Ο Χάρτης με το πού θα επιχειρήσουμε να πάμε.
Κατά γενική ομολογία είναι μία πρόκληση.
Να κινηθείς εντός των ορίων ξεπερνώντας τα.
Τα ανεξερεύνητα κομμάτια των ακτών του Θερμαικού κόλπου
είναι εκεί για να κάνω πράξη το παραπάνω.
Ξεκινάω έχοντας μελετήσει το χάρτη που οδηγεί στο σημείο
που μου ψιθύρισε ο φίλος Ευκλείδης επιλέγοντας μετάβαση μέσω Καλοχωρίου.
Θα πρέπει να εισέλθω στον παραθαλάσσιο δρόμο και να οδηγήσω 24 χλμ μέχρι τις καλύβες των οστρακοκαλλιεργητών της Χαλάστρας.
Οι καλύβες κοντά στο σημείο που ήταν το Μπαγκλαντές...
Απο εκεί άλλα 6 χλμ ευθείας θα με φέρουν στο παρατηρητήριο του Δέλτα Αξιού
και αν ο δρόμος είναι ανοικτός σε 4 χλμ θα βρίσκομαι στο ακρωτήριο στη θέση Κοβούρα ή Καβούρα.
Καθόλου παράξενο το ότι δεν έχω ακούσει ποτέ ξανά ούτε κουβέντα για το περί ου ο λόγος ακρωτήρι
μιας και η μοίρα του δεν ήταν να είναι το πιό βόρειο ή το πιό νότιο
το πιό μακρινό ή το πιο παγωμένο αλλά απλά το πιό ....άγνωστο!
Η πορεία είναι γεμάτη σκανδιναβικές εικόνες
ο κόλπος μοιάζει με λίμνη τα χρώματα του χειμώνα είναι απαλά και η κίνηση μηδενική.
Ψαράδες με καλάμια αραχτοί - τι χόμπυ κι αυτό,ψυχοθεραπεία - λίγοι βαρκάρηδες στα ανοιχτά
και η απόλυτη σιγή.
Φτάνοντας στον οικισμό
ένας κύριος αναλαμβάνει την ενημέρωση μου.
Ο δρόμος για το ακρωτήρι δεν υπάρχει εδώ και καιρό,
το μικρό εκκλησάκι το έφαγε η θάλασσα
οι εγκαταστάσεις με το ραντάρ είναι οι μόνες που σώζονται.
Και επιπλέον υπάρχει άσφαλτος για να γυρίσεις από εδώ μέχρι τον κόμβο της Χαλάστρας
μην ξαναμπείς στο χωματόδρομο χωρίς παρέα,έστω συνεπιβάτη.
Μιά καδένα να κοπεί ένα λάστιχο να πάθεις μου λέει την έφαγες.....
Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι μιλάω με έναν μάστορα της εποχής 1967-1980
γνώστη των Sachs Kreidler και DKW τόσο παλιοσειρά που δεν ήξερε όυτε τα ΜΖ!
Δίπλα μας ακριβώς ένας περιποιημένος Άγιος Νικόλαος με μια αυλή μούρλια...
Στο βάθος ο άρχων Όλυμπος επιβλέπει...
Συνεχίζω με κομμένη την προσμονή
κι όντως στο παρατηρητήριο ο δρόμος μου ρίχνει πόρτα.
Εδώ και ώρα είμαι ανάμεσα σε νερά που δεν ξέρω αν είναι της θάλασσας ή του ποταμού
με λωρίδες γης να κόβουν τον ορίζοντα
κι ατελέιωτα χωράφια στα δεξιά μου.
Ο φιλαράκος που πιάνουμε κουβέντα με ψήνει,
θες να πας από χώμα προς τα πάνω το εργαλείο είναι ότι πρέπει...
απλά έχει πόρτες που ανοίγεις και κλείνεις (για τα γελάδια)
είναι ήρεμα αλλά έχει και λίγους λύκους ( δεν ορμάνε ) κι άλογα...
'Άστο του λέω έφαγα προειδοποίηση πιό πίσω και θα επιστρέψω με ενισχύσεις.....ή ποτέ.
Αυτά είναι τα νέα μοτ κι από την άλλη μεριά των Δέλτα Αξιού και Λουδία που είναι σχεδόν ενωμένα μεταξύ τους και σε ενιαίο μέτωπο με το επόμενο του Αλιάκμονα φτιάχνοντας έναν κρυφό μαγικό παράδεισο ακριβώς κάτω από την αστική μύτη μας.
Και το κυριότερο πλήρως προφυλαγμένο από την ιδιότητα του νερού να εισχωρεί παντού και να μην αφήνει κανέναν εξυπνάκια της ανάπτυξης να επέμβει με τον παραδοσιακό δυτικό τουριστικό τρόπο του.
Το ακρωτήρι Κάβουρα στο βάθος ,
το μυστηριώδες εκκλησάκι του χάρτη μένει σαν εικόνα στη φαντασία μου.
p.s.
Εχει και τα καλά της η καρα-ντίνα
See ya....
Ενδιαφέρουσα καταγραφή εκ των έσω για τον μυστικο κοσμο των ταβερνείων του Δέλτα
https://parallaximag.gr/thessaloniki/i-filoxenes-paragkes-tou-kalochoriou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο