gone4riding: Στις ανεξερεύνητες γωνιές της Κεντρικής Μακεδονίας

Κείμενο - Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης

Κι εκεί που καθόμουν μέσα απο το παράθυρο και κρύωνα αναρωτήθηκα δικαίως..
γιατί δε βγαίνω να κρυώνω έξω απο αυτό?
Φουλ εξοπλισμός σε στολή και φωτογραφικά ανεβαίνω στη μηχανή και παλεύω με τις αντιστάσεις μου να τελειώσω τον περιφερειακό και να πιάσω τα οξυγόνα πέρα απο το Δερβένι.

Είναι μία κλασσική ηλιόλουστη παγωμένη μέρα με τον μακεδονίτικο Βαρδάρη να έχει εξαφανίσει κάθε ίχνος υγρασίας και θολούρας απο τον ορίζοντα,αλλά και απο το δρόμο.
Απο χρωματα επικρατεί η βασική αντίθεση ανάμεσα στο χιονισμένο Μπέλλες
τον γαλάζιο ουρανό και την κόκκινη σέλα της μηχανής.
Vive la France!

Πάω στο Κιλκίς ''από τον παλιό'' με πρώτη στάση στις Μάνδρες.
Το μηχάνημα αυτό το χρησιμοποιούσαν για να ξεκαθαρίζουν το κριθάρι ή κάτι τέτοιο.

Λίγο δάσος κι ένα μεγάλο κομμάτι κάμπου που πασχίζει να πρασινίσει.

Στο χωριό Κρηστώνη

Διασχίζω την πόλη του Κιλκίς με μια μικρή στάση στη λαική αγορά.
Παρατηρώ φτώχεια στα ρούχα και στα αυτοκίνητα,
ενώ οι νέου τύπου καφετέριες με τα άβολα φτηνά σταντ
προσπαθούν να μας θυμίσουν κάτι απο την επιχείρηση Ευρώπη.
Αλλά τολμώντας να ζουμάρω τα βλέμματα ....
βλέπω την τραγική αποτυχία του παραπάνω εγχειρήματος.
Είναι το δεύτερο συνεχόμενο Σάββατο που βρίσκομαι εδώ
κι είναι αδύνατον να αποφύγω την αναφορά και το σχολιασμό στα πρόσωπα.
Γιατί αυτά τα λένε όλα,πέρα απο τους αριθμούς τα ψεύτικα στολίδια και τη δήθεν ανάπτυξη.

Στην ευθεία προς το χωριό Κεντρικό ανυπομονώ για την είσοδο
στο μυστικό πέρασμα απο το νομό Κιλκίς σε αυτόν των Σερρών.
Πληροφορίες έχω πάρει απο την εξόρμηση προ δεκαπενθημέρου των παιδιών της Βόρειας Παρέας μας που με ιχνηλάτη και πλοηγό τον δάσκαλο Μάκη ανακάλυψαν καμμιά ντουζίνα χωριά εδω γύρω.

Πλοηγό (ηλεκτρονικο) δεν έχω όπως και ηλιθιωδώς,βενζίνη!!!

Το φάντασμα των adv, η υπεροψία της τεράστιας αυτονομίας που τόσο κορόιδευα
....έχει ανέβει επιβάτης στην σέλα μου.
Ούτε που με νοιάζει,κόβω σε νορβηγικούς οδηγικούς ρυθμούς
και ξαφνικά έχω βενζίνη και για να γυρίσω.

Το λοιπόν όλα τα χλμ είναι ωραία αλλά αυτά που οδηγάς πρώτη φορά είναι τα καλύτερα
.................κι ας είναι στο Κιλκίς!

Φτάνω στον μπλέ καφενέ στο Θεοδώρειο.

τι φάση!!!
πρέπει να έρθουμε για αμπάντο τσίπουρα!!!

Πιάνω κουβέντα με ένα δεκάχρονο για τη μηχανή το χωριό το ποτάμι τους.Ωραίος ο μαγκας.

Συνεχίζω να βγώ στη Ροδόπολη,Σερρών πλέον,με στόχο το Άγκιστρο
αλλά και τα πρώτα βουλγάρικα βενζινάδικα.
Πριν σκεφτείς οτιδήποτε έχε κατά νου ότι σαλτάρω
με τη λογική των ηλίθιων που θεωρούν ότι επειδή ξεφορτώνομαι τους επίσης ηλίθιους φόρους
των ελληνικών καυσίμων όταν βρίσκομαι κοντά στα βόρεια σύνορα μας
δεν μπορώ να έχω λόγο και αντίδραση για τις επίσης ακόμα πιό ηλίθιες επεκτατικές προθέσεις τους.
Με αυτή την ηλίθια λογική η Πολωνία ή η Τσεχία που χέστηκαν στο τάληρο απο τα ψώνια των ανατολικογερμανών θα έπρεπε να απαιτούν ήδη να πάνε τα σύνορα της στη Δρέσδη ,
η δε Ανδόρρα να ζητά και να δικαιούται τη μεταφορά της πρωτέυουσας της χώρας στη Βαρκελώνη.
Ναι τελικά ζώντας βόρεια έχεις να κάνεις με ηλίθιους αλλά πάρτο ρε παιδί σαν πρόκληση.

Φτάνω στο Μανδράκι κι η ταμπέλα προς λιμάνι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Βλέπω μακριά την Κερκίνη και κάτι με μπερδεύει,ώσπου φτάνω στην προβλήτα.
Κι είναι μιά φάση σαν της Βρεττάνης
(κι εκεί κατεχόμενη περιοχή απο τους Γάλλους
αλλά αυτοί δεν πάνε απέναντι για ψώνια κι έτσι μόκο οι Άγγλοι)
τι λέγαμε α ναι για την ώρα της άμπωτης που έχει μείνει ο ντόκος
και το πρόγραμμα αναχώρησης των πλοιάριων στη μέση του κάμπου.

Χαιρετώ ένα ζευγαράκι με ένα Τownmate που πίνουν σπαστό καφεδάκι κι αρχικά τους ζήλεψα.
Βγάζοντας το κράνος διαπίστωσα με μεγάλη λύπη πως αν και μιλούσαν πολιτισμένα
μάλλον χώριζαν ..........με παιδιά στο σπίτι.
Ηθελα να τους πλησιάσω να τους προτείνω να πάρουν το gs και να το φέρουν αύριο
να πάνε μια βόλτα σα ζευγαράκι μιάς κι αυτό τόνιζε συνέχεια η κοπέλα,
θέλω να ξαναείμαστε ζευγαράκι.... ποιος δε το σκέφτηκε καλή μου ήθελα να της πώ
ποιός δεν θέλησε πίσω το γκομενάκι του στη θέση του παιδίατρου και του δάσκαλου......
Πάρτε το κι ελάτε πάλι αύριο, σε κανένα παιδάκι δεν αξίζει τετοιο μαντάτο.
Δεν το έκανα,οι λόγοι καθαρά ηλίθιοι δλδ πρακτικοί.

Το λιμανάκι του Μανδρακίου εκτός απο το νερό ....έχασε και την ισορροπία του.

Βγαίνω Εθνική και σταματώ μόνο στην αγαπημένη σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμόνα.
Την παλιά,την όμορφη.