Κείμενο-Φωτό
Πασχάλης Τσαλίκης
(Ακολουθεί ένα αρθράκι που αναγκαστικά ξεκινάει απο τον επίλογο.
Γιατί θα ήταν χωρίς εικόνα αν το βράδυ που γυρίσαμε και ξεφορτώσαμε
δεν πέρναγε δίπλα μας ο Αη Βασίλης.
Που βρήκε την ξεχασμένη action πάνω στον ουρανό του αυτοκινήτου
και μας την παρέδωσε............... στέλνοντας εμας στον ουρανό !!)
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του 2018 λοιπόν,
που το περάσαμε στην αγκαλιά της Κατερίνας μας
και της απίθανης ζεστής παρέας της.
Στο δρόμο για την Κρανιά των Γρεβενών.
Φτάνοντας ξεκινάμε βόλτα μέχρι το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Φέτος έχουμε χορτάσει κρύο αλλά όχι χιόνι.Ευκαιρία να γίνουμε μικρά παιδιά!
Oι κύκλοι θερμοκρασιακής μεταβολής του νερού σε μία ταπεινή λασπολακκούβα
Like father like son!
Στο χωριό επικρατεί χειμωνιάτικη ηρεμία.
Κουβέντα με τον κάτοχο που υποστηρίζει πως είναι μοντέλο του 1938
Με στραβοκοίταξε και απέφυγα το ζουμάρισμα μην μας στείλει το κρανιώτικο τζιντιμπιαρ
Για πολλοστή φορά συναντώ εγκαταλελλειμένες εγκαταστάσεις δασαρχείου....
τι στο διάολο γίνεται δεν ξέρω πραγματικά...
Το βραδάκι περνά με κουβέντα κρασάκι κοτόπουλο γεμιστό με φασκόμηλο και τέτοια κόλπα.
Ξημερώματα Κυριακής και βγαίνω στο μπαλκόνι.
Είμαστε ευλογημένοι που απολαμβάνουμε τέτοια φιλοξενία και τόνους χαμόγελα.
Αναβουμε το τζάκι πίνουμε καφέ στη βεράντα και ξεκινάμε πεζοπορία.
3 χλμ μέχρι το κάποτε γκλάμουρ Pindos Resort.
Περασμένα μεγαλεία αφημένα στην τύχη τους.
Φτάνουμε στο πάλαι ποτέ φημισμένο ξενοδοχείο.
Έλα όμως που ο όποιος χειμερινός τουρισμός έχει αποχωρήσει για άλλους προορισμούς.
Ολες οι μικρές τουριστικές μονάδες του χωριού έχουν μετατραπεί σε κέντρα φιλοξενίας μεταναστών.
Το μόνο ίχνος ζωής αυτών των κατατρεγμένων που βρέθηκαν
στη μέση του πoυθενά να απολαμβάνουν το ....resort είναι το κουτσό που στήσαν τα πιτσιρίκια τους.
Πιάσανε βέβαια το πρώην παρκινγκ των Καγιέν... και πολύ καλά έκαναν!!
Και μπαίνοντας στο χωριό....
ΠΑΟΚ παντού.
Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται μΕ φαίνεται.
Μοναδικές εικόνες.
Στον αυχένα της Κατάρας μας υποδέχεται το συμπλεγμα των Τζουμέρκων
και ολίγο απο το Αυγό χαμένα μέσα στα σύννεφα.
Παραλίμνια πεζοπορία για να ξεπιαστούμε.
Πέτρες εναντίον φωτογραφικού κλείστρου σε έναν ιδιότυπο αγώνα ταχύτητας
Η Παρέα μας.
Άνθρωποι των Ελληνικών Βουνών
Το αγαπημένο μου κιόσκι έξω απο το Μέτσοβο.
Βασιλικός Πολτός international κι όποιος αντέξει(κανείς)
Προσπαθούμε και καταφέρνουμε να μπούμε στο Μέτσοβο
....απο το οποίο την κοπανάμε ταχύτατα μιας και η κατάσταση
με το κυκλοφοριακό είναι απλά εκτός ελέγχου.
Στάση στη Μηλιά για πραγματική ηρεμία βουνού
αλλά δυστυχώς τα πάντα είναι κλειστά...
Παρέα με την αρκούδα στην πλατεία.
Η νυχτερινή επιστροφή έχει αρχικά παιχνίδι με την action cam
και νυχτερινό καραούλι πάνω απο την Εγνατία.
Καλή χρονιά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο