Γ(ρ)άμμισε τους όλους Τάκη

 

  

 

 

Kείμενο- Φωτογραφίες - Πασχάλης Τσαλίκης

 

 To φύλλο πορείας μου επιδόθηκε προσωπικά απο τον ξάδελφο Τάκη 

υπογεγγραμένο απο τον αρκουδοανιχνευτή Χρήστο

 που έλαχε να είναι ο άτυχος όντας απών απο την επιχείρηση Γράμμος.

Η αιτία επίδοσης ήταν η απο βάθους φωνή του ξα που έλεγε...

Τάκη(συνωνυμία) ,

θέλω να με πας στο μνημείο.

Και ήταν γραφτό να γίνει λίγο πριν η παράκληση κλείσει χρόνο.

Αναχώρηση με το συνονόματο Παρασκευή....πριν τους άλλους 7.

 

 

 

 Πέρασμα απο Μύκονο

 

Και καφεδάκι ελληνικό στο Ανεμοχάδι 

 

 

 Δοτσικό ,  ώρα για σνακ.

 

 

 

 

Έχουμε ως αποστολή να τσεκάρουμε τον χώρο κατασκήνωσης στη Θεοτόκο και να προετοιμάσουμε το μικρό καφενείο για την επιδρομή των πεινασμενων που θα ελάμβανε χώρα το σούρουπο.

Λίγο πριν και γνωρίζοντας την άχαρη διαμόρφωση των χωραφιών στον προορισμό επιλέγω να αναζητήσω καλύτερη τύχη στρίβοντας στην ταμπέλα Κεφαλοχώρι

Ε ρε και δεν πάθαινα λάστιχο καλύτερα.,,,,,

Ο πρωτος διάλογος στην ταβέρνα που θα τρώγαμε και το αφεντικό μας προτείνει να απλώσουμε τα τσαντίρια σε ένα χώρο δέκα στρεμμάτων μπροστά στην εκκλησία και το σχολείο.

Αντιλαμβάνομαι πως το χωριό δεν έχει συχνά επισκεπτες και κυρίως πως ο φόβος του αόρατου covid σε συνδυασμό με αυτόν του μετεωρίτη που έρχεται ίσα απάν προς το χωριό τους έχουν κάνει την πατροπαράδοτη Ελληνική φιλοξενία να μοιάζει λίγο με σαρδέλα τριών ημερών.

ΟΚ όλα ως εδώ είναι και δεκτά και κατανοητά.

Την ωρα που φτάνουμε στο πλάτωμα δεχόμαστε την εγκάρδια υποδοχή του παππά και της παππαδιάς που επιμένουν σαν Κρητικοί να κάτσουμε μαζί τους στην αυλή για ένα καφέ ή έστω ένα δροσερό νεράκι,

Ο Πάτερ συνταξιούχος μεν ακαμαιότατος δε,

 πιάνει και το σχέδιο γυροβολιάς του βουνού και στο βλέμμα του βλέπω την αποδοχή.

Ανοίξτε την πόρτα παιδιά μπείτε στήστε και καλά να περάσετε!!

Κι έτσι έγινε.

 

 

Δέκα στρέμματα καταπράσινο χορταράκι για εννια αντίσκηνα δε το λες συνωστισμό.

Στους περαστικούς και στα απίθανα πιτσιρίκια του χωριού εξηγούμε τα πάντα όλα,ευτυχώς μας άφησαν να κρατήσουμε μυστικό τον ΑΜΚΑ μας.

Είναι πασιφανές πως η πλειονότητα έχει καεί απο τις ειδήσεις που έρχονται απο τον ουρανό (sky) βρίσκοντας στόχο με μεγαλύτερη επιτυχία απο τον μετεωρίτη.

Η λεξη Θεσσαλονίκη προκαλεί μειδίασμα και μας μετατρέπει 

σε μικρόβια που μπήκαν στο χωριό για να το αφανίσουν.

Κι ομως όλοι εκτός απο έναν δέχθηκαν το ρόλο του οικοδεσπότη μιας και εξηγήσαμε επαρκώς πως πήραμε και θα πάρουμε κι όλα τα υπόλοιπα μέτρα ώστε η διελευση μας να είναι πραγματικά αόρατη.........σαν του μετεωρίτη.

Την ώρα του καφέ κι εκεί που έχουμε πιάσει τρελό ρυθμό με τους θαμώνες της καφετέριας εμφανίστηκε αυτό που δεν έπρεπε.Το δίχρωμο Navara της τάξης.

Δύο ευγενέστατοι ένστολοι μας αναζητούν και στην κουβέντα μεταξύ μας

μας ενημερώνουν με το βλέμμα χαμηλά πως έγινε καταγγελία.

Αν και πρωτη φορά στα σχεδόν 30 κατασκηνωτικά μου χρόνια τα μαζεύουμε και χαιρετούμε αφήνοντας το φιλόξενο πλην ενός χωριουδάκι στη φυσική του θέση,

αόρατο και απομονωμένο .....σαν τον μετεωρίτη.

Αφιξη στη Θεοτόκο και συνάντηση με τους υπόλοιπους 7 της σημερινής βραδιάς.

Ναι αγαπητοί τα επικίνδυνα ραδιενεργά αντίσκηνα ήταν 3.....

Αφήνουμε πίσω το ''δε γραμμιόμαστε ρε Τάκη'' στήνουμε και πάμε απέναντι στον ροκ καφενέ της Λαμπιρνής όπου και λαμβάνει χώρα η επαναθεμελίωση της Ελληνοιταλικής φιλίας.

Κατα το μπάχαλο στο προηγούμενο χωριό ο Ηλίας τσίμπησε τον Αλεξ( Ιταλός ταξιδιώτης με crf)

 την ωρα που ετοιμαζόταν να μείνει απο βενζίνη έξω απο την Θεοτόκο.

 

 

 

Γεια σου Takis!

 

ο φακός βγάζει είδηση,το σκέφτεται?

Ο έχων ιδία εμπειρία τον πειράζει με την ατάκα της ημέρας.

 

 Μιχάληηηη πάρε κατεμ να φας ψωμί.

ο έχων Γιαμάχα και μάλιστα φθηνό και λειτουργικό κοιτά πονηρά.

ώρα να πάμε απέναντι για το δείπνο.

Τιμημένη δεκάδα.

Το φεγγάρι γεμίζει και προσφέρει φυσικό φως.

Στην αυτοσχέδια παρά τω δρόμω κατασκήνωση στήνεται ένα δεύτερο δείπνο που περιλαμβάνει απο κρητικά τυριά ωρίμανσης και malt ουίσκι και ρακή μέχρι ανέκοδοτα στα αγγλικά με ολίγη ιταλική φινέτσα στην αφήγηση.

Αυθεντική down the forums κατάσταση.

Πρωί Σαββάτου και με μια δροσιά που αγαπιέται τρελά 

αποχαιρετούμε τον Αλεξ που τραβάει προς Τουρκία και Γεωργία

και ρολάρουμε για το καφεδάκι μας στην Πυρσόγιαννη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Οταν θα ανοίξουμε το tzampadve αυτό θα είναι το οξώφυλλο.

Ολα μαζί 1700 φράγκα κι έφυγες για το βουνό.

 

 

 

Βούρμπιανη,πανέμορφο μαστοροχώρι στο δρόμο μας για το χωματόδορομο

 που ενώνει Πληκάτι με Αετομηλίτσα μέσω του μνημείου Γκέτσιου. 

 

 

Ο δρόμος αν και αλπικού υψομέτρου έχει συντηρηθεί με μηχάνημα και είναι ευκολοοδήγητος.

 

Το έταιρον κινούμενο με μοτερ Γιαμάχα της παρέας με κοψοχόλιασε.

Χτύπημα πέτρας στη βάση του σταντ που στραβωσε κι ακουμπούσε στην αλυσίδα.

Κι ενώ ακουγόταν σα να διέλυσε η γραναζιέρα ήθελε τελικά 

λίγη διόρθωση στην αυτοσχεδια πέτρινη μόρσα....ουφ.

Ο σωτήρας μου!

Αφιξη στην κορυφή...

 

 

 

 

 

 

 

έχω να ερθω εδώ απο το 2005 και τα συναισθήματα τρέχουν 

πασπαλισμένα με αναμνήσεις απο παρέες που χάθηκαν και μηχανάκια που πουλήθηκαν

 (φαντάσου να τα είχα κάνει κι εγώ μαντάρα σαν τον Πίπη και να ήταν ανάποδα)..

 

 

Γεννημένος οικοδεσπότης.

 

τα χορταριασμένα αλπικά δρομάκια μπαινοβγαίνουν στην Αλβανία.

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε πήγαμε στο μνημείο ρε!

 

 

 

 Ηλίας με το κατσίκι στην κορυφή.

 Είναι η μέρα που στο νεόχτιστο εκκλησάκι θα γίνει μια λειτουργια εις μνήμην των πεσόντων

 Κατηφορίζουμε...

 

 

 

 

 

Παύλος με το 620 στην κατηφόρα για την Αετομηλίτσα

 

 Θανάσης

 

 

 

 Μετά την ολιγόλεπτη στάση στο χωριό προχωράμε

 στην πρόκληση υπερθέαμα και οδηγικό ντελίριο μαζί.

Στο δρόμο που πάει στη Γράμμοστα μέσω της στάνης Λάμπρου.

Ο Ηλίας πάντα ετοιμοπόλεμος ανεβαίνει απο την αποτομη έκδοση αριστερά της χαράδρας κι εμείς απο την λίγο πιο εύκολη αλλά κομμένη σε κάποια σημεία επιλογή απο δεξιά της.

Εδω το μάτι φτάνει απο το πέρασμα της Φούρκας νότια μεχρι την Καστοριά στα βόρεια.

 

 

Ψυχική ανάταση.

 

 

Στάνη Λάμπρου

 

 

 

 το σκηνικό το έστησε ο ξα ,γνωστός μυθοπλάστης μέσω των εικόνων.

Τα πορτοκαλιά γέμισαν το μαύρο πίνακα .....και τις οθόνες μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Στο χωριό κάνουμε μια μεγαλύτερη στάση στο Grammos lodge.

Τα τελευταία ζόρικα κουτρουβαλιστά χλμ το επέβαλλαν.

 

 

Και η συνέχεια στο μενού με το βατό χωμάτινο μέσα στο δάσος

 και το τσιμπούσι δίπλα στη λίμνη Μουτσάλια.

 

 

 

 Μετά τη λίμνη κατηφορίζουμε για την Κοτύλη.

Η στάση στην πάντα επιβλητική θέση Χάρος

 

 

 

 Ιστορίες πολέμου ανάμεσα σε αδέρφια....κριμα.

 

 

 το πλάνο έχει ανεφοδιασμό στο Νεστόριο μιας και μόνο εκεί υπάρχει πλεόν βενζινάδικο και ξανά στην αγκαλιά του Γράμμου στη φιλόξενη Κυψέλη.

 

 Στήνουμε στο απίθανο προαύλιο της Αγίας Παρσκευής και πάμε για το φουλάρισμα των αναβατών!

Αρκουδοψημένα παιδάκια και σουβλάκια και 20+ μπύρες και τραγούδι και με μία λέξη αγαλλίαση.

 

 

 

 

 

 

 Ξημερώνει με 10 βαθμούς.

Ανεβαίνουμε τρέχοντας στην πλατεία για καφέδες και χάζι στην πραγματική ζωή.

 Κατσικίσιο μαζεμένο το πρωί απο τον Παντελή,Θανάσης και Βασίλης 

περιγράφουν με ένα βλέμμα τι εστί Βόρεια Παρέα.

 

 

 

 

 Η πρώτη μας στάση θα γίνει στην Ιερά Μονή Κλαδόρμης έξω απο το χωριό Φούρκα.

Το όνομα την Μονής οφείλεται στο ότι η εικόνα που ώθησε στο χτίσιμο της 

βρέθηκε κρεμασμένη σε ένα κλαδί.

 

 Κλειδωμένη πόρτα κι ερημιά...

 

 

Οπότε θα το κανουμε όπως παλιά στο θερινό σινεμά!

 

 

Μετά το χωριό και τις καλημέρες με τους απομείναντες επιμένοντες,

 

 

πιάνουμε τον ανήφορο 

 

 

 

για το ύψωμα όπου βρίσκονται οι προτομές των ηρώων που οργάνωσαν 

την επιτυχή αναχαίτιση της φημισμένης μεραρχίας Ιταλών αλπινιστών, της Τζούλια.

 

 η θέα είναι σκέτη απόλαυση στα βόρεια μας διακρίνεται η Αετομηλίτσα και το χθεσινό πέρασμα απο τον αυχένα ακριβώς απο επάνω της.

 

 Ενώ στα ανατολικά μας το χωριό Φούρκα.

Η ΄ζεστη είναι έντονη και τροποποιούμε το δρομολόγιο ώστε να έχει υψηλά υψόμετρα.

 

 Τάκη .....το φανάρι ρε συ.

ο σπασοφανάριας ζεί ανάμεσα μας

 

Η πορεία συνεχίζεται.

 Απο το ασφάλτινο πέρασμα της Φούρκας στα λιβάδια πάνω απο τη Σαμαρίνα 

κι απο τη συνάντηση με τα πανέμορφα άγρια άλογα στο δέσιμο της Παρέας μέσω της ευζωίας.

 

 

 Εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού και στα κουρασμένα αλλά ευτυχή πόδια μας η Σαμαρίνα.

 

η αγάπη για τον τόπο σε μια στιγμή.

Το τελευταίο μπράτσο και σκηνή του έργου θα παιχτεί στις πίστες του χιονοδρομικού της Βασιλίτσας.

 

 

 

Μια τρελή τετράδα θα νικήσει τις κυλιομενες πέτρες και θα βρεθεί στην κορυφή του διπλού!

Έχοντας κάνει το ίδιο πέρυσι με το CRF  του Μιχάλη 

αποφάσισα να μείνω χωρίς ....σάουνα και να κάνω παρέα στα κάτω παιδιά.

Τις φωτογραφίες τις έβγαλα με το σταγονόμετρο λόγω κυρίως του ότι είχα θέμα με το στάντ και το ανεβα κατέβα στο άλογο ήταν διαδικασία.

Αλλά και το ότι με συνεπήρε η live πλευρά της εκδρομής είναι κι αυτό αλήθεια.

Κάποια κενά θα καλυφθούν απο το βίδεο τα υπόλοιπα σε μία επανάληψη της εκδρομής.

Τάκη να σε πω...τώρα που ανεβήκαμε....θέλω να με πας κάτω!!!

p.s.

ο αξέχαστος επίλογος γράφτηκε στη σκιά του πλάτανου στην πλατεία της Σμίξης με το γενναιόδωρο κέρασμα απο την κυρία Αρετή (όνομα και πράμα)...ευχαριστούμε!

See ya!