MZ Baghira 660.
Είπα πως δεν θα γράψω αν δεν περνάει αέρα ''το ποτάμι'' στους Ταγαράδες.
Μία διαδρομή σχετικά άγνωστη στις πλαγιές ανάμεσα στο χωριό και το Κάτω Σχολάρι.
Εκτός δρόμου από τις στάνες στην αρχή και μετά και σχεδόν όλη μέσα στην αμμώδη και βαλτώδη κοίτη του μικρού ποταμιού.Εχει για κερασάκι μία ανηφόρα-τοίχο στολισμένη με νεροφαγώματα ανάμεσα σε τόνους πηλού.(Δουλεύεται και ως τέστ κοπώσεως).
Ενα μήνα πριν,Οκτώβριος 2018,
ο Μάκης ήταν στην άλλη γραμμή.
Έλα να δείς ένα μηχανάκι,θα σου αρέσει.
Ο μηχανικός μου (ο Μάκης) εδώ και 2 περίπου χρόνια είχε το νου του.
Για μία μοτοσυκλέτα που θα έρθει στα χέρια μου και θα προορίζεται
για σχεδίαση και πλοήγηση στις χωμάτινες διαδρομές και διοργανώσεις
της Βόρειας Παρέας της παλιάς παρέας μας των Αφρικάνων αλλά και της Ομοσπονδίας.
Εξ ορισμού δύσκολη απαίτηση γιατί θα έπρεπε να μπορεί να πάρει τα πόδια της να μην έχει γυναικολογικά προβλήματα διαρροές και νάζια να μη ζυγίζει πάνω απο 160 κιλά
και να μην κοστίζει πάνω απο καναδυό καλούς μισθούς εργάτη.
Πολλά και διαφορετικά ήρθαν ως επιλογές....και έφυγαν.
Μία Αφρικάνα,ένα παλιο 990 ένα KLR και διάφορα domi,xt κλπ
που απορρίφθηκαν το καθε ένα για τους δικούς του λόγους.
Το μονο που δεν τόλμησα εγώ κι όχι αυτό ήταν το 950 superenduro
του φίλου απο την Καβάλα,κι αυτό που δεν άλλαξε -σοφά- ποτέ του χέρια
το υπέροχο(α) ανακατασκευασμένο Africa 650 του Πάνου.
Φτάνω στη μπαγκίρα νύχτα παίρνω το κλεδί και πάω να ανέβω.
Ωπα....παμε άλλη μία συγκεντρωμένα μπας και το καταφέρεις.
93 πόντους σέλα είχε η άτιμη.
Βάζω μπρος το μοτερ του 660 με μισή της μισής μιζιά ρίχνω μία γύρα στην Τούμπα επιτίθεμαι καταμέτωπα σε ένα πεζοδρόμιο και μετά το φρουπ του σκαρφαλώματος ετοιμάζω τα χαρτιά στα γρήγορα.
Μία εβδομάδα μετά είμαστε με την Παρέα στο πρώτο χωμάτινο στο Χολομώντα με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και την χαρά της σωστής επιλογής να ξεχειλίζει απο τα μπατζάκια μου μαζί με το χρήμα που περίσσεψε μέσα απο αυτην.
Πάμε εικόνες και περιγραφές!
Πάντα με το τραγούδι που σου έρχεται να χορέψεις μαζί της απο το πρώτο κιόλας μέτρο!!
Χορτιάτης , πρωί Σαββάτου.
Η εβδομάδα περνάει με το GS σκεπασμένο να με στραβοκοιτάει όπως βολτάρω με την ψηλή
για ψύλλου πήδημα και χωρίς καμμία δουλειά πέρα απο το συνεχές πλύσιμο και γυάλισμα (άρρωστος) μιας και η μηχανή ήρθε στα χέρια μου σε φαινομενικά υπεράψογη κατάσταση,δια χειρός των αφων Νταλου.
Ψάχνω την αισθηση που έχει στο δρόμο και αποφασίζω κόντεμα της μετάδοσης κατά 3 δόντια πίσω(ένα μπροστά για πρακτικούς λόγους) και το χαμήλωμα της σέλας απο τους 93!!!! στους πιό λογικούς 89 πόντους.
Δοκιμή στον Κέδρινο Λόφο κι έρχεται η δοκιμασία στο Ποτάμι.
Ζεσταμα στο πιστάκι στην αρχή της διαδρομής.
Είχαμε βρεθεί εκεί με τα μεγάλα σε κάποιον Μαγικό καπνό την εποχή των φόρουμ,
όλο το σκηνικό είναι πλέον διαφορετικό μιάς και η διαδρομή
έχει δυσκολέψει αρκετά απο το πολυετές σκάψιμο του ποταμιού.
end of the road.
Στον κάποτε υπερβρωμερό σκουπιδότοπο του Σχολαρίου
η ανάπλαση προχώρησε αλλά και σα να σταμάτησε ξαφνικα.
Έχω την αίσθηση πώς με κάποιον τρόπο τα θαμμένα απορίμματα παράγουν ρεύμα,
θα το ψάξω και θα επανέλθω.
Πάνω κάτω στο πιστάκι με τις κοντές σχέσεις να είναι σκέτη απόλαυση
Ξανά στο ποτάμι που στενεύει κι άλλο ..κι άλλο
και βαθαίνει και μπλούμ και φωτό δεν έχω γιατί λαχάνιασα.... αφού δροσίστηκα
Κια στο τέλος μπουγάδα ηλεκτρονικιά με ενεργούς αφρούς,πιό ενεργός κι απο τον αναβάτη και την έκανε λαμπίκοοοο.....
Τα λέμε με το ποδαρικό!!
αστέριιιι....
Είπα πως δεν θα γράψω αν δεν περνάει αέρα ''το ποτάμι'' στους Ταγαράδες.
Μία διαδρομή σχετικά άγνωστη στις πλαγιές ανάμεσα στο χωριό και το Κάτω Σχολάρι.
Εκτός δρόμου από τις στάνες στην αρχή και μετά και σχεδόν όλη μέσα στην αμμώδη και βαλτώδη κοίτη του μικρού ποταμιού.Εχει για κερασάκι μία ανηφόρα-τοίχο στολισμένη με νεροφαγώματα ανάμεσα σε τόνους πηλού.(Δουλεύεται και ως τέστ κοπώσεως).
Ενα μήνα πριν,Οκτώβριος 2018,
ο Μάκης ήταν στην άλλη γραμμή.
Έλα να δείς ένα μηχανάκι,θα σου αρέσει.
Ο μηχανικός μου (ο Μάκης) εδώ και 2 περίπου χρόνια είχε το νου του.
Για μία μοτοσυκλέτα που θα έρθει στα χέρια μου και θα προορίζεται
για σχεδίαση και πλοήγηση στις χωμάτινες διαδρομές και διοργανώσεις
της Βόρειας Παρέας της παλιάς παρέας μας των Αφρικάνων αλλά και της Ομοσπονδίας.
Εξ ορισμού δύσκολη απαίτηση γιατί θα έπρεπε να μπορεί να πάρει τα πόδια της να μην έχει γυναικολογικά προβλήματα διαρροές και νάζια να μη ζυγίζει πάνω απο 160 κιλά
και να μην κοστίζει πάνω απο καναδυό καλούς μισθούς εργάτη.
Πολλά και διαφορετικά ήρθαν ως επιλογές....και έφυγαν.
Μία Αφρικάνα,ένα παλιο 990 ένα KLR και διάφορα domi,xt κλπ
που απορρίφθηκαν το καθε ένα για τους δικούς του λόγους.
Το μονο που δεν τόλμησα εγώ κι όχι αυτό ήταν το 950 superenduro
του φίλου απο την Καβάλα,κι αυτό που δεν άλλαξε -σοφά- ποτέ του χέρια
το υπέροχο(α) ανακατασκευασμένο Africa 650 του Πάνου.
Φτάνω στη μπαγκίρα νύχτα παίρνω το κλεδί και πάω να ανέβω.
Ωπα....παμε άλλη μία συγκεντρωμένα μπας και το καταφέρεις.
93 πόντους σέλα είχε η άτιμη.
Βάζω μπρος το μοτερ του 660 με μισή της μισής μιζιά ρίχνω μία γύρα στην Τούμπα επιτίθεμαι καταμέτωπα σε ένα πεζοδρόμιο και μετά το φρουπ του σκαρφαλώματος ετοιμάζω τα χαρτιά στα γρήγορα.
Μία εβδομάδα μετά είμαστε με την Παρέα στο πρώτο χωμάτινο στο Χολομώντα με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και την χαρά της σωστής επιλογής να ξεχειλίζει απο τα μπατζάκια μου μαζί με το χρήμα που περίσσεψε μέσα απο αυτην.
Πάμε εικόνες και περιγραφές!
Πάντα με το τραγούδι που σου έρχεται να χορέψεις μαζί της απο το πρώτο κιόλας μέτρο!!
Χορτιάτης , πρωί Σαββάτου.
Η εβδομάδα περνάει με το GS σκεπασμένο να με στραβοκοιτάει όπως βολτάρω με την ψηλή
για ψύλλου πήδημα και χωρίς καμμία δουλειά πέρα απο το συνεχές πλύσιμο και γυάλισμα (άρρωστος) μιας και η μηχανή ήρθε στα χέρια μου σε φαινομενικά υπεράψογη κατάσταση,δια χειρός των αφων Νταλου.
Ψάχνω την αισθηση που έχει στο δρόμο και αποφασίζω κόντεμα της μετάδοσης κατά 3 δόντια πίσω(ένα μπροστά για πρακτικούς λόγους) και το χαμήλωμα της σέλας απο τους 93!!!! στους πιό λογικούς 89 πόντους.
Δοκιμή στον Κέδρινο Λόφο κι έρχεται η δοκιμασία στο Ποτάμι.
Ζεσταμα στο πιστάκι στην αρχή της διαδρομής.
Είχαμε βρεθεί εκεί με τα μεγάλα σε κάποιον Μαγικό καπνό την εποχή των φόρουμ,
όλο το σκηνικό είναι πλέον διαφορετικό μιάς και η διαδρομή
έχει δυσκολέψει αρκετά απο το πολυετές σκάψιμο του ποταμιού.
end of the road.
Στον κάποτε υπερβρωμερό σκουπιδότοπο του Σχολαρίου
η ανάπλαση προχώρησε αλλά και σα να σταμάτησε ξαφνικα.
Έχω την αίσθηση πώς με κάποιον τρόπο τα θαμμένα απορίμματα παράγουν ρεύμα,
θα το ψάξω και θα επανέλθω.
Πάνω κάτω στο πιστάκι με τις κοντές σχέσεις να είναι σκέτη απόλαυση
Ξανά στο ποτάμι που στενεύει κι άλλο ..κι άλλο
και βαθαίνει και μπλούμ και φωτό δεν έχω γιατί λαχάνιασα.... αφού δροσίστηκα
Κια στο τέλος μπουγάδα ηλεκτρονικιά με ενεργούς αφρούς,πιό ενεργός κι απο τον αναβάτη και την έκανε λαμπίκοοοο.....
Τα λέμε με το ποδαρικό!!
αστέριιιι....
Πρότερος βίος τυχερά πεπρωμένο καστομιές και λοιπών το ανάγνωσμα.
To ημερολόγιο βελτιώσεων της μπαγκίρας είναι όπως σε όλες τις μοτοσυκλέτες μου χειρόγραφο.
Αρχείο αντιπροσωπείας δεν υφίσταται γιατί μας λείπει το δεύτερο συστατικό
( η αντιπροσωπεία αλλά και ολόκληρη η εταιρεία).
Δεν έχει χρειασθεί να έρθω αντιμέτωπος με αυτό το ''ζήτημα'' μέχρι σήμερα αρχές του 2021
μιας και ότι χρειάζεται η μηχανή το βρίσκω ή από ανεξάρτητους κατασκευαστές
ή μέσα από το δίκτυο της Yamaha.
Η εξάτμιση της GPR είναι από τα πρώτα δώρα που της έκανα.
Δίχως να μπορώ να ακούσω το αποτέλεσμα επέλεξα με βάση τη διαθεσιμότητα
τον όγκο και τη γενικότερη αισθητική προσπαθώντας να ξεφύγω
από το 10κιλο μπουρί σόμπας που έβαλαν οι απίθανοι σχεδιαστές της.
Ο ήχος μου βγήκε πρίμα μπαλαρίνα σε ανοιξιάτικη έξαρση νοικοκυρά που της έφερες λάθος φασολάκια τέλος πάντων δεν μου πολυαρέσει αλλά πάμε παρακάτω,
Χαζεύοντας τις πρώτες τις φωτογραφίες βλέπω ότι δεν φορούσε καν φυσούνες
σε ένα από τα πρώτα συμμαζευτικά ραντεβού λύθηκε κι αυτό όπως και το θέμα αλυσιδογράναζα.
Το σκοτεινό σημείο του παρελθόντος βρίσκεται ανάμεσα
στο ρόλο του διανομέα λαχείων εντός της Κοζάνης επί σειρά ετών
και στην παραλαβή της από τον Αλέξανδρο Ντάλο (προς περαιτέρω επισκευήν)
Το μηχανάκι έβγαλε για κάποια χρόνια εκδρομές travel endurο
ετοιμάστηκε πολύ πολύ έξυπνα και στο χέρι για τον σκοπό αυτόν και πήρε χαρακτηριστικά ιδιοκατασκευής που πολύ λάτρεψα και καθημερινά χρησιμοποιώ κι απολαμβάνω.
Το σετ ρεζερβουάρ και σέλα είναι δανεικά από κάποιο παλιό ΚΤΜ
πιθανολογώ 620 -δεν τα ξέρω και καλά- με 14 περίπου λίτρα να μας πάνε σε αυτονομία 230 χλμ που φαίνεται αρκετή αλλά με την ερήμωση των ορεινών όγκων της χώρας είναι στην πράξη οριακή.
Η σέλα έχει δεχθεί επέμβαση στο σχήμα έγινε άριστη τουριστικά αλλά στο χώμα θα την ήθελες λίγο πιο λεπτή για αμεσότητα στις εντολές.Δεν την πειράζω γιατί είναι μεγάλη απόλαυση σε πολύωρες μεταβάσεις ή επιστροφές από τις εκδρομές.
Μία ωραιότατη καστομιά άλλης δεκαετίας και πραγματικότητας
είναι αυτή που βλέπουμε στη ζελατίνα.
Από το εργοστάσιο δεν υπάρχει τίποτα εκεί μπροστά είτε μιλάμε για την έκδοση motard
είτε για την έκδοση Black Panther που ήταν αρχικά η δική μου.
Η ιδιότητα του μηχανολόγου όμως που αναφέρουν οι πληροφορίες για τον ενδιάμεσο ιδιοκτήτη σαν να ταυτοποιείται στη θέα του χειροποίητου σύστηματος στήριξης και στην επίσης χειροποίητη διαμορφωμένη στο χέρι με θερμοπίστολο ζελατίνα.
Αυτό που βλέπουμε πάνω δεξιά είναι ρύθμιση ύψους ζελατίνας με βίδα πεταλούδα!
Το χρώμα της το απέκτησε στην μικρή στάση που έκανε στα χέρια του Αλέξανδρου
και είναι στην πραγματικότητα ένα βαθύ πράσινο με έντονη μάλιστα πέρλα.
Είναι ουσιαστικά το χρώμα της Celica GT4 που αναπαλαίωναν τα παιδιά την ίδια περίοδο!!!
Πάμε στην καυτή πατάτα που εκτόξευσε το άγχος
και τα έξοδα προσαρμογής στα δεδομένα μου με ωραίο όμως αποτέλεσμα.
Ο πολύ ήσυχος κινητήρας δούλευε ομαλά το κιβώτιο ήταν σαν καινούριο
το καρμπυρατέρ ρυθμισμένο κι απροβλημάτιστο υπήρχε όμως ένα αλλά.
Η κατανάλωση λαδιού ήταν λίγο πάνω από το υπερβολική.
Ένα λίτρο ανά 1000 χλμ και στην κουβέντα με παλιούς κατόχους των αντίστοιχων ΧΤ 660 εξ Ιαπωνίας άναψε λαμπάκι για τα pits και συγκεκριμένα για την αυλή του Μάκη.
Λύνοντας μέχρι και την κεφαλή ο μάστορας με κοιτούσε περίεργα
βρίσκοντας τα πάντα όντως σαν καινούρια.
Και σηκώνοντας τον κύλινδρο.........
Η μακροχρόνια ακινησία για την οποία γνώριζα μέσα από τις απαλλαγές τελών κυκλοφορίας
(να τα τα καλά του έχει λίγα χλμ το είχε ένας παππούς δέκα χρόνια να εκεί κάθεται
κι άλλα τινά από το ανθολόγιο των καρπωλητών)
έχει προκαλέσει βαθιά διάβρωση στον κύλινδρο
ενώ το πιστόνι κι η παρέα του μοιάζουν και είναι σαν καινούρια
αλλά αδυνατούν αν σφραγίζουν το θάλαμο καύσης....
Το χάλι -γιατί περί τίνος πρόκειται- δεν φαινόταν στο δρόμο ειδικά στα δικά μου χέρια μιας και ανέβαινα στη μπαγκίρα μετά από χρήση μοτοσυκλέτας 100+ ίππων και δεν περίμενα πολλά.
Αρχίζουμε τα μαγικά με ενορχήστρωση κι εκτέλεση από το ποντιακό τρίο
των αγαπητών Ιακωβίδη (ο Μάκης) Ποιμενίδη (ο mrWiseco Λευτέρης)
και Σιναπλίδη ( ο Μηχανουργός).
Τρίτο ρεκτιφιέ το λέγαμε μικροί και το σετ της Wiseco φεύγει στον μηχανουργό για εφαρμογή
κάνοντας βέβαια αρχικά τον έλεγχο του κυλίνδρου στο αν υπάρχει ψωμί
ώστε να καθαρισθεί όλο το διαβρωμένο τμήμα του χιτώνιου.
Μπίνγκο με κεφαλαία γράμματα σε όλα και το πακέτο έχει επιστρέψει έτοιμο για μοντάρισμα
με τη χωρητικότητα μάλιστα να έχει φτάσει τα 686 cc.
Κάτσε......
Η κεφαλή στα ξένα φόρα των ΜΖάδων και ειδικά σε αυτά των motard
αναφέρεται να έχει κάποια τάση στο να ρουφάει τις 3 βαλβίδες εισαγωγής.
Βρίσκουμε παρόμοια κατάσταση σε αρχικό στάδιο
και πάνω στο μεράκι που βγάζει η θέα του πιστονιού συμφωνώ με τον μηχανικό
να στείλουμε το πακέτο σε παλιό γνωστό μηχανουργείο της Αθήνας.
Στο Asa engineering.
Οι άνθρωποι ήταν η τέλεια επιλογή δεύτερο κόσμημα στον πάγκο
και μάλιστα με την υπογραφή του Μάκη στο γυάλισμα αυλών εισαγωγής κι εξαγωγής.
όχι ........εκκεντροφόρο αφήσαμε τον ίδιο!
Βάζοντας μπρος ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη ζήσαμε στιγμές του '80 και του '90.
Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό για τους σημερινούς χρήστες είμαι ΚΑΙ ένας από αυτούς
κι έχει κι αυτό τη χάρη του αλλά η μυρωδιά από τις φλάντζες και το παραφλού
ανάκατη με του καμμένου ξύλου η προσμονή της πρώτης βόλτας τα παγωμένα χέρια μετά από αυτήν....
Αυτά βαράνε κέντρο στο τμήμα αναμνήσεων και γύρω μου βλέπω Galant μικρά Rocket και αφηνιασμένες πάπιες ναι παραισθήσεις και μάλιστα από τις άνευ περαιτέρω παραισθήσεων..
Στρώσιμο (Δεκέμβριος 2019).
Απαιτεί 3 πλήρεις θερμικούς κύκλους για τα υλικά της και μετά ....κάνε ότι σε φωτίσει ο άγιος Ροντάζ.
Αυτοί με τους 3 κύκλους θεωρούν το σύνολο τους στρωμένο.
Εγώ μετά τους 3 κύκλους του πιστονιού έκανα και καμμιά δεκαριά τον αναβάτη.
(Δεν είχα ξανακρυώσει έτσι από το Λύκειο σου λέω)
Στον τομέα των αναρτήσεων είναι που δεν ακουμπάς τίποτα.
Το πίσω πλήρως ρυθμιζόμενο wp μαλάκωσε ελαφρά με τη αλλαγή των dog bones για το κόντεμα της μοτοσυκλέτας αλλά ρυθμίζεται σε κάθε λειτουργία απο προφόρτιση ελατηρίου απόσβεση επαναφοράς αλλά και απόσβεση συμπίεσης.Η απάντηση στην ερώτηση SOS είναι ότι ναι,το φοράει από μαμά
Το πλήρως ρυθμιζομενο 45αρι της Paioli με το νύχι που κάνει την ήδη μακριά μοτοσυκλέτα ακόμα πιό σταθερή στις υψηλές ταχύτητες έτυχε μίας αλλαγής λαδιών και ρυθμίσεων συμπίεσης και απόσβεσης επαναφοράς από τα μπλε χειριστήρια πάνω στις τάπες του.
Τα τουριστικά και περιηγητικά όπλα μας.
Αποσκευές
Σετ μεταφοράς σαμαριών (30 lt της Πολωνικής 21 Brothers).
Που θα τα δέσουμε?
Ο Διάβολος έχει τη λύση.
Ο οποίος είναι ο γνωστός Αλέξης στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης κι ο οποίος ανέλαβε την προσαρμογή ενός σετ πίσω κάγκελων (από κάποιο funduro νομίζω) στην Μπαγκίρα.
Έχουν τοποθετηθεί λίγο ψηλά ώστε να γίνεται ενιαίος χώρος
με τη σχάρα για το σάκο με το σκηνάκι και ότι άλλο ελαφρύ ταξιδεύει.
Κερασάκι στην τούρτα το κουτί από σφαίρες Μ61
που είχε στην απίθανη συλλογή του ο Αλέξης
και που προσαρμόστηκε στην αριστερή μεριά
προσφέροντας λίγο χώρο για τα χαρτιά, για κάποια εργαλεία
και φυσικά μια διαφορετική νότα στο σύνολο.
Πλοήγηση
Στις λίγες περιπτώσεις που χάνω προσανατολισμό και οι οδηγίες από τους ντόπιους είναι χάσιμο
ανάβει το μικρό παλιό και γρατσουνισμένο nuvi που στέκεται σε μία πλήρως ακλόνητη
βάση αράχνη της Ram mounts.Το μυστικό του είναι πως έχει περασμένο τον πρώτο θρυλικό χάρτη της Ανάβαση με τα χωριά στα Ελληνικά και χωρίς περασμένα με δόλο λάθη στα απομακρυσμένα σημεία.
(Γίνονται κι αυτά στο μαγικό κόσμο του Internet).
Κι ως γνωστόν ο καλύτερος πλοηγός είναι αυτός που έχει περασμένους τους καλύτερους χάρτες.
Οι μαύρες πινελιές που προστέθηκαν από εμένα είχαν ως σκοπό
η μηχανή να αλλάξει δεκαετία αισθητικά.
Το πιρούνι έχει βαφτεί κανονικά στον Γιώργο ( Κινέζος )
η σχάρα αλλά κυρίως τα στεφάνια που έκαναν και τη μεγάλη διαφορά σε αυτό που βλέπουμε
είναι δουλειά της αυλής με καλό ματ υλικό και μέτρια αντοχή στη χωμάτινη κυρίως χρήση.
Να έχουμε να φρεσκάρουμε που λένε ....όσο κρατάει η καραντίνα,μετά βλέπουμε.
Στην αποφώνηση χρειάζομαι τρείς λέξεις
και μία εικόνα από το μαγικό φακό του φίλου Σπύρου.
Το μηχανάκι πετάει!
Bonus track
Η πρώτη μου επαφή με τη μάρκα.
Βράδυ χειμωνιάτικο στο υπόγειο του ΜΟΘ στη Σόλωνος
και όλη η νέα γενιά του εναλλακτικού εντούρο
τρώμε τη βάφτιση στον εθελοντισμό με παπά τον Μανώλη τον Τυφόξυλο
( τρελός παππάς σε βάφτισε δε λένε....).
Όλο το πάτωμα γεμάτο λευκά πλαστικά από κομμένα τετράκιλα και κόκκινη λαδομπογιά στα χέρια μας για να φτιάξουμε τα Χ, τα κατευθυντικά δεξια κια ριστερά
και τα αγαπητά επιβεβαιωτικά γιαπωνεζάκια.
Η ώρα περνάει και πρέπει να πάω στο κέντρο
μιας και ήθελα εξτρα διορία για την αυστηρά καθορισμένη βραδινή επιστροφή.
Έχω τη φαεινή ιδέα να ζητήσω απο τον Μανώλη το ΜΖ
για να ζήσω κι εγώ τη ροπή
και το γνωστό νταν ντααν ντααααν ενώς τέτοιου αρχαίου 250
....κι αυτός την ακόμα πιό λαμπρή να μου το δώσει.
Φτάνω κέντρο , η οικογένεια τέρμα αστική και συντηρητική
παρκάρω στην Αγίασ Σοφίας το δίχρονο εκπρόσωπο του..... κομμουνισμού
ανεβαίνω τα κανονίζω και την κάνω πίσω στον όμιλο.
Έλα όμως που με είδαν μιά με τα δάχτυλα βαμμένα κόκκινα
και μιά με το επίσημο όχημα μεταφοράς της μεγάλη ανατολικής ιδέας.
Την άλλη μέρα στο τραπέζι η μαμά με βγάζει αναφορά λόχου γιατί το παιδί γράφτηκε στην ΚΝΕ!
Και τι θα κάνουμε που πάνε το βράδυ και να κοίτα τα χέρια του με τις κόκκινες μπογιές ...και χαμός.
Είδα κι έπαθα να ηρεμήσω τα πράγματα μέχρι και γιαπωνεζάκι πήγα κι έφερα
να δείξω πως είμαι στο δρόμο το σωστό με το Γιαμάχα μου και με τα όλα μου!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο