Κυριακή, ρεπό, καλός καιρός με κρύο το πρωί που δεν με πτοεί, οπότε τι συνεπάγεται; Βόλταααα!
Μετά το χάλι του καιρού τον προηγούμενο μήνα που μας χάλασε τη ζαχαρένια κι έδωσε αναβολή στη συγκέντρωση που περιμέναμε ένα χρόνο, πλησίαζε η νέα ημερομηνία των μαμούθ. Βέβαια τον προηγούμενο μήνα είχε ένα σκασμό πάγο πράγμα που με έκανε να αμφιβάλλω αν θα έλιωνε ω; τώρα οπότε είπα να πεταχτώ μία βόλτα να δω τι γίνεται εκεί πάνω.
Σε χρόνο μηδέν βρέθηκα Προσοτσάνη και από εκεί πήρα λάθος δρόμο (δεν πειράζει) και έφτασα Καλλιθέα.
Η OPTAZIA που σε παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες.
Μόλις διόρθωσα πορεία φτάνω στη Χαριτωμένη και βρίσκω δύο γιαγιούλες σε ένα παγκάκι απέναντι από τα πέτρινα εκκλησάκια.
-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα αγόριμ. Με τα παιδιά είσαι;
-Ποιά παιδιά;
-Αυτούς που έφτιαξαν τα εκκλησάκια.
-Όχι βρε αυτοί κοιμούνται. (της λέει η άλλη)
-Πάω στην Καστανούσα. την άλλη βδομάδα έχει μάζωξη εκεί με τα μηχανάκια και πάω να δω τι γίνεται.
-Α είναι ωραία εκεί πάνω αλλά προσέχετε βρε σκοτώστρες είναι.
-Τα πιο πολλά θα περάσουν από δω.
-θα κάτσουμε στο μπαλκόνι να τα δούμε τότε.
Ανεβαίνοντας στην αρχή όσο ήμουν χαμηλά ο δρόμος ήταν καλός κι αφάγωτος. Μετά άρχισαν τα καλά. Νεροφαγιές που θέτουν απαγορευτική την διέλευση σε απλά αυτοκίνητα και μη on-off μοτοσυκλέτες.
Βέβαια η θέα δεν επηρεάζεται από όλα αυτά.
Ώσπου έφτασα και το μέρος ήταν κάτι παραπάνω από άριστο με το έδαφος στεγνό έτοιμο να φιλοξενήσει όλους εμάς τους παλαβούς που μάθαμε να το τιμάμε.
Ο χώρος μέσα στο καταφύγιο ήταν σαν να μην μπήκε άνθρωπος πράγμα που δείχνει πως ακόμα υπάρχουν κάποιοι που κρατάνε τον πολιτισμό σε αντίθεση με το καταφύγιο του Παγγαίου.
Βλέποντας όλα αυτά έκανα μία απόπειρα να συνεχίσω προς τα πάνω μπας και μπορέσω να περάσω το βουνό και βγω Άγιο Πνεύμα Σερρών και εκεί στα ψηλά ανακάλυψα αυτό.
Το οποίο είναι ότι πρέπει για διημεράκι το καλοκαίρι με λίγους και καλούς!
Βέβαια ο δρόμος δε μου έκανε τη χάρη και γύρισα πίσω.
Στον πάγο δεν συγχωρούνται τα αστεία.
Πάλι σαν τα γουρούνια γίναμε κι οι δύο.
Κατεβαίνω κι από κει φεύγω βολίδα για Σέρρες για να βγω Κερκίνη σε πιο Αμπάντο δρόμους.
Στάση στη γέφυρα του Στρυμόνα πριν τη λίμνη.
Αυτή η ταμπέλα με έκανε να φύγω άρον άρον από το χωριό πριν έρθει κανένα αγροτικό φορτωμένο χωρικούς με καραμπίνες.
Πήρα τον south coast δρόμο από Λιθότοπο εκεί που έχει τα άλογα, με τα ζευγαράκια, εκεί.
Και τους Βούλγαρους που ψαρεύουν γλυκόψαρα γι`αντίθεση.
Από εκεί με τον ήλιο να πέφτει βάζω στόχο τη Θεσσαλονίκη με τα παιδιά να με περιμένουν στο καινούργιο πλυντήριο του Δημήτρη περνώντας από πανέμορφα χωριουδάκια.
Άντε κάνε πως του παίρνεις τη μάνικα.
Φυσικά ο δρόμος της επιστροφής δεν μπορούσε να μην είναι κι αυτός αμπάντο εφόσον δεν υπάρχει βιασύνη και η στάση στον Πύργο πλέον υποχρεωτική!
Μετά από 700 χιλιόμετρα και μια μέρα ολόκληρη στο δρόμο, από την ένταση και τη χαρά ξέχασα να φάω οπότε τι καλύτερο από ένα μενού ανατολικής προέλευσης για να κλείσει η μέρα ολοκληρωμένα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο