trOFFy#greece 2020 the northwild story

 



Κείμενο-Φωτογρφίες 
Πασχάλης Τσαλίκης



H μεγάλη πρόκληση  της επανεκκίνησης
μετά το δίμηνο ακινησίας με τον φόβο του ιού.
Η διαχείριση του χρόνου που καλείται να χωρέσει όσα έμειναν παγωμένα. 
Έχει έρθει ήδη η Παρασκευή που ονειρευόμασταν με το Μιχαλιό.
Αυτή που θα πάρει σάρκα και οστά, το εγχείρημα και φαινόμενο μαζί
διασκέδασης κι εξανθρωπισμού που λέγεται trOFFy και μοιάζει με μια εκδρομή,με μηχανάκια.
Και που όμως είναι από τότε που ξεκίνησε η ετήσια διεξαγωγή του ένας ύμνος στην περιήγηση στη φύση αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όντας  ένας άσπαστος συνδετικός κρίκος για τα όνειρα τους να ζουν μέσα στην ομορφιά και τη ζεστή αγκαλιά της.
Αυτή ήταν η Παρασκευή του κι αφου χρειάστηκε μία εβδομάδα παράτασης του αρχικού σχεδίου
 που μιλούσε για τις 15 του μηνός ήταν η στιγμή να το ζήσουμε.
Θύμα της έλλειψης χρόνου τρέχω σαν τρελός (με 110 δηλαδή) να προλάβω το παρεάκι
που κατά την παράδοση είναι μπροστά και κάνει ζέσταμα σε όποιο βουνό είναι στο δρόμο μας για το βόρειο Πήλιο.





Μετά το Λιτόχωρο τη θέση της ευθείας δοκιμασίας παίρνουν οι άδειοι παράδρομοι με τα λουλουδάκια τους και τα μυστικά τους.
Μια παράξενη για την εποχή δροσιά με αναγκάζει να κλείσω σφιχτά το μπουφάν.




Τη διάσχιση των παραπόταμων στο Δέλτα του Πηνειού μέσω της Ιρλανδικής διάβασης στον οικισμό Αλεξανδρινή την ανακάλυψα πρόσφατα και με τη βοήθεια του Γιώργου απο τον Πυργετό.



Ανυπομονώ να φτάσω στο ύψος της Βελίκας για να πω μια πρώτη καλησπέρα στο γαλάζιο,



Ο Λιάκος προσπαθεί να συνειδητοποιήσει ότι άργησα μισή ώρα στο ραντεβού,φουλάρουμε και μέσω Ρακοπόταμου ορμάμε στον χωματόδρομο που οδηγεί στο Κεραμίδι Μαγνησίας









όλη η Ελλάδα σε 15 χιλιόμετρα διαδρομή!
Λιόδεντρα,  μικρά μερακλίδικα σπιτάκια,
βράχια και Αιγαίο αγριεμένο,
 κι ανάμεσα μαγικές ρεματιές με εκείνη τη δροσιά των παιδικών μας χρόνων


















Και λίγο πριν το χωριό έλα θα σε πάω αριστερά κάτω στο λιμανάκι το κρυφό.
Επί 6 σχεδόν μήνες ο Μιχάλης μου μιλάει γεματος ενθουσιασμό σε αυτό το πρώτο πρόσωπο,ιχνηλατώντας και χαρτογραφώντας και στο τέλος σηματοδοτώντας ένα απο τα πιό καλοστημένα trOFFy που έκανε ποτέ η παρέα.
Γιατί αυτό το πάθος του να με εκπλήξει μας έβαλε για άλλη μια χρονιά τα γυαλιά και  μας γνώρισε  μυστικά και ομορφιές της χώρας μας που δεν είχαμε καν την ιδέα ότι μπορούν να υπάρχουν.

















Τα σπιτάκια του αυτοσχέδιου οικισμού είχαν όλα κι απο μια υπογραφή.
Σε αυτό την έβαλε το ρέμα μια μέρα που αγρίεψε ο καιρός.



Δίπλα ακριβώς το επίσημο επίνειο του Κεραμιδίου,το Καμαρι με το αλιευτικό καταφύγιο στη μία άκρη και τα λίγα σπίτια και ταβερνάκια στην άλλη τη νοτιότερη.



Γρήγορα ανηφορίζουμε στο χωριό.Υπάρχει πληροφορία για τα μαγικά γλυκά στην πλατεία και δε θα την αφήσουμε να πάει χαμένη!






Άνθρωποι των Ελληνικών βουνών

 και το μέλλον τους να ρίχνει τον ύπνο του δικαιου!



Κι ο παππούς της μικρής,το βλέμμα τα λέει όλα!






Αφού βρέθηκε ο φρέντο του,,,,,είμαστε για την ώρα ασφαλείς!



Ασε κάτω τη γκοφρέτα και πιάσε το κανταιφι.
Σε αυτό το απλό φαινομενικά δίλημμα βρίσκεται όλη η ουσία
 γιατί είναι  τέτοιο που αφορά όλη τη στάση μας απέναντι στη ζωή και την επίδραση της στην ποιότητα αυτής.


 









δεν υπήρχε περίπτωση ούτε για την πιο ισχυρή φαντασία να μετατρέψει αυτό που έλεγε ο χάρτης για τη βρύση του Κεραμιδίου και την εκκλησία δίπλα της σε αυτό που έβλεπαν τώρα τα έκπληκτα μάτια μου!!








Συσκευασμένο ή χειροποίητο,κανταιφι ή γκοφρέτα
ιδού το πλάτωμα της Παναγίας στο Κεραμίδι
 ...ιδού και η περίφραξη.






Στο μκρό πλάτωμα δίπλα στην καινούριο εκκλησάκι και υπο το βλέμμα του εντελώς κινηματογραφικού πέτρινου χαλάσματος η ομάδα έχει στήσει το τρελό γαστριμαργικό πανηγύρι που σημαδεψε τη χρονιά κι έγινε πράξη δια χειρός και υπό την εποπτεία του γνωστού αρκουδοσεφ!







Λίγο πιο πάνω και με μερικές δεκάδες μέτρα περπάτημα βρίσκεται η επιβλητική βρύση με τις τρείς κάνουλες να αναβλύζουν Ελλάδα.



Η βλάστηση τριγύρω έχει καλύψει τα πάντα,η δροσιά η πηλιορείτικη το ίδιο!




Να και το μονοπάτι απο το οποίο ήρθαν τα μηχανάκια...μακριά απο τη γκοφρέτα.








Η άφιξη του Αχαικού team και τα μυστικά της πλοήγησης σε μελάτες διαδρομές.
Η υπενθύμιση πως πρέπει να γυρίσεις ζωντανός στο σπίτι
 και τα άλλα άστα πάνω του!



Σουρουπώνει...










Καφεδάκι κους κους και οι πρωτοι μεζέδες με θέα στο Αιγαίο.




Παραμέσα γίνονται πράγματα μαγικά



Το μενού έχει ώς κύριο πιάτο ένα ταπεινό Black Angus burger
με Jack Daniels σως συνοδεία τηγανητού αυγού και σωταρισμένου κρεμμυδιού.

Με δεύτερο αυτό που αγαπάνε όλα τα παιδάκια σαν εμάς...τηγανιτές πατάτες!












Και η πρώτη μέρα με κίνηση και μουσική.

Έτσι απλά και ταπεινά και με μια ντουζίνα μπύρες που τις πάγωσε η βρύση κύλησε κι  αυτή η νύχτα μακριά απο τον πολιτισμό.


Το πρωινό του Σαββάτου μας βρίσκει με αρκουδιάρικη ομελέα 80 αυγών
γνωστή υπερπαραγωγή και σήμα κατατεθέν του trOFFy.

Η νύχτα πέρασε με ουρλιαχτά απο τσακάλια βρυχηθμούς μεγάλων άγνωστων στην περιοχή πλασμάτων και για τους πιο ρομαντικούς με χάζι στο μεγάλο φάρο του Ποσειδίου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι μας...στη Χαλκιδική.






80τίλα τέρμα με το πλέον κατάλληλο μηχανάκι!





Βασίλης




Θάνος



ο ήλιος πιάνει σιγά σιγά όλα τα σημεία και είναι ώρα να μαζεύουμε.










Ξεκίνημα για να βγούμε επάνω, η ψαρωτική χθεσινή κατηφόρα έχει γίνει ανηφόρα
 και την έχουμε για πρωινή δοκιμασία



















Χαιρετούμε την απίθανη κρυψώνα μας και πάμε για άλλα.



έλα μωρή τρέλααααα



η πορεία γίνεται με την αρχαία μέθοδο του 1,2,3 κυνηγάμε το Σαμαρίνα.
Βέβαια ο απίθανος διοργανωτής έχει σηματοδοτήσει με κορδέλα
 και τα 140 -περίπου- χλμ της ημέρας.
Για πρωτη φορά στην ιστορία των εκδρομών μας σε χώμα ανεβάζοντας τον πήχυ σε κορυφή βουνού.







Ενημέρωση οδηγών ,τερραίν, κρυμμένοι κίνδυνοι,ανεφοδιασμοί κλπ κλπ.



Για λίγα χλμ ειμαστε στο χθεσινό δρόμο προς το Ρακοπόταμο,

Βρασίδας μεγάλη σελίδα στα ταξιδιωτικά παραμύθια με μηχανάκι.










Ανηφορίζοντας προς το Σκλήθρο το φως λιγοστεύει
αδυνατώντας να περάσει απο την πυκνή βλάστηση.
Κι εμείς αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι θα περάσουμε
το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μέσα σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο.








Να τι παιζει πίσω απο τα άπαιχτα κάδρα του Σπύρου.





Στρίβουμε στην είσοδο για τα μεγάλα λασπωμένα μυστικά του Μαυροβουνίου.
Μια διαδρομή σχεδόν 50 χιλιομέτρων με τα 25 απο αυτά κλεισμένα απο μία μπάρα που δεν κατάφερε να μας πείσει.
Αχαρτογράφητη κι ευμετάβλητη έλεος στις ορέξεις του καιρού και του χειμώνα περιμένει να την ανακαλύψουμε και κυρίως να την καταευχαριστηθούμε.




Κάνουμε μια μικρή στάση στο παρατημένο εξοχικό του τέως βασιλιά
λίγο  πάνω απο τους Πύργους Πολυδενδρίου




Η βλάστηση έχει καταφέρει να σκεπάσει σχεδόν τα πάντα.
Η κουβέντα μας στην πεζοπορία είναι για την απορία.
Απορία κι ένα μεγαλο γιατί τέτοιες ευκαιρίες να δημιουργηθεί ένα αξιοθέατο πάρκο που θα φέρει στην περιοχή επισκέπτες χάνονται στην αγκαλιά της φύσης.



Και τώρα......enduro!
Kάτσε κάτω απο την μπάρα για να μπούμε στην παιδική χαρά.

JIM950














Ο κάποτε δρόμος μας έχει στην τσίτα με καθε είδους εμπόδιο και πανταχού παρούσα μια ύπουλη λάσπη που άλλαζε σε κάθε δευτερόλεπτο χρώμα και πρόσφυση.








Αυτο που δε φαίνεται είναι πως στο ταμπλό του 650 αναβοσβήνει η ένδειξη freddo.



Εντάξει....Jimmis! Είμαι σίγουρος πως η δημοσιότητα οφείλεται στο πίσω λάστιχο!



Σπύρος ...εχει αφήσει το κανόνι και πυροβολάει με το 700
στο απίθανο αυτό πάρτυ πλαγιολίσθησης.







Μελάτες στιγμές και ασφάλτινες μ.ω.τ. ...ξαναέγινα 18 χρονώ ρε!





Κάποιος καλός άνθρωπος άφησε τη μηχανή του και πήγε να προειδοποιήσει τους ανυποψίαστους ερχόμενους με ταχύτητα για το φορτηγό με τη μερέντα που έφυγε στο δρόμο.














Λίγο χειρότερα απο χιόνι σε πρόσφυση,ευτυχώς κράτησε μερικές εκατοντάδες μέτρα








Ως και το μικρό 250 πήγαινε με τις μπάντες!!!

















Μετά απο 25 χλμ παρέα με τις μυρωδιές τις νεράιδες τα ξωτικα
και το μικρό ζιζάνιο που όλοι κρύβουμε μεσα μας
σηκώνουμε την δυτική μπάρα και συνεχάμε να κυκλώσουμε το βουνό μπας και δούμε λίγο φως!!
















Συμπλεχτολαστιχοφαγία!



Και να το φως και μια εικόνα του στενού περάσματος απο τη Λάρισα προς τον Αγιόκαμπο
που δεν ειχαμε καν φανταστεί ότι υπάρχει.



Η λίμνη έξω απο το άσημο μέχρι προχθές χωριό Ποταμιά



Που είναι πλέον πασίγνωστο μιας κι εδώ ήπιε το freddo της η Βόρεια Παρέα!





Ανηφορίζομε για τη Μελίβοια,πάμε για το δεύτερο ημίχρονον σκιάς στον Κίσσαβο.







Φυσικά απο δρόμους απάτητους ξαναπιάνουμε τα 1400 μέτρα
με κρύο σκιές και πολύ ταλαιπωρημένο δρόμο.




Μελάτος




Μάστορας



παραδεισένια κόλαση η κολασμένος παράδεισος?
προσωπικά έκανα στην άκρη τις φωτο-μηχανές εδω και ώρα έχω γουστάρει τόσο την ημέρα που το μόνο που θέλω είναι να οδηγάω να μυρίζω κι εννίοτε να τσιρίζω να υπάρχω μέσα σε αυτήν την υπέροχη φάση.
Θα το καταλάβετε κι απο το τραγούδι του βίδεο της ημέρας...όταν ψηθεί.




Πράσινη Καλύβα στον Κίσσαβο.
Ο ορισμός της δροσιάς χώρος για 50 σκηνάκια που χώρεσε πολύ άνετα τα 25 δικά μας,τρεχούμενο παγωμένο νερό κιόσκι ψησταριά και ξυλόφουρνος ...
οτι πρέπει για δεύτερο αρκουδοδείπνο!!
























Αχαικό τημ...πίνακας ζωγραφικής με τίτλο

ο δροσιζόμενος πρίγκηπας του αδιάβατου δάσους.



Σπύρο γεια σου ρε καρντάσι.



Μάικ well done ρε μάγκα,μας έστειλες!




Ξάδερφος,βρήκε την υγειά του



με αυτό!



Σπασμένο σταντ ηθικόν ακμαιότατο για το Θαναση που πάλεψε στα ίσια το βαρύ 750.








coffee time, ΠΑΟΚ ρε.





















Kι ηρθε η νύχτα κι η ακούραστη ομάδα μας σέρβιρε απίθανα ψητά
με παγωμένα μπυρόνια και μια φασολάδα βγαλμένη απο όνειρο.
Κι άρχισαν τα ανέκδοτα το γέλιο το τουρτούρισμα και σκέφτομαι το πρώτο trOFFy στη Βωβούσα
 κι είναι η ίδια συνταγή 8 χρόναι τώρα και λυπάμαι που πολλοί απο τους τότε
δεν έχουν καν μηχανάκια σήμερα











και σκέφτομαι για ένα δευτερολεπτο  τον πονηρό  που παίζει  με το όνομα  της εκδρομής
λες και τη βόλτα θα τη πάει καβάλα σε αυτό  ο δύσμοιρος  και όχι μόνον
και μετά τον  κατουράω τον κακομοίρογλου (μερικοί τον φωνάζουνε john tapas)
 κι αρπάζω ένα σουβλάκι(καλαμάκι ρε),
τα παπάκια πρέπει να τα πω φαγωμένος κι έχοντας αδειάσει τη φούσκα!!!





Τρίτη μέρα στα κουπατσαρέικα χώματα της Λάρσας

Τη νύχτα βγήκν πάλι οι γνωστοί κροκόδειλοι πλάσματα που βγάζουν περίεργους κοφτούς ήχους
στο χωριό απο κάτω μάθαμε πως μαζεψαν τα γυναικόπαιδα στην εκκλησία.

Με το πρώτο φώς βγήκαν τα καφεδάκια στον ήλιο


 


1 κυβικό την ώρα και για να πλύνεις το πιάτο σου
 αρκούσε να αντέξεις τη θερμοκρασία του για λίγα δευτερόλεπτα!




Κατηφορίζουμε προς το δρόμο Σπηλιάς - Καρίτσας















Απο εκεί οδηγούμε το βατό χώμα μέχρι τα Αμπελάκια
με τη σκόνη να κάνει έντονη την παρουσία της.
Ανεφοδιασμός στους Γόνοους,




Και πάμε την παλιά γνωστή ειδική μέχρι το εκκλησάκι στην Καλλιπεύκη






Μια απο τις ελάχιστες αβαρίες της εξόρμησης μας κρατά κανένα δεκάλεπτο...








Ενώ στο βάθος πλησιάζει διστακτικά μία απρόσκλητη παρέα!



ένα αργιλώδες κομμάτι μέχρι το δρόμο Ροδιάς Συκαμιάς είναι ο επίλογος του χωμάτινου τμήματος της εκδρομής.
Απαιτητικό και με σκόνη ήθελε μια ψιλή βροχή για να γίνει απόλαυση.
Δε βαριέσαι , χαιρετούμε τα τσακάλια που πάνε για τρίτο ημίχρονο στα Αγραφα




και μαζευόμαστε για ένα τελευταίο αρκουδοκολατσιό στα πλατάνια κάτω απο το ΚΕΟΑΧ.



Αναστάσης,ο κρυφός ήρωας ης εκδρομής έφερε το Σουζούκι υποστήριξης
απο το Κεραμίδι μέχρι την πράσινη καλύβα,αχρείαστο σαν συνεργείο μέχρι εδώ
που ο πάντα πρόθυμος Βασίλης και οι βοηθοί  έφτιαξε ένα λεβιέ κι ένα φούιτ (λάστιχο ρε)














ένα τσιγάρο λείπει.



τρείς μέρες με το βαρύ adv κι ο Πάνος δικαίως ατενίζει
έχοντας βγάλει παλληκαρίσια όλες τις δυσκολίες




Και μία τα άλλα παλληκάρια , άρχοντες του scouting και πρεσβευτές του εθελοντισμού,
ευχαριστούμε για το υπέροχο οδηγικό τριήμερο!




 Κι έτσι τελειώνει το παιχνίδι του ήλιου με τα δέντρα,
 για άλλη μία χρονιά το trOFFy της Βόρειας Παρέας μας αφήνει πλήρεις,
 χαρούμενους και με τη γλυκιά προσμονή του επόμενου.

Τα ευχαριστήρια για την τιμή που μας έκαναν στην πολύ δεμένη Αχαική Παρέα
τα περαστικά μας στον Helmut και το φίλο Δημήτρη που τον συνόδευσε χάνοντας τη βόλτα
και μια extra αφιέρωση σε έναν απο τους Ανθρώπους πρωτεργάτες του Θεσμού
το  Μανο που φέτος δεν το πρόλαΒε λόγω της αποθεραπείας,


See ya!


 



p.s.
......το διήμερο με κίνηση και μουσική.