Ανοιξιάτικο Πήλιο.Γωνία 51ης και Timeless square

Η τρίτη χρονιά κατά σειρά που γιορτάζω τη γενέθλια ημέρα μου
στο ανοιξιάτικο  Πήλιο μαζί με το κορίτσι της ζωής μου.
Φέτος η έξοδος απο την 51η λεωφόρο της ζωής
μας έφερε στην timeless πλατεία του Λαύκου στο νότιο Πήλιο.
Σε μία τεράστια συνεχόμενη έκπληξη,αυτήν απο τη ζωή για λίγες ώρες
σε μία κοινωνία ανέγγιχτη απο το χρόνο και τα προβλήματα του.
Είναι απο τις λίγες φορές που θέλω να ξεκινήσω
και να τελειώσω μία ιστορία του δρόμου δίχως ούτε μία φωτογραφία.

 Αλλά......

Νικήτας ο κρυμμένος θησαυρός

Σάββατο και οι βόλτες τέτοια μέρα τείνουν να εξελιχθούν σε εθισμό.
Πάντα θέλουμε να φεύγουμε μακριά απο τα ''εμπορικά'' κέντρα
και τους ακίνητους, δίχως νόημα καφέδες του φαίνεσθαι (με τρύπιες κάλτσες κλπ).
Παρά το ότι βρισκόμαστε στο 3ο δεκαήμερο του Μαρτίου
ο καιρός έχει προσωρινά γυρίσει και το κρύο είναι αισθητό.
Προετοιμασία και επιλογή της Χαλκιδικής που μας περιμένει έρημη και δίχως κυκλοφοριακό.

Φτάνοντας στο φανάρι της Νικήτης έχεις μπροστά σου 3 επιλογές.
Συνεχίζεις και χάνεσαι στον παράδεισο της Σιθωνίας κάνεις δεξιά και κατεβαίνεις στην παραλία για να δεις πως θα έπρεπε να είναι ΟΛΟΙ οι παραθαλάσσιοι οικισμοί της ρημάδας της πατρίδας σου και την τελευταία, αριστερά, προς τον παλιό Νικήτα.
Εκεί πήγαμε σήμερα ...παρά το εμφανές ρίσκο του αριστερά.

Κρυμμένη Κύπρος

Abandoned Roads 1

Κείμενο Πασχάλης Τσαλίκης
Φωτό Βόρεια Παρέα






Ο Μάρτιος πλησίαζε και η παρέα του ''Ανατολή
στο Αιγαίο'' ήταν έτοιμη για την επανάληψη.
H ιδέα του εκδρομικού στους εγκατελλειμένους δρόμους
ήρθε κάπου εκεί, στην κουβέντα για τα περσινά.
Abandoned Roads.
Είναι σπάνιο το όνομα να μου ''κάθεται'' με τη μία στα Αγγλικά,
 κι αυτή η περίπτωση ήταν μία απο αυτές.
Ο Χρήστος φτιάχνοντας το υπέροχο λογότυπο έβαλε σε μία στροφή... το 1.


 

Δεν είμαι και πολύ της επανάληψης και λίγο κοντοστάθηκα.
Μου θυμίζει αυτούς που δίνουν 5 φορές το όνομα της γυναίκας τους
 σε ένα κότερο στο οποίο πάνω ψιλοφαντάζεστε τι γίνεται.
Θυμήθηκα όμως μετά τα ''Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά''
που πάνε φέτος για το νούμερο 7 και που με την απρόσμενη επιτυχία τους
πέσανε ως και θύμα αντιγραφής -εννίοτε αστείας -και αναθεώρησα.

Οι διαδρομές σχεδιάστηκαν στο τραπέζι με τον φίλο Αναστάση
 και με τη βοήθεια του Νίκου και του πρόεδρου
 οικοδεσπότη και ...μπαμπά Ανέστη,
ελέγχονταν καθημερινά πριν την εκκίνηση για την βατότητα τους.

Γιατί το να επιχειρήσεις να διασχίσεις τα Βαρδούσια
και κομμάτια της Ευρυτανίας με χωματόδρομο Μάρτιο μήνα στα πλαίσια
μιας αμιγώς ασφάλτινης εκδρομής έχει το πρωτόκολλο του.
Πρέπει να είσαι έτοιμος με εναλλακτικές πάντα με γνώμονα
την διασφάλιση των συνοδοιπόρων και την καλοπέραση όλων ανεξαιρέτως.

'Ολυμπος μαγνήτης οδηγών και σκέψης 11-3-18

 


Κείμενο
 Πασχάλης Τσαλίκης


Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης 
Μιχάλης Σαμαρίνας


Ήθελα απλά να θυμηθώ για ποιόν ακριβώς λόγο αγόρασα
 κάποτε μια μηχανή 1200 ολόκληρων κυβικών.
Να θυμηθώ πώς τότε έφευγα γρήγορα,ένα δεύτερο μετά την πρώτη σκέψη.
Και πώς ακόμα πιό γρήγορα γυρνούσα γεμάτος απο την οδήγηση,
το ρολάρισμα μιάς μεγάλης, το τρέξιμο με μεγάλα τριψήφια.

Bansko-Vihren `13

Για τους περισσότερους το Bansko συνεπάγεται με χιόνι,χιονοδρομικό, πακέτο διακοπών με group και χειμώνα. Για τους απανταχού μοτοσυκλετιστές όμως όχι. Σε 220 χλμ από Θεσσαλονίκη ή 160 από Καβάλα είσαι σε ένα Αλπικό τοπίο με Βουλγάρικες όμως επιρροές. Καλύτερη εποχή είναι από Απρίλιο που τελειώνει η χιονοδρομική σεζόν έως κατά τον Οκτώβριο, εκτός κι αν έρθει Ινδιάνικο καλοκαίρι και πάρει παράταση.
Βέβαια μην περιμένετε να είναι Αυστρία αλλά είναι οικονομικά και στην τελική πετάγεσαι έστω και αυθημερόν.
Ξεκίνησα να πηγαίνω πριν χρόνια και μια φορά είδα έναν δρόμο να συνεχίζει προς το βουνό, και λέω δεν πας προς τα `κεί? Στις πίστες θα πηγαίνει. Μόλις μπήκα προς τα μέσα ο δρόμος έγινε όνειρο.

Καλοστρωμένος, λίγο σφιχτός βέβαια, μέσα στο δάσος και νάσου και οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού.Ανεβαίνοντας προς τα πάνω φτάνω στο camp Banderica όπου έχει καφέ και φαγητό αρκετά καλά θα `λεγα. Από `κει λίγο πιο πάνω ειναι το καταφύγιο Vihren στα 1950μ. υψόμετρο.

 

 Εκεί στο βάθος της κοιλάδας είναι το Bansko.

Κόσμο είχε αρκετό αλλά ήταν όλοι Βούλγαροι που ήρθαν για πεζοπορία στο βουνό και ορειβασία. Βλέπω κι αυτά και λέω Α, υπάρχουν κι άλλα μηχανάκια εδώ.

Ο Ντομινάτορας και το άλλο κι εγώ δεν ξέρω τι είναι το Ρώσικο. Ξαφνικά σκάει μύτη ένας Βούλγαρος γύρω στα 55 με την κυρά ντυμένοι με πλήρη εξάρτηση, καβαλάνε τον Ντομινάτορα και βουρ για Σόφια απ`οτι κατάλαβα από την πινακίδα. Real biking λέω από μέσα μου!Αφού ήπιαμε από μία πορτοκαλάδα την οποία μας την έστιψαν εκείνη την ώρα αρχίσαμε να κατηφορίζουμε κι εμείς να πάμε να κάνουμε κανα spa (αυτά είναι τα ωραία). Αξίζει να σημειωθεί οτι ο δρόμος τον χειμώνα κλείνει όχι μόνο επειδή έχει ένα σκασμό χιόνι εκεί πάνω αλλά περνάει μέσα από μία πίστα.

Ετούτη εδώ.

Αφού κάναμε 16 χλμ.σε πιο σφιχτό πεθαίνεις δρόμο κατεβήκαμε στην πόλη.

Πάμε στο Kempinski για spa, δίνουμε 15 ευρώ το κεφάλι και λιώνουμε για όσο θέλουμε.

Για μια απλή Κυριακάτικη βόλτα το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Transalpina '15

Φέτος πολλά έλεγα για μοτοδιαδρομές, το είχα πάρει ζεστά αλλά δεν μπόρεσε κανένας να ακολουθήσει. Στην αρχή απελπίστηκα αλλά έκατσα και σκέφτηκα πως όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ δεν έχει παρά να το κάνει. Στην αρχή λέγαμε με την Μαρία (η γυναίκα μου είναι αυτή) να πάμε προς Transfagarasan μεριά που ξαναπήγα και ήθελε να το δει αλλά μας έστειλε γράμμα ένας πελαργός και δεν μπορούσε γιατί έπρεπε να τον περιμένει. Οπότε αλλαγή προγράμματος εξολοκλήρου και φίλε αφού δεν ακολουθάει κανείς, μόνος.

Βγάζω μία διαδρομή 3 με 4 διανυκτερεύσεων και ετοιμάζω βαλίτσες. 
Ξεκίνησα μεσημέρι με προορισμό την Craiova. Κατά τις 23:00 θα είμαι εκεί λέω. (Εσύ είσαι που το λες);

Almendras floreciendes(Ανθισμένες αμυγδαλιές)

Kείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
 


Οι ανθισμένες αμυγδαλιές της μοτο-ψυχής μας
περίμεναν την πρώτη ανοιξιάτικη μέρα πώς και πώς.
Απο το πρωί η πρόγνωση επιβεβαιωνόταν και μία πολύτιμη μετά το χειμώνα
βόλτα γεμάτη με εναλλαγές χρωμάτων μας περίμενε.

Δεξιόστροφη Βαλκανική γύρα.

   Μετά από ένα χρόνο απραξίας, αποφάσισα να ξεκουνηθώ εν μέσω μίας ανακατωσούρας που περιλάμβανε ανεργία, αλλαγή, προσαρμογή δουλειάς και πίεσης από έναν πιτσιρικά.
   Ο χρόνος δεν επέτρεπε και πολλά πολλά, οπότε με έβλεπα για τέταρτη φορά στην αγαπημένη μου Ρουμανία η οποία ήταν η μόνη που μπορούσε να μου προσφέρει ο,τι κοντινότερο σε Άλπεις.
 

Ξεκίνημα εν μέσω βροχής με πρώτη στάση στο Gotse Delchev για ανεφοδιασμό.


Μιας και μου άρεσε η  διαδρομή που έκανα το `15 με προορισμό την Κραιόβα είπα να την ξανακολουθήσω ψυλλιασμένος αυτή τη φορά.