2η συνάντηση Mammoth 2019

Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης

 Το να ξεκινήσεις να περιγράψεις την ίδια τη συγκέντρωση ίσως είναι πιό δύσκολο
 κι απο το να επιχειρήσεις τη συμμετοχή σε αυτήν.
Μοτοσυκλέτα, χειμώνας και διαβίωση σε σκηνές σε μεγάλο υψόμετρο.
Ποιά λογική μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό?
Επιλέγεις την έκθεση στην ταλαιπωρία του κρύου
αλλά και σε αυτήν της συνύπαρξης με εκλεκτή παρέα.
Νομίζω πως αυτό είναι το επίθετο που έψαχνα απο την ώρα που γυρίσαμε.
Εκλεκτός,εκλεκτή κι όπως θέλεις να το κλίνεις, αυτό είναι, το βρήκα.
Κι αυτή είναι η μοίρα του εκλεκτού,να ψάχνει να ανακαλύπτει και κυρίως ...να υπομένει.

Τα Mammoth αναγκάστηκαν να αναβάλλουν τη φετινή ετήσια μάζωξη τους τον Ιανουάριο
λόγω του αδιάβατου του δρόμου που οδηγεί στο μαγικό ξέφωτο του καστανόδασους της Μικρόπολης.
Σε αντίθεση με ότι ισχύει για την συγκέντρωση των Ελεφάντων στη Γερμανία
(καθαρός και κυρίως αλατισμένος δρόμος μέχρι την...πόρτα)
που είναι και ο χορηγός της ιδέας προς τους ανήσυχους Κάβειρους,τους διοργανωτές μας,
ο Δρόμος για το camp είναι ένας απλός δασικός ελληνικός χωματόδρομος.

Είναι απο αυτούς που οδηγείς το καλοκαίρι και ξαφνικά χάνεσαι
μέσα στις δροσιές και τα πυκνά δάση για να λυτρωθείς από τη ζέστη του κάμπου.
Μέσα σε 4 χλμ αφήνεις μία εποχή και μπαίνεις στην επόμενη.
Έλα τώρα στην πρόκληση αυτού του εγκαταλελλειμένου δρόμου στη μέση του χειμώνα,
Έλα στις παγωμένες φουρκέτες του και στην ανηφορική λασπουριά που σε υποδέχεται απο το 2ο χλμ σαν κάποιο άτυπο τεστ ικανοτήτων που θα σου επιτρέψει να σκεφτείς να επιχειρήσεις τη συνέχεια.
Ζήσε την και μπες και εσύ στο μαγικό,τον εκλεκτό κόσμο των Μαμούθ!





Σάββατο 23 Φεβρουαρίου.
Η εικόνα με τα αυτοκίνητα πίσω από το εκλεκτό crf 250 δεν είναι απο τον παραπάνω.....δρόμο.
Είναι απο το Δερβένι στη Θεσσαλονίκη όπου έχουμε εγκλωβιστεί απο τη δαιμονισμένη ανοιξιάτικη χιονόπτωση και τον αντίστοιχο αέρα που τη συνοδεύει.
Ο Λάμπρος που είναι μπροστά,ο Νίκος απο τη δουλειά ο Μάνος και ο πρόεδρος απο την κατασκήνωση των Mammoth μας δίνουν οδηγίες για το πώς και μέχρι πού να το πιέσουμε.

Δίπλα μας ένα απο τα λίγα adv που κυκλοφορούν με το όνομα τους χαραγμένο στη βρώμα
έχει κρυφτεί στο...πλυντήριο, εκλιπαρώντας μάλλον το δεύτερο εκλεκτό Μαμούθ για λίγη περιποίηση σαν αυτήν που έχουν τα αδερφάκια του!

Τα τιμόνια σε αναμονή του Μπάμπη που πήγε να φέρει ρούχα και γύρισε με το .....μηχανάκι!

Μετά απο ένα δίωρο αναμονής έχουμε σιγουρευτεί και σετάρει τις αρμοδιότητες
Και ροβολάμε στην παγωμένη Εγνατία με προορισμό τη Δράμα..

Φτάνουμε μετά απο τρία cd στη Μικρόπολη και προσπερνάμε ανέμελοι την πλατεία
στην οποία έχουμε αποφασίσει να αφήσουμε τα μηχανάκια!
Γιατί απλά κανείς δεν έχει σκοπό να το αφήσει πριν κολλήσει για τα καλά.
Κι αρχίζουν τα ωραία,τα εκλεκτά.

Περνάμε τη λασπουριά υποδοχής με σχετική άνεση και καθόλου άρωμα συμπλέκτη αλλά δύο φουρκέτες μετά βρίσκουμε τον κυρίαρχο Πάγο να έχει οριοθετήσει τη συνέχεια  με μεγάλη επιτυχία.
Δεν είναι δυσκολο να αποφασίσεις να συνεχίσεις με τα Μεγάλα της παρέας αλλά το να προβλέψεις πως ότι θα ανέβει τώρα στο καταμεσήμερο μέσα απο τις λασπωμένες ροδιές θα πρέπει αύριο να κατέβει μέσα απο τις ίδιες αλλά πλέον παγωμένες.

Μοιραζόμαστε τις αποσκευές κaι τους αναβάτες και μαζί
 με τα πιό μικρά ανηφορίζουμε για το ξέφωτο.

'Αφιξη!!!

Ανοιξε το δρόμο σου μόνος σου.
Ο χρόνια εντουράς μαθημένος,το καταφέρνει μιά χαρά.
Για τους φανατικούς της λαστιχολογίας
το strom φοράει λιωμένα trailsmart ντυμένα με καραβόσκοινο.

Η Βόρεια Παρέα στήνει τη γειτονιά της, όλοι δίπλα στο Μάνο
που ξέρει πάντα τις καλύτερες καβάντζες!

Στο βάθος το μικρό ζεστό κτίριο που θα περάσουμε το απόγευμα προφυλαγμένοι απο τον δαιμονισμένο βορειοανατολικό άνεμο και τις εκλεκτές θερμοκρασίες του.
Σε πρώτο πλάνο.... το adv αυτοπροσώπως.

Για τα σουρδοντάμαρα ίσως να έχετε ακούσει ίσως και όχι.
Είναι όλοι απο την Κοζάνη,οπαδοί του κρύου, της τσιρίδας λόγω υπερβολικής χαράς
λα λα λα και τέτοια.
'Εδώ το μηχανάκι του μοναδικού εκπρόσωπου τους
και υπουργού Κρύου της παρέας αυτής,
του Γιώργου (εμπνευστής της σάλτσα μαδέρα κλπ κλπ κλπ)

(Οσοι δεν καταλαβαίνετε τι γράφω απλά προσπεράστε αλλα με προσοχή στον πάγο,γλυστράει)

Τα πιό πολλά μηχανάκια έχουν ανέβει αβίαστα χθες Παρασκευή,
που όλη η Ελλάδα ήταν στον αστερισμό της ανθισμένης αμυγδαλιάς.

Σε πρώτο πλάνο το Τενερέ του-όνομα και πράγμα- Πρόεδρου .

Σήμερα ήρθαν μέχρι επάνω ελάχιστα κι εκλεκτά με σχοινιά,αλυσίδες  tie wraps
και κυρίως σπινάροντας στην υπηρεσία  των ήδη ικανών οδηγών τους.


Αυτός όμως εδώ ο φίλος Ηλίας απο την Αλεξανδρούπολη μας έστειλε αδιάβαστους.
Δεν ξέρω καν ποιό Guzzi  είναι αυτό που κατάφερε να έρθει επάνω με σπρώξιμο ιδρώτα και αλληλοβοήθεια ξέρω όμως ότι την εκλεκτή ταμπέλα  του adv την κερδίζει  με το σπαθί του
και με αυτό του επίσης adv αναβάτη του.

Και μία με τον βοηθό στα ανηφόρια της ζωής!!

Έρχεται το απόγευμα και η κλασσική εξωτερική φωτιά ανάβει και πάλι δια χειρός Μάνου.

O George στη συντήρηση!

Για μουσική υπόκρουση πατήστε εδώ

Νύχτωσε με το θερμόμετρο ήδη στους -7.
Οι κουβέντες με κάποιους  Ταξιδιώτες είναι θησαυρός ανεκτίμητος.
Σε μέρη σαν αυτό συναντάς τους καλύτερους τους πιο αφανείς και συνάμα σοφότερους απο δαύτους.
Πέρυσι ο Νικόλας κι ο Δημήτρης,φέτος ο Σιδερής...
άνθρωποι ταυτόσημοι με το Ταξίδι σαν έννοια αλλά και σαν πράξη και στάση  ζωής.
Αργότερα οι κιθάρες αλλά και το μπαγλαμαδάκι  μας κρατάνε εκλεκτή παρέα.
Οι Κάβειροι φροντίζουν για τα πάντα,τρία πιάτα το μενού και φέτος!
Το αίσθημα πληρότητας η μοναδική οικειότητα η ηρεμία και η χαρά
δε στρώνονται στο χαρτί  ή την οθόνη.
Συγγνώμη αλλά κι εδώ που το έφτασα αν κατάφερα δλδ να μεταφέρω κάτι, ήταν κατόρθωμα.
Τα υπόλοιπα εκλεκτά....απο κοντά.

Η βραδινή λήψη που συζητήθηκε και έφτασε live στα μάτια σας.
Ένας πάγκος μία gopro 5 και η ρύθμιση της για νυχτερινή λήψη στα 15 δευτερόλεπτα.
Μακάρι βέβαια να ήταν τόσο απλό..

Και το παιχνίδι με την τεχνολογία συνεχίζεται.

Πραγμτική αίσθηση -11,ένδειξη στους -7 σταθερά.
Η ώρα είναι περασμένες μία και τυλιγόμαστε στους ειδικούς υπνόσακκους της χαράς!
Για να είναι της χαράς θα πρέπει τη στιγμή που τον αγοράζετε να επιμείνετε να δείτε σε ποιές θερμοκρασίες μπορεί να σας καλύψει.
Η ένδειξη comfort θα πρέπει να ταυτίζεται με την ελάχιστη που θα συναντήσετε βάσει προβλέψεων.

Ξημερώνει Κυριακή....

Πρωινή κουβέντα και καφεδάκι δίπλα στην μασίνα.
Αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε τις παγοδρομίες με τα 2 αυτοκίνητα μπροστά
 αλλά και τα μικρά να ακολουθούν.
Το 250 αγκαλιά, το εντουροστρόμ με σκοινιά το 800 με αλυσίδες,
ότι προαιρείστε στο καλαθάκι του adv νοήματος και κινήματος σας παρακαλώ!
(Τα πιο μεγάλα της κατασκήνωσης έφυγαν φορτωμένα για τα επίμαχα 2 χλμ
 στο ειδικό όχημα που διέθεσε ο πρόθυμος Δήμος Προσοτσάνης.)
Ολα???....όχι όλα βέβαια!


Λίγο παρακάτω μαζεύουμε και τις δύο δικές μας χοντρές κι όλα καλά.

Κατεβαίνουμε στην Μικρόπολη όπου αρχίζει ο -όποιος- πολιτισμός της Ασφάλτου.

H μασκότ μας ο Μάνι, φανερά ανακουφισμένος μιάς και όλα πήγαν καλά!

Οι σωφέρ σε στάση αναμονής μήπως και χρειαστει να φορτώσουμε κανέναν... φλωρούμπα.
Γειά σου Χάρη ατσαλάκωτε!

Αμ δε!!
Αφήσαμε πίσω ροδιές λίγο πλαστικό λίγα σχοινιά και τίποτα άλλο.

Θα πρέπει να σας χαιρετήσουμε τώρα,επιστροφή σιγά σιγά στον κάτω κόσμο!

Το καστανόδασος μένει εκεί πίσω και μας περιμένει κρυμμένο μέχρι την επόμενη
εκλεκτή συγκέντρωση των Μαμούθ.
Στις μαγικές πλαγιές του Μενοίκιου όρους στην Ανατολική Μακεδονία.

Κι αν σας τσίμπησε ο ιός να το δείτε ξεκινώντας τον εξοπλισμό απο τον υπνόσακκο !!!

 See ya!!