι και τον πλούσιο τουρισμό της ο οποίος πρόσφερε ζωή μέχρι αργά το βράδυ
Ξεκινάμε με βόλτα στα στενάκια με τα πολλά μαγαζιά με τοπικά υφάσματα και τουριστικά είδη...
Οι τάφοι στους βράχους των ηγετών του βασιλείου του Πόντου (3ος αιώνας π.Χ. – 1ος αιώνας μ.Χ.) είναι από τους μεγαλύτερους τάφους σε βράχο στην Ανατολία και μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα βασιλικών τάφων στον κόσμο.
Το όρος Harşena έχει ύψος 272 μέτρα και είναι από ασβεστόλιθο σε μορφή ενός αιχμηρού κώνου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της λεκάνης που δημιουργήθηκε από τον ποταμό Yeşilırmak, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη της Αμάσειας, εκεί όπου ιδρύθηκε το 301 π.Χ. το βασίλειο από τον Πέρση σατράπη Μιθριδάτη τον Α’ τον Κτίστη.
Υπάρχουν πέντε βασιλικοί τάφοι στο μεσαίο τμήμα του Harşena και ανήκουν στους βασιλιάδες Μιθριδάτη, Αριοβαρζάνη, Μιθριδάτη Β΄ και Γ΄ και του Φαρνάκη Α΄, με συνολικά 21 τάφους σε βράχους στην υπόλοιπη κοιλάδα και τη γύρω περιοχή. Στα χρόνια της Βυζαντινής κυριαρχίας, η Αμάσεια ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας του Ελλενόποντου, ενώ αποτελούσε ένα από τα κυριότερα εμπορικά κέντρα της περιοχής.
Σπουδαίοι Πόντιοι καταδικάστηκαν και μαρτύρησαν, με την κατηγορία ότι μαζί με τους αντάρτες αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία του Πόντου. Στην κεντρική πλατεία της πόλης, το Σεπτέμβριο 1821 οι Τούρκοι απαγχόνισαν 174 Έλληνες του Πόντου.
Η θέα απο ψηλά στο βράχο φανταστική! Ο Κώστας δεν την πάλεψε ν'ανέβει
και δώσαμε ραντεβού σε μία ώρα στην κεντρική γέφυρα στο κανάλι
Η βολτούλα του όμως απέφερε καρπούς και κάτω στο κανάλι
Μετά αφού
συναντηθήκαμε με τον Κώστα είχε πλέον αρχίσει να βραδιάζει, περπατήσαμε
στην απέναντι πλευρά που ήταν τα μαγαζιά με φαγητο γλυκά κλπ, ήταν ότι
χρειαζόμασταν
Αφού πρώτα έβγαλα τα κανάλια καθώς νύχτωνε
Η μόδα των τραβελοσέλφι τώρα και σε άγαλμα
Αφού πρώτα έβγαλα τα κανάλια καθώς νύχτωνε
Η μόδα των τραβελοσέλφι τώρα και σε άγαλμα
Greek Gyros baby! αλλά εμείς θέλαμε κάτι πιο παραδοσιακό Τούρκικο...
Τελικά κάτσαμε σε ένα με θέα στο δρόμο απέναντι απ το κανάλι, να βλέπουμε και περαντζάδα
Και βουαλα!!
Αφού την κάναμε ταράτσα βόλτάραμε λίγο να χωνέψουμε, κόσμος πολύς στους δρόμους, περίεργα μαγαζάκια με λεντ και πολλά χαπενιγκς
Γυρνώντας στο δωμάτιο πήρα το τρίποδο και ανέβηκα για άλλη μια φορά πάνω στο κάστρο να βγάλω και μια νυχτερινή πανοραμική! (Χαράς στο κουράγιο σου μου λέει ο Κωστας )
Τι να κάμω που με αρέσουν οι φώτο! Μονο 3500 έφτιαξα για το ταξιδιωτικό
χαχαχαχα (εφτιαξα ε? οχι τράβηξα....ασε αυτες δεν τις μετράω )
Επιστροφή στην δωματιάρα μας για να ξεραθούμε στον ύπνο, αφου ήμασταν πτώματα (Ο Κωστας πήρε το διπλο )
ΤΕΛΟΣ 2ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 3η, 5 Αυγούστου 2018
Amasya - Παναγία Σουμελά - Uzungol
Χλμ ημέρας 635
Η επόμενη ημέρα περιλάμβανε επίσκεψη στην Παναγία Σουμέλα, ένα απ τα ιστορικότερα Χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια και διανυκτέρευση στην πανέμορφη και με αρκετό τουρισμό λίμνη Unungol στην Τραπεζούντα
Ξύπνημα γύρω στις 7:00 τοπική αφού είχαμε κανονίσει να πάρουμε το πρωινό μας κατά τις 7μιση, στην αυλή του ξενώνα με Sons Of Anarchy και Al Pacino
Αφού ρυθμίζουμε τζιπιέσια, κάμερες φωτογραφικές κλπ κλπ ξεκινάμε. Κάνουμε μια στάση να βγάλουμε φώτο απ την γέφυρα (μια που δεν βγάλαμε πολλές)
Αυτό πάει να πεί τρέλα με την φωτογραφία (Η κάμερα τραβάει και συγχρόνως βγάζω και με την DSLR, ψύχωση λέμε...)
Ωπ, κάτσε να βγάλουμε και μια πρωινή
Έχω πρόβλημα με τις φώτο το ξέρω
Και επιτέλους φεύγουμε!
αλλά εμείς θέλαμε κάτι πιο παραδοσιακό Τούρκικο...
Τελικά κάτσαμε σε ένα με θέα στο δρόμο απέναντι απ το κανάλι, να βλέπουμε και περαντζάδα
Και βουαλα!!
Αφού την κάναμε ταράτσα βόλτάραμε λίγο να χωνέψουμε, κόσμος πολύς στους δρόμους, περίεργα μαγαζάκια με λεντ και πολλά χαπενιγκς
Γυρνώντας στο δωμάτιο πήρα το τρίποδο και ανέβηκα για άλλη μια φορά πάνω στο κάστρο να βγάλω και μια νυχτερινή πανοραμική!
(Χαράς στο κουράγιο σου μου λέει ο Κωστας )
Τι να κάμω που με αρέσουν οι φώτο! Μονο 3500 έφτιαξα για το ταξιδιωτικό
χαχαχαχα (εφτιαξα ε? οχι τράβηξα....ασε αυτες δεν τις μετράω )
Επιστροφή στην δωματιάρα μας για να ξεραθούμε στον ύπνο, αφου ήμασταν πτώματα
(Ο Κωστας πήρε το διπλο )
ΤΕΛΟΣ 2ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 3η, 5 Αυγούστου 2018
Amasya - Παναγία Σουμελά - Uzungol
Χλμ ημέρας 635
Η επόμενη ημέρα περιλάμβανε επίσκεψη στην Παναγία Σουμέλα, ένα απ τα ιστορικότερα Χριστιανικά ορθόδοξα μοναστήρια και διανυκτέρευση στην πανέμορφη και με αρκετό τουρισμό λίμνη Unungol στην Τραπεζούντα
Ξύπνημα γύρω στις 7:00 τοπική αφού είχαμε κανονίσει να πάρουμε το πρωινό μας κατά τις 7μιση, στην αυλή του ξενώνα με Sons Of Anarchy και Al Pacino
Αφού ρυθμίζουμε τζιπιέσια, κάμερες φωτογραφικές κλπ κλπ ξεκινάμε. Κάνουμε μια στάση να βγάλουμε φώτο απ την γέφυρα (μια που δεν βγάλαμε πολλές
)
Αυτό πάει να πεί τρέλα με την φωτογραφία
(Η κάμερα τραβάει και συγχρόνως βγάζω και με την DSLR, ψύχωση λέμε...)
Ωπ, κάτσε να βγάλουμε και μια πρωινή
Έχω πρόβλημα με τις φώτο το ξέρω
Και επιτέλους φεύγουμε!
Ακολουθούμε
το παραλιακό κομμάτι και έχουμε θέα τον υπέροχο Εύξεινο Πόντο (την
λεγόμενη και Μάυρη θάλασσα. Το κομμάτι αυτό αν και εθνική οδός (σε
αρκετά τμήματα) δεν είναι καθόλου βαρετό, ίσα ίσα είναι απ τις
ομορφότερες εθνικές οδούς που έχω περάσει προσωπικά! (είναι χωρίς
διόδια) Περνάει από ιστορικές παραθαλάσσιες πόλεις (Σινώπη, Κερασούντα, Σαμψούντα, Σότσι, Τραπεζούντα και συνεχίζει έως το Μπατούμι Γεωργία και απ την άλλη πλευρά έως Κων/πολη)
Ο καιρός είναι υπέροχος με ιδανική θερμοκρασία για την εποχή!
Υπέροχα πάρκα γεμάτα σκηνές, με την παραλία από κάτω (ζήλεψα ένα μπανάκι και άραγμα η αλήθεια είναι, νησιώτης γαρ)
Πόλεις περνάμε, πόλεις αφήνουμε...
Ανεφοδιασμός, ανασυγκρότηση, ξεκούραση, κολατσο
και κέρασμα Τούρκικο καφέ και τσάι απ τον ιδιοκτήτη, με τις
απαραίτητες σέλφι και συζητήσεις για το ταξίδι. Φυσικά με το που μας
έβλεπαν μας έλεγαν με την χαρακτηριστική λέξη Yunan-Yunanistan! Ένας
λαός με πολύ καλοσύνη για τους Έλληνες ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση και
ειδικότερα ο Σουλτάνος καλλιεργεί την εχθρότητα...
Ανέβηκα και στην κοντινή γέφυρα να βγάλω την Μαύρη θάλασσα...
Εδώ φαίνεται το πρατήριο
Και ξανά στο δρόμο προς Σουμελά...
Ο καιρός είναι υπέροχος με ιδανική θερμοκρασία για την εποχή!
Υπέροχα πάρκα γεμάτα σκηνές, με την παραλία από κάτω (ζήλεψα ένα μπανάκι και άραγμα η αλήθεια είναι, νησιώτης γαρ
)
Πόλεις περνάμε, πόλεις αφήνουμε...
Ανεφοδιασμός, ανασυγκρότηση, ξεκούραση, κολατσο
και κέρασμα Τούρκικο καφέ και τσάι απ τον ιδιοκτήτη, με τις
απαραίτητες σέλφι και συζητήσεις για το ταξίδι. Φυσικά με το που μας
έβλεπαν μας έλεγαν με την χαρακτηριστική λέξη Yunan-Yunanistan! Ένας
λαός με πολύ καλοσύνη για τους Έλληνες ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση και
ειδικότερα ο Σουλτάνος καλλιεργεί την εχθρότητα...
Ανέβηκα και στην κοντινή γέφυρα να βγάλω την Μαύρη θάλασσα...
Εδώ φαίνεται το πρατήριο
Και ξανά στο δρόμο προς Σουμελά...
Ξεκινάμε λοιπόν με πολύ καλό καιρό και θερμοκρασία για άλλη μια φορά, μεσα σε πολύ πράσινο μέχρι να πιάσουμε πάλι Μαυρη θάλασσα
Ο γνωστος αυτοκινητόδρομος μέχρι Μπατουμι
Ώσπου φτάνουμε στα σύνορα με αρκετή ουρά αλλά εμείς με τρόπο (οπως πάντα) προχωράμε μπροστα μπροστα
Αρκετές φορές μας το έλεγαν οι ίδιοι οι συνοριακοί, άλλες φορές απλά
δεν τους ένοιαζε. Ο κόσμος δεν έλεγε τίποτα. Σε μερικές περιπτώσεις η
ουρά ήταν τόσο μεγάλη που θα χρειαζόταν άπειρες ώρες αναμονής .
Αρκετά καινούργια και σύγχρονα σύνορα, περνάμε αρκετά γρήγορα, βγάζουμε και την πράσινη κάρτα που ανέφερα στην αρχή στα πρακτορεία που βρισκόταν μετά τα σύνορα στα δεξιά!
Και ξανά στο δρόμο περνώντας (αναγκαστικά) μέσα απ το πολυσύχναστο Μπατούμι (με τις ανάλογες σφήνες εννοείται)
Είμαστε πλέον σε Γεωργιανό έδαφος, η φιλικότητα των ντόπιων παραμένει αφού μας χαιρετάνε συνεχώς μέσα απ τ αυτοκίνητα...
Σιγούλια σιγούλια με προσοχή να βγουμε πρώτοι στο φανάρι
Περάσαμε κάποιους αρκετά ταλαιπωρημένους δρόμους με έργα επίσης, την βγάλαμε απ τους Γεωργιανούς οδηγούς (πηγαίνανε όπως να ναι!) , είχε τρελή κίνηση, είδαμε Νταλίκες, Κλαρκ αυτοκίνητα, ρυμούλκες και ότι τροχοφόρο υπάρχει, εκτός φυσικά απο μηχανές! Πρεπει να κάναμε 58.786 προσπεράσεις... Περίπου
Όσο πλησιάζαμε στην Τιφλίδα τόσο ο δρόμος γινόταν όλο καλύτερος όπου στο τέλος έγινε ένας ωραίος αυτοκινητόδρομος, βαρετός μέν αλλά απαραίτητος δε για να βγουν τα χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί όμως στα 200 χλμ του αυτοκινητόδρομου αρχίσαμε να αγχωνόμαστε γιατί δεν βλέπαμε βενζινάδικο, τα μπιτόνια άδεια, λίγο έλειψε να την πατήσουμε στην άσφαλτο στην Γεωργία κι όχι στα βάθη της Ασίας! Τελικά 90 χλμ πριν την Τιφλίδα ανακουφιστήκαμε καθώς βρέθηκε επιτέλους βενζινάδικο, εκεί και με την κούραση της ημέρας και το άγχος είχαμε κι ένα μικρό καβγαδάκι, αλλά όλα καλά, αυτά συμβαίνουν
Επιτέλους το απογευματάκι φτάνουμε Τιφλίδα
Βρίσκουμε το Guest House που ήταν σε μια τρελή ανηφόρα (που θα την ανεβαίναμε μετα στο γύρνα με τα πόδια)
, βάζουμε τις μηχανές μέσα στην αυλή και τακτοποιούμαστε. Το Guest
house το είχε μια οικογένεια και ουσιαστικά ήταν μεγάλο δίπατο σπίτι, με
κουζινα 2 μπάνια και δωμάτια τα οποία κλείδωναν, ήταν το πρώτο guest
house σπίτι που θα μέναμε (θα ακολουθούσαν και άλλα πολλά αργότερα)
Καθώς βάζαμε την μηχανή μέσα μας φωνάζουν απ το διπλανό μπαλκόνι ένα μεσήλικο ζευγάρι με σπαστά ελληνικά! Από Ελλάδα είστε? Ναι του λέμε, μας λέει η κόρη μας μένει Θεσσαλονίκη! ηταν ΕλληνοΓεωργιανοί, αφου τα είπαμε λίγο μπήκαμε στο δωμάτιο.
Είναι πολυ ωραία η αίσθηση μακρυά απ την πατρίδα να ακούς Ελληνικά και να φωτίζονται τα προσωπα των ανθρώπων αυτών. Κάποια ιστορία τους βρίσκεται από πίσω για το πως κατέληξαν εκεί...
Μείναμε στο καταπληκτικό Guest House Zemeli με 20 ευρώ το δίκλινο με πρωινό! Με απίστευτους οικοδεσπότες!
Ο γνωστος αυτοκινητόδρομος μέχρι Μπατουμι
Ώσπου φτάνουμε στα σύνορα με αρκετή ουρά αλλά εμείς με τρόπο (οπως πάντα) προχωράμε μπροστα μπροστα
Αρκετές φορές μας το έλεγαν οι ίδιοι οι συνοριακοί, άλλες φορές απλά
δεν τους ένοιαζε. Ο κόσμος δεν έλεγε τίποτα. Σε μερικές περιπτώσεις η
ουρά ήταν τόσο μεγάλη που θα χρειαζόταν άπειρες ώρες αναμονής . Αρκετά καινούργια και σύγχρονα σύνορα, περνάμε αρκετά γρήγορα, βγάζουμε και την πράσινη κάρτα που ανέφερα στην αρχή στα πρακτορεία που βρισκόταν μετά τα σύνορα στα δεξιά!
Και ξανά στο δρόμο περνώντας (αναγκαστικά) μέσα απ το πολυσύχναστο Μπατούμι (με τις ανάλογες σφήνες εννοείται
)
Είμαστε πλέον σε Γεωργιανό έδαφος, η φιλικότητα των ντόπιων παραμένει αφού μας χαιρετάνε συνεχώς μέσα απ τ αυτοκίνητα...
Σιγούλια σιγούλια με προσοχή να βγουμε πρώτοι στο φανάρι
Περάσαμε κάποιους αρκετά ταλαιπωρημένους δρόμους με έργα επίσης, την βγάλαμε απ τους Γεωργιανούς οδηγούς (πηγαίνανε όπως να ναι!) , είχε τρελή κίνηση, είδαμε Νταλίκες, Κλαρκ αυτοκίνητα, ρυμούλκες και ότι τροχοφόρο υπάρχει, εκτός φυσικά απο μηχανές! Πρεπει να κάναμε 58.786 προσπεράσεις... Περίπου
Όσο πλησιάζαμε στην Τιφλίδα τόσο ο δρόμος γινόταν όλο καλύτερος όπου στο τέλος έγινε ένας ωραίος αυτοκινητόδρομος, βαρετός μέν αλλά απαραίτητος δε για να βγουν τα χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί όμως στα 200 χλμ του αυτοκινητόδρομου αρχίσαμε να αγχωνόμαστε γιατί δεν βλέπαμε βενζινάδικο, τα μπιτόνια άδεια, λίγο έλειψε να την πατήσουμε στην άσφαλτο στην Γεωργία κι όχι στα βάθη της Ασίας! Τελικά 90 χλμ πριν την Τιφλίδα ανακουφιστήκαμε καθώς βρέθηκε επιτέλους βενζινάδικο, εκεί και με την κούραση της ημέρας και το άγχος είχαμε κι ένα μικρό καβγαδάκι, αλλά όλα καλά, αυτά συμβαίνουν
Επιτέλους το απογευματάκι φτάνουμε Τιφλίδα
Βρίσκουμε το Guest House που ήταν σε μια τρελή ανηφόρα (που θα την ανεβαίναμε μετα στο γύρνα με τα πόδια
)
, βάζουμε τις μηχανές μέσα στην αυλή και τακτοποιούμαστε. Το Guest
house το είχε μια οικογένεια και ουσιαστικά ήταν μεγάλο δίπατο σπίτι, με
κουζινα 2 μπάνια και δωμάτια τα οποία κλείδωναν, ήταν το πρώτο guest
house σπίτι που θα μέναμε (θα ακολουθούσαν και άλλα πολλά αργότερα) Καθώς βάζαμε την μηχανή μέσα μας φωνάζουν απ το διπλανό μπαλκόνι ένα μεσήλικο ζευγάρι με σπαστά ελληνικά! Από Ελλάδα είστε? Ναι του λέμε, μας λέει η κόρη μας μένει Θεσσαλονίκη! ηταν ΕλληνοΓεωργιανοί, αφου τα είπαμε λίγο μπήκαμε στο δωμάτιο.
Είναι πολυ ωραία η αίσθηση μακρυά απ την πατρίδα να ακούς Ελληνικά και να φωτίζονται τα προσωπα των ανθρώπων αυτών. Κάποια ιστορία τους βρίσκεται από πίσω για το πως κατέληξαν εκεί...
Μείναμε στο καταπληκτικό Guest House Zemeli με 20 ευρώ το δίκλινο με πρωινό! Με απίστευτους οικοδεσπότες!
Αφού
ξεκουραστήκαμε κατεβήκαμε στην Τιφλίδα. Κόσμος πολύς, σαν σύγχρονη
μεγαλούπολη που δεν έχει να ζηλέψει τπτ από μια Ευρωπαική μεγαλούπολη. Η
Αλήθεια είναι οτι την περίμενα πιο παρακμιακή, αλλά με εξέπληξε.βέβαια
όλα αυτά κυρίως απ το πολύ μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί. Γενικά είδαμε
πολλά supercars, μεγάλα τζιπ να τα οδηγούν περιποιημένες Γεωργιανές αλλά
και αρκετούς ''φουσκωτούς''!
Ενδεικτικό του μαύρου χρήματος είναι το γεγονός ότι ψάχναμε ανταλλακτήριο να κάνουμε συνάλλαγμα , τα οποία βρίσκαμε μέσα στοές που ακριβώς δίπλα είχε και είσοδο για τα λεγόμενα ''κ@λαδικα'' , απ την παραγωγή στην άμεση κατανάλωση δλδ
. Αρχικά λέγαμε άσε θα βρούμε κανονικό πιο κάτω, μέχρι που
αντιληφθήκαμε οτι αυτά μόνο υπήρχαν και ήταν και κάθε 100 μέτρα! Τι να
κάνουμε, τελικά μπαίνουμε μέσα στην σκοτεινή στοά, το ανταλλακτήριο ήταν
ένα δωματιάκι με κάγκελα που ίσα ίσα χωρούσε ένας μέσα
Βλέπουμε τις ισοτιμίες και ήταν αρκετά συμφέρουσες, έτσι κάναμε μερικά
δολάρια σε Γεωργιανά και 100$ σε ρούβλια. Φυσικά απόδειξη δεν πήραμε
ποτέ...(ε ρε μαυρίλα ) Αφού τα κρύψαμε γρήγορα μην μας την πέσει κάνα κορίτσι, φύγαμε γρήγορα γρήγορα ...
Street dance show
Είδαμε και κάτι απλές Limo...
Πάνω στο λόφο δεσπόζει το 20 μέτρα σε ύψος λευκό άγαλμα κάτω από το φρούριο Ναρικάμα σύμβολο της Τιφλίδας, αποκαλούμενο και άγαλμα της Μητέρας Γεωργίας, κρατά στο ένα χέρι σπαθί και στο άλλο ένα ποτήρι από κρασί εκφράζοντας τον χαρακτήρα των Γεωργιανών δηλ. καλωσορίζει τους επισκέπτες και πολεμά με πάθος τους εχθρούς της χώρας.
Εντυπωσιακά κτίρια...
Freedom Monument Στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας στην Τιφλίδα υψώνεται το μνημείο για την ελευθερία των πολιτών αυτής της χώρας. Πάνω σε μια πανύψηλη στήλη το άγαλμα του Άη Γιώργη, προστάτη της χώρας, να καρφώνει με το κοντάρι του τον δράκο
Αρκετός κόσμος στην πλατεία
Monument of King Vakhtang Gorgasali
το φρούριο Narikala φαίνεται ψηλά
Ενδεικτικό του μαύρου χρήματος είναι το γεγονός ότι ψάχναμε ανταλλακτήριο να κάνουμε συνάλλαγμα , τα οποία βρίσκαμε μέσα στοές που ακριβώς δίπλα είχε και είσοδο για τα λεγόμενα ''κ@λαδικα'' ,
απ την παραγωγή στην άμεση κατανάλωση δλδ
. Αρχικά λέγαμε άσε θα βρούμε κανονικό πιο κάτω, μέχρι που
αντιληφθήκαμε οτι αυτά μόνο υπήρχαν και ήταν και κάθε 100 μέτρα! Τι να
κάνουμε, τελικά μπαίνουμε μέσα στην σκοτεινή στοά, το ανταλλακτήριο ήταν
ένα δωματιάκι με κάγκελα που ίσα ίσα χωρούσε ένας μέσα
Βλέπουμε τις ισοτιμίες και ήταν αρκετά συμφέρουσες, έτσι κάναμε μερικά
δολάρια σε Γεωργιανά και 100$ σε ρούβλια. Φυσικά απόδειξη δεν πήραμε
ποτέ...(ε ρε μαυρίλα ) Αφού τα κρύψαμε γρήγορα μην μας την πέσει κάνα κορίτσι, φύγαμε γρήγορα γρήγορα ...
Street dance show
Είδαμε και κάτι απλές Limo...
Πάνω στο λόφο δεσπόζει το 20 μέτρα σε ύψος λευκό άγαλμα κάτω από το φρούριο Ναρικάμα σύμβολο της Τιφλίδας, αποκαλούμενο και άγαλμα της Μητέρας Γεωργίας, κρατά στο ένα χέρι σπαθί και στο άλλο ένα ποτήρι από κρασί εκφράζοντας τον χαρακτήρα των Γεωργιανών δηλ. καλωσορίζει τους επισκέπτες και πολεμά με πάθος τους εχθρούς της χώρας.
Εντυπωσιακά κτίρια...
Freedom Monument Στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας στην Τιφλίδα υψώνεται το μνημείο για την ελευθερία των πολιτών αυτής της χώρας. Πάνω σε μια πανύψηλη στήλη το άγαλμα του Άη Γιώργη, προστάτη της χώρας, να καρφώνει με το κοντάρι του τον δράκο
Αρκετός κόσμος στην πλατεία
Monument of King Vakhtang Gorgasali
το φρούριο Narikala φαίνεται ψηλά
πολύς κόσμος, μουσικοί του δρόμου και πολλά άλλα
Πολλά supercars όπως προείπαμε
Αντε πάλι Gs Vs Tenere
Μαγαζάκια κατά μήκος του καναλιού και απέναντι ο λόφος της πόλης με το κάστρο (θυμίζει μεγάλη Ευρωπαϊκή πόλη)
Η γέφυρα της ειρήνης είναι μια γέφυρα σε σχήμα τόξου, μια κατασκευή από χάλυβα και γυαλί που φωτίζεται με πολυάριθμες λυχνίες LED, πάνω από τον ποταμό Kura στο κέντρο της Τιφλίδας Η Γέφυρα της Ειρήνης Η γέφυρα που εκτείνεται 150 μέτρα πάνω από τον ποταμό Kura διατάχθηκε από το Δημαρχείο της Τιφλίδας για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο σχέδιο που συνδέει την παλιά Τιφλίδα με τη νέα περιοχή. Το επίσημο άνοιγμα έγινε στις 6 Μαΐου 2010. Η γέφυρα εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Κούρα και προσφέρει θέα στην εκκλησία Metekhi, το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Vakhtang Gorgasali και το φρούριο Narikala από τη μία πλευρά και τη γέφυρα Baratashvili και το προεδρικό γραφείο από την άλλη.
Στα στενάκια βρισκόταν πολύς κόσμος στα μπαράκια και στα διάφορα μαγαζιά με φαγητό (ώρα μας κι εμάς γιατί το σχομάχι διαμαρτυρεται...)
Dj στα δρομάκια έξω, ευρωπαικές καταστάσεις!
Ψάχνοντας για μαγαζί και κοιτώντας τον έξω κατάλογο (σαν γνήσιοι Ευρωπαιοι τουριστες)
ξαφνικά μας μιλάει ένας σερβιτορος με σπαστά Ελληνικά (αφού μάλλον μας
άκουσε). Έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε! Ήταν χρόνια στην ελλάδα μας είπε
και δουλευε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, αλλά ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας
του πατέρα του , τον έκανε να γυρίσει πίσω. Τώρα ονειρεύευται να
ξαναγυρίσει ελλάδα με την οικογένεια του καθώς έχει αρκετους φίλους και
έτοιμη δουλειά. Μαζευει λεφτά να γυρίσει, πόσα παίρνεις τον ρωτάω, μου
λεει 5 Ευρώ τις 12 ώρες!!! .
Αυτός μου εξήγησε το πολύ μαύρο χρήμα και τις συνθήκες εκεί, καθώς οι
πλούσιοι και αυτοί που έχουν τα μαγαζιά είναι λίγοι και αρκετοί
,μαφιόζοι! Του είπα και για την κρίση στην ελλάδα, και μου λεει 1000
φορες καλύτερα....
Μ'αυτά και μ'μαυτά πέρασε η ώρα και περπατήσαμε πίσω στον ξενώνα για ξεκούραση (μου έκανε εντύπωση η ελιά, μου θύμισε την Κρήτη!)
ΤΕΛΟΣ 4ης ΗΜΕΡΑΣ
Πολλά supercars όπως προείπαμε
Αντε πάλι Gs Vs Tenere
Μαγαζάκια κατά μήκος του καναλιού και απέναντι ο λόφος της πόλης με το κάστρο (θυμίζει μεγάλη Ευρωπαϊκή πόλη)
Η γέφυρα της ειρήνης είναι μια γέφυρα σε σχήμα τόξου, μια κατασκευή από χάλυβα και γυαλί που φωτίζεται με πολυάριθμες λυχνίες LED, πάνω από τον ποταμό Kura στο κέντρο της Τιφλίδας Η Γέφυρα της Ειρήνης Η γέφυρα που εκτείνεται 150 μέτρα πάνω από τον ποταμό Kura διατάχθηκε από το Δημαρχείο της Τιφλίδας για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο σχέδιο που συνδέει την παλιά Τιφλίδα με τη νέα περιοχή. Το επίσημο άνοιγμα έγινε στις 6 Μαΐου 2010. Η γέφυρα εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Κούρα και προσφέρει θέα στην εκκλησία Metekhi, το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Vakhtang Gorgasali και το φρούριο Narikala από τη μία πλευρά και τη γέφυρα Baratashvili και το προεδρικό γραφείο από την άλλη.
Στα στενάκια βρισκόταν πολύς κόσμος στα μπαράκια και στα διάφορα μαγαζιά με φαγητό (ώρα μας κι εμάς γιατί το σχομάχι διαμαρτυρεται...)
Dj στα δρομάκια έξω, ευρωπαικές καταστάσεις!
Ψάχνοντας για μαγαζί και κοιτώντας τον έξω κατάλογο (σαν γνήσιοι Ευρωπαιοι τουριστες
)
ξαφνικά μας μιλάει ένας σερβιτορος με σπαστά Ελληνικά (αφού μάλλον μας
άκουσε). Έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε! Ήταν χρόνια στην ελλάδα μας είπε
και δουλευε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, αλλά ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας
του πατέρα του , τον έκανε να γυρίσει πίσω. Τώρα ονειρεύευται να
ξαναγυρίσει ελλάδα με την οικογένεια του καθώς έχει αρκετους φίλους και
έτοιμη δουλειά. Μαζευει λεφτά να γυρίσει, πόσα παίρνεις τον ρωτάω, μου
λεει 5 Ευρώ τις 12 ώρες!!! .
Αυτός μου εξήγησε το πολύ μαύρο χρήμα και τις συνθήκες εκεί, καθώς οι
πλούσιοι και αυτοί που έχουν τα μαγαζιά είναι λίγοι και αρκετοί
,μαφιόζοι! Του είπα και για την κρίση στην ελλάδα, και μου λεει 1000
φορες καλύτερα....
Μ'αυτά και μ'μαυτά πέρασε η ώρα και περπατήσαμε πίσω στον ξενώνα για ξεκούραση (μου έκανε εντύπωση η ελιά, μου θύμισε την Κρήτη!)
ΤΕΛΟΣ 4ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 5η, 7 Αυγούστου 2018
Τυφλίδα - Grozny
Χλμ ημέρας 325
Αφού παίρνουμε το πρωινό μας, αναχωρούμε γρήγορα γιατί μας περιμένει μια μεγάλη μέρα και τα δυσκολότερα χρονικά σύνορα (Γεωργία Ρωσία). Τα χλμ δεν είναι πολλά αλλά δύσκολα βγαίνουν με τέτοια σύνορα και κάνοντας και τις 2 επισκέψεις που είχαμε προγραμματίσει
θα ανεβούμε τον διάσημο Georgian Millitary Road !
Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος (πηγή Wikipedia) (μήκους 212 χιλιομέτρων) εκτείνεται μεταξύ της Τιφλίδας (Γεωργία) και της Βλαδικαβάζ (Ρωσία) και ακολουθεί την παραδοσιακή διαδρομή που χρησιμοποιούσαν οι εισβολείς και οι έμποροι καθ 'όλη τη διάρκεια των αιώνων. Από το Vladikavkaz, ο δρόμος εκτείνεται προς τα νότια μέχρι την κοιλάδα του Terek πριν περάσει από το Darial Gorge (το οποίο σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας). Ακολούθως περνάει το Όρος Καζμπέκ και η εκκλησία του Γκεργκετι Τρινίτι, προτού κατευθυνθεί νοτιοδυτικά μέσω της γεωργιανής περιοχής του Κέβι στο Pass Jvari, όπου φθάνει το μέγιστο υψόμετρο 2.379 μέτρα (42.5042 ° Ν 44.4538 ° E).
Λίγο μετά το πέρασμα ο δρόμος περνάει από το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας, ένα μεγάλο μνημείο σκυροδέματος χτισμένο το 1983 για να τιμήσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίου. Ο δρόμος στρίβει στη συνέχεια προς τα νότια-ανατολικά, ακολουθώντας τον ποταμό Tetri Aragvi μέσω του Mtiuleti μέχρι την πόλη Pasanauri, προτού κατευθυνθείτε νότια. Στη συνέχεια περνά κάτω από τα τείχη του μεσαιωνικού φρουρίου του Ανάνουρι πριν κόψει την ευρεία πλημμυρίδα του Τετρά Αραβίκου σε σημείο ακριβώς βόρεια της ιστορικής πρωτεύουσας της Γεωργίας, Mtskheta, όπου θα συγχωνευθεί στην κύρια οδό Ανατολής-Δύσης της Γεωργίας (E60), συνεχίζει τεχνικά κατά μήκος της δεξιάς όχθης του ποταμού Kura (Mtkvari) προτού φτάσει στην κοντινή Τιφλίδα.
Η έκδοση 1914 της Ρωσίας του Baedeker περιγράφει τον Γεωργιανό Στρατιωτικό Δρόμο ως έναν από τους ομορφότερους ορεινούς δρόμους στον κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη διαδρομή από την αρχαιότητα - τόσο ο Στράβωνας (στην Γεωγραφική του) όσο και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το αναφέρουν. Τα ρωσικά στρατεύματα το ταξίδεψαν για πρώτη φορά το 1769. Ο Παύλος Ποτέμκιν έστειλε 800 άντρες για να βελτιώσει το δρόμο, έτσι ώστε μέχρι τον Οκτώβριο του 1783 ήταν σε θέση να οδηγήσει στην Τιφλίδα με μια μεταφορά που είχε τραβήξει οκτώ άλογα. Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος με τη σημερινή του μορφή ξεκίνησε από το ρωσικό στρατό το 1799, αφού οι Γεωργιανοί είχαν απογοητεύσει αιώνες περσικής κυριαρχίας και έγιναν ρωσικό προτεκτοράτο σύμφωνα με τη Συνθήκη του Γκεοργκίεβσκ του 1783. Ο ρωσικός έλεγχος της Γεωργιανής Στρατιωτικής Οδού στο κέντρο του Καύκασου διεύρυνε τον Καυκάσιο πόλεμο (1817-1864) στον Ρωσο-Κυκασιανό πόλεμο (1763-1864) στα δυτικά και ο πόλεμος Murid στα ανατολικά. Μετά την επίσημη προσάρτηση του Βασιλείου της Γεωργίας το 1801 από τη ρωσική αυτοκρατορία, ο Τσάρος Αλέξανδρος Ι διέταξε τον στρατηγό Aleksey Petrovich Yermolov, τον αρχηγό των ρωσικών δυνάμεων στον Καύκασο, να βελτιώσει την επιφάνεια του δρόμου για να διευκολύνει την κυκλοφορία των στρατευμάτων και τις επικοινωνίες. Όταν ο Yermolov ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της εργασίας το 1817, ο αυτοκινητόδρομος προανήγγειλε ως το "ρωσικό Simplon". Ωστόσο, οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1863. Στο στάδιο αυτό, το κόστος είχε φτάσει τα £ 4,000,000 (ένα εκπληκτικό ποσό στη δεκαετία του 1860) αλλά σύμφωνα με τον Bryce το 1876 το έργο ήταν υψηλής ποιότητας με δύο ή τρεις λωρίδες και «σιδερένιες γέφυρες πάνω από τους χείμαρρους ", κάτι που θεωρούσε εκπληκτικό, δεδομένου ότι στη Ρωσία, αυτή τη στιγμή, οι αξιοπρεπείς δρόμοι ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι.
Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Υπερκαυκασίας και στον Ρωσο-Κυκασιανό πόλεμο. Η σημασία του Γεωργιανού Στρατιωτικού Δρόμου ως διαμετακομιστικής διαδρομής έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των καθυστερήσεων στη διέλευση των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, φυσικών καταστροφών, όπως οι κατολισθήσεις, και η άμεσα οδήγησε στο το κλείσιμο της διέλευσης των συνόρων από τη Ρωσία το 2006. Ωστόσο, από το 2013, όταν η Ρωσία τελικά συμφώνησε να ανοίξει εκ νέου την πλευρά των συνόρων λόγω των αρμενικών απαιτήσεων, ο δρόμος έγινε και πάλι σημαντική μεταφορική αρτηρία, κυρίως για φορτηγά ρυμουλκούμενα που συνδέει την Αρμενία και τη Ρωσία. Εντούτοις, εξακολουθούν να υφίστανται (και παραμένουν) διάφοροι περιορισμοί, ιδίως για τους Γεωργιανούς πολίτες, αλλά μέχρι το 2013 ένας εκπρόσωπος της ρωσικής πλευράς των συνόρων θα μπορούσε να πει στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax ότι περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν περάσει από τους Kazbegi-Verkhni Lars τελωνειακό σημείο ελέγχου. Επί του παρόντος (2015), το γεωργιανό άκρο του δρόμου είναι συχνά φραγμένο με φορτηγά, προφανώς λόγω του χρόνου που απαιτείται για την είσοδο των οχημάτων στη Γεωργία προς τη Ρωσία.
Ο δρόμος αρχικά σε πολλά σημεία κακός με πολλές τρούπες!
Μικρή στάση για φώτο στο Κάστρο Ανανούρι
Το Ananuri είναι ένα συγκρότημα κάστρου στον ποταμό Aragvi της Γεωργίας, περίπου 72 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα. Ananuri ήταν ένα κάστρο και έδρα του eristavis (Δούκα) του Aragvi, μια φεουδαρχική δυναστεία που κυβέρνησε την περιοχή από τον 13ο αιώνα. Το κάστρο ήταν το σκηνικό πολλών μάχες. Το φρούριο παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Το 2007, το συγκρότημα βρίσκεται στον προσωρινό κατάλογο για να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO
Σε αρκετά σημεία της διαδρομής τρελές ουρές απο νταλίκες, που κάτι προφανώς περιμένουν για να περάσουν αργότερα τα σύνορα
Καταπληκτικος millitary road!
Σταση φώτο (κλασικά)
Τυφλίδα - Grozny
Χλμ ημέρας 325
Αφού παίρνουμε το πρωινό μας, αναχωρούμε γρήγορα γιατί μας περιμένει μια μεγάλη μέρα και τα δυσκολότερα χρονικά σύνορα (Γεωργία Ρωσία). Τα χλμ δεν είναι πολλά αλλά δύσκολα βγαίνουν με τέτοια σύνορα και κάνοντας και τις 2 επισκέψεις που είχαμε προγραμματίσει
θα ανεβούμε τον διάσημο Georgian Millitary Road !
Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος (πηγή Wikipedia) (μήκους 212 χιλιομέτρων) εκτείνεται μεταξύ της Τιφλίδας (Γεωργία) και της Βλαδικαβάζ (Ρωσία) και ακολουθεί την παραδοσιακή διαδρομή που χρησιμοποιούσαν οι εισβολείς και οι έμποροι καθ 'όλη τη διάρκεια των αιώνων. Από το Vladikavkaz, ο δρόμος εκτείνεται προς τα νότια μέχρι την κοιλάδα του Terek πριν περάσει από το Darial Gorge (το οποίο σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας). Ακολούθως περνάει το Όρος Καζμπέκ και η εκκλησία του Γκεργκετι Τρινίτι, προτού κατευθυνθεί νοτιοδυτικά μέσω της γεωργιανής περιοχής του Κέβι στο Pass Jvari, όπου φθάνει το μέγιστο υψόμετρο 2.379 μέτρα (42.5042 ° Ν 44.4538 ° E).
Λίγο μετά το πέρασμα ο δρόμος περνάει από το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας, ένα μεγάλο μνημείο σκυροδέματος χτισμένο το 1983 για να τιμήσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίου. Ο δρόμος στρίβει στη συνέχεια προς τα νότια-ανατολικά, ακολουθώντας τον ποταμό Tetri Aragvi μέσω του Mtiuleti μέχρι την πόλη Pasanauri, προτού κατευθυνθείτε νότια. Στη συνέχεια περνά κάτω από τα τείχη του μεσαιωνικού φρουρίου του Ανάνουρι πριν κόψει την ευρεία πλημμυρίδα του Τετρά Αραβίκου σε σημείο ακριβώς βόρεια της ιστορικής πρωτεύουσας της Γεωργίας, Mtskheta, όπου θα συγχωνευθεί στην κύρια οδό Ανατολής-Δύσης της Γεωργίας (E60), συνεχίζει τεχνικά κατά μήκος της δεξιάς όχθης του ποταμού Kura (Mtkvari) προτού φτάσει στην κοντινή Τιφλίδα.
Η έκδοση 1914 της Ρωσίας του Baedeker περιγράφει τον Γεωργιανό Στρατιωτικό Δρόμο ως έναν από τους ομορφότερους ορεινούς δρόμους στον κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη διαδρομή από την αρχαιότητα - τόσο ο Στράβωνας (στην Γεωγραφική του) όσο και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το αναφέρουν. Τα ρωσικά στρατεύματα το ταξίδεψαν για πρώτη φορά το 1769. Ο Παύλος Ποτέμκιν έστειλε 800 άντρες για να βελτιώσει το δρόμο, έτσι ώστε μέχρι τον Οκτώβριο του 1783 ήταν σε θέση να οδηγήσει στην Τιφλίδα με μια μεταφορά που είχε τραβήξει οκτώ άλογα. Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος με τη σημερινή του μορφή ξεκίνησε από το ρωσικό στρατό το 1799, αφού οι Γεωργιανοί είχαν απογοητεύσει αιώνες περσικής κυριαρχίας και έγιναν ρωσικό προτεκτοράτο σύμφωνα με τη Συνθήκη του Γκεοργκίεβσκ του 1783. Ο ρωσικός έλεγχος της Γεωργιανής Στρατιωτικής Οδού στο κέντρο του Καύκασου διεύρυνε τον Καυκάσιο πόλεμο (1817-1864) στον Ρωσο-Κυκασιανό πόλεμο (1763-1864) στα δυτικά και ο πόλεμος Murid στα ανατολικά. Μετά την επίσημη προσάρτηση του Βασιλείου της Γεωργίας το 1801 από τη ρωσική αυτοκρατορία, ο Τσάρος Αλέξανδρος Ι διέταξε τον στρατηγό Aleksey Petrovich Yermolov, τον αρχηγό των ρωσικών δυνάμεων στον Καύκασο, να βελτιώσει την επιφάνεια του δρόμου για να διευκολύνει την κυκλοφορία των στρατευμάτων και τις επικοινωνίες. Όταν ο Yermolov ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της εργασίας το 1817, ο αυτοκινητόδρομος προανήγγειλε ως το "ρωσικό Simplon". Ωστόσο, οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1863. Στο στάδιο αυτό, το κόστος είχε φτάσει τα £ 4,000,000 (ένα εκπληκτικό ποσό στη δεκαετία του 1860) αλλά σύμφωνα με τον Bryce το 1876 το έργο ήταν υψηλής ποιότητας με δύο ή τρεις λωρίδες και «σιδερένιες γέφυρες πάνω από τους χείμαρρους ", κάτι που θεωρούσε εκπληκτικό, δεδομένου ότι στη Ρωσία, αυτή τη στιγμή, οι αξιοπρεπείς δρόμοι ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι.
Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Υπερκαυκασίας και στον Ρωσο-Κυκασιανό πόλεμο. Η σημασία του Γεωργιανού Στρατιωτικού Δρόμου ως διαμετακομιστικής διαδρομής έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των καθυστερήσεων στη διέλευση των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, φυσικών καταστροφών, όπως οι κατολισθήσεις, και η άμεσα οδήγησε στο το κλείσιμο της διέλευσης των συνόρων από τη Ρωσία το 2006. Ωστόσο, από το 2013, όταν η Ρωσία τελικά συμφώνησε να ανοίξει εκ νέου την πλευρά των συνόρων λόγω των αρμενικών απαιτήσεων, ο δρόμος έγινε και πάλι σημαντική μεταφορική αρτηρία, κυρίως για φορτηγά ρυμουλκούμενα που συνδέει την Αρμενία και τη Ρωσία. Εντούτοις, εξακολουθούν να υφίστανται (και παραμένουν) διάφοροι περιορισμοί, ιδίως για τους Γεωργιανούς πολίτες, αλλά μέχρι το 2013 ένας εκπρόσωπος της ρωσικής πλευράς των συνόρων θα μπορούσε να πει στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax ότι περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν περάσει από τους Kazbegi-Verkhni Lars τελωνειακό σημείο ελέγχου. Επί του παρόντος (2015), το γεωργιανό άκρο του δρόμου είναι συχνά φραγμένο με φορτηγά, προφανώς λόγω του χρόνου που απαιτείται για την είσοδο των οχημάτων στη Γεωργία προς τη Ρωσία.
Ο δρόμος αρχικά σε πολλά σημεία κακός με πολλές τρούπες!
Μικρή στάση για φώτο στο Κάστρο Ανανούρι
Το Ananuri είναι ένα συγκρότημα κάστρου στον ποταμό Aragvi της Γεωργίας, περίπου 72 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα. Ananuri ήταν ένα κάστρο και έδρα του eristavis (Δούκα) του Aragvi, μια φεουδαρχική δυναστεία που κυβέρνησε την περιοχή από τον 13ο αιώνα. Το κάστρο ήταν το σκηνικό πολλών μάχες. Το φρούριο παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Το 2007, το συγκρότημα βρίσκεται στον προσωρινό κατάλογο για να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO
Σε αρκετά σημεία της διαδρομής τρελές ουρές απο νταλίκες, που κάτι προφανώς περιμένουν για να περάσουν αργότερα τα σύνορα
Καταπληκτικος millitary road!
Σταση φώτο (κλασικά
)
Αρκετά παραπέντε πάνω στο βουνό
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο μνημείο Ειρήνης και φιλίας Γεωργίας και Ρωσίας
Το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας (πηγή Wikipedia) ή η Συνθήκη του Μνημείου του Γεωργίου είναι ένα μνημείο που χτίστηκε το 1983 για να γιορτάσει την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίουφ και τη συνεχιζόμενη φιλία μεταξύ Σοβιετικής Γεωργίας και Σοβιετικής Ρωσίας. Βρίσκεται στη Γεωργιανή Στρατιωτική Οδό μεταξύ του χιονοδρομικού κέντρου Gudauri και του περάσματος Jvari, το μνημείο είναι μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα και δομή από σκυρόδεμα με θέα την κοιλάδα του διαβόλου στα βουνά του Καυκάσου. Μέσα στο μνημείο υπάρχει μια μεγάλη τοιχογραφία που καλύπτει ολόκληρη την περιφέρεια της δομής και απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Γεωργίας και της Ρωσίας.
Αρκετός κόσμος στο παζάρι που έχει στηθεί
Η θέα και απ τις δύο κατευθύνσεις εκπληκτική!
Μετά την στάση αφού τσιμπάμε κάτι στο όρθιο, συνεχίζουμε την ανάβαση στο πάσο, στην κορυφή κοιτώντας πίσω η θέα από ψηλά προς το μνημείο μαγεύει
Συνεχίζουμε με κατάβαση απ την άλλη πλευρά συναντώντας τα παλιά τούνελ (υπήρχαν μάλλον για τον παλιό δρόμο)
Τα ζωντανά εδώ έχουν προτεραιότητα
Στάση φώτο Νο 583
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο μνημείο Ειρήνης και φιλίας Γεωργίας και Ρωσίας
Το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας (πηγή Wikipedia) ή η Συνθήκη του Μνημείου του Γεωργίου είναι ένα μνημείο που χτίστηκε το 1983 για να γιορτάσει την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίουφ και τη συνεχιζόμενη φιλία μεταξύ Σοβιετικής Γεωργίας και Σοβιετικής Ρωσίας. Βρίσκεται στη Γεωργιανή Στρατιωτική Οδό μεταξύ του χιονοδρομικού κέντρου Gudauri και του περάσματος Jvari, το μνημείο είναι μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα και δομή από σκυρόδεμα με θέα την κοιλάδα του διαβόλου στα βουνά του Καυκάσου. Μέσα στο μνημείο υπάρχει μια μεγάλη τοιχογραφία που καλύπτει ολόκληρη την περιφέρεια της δομής και απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Γεωργίας και της Ρωσίας.
Αρκετός κόσμος στο παζάρι που έχει στηθεί
Η θέα και απ τις δύο κατευθύνσεις εκπληκτική!
Μετά την στάση αφού τσιμπάμε κάτι στο όρθιο, συνεχίζουμε την ανάβαση στο πάσο, στην κορυφή κοιτώντας πίσω η θέα από ψηλά προς το μνημείο μαγεύει
Συνεχίζουμε με κατάβαση απ την άλλη πλευρά συναντώντας τα παλιά τούνελ (υπήρχαν μάλλον για τον παλιό δρόμο)
Τα ζωντανά εδώ έχουν προτεραιότητα
Στάση φώτο Νο 583
Ξανά απίστευτες ουρές από νταλίκες, με τους οδηγούς χαλαρούς, να ψήνουν και να αράζουν στη μέση του δρόμου
Πέτυχα και μια Ρωσίδα με μοτοσυκλέτα, την πλάγιασα αργότερα σε μια στάση, άλλα τελικά μάλλον δεν καταλαβαίνω Ρώσικα
Ανεβαίνοντας σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι το Garmin με πάει από κάτι στενά σ ένα χωριό, όπου κάποια στιγμή (αφού βρήκαμε την έξοδο ρωτώντας) σε ένα δρομάκι στενό που ίσα που περνούσαν οι μηχανές, καταλήγουμε στο τέλος του να το έχει φράξει ένα αμάξι! Ωχ τι κάνουμε τώρα? με τις βαλίτσες δεν περνάμε με τίποτα! Ούτε τα τιμόνια δεν περνούσαν καλά καλά, κορνάραμε λίγο, μαζεύτηκαν εκεί ντόπιοι ,παιδάκια, και μας έβλεπαν σαν εξωγήινους. Ο Κώστας μου λέει πάμε πίσω, κάτσε του λέω μην εγκαταλείπεις με την πρώτη (γνωστός πεισματάρης εγώ ),
η εκκλησία πάνω είναι φανταστική! Του λέω κατέβα βγάζουμε βαλίτσες και
περνάμε! (Εκεί πρέπει να άκουσα κάποια γαλλικά δε θυμάμαι )
Κατεβαίνω βγάζω, βαλίτσες μπαμ μπαμ τις περνάω με τα πόδια, περνάω και
του Κώστα και σιγά σιγά, πέρασα την χοντρή με τα βυζγια (boxer γαρ ) και πέρασε κι ο Κώστας.
Εδώ τα πιτσιρίκια μας κοιτάνε
Φόρτωμα πάλι και φύγαμε!
Και πάμε ν'ανέβουμε σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι, μέσω ενός κακού χωματολασπόδρομου σε μερικά σημεία! Σε κάποια φάση πετυχαίνουμε μία κατολίσθηση και μια μπολντοζα και περνάμε ίσα ίσα απ το πλάι, δεξιά γκρεμός! (Ο Κώστας πάλι είχε τις ενστάσεις του, αλλά του λέω νωρίς είναι να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες, θα δικαιωθούμε θα δεις!
Και όντως μετά από λίγο....πιάσαμε κορυφή!
Πέτυχα και μια Ρωσίδα με μοτοσυκλέτα, την πλάγιασα αργότερα σε μια στάση, άλλα τελικά μάλλον δεν καταλαβαίνω Ρώσικα
Ανεβαίνοντας σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι το Garmin με πάει από κάτι στενά σ ένα χωριό, όπου κάποια στιγμή (αφού βρήκαμε την έξοδο ρωτώντας) σε ένα δρομάκι στενό που ίσα που περνούσαν οι μηχανές, καταλήγουμε στο τέλος του να το έχει φράξει ένα αμάξι! Ωχ τι κάνουμε τώρα? με τις βαλίτσες δεν περνάμε με τίποτα! Ούτε τα τιμόνια δεν περνούσαν καλά καλά, κορνάραμε λίγο, μαζεύτηκαν εκεί ντόπιοι ,παιδάκια, και μας έβλεπαν σαν εξωγήινους
. Ο Κώστας μου λέει πάμε πίσω, κάτσε του λέω μην εγκαταλείπεις με την πρώτη (γνωστός πεισματάρης εγώ ),
η εκκλησία πάνω είναι φανταστική! Του λέω κατέβα βγάζουμε βαλίτσες και
περνάμε! (Εκεί πρέπει να άκουσα κάποια γαλλικά δε θυμάμαι )
Κατεβαίνω βγάζω, βαλίτσες μπαμ μπαμ τις περνάω με τα πόδια, περνάω και
του Κώστα και σιγά σιγά, πέρασα την χοντρή με τα βυζγια (boxer γαρ ) και πέρασε κι ο Κώστας.
Εδώ τα πιτσιρίκια μας κοιτάνε
Φόρτωμα πάλι και φύγαμε!
Και πάμε ν'ανέβουμε σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι, μέσω ενός κακού χωματολασπόδρομου σε μερικά σημεία! Σε κάποια φάση πετυχαίνουμε μία κατολίσθηση και μια μπολντοζα και περνάμε ίσα ίσα απ το πλάι, δεξιά γκρεμός!
(Ο Κώστας πάλι είχε τις ενστάσεις του, αλλά του λέω νωρίς είναι να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες, θα δικαιωθούμε θα δεις!
Και όντως μετά από λίγο....πιάσαμε κορυφή!
Η εκκλησία
Gergeti Trinity (πηγή wikipedia) (εκκλησία της Αγίας Τριάδας) βρίσκεται
στο βουνό κοντά στο χωριό Γεγκέτι της Γεωργίας. Η εκκλησία βρίσκεται στη
δεξιά όχθη του ποταμού Τσκληίου (ο αριστερός παραπόταμος του ποταμού
Τερέκ), σε υψόμετρο 2170 μέτρων , κάτω από το όρος Καζέγιε. Η εκκλησία
χτίστηκε τον 14ο αιώνα και είναι η μοναδική εκκλησία σταυροειδούς στην
επαρχία Κέβι. Η ξεχωριστή καμπάνα χρονολογείται από την ίδια περίοδο με
την ίδια την εκκλησία. Η απομονωμένη του θέση πάνω σε ένα απότομο βουνό
που περιβάλλεται από την απεραντοσύνη της φύσης έχει καταστήσει το
σύμβολο της Γεωργίας. Ο Γεωργιανός συγγραφέας Vakhushti Batonishvili του
18ου αιώνα έγραψε ότι σε περιόδους κινδύνου, πολύτιμα λείψανα από το
Mtskheta, συμπεριλαμβανομένου του Σταυρού του Αγίου Νίνο, έφεραν εδώ για
φύλαξη. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, όλες οι θρησκευτικές
υπηρεσίες απαγορεύτηκαν, αλλά η εκκλησία παρέμεινε δημοφιλής τουριστικός
προορισμός. Η εκκλησία είναι πλέον ενεργό ίδρυμα της Γεωργιανής
Ορθοδόξου και Αποστολικής Εκκλησίας, είναι ένα δημοφιλές σημείο αναφοράς
για τους πεζοπόρους στην περιοχή που μπορούν να φτάσουν σε μια απότομη
αναρρίχηση (1 1/2 ώρα) στο βουνό, ή περίπου 30 λεπτά με τζιπ σε ένα
δύσκολο μονοπάτι στο βουνό.
Lets Go!
Φτάνοντας γνωρίσαμε κάτι ταλαιπωρημένα αγόρια με ΚΤΜ 690 (Ακούς @Miltiadis ?) μαζί με το τίμιο Transalp
H θέα μαγική προς κάθε πλευρά!
Εκεί κάτω είναι ο κεντρικός millitary road
Πολλες οι γνωριμίες
Ώσπου ήρθε η ώρα να φεύγουμε, γιατι έχουμε και δύσκολα σύνορα μπροστά μας!
Και στο κατέβα τα έργα
Lets Go!
Φτάνοντας γνωρίσαμε κάτι ταλαιπωρημένα αγόρια με ΚΤΜ 690
(Ακούς @Miltiadis ?) μαζί με το τίμιο Transalp
H θέα μαγική προς κάθε πλευρά!
Εκεί κάτω είναι ο κεντρικός millitary road
Πολλες οι γνωριμίες
Και στο κατέβα τα έργα
Μπαίνουμε μέσα στο φαράγγι
Το Darial Gorge είναι ένα φαράγγι στα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Βρίσκεται στην ανατολική βάση του όρους Kazbek, νότια τou σημερινou Vladikavkaz. Το φαράγγι ήταν χαραγμένο από τον ποταμό Terek και έχει μήκος περίπου 13 χιλιόμετρα. Οι απότομοι γρανιτένιοι τοίχοι του φαραγγιού μπορούν να φτάσουν σε ύψος 1.800 μέτρα (5.900 πόδια) σε ορισμένα σημεία
Απ τα πιο όμορφα σύνορα που περάσαμε (μέσα στο φαράγγι, Γεωργιανή πλευρά)
Στην πλευρά αυτή ξεμπερδέψαμε γρήγορα, χωρις πολλά πολλά (φυσικά φτάνοντας πρώτοι
)
Πάμε τώρα προς την πλευρά της Ρωσίας η οποία ήταν απίστευτα φραγμένη!
Ο κακός χαμός Ουρά χιλιομέτρων!
Κάποια στιγμή φράξαμε κι εμείς για κάνα τέταρτο σε ένα στενό σημείο, αφού δεν μπορούσαμε να περάσουμε με τις βαλίτσες και τα φορτηγά! Ευτυχώς που δεν έκανε και τρελή ζέστη γιατι και με τα καυσαέρια των φορτηγών (θρυλικά Kamaz
) είχαμε ντουμανιάσει
Στη Ρωσική πλευρά μεγάλη γραφειοκρατεία , με δυσκολία να συμπληρώσεις κάτι έντυπα που σου έδιναν οι συνοριακοί, τα οποία φυσικά ήταν όλα στα Ρώσικα. Με τόσο κόσμο δεν σου έμενε καθόλου χρόνος για εφησυχασμό. Εμένα μου πήρε τα χαρτιά μου ένας ρώσος αστυνομικός που αργότερα τον έχασα! Συνηθισμένη τακτική για να του δώσεις το κατι τις σου, για να στα γυρίσει πίσω. Εκεί που ήμασταν και ψαχνόμασταν με τα χαρτιά βλέπω ένα Ρώσο αξιωματικό ο οποίος φαινότανε καλοκάγαθος στο βλέμμα. Δεν χάνω ευκαιρία και πάω κοντά, να τον ρωτήσω για το χαρτί που έπρεπε να συμπληρώσουμε, ήταν πολυ ευγενικός και μας πήγε σε δωμάτιο που είχε πρότυπο έγγραφο, για να το συμπληρώσουμε σωστά αλλιώς δεν θα τελειώναμε ποτε! Αρπάζω την ευκαιρία και του λεω, δεν μπορώ να το συμπληρώσω γιατι ένας αστυνομικός μου πήρε τα χαρτιά! Μου λέει σε ποια γραμμή ήσουν, κι αφού του τον περιέγραψα, πήγε τον βρήκε και μου έφερε τα χαρτιά στο δωματιάκι
, λαχείο μου έκατσε! Αφού μετά βγαίνοντας πέτυχα τον αστυνομικό και με κοιτούσε άγρια (λέω από μέσα μου την έφαγες μεγαλε! )Με τα πολλά βρήκαμε και 2 μηχανόβιους με ένα gs800 και ένα gs1200 και μας βοήθησαν κι αυτοί. Ανταλλάξαμε τηλ, κάναμε και μερικά χλμ μαζί. Θα κατευθυνόντουσαν κι αυτοί προς Τατζικιστάν απλά σε πολύ πιο ήρεμο ρυθμό , γι αυτό πολλές φορές μας έστελναν μήνυμα να μαθουν για βενζίνη, συνθήκες ταξιδιού κλπ
Πάντως ξεμπερδέψαμε σχετικά γρήγορα, συνολικά σε 1μιση ώρα και για τις 2 πλευρές! Όταν ρωτήσαμε ένα αμάξι που έφευγε τότε μαζί μας, μας είπε οτι τελείωσε σε 5μιση ωρες!!!
Οι δικές μας πράσινες κάρτες εξακολουθούσαν να ισχύουν στη Ρωσία.
Πολύ μεγάλη και η ουρά στην έξοδο της Ρωσίας!
Και Βουρ στο δρόμο παρέα και με τα άλλα GS
Η χαρά μας δεν θα κρατήσει για πολυ...! Σε ένα Stop Control (τα stop control είναι οδοφράγματα ελέγχου με μπάρες πολλές φορές ή σαμαράκια στα οποία υπάρχει αστυνομία και φυλάκιο-γραφεία στα οποία ελέγχουν το ποιος μπαίνει βγαίνει στην περιοχή αυτή, άλλες φορες σε σταματάνε για έλεγχο, κι άλλες περνάς σιγά σιγά, στο Παμίρ είχε μπάρες και σταματούσες αναγκαστικά για να καταγράψει την πινακίδα σου ο στρατιώτης έτσι ώστε να ξέρουν ποιος μπαίνει βγαίνει σε κάθε περιοχή) τα οποία θα συναντήσουμε κατά δεκάδες τις επόμενες ημέρες, καθώς ήμουν μπροστά και πήγαινα με 2 χλμ κυριολεκτικά, είδα τον αστυνομικό και περίμενα να μου κάνει σήμα για να σταματήσω η να προχωρήσουμε σιγά σιγά, τελικά μου κανει σήμα να κάνω δεξιά για έλεγχο, σταματάω άμεσα και ακριβώς από πίσω μου ο Κώστας.
Με πλησιάζει και μου λέει BIG Problem!! Του λέω σε άπταιστα αγγλικά ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΣΤΟΡΑ!
Μου λέει έπρεπε να ακινητοποιήσεις το όχημα ΤΕΛΕΙΩΣ στην ταμπέλα και
μετά να ερθεις στο σινιάλο μου!!! Ρε πας καλά του λεω! Με τα πόδια κάτω
ήμουν και η μηχανη κυλούσε αφου μου έκανες σήμα! Μου λεει ''no come
come''! Ω ρε λεω μπλέξαμε, με πάει μέσα στο γραφείο που καθόταν το
''μεγάλο αφεντικό'' (περι τα 150 κιλα ),
το οποίο τους βγάζει όλους έξω να μείνουμε μόνοι...καταλαβα λεω...BIG
PROBLEM ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ!! Ε τότε καταλαβα ότι έπρεπε να βρώ τρόπο να
την γλιτώσω με το μικρότερο χρηματικό κόστος! Μου λεει camera (και καλά
με έγραψε) no stop...(συνεννόηση μπουζούκι) με τα πολλά αφου έκανα το
χαζό μου λεει ΓΙΟΥΡΟ! Του λεω ναι Greece win 2004 Euro .
Μου λεει 100 Euro ticket. Με τα πολλα που του κλαιγόμουν, οτι δεν έχω,
low budget traveller, νο cash κλπ, του λέω ασε να πάω στη μηχανή, παώ
και λέω του κώστα δωσμου με τρόπο 2 δεκάρικα, γυρνάω του τ αφήνω στο
τραπέζι, και φωνάζει ΝΟΟΟΟΟΟΟ..... little money, 2 persons! Εκεί έβαλα
τα μεγάλα μέσα ΜΑΡΘΑ ΒΟΥΡΤΣΗ, ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΚΑΙΛΑΣ!!! Ε με τα πολλά μου λεει
GO!! Πάλι καλά, βγαίνω, λέω του Κώστα πάμε γρήγορα πριν το μετανιώσουν!Από τότε σε ΟΛΑ τα Stop control κοκαλώναμε! Κι αν δεν μας έκανε νόημα ο Αστυνομικός δεν κουνούσαμε χιλιοστό! (Ευτυχώς ήταν το πρώτο και μονο λάδωμα σε όλο το ταξίδι! απίστευτο αν αναλογιστείς οτι έκανα τόσα χλμ και μετα σε όλες αυτές τις χώρες που η αστυνομία χρηματίζεται)
Μετά κι από άλλο ένα Stop Control μπήκαμε Τσετσενία σιγά σιγά!
Και επιτέλους φτάσαμε μετά από μια κουραστική ημέρα που τα είχε όλα!
Μύρισε ολντ school Σοβιετίλα
(ρεσεψιονίστ-καθαρίστρια με φακιόλι )
Γρήγορα μπανάκι και ξεκούραση! Βάλαμε την κυρία και μας παράγγειλε πίτσα γιατί δεν την παλεύαμε να ψάχνουμε κάτω!
μείναμε στο πολύ καλό Hotel Zama με 23 ευρώ με πρωινό! Φυσικά με εσωτερική αυλή παρκινγκ!
Μετά που ξεκουραστήκαμε, πήραμε το δρόμο για το Γκρόζνυ, με τις μηχανές αυτή τη φορά
Το Γκρόζνυ είναι πόλη της Ρωσίας, η πρωτεύουσα της Τσετσενίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει πληθυσμό 271.573 κατοίκων.
Γκρόζνυ σημαίνει «τρομερό», «τρομακτικό» (για παράδειγμα ο Ιβάν ο Τρομερός λέγεται στα Ρώσικα «Ιβάν Γκρόζνυ»). Ιδρύθηκε ως οχυρό, το 1818 με το όνομα Οχυρό Γκρόσναγια (Τρομερό Οχυρό) και μετά το 1869, άλλαξε όνομα σε Γκρόζνυ (Τρομερή Πόλη).
Μεταξύ του 1994 και 1995 το Γκρόζνυ έγινε κέντρο του πολέμου της Τσετσενίας ο οποίος τελείωσε με την κατάληψη της πόλης από τους Ρώσους, όπως και το 1999-2000, με σημαντικότατες καταστροφές.
Στις 19 Οκτωβρίου 2010 το κοινοβούλιο δέχθηκε επίθεση καμικάζι, με αποτέλεσμα 8 νεκρούς
Χαλαροί κατεβήκαμε με τις βερμούδες σε μια άκρως Μουσουλμανική πόλη με όχι και καλή φήμη, καθώς οι πόλεμοι ανεξαρτησίας με την μαμά Ρωσια είνοι συχνοί!
Γρήγορα το διαπιστώσαμε αυτό καθώς στο κέντρο κυκλοφορούσε στρατός με τα Καλάζνικοφ στο χέρι! Περιπολίες παντού, αστυνομία, τα πάντα όλα!
Βρίσκουμε ένα χώρο στάθμευσης με φυλάκιο και μπάρες και μπαίνουμε μέσα
Ξεκινάμε περιήγηση
Το τζαμί Akhmad Kadyrov βρίσκεται στο Grozny, πρωτεύουσα της Τσετσενίας. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά στη Ρωσία και είναι επίσημα γνωστό ως "Η Καρδιά της Τσετσενίας" Το τζαμί πήρε το όνομά του από τον Αχμάντ Κάντιροφ, τον μουφτή της αυτοανακηρυχθείσας Τσετσενικής Δημοκρατίας της Ichkeria και τον πρώτο πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τσετσενίας, ο οποίος ανέθεσε την κατασκευή του από τον δήμαρχο του Κόνια. Ο σχεδιασμός του τζαμιού με ένα σύνολο από μνημεία 62 μέτρων (203 πόδια), βασίζεται στο τζαμί Σουλτάν Αχμέτ της Κωνσταντινούπολης. Στις 16 Οκτωβρίου 2008, το τζαμί άνοιξε επίσημα σε μια τελετή στην οποία εμφανίστηκε ο Τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ και μίλησε με τον Ρώσο πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν. Το τζαμί βρίσκεται στη γραφική όχθη του ποταμού Sunzha, μέσα σε ένα τεράστιο πάρκο (14 εκταρίων) και αποτελεί μέρος ενός ισλαμικού αρχιτεκτονικού συγκροτήματος, το οποίο εκτός από το τζαμί αποτελείται από το ρωσικό ισλαμικό πανεπιστήμιο Kunta-Haji, και την Πνευματική Διοίκηση Μουσουλμάνων της Δημοκρατίας της Τσετσενίας.
Το τζαμί χτίστηκε με βάση το κλασικό οθωμανικό στυλ. Η κεντρική αίθουσα του τζαμιού καλύπτεται με τεράστιο θόλο (διάμετρος - 16 μέτρα, ύψος - 32 μ.). Το ύψος των τεσσάρων μιναρέδων είναι 62 μέτρα, κάνοντάς τους μερικούς από τους υψηλότερους μιναρέδες στη νότια Ρωσία. Οι εξωτερικοί και εσωτερικοί τοίχοι του τζαμιού είναι κατασκευασμένοι από μάρμαρο, τραβερτίνη, ενώ το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με λευκό μάρμαρο. Η περιοχή του τζαμιού είναι 5000 τετραγωνικά μέτρα και έχει χωρητικότητα άνω των δέκα χιλιάδων ατόμων
Καθώς προχωράμε προς το τζαμί μας πλησιάζει ένας στρατιώτης με καλάζνικοφ (να μας πήγε
)
και μας λέει ότι απαγορεύεται με κοντό παντελόνι η προσέγγιση πολύ
κοντά, πόσο μάλλον η είσοδος! Του είπαμε με άπταιστα Τσετσένικα ότι αν
ήταν δυνατον απλά να βγάλουμε από μπροστά μερικές φώτο καθώς ερχόμασταν
από πολύ μακριά! Τελικά μας άφησε...φυσικά όλοι μας κοίταζαν σαν
εξωγήινους με τα κοντά σορτσάκια 
Ως εδώ και πολύ πήγαμε!
Από παντού φαίνονται οι τεράστιοι φωτιζόμενοι ουρανοξύστες της πόλης
Κινηθήκαμε προς τα κει να τους δούμε από κοντά
Ήταν δίπλα στο ποτάμι
Αφού τελειώσαμε την βόλτα πήραμε τις μηχανές και πήγαμε στην γνωστή ταμπέλα...
Και οι Τσετσένοι ''κατακτητές'' με τα σορτσάκια
Αφού συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη, γυρίσαμε στο χοτέλι εξουθενωμένοι και ευγνώμονες για όλες τις εμπειρίες της ημέρας!
ΤΕΛΟΣ 5ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 6η, 8 Αυγούστου 2018
Grozny - Αστραχάν
Χλμ ημέρας 665
Η ημέρα ξεκίνησε με χάδια και αγάπες
Αφού πήραμε το πρωινό μας στην σοβιετική σάλα με τις λαμέ κουρτίνες και τα χοντρά χαλια (δεν έχω φώτο ρε γμτ) ξεκινήσαμε σιγά σιγά
Η διαδρομή που θα κάναμε μετά τα παθήματα των παιδιών (αλλά και του Αντώνη) πέρισυ, με την φρέσκια άσφαλτο και τα κομμάτια βαθιάς άμμου, θα μας οδηγήσει στην απόφαση να κάνουμε τον ασφαλή κύκλο από Αρτεζιάν προς Komsomol'skiy στη συνέχεια προς Yashkul και τέλος Αστραχάν. Δεν θέλαμε να το διακινδυνέψουμε και να μπλέξουμε σε τσάμπα περιπέτειες, έτσι ξεκινήσαμε για τα έξτρα 150χλμ του κύκλου
Ξαφνικά, το τοπίο άλλαξε ριζικά, λές και περάσαμε σε άλλη διάσταση ! Το πράσινο εξαφανίστηκε και η άγρια στέπα έκανε την εμφάνισή της. Μιλάμε για απέραντα χιλιόμετρα άγονης έκτασης, όσο βλέπει το μάτι σου, με την βλάστηση να περιορίζεται σε λίγο χορταράκι. Η οδήγηση σε αυτά τα απόκοσμα τοπία είναι απολαυστική στις ατελείωτες ευθείες. Η αλήθεια όμως είναι ότι από ένα σημείο και μετά βαριέσαι του θανατά, η μη εναλλαγή των εικόνων σε κουράζει αρκετά και σε συνδυασμό με τη ζέστη και τα μαζεμένα χιλιόμετρα δημιουργούν μια δύσκολη κατάσταση
Η πέρα απ τις άκριες του δρόμου άμμος μαρτυράει πως ήταν η διαδρομή των παιδιών χωρίς άσφαλτο
Απίθανα μέρη όταν τα πρωτοαντικρίζεις
Άλλο ένα Stop Control!
στεπα στέπα και πάλι στέπα και που και που μακριά έβλεπες μια ντουζίνα σπίτια, σαν ένα μικρο χωριό!
Ευτυχώς αυτή η διαδρομή είχε αρκετά βενζινάδικα, λίγη χαλάρωση, καφεδάκι απ τον ιδιοκτήτη και ξανά στο δρόμο!
Κάποια στιγμή απ την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν μια μηχανή. πλέον από δω και πέρα όταν βλεπαμε μηχανές σταματούσαμε (ήταν τόσο σπάνιες, μπορεί να μας έλεγαν η να τους λέγαμε μια χρήσιμη πληροφορία για παρακάτω)
Έτσι και τώρα, με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε οτι ήταν γυναίκα με ένα GS 310 adv! Ήταν η Amy Harburg, μία RTW (Round The World) ταξιδιώτισσα από Αυστραλία! Ήθελε να μάθει πληροφορίες για το Γκροζνυ, καθώς είχε ακούσει για την τσετσενία οτι είναι βαριά μουσουλμανική ταραχώδεις περιοχή (είναι και γυναίκα...) . Επίσης ήθελε να τις πούμε αν υπήρχαν βενζινάδικα στην διαδρομή της κλπ.
Είναι απίστευτο το συναίσθημα σε μια στέπα στο πουθενά να γνωριζεις μεγάλους ταξιδιώτες. Ερχόταν απ τα Παμίρ κάνοντας την ανάποδη διαδρομή!
Τούμπανο το 310!
Άφησα την κάμερα στον καθρέπτη να γράφει...
Αφου τα είπαμε τραβήξαμε ο καθένας το δικό του δρόμο, η λαχτάρα μας να βρεθούμε στην ''στέγη του κόσμου'' (Τhe roof of the world οπως την ονομάζουν) όλο και μεγάλωνε μετά από τέτοιες συναντήσεις....
Υπήρχε αστυνομία σε 1-2 σημεία και έκανε ελέγχους κυρίως στα φορτηγά, εμάς δεν μας ξανασταμάτησε κανεις!
Άλλη μια στάση στεπινγκ!
Σε κάποιο σημείο είδαμε κι εμείς τις αποξηραμένες λίμνες από αλάτι. Επειδή το υψόμετρο του εδάφους είναι χαμηλότερο από αυτό της θάλασσας ( Κασπίας), δημιουργούνται αυτές τεράστιες αλυκές. (δημιουργούν ένα αυλάκι μέχρι την θάλασσα, αφήνουν το νερό να κυλήσει λόγω διαφοράς υψομέτρου στην αλυκή και μετά το κλείνουν πάλι).
Grozny - Αστραχάν
Χλμ ημέρας 665
Η ημέρα ξεκίνησε με χάδια και αγάπες
Αφού πήραμε το πρωινό μας στην σοβιετική σάλα με τις λαμέ κουρτίνες και τα χοντρά χαλια (δεν έχω φώτο ρε γμτ
) ξεκινήσαμε σιγά σιγά
Η διαδρομή που θα κάναμε μετά τα παθήματα των παιδιών (αλλά και του Αντώνη) πέρισυ, με την φρέσκια άσφαλτο και τα κομμάτια βαθιάς άμμου, θα μας οδηγήσει στην απόφαση να κάνουμε τον ασφαλή κύκλο από Αρτεζιάν προς Komsomol'skiy στη συνέχεια προς Yashkul και τέλος Αστραχάν. Δεν θέλαμε να το διακινδυνέψουμε και να μπλέξουμε σε τσάμπα περιπέτειες, έτσι ξεκινήσαμε για τα έξτρα 150χλμ του κύκλου
Ξαφνικά, το τοπίο άλλαξε ριζικά, λές και περάσαμε σε άλλη διάσταση ! Το πράσινο εξαφανίστηκε και η άγρια στέπα έκανε την εμφάνισή της. Μιλάμε για απέραντα χιλιόμετρα άγονης έκτασης, όσο βλέπει το μάτι σου, με την βλάστηση να περιορίζεται σε λίγο χορταράκι. Η οδήγηση σε αυτά τα απόκοσμα τοπία είναι απολαυστική στις ατελείωτες ευθείες. Η αλήθεια όμως είναι ότι από ένα σημείο και μετά βαριέσαι του θανατά, η μη εναλλαγή των εικόνων σε κουράζει αρκετά και σε συνδυασμό με τη ζέστη και τα μαζεμένα χιλιόμετρα δημιουργούν μια δύσκολη κατάσταση
Η πέρα απ τις άκριες του δρόμου άμμος μαρτυράει πως ήταν η διαδρομή των παιδιών χωρίς άσφαλτο
Απίθανα μέρη όταν τα πρωτοαντικρίζεις
Άλλο ένα Stop Control!
στεπα στέπα και πάλι στέπα και που και που μακριά έβλεπες μια ντουζίνα σπίτια, σαν ένα μικρο χωριό!
Ευτυχώς αυτή η διαδρομή είχε αρκετά βενζινάδικα, λίγη χαλάρωση, καφεδάκι απ τον ιδιοκτήτη και ξανά στο δρόμο!
Κάποια στιγμή απ την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν μια μηχανή. πλέον από δω και πέρα όταν βλεπαμε μηχανές σταματούσαμε (ήταν τόσο σπάνιες, μπορεί να μας έλεγαν η να τους λέγαμε μια χρήσιμη πληροφορία για παρακάτω)
Έτσι και τώρα, με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε οτι ήταν γυναίκα με ένα GS 310 adv! Ήταν η Amy Harburg, μία RTW (Round The World) ταξιδιώτισσα από Αυστραλία! Ήθελε να μάθει πληροφορίες για το Γκροζνυ, καθώς είχε ακούσει για την τσετσενία οτι είναι βαριά μουσουλμανική ταραχώδεις περιοχή (είναι και γυναίκα...) . Επίσης ήθελε να τις πούμε αν υπήρχαν βενζινάδικα στην διαδρομή της κλπ.
Είναι απίστευτο το συναίσθημα σε μια στέπα στο πουθενά να γνωριζεις μεγάλους ταξιδιώτες. Ερχόταν απ τα Παμίρ κάνοντας την ανάποδη διαδρομή!
Τούμπανο το 310!
Άφησα την κάμερα στον καθρέπτη να γράφει...
Αφου τα είπαμε τραβήξαμε ο καθένας το δικό του δρόμο, η λαχτάρα μας να βρεθούμε στην ''στέγη του κόσμου'' (Τhe roof of the world οπως την ονομάζουν) όλο και μεγάλωνε μετά από τέτοιες συναντήσεις....
Υπήρχε αστυνομία σε 1-2 σημεία και έκανε ελέγχους κυρίως στα φορτηγά, εμάς δεν μας ξανασταμάτησε κανεις!
Άλλη μια στάση στεπινγκ!
Σε κάποιο σημείο είδαμε κι εμείς τις αποξηραμένες λίμνες από αλάτι. Επειδή το υψόμετρο του εδάφους είναι χαμηλότερο από αυτό της θάλασσας ( Κασπίας), δημιουργούνται αυτές τεράστιες αλυκές. (δημιουργούν ένα αυλάκι μέχρι την θάλασσα, αφήνουν το νερό να κυλήσει λόγω διαφοράς υψομέτρου στην αλυκή και μετά το κλείνουν πάλι).
Φτάνοντας σιγά σιγά στο Αστραχάν περνάμε τον μεγάλο Βόλγα ποταμό
Ο Βόλγας, είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης τόσο σε μήκος όσο και σε παροχή νερού και λεκάνη απορροής. Διαρρέει την κεντρική Ρωσία, εκβάλλει στην Κασπία θάλασσα και θεωρείται ευρέως ως ο εθνικός ποταμός της Ρωσίας..Κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν Ρας, Ρα ή Ρως και κατά τον μεσαίωνα οι Τάταροι τον ονόμαζαν Άτελ, Έτελ ή Ίτελ.
Έντεκα από τις είκοσι μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσίας, ανάμεσά τους η πρωτεύουσα Μόσχα, βρίσκονται στη λεκάνη απορροής του Βόλγα.
Μερικοί από τους μεγαλύτερους υδατοταμιευτήρες του κόσμου βρίσκονται κατά μήκος του Βόλγα.
Πηγάζοντας από τους Λόφους Βαλντάι, από υψόμετρο 225 μέτρων, βορειοδυτικά της Μόσχας και περίπου 320 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αγίας Πετρούπολης, ο Βόλγας περνάει προς ανατολάς από τη Λίμνη Στερτς και τις πόλεις Τβερ, Ντουμπνά, Ριμπίνσκ, Γιαροσλάβλ , Νίζνι Νόβγκοροντ και Καζάν. Στο διάστημα αυτό ονομάζεται Άνω Βόλγας. Από το Καζάν στρέφεται προς νότο, προσπερνάει το Ουλιάνοφσκ, το Τολιάττι, τη Σαμάρα, το Σαράτοφ και το Βόλγκογκραντ (μέχρι εκεί ονομάζεται Μέσος Βόλγας και από εκεί μέχρι τις εκβολές του στην Κασπία θάλασσα, όπου σχηματίζει μεγάλο δέλτα, ονομάζεται Κάτω Βόλγας και εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα κάτω από το Άστραχαν, 28 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο πιο στρατηγικό του σημείο κάμπτεται προς το Ντον, εκεί όπου βρίσκεται και το Βόλγκογκραντ, πρώην Στάλιγκραντ.
Κι όμως εδώ στις διαβάσεις σταματάνε όλοι, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είμαστε σε τριτοκοσμικό στάδιο όσο αφορά την οδηγική παιδεία!
Μείναμε στο καταπληκτικό Inn Ashgabat με 17 ευρώ το δίκλινο με πρωινό και τα μωρά κλεισμένα μέσα!
Ο Βόλγας, είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης τόσο σε μήκος όσο και σε παροχή νερού και λεκάνη απορροής. Διαρρέει την κεντρική Ρωσία, εκβάλλει στην Κασπία θάλασσα και θεωρείται ευρέως ως ο εθνικός ποταμός της Ρωσίας..Κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν Ρας, Ρα ή Ρως και κατά τον μεσαίωνα οι Τάταροι τον ονόμαζαν Άτελ, Έτελ ή Ίτελ.
Έντεκα από τις είκοσι μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσίας, ανάμεσά τους η πρωτεύουσα Μόσχα, βρίσκονται στη λεκάνη απορροής του Βόλγα.
Μερικοί από τους μεγαλύτερους υδατοταμιευτήρες του κόσμου βρίσκονται κατά μήκος του Βόλγα.
Πηγάζοντας από τους Λόφους Βαλντάι, από υψόμετρο 225 μέτρων, βορειοδυτικά της Μόσχας και περίπου 320 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αγίας Πετρούπολης, ο Βόλγας περνάει προς ανατολάς από τη Λίμνη Στερτς και τις πόλεις Τβερ, Ντουμπνά, Ριμπίνσκ, Γιαροσλάβλ , Νίζνι Νόβγκοροντ και Καζάν. Στο διάστημα αυτό ονομάζεται Άνω Βόλγας. Από το Καζάν στρέφεται προς νότο, προσπερνάει το Ουλιάνοφσκ, το Τολιάττι, τη Σαμάρα, το Σαράτοφ και το Βόλγκογκραντ (μέχρι εκεί ονομάζεται Μέσος Βόλγας και από εκεί μέχρι τις εκβολές του στην Κασπία θάλασσα, όπου σχηματίζει μεγάλο δέλτα, ονομάζεται Κάτω Βόλγας και εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα κάτω από το Άστραχαν, 28 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο πιο στρατηγικό του σημείο κάμπτεται προς το Ντον, εκεί όπου βρίσκεται και το Βόλγκογκραντ, πρώην Στάλιγκραντ.
Κι όμως εδώ στις διαβάσεις σταματάνε όλοι, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είμαστε σε τριτοκοσμικό στάδιο όσο αφορά την οδηγική παιδεία!
Μείναμε στο καταπληκτικό Inn Ashgabat με 17 ευρώ το δίκλινο με πρωινό και τα μωρά κλεισμένα μέσα!
Αφού
ξεκουραζόμαστε, μας καλεί η ρεσεψιονιστ ταξί να μας κατεβάσει στο
κέντρο, την ρωτήσαμε πόσο θα έχει μεχρι κατώ, 1,20 ευρω μας λέει Κάλεσε 4 να πάμε συνοδεία σαν ''VIP''
Ο ταξιτζής τρελό γέλιο, όλα τα λεφτά, πως συνεννοουμασταν ούτε κατάλαβα ποτέ, αλλά βγάλαμε άκρη παρολαυτά (άμα υπάρχει καλή διάθεση όλα γίνονται!)
Φυσικά με το που μπήκαμε Ρωσία όλοι μας ρωτούσαν откуда (ακτκουντα,
δλδ από που είστε? ) ε τότε θυμήθηκα το ταξιδιωτικό των παιδιών (Αρκουda
απ τα Σταν) Το ίδιο συνεχίστηκε και σε όλα τα Σταν φυσικα...! Πλέον το είχαμε μάθει
Μας πάει ακριβώς στο Κρεμλίνο!
Για αιώνες, το Κρεμλίνο του Αστραχάν ήταν απρόσιτο οχυρό στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ρωσίας. Σειρά ιστορικών γεγονότων συνδέονται με το φρούριο, τα "προβλήματα" στη Ρωσία και την εξέγερση των αγροτών που οδήγησε ο Στάπαν Ραζίν τον 17ο αιώνα, η μετατροπή του τσάρου Πέτρου της Μεγάλης Περίοδου, η εξέγερση το 1705-1706, η ανάπτυξη του κασπικού ναυτικού τον 18ο αιώνα, και η ενίσχυση των συνόρων της χώρας και είσοδος σε τμήμα των ρωσικών εδαφών του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Το 1552 ο Τσάρος Ιβάν IV κατέκτησε το Καζάν Χανάτε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ρωσικά στρατεύματα πήραν το Αστραχάν. Όταν προσχώρησε η περιοχή του Μέσου και Κάτω Βόλγα, το τμήμα της Μόσχας απέκτησε πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα, στα νέα εδάφη άρχισε να αναδύεται και να ενισχύεται η ρωσική πόλη. Η πρώτη κατασκευή του Κρεμλίνου ξεκίνησε το 1587- 1588 υπό την καθοδήγηση του σαπφάρου. Έφτιαξε το πρώτο ξύλινο φρούριο με ισχυρούς στερεούς τοίχους και πύργους. Ο τόπος κατασκευής επιλέχθηκε στο λόφο, γνωστό ως "Rabbit" ή "Zayachii" στα ρωσικά. Ήταν σίγουρα το καλύτερο μέρος για να χτιστεί το φρούριο, γιατί από τα δυτικά και τα βόρεια ο λόφος περιβάλλεται από τον ποταμό Βόλγα και νότια και ανατολικά - από λίμνες και έλη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ivan IV The Terrible και του Boris Godunov το ξύλινο φρούριο ξαναχτίστηκε σε πέτρινο. Για την ανάπτυξη των τοίχων και των πύργων του Κρεμλίνου, οι κρατικοί επίσημοι πλοίαρχοι κατευθύνονταν από τη Μόσχα στο Αστραχάν. Οι αρχηγοί της δημιουργίας και σχεδιασμού του πέτρινου φρουρίου ήταν ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Βελιααμινόφ, ο Γρηγορίου Οβτσίν και ο δάσκαλος Ντε Γκουμπαστιέ. Για καλύτερα αποτελέσματα, τα στελέχη χρησιμοποίησαν τα παλιά, αλλά πολύ ισχυρά πέλματα από τατάρ, τα οποία έφεραν από τα ερείπια των πόλεων των πόλεων Golden Horde. Η πέτρινη ακρόπολη χτίστηκε από τον τύπο του Κρεμλίνου της Μόσχας.
Άρχισαν τα ''όργανα''
Σιγά σιγά προχωρήσαμε προς τον Βόλγα
Σιγά σιγά συναντάμε διάφορα Ρωσικά αξιοθέατα
φτάσαμε στον Βόλγα
Πολύς κόσμος παραλιακά του ποταμού
Φώτο στη φώτο
Σελφάρει το κορίτσι
Κάλεσε 4 να πάμε συνοδεία σαν ''VIP'' Ο ταξιτζής τρελό γέλιο, όλα τα λεφτά, πως συνεννοουμασταν ούτε κατάλαβα ποτέ, αλλά βγάλαμε άκρη παρολαυτά (άμα υπάρχει καλή διάθεση όλα γίνονται!
)
Φυσικά με το που μπήκαμε Ρωσία όλοι μας ρωτούσαν откуда (ακτκουντα,
δλδ από που είστε? ) ε τότε θυμήθηκα το ταξιδιωτικό των παιδιών (Αρκουda
απ τα Σταν) Το ίδιο συνεχίστηκε και σε όλα τα Σταν φυσικα...! Πλέον το είχαμε μάθει
Μας πάει ακριβώς στο Κρεμλίνο!
Για αιώνες, το Κρεμλίνο του Αστραχάν ήταν απρόσιτο οχυρό στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ρωσίας. Σειρά ιστορικών γεγονότων συνδέονται με το φρούριο, τα "προβλήματα" στη Ρωσία και την εξέγερση των αγροτών που οδήγησε ο Στάπαν Ραζίν τον 17ο αιώνα, η μετατροπή του τσάρου Πέτρου της Μεγάλης Περίοδου, η εξέγερση το 1705-1706, η ανάπτυξη του κασπικού ναυτικού τον 18ο αιώνα, και η ενίσχυση των συνόρων της χώρας και είσοδος σε τμήμα των ρωσικών εδαφών του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Το 1552 ο Τσάρος Ιβάν IV κατέκτησε το Καζάν Χανάτε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ρωσικά στρατεύματα πήραν το Αστραχάν. Όταν προσχώρησε η περιοχή του Μέσου και Κάτω Βόλγα, το τμήμα της Μόσχας απέκτησε πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα, στα νέα εδάφη άρχισε να αναδύεται και να ενισχύεται η ρωσική πόλη. Η πρώτη κατασκευή του Κρεμλίνου ξεκίνησε το 1587- 1588 υπό την καθοδήγηση του σαπφάρου. Έφτιαξε το πρώτο ξύλινο φρούριο με ισχυρούς στερεούς τοίχους και πύργους. Ο τόπος κατασκευής επιλέχθηκε στο λόφο, γνωστό ως "Rabbit" ή "Zayachii" στα ρωσικά. Ήταν σίγουρα το καλύτερο μέρος για να χτιστεί το φρούριο, γιατί από τα δυτικά και τα βόρεια ο λόφος περιβάλλεται από τον ποταμό Βόλγα και νότια και ανατολικά - από λίμνες και έλη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ivan IV The Terrible και του Boris Godunov το ξύλινο φρούριο ξαναχτίστηκε σε πέτρινο. Για την ανάπτυξη των τοίχων και των πύργων του Κρεμλίνου, οι κρατικοί επίσημοι πλοίαρχοι κατευθύνονταν από τη Μόσχα στο Αστραχάν. Οι αρχηγοί της δημιουργίας και σχεδιασμού του πέτρινου φρουρίου ήταν ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Βελιααμινόφ, ο Γρηγορίου Οβτσίν και ο δάσκαλος Ντε Γκουμπαστιέ. Για καλύτερα αποτελέσματα, τα στελέχη χρησιμοποίησαν τα παλιά, αλλά πολύ ισχυρά πέλματα από τατάρ, τα οποία έφεραν από τα ερείπια των πόλεων των πόλεων Golden Horde. Η πέτρινη ακρόπολη χτίστηκε από τον τύπο του Κρεμλίνου της Μόσχας.
Άρχισαν τα ''όργανα''
Σιγά σιγά προχωρήσαμε προς τον Βόλγα
Σιγά σιγά συναντάμε διάφορα Ρωσικά αξιοθέατα
φτάσαμε στον Βόλγα
Πολύς κόσμος παραλιακά του ποταμού
Φώτο στη φώτο
Σελφάρει το κορίτσι
Στην πλατεία είχε μουσικό φεστιβάλ
Βρουμ Βρουμ!
Ο ήλιος είχε πέσει και τα χρώματα του ουρανού χρωμάτιζαν τον Βόλγα, ήταν μαγευτικά!
Πήρα το κορίτσι με το σκύλο και πήγαμε ραντεβουδάκι!
Μετά από αρκετό περπάτημα ήρθε η ώρα της μάσας
, αλλά και της επικοινωνίας του Κώστα με το κορίτσι του 
Αφού φάγαμε αναχωρήσαμε σιγά σιγά προς το κέντρο να βρούμε κανένα ταξι, αλλά ταξί πουθενά! Ρωτάμε κάτι νεαρούς Ρώσους, που ειναι η πιάτσα ρε παιδιά? Σε άπταιστα ρωσικά ε?
Μας λένε εδώ τα ταξί έρχονται μόνο με ραντεβού! Ωχ λέω πως θα πάρουμε
τηλ, τι θα πούμε, που κανείς δεν καταλαβαίνει γρι αγγλικά? Οι νεαροί
ευτυχώς μιλούσαν...μας λένε μισό λεπτο θα πάρουμε απ το κινητό μας να
μην χρεωθείτε Roaming! Μπραβο ρε παιδια ευχαριστούμε! Μέχρι να ρθει το
ταξι μας κάνουν την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου...откуда ты??
Grecia!!! Ooooo from so far away!! Τρελάθηκαν! Μιλήσαμε για μηχανές
καθώς ο ένας είχε, ώσπου φάνηκε το ταξί. Αποχαιρετιστήκαμε και μπήκαμε
σε ένα πολιτικό αμάξι που ούτε το έκανες για ταξι! Ο οδηγός φλύαρος
(άχνα δεν έβγαλε του δείξαμε την κάρτα του ξενοδοχείου, που πάντα
παίρνουμε μαζί για παν ενδεχόμενο) μας ''πέταξε'' κυριολεκτικά στο
ξενοδοχείο! Πραγματικά έμεινα άναυδος από το Αστραχάν, περνώντας απο τις στέπες νόμιζα οτι θα καταλήξουμε σε κάποια παρακμιακή πόλη. Σίγουρα ο Βόλγας και οι εκβολές του στην Κασπία έχουν παίξει την σημασία τους...
ΤΕΛΟΣ 6ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 7η, 8 Αυγούστου 2018
Αστραχάν - Ατιράου
Χλμ ημέρας 375
Σήμερα περνάμε σύνορα και μπαίνουμε Καζακστάν, τα χλμ δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά, αλλά οι δρόμοι αρχίζουν και γίνονται αρκετά χάλια! Επίσης εμπιστευόμαστε καλύτερα το google maps το οποίο μας λέει μπαίνοντας Καζακστάν να πάμε απ τον κάτω δρόμο κι όχι απ τον Α27 γιατί μάλλον θα ήταν σε αθλία κατάσταση! Έτσι και κάναμε! (Οχι ότι αυτός που μπήκαμε ήταν χαλί αλλά οκ φαντάζομαι τον άλλο)
Βγαίνουμε από Αστραχάν
Και φτάνουμε στην πλωτή γέφυρα για να περάσουμε ένα παραπόταμο του Βόλγα (Buzan river) , υπάρχει και κανονική γέφυρα πιο πάνω στη Novourusovka αλλά έπρεπε να κάνεις κύκλο. Στην πλωτή γέφυρα υπάρχει στην αρχή γκισέ και δίνεις ένα μικρό αντίτιμο (πρέπει να ήταν 1-2 δολάρια). Η γέφυρα βέβαια μπαλατζάρει ανάλογα με τον καιρό αλλά και το βάρος των οχημάτων, αν έχει κακό καιρό με ανέμους τα νερά μπαίνουν μέσα στη γέφυρα . Εμάς το πέρασμα ήταν ήπιο με ελαφρύ μπαλατζάρισμα
Άλλο ένα stop control βγαίνοντας απ την Ρωσία
Κι ακόμα ένα (Συνεχείς ο έλεγχος διαβατηρίων, χαρτιών μηχανής επίσης σου δίνουν ένα χαρτάκι για τη μηχανή να το δώσεις στα σύνορα )
Απαγορεύεται λέει η φωτογράφιση, άκου κει πράματα!
Με τους Ρώσους ξεμπερδέψαμε γρήγορα καθώς βγαίναμε απ την χώρα τους, το μόνο άξιο αναφοράς ήταν ότι στο χαρτί που είχα συμπληρώσει μπαίνοντας στη Ρωσία έιχα γράψει οτι θα έμενα Grozny (σαν πρώτη διανυκτέρευση). Οταν το είδε η αξιωματικός στο έβγα με ρώτησε ψιλοκαχύποπτα γιατί μείναμε εκεί! Φυσικά τους ενοχλεί το γεγονός οτι είναι η πρωτεύουσα της μη αναγνωρισμένης απ αυτούςΤσετσενίας και δεν θέλουν οι ρώσοι να το βλεπουν πουθενά! Βέβαια της εξήγησα οτι απλά μείναμε εκεί ένα βράδυ γιατί έπρεπε να διανυκτερεύσουμε κάπου ώντας βρισκόμενοι σε roadtrip! Γι αυτό αν πάει κάποιος προς τα κεί ας γραψει Βλαδικαβκαζ κι ας διανυκτερευσει στο Grozny, έτσι για να μην δημιουργηθεί απ το πουθενα θέμα!
Φτάνοντας στα σύνοραΚαζακστάν
Περάσαμε και απ τα σύνορα του Καζακσταν χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, ένας καθιερωμένος μικρός έλεγχος αποσκευών (ίσα που ανοίγεις και δείχνεις τα πάνω πάνω και τους λες τι έχεις μέσα)
Με το που περάσαμε μας την έπεσαν οι ντόπιοι για να αλλάξουμε χρήματα. Γνωρίζαμε από πριν την ισοτιμία και έτσι κάναμε μερικά δολαρια σε τοπικό νόμισμα
Όπως αναφέρω και στην αρχή (για την κάθε χώρα) βγάλαμε οδική ασφάλεια για τις μηχανες σε κάτι κοντέινερ που υπήρχαν μετά τα σύνορα δεξιά, αφού καποιοι ντόπιοι φώναξαν τον τοπικό ασφαλιστή (τωρα αυτό που τυπώνει για ασφάλεια δεν ξέρω κατά πόσο θα σε καλύψει βέβαια, ή απλά είναι ένα καλό προσάναμμα )
Εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομιζω) Κόστος 18 δολάρια. (πάντα έμπαινε ένας ένας μέσα κι ο άλλος φυλούσε τα πράγματα, εκτός απ τα σύνορα που παίρναμε μαζί μέσα στα γραφεία , φωτογραφική και τσαντάκι απ το tankbag αλλά και το κράνος )
Μετά που τελειώσαμε με τις ασφάλειες κλπ, μια ομαδική με τον κόσμο που μας περιτριγύριζε (κλασικά) σε κάθε στάση σύνορο και ήθελε να μάθει από που ερχόμασταν, φυσικά μόλις άκουγαν Grecia γούρλωναν τα μάτια και μια έκπληξη ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό τους. ΌΛΟΙ όμως παντού ήξεραν την GRECIA (γκρέτσια) και εξέφραζαν θαυμασμό γι αυτήν...
Αστραχάν - Ατιράου
Χλμ ημέρας 375
Σήμερα περνάμε σύνορα και μπαίνουμε Καζακστάν, τα χλμ δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά, αλλά οι δρόμοι αρχίζουν και γίνονται αρκετά χάλια! Επίσης εμπιστευόμαστε καλύτερα το google maps το οποίο μας λέει μπαίνοντας Καζακστάν να πάμε απ τον κάτω δρόμο κι όχι απ τον Α27 γιατί μάλλον θα ήταν σε αθλία κατάσταση! Έτσι και κάναμε! (Οχι ότι αυτός που μπήκαμε ήταν χαλί αλλά οκ φαντάζομαι τον άλλο
)Βγαίνουμε από Αστραχάν
Και φτάνουμε στην πλωτή γέφυρα για να περάσουμε ένα παραπόταμο του Βόλγα (Buzan river) , υπάρχει και κανονική γέφυρα πιο πάνω στη Novourusovka αλλά έπρεπε να κάνεις κύκλο. Στην πλωτή γέφυρα υπάρχει στην αρχή γκισέ και δίνεις ένα μικρό αντίτιμο (πρέπει να ήταν 1-2 δολάρια). Η γέφυρα βέβαια μπαλατζάρει ανάλογα με τον καιρό αλλά και το βάρος των οχημάτων, αν έχει κακό καιρό με ανέμους τα νερά μπαίνουν μέσα στη γέφυρα
. Εμάς το πέρασμα ήταν ήπιο με ελαφρύ μπαλατζάρισμα
Άλλο ένα stop control βγαίνοντας απ την Ρωσία
Κι ακόμα ένα (Συνεχείς ο έλεγχος διαβατηρίων, χαρτιών μηχανής επίσης σου δίνουν ένα χαρτάκι για τη μηχανή να το δώσεις στα σύνορα )
Απαγορεύεται λέει η φωτογράφιση, άκου κει πράματα!
Με τους Ρώσους ξεμπερδέψαμε γρήγορα καθώς βγαίναμε απ την χώρα τους, το μόνο άξιο αναφοράς ήταν ότι στο χαρτί που είχα συμπληρώσει μπαίνοντας στη Ρωσία έιχα γράψει οτι θα έμενα Grozny (σαν πρώτη διανυκτέρευση). Οταν το είδε η αξιωματικός στο έβγα με ρώτησε ψιλοκαχύποπτα γιατί μείναμε εκεί! Φυσικά τους ενοχλεί το γεγονός οτι είναι η πρωτεύουσα της μη αναγνωρισμένης απ αυτούςΤσετσενίας και δεν θέλουν οι ρώσοι να το βλεπουν πουθενά! Βέβαια της εξήγησα οτι απλά μείναμε εκεί ένα βράδυ γιατί έπρεπε να διανυκτερεύσουμε κάπου ώντας βρισκόμενοι σε roadtrip! Γι αυτό αν πάει κάποιος προς τα κεί ας γραψει Βλαδικαβκαζ κι ας διανυκτερευσει στο Grozny, έτσι για να μην δημιουργηθεί απ το πουθενα θέμα!
Φτάνοντας στα σύνοραΚαζακστάν
Περάσαμε και απ τα σύνορα του Καζακσταν χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, ένας καθιερωμένος μικρός έλεγχος αποσκευών (ίσα που ανοίγεις και δείχνεις τα πάνω πάνω και τους λες τι έχεις μέσα)
Με το που περάσαμε μας την έπεσαν οι ντόπιοι για να αλλάξουμε χρήματα. Γνωρίζαμε από πριν την ισοτιμία και έτσι κάναμε μερικά δολαρια σε τοπικό νόμισμα
Όπως αναφέρω και στην αρχή (για την κάθε χώρα) βγάλαμε οδική ασφάλεια για τις μηχανες σε κάτι κοντέινερ που υπήρχαν μετά τα σύνορα δεξιά, αφού καποιοι ντόπιοι φώναξαν τον τοπικό ασφαλιστή
(τωρα αυτό που τυπώνει για ασφάλεια δεν ξέρω κατά πόσο θα σε καλύψει βέβαια, ή απλά είναι ένα καλό προσάναμμα ) Εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομιζω) Κόστος 18 δολάρια. (πάντα έμπαινε ένας ένας μέσα κι ο άλλος φυλούσε τα πράγματα, εκτός απ τα σύνορα που παίρναμε μαζί μέσα στα γραφεία , φωτογραφική και τσαντάκι απ το tankbag αλλά και το κράνος )
Μετά που τελειώσαμε με τις ασφάλειες κλπ, μια ομαδική με τον κόσμο που μας περιτριγύριζε (κλασικά) σε κάθε στάση σύνορο και ήθελε να μάθει από που ερχόμασταν, φυσικά μόλις άκουγαν Grecia γούρλωναν τα μάτια και μια έκπληξη ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό τους. ΌΛΟΙ όμως παντού ήξεραν την GRECIA (γκρέτσια) και εξέφραζαν θαυμασμό γι αυτήν...
Με το που μπήκαμε Καζακστάν να και οι πρώτες καμήλες! (Δικάμπουρες παρακαλώ, πως λέμε με 2 εκκεντροφορους, κατι τέτοιο )
Μέχρι τότε και πρίν τα σύνορα δεν είχαμε δει καμία, αμέσως μετά τα υπήρχαν παντού! Περίεργο!
Εδώ φαίνονται και τα χαρακτηριστικά μπουκάλια μου με νερό @alfa7
Καθώς συνεχίσαμε, να σου και τα πρώτα νεκροταφεία στην στέπα στο πουθενά! Χαρακτηριστικά τα κτίσματα σε κάθε μουσουλμανικό τάφο - μαυσωλείο (όσο πιο μεγάλο και πλούσιο κτίσμα τόσο, ''μεγάλος'' και ''πλούσιος'' ο εκλιπών)
Χαιρετούρες κορναρίσματα απ όλους που μας έβλεπαν
Οι δρόμοι κάπως βομβαρδισμένοι!! Έπρεπε να έχεις συνεχώς τα μάτια σου 114 μην πέσεις σε καμιά τρούπα και πληγώσεις ζάντα λάστιχο!
Οδηγούσαμε όρθιοι σε πολλές περιπτώσεις για να γλιτώσουμε το κοπάνημα!
Πετύχαμε και πολλά άλογα ελεύθερα στους δρόμους και στα λιβάδια!
κι άλλα κτίσματα μαυσωλεία στο πουθενά
Μια άλλη δυσκολία που ήθελε πολύ προσοχή ήταν οι νταλίκες που συναντούσαμε! Έκαναν κι αυτές ζικ ζακ για να αποφύγουν τις ανωμαλίες του δρόμου, αφου τσέκαρα οτι με έβλεπαν προσπερνούσα άλλοτε απο δεξιά άλλοτε από αριστερά (εξαρτάται που πήγαινε η νταλικα) Βέβαια μας έκαναν χάλια με την σκόνη που σήκωναν, γι αυτο όσο μπορούσαμε περνούσαμε γρήγορα!
Σκόρπια σπίτια στην στέπα, με τους ανθρώπους πάντα να μας φωνάζουν και να μας χαιρετάνε
)Μέχρι τότε και πρίν τα σύνορα δεν είχαμε δει καμία, αμέσως μετά τα υπήρχαν παντού! Περίεργο!
Εδώ φαίνονται και τα χαρακτηριστικά μπουκάλια μου με νερό @alfa7
Καθώς συνεχίσαμε, να σου και τα πρώτα νεκροταφεία στην στέπα στο πουθενά! Χαρακτηριστικά τα κτίσματα σε κάθε μουσουλμανικό τάφο - μαυσωλείο (όσο πιο μεγάλο και πλούσιο κτίσμα τόσο, ''μεγάλος'' και ''πλούσιος'' ο εκλιπών
)
Χαιρετούρες κορναρίσματα απ όλους που μας έβλεπαν
Οι δρόμοι κάπως βομβαρδισμένοι!!
Έπρεπε να έχεις συνεχώς τα μάτια σου 114 μην πέσεις σε καμιά τρούπα και πληγώσεις ζάντα λάστιχο!
Οδηγούσαμε όρθιοι σε πολλές περιπτώσεις για να γλιτώσουμε το κοπάνημα!
Πετύχαμε και πολλά άλογα ελεύθερα στους δρόμους και στα λιβάδια!
κι άλλα κτίσματα μαυσωλεία στο πουθενά
Μια άλλη δυσκολία που ήθελε πολύ προσοχή ήταν οι νταλίκες που συναντούσαμε! Έκαναν κι αυτές ζικ ζακ για να αποφύγουν τις ανωμαλίες του δρόμου, αφου τσέκαρα οτι με έβλεπαν προσπερνούσα άλλοτε απο δεξιά άλλοτε από αριστερά (εξαρτάται που πήγαινε η νταλικα
) Βέβαια μας έκαναν χάλια με την σκόνη που σήκωναν, γι αυτο όσο μπορούσαμε περνούσαμε γρήγορα!
Σκόρπια σπίτια στην στέπα, με τους ανθρώπους πάντα να μας φωνάζουν και να μας χαιρετάνε
Συνεχίσαμε να βλέπουμε αυτά τα συμπαθή τετράποδα, κάποια ήταν πιο κοινωνικά και τα πλησιάζαμε περισσότερο
ΟΕ σταμπαρισμένη ήταν αυτη!
Η Αχανής στέπα προσφέρεται για τέτοιου είδους φώτο (κλικ για μεγέθυνση)
Στάσεις για ξεμούδιασμα γιατι οι τεράστιες ευθείες άρχιζαν να κουράζουν!
Η από τρούπα θα πάς ή από καμήλα
Όσο απομακρυνόμασταν από τον Βόλγα τόσο το τοπίο γινόταν πιο άγονο και αφιλόξενο. Το μόνο που έβλεπε κανείς συνέχεια ήταν πετρελαιοπηγές αφού είναι γνωστό ότι η Κασπιακή ακτή έχει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφός της
Πέρασμα από διάφορα χωριουδάκια στη στέπα, η φτώχεια ήταν παντού εμφανής
Δρομοι....
από βενζινάδικα πάντως δεν είχαμε θέμα, όλο και κάπου βρίσκαμε! (εδώ φαίνεται ένα στ'αριστερά)
Και επιτέλους το απογευματάκι σιγά σιγά φτάνουμε στο Ατιράου!
Η πόλη σε πρώτη όψη φαίνοταν αρκετά φτωχή, σωλήνες φυσικού αερίου που περνάνε έτσι σε κάθε πόλη (άμα πέσεις πάνω τι γινεταί??)
Μείναμε στο πολύ καλό Hotel Resort Dostyk, με 23 εύρω το δίκλινο! Resort στο Ατιράου? Μεγαλεία ! Είχε και σπά μέσα Φυσικά έιχε και εσωτερική αυλή που κλείδωνε με ηλεκτρική πόρτα και κάμερες παντού, οπότε τα κορίτσια ήταν προστατευμένα!
ΟΕ σταμπαρισμένη ήταν αυτη!
Η Αχανής στέπα προσφέρεται για τέτοιου είδους φώτο
(κλικ για μεγέθυνση)
Στάσεις για ξεμούδιασμα γιατι οι τεράστιες ευθείες άρχιζαν να κουράζουν!
Η από τρούπα θα πάς ή από καμήλα
Όσο απομακρυνόμασταν από τον Βόλγα τόσο το τοπίο γινόταν πιο άγονο και αφιλόξενο. Το μόνο που έβλεπε κανείς συνέχεια ήταν πετρελαιοπηγές αφού είναι γνωστό ότι η Κασπιακή ακτή έχει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφός της
Πέρασμα από διάφορα χωριουδάκια στη στέπα, η φτώχεια ήταν παντού εμφανής
Δρομοι....
από βενζινάδικα πάντως δεν είχαμε θέμα, όλο και κάπου βρίσκαμε! (εδώ φαίνεται ένα στ'αριστερά)
Και επιτέλους το απογευματάκι σιγά σιγά φτάνουμε στο Ατιράου!
Η πόλη σε πρώτη όψη φαίνοταν αρκετά φτωχή, σωλήνες φυσικού αερίου που περνάνε έτσι σε κάθε πόλη (άμα πέσεις πάνω τι γινεταί??
)
Μείναμε στο πολύ καλό Hotel Resort Dostyk, με 23 εύρω το δίκλινο! Resort στο Ατιράου? Μεγαλεία !
Είχε και σπά μέσα Φυσικά έιχε και εσωτερική αυλή που κλείδωνε με ηλεκτρική πόρτα και κάμερες παντού, οπότε τα κορίτσια ήταν προστατευμένα!
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο κατεβήκαμε με τα πόδια στην πόλη.
Το σύγχρονο Atyrau φημίζεται για τις βιομηχανίες πετρελαίου και ιχθύων του. Έχει 154.100 κατοίκους (2007), αποτελούμενο από 90% εθνοκαζάκους, οι υπόλοιποι είναι κυρίως Ρώσοι και άλλες εθνικές ομάδες όπως οι Τατάροι και οι Ουκρανοί.
Υπάρχουν φτωχίές γενικά γειτονίες ενώ κατεβαίνοντας στο ποτάμι η εικόνα αλλάζει προς το καλύτερο
Φτάνοντας στην πλατεία, μας είχε πιάσει πείνα, κι εκί ακριβώς βλέπουμε μια γνωστή αλυσίδα μπεργκεράδικων
Έτσι σήμερα το μενού είχε Καζάκικα Burger King, μας είχε λήψει το ''burger πατάτες κόκα κόλα''! Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα χε τέτοιες αλυσίδες εδώ, κι όμως! Με 3-4 δολάρια σκάσαμε! Το ένα burger (το κλασικό ) νομίζω είχε 60 λεπτά του ευρώ
Φεύγοντας κατεβαίνουμε προς το ποτάμι, αφού ακούγαμε από κάπου δυνατή μουσική!
Φτάσαμε στο ποτάμι (Ουράλης), η μουσική ακουγόταν τελικά απο κεί
O Ουράλης είναι ποταμός της νότιας Ρωσίας, που πηγάζει από τα Ουράλια όρη και χύνεται στην Κασπία Θάλασσα. Ο ποταμός, καθώς και τα Ουράλια, στα οποία οφείλει και το όνομά του, αποτελούν τα φυσικά σύνορα που χωρίζουν την Ασία από την Ευρώπη. Το συνολικό μήκος του είναι 2.534 χιλιόμετρα.
Ο Ουράλης είναι πλωτός σε μια απόσταση 1.500 χλμ. από τις εκβολές του. Αποτελεί μια από τις βασικές εμπορικές οδούς μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, μέσω της οποίας διακινούνται σιτηρά, κτηνοτροφικά προϊόντα και διάφορα είδη ψαριών.
Καθώς έπεφτε ο ήλιος μας χάριζε απίστευτα χρώματα ν(όπως και στο Αστραχάν αλλά ακόμα πιο έντονα)!
Κοντά στο ποτάμι διακρινόντουσαν σύγχρονα κτίρια, η εικόνα είχε αλλάξει εντελώς απ την φτωχή γειτονιά του ξενοδοχείου! Αφού ακόμα κι εγώ υποτίμησα αυτή την πόλη, βλέποντας αρχικά τις φτωχές γειτονιές κι έτσι δεν πήρα την DSLR μαζί μου ( έχει αρκετό βάρος και κουράζει όταν κουβαλάς συνεχεία σε τόσο περπάτημα την μηχανή και τους φακούς) αλλά μόνο το κινητό!
Στην πλατεία κάτω είχε μουσικό φεστιβάλ, οπως και στο Αστραχάν! Πολύς κόσμος και ωραία ατμόσφαιρα, με αρκετά παιδάκια και νεολαία!
Υπήρχε και αστυνομία για ασφάλεια, πραγματικά αυτή η πόλη μας εξέπληξε θετικά καθώς την περιμέναμε πολύ χειρότερη!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο σιγά σιγά ,καθώς η κούραση μας είχε καταβάλει
ΤΕΛΟΣ 7ης ΗΜΕΡΑΣ
Το σύγχρονο Atyrau φημίζεται για τις βιομηχανίες πετρελαίου και ιχθύων του. Έχει 154.100 κατοίκους (2007), αποτελούμενο από 90% εθνοκαζάκους, οι υπόλοιποι είναι κυρίως Ρώσοι και άλλες εθνικές ομάδες όπως οι Τατάροι και οι Ουκρανοί.
Υπάρχουν φτωχίές γενικά γειτονίες ενώ κατεβαίνοντας στο ποτάμι η εικόνα αλλάζει προς το καλύτερο
Φτάνοντας στην πλατεία, μας είχε πιάσει πείνα, κι εκί ακριβώς βλέπουμε μια γνωστή αλυσίδα μπεργκεράδικων
Έτσι σήμερα το μενού είχε Καζάκικα Burger King, μας είχε λήψει το ''burger πατάτες κόκα κόλα''! Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα χε τέτοιες αλυσίδες εδώ, κι όμως! Με 3-4 δολάρια σκάσαμε! Το ένα burger (το κλασικό ) νομίζω είχε 60 λεπτά του ευρώ
Φεύγοντας κατεβαίνουμε προς το ποτάμι, αφού ακούγαμε από κάπου δυνατή μουσική!
Φτάσαμε στο ποτάμι (Ουράλης), η μουσική ακουγόταν τελικά απο κεί
O Ουράλης είναι ποταμός της νότιας Ρωσίας, που πηγάζει από τα Ουράλια όρη και χύνεται στην Κασπία Θάλασσα. Ο ποταμός, καθώς και τα Ουράλια, στα οποία οφείλει και το όνομά του, αποτελούν τα φυσικά σύνορα που χωρίζουν την Ασία από την Ευρώπη. Το συνολικό μήκος του είναι 2.534 χιλιόμετρα.
Ο Ουράλης είναι πλωτός σε μια απόσταση 1.500 χλμ. από τις εκβολές του. Αποτελεί μια από τις βασικές εμπορικές οδούς μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, μέσω της οποίας διακινούνται σιτηρά, κτηνοτροφικά προϊόντα και διάφορα είδη ψαριών.
Καθώς έπεφτε ο ήλιος μας χάριζε απίστευτα χρώματα ν(όπως και στο Αστραχάν αλλά ακόμα πιο έντονα)!
Κοντά στο ποτάμι διακρινόντουσαν σύγχρονα κτίρια, η εικόνα είχε αλλάξει εντελώς απ την φτωχή γειτονιά του ξενοδοχείου! Αφού ακόμα κι εγώ υποτίμησα αυτή την πόλη, βλέποντας αρχικά τις φτωχές γειτονιές κι έτσι δεν πήρα την DSLR μαζί μου ( έχει αρκετό βάρος και κουράζει όταν κουβαλάς συνεχεία σε τόσο περπάτημα την μηχανή και τους φακούς) αλλά μόνο το κινητό!
Στην πλατεία κάτω είχε μουσικό φεστιβάλ, οπως και στο Αστραχάν! Πολύς κόσμος και ωραία ατμόσφαιρα, με αρκετά παιδάκια και νεολαία!
Υπήρχε και αστυνομία για ασφάλεια, πραγματικά αυτή η πόλη μας εξέπληξε θετικά καθώς την περιμέναμε πολύ χειρότερη!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο σιγά σιγά ,καθώς η κούραση μας είχε καταβάλει
ΤΕΛΟΣ 7ης ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΑ 8η, 10 Αυγούστου 2018
Atyrau - Beyneu
Χλμ ημέρας 440
Συνεχίζουμε προς Νοτιοανατολικό Καζακσταν απ τον Α27 και όπως βλέπετε κι απ το χάρτη οι ευθείες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, αρχίζουν ν' αραιώνουν οι πόλεις και τα χωριά με συνέπεια και τα βενζινάδικα! Το μόνο που βλέπεις είναι μια τεράστια στέπα οπου δεν υπήρχε κυριολεκτικά τίποτα, ελάχιστα αυτοκίνητα !
Από δω και πέρα όπου βλέπουμε βενζινάδικο, γεμίζουμε, επίσης αρχίζει συχνά ο έλεγχος στο Garmin για βενζινάδικα. Το καλό με το Garmin είναι οτι μπαίνοντας στα σημεία ενδιαφεροντος, σου βγάζει μια λίστα με τα βενζιναδικα, πόσο απέχει το καθένα χιλιομετρικά αλλά και προς τα που είναι (προσοχή σε ακτίνα, στο δρόμο μπορεί να είναι πολυ πιο μακρυά ή ακόμα να χρειαστεί και να στρίψεις σε αντίθετη κατεύθυνση). Γι αυτό θα πρέπει να ελέγξεις στο χάρτη αυτό που θα επιλέξεις, ειδικά τώρα που είναι σε αποστάσεις από 80χλμ μεχρι και 150 το ένα απ το άλλο!
Γεμίσαμε στο Ατιράου και επόμενο ανεφοδιασμό θα έχουμε στο Kulsary μετά από 220 χλμ!
Στάση για φώτο και παιχνίδια με τις καμήλες (το παίξαμε μοντέλα κι ο ένας φωτογράφιζε τον άλλο σε μια ατελείωτη ευθεία)!
Τα παιδία παίζει!
Αφού παίξαμε αρκετά, συνεχίσαμε την βαρετή και κουραστική πλέον διαδρομή! Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν πολύ καλός (Τελικά την άγονη στέπα την βαριέσαι εύκολα, στην αρχή σου κάνει εντύπωση αλλά αργότερα σε κουράζει)
Που και που βλέπαμε ολοκαίνουργια Land Cruiser
Παντού Νεκροταφεία στο πουθενά!
Πλησιάζοντας μια πόλη μετά από πολλά ''άγονα'' χιλιόμετρα
Στάση για ξεκούραση σε ένα αρκετά μεγάλο και σύγχρονο βενζινάδικο για την περιοχή, στο Kulsary! Το Beyneu ήταν μετα απο 220 χλμ οπότε δεν θα χρειαζόμασταν άλλο ανεφοδιασμό
Atyrau - Beyneu
Χλμ ημέρας 440
Συνεχίζουμε προς Νοτιοανατολικό Καζακσταν απ τον Α27 και όπως βλέπετε κι απ το χάρτη οι ευθείες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, αρχίζουν ν' αραιώνουν οι πόλεις και τα χωριά με συνέπεια και τα βενζινάδικα! Το μόνο που βλέπεις είναι μια τεράστια στέπα οπου δεν υπήρχε κυριολεκτικά τίποτα, ελάχιστα αυτοκίνητα !
Από δω και πέρα όπου βλέπουμε βενζινάδικο, γεμίζουμε, επίσης αρχίζει συχνά ο έλεγχος στο Garmin για βενζινάδικα. Το καλό με το Garmin είναι οτι μπαίνοντας στα σημεία ενδιαφεροντος, σου βγάζει μια λίστα με τα βενζιναδικα, πόσο απέχει το καθένα χιλιομετρικά αλλά και προς τα που είναι (προσοχή σε ακτίνα, στο δρόμο μπορεί να είναι πολυ πιο μακρυά ή ακόμα να χρειαστεί και να στρίψεις σε αντίθετη κατεύθυνση). Γι αυτό θα πρέπει να ελέγξεις στο χάρτη αυτό που θα επιλέξεις, ειδικά τώρα που είναι σε αποστάσεις από 80χλμ μεχρι και 150 το ένα απ το άλλο!
Γεμίσαμε στο Ατιράου και επόμενο ανεφοδιασμό θα έχουμε στο Kulsary μετά από 220 χλμ!
Στάση για φώτο και παιχνίδια με τις καμήλες (το παίξαμε μοντέλα κι ο ένας φωτογράφιζε τον άλλο σε μια ατελείωτη ευθεία)!
Τα παιδία παίζει!
Αφού παίξαμε αρκετά, συνεχίσαμε την βαρετή και κουραστική πλέον διαδρομή! Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν πολύ καλός (Τελικά την άγονη στέπα την βαριέσαι εύκολα, στην αρχή σου κάνει εντύπωση αλλά αργότερα σε κουράζει)
Που και που βλέπαμε ολοκαίνουργια Land Cruiser
Παντού Νεκροταφεία στο πουθενά!
Πλησιάζοντας μια πόλη μετά από πολλά ''άγονα'' χιλιόμετρα
Στάση για ξεκούραση σε ένα αρκετά μεγάλο και σύγχρονο βενζινάδικο για την περιοχή, στο Kulsary! Το Beyneu ήταν μετα απο 220 χλμ οπότε δεν θα χρειαζόμασταν άλλο ανεφοδιασμό
Συνεχίζοντας
την διαδρομή πλέον είχαμε μπεί σε τοπίο ερημικο! Η στέπα έδωσε την
σκυτάλη της στην έρημο για άλλη μία διαφορετική οπτική εμπειρία για μας.
Τόσες εναλλαγές τοπίων σε τόσο λίγες μέρες (ακόμα και ώρες) Πραγματικά
είναι κάτι το μοναδικό που μόνο τα Road trips στο προσφέρουν, άλλωστε
σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι....!!
Φυσικά σταματήσαμε να αποθανατήσουμε τη νέα αυτή απόκοσμη οπτική εμπειρία
Η έρημος Ryn ή η έρημος Ryn-Peski (πηγή wikipedia) είναι μια έρημος στο δυτικό Καζακστάν και τη νότια Ρωσία, βόρεια της Κασπίας Θάλασσας και νοτιοανατολικά της περιοχής Volga. Τα όρια της ερήμου είναι πολύ χαλαρά καθορισμένα. Μερικοί χάρτες δείχνουν την έρημο σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Κασπία, που εκτείνεται σχεδόν στην ακτή της Κασπίας Θάλασσας . Βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ουράλ μεταξύ 46 ° Β και 49 ° Β γεωγραφικού πλάτους και γεωγραφικού μήκους 47 ° Β έως 52 ° Β. Οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν σε ακραίες τιμές από 45 έως 48 ° C ατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και το χειμώνα να πέσουν σε χαμηλά επίπεδα από -28 έως -36 ° C (-18 έως -33 ° F). Πολλές μικρές πόλεις είναι διάσπαρτες σε όλη την Έρημο Ryn και η πυκνότητα του πληθυσμού κυμαίνεται από 1 έως 15 άτομα ανά τετραγωνικό μίλι. Το Ryn βρίσκεται σε ημι-ξηρή κλιματική ζώνη και λαμβάνει πολύ λίγες βροχοπτώσεις. Υψηλοί άνεμοι πνέουν στην έρημο και το 2001 μια καταιγίδα σκόνης στη Βαλτική Θάλασσα προσδιορίστηκε ως προερχόμενη από την Έρημο Ryn. Μια μελέτη μεταφοράς σκόνης μεγάλης εμβέλειας στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας - με την ανάλυση της ρύπανσης από τη σκόνη στη Σκανδιναβία, έδειξε ότι οι συγκεντρώσεις αερολυμάτων επηρεάστηκαν περισσότερο από την περιοχή της ερήμου Ryn από την έρημο της Σαχάρας στην Αφρική
Ποδηλατώντας στην έρημο
Απέναντι φαίνεται ένα χωριό που φυσικά δεν έχει δρόμους, είναι μέσα στην άμμο!
Ξαφνικά δύο Καζάκοι ,που μας είχαν δει μάλλον από μακρυά απ το χωριό όταν σταματήσαμε, καβάλησαν το δίχρονο μοτοσακό τους και ήρθαν να μας μιλήσουν!
Φυσικά με πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμο! Οι παντούφλες είναι adve, για χώμα. Σέλα μαγικό χαλί για άνεση και ταχύτητα ταξιδιού
Μιλήσαμε σε άπταιστη νοηματική,
ρωτούσαν για τις μηχανές, πόσα κυβικά είναι άλογα κλπ, όταν τους
''ζωγράφησα'' με τα δαχτυλά το 1200 και το 110 hp τρελάθηκαν! ''Από που
είστε'' ? GRECIA !! Ένας θαυμασμός αποτυπώθηκε ξαφνικά στα πρόσωπά τους
τα οποία δεν σταμάτησαν ποτέ να χαμογελάνε όσο μιλούσαμε! Πραγματικά
μοναδικά συναισθήματα!
Μαγεία!! (κλικ για μεγένθυση)
Και εκεί που έφυγε το μοτοσακό, να σου και παιδιά με ποδήλατα που ήρθαν απ το χωριό!
Καζάκικες γλυκές φατσούλες!
Ο Κώστας αμέσως άνοιξε την βαλίτσα του και τους έδωσε λιχουδιές ! (Κρατούσαμε καραμέλες και στυλό γι αυτό το λόγο, να τα δίνουμε σε παιδάκια που συναντούσαμε στο ταξίδι!)
Φυσικά σταματήσαμε να αποθανατήσουμε τη νέα αυτή απόκοσμη οπτική εμπειρία
Η έρημος Ryn ή η έρημος Ryn-Peski (πηγή wikipedia) είναι μια έρημος στο δυτικό Καζακστάν και τη νότια Ρωσία, βόρεια της Κασπίας Θάλασσας και νοτιοανατολικά της περιοχής Volga. Τα όρια της ερήμου είναι πολύ χαλαρά καθορισμένα. Μερικοί χάρτες δείχνουν την έρημο σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Κασπία, που εκτείνεται σχεδόν στην ακτή της Κασπίας Θάλασσας . Βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ουράλ μεταξύ 46 ° Β και 49 ° Β γεωγραφικού πλάτους και γεωγραφικού μήκους 47 ° Β έως 52 ° Β. Οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν σε ακραίες τιμές από 45 έως 48 ° C ατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και το χειμώνα να πέσουν σε χαμηλά επίπεδα από -28 έως -36 ° C (-18 έως -33 ° F). Πολλές μικρές πόλεις είναι διάσπαρτες σε όλη την Έρημο Ryn και η πυκνότητα του πληθυσμού κυμαίνεται από 1 έως 15 άτομα ανά τετραγωνικό μίλι. Το Ryn βρίσκεται σε ημι-ξηρή κλιματική ζώνη και λαμβάνει πολύ λίγες βροχοπτώσεις. Υψηλοί άνεμοι πνέουν στην έρημο και το 2001 μια καταιγίδα σκόνης στη Βαλτική Θάλασσα προσδιορίστηκε ως προερχόμενη από την Έρημο Ryn. Μια μελέτη μεταφοράς σκόνης μεγάλης εμβέλειας στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας - με την ανάλυση της ρύπανσης από τη σκόνη στη Σκανδιναβία, έδειξε ότι οι συγκεντρώσεις αερολυμάτων επηρεάστηκαν περισσότερο από την περιοχή της ερήμου Ryn από την έρημο της Σαχάρας στην Αφρική
Ποδηλατώντας στην έρημο
Απέναντι φαίνεται ένα χωριό που φυσικά δεν έχει δρόμους, είναι μέσα στην άμμο!
Ξαφνικά δύο Καζάκοι ,που μας είχαν δει μάλλον από μακρυά απ το χωριό όταν σταματήσαμε, καβάλησαν το δίχρονο μοτοσακό τους και ήρθαν να μας μιλήσουν!
Φυσικά με πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμο!
Οι παντούφλες είναι adve, για χώμα. Σέλα μαγικό χαλί για άνεση και ταχύτητα ταξιδιού Μιλήσαμε σε άπταιστη νοηματική
,
ρωτούσαν για τις μηχανές, πόσα κυβικά είναι άλογα κλπ, όταν τους
''ζωγράφησα'' με τα δαχτυλά το 1200 και το 110 hp τρελάθηκαν! ''Από που
είστε'' ? GRECIA !! Ένας θαυμασμός αποτυπώθηκε ξαφνικά στα πρόσωπά τους
τα οποία δεν σταμάτησαν ποτέ να χαμογελάνε όσο μιλούσαμε! Πραγματικά
μοναδικά συναισθήματα!
Μαγεία!! (κλικ για μεγένθυση)
Και εκεί που έφυγε το μοτοσακό, να σου και παιδιά με ποδήλατα που ήρθαν απ το χωριό!
Καζάκικες γλυκές φατσούλες!
Ο Κώστας αμέσως άνοιξε την βαλίτσα του και τους έδωσε λιχουδιές ! (Κρατούσαμε καραμέλες και στυλό γι αυτό το λόγο, να τα δίνουμε σε παιδάκια που συναντούσαμε στο ταξίδι!)
Στη συνέχεια θα είχαμε και άλλη μια
συνάντηση με 2 ταξιδιώτες από Γερμανία με Τενερε! (Γέλασε το χειλάκι του
Κώστα επιτέλους καθώς όλο BMW έβλεπε )
Ήταν ο επαγγελματίας ταξιδιώτης Erik Peters με έναν φίλο του! Απίστευτα άτομα, πολυ γέλιο και χαβαλέ! Ο Ερικ έχει γυρίσει όλο τον κόσμο επαγγελματικά με την μηχανή, σ αυτό το ταξίδι τον πλήρωσε η Yamaha Γερμανίας να ταξιδέψει από κει μέχρι τα Παμιρ, να μπει Κίνα (πράγμα πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό καθώς πηγαίνεις με συνοδό) και στη συνέχεια να τερματήσει στην Ινδία στο Νεπάλ (πέτυχε αρκετό χιόνι) Παρότι μιλάμε για επαγγελματία εντούτοις, ήταν άκρως προσιτός, μας έδωσε αρκετές πληροφορίες, μιλήσαμε για ταξίδια που ονειρευόμαστε και μας είπε οτι το Παμιρ είανι απ τα 3-4 καλύτερα ταξίδια του κόσμου! (τα υπόλοιπα που ανέφερε ήταν η Νοτια Αμερικη μεχρι την γη του πυρός και πάνω για Χιλή απ την διάσιμη Ruta 40, η δύσκολη Αφρική, και η Ινδία Νεπάλ klp).. Ε τότε ηταν που η ανυπομονησία στο να βρεθούμε εκεί χτύπησε κόκκινο! Κάναμε πλάκα για την Μέρκελ και μιλήσαμε για την Ελλάδα την οποία λατρεύει όπως είπε!
Εδώ ο φίλος του Ερικ
Σιγά σιγά αποχαιρετάμε τους αγαπημένους νέους μας ένθερμους φίλους, με τους οποίους όμως θα ξανασυναντηθουμε αργότερα, αναπάντεχα στο Κιργιστάν!
Και εκεί που ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, σκάνε μύτη και κάτι ντόπιοι!
Αν κάποιος χρειαστεί συνεργείο να έρθει εδώ στο θείο Lesha
Σιγά σιγά μπαίνουμε στο Beyneu...
Στρουμφάκια μπροστά...
Φτάνουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο!
Μείναμε στο Apha Hotel Beyneu μας το είχε προτείνει ο φίλος ζήσης (με την Αφρικα 750) που είχε περάσει 1μιση μήνα πρίν από δω, δώσαμε 20 δολάρια το δωμάτιο
Το Beyneu είναι ένα χωριό και το διοικητικό κέντρο της περιοχής Beyneu στην περιφέρεια Mangystau στο δυτικό Καζακστάν. Το Beyneu άρχισε αρχικά να επεκτείνεται στη δεκαετία του 1970 από ένα χωριό σε μια πόλη με την ανακάλυψη πετρελαίου στην περιοχή. Υπάρχει σιδηροδρομικός σταθμός, και βόρεια στην Kasura, υπάρχει ένα εργοστάσιο πετρελαίου Chevron. Επίσης εκεί βρίσκεται ο αγωγός φυσικού αερίου του σταθμού μέτρησης του αγωγού φυσικού αερίου της Κεντρικής Ασίας στο Beyneu στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν. Τα τρένα από τη Ρωσία στο Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν περνούν επίσης από εκεί.
Ξεκουραστήκαμε και βγήκαμε στo χωριό, αρχικά να βάλουμε βενζίνη στο μοναδικό πρατήριο που είχε! Εκεί γεμίσαμε για πρώτη φορά τα μπιτόνια που είχαμε μαζί!
Εδώ το σχολείο της περιοχής
Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο χωριό καταλήξαμε στο μοναδικό μέρος που υπήρχε για να φάμε κάτι (είχε και μια κάτι σαν πιτσαρία, μπήκαμε αλλα μας είπαν οτι έκλεισαν, 7-8 το απόγευμα όλα αυτα!)
Καλά μιλάμε για μαγαζάρα!!Είχε κάμερα στην κολώνα για να βλέπει πως τρώμε
καλώδια να κρέμονται από παντού, βίνταζ καταστάσεις σου λέω!
Αφού κάτσαμε στις σατέν καρέκλες πήραμε το μενού να διαλέξουμε...
Αντε τωρα να παραγγείλεις....χαχαχαχα Που σαι μάστορα φερε ΚΡΕΑΣ καλά ψημένο μην πάθουμε τπτ!
Μια τέτοια κατάσταση μου 'ρθε στο μυαλό
Μέχρι να εξηγήσουμε το κρέας στην γκαρσόνα πέρασε κάνα 10 λεπτο! Μας έφερε κρέας με πουρέ (τρωγόταν) ,κάτι γεμιστές πιπεριές με ρύζι και κάτι άλλο μέσα που δεν τρωγόταν με τίποτα, πήραμε και μία υποτυπώδη σαλάτα (ήμεθα τολμηροί!) Αυτό που έκανε δουλειά ήταν το ψωμί (ζητήσαμε κι αλλο) με τα της δημοφιλούς ''παπάρας'' ! Είχε και κάτι μπύρες, διάφορες μάρκες ανακατεμένες. Τελικά χορτάσαμε, γλυκάκι κέρασμα δεν διέθετε το καταστημα
Αφού φάγαμε, κατά την επιστροφή μας στο χοτελι μας την έπεσαν για άλλη μια φορα κάτι πιτσιρικάδες (δεξιά ο ντροπαλός Μέσι της παρέας)
Στο Χοτελι ήταν μαζεμένοι 4-5 Καζάκοι (με Ρωσικες ρίζες, χωρις σκιστά μάτια) οι οποίοι έπιναν κάτω απ το παραθυρό μας και δίπλα στις μηχανές μπύρες! Ωχ λέω έχει γούστο να ρίξουν καμία λεω! Βγαίνω έξω να δω...τι το ήθελα!!! Αμέσως με αρπάζουν και μου βάζουν μισό λίτρο μπύρα και μου την έδωσαν να την πιω μονορούφι! Λεω τι να κάνω πρέπει να φερθω διπλωματικά, φωνάζω και τον Κώστα και καθόμαστε μαζί τους κανα 2ωρο και μπυροπίναμε (με ρέγουλα εμείς) . Κάποια φάση ο ένας μου λέει , πρέπει να είσαι κατάσκοπος εσύ! Οι συγκεκριμένοι 1-2 ήξεραν λίγα αγγλικά και τα μετέφραζαν και στους
άλλους. Με τα πολλά αφού πείστηκαν οτι είμαστε απλοί μηχανόβιοι
ταξιδιώτες, μας άφησαν να αποσυρθούμε στο δωμάτιο μας! Φυσικά αυτοι
φώναζαν μέχρι τις 3 το πρωι, αλλά ας είναι καλά οι ωτοασπίδες που κρατάω
σε κάθε ταξιδι (άκρως απαραίτητο αξεσουάρ!)
ΤΕΛΟΣ 8ης ΗΜΕΡΑΣ
Για περισσότερη ευκολία στην ανάγνωση η συνέχεια βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο
https://gone4riding.blogspot.com/2019/01/travelling-along-roof-of-world-pamir_15.html
https://gone4riding.blogspot.com/2019/01/travelling-along-roof-of-world-pamir_15.html
)Ήταν ο επαγγελματίας ταξιδιώτης Erik Peters με έναν φίλο του! Απίστευτα άτομα, πολυ γέλιο και χαβαλέ! Ο Ερικ έχει γυρίσει όλο τον κόσμο επαγγελματικά με την μηχανή, σ αυτό το ταξίδι τον πλήρωσε η Yamaha Γερμανίας να ταξιδέψει από κει μέχρι τα Παμιρ, να μπει Κίνα (πράγμα πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό καθώς πηγαίνεις με συνοδό) και στη συνέχεια να τερματήσει στην Ινδία στο Νεπάλ (πέτυχε αρκετό χιόνι) Παρότι μιλάμε για επαγγελματία εντούτοις, ήταν άκρως προσιτός, μας έδωσε αρκετές πληροφορίες, μιλήσαμε για ταξίδια που ονειρευόμαστε και μας είπε οτι το Παμιρ είανι απ τα 3-4 καλύτερα ταξίδια του κόσμου! (τα υπόλοιπα που ανέφερε ήταν η Νοτια Αμερικη μεχρι την γη του πυρός και πάνω για Χιλή απ την διάσιμη Ruta 40, η δύσκολη Αφρική, και η Ινδία Νεπάλ klp).. Ε τότε ηταν που η ανυπομονησία στο να βρεθούμε εκεί χτύπησε κόκκινο! Κάναμε πλάκα για την Μέρκελ και μιλήσαμε για την Ελλάδα την οποία λατρεύει όπως είπε!
Εδώ ο φίλος του Ερικ
Σιγά σιγά αποχαιρετάμε τους αγαπημένους νέους μας ένθερμους φίλους, με τους οποίους όμως θα ξανασυναντηθουμε αργότερα, αναπάντεχα στο Κιργιστάν!
Και εκεί που ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, σκάνε μύτη και κάτι ντόπιοι!
Αν κάποιος χρειαστεί συνεργείο να έρθει εδώ στο θείο Lesha
Σιγά σιγά μπαίνουμε στο Beyneu...
Στρουμφάκια μπροστά...
Φτάνουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο!
Μείναμε στο Apha Hotel Beyneu μας το είχε προτείνει ο φίλος ζήσης (με την Αφρικα 750) που είχε περάσει 1μιση μήνα πρίν από δω, δώσαμε 20 δολάρια το δωμάτιο
Το Beyneu είναι ένα χωριό και το διοικητικό κέντρο της περιοχής Beyneu στην περιφέρεια Mangystau στο δυτικό Καζακστάν. Το Beyneu άρχισε αρχικά να επεκτείνεται στη δεκαετία του 1970 από ένα χωριό σε μια πόλη με την ανακάλυψη πετρελαίου στην περιοχή. Υπάρχει σιδηροδρομικός σταθμός, και βόρεια στην Kasura, υπάρχει ένα εργοστάσιο πετρελαίου Chevron. Επίσης εκεί βρίσκεται ο αγωγός φυσικού αερίου του σταθμού μέτρησης του αγωγού φυσικού αερίου της Κεντρικής Ασίας στο Beyneu στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν. Τα τρένα από τη Ρωσία στο Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν περνούν επίσης από εκεί.
Ξεκουραστήκαμε και βγήκαμε στo χωριό, αρχικά να βάλουμε βενζίνη στο μοναδικό πρατήριο που είχε! Εκεί γεμίσαμε για πρώτη φορά τα μπιτόνια που είχαμε μαζί!
Εδώ το σχολείο της περιοχής
Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο χωριό καταλήξαμε στο μοναδικό μέρος που υπήρχε για να φάμε κάτι (είχε και μια κάτι σαν πιτσαρία, μπήκαμε αλλα μας είπαν οτι έκλεισαν, 7-8 το απόγευμα όλα αυτα!
)Καλά μιλάμε για μαγαζάρα!!Είχε κάμερα στην κολώνα για να βλέπει πως τρώμε
καλώδια να κρέμονται από παντού, βίνταζ καταστάσεις σου λέω!
Αφού κάτσαμε στις σατέν καρέκλες
πήραμε το μενού να διαλέξουμε...
Αντε τωρα να παραγγείλεις....χαχαχαχα Που σαι μάστορα φερε ΚΡΕΑΣ καλά ψημένο μην πάθουμε τπτ!
Μια τέτοια κατάσταση μου 'ρθε στο μυαλό
Μέχρι να εξηγήσουμε το κρέας στην γκαρσόνα πέρασε κάνα 10 λεπτο! Μας έφερε κρέας με πουρέ (τρωγόταν) ,κάτι γεμιστές πιπεριές με ρύζι και κάτι άλλο μέσα που δεν τρωγόταν με τίποτα, πήραμε και μία υποτυπώδη σαλάτα (ήμεθα τολμηροί!) Αυτό που έκανε δουλειά ήταν το ψωμί (ζητήσαμε κι αλλο) με τα της δημοφιλούς ''παπάρας''
! Είχε και κάτι μπύρες, διάφορες μάρκες ανακατεμένες. Τελικά χορτάσαμε, γλυκάκι κέρασμα δεν διέθετε το καταστημα
Αφού φάγαμε, κατά την επιστροφή μας στο χοτελι μας την έπεσαν για άλλη μια φορα κάτι πιτσιρικάδες (δεξιά ο ντροπαλός Μέσι της παρέας
)
Στο Χοτελι ήταν μαζεμένοι 4-5 Καζάκοι (με Ρωσικες ρίζες, χωρις σκιστά μάτια) οι οποίοι έπιναν κάτω απ το παραθυρό μας και δίπλα στις μηχανές μπύρες! Ωχ λέω έχει γούστο να ρίξουν καμία λεω! Βγαίνω έξω να δω...τι το ήθελα!!! Αμέσως με αρπάζουν και μου βάζουν μισό λίτρο μπύρα και μου την έδωσαν να την πιω μονορούφι! Λεω τι να κάνω πρέπει να φερθω διπλωματικά, φωνάζω και τον Κώστα και καθόμαστε μαζί τους κανα 2ωρο και μπυροπίναμε
(με ρέγουλα εμείς) . Κάποια φάση ο ένας μου λέει , πρέπει να είσαι κατάσκοπος εσύ! Οι συγκεκριμένοι 1-2 ήξεραν λίγα αγγλικά και τα μετέφραζαν και στους
άλλους. Με τα πολλά αφού πείστηκαν οτι είμαστε απλοί μηχανόβιοι
ταξιδιώτες, μας άφησαν να αποσυρθούμε στο δωμάτιο μας! Φυσικά αυτοι
φώναζαν μέχρι τις 3 το πρωι, αλλά ας είναι καλά οι ωτοασπίδες που κρατάω
σε κάθε ταξιδι (άκρως απαραίτητο αξεσουάρ!) ΤΕΛΟΣ 8ης ΗΜΕΡΑΣ
Για περισσότερη ευκολία στην ανάγνωση η συνέχεια βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο
https://gone4riding.blogspot.com/2019/01/travelling-along-roof-of-world-pamir_15.html
https://gone4riding.blogspot.com/2019/01/travelling-along-roof-of-world-pamir_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο