Στα χνάρια των Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014 / μερος τριτο

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

21-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (KG-Bishkek-145χιλ) 



Σήμερα διανυκτέρευση στην πρωτεύουσα και αμφιβόλου ημερών, το οποίο θα εξαρτηθεί από τις μέρες που θα χρειαστεί να μας εκδώσουν βίζες η πρεσβεία του Τατζικιστάν.

Το ξύπνημα σήμερα ήταν εντελώς χωριάτικο υπό τους ήχους, διαφόρων πτηνών!! Κότες, κοκόρια, γαλοπούλες, πάνω κάτω στην αυλή συνθέτουν την έκτη συμφωνία της φύσης!!!







Η Μόνικα που είχε ξυπνήσει ποιο νωρίς έκατσε με την οικογένεια για πρωινό πριν φύγουν για της δουλειές τους. Ο ένας γιος που έχουν είναι αστυνομικός στην πόλη..Να και μέσον άμα συμβεί τίποτα!!! Φόρτωμα την μηχανή απαραίτητη αναμνηστική Φώτο με την οικοδέσποινα του σπιτιού και πάτημα μίζα..



Ο δρόμος του μεταξιού που θα οδηγήσουμε σήμερα είναι ο Ε125-Α365 κεντρικός ασφαλτοστρωμένος με ελάχιστο πατημένο χώμα λόγο έργων. Και μάλιστα καθόλου αδιάφορος οδηγηκα πράγμα που δεν περίμενα.



Έχει στροφές ωραία ορεινά σημεία, περνά μέσα από φαράγγι, και πάει ένα πολύ μεγάλο μέρος του παράλληλα με σύνορα Καζακστάν. Δηλαδή βλέπεις το συρμάτινο φράκτη και υπερυψωμένες σκοπιές με στρατιώτες. Δεν έχει κίνηση και τα λίγα χιλιόμετρα που έχουμε φεύγουν γρήγορα.

Κάποια μπλόκα περάσαμε χωρίς να μας σταματήσουν. Βέβαια ποτέ δεν ξεπέρασα τα όρια, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία γι’αυτους, αφού μπορούν να σε σταματήσουν χωρίς λόγο και να μπλέξεις από το πουθενά!!!. Τόσα είχα διαβάσει που το είχα πάντα στην σκέψη μου.

10χιλ και φτάνουμε πρωτεύουσα.. σταματώ στην άκρη του δρόμου σε σκιά με την ζέστη να φλερτάρει σε υψηλα επίπεδα.



Σκεφτόμαστε πριν μπούμε κέντρο προς εύρεση ξενοδοχείου, να πάμε να βρούμε την πρεσβεία του Τατζικιστάν να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για έκδοση βίζας. Χρόνο έχουμε λίγο πριν κλίσει και βάζω την διεύθυνση στον πλοηγό.. μας πάει από κάτι δρόμους στενούς, κίνηση, φορτηγά, σκόνη, ζέστη, και δώσε υπερωρίες το βεντιλατερ..



Και μπαίνουμε σε έναν δρόμο χώμα, όπου εδώ έδειχνε ότι στο τέλος υπάρχει η πρεσβεία!!! Ναι καλά ούτε κατά διάνυα τέτοιο πράγμα.. μάλλον λάθος και εξαντλημένοι μέσα στον ιδρώτα σταματάμε να δούμε τι κάνουμε..



δεν μας παίρνει για σήμερα να ψάξουμε που είναι η πρεσβεία και ξεκινάμε για κέντρο και ψάξιμο ξενοδοχείου. Και εκεί που νόμιζα ότι οι χειρότεροι οδηγοί παντού είναι οι ταρίφες, έρχονται δυναμικά να με διαψεύσουν οι οδηγοί με τα minibus!!! Τα λεωφοριακια που ήταν γεμάτο από δαυτα το κέντρο, έτρεχαν, πεταγονται από παντου, και οποιος σηκωνε χερι κοκαλωναν χωρις προηδοποιηση!!

Μου εφυγε το κλανιδι, χεσμεντεν, κοκομπλοκ, και όλα αυτά μαζι επί δυο!!!

Κίνηση απίστευτη, πέσαμε σε έργα και με 36 βαθμούς θερμοκρασία βγάλαμε την μπέμπελη!! Τόσο πολύ που το βεντιλατερ δεν έριχνε την θερμοκρασία και Τσουκ… σταματά ο κινητήρας πάνω σε φανάρι!! Γρήγορα κάτω η Μόνικα και εγώ να σπρώχνω την μηχανή στα δεξιά του δρόμου. Τι κάνουμε τώρα; Με απορια η Μόνικα!!! Τίποτα λέω κάνε ένα τσιγάρο, να βγάλουμε και τα μπουφάν που είχαμε λιώσει μέχρι να κρυώσει λίγο ο κινητήρας..

Έτσι ακριβώς μετά από πέντε λεπτά τσακ στην μίζα και ξανά σε λειτουργιά.. ωραία αλλά δεν είμαστε για πολύ ψάξιμο θα την πάθουμε πάλι και δεν παίζεται άλλο αυτή η κατάσταση.. δεν βγάζουμε άκρη με τα ξενοδοχεία εδώ πέρα, και βλέποντας ένα γραφείο τουρισμού μπαίνει η Μόνικα μέσα να ρωτήσει.. το ποιο κοντινό είναι στα δυο τετράγωνα από εδώ που βρισκόμαστε. Και μάλιστα για να μας εξυπηρετήσει πείρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο και ρώτησε. 35 ευρώ χωρίς πρωινό. Εντάξει έτσι όπως ήμασταν δεν σκεπτόμαστε να συνεχίσουμε το ψάξιμο και την κάνουμε σε αυτό.

Ήταν μιας ρωσικής αλυσίδας ξενοδοχείων και ευτυχώς μιλούσαν κάπως αγγλικά στην ρεσεψιόν για να συνεννοηθούμε. Πάρκων για την μηχανή, με μόνο αρνητικό την πρόσβαση σε αυτό λόγο έργων ασφαλτόστρωσης. Αλλά εντάξει πεζοδρόμιο επάνω και μέσα στο παρκιν, με έναν ευγενέστατο securityόπου μας παίρνει τις βαλίτσες από τα χέρια για να μας πάει μέχρι τον τρίτο στο δωμάτιο.!!! (αποδείχτηκε στην πορεία ζητουλας ο τύπος).. αποφασίσαμε για δυο νύχτες εδώ, και αναλόγως την εξέλιξη με τις βίζες. Δεν κάνουμε τίποτα λόγο ζέστης και ξεκουραζόμαστε για να βγούμε αργότερα..

Έχει πέσει λίγο η ζέστη, και από ότι φαίνεται όσο βραδιάζει δροσίζει. Βγαίνουμε για μια μικρή βόλτα κέντρο που ήταν και πολύ κοντά. Περπατάμε σε πλατεία και πάρκο με αρκετό κόσμο να περπατά, οικογένειες να βολτάρουν και να χαίρονται λίγες ώρες ξεγνοιασιάς.



Εκτός από κάτι κυβερνητικά κτήρια δεν νομίζω ότι έχει και κάτι να δεις. Αφού φάγαμε βρήκαμε ένα καφέ και αράξαμε.



















Και αφού στείλαμε μήνυμα σε γνωστό του φίλου από το Almaty, επιστρέφουμε ξενοδοχείο. Και με το που μας βλέπει ο securityμας την πέφτει με άκομψο τρόπο και ζητούσε λεφτά για το παρκινγκ!!! Mοney, mοney, και κάποιο ποσό έλεγε συνέχεια κάνοντας την κίνηση με τα δάχτυλα για να καταλάβουμε...


Τώρα μας έπιασε στον ύπνο και δεν ξέραμε τι να κάνουμε και γιατί δεν μας είπαν τίποτα στην ρεσεψιόν.. μας ακολουθησε μέχρι την πόρτα του δωματίου λέγοντας το ίδιο πράγμα, και του είπαμε για να τον αποφύγουμε αύριο το πρωί θα ρωτήσουμε στην ρεσεψιόν.. Νο, noreception!!! Methemοnay!!! Έκανε σαν τρελός.. βρε καλέ μου αύριο λέμε και του κλείνουμε την πόρτα.. Ρε Μόνικα μήπως έπρεπε να του τα δώσουμε;

Κάτσε αύριο ρωτάμε και λύνεται η απορία αν πρέπει η όχι. Πάντως στην τιμή είναι και το παρκινγκ δεν είπαν τίποτα ότι είναι έξτρα. Τέλος πάντων ξενερώσαμε λίγο με τον τύπο..!! Η βραδιά κύλησε ήσυχα, και μια καλή μπουγάδα στην μπαγκαζιερα που εκτέλεσε άψογα τον ρόλο πλαστικής σκάφης!!!

22-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (KG-Bishkek)

9:00 Ντοκ, ντοκ, χτυπήματα στην πόρτα!!! Πετάγομαι από το κρεβάτι!!! Ποιος είναι ρε φουστη μου!!! Ξανά ντοκ, ντοκ.. Ανοίγω την πόρτα και τι να δω.. το αγοράκι μας ο security.. Το ίδιο πράγμα money, moneyγια το παρκινγκ.. Αμάν τώρα αρχίζω να φορτώνω λέμε απαράδεκτος ο τύπος σε βαθμό κακουργήματος!!! Ξανά του δείχνω τον δρόμο για την ρεσεψιόν και του λέω σε μια ώρα θα τα πούμε εκεί. Αυτός κατέβασε τα μούτρα κάτι μουρμούριζε και έφυγε. Πω πω μιλάμε μας έφτιαξε την μέρα.. ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά να πάμε πρεσβεία Τατζικιστάν..

Παίρνουμε οδηγίες για το που βρίσκεται από την ρεσεψιόν και συνεννοούμαστε να έρθει ένα ταξί να μας πάει. Το αγοράκι μας άφαντο, και όταν έφτασε το ταξί εμφανίστηκε με άλλον ένα τύπο, securityκαι αυτός λέγοντας μας moneyκαι δείχνοντας τον καινούριο.. πλέον κι’εμεις το βιολί μας reception, reception, πληρώσαμε πληρώσαμε χαχαχα.. θα σε κάνουμε μάγκα δεν θα μας τρελάνεις εσύ φιλαράκο!!!


Μετά από 20 λεπτά περίπου είμαστε έξω από την πρεσβεία. Ένας φρουρός μας ανοίγει και μπαίνουμε .. πέντε τουρίστες όλοι. Μια χαρά δεν έχει κόσμο και λογικά θα ξεμπερδέψουμε. Αλλά κάτι δεν πάει καλά και αναρωτιόμαστε..!!! ένα ζευγάρι στο παράθυρο μιλώντας με τον υπάλληλο, προσπαθούσε να καταλάβει γιατί δεν τους βγάζουν βίζα. Όπα λέμε τι γίνεται τώρα;

Ξαφνικά απευθύνεται σε όλους που περιμέναμε για βίζα, ότι άδικα περιμένουμε!!! STOP οι έκδοση τους μέχρι 15 Σεπτέμβρη!!! Μας έφυγε η μαγκιά τώρα.. παίρνουν τα διαβατήρια τους και φεύγουν οι τουρίστες.. πάει η Μόνικα και ρωτά. Θέλουμε να βγάλουμε βίζες κλπ.. ναι αλλά δεν βγάζουμε γιατί έκλεισαν τα σύνορα το Τατζικιστάν μέχρι 15-9..

Δεν γίνεται να κάνουμε κάτι μια εβδομάδα θέλουμε μόνο θα έχουμε βγει μέχρι την πρώτη Σεπτέμβρη.. σας εξηγώ και πάλι μόλις με πληροφόρησαν από την κυβέρνηση ότι τέλος η έκδοση τους για το συγκεκριμένο διάστημα.. και εγώ να σας βγάλω που δεν έχω πρόβλημα, θα πάτε σύνορα και δεν θα σας αφήσουν πρώτον, και δεύτερον εγώ θα πρέπει να απολογηθώ στον πρέσβη γιατί σας έβγαλα βίζες την στιγμή που απαγορεύτηκε!!!

Απογοήτευση και μόνο αυτή την στιγμή, και βγήκαμε στον προαύλιο χώρο της πρεσβείας μιλώντας με άλλους τουρίστες που είχαν πάρει την κρυάδα νωρίτερα. Για τον λόγο τώρα που έκλεισαν ,τους είπαν ότι θα γίνονταν κάποια πολιτική συνάντηση αρχηγών γειτονικών κρατών!!! Τώρα τι μπορείς να κάνεις; Τίποτα απολύτως και ξεκινάμε την επιστροφή στο ξενοδοχείο.







Φτάνουμε κέντρο βρίσκουμε ένα ρεστοράν καφέ και καθόμαστε να πιούμε τον καφέ της παρηγοριάς. Ήρθε και μήνυμα από τους γνωστούς που μπορούν να μας συναντήσουν σήμερα.. Να και κάτι να μας φτιάξει την διάθεση. Μετά από μια ώρα έξω από το ξενοδοχείο πέφτουν πρώτες χαιρετούρες.. μπαίνουμε στο αυτοκίνητο τους και ξεκινάμε.

Δυο φίλοι λοιπόν ένας ντόπιος και ο άλλος Ρώσος που δραστηριοποιείτε εδώ στην πρωτεύουσα του Κιργιστάν, με μαγαζί δικό του και το εμπόρευμα κρύσταλλα Swarovskiπαρακαλώ!!!! Ο άλλος θέλει να ξεκινήσει ένα ξενοδοχείο φτιαγμένο από μεταλλικά κοντέινερ, και φιλικά προς τους μοτοσικλετιστές με χρονοδιάγραμμα τέλος 2015 να είναι έτοιμο..

Αλλά πριν μας τα δείξουν όλα αυτά, θα μας πάνε πρώτα σε κάτι φίλους τους Ιταλούς που έχουν GuestHouseκαι όλοι οι τουρίστες και ιδιαίτερα οι μοτοταξιδιωτες μένουν σε αυτούς. Θέλουν να μας γνωρίσουν αφού τους είπαμε για εσάς και το ταξίδι σας.. Μας είπαν κιόλας να μείνουμε σε αυτούς για παρέα, και για να μπορούμε να μιλάμε αγγλικά με ανθρώπους που έχουν την ίδια τρέλα με εμάς..Το βλέπουμε!!!

Αν και μια νύχτα έμεινε ακόμα και φεύγουμε.. είναι λίγο έξω από το κέντρο και σε δρόμο χωμάτινο.. Η πρόσβαση είναι λίγο δύσκολη θα έλεγα. Με το που φτάνουμε όμως κάτι μου θύμιζε!!! Αλλά μπα ιδέα μου θα είναι. Μπαίνοντας στην αυλή είπα δεν μπορεί κάτι ίδιο έχω δει!!! Που όμως και πως; Για πάμε μέσα..

Γνωρίζουμε το ζευγάρι των Ιταλών πανέξυπνων θα έλεγα, αφού παράτησαν την χώρα τους και ήρθαν εδώ έκαναν επιχείρηση και πάνε σουπερ. Μάλιστα μας είπαν ότι και στο Karakolέχουν GuestHouse, κρίμα γιατί αν το ξέραμε θα πηγαίναμε εκεί. Αλλά εντάξει τώρα μάθαμε.. έλα όμως που και αυτοί κάτι μου θύμιζαν!!! Πάμε μέσα στο δωμάτιο είναι ένας ταξιδιώτης που θέλει να σας γνωρίσει!!! Με το που μπαίνουμε αντικρίζω έναν τύπο ξάπλα με το πόδι πάνω σε μαξιλάρια και ένα τεράστιο γαζί από ράμματα σε όλο το πόδι..

Αμάν τι έγινε ρε!!! Με το που δίνω το χέρι τον κοιτώ έντονα στο πρόσωπο και του κάνω την ερώτηση γιατί πλέον δεν μπορεί κάτι συμβαίνει εδώ.!!! Γράφεις στο Adviride.com; Όχι αλλά έχω φίλους αρκετούς και έχουμε κάνει κάποια ταξίδια παρέα.. Σουπερ οπότε γνωρίζεις τον Walter Colebatch; (SibirskiExtreme) Ναι φυσικά φίλος καλός και αυτός.. έχει έρθει εδώ και αυτός για διανυκτέρευση σε κάποια επίσκεψη του σε αυτά τα μέρη. Τώρα κατάλαβα που βρισκόμουν και γιατί μου θύμιζαν πράγματα και πρόσωπα. Τι να πω βρίσκομαι στην γιάφκα επωνύμων μοτοταξιδευτων, πράγμα υπέροχο!!!

Τι έπαθες και πως; Βρισκόμουν σε ταξίδι και μέσα στην πόλη πετάχτηκε ένα μερσεντές από το πουθενά και με εμβόλισε.. χειρουργείο και λάμες. Είμαι τρεις μήνες εδώ αναρρώνω, και ευτυχώς που με φιλοξενεί εδώ ο φίλος. Τι να πω κρίμα και περαστικά.. να είσαι καλά αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και πείτε μου για εσάς το ταξίδι σας πως και τι!! Και αρχίζει η Μόνικα μπλα, μπλα, ενδιάμεσα ουαου και σουπερ από τον φίλο και δώσε η Μόνικα κατά ριπας!!! Τώρα εδώ πόσο θα κάτσετε έχετε δει κάτι; Του λέμε για την πόρτα που φάγαμε στο Τατζικιστάν και γέλασε!!! Αυτό δεν είναι τίποτα έχω φίλο που έρχεται τρίτη χρονιά και δεν μπαίνει. Αλλά επιμένει θα ξανά έρθει.

Με το Ταζτικισταν ποτέ δεν είσαι σίγουρος και δεν προγραμματίζεις για τίποτα.. Ωραία και τι έχετε σκοπό τώρα να κάνετε. Αφού δεν μπορούμε να μπούμε ποιο νωρίς Ουζμπεκιστάν τώρα, λόγο ότι οι βίζες ξεκινούν 10 μέρες μετά, θα κάτσουμε να γνωρίσουμε την χώρα καλύτερα. Καλά θα κάνετε έχει πολλά να δείτε και είναι πανέμορφα. Θέλετε να σας προτείνω μέρη; Ναι αλλά δεν έχουμε χάρτη μαζί μας. Καλά και εμείς εδώ τι κάνουμε; Λέει στον Ιταλό να φέρει. Φέρνει έναν μόνο του Κιργιστάν και παθαίνω πλάκα.!!! Εγώ δεν είχα χάρτη τόσο αναλυτικό. Που μπορώ να πάρω έναν ίδιο; Πάρε αυτόν έχουμε δεύτερο. Καλά εντάξει όλα τα λεφτά λέμε.

Ανοίγει τον χάρτη και τον απλώνει πάνω από το τραυματισμένο του πόδι. Καθίσαμε γύρω από το κρεβάτι, και σαν μικρά παιδιά με το καινούριο παιχνίδι στα χέρια, σχεδιάζαμε προορισμούς και τσεκάραμε σημεία. Ένα τριωρο πέρασε νεράκι χωρίς να καταλάβουμε το πώς. Έπρεπε να φύγουμε όμως για να προλάβουμε να δούμε κι’αλλα.. ανανεώσαμε το ραντεβού ποιος ξέρει πότε άγνωστο, αλλά σίγουρη στάση εδώ αφού το άτιμο Τατζικιστάν μπήκε στην λίστα με τα απωθημένα!!!

Επομένη στάση στο μαγαζί του Ρώσου με τα κρύσταλλα Swarovski. Είχε ένα ραντεβού με πελάτη και μετά θα πηγαίναμε στον χώρο με τα κοντέινερ που θα φτιαχτεί το ξενοδοχείο. Αυτή την στιγμή ο χώρος παίζει τον ρόλο της μεταφόρτωσης μηχανών ταξιδευτών από την Ευρώπη.. !!!

Ναι όντως έχουν μια συνεργασία με Πολωνό που έχει την εταιρία advfactory.comμε έδρα στην Βαρσοβία πρωτεύουσα της Πολωνίας. Ειδίκευση και οργάνωση ταξιδιών με μοτοσυκλέτα σε Ασία, και Λατινική Αμερική.. και μόλις επέστρεψαν από ταξίδι σε Κιργιστάν και Τατζικιστάν. Αυτοί ήταν τυχεροί είχαν μπει ποιο νωρίς και δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα με τα σύνορα που έκλεισαν.

Τώρα τον Σεπτέμβριο θα φορτωθούν οι μηχανές σε κοντέινερ και θα πάνε Πολωνία.. Κάτσε να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσει η Μόνικα μαζί του. Τον καλεί στο Skypeγιατί ο συγκεκριμένος βρισκόταν τώρα σε οργανωμένο ταξίδι σε Ινδία και Νεπάλ. Ωραίος!!! Krzysztof Samborski λοιπόν ο ένας από τους έξι που αποτελούν τους advfactory. 

Έχουν μια πολύ καλή συνεργασία εδώ με τα παιδιά και γι’αυτό θέλει να φτιαχτεί αυτό το ξενοδοχείο, την στιγμή που την πελατεία την έχει σίγουρη. Τα έλεγαν με την Μόνικα και ενδιαφέρθηκε να μάθει για το ταξίδι μας, και πολλά μπράβο που είχαμε ξεκινήσει μόνοι μας από τόσο μακριά, και για ότι χρειαστούμε και μπορούν να βοηθήσουν να το ζητήσουμε. Ωραία πήραμε στοιχεία διευθύνσεις και fb και φύγαμε για το σημείο που ήταν αποθηκευμένες τουλάχιστον είκοσι μηχανές!!



Φτάνοντας και βλέποντας όλες αυτές τις μηχανές, μου ήρθαν στην σκέψη μου τα βουνά Pamirστο Τατζικιστάν και το κομβόι είκοσι μηχανών να τα ανεβαίνουν!! Μετά από εδώ λέει ο Ρώσος πάμε στο εξοχικό μου 10χιλ έξω από την πόλη; Και δεν πάμε φύγαμε..

Και εκεί που βγαίναμε έξω από την πόλη, στο βάθος ψηλά, στα βουνά, είδα φωτιά!!! Είναι τα ίδια βουνά που βλέπουμε και από το παράθυρο του ξενοδοχείου μας.



Φωτιά λέω και σταματάμε στην άκρη όπως και κάποιοι άλλοι έκαναν το ίδιο.. Τραβούσαν φωτογραφίες σαν να είναι αξιοθέατο, η σαν να έβλεπαν πρώτη φορά!! Τους ρωτώ τώρα τι γίνετε θα την σβήσει κάποιος; Τι να σου πω δεν ξέρω πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο!!! Αμάν την κατέστρεψα την χώρα χαχαχα..!!!

Έχω ένα ιστορικό καταστροφής χωρών και πόλεων εγώ!! 2001 Νέα Υόρκη Σεπτέμβριος ήμουν εκεί: Έπεσαν οι δίδυμοι..

2008 Ισλανδία ήμουν εκεί Αύγουστος: οικονομική καταστροφή, και έκρηξη ηφαίστειου..

2012 Νέα Υόρκη ξανά Οκτώβριος: τυφώνας Σαντι επέστρεψα και την αποτελείωσα..

Έχω κι’αλλα που μου διαφεύγουν εσκεμμένα, για να μην με θεωρήσετε γκαντέμη χαχαχα..


Φτάνουμε στο σπίτι σε έρημη τοποθεσία σε δρόμο στενό και χώμα. Είχε αρχίσει να νυχτώνει και η θερμοκρασία έκανε ελεύθερη πτώση. Ο τύπος είχε έναν φοβερό κήπο που έφτανε μέχρι την κοίτη ποταμού, που ερχόταν με ορμή παγωμένο νερό από τα χιονισμένα βουνά.









Ωραία ήταν αλλά τα στομάχια άλλα μαρτυρούσαν!! Πάμε να φάμε; Ναι, ναι, τωρααααααααααα………..

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να κλείσει η μέρα καλύτερα με επίσκεψη σε ένα originalστέκι μηχανόβιων όπου τα πάντα θύμιζαν μοτοσυκλέτα. Ακόμα και οι νιπτήρες στις τουαλέτες!!!

Φάγαμε ωραία εδώ και με κουβέντες ταξιδιωτικές έφτασε η ώρα της αποχώρησης.



Φτάνοντας στο ξενοδοχείο ρωτάμε αν αύριο θέλουν να βρεθούμε ξανά μιας και έχουμε άλλη μια μέρα εδώ. Δυστυχώς κανένας δεν θα μπορέσει λόγο δουλειάς, οπότε τους ευχαριστήσαμε για όλα.. Τηλέφωνα έχουμε αν θελήσουμε πάντως κάτι να τους καλέσουμε. Ευχαριστούμε καληνύχτα. Με το που έφυγαν πετάγετε ο security και έρχεται προς το μέρος μας. Πραγματικά τον είχαμε ξεχάσει αυτόν, με τόσο γεμάτη μέρα και τόσο ωραία που περάσαμε. Αλλά δεν πρόλαβε ούτε την γνωστή κίνηση να κάνει με τα δάχτυλα..Tomorrow reception του είπαμε και τον αγνοήσαμε... δεν άρθρωσε λέξη!!!

23-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (KG-Bishkek)

Το άσχημο με την επιλογή αυτού του ξενοδοχείου εκτός του αχώνευτου security, είναι και τα έργα ασφαλτόστρωσης του δρόμου έξω από την κεντρική είσοδο. Φασαρία από το πρωί και σκόνη αρκετή.





Σήμερα χαλάρωση θα έχει το πρόγραμμα και ασκήσεις επί χάρτου, για τον σχεδιασμό της αυριανής μέρας. Μέχρι να γίνει αυτό περιμένουμε να περάσει ο ένας από τους δυο φίλους να πάρει ένα σάκο με πράγματα δικά μας, που αποφασίσαμε ότι είναι περιττό βάρος. Το σκεφτήκαμε χθες βράδυ αυτό και μιλώντας με τον Πολωνό θα σταλθούν μαζί με τις μηχανές Πολωνία και αυτός από εκεί θα τα στείλει Ελλάδα.. Λογικά όταν επιστρέψουμε κι’εμεις θα έχουν έρθει και αυτά. Έφτασε λοιπόν με ένα μάχιμο KawasakiKLR-650 φόρτωσε τον σάκο πέντε κιλών βγάλαμε αναμνηστική Φώτο και τον αποχαιρετήσαμε..





Έχει μεσημεριάσει και λέμε να ξεκινήσουμε για την τελευταία βόλτα στο κέντρο της πρωτεύουσας.. Ο securityδεν ήταν εδώ είχε αλλάξει βάρδια με κάποιον άλλον, που όμως και αυτός μας κοιτούσε έντονα σαν να ήθελε να μας πει κάτι και δεν τολμούσε!!! Φεύγουμε πάμε κέντρο και μας τράβηξε το ενδιαφέρον προς συγκεκριμένη κατεύθυνση η μουσική στο διαπασών. Διότι τα αυτιά καλά άκουγαν ελληνικό τραγούδι!! Δέσποινα Βανδή τέρμα σε μια εκδήλωση κινητής τηλεφωνίας.. Έλα ρε λέω κοίτα φάση!!! Όντως μεγάλη εκδήλωση η έκθεση κάτι τέτοιο με κέτερινγκ και μουσική φυσικά..



Η συνέχεια κύλησε χαλαρά με καφεδάκι και φαγητό.



Επιστροφή ξενοδοχείο και η απόφαση είχε παρθεί!!! ξανά αύριο για λίμνη Issyk Kul.. Από την άλλη πλευρά όμως την ποιο τουριστική.. Έτσι γράφει σε ταξιδιωτικό οδηγό. Θα το ανακαλύψουμε αύριο. Η πόλη που επέλεξα είναι η Cholpon Ata. Και ο λόγος γιατί στον τουριστικό οδηγό έλεγε ότι λίγο έξω από την πόλη υπάρχει υπαίθριο μουσείο πετρογλυφικων.

Και κατεβαίνοντας λίγο στην μηχανή που ήθελα να φτιάξω βαλίτσες για να είμαι έτοιμος αύριο, φαρδύς πλατύς ο security το καλό παιδί ο δικός μας, σε καναπέ έβλεπε το δεύτερο όνειρο. Ωραία φύλαξη λέω από μέσα μου που θέλει και λεφτά το κοπρόσκυλο!!! Και δεν με πειράζουν τα λεφτά σιγά το ποσό.. Ο τρόπος που τα ζητά και η αθλία συμπεριφορά του μας είχε εξαγριώσει..

24-8-14 ΚΥΡΙΑΚΗ (KG-Sholpon Ata-274χιλ) €15 δίκλινο



Ξυπνάμε και μαζεύουμε πράγματα για να ξεκινήσουμε όσο μπορούμε νωρίς να μην φάμε ζέστη και κίνηση.. Πάω να πάρω την μηχανή κλειστή η πόρτα!! Με βλέπει το βλαμμένο και έρχεται να μου ανοίξει. Money, money parking 3 nights. Αυτό είχε μάθει στα αγγλικά. Ναι οκ λέω εγώ από μέσα μου, και του σκάω το καλό. Me no money, ask the woman. Wife? Yesmy wife χαχαχα...

Τι να κάνω μας πάντρεψαν με το ζόρι.. Βάζω μπροστά και πάω την μηχανή στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου για να φορτώσω. Η Μόνικα καθυστερούσε στην reception και ο τύπος δεν είχε πάει εκεί!! Παρά μου κατσικοθηκε στον σβέρκο μαζί με τον άλλον security και μου χτυπούσε τον ώμο λέγοντας moneyκαι δείχνοντας και τον άλλον. Ήθελε να πληρώσω και τον άλλον την βάρδια του.

Εντάξει είχε ξεφύγει πλέον ο τύπος, και για κακή του τύχη έβγαινε εκείνη την στιγμή η Μόνικα, βλέποντας το σκηνικό που μου την είχαν πέσει άγαρμπα. Να του λέω και του δείχνω την Μόνικα.. My wife χαχαχα... Μόνικα καθάρισε γιατί θα τον βαρέσω τον κοντό!!! Τον φωνάζει security com to reception please!!! Ούτε κουβέντα, ούτε κιχ δεν έκανε αλλά ούτε πλησίαζε προς reception.

Η Μόνικα επιστρέφει και κάνει τα παράπονα στην κοπέλα που ήταν εκεί. Την ρωτάει για το παρκινγκ και αν έχει ξεχωριστή τιμή, και αν ναι γιατί δεν μας το είπε. Όχι φυσικά απαντά αυτή μέσα στην τιμή είναι, και της λέει την ιστορία με τον security.. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά το είχε ξανά κάνει και μας ζήτησε χίλια συγγνώμη.

Τον φωνάζει μέσα για να του κάνει παρατήρηση και μέχρι να φύγουμε, είχε κατεβάσει τα μούτρα και κάτι συζητούσε έντονα με τον συνάδελφο του. Επειδή η Μόνικα καταλαβαίνει κάποιες λέξεις στα ρωσικά, την έβριζε για τα καλά. Πατώ την μίζα και αφήνουμε την αρνητική ενέργεια πίσω μας!!! Ο δρόμος ο ίδιος μέχρι το Balikchiπου είχαμε διανυκτερεύσει πριν τέσσερις μέρες. Η μόνη αλλαγή είναι ότι βλέπουμε από την άλλη πλευρά του δρόμου που υπάρχει ποτάμι, και μάλιστα πέφτουμε σε κατάβαση μιας παρέας με βάρκα (rafting). Λόγο Κυριακής και αργίας ο κόσμος έφευγε από την πρωτεύουσα και κατευθυνόταν στας εξοχας!!!







Αυτό έχει το αρνητικό της κίνησης, και αστυνόμευση και μπλόκα. Και ναι για πρώτη φορά μας σταματούν σε μπλόκο με ραντάρ.. Όπως είπα ποτέ δεν ξεπερνούσα τα όρια, και δεν υπήρχε και λόγος. Τρεις μπάτσοι δεν μιλούσαν καθόλου αγγλικά παρά μόνο την λέξη tourist; Yestourist… Λίγο τα χαρτιά έλεγχο, λίγο να δουν την μηχανή, λίγο να θέλουν να πιάσουν κουβέντα, αλλά πώς να μας ψαρώσουν; 

Έψαχναν τρόπο, μέχρι που ένας από τους τρεις κοιτάζοντας την μηχανή πιάνει το γκάζι το άνοιγε, το έκλεινε και έλεγε στα ρωσικά δείχνοντας τον δρόμο.. Εντάξει το έπιασα το υπονοούμενο μην ζορίζεσαι φιλαράκο πήγα να του πω..

Και ξεκινώ κι’εγω στα αγγλικά ότι δεν έτρεχα πήγαινα με τα όρια και τέτοια. Φεύγει πάει και λέει κάτι στον άλλον, και έρχεται ο ανώτερος με τα χαρτιά στο χέρι, με χτυπά στον ώμο μου τα δίνει, και μου λέει gomyfriend.. ευτυχώς!!!





Συνεχίζουμε και πέφτουμε στα έργα ασφαλτόστρωσης με πολύ σκόνη και ένα ρεύμα ανά κατεύθυνση.



Στο άλλο έκαναν τα έργα. Το περίεργο ήταν ότι είδα είκοσι εργάτες στην σειρά με γκασμάδες να χτυπούν την παλιά άσφαλτο για να την αφαιρέσουν!!! Έπαθα πλάκα νόμιζα ότι βρισκόμουν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως με καταναγκαστικά έργα!! Περνάμε μέσα από την πόλη που είχαμε διανυκτερεύσει με τα όρια της πόλης και δεξιά. Ξέρουμε που έχει μπάτσους εδώ, αν και δεν έχουμε πρόβλημα γιατί είχαμε διανυκτερεύσει στο σπίτι αστυνομικού εδώ.. Έχουμε και μέσον. χαχαχα

Τα επόμενα 79 χιλιόμετρα που είχαν μείνει μέχρι τον τελικό προορισμό θα είναι άγνωστα με καινούριες εικόνες. Όντως παραλίμνια διαδρομή με οικισμούς, που ναι αμέσως έβλεπες την διαφορά σε τουριστικές υποδομές σε σχέση με την απέναντι πλευρά της λίμνης. Διαφημίσεις ξενοδοχείων για ακριβά γούστα, κόσμο, οργανωμένες παραλίες με θαλάσσια σπορ και διάφορες αθλητικές δραστηριότητες γήπεδα κλπ..

Βλέποντας πινακίδα με το όνομα της πόλης, κόβω αρκετά και ξεκινά η ψακτικη με τα μάτια. Τώρα ξέρουμε και πως είναι στην γλώσσα τους τα δωμάτια και κοιτούσαμε και για τέτοια περίπτωση. Όμως πραγματικά εδώ έβλεπες και την λέξη αυτή γραμμένη στα αγγλικά. Rooms to let και αμέσως σταματάμε στο πρώτο.

Και δεν εχει είναι νοικιασμενα. Από ότι καταλάβαμε όλοι οι ντόπιοι πρέπει να νοίκιαζαν έστω και ένα δωμάτιο. Πολύ τουριστικά και με βλέπω ταλαιπωρία. Πάμε για το επόμενο όπου κι’εδώ τζίφος. Μάλιστα έβλεπα και ευρωπαίους τουρίστες να βγαίνουν και να πηγαίνουν βόλτα. Δεν ήμασταν σίγουροι αν φτάσαμε κέντρο ακόμα γιατί ναι μεν βλέπαμε κίνηση αλλά όχι κόσμο μαζεμένο, μαγαζιά ταβέρνες, και τέτοια.

Ρωτάμε τουρίστες που είναι το κέντρο. Δυο με τρία χιλιόμετρα ποιο κάτω!!! Μάλιστα τι κάνουμε; Αν τώρα εδώ και δεν βρίσκουμε θα βρούμε κέντρο; Και αν βρούμε σε τι τιμή; Λογικά θα τα κοπανανε!! Δεν έχουμε επιλογή και βλέποντας και κάνοντας…

Και μετά από λίγο καταλάβαμε ότι πρέπει να είμαστε καρακεντρο.. αυτοκίνητα μαγαζιά κόσμος τουρίστες με μαγιό και πετσέτες, οικογένειες χαμός. Ακριβώς σαν σε ελληνικό νησί Αύγουστο μήνα. Βρίσκω κάπου να παρκάρω την μηχανή στην άκρη του δρόμου. Και απλά παρατηρούμε μπας και πέσει το μάτι σε ξενοδοχείο.

Δεν χρειάζεται όμως πως ήταν οι κράχτες στα νησιά μας και σου την έπεφταν για δωμάτιο το ίδιο και εδώ. Μαθημένοι με τους ξένους και μιλώντας τα βασικά στα αγγλικά. Βγαίνει μια από ένα μαγαζί ψιλικά, ρούχα και διάφορα τέτοια και μας ρωτά τι ψάχνουμε. Δωμάτιο της λέμε και αμέσως λέει ακολουθήστε. Κάθομαι εγώ στην μηχανή και πάει η Μόνικα.

Υπάρχει δωμάτιο, και θα μας κάνει καλύτερη τιμή για δυο νύχτες που θέλουμε. Μου λέει η Μόνικα να ρίξω μια ματιά κι’εγω, αλλά εντάξει τι να δω, την στιγμή που έχει και παρκινγκ για την μηχανή και όλα είναι δίπλα μας. Το κλείνουμε και έξω για βόλτα ποδαράτοι. Προς τα πού όμως; Ακολουθήσαμε τουρίστες με μαγιό και φουσκωτά μπρατσακια χαχαχα.. αυτοί σίγουρα πάνε σωστά.

Περνώντας από έναν δρόμο με ταβέρνες και μετά σε πεζόδρομο με πάγκους από μικροπωλητές, σαν σε Ελληνικό νησί, αρχίζουμε να περπατάμε σε άμμο και να καταλήγουμε σε μια ωραία παραλία.!!!










Μια λέξη..ΠΑΝΕΦΟΡΦΑ.!!! Αλλά για να χαζέψουμε λίγο περπατώντας. Και εδώ η δυνατή μουσική, με γνώριμο στίχο και στα Ελληνικά μας κέντρισε το ενδιαφέρον προς εκεί.!! Ένα αυτοσχέδιο μπιτσομπαρο κιόσκι με δυο μεγάλα ηχεία να παίζουν Βανδή, δυο ναργιλέδες αλλά καθόλου κόσμο!! Μάλλον εδώ δεν γουστάρουν Δέσποινα χαχαχα.. μέχρι και ο μπάρμαν έλειπε!!!


















Έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος, βλέπε πανύψηλα βουνά τριγύρω μας, και η θερμοκρασία ταυτόχρονα. Επιστροφή στο δωμάτιο, αλλά πρώτα από μαγαζιά να οργανωθούμε σε προμήθειες τρόφιμα κλπ..

25-8-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (KG-Sholpon Ata) 

Πολύ ωραία μέρα και σήμερα, δυνατό ήλιο από νωρίς όπου σου κάνει όρεξη για μια βουτιά στην λίμνη. Αλλά πρώτα πρέπει να δούμε αυτό για τον σκοπό της επίσκεψης μας εδώ. Το υπαίθριο μουσείο πετρογλυφικών. Ωραία αλλά που ακριβώς βρίσκεται; Βλέποντας χάρτη έδειχνε έξω από την πόλη 6χιλ σε αεροδρόμιο; Είχε το σήμα του αεροπλάνου πάνω στον χάρτη!!! Ρωτώντας ντόπιους η δεν ήξεραν καθόλου η κάτι είχαν ακούσει. Ωραία μια χαρά!! Ξεκινάμε ποδαράτο και βλέπουμε.

Περπατάμε και περπατάμε αλλά κανένα σημάδι!! Μπας και το περάσαμε; Έχουμε ακόμα; Επιστρέφουν από την κατεύθυνση που πάμε ένα ζευγάρι τουριστών και ρωτάμε. Και αυτοί αυτό έψαχναν αλλά δεν το βρήκαν και απογοητευμένοι επιστρέφουν. Λες να είναι μουφα; Τουριστική παγίδα; Δεν μπορεί!!! Συνεχίζουμε κουρασμένοι και καταϊδρωμένοι λόγο ζέστης με σκοπό να κάνουμε λίγα μέτρα ακόμη και αν δεν βρούμε τίποτα επιστροφή στην λίμνη για μπάνιο..

Συναντάμε την πινακίδα στην είσοδο της πόλης. Τώρα λογικά αποκλείεται να είναι ακόμα ποιο πέρα. Πρέπει να επιστρέψουμε δεν γίνεται έχουμε ξεπεράσει τα 5χιλ ποδαράτο και τίποτα. Σταματάμε σε ένα μαγαζάκι να πάρουμε ένα χυμό και να ξεκουραστούμε πριν επιστρέψουμε. Μόνο μια παρέα νέων αραχτοί και τα έλεγαν. Η Μόνικα λέει θα ρωτήσω μπας και γνωρίζουν. Τους έκανε εντύπωση που ψάχναμε αυτό!!! Ναι το ήξεραν και σπανίως το επισκέπτονται κόσμος. Μας εξηγούν ότι το έχουμε περάσει περίπου 1χιλ πίσω..

Μας λένε ότι θα δούμε έναν έρημο δρόμο προς τα βουνά, όπου χρησιμοποιούταν σαν αεροδιάδρομος αλλά όχι τώρα. Άρα ο χάρτης είναι σωστός. Τους ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε, όταν μας φωνάζουν πάλι και λένε θα μας πάνε μέχρι εκεί. Τι είπες τώρα ωραίοι οι πιτσιρικάδες. Δεν σας βγάζουμε από τον δρόμο σας; Όχι έτσι και αλλιώς στην πόλη επιστρέφουμε δεν μας είναι κόπος.

Ωραία και ξεκινάμε, φυσικά η κουβέντα γύρισε στο από πού είμαστε και πως ήρθαμε. Στο άκουσμα με μηχανή ότι φτάσαμε ως εδώ πάθανε λίγο το κάτι τις!!! Μας άφησαν έξω από έναν τεράστιο χώρο με κάθε λογίς πέτρες σε όγκο και σχήμα.!!! Εδώ είναι!!! Τους ευχαριστήσαμε και έφυγαν..

Μόνοι μας εδώ με δυο σκουριασμένες πινακίδες σε ρόλο ξεναγού!! Η μια είχε και χάρτη του όλου χώρου και πρότεινε τρία δρομολόγια για να δεις. Ένα μικρό σε χρόνο ένα μεγάλο και τέλος ένα τεράστιο. Εντάξει κανένα από τα τρία δεν πήραμε, παρά βασιστήκαμε το ένστικτο μας..







Βλέποντας αυτά τα πετρογλυφικα χαραγμένα πάνω στους βράχους το μυαλό σου ταξιδεύει χιλιάδες χρόνια πίσω!!! Ο ήλιος καίει τόσο πολύ που ενοχλεί άσχημα. Εκεί σκέπτομαι μήπως θα ήταν καλυτέρα να πλατσουρίζαμε στην λίμνη; Τόσο έντονη η ζέστη που κοιτώντας μακριά έβλεπες αυτήν την θολούρα στην ατμόσφαιρα, σαν σε έρημο τέτοια φάση!!










Μέχρι που λέω στην Μόνικα ότι δεν βλέπω καλά πρέπει να με χτύπησε ο ήλιος κατακούτελα!! Γιατί μου λέει; Νομίζω ότι και βλέποντας μακριά ο βράχος κινιέται!! Μου λέει τι λες; Να λέω κοίτα, και δείχνω με το χέρι. Χαχαχα αγελάδα είναι δεν την βλέπεις ήταν εδώ πριν κάπου την πείρε το μάτι μου. Έλα ρε λέω αγελάδα; Πάω ποιο κοντά και ναι όντος αγελάδα στο χρώμα του βράχου!!!








Τέλεια παραλλαγή η άτιμη χαχαχα.. ευτυχώς γιατί ήμουν σίγουρος για την ηλίαση.. από την πλευρά που ήταν τα βουνά έχει αρχίσει ο σχηματισμός με μαύρα σύννεφα!! Δεν την κάνουμε γιατί έχουμε περπάτημα αρκετό; Ξαφνικά πρώτες ψιχάλες σε ένα κουφό εντελώς σκηνικό. Ήλιος ντάλα η μια πλευρά και μαυρίλα με ψιχάλες η άλλη!!

Ο καιρός αλλάζει γρήγορα με αέρα και ψυχρά, και γρήγορο περπάτημα για πίσω..



περπατώντας στο πεζοδρόμιο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο έβλεπες τα πάντα. Κόσμο αρκετό, τουρίστες, ντόπιους παιδάκια, αλλά ότι θα έβλεπα αγελάδα <<μοντέλο>> δεν το περίμενα. Περπατούσε καμαρωτή αμέριμνη, χωρίς να ενοχλείτε από τίποτα, λες και της είχαν βάλει δωδεκαποντα χαχαχα..






φτάνουμε στην λίμνη αρκετά κουρασμένοι και λέμε να αράξουμε για μπάνιο. Δυστυχώς όμως είχε ψυχράνει για εμάς και η μαυρίλα μας πρόλαβε.







Αρκεστήκαμε σε βόλτα στην παραλία και φωτογραφίες.






























Ξανά τραβάμε προς ξενοδοχείο μέχρι που βλέπουμε μια να πουλά μέλι. Εντύπωση δεν μας έκανε αυτό αλλά ότι είχε ολόκληρη κερήθρα και έκοβε κομμάτι. Πήραμε ένα κομμάτι για δοκιμή.




Μετά εντύπωση μου έκανε ένας τύπος που είχε βγάλει τα κατοικίδια για βόλτα. Που είναι το περίεργο; Τα κατοικίδια ήταν ένας αετός και ένα γεράκι!!!




Τώρα είχε φτάσει και η ώρα της μάσας και καθίσαμε να φάμε σε ένα από τα πολλά μαγαζιά φαγητού πάνω στον δρόμο.

Ένα ωραίο με αυλή και καθίσαμε. Το μενού τελικά όπου υπάρχει τουρισμός είναι τροποποιείτε αναλόγως. Και στα αγγλικά αλλά και φωτογραφίες με τα πιάτα. Ωραία θα φάμε καλά απόψε.!!! Στο τέλος που απολαμβάναμε το τσάι μας, και με την νύχτα να μας έχει προλάβει τσαφ πέφτει το ρεύμα. Πάλι καλά που προλάβαμε να φάμε. Κεράκια τώρα πάνω στο τραπέζι με αρκετούς τουρίστες να το διασκεδάζουν όλο αυτό.



Ξεκινάμε να φύγουμε και ο κόσμος περπατούσε με φακούς στα χέρια για να βλέπουν. Ότι πρέπει για ύπνο.

26-8-14 ΤΡΙΤΗ (KG-Son Kul 252χιλ) €11σκηνή yurt έξι ατόμων με βραδινό και πρωινό..






Μα τι ωραίες μέρες είναι αυτές!!! Ηλιόλουστες καθαρή ατμόσφαιρα, συνθήκες ιδανικές για οδήγηση. Τι στιγμή και αυτή να κάθεσαι στο μπαλκόνι του δωματίου, με φόντο τα πανύψηλα βουνά, τον φραπέ στο ένα χέρι και στο άλλο τον χάρτη!! Εδώ πάει το τσιγάρο αλλά δεν καπνίζω χαχαχα..



Πια πορεία να χαράξω σήμερα; Μόνικα τι λες για Son-Kul και σε 3.000 υψόμετρο διανυκτέρευση; Τι ρωτάς εσύ έχεις τον χάρτη κι’εγω ακολουθω. Αυτά είναι ετοιμάσου φύγαμε…



τώρα εδώ που τα λέμε άλλο να το βλέπεις στον χάρτη και άλλο να οδηγάς σε τέτοια υψόμετρα σε χωμάτινους δρόμους. Ένα δισταγμό τον έχω από την μια, αλλά και μια θέληση να το βιώσω από την άλλη πολύ έντονη.



Πάμε άλλη μια προς Balihksi τρίτη φορά που περνάμε από εδώ, και ξανά βλέπουμε το γνωστό μπλόκο με το περιπολικό καλά κρυμμένο. Μόλις είχαν σταματήσει κάποιον για έλεγχο.









Βγαίνοντας από την πόλη οδηγώ στον Α365-Ε125 βασικός δρόμος του μεταξιού αφού καταλήγει σύνορα με Κίνα!!! Το τοπίο αλλάζει με τα βουνά να έχουν τον πρώτο λόγο, ποτάμια και λίμνες να τα συντροφεύουν.. ερημιά και λίγα οχήματα στον δρόμο, και ελάχιστα τετράποδα σε βασικό ρόλο μετακίνησης του ντόπιου πληθυσμού..

Μετά από απαραίτητη στάση προς νερού μας στην φύση, και να τσιμπήσουμε κάτι από αυτά που είχαμε φτιάξει,





φτάνουμε στην στροφή όπου από εδώ και πέρα θα χαθούμε μέσα στα βουνά και θα περάσουμε υψόμετρα για να καταλήξουμε στην αλπική λίμνη Son-Kul.



Αμέσως ξεκινά χώμα χωρίς να σου αφήσει άλλα περιθώρια της ασφάλειας στην άσφαλτο. Χαμηλές ταχύτητες και πάμε. Ένα χτυποκάρδι για το άγνωστο το είχα άλλα όχι για πολύ μέχρι την πρώτη στροφή!! Σταματώ σβήνω κινητήρα ανοίγω ζελατίνα κράνους και χάνεται το βλέμμα!!










Είμαι ένα με τις κορυφές των βουνών και στο βάθος διακρίνεται το ένα και μετά κανένα χωριό που θα συναντήσουμε στην πορεία μας.



Δεν χορταίνεις αυτήν την ομορφιά.. βλέπεις όσο εκεί που πάει το μάτι, μαζί και ο δρόμος χάνεται στον ορίζοντα. Δρόμος φιδίσιος χαραγμένος στα βουνά και τις κορυφές τους. Η διάθεση μου έχει αλλάξει ο φόβος έχει εξαφανιστεί δια μαγείας και το μόνο που θέλουμε αυτή την στιγμή είναι να το ζήσουμε.. Φυγαμεεεεεεεεεεεεεε……

Tolok το όνομα του χωριού στο πουθενά με τα λιγοστά σπίτια τα περισσότερα από λάσπη κτισμένα, με τους φιλόξενους βοσκούς κατοίκους τους. Όλοι χαιρετούσαν και άλλοι μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε.












Το θέλαμε πολύ αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε για τον σημερινό μας προορισμό. Ποταμάκια αλπικά λιβάδια και ζώα να βόσκουν, κορυφές, ρυτιδιασμένα βουνά, σκαμμένα, σαν τα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ από τις κακουχίες και την δύσκολη ορεινή ζωή σε αυτά τα μέρη.



Έτσι και τα βουνά χιλιάδες χρόνια εκτεθειμένα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που αλλοιώνονται και αλλάζουν μορφή και σχήμα!!! Παρόλο αυτά εδώ βλέπεις, το νιώθεις, αυτοί οι άνθρωποι των βουνών είναι ευτυχισμένοι, χαμογελούν, ζουν απλά, με πολύ λίγα, και με την καλύτερη συντροφιά τα ζώα τους. Αξία ανεκτίμητη!!!








Βγαίνοντας από το χωριό και στις τελευταίες στάνες σταματώ. Είδα μια στοίβα από καύσιμη ύλη αλλά δεν ήταν ξύλα!!! Και ναι φυσικά δεν ήταν ξύλα γιατί απλά δεν υπάρχουν δέντρα. Και μετά κατάλαβα ότι μαζεύουν τα κόπρανα από αγελάδες, τα στεγνώνουν και αυτό γίνεται καύσιμη ύλη για τον χειμώνα.





Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι εδώ τον χειμώνα. Αντίξοες συνθήκες και δύσκολος αγώνας επιβίωσης. Συνεχίζουμε στον μοναδικό φιδίσιο χωματόδρομο που όλο και χανόταν μέσα στα βουνά.

Κάποιους βοσκούς με τα ζώα τους γύρω από τις στάνες τους, λίγο κυνήγι από τσοπανόσκυλα αλλά ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα, και τέρμα ο πολιτισμός.!!! Εμείς τα βουνά, οι κορυφές και το τίποτα.

Αλλά το τι ομορφιά έχει αυτό το τίποτα δεν περιγράφεται με λέξεις.!! Κάθε λίγο ήθελα να σταματώ για φωτογραφία. Απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων ουρανού και γης, ηλίου και συννεφιάς, ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα για πολλά κλικ με την φωτογραφική..

Ανέβα, κατέβα, υψόμετρα, πάσα και ακόμα λίμνη δεν έχουμε δει. Ανοίγω τον χάρτη και έδειχνε το ψηλότερο πάσο που θα περάσουμε στα 3.446μ.. Ανοίγω gps και το βάζω να δείχνει μόνο υψόμετρο. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει είμαστε στα 3.100μ.


















Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι οδηγούμε ποιο ψηλά από τον Όλυμπο!! Η μηχανή δουλεύει ωραία χωρίς πρόβλημα σε τέτοιο υψόμετρο και αυτό με χαροποιεί.. Στροφές και πάλι στροφές ανεβαίνουμε κι’άλλο και κάνοντας να δω ποιο ψηλά το βλέμμα πέφτει και σε χιονακι στην κορυφή. Μια δροσούλα την έχει λέμε!!!





Μετά από λίγο βλέπω στο gps το μαγικό νούμερο!! 3.447m φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο όλα καλά, όλα υπέροχα.. δεν μπορώ να εξηγήσω την αίσθηση της συγκεκριμένης στιγμής!!



Αράξαμε λίγο για να το χορτάσουμε όλο αυτό. Όχι για πολύ όμως γιατί το κρύο ήταν αισθητό..

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τώρα αλλά μην φανταστείτε και πολύ μέχρι τα 3.000m. λίγες στροφές και στο βάθος αποκαλύπτεται το μεγαλείο της φύσης. Η λίμνη Son-Kul!!!!

Πρώτη επαφή με τον πολιτισμό και μετά από 80χιλ στο τίποτα, με τα πανέμορφα τετράποδα!! Άλογα παντού ελεύθερα έτρεχαν σε αλπικά λιβάδια.





Πλησιάζοντας οι πρώτες σκηνές (yurt) στο οπτικό μας πεδίο. Αμέσως μας πήραν χαμπάρι οι ντόπιοι και βγήκαν οι νεότεροι να μας σταματήσουν.!!







Οικογένεια όπου νοίκιαζε σκηνή για ύπνο, μέχρι και βενζίνη είχε αν θέλαμε. Ωραία είπαμε να το σκεφτούμε λίγο. Η λίμνη ήταν ακόμα μακριά για να διανυκτερεύσουμε εδώ θα θέλαμε ποιο κοντά.



Του εξηγούμε τι θέλουμε και λέει ότι αυτός δεν έχει κάτι άλλο, άλλο περίπου στα 10χιλ από εδώ υπάρχει καμπ(camp) με αρκετές σκηνές και δίπλα στην λίμνη. Αυτό ακριβώς ζητάμε ευχαριστούμε πολύ και τον χαιρετάμε. Η πρόσβαση όμως προς εκεί δεν γινόταν από τον χωματόδρομο που ήρθαμε!! Παρά θα έπρεπε να αφήσουμε τον δρόμο και να οδηγήσουμε στην απέραντη στέπα!!



Μάλιστα για να δούμε.!!! Από τα πρώτα μέτρα κατάλαβα ότι θέλει μικρές ταχύτητες ιδικά με τέτοιο βάρος που έχω. Τερμάτιζε η πίσω ανάρτηση άνετα, βέβαια μπορεί να έφταιγα κι’εγω γιατί δεν είχα κάνει καμιά ρύθμιση πριν ξεκινήσω το ταξίδι. Ότι νάνε ταλιμαπαν λέμε!!!

Και το έδαφος της στέπας δεν ήταν πάντα επίπεδο, είχε βυθίσματα και η μηχανή χόρεψε σε ρυθμούς σάμπας!!!





Ο προσανατολισμός γινόταν βάση οδηγιών που πήραμε από τον τύπο που μας έδειξε με το χέρι προς την δύση, οπότε η κατεύθυνση ήταν για εκεί και πλησίαζα όσο κοντά μπορούσα με την λίμνη, και να οδηγώ παράλληλα με αυτήν. Γιατί έτσι σκέφτηκα θα πέσω κατευθείαν πάνω τους και δεν θα το χάσω το σημείο.

Μέχρι που έπεσα σε ροδιές από αυτοκίνητα χαραγμένες στην στέπα. Καλό αυτό και οδηγώ πάνω εκεί..



χαμός στην στέπα από κάθε λογίς τετράποδο να τρέχει τρομαγμένο από το μηχανικό άτι και τον ήχο του μονοκιλυνδρου.

Στο βάθος μόλις διακρίνεται μια συστάδα από σκηνές (yurt).. Εδώ πρέπει να είμαστε και σε λίγο φτάνουμε, αλλά κατευθείαν πάμε στην λίμνη.











Σταματάμε βγάζουμε τα κράνη και αμέσως μας χτυπά το κρύο αεράκι. Δεν λέγαμε τίποτα απλά κοιτούσαμε για να χορτάσουμε εικόνες όσο χρόνο έχουμε. Βλέποντας τις σκηνές που ήταν αρκετές, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος, και τουρισμός που επισκέπτεται εδώ το σημείο, λέμε να πάμε να ρωτήσουμε για διανυκτέρευση. Μόλις ποιο δίπλα ήταν ένα ζευγάρι τουριστών και απολάμβαναν το τοπίο.












Μίζα πάλι και φύγαμε για να διαλέξουμε το που θα κοιμηθούμε. Πλησιάζοντας αμέσως μια γυναίκα μας έκανε νόημα με το χέρι να πάμε εκεί. Συνεχίζουμε και επιλεγούμε το κέντρο ας πούμε αυτού του καμπ. Βλέπουμε τέσσερις σκηνές στην σειρά και σταματάμε. Βγαίνει μια γυναίκα και μας ρωτά με τα λίγα αγγλικά. Η Μόνικα της μίλησε Πολωνικά και καταλάβαινε τα πάντα.!!! Οπότε ακόμα καλύτερα.. μας λέει ότι από τις τέσσερις νοικιάζει τις δυο. Οι άλλες δυο έπαιζαν άλλο ρόλο. Η μια το ρόλο εστιατορίου και η άλλη εκεί που έμενε η οικογένεια και μαγείρευε.



Τώρα ρωτάμε την τιμή και μας λέει αν θέλουμε και βραδινό. Φυσικά θέλουμε αφού δεν έχουμε φάει και νομίζαμε ότι θα την πέσουμε ξανά σε σάντουιτς. 11 ευρώ με βραδινό και πρωινό!!! Λέω στην Μόνικα σίγουρα; Την ξανά ερωτάει ναι!!! Καλά εννοείτε δίχως σκέψη λέμε ναι και μας λέει ποια σκηνή θέλουμε να διαλέξουμε δεν υπήρχε κανείς ήταν άδειες.

Δείχνουμε αυτήν που έγραφε και κάτι επάνω και είχε τον αριθμό 2. Ωραία και μας ρωτά τι ώρα θέλουμε να φάμε για βραδινό. Κατά τις 20:30 είναι καλά; Εντάξει οκ όλα θα είναι έτοιμα.



Καλό είναι σε τέτοια υψόμετρα η επιλογή αν αυτό είναι εφικτό της σκηνής να γίνεται και με σόμπα μέσα. Το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κατά πολύ!! Εμείς το είχαμε στο νου μας και κοιτούσαμε σκηνές να εξέχει μπουρί σόμπας. Της είπαμε να την ανάψει, και είπε όταν θα τρώτε εσείς εγώ θα την ανάψω για να είναι ζεστά.. Πολύ γλυκιά κυρία ευγενική με το χαμόγελο, όπως κι’εμεις φυσικά με ένα τεράστιο χαμόγελο είμαστε. Έξω από την σκηνή υπάρχει ένας μεταλλικός νιπτήρας με συλλέκτη νερού που γεμίζουν από την λίμνη, και λίγα μέτρα ποιο πέρα είναι μια κατασκευή με τσίγκο για τουαλέτα. Είπαμε η τουαλέτα εδώ είναι σκάβουν μια τρύπα, βάζουν μια μπαλέτα ξύλινη από πάνω με τρύπα στην μέση φυσικά και όλο αυτό είναι. Γι' αυτό και η απόσταση από τις σκηνές για προφύλαξη από δυσάρεστες οσμές.!!



Έχουμε ένα τρίωρο μέχρι το φαγητό και τι άλλο θα βολτάρουμε προς λίμνη μεριά. Η Μόνικα πάει να ζητήσει ζεστό νερό για να φτιάξει καφέ και να πάρει μαζί της. Εγώ ταχτοποιώ λίγο τα πράγματα στην σκηνή. Έξι στρώματα κάτω με μια σόμπα και όλα στρωμένα με παπλώματα βαριά ασήκωτα εντελώς!! Δεν νομίζω να κρυώσουμε με όλα αυτά. Η σκηνή φτιαγμένη από δέρμα προβάτου και με το Μαλί φτιάχνουν τσόχα, που είναι σαν επένδυση. Πάνω η οροφή έχει ένα άνοιγμα που είναι σκεπασμένο με νάιλον, αλλά και με ένα έξτρα κομμάτι τσόχας μάλλινης που με σχοινιά από έξω μπορείς να το κλείσεις σε περίπτωση βροχής και ακραίων καιρικών συνθηκών..

Κάτω στο πάτωμα ένα χοντρό μουσαμά και από πάνω στρωμένα χαλιά και όλα αυτά τα μεταφέρουν το καλοκαίρι τα στήνουν και τέλος Σεπτεμβρίου ξεστήνουν γιατί εδώ κυριαρχούν ακραία καιρικά φαινόμενα με πολύ δύσκολους χειμώνες. Μόνο με τον τουρισμό δουλεύουν εδώ. Η οικογένεια αυτή εδώ μένει τον χειμώνα σε μια πόλη 120χιλ από εδώ την Kochkor από την οποία περάσαμε. Είναι η λέξη γραμμένη πάνω στην σκηνή μας. Παίρνουμε τις φωτογραφικές μας, ντυνόμαστε καλά και έξω για την πανδαισία εικόνων!! Εδώ τα λόγια περισσεύουν!!!

21-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (KG-Bishkek-145χιλ) 



Σήμερα διανυκτέρευση στην πρωτεύουσα και αμφιβόλου ημερών, το οποίο θα εξαρτηθεί από τις μέρες που θα χρειαστεί να μας εκδώσουν βίζες η πρεσβεία του Τατζικιστάν.

Το ξύπνημα σήμερα ήταν εντελώς χωριάτικο υπό τους ήχους, διαφόρων πτηνών!! Κότες, κοκόρια, γαλοπούλες, πάνω κάτω στην αυλή συνθέτουν την έκτη συμφωνία της φύσης!!!







Η Μόνικα που είχε ξυπνήσει ποιο νωρίς έκατσε με την οικογένεια για πρωινό πριν φύγουν για της δουλειές τους. Ο ένας γιος που έχουν είναι αστυνομικός στην πόλη..Να και μέσον άμα συμβεί τίποτα!!! Φόρτωμα την μηχανή απαραίτητη αναμνηστική Φώτο με την οικοδέσποινα του σπιτιού και πάτημα μίζα..



Ο δρόμος του μεταξιού που θα οδηγήσουμε σήμερα είναι ο Ε125-Α365 κεντρικός ασφαλτοστρωμένος με ελάχιστο πατημένο χώμα λόγο έργων. Και μάλιστα καθόλου αδιάφορος οδηγηκα πράγμα που δεν περίμενα.



Έχει στροφές ωραία ορεινά σημεία, περνά μέσα από φαράγγι, και πάει ένα πολύ μεγάλο μέρος του παράλληλα με σύνορα Καζακστάν. Δηλαδή βλέπεις το συρμάτινο φράκτη και υπερυψωμένες σκοπιές με στρατιώτες. Δεν έχει κίνηση και τα λίγα χιλιόμετρα που έχουμε φεύγουν γρήγορα.

Κάποια μπλόκα περάσαμε χωρίς να μας σταματήσουν. Βέβαια ποτέ δεν ξεπέρασα τα όρια, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία γι’αυτους, αφού μπορούν να σε σταματήσουν χωρίς λόγο και να μπλέξεις από το πουθενά!!!. Τόσα είχα διαβάσει που το είχα πάντα στην σκέψη μου.

10χιλ και φτάνουμε πρωτεύουσα.. σταματώ στην άκρη του δρόμου σε σκιά με την ζέστη να φλερτάρει σε υψηλα επίπεδα.



Σκεφτόμαστε πριν μπούμε κέντρο προς εύρεση ξενοδοχείου, να πάμε να βρούμε την πρεσβεία του Τατζικιστάν να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για έκδοση βίζας. Χρόνο έχουμε λίγο πριν κλίσει και βάζω την διεύθυνση στον πλοηγό.. μας πάει από κάτι δρόμους στενούς, κίνηση, φορτηγά, σκόνη, ζέστη, και δώσε υπερωρίες το βεντιλατερ..



Και μπαίνουμε σε έναν δρόμο χώμα, όπου εδώ έδειχνε ότι στο τέλος υπάρχει η πρεσβεία!!! Ναι καλά ούτε κατά διάνυα τέτοιο πράγμα.. μάλλον λάθος και εξαντλημένοι μέσα στον ιδρώτα σταματάμε να δούμε τι κάνουμε..



δεν μας παίρνει για σήμερα να ψάξουμε που είναι η πρεσβεία και ξεκινάμε για κέντρο και ψάξιμο ξενοδοχείου. Και εκεί που νόμιζα ότι οι χειρότεροι οδηγοί παντού είναι οι ταρίφες, έρχονται δυναμικά να με διαψεύσουν οι οδηγοί με τα minibus!!! Τα λεωφοριακια που ήταν γεμάτο από δαυτα το κέντρο, έτρεχαν, πεταγονται από παντου, και οποιος σηκωνε χερι κοκαλωναν χωρις προηδοποιηση!!

Μου εφυγε το κλανιδι, χεσμεντεν, κοκομπλοκ, και όλα αυτά μαζι επί δυο!!!

Κίνηση απίστευτη, πέσαμε σε έργα και με 36 βαθμούς θερμοκρασία βγάλαμε την μπέμπελη!! Τόσο πολύ που το βεντιλατερ δεν έριχνε την θερμοκρασία και Τσουκ… σταματά ο κινητήρας πάνω σε φανάρι!! Γρήγορα κάτω η Μόνικα και εγώ να σπρώχνω την μηχανή στα δεξιά του δρόμου. Τι κάνουμε τώρα; Με απορια η Μόνικα!!! Τίποτα λέω κάνε ένα τσιγάρο, να βγάλουμε και τα μπουφάν που είχαμε λιώσει μέχρι να κρυώσει λίγο ο κινητήρας..

Έτσι ακριβώς μετά από πέντε λεπτά τσακ στην μίζα και ξανά σε λειτουργιά.. ωραία αλλά δεν είμαστε για πολύ ψάξιμο θα την πάθουμε πάλι και δεν παίζεται άλλο αυτή η κατάσταση.. δεν βγάζουμε άκρη με τα ξενοδοχεία εδώ πέρα, και βλέποντας ένα γραφείο τουρισμού μπαίνει η Μόνικα μέσα να ρωτήσει.. το ποιο κοντινό είναι στα δυο τετράγωνα από εδώ που βρισκόμαστε. Και μάλιστα για να μας εξυπηρετήσει πείρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο και ρώτησε. 35 ευρώ χωρίς πρωινό. Εντάξει έτσι όπως ήμασταν δεν σκεπτόμαστε να συνεχίσουμε το ψάξιμο και την κάνουμε σε αυτό.

Ήταν μιας ρωσικής αλυσίδας ξενοδοχείων και ευτυχώς μιλούσαν κάπως αγγλικά στην ρεσεψιόν για να συνεννοηθούμε. Πάρκων για την μηχανή, με μόνο αρνητικό την πρόσβαση σε αυτό λόγο έργων ασφαλτόστρωσης. Αλλά εντάξει πεζοδρόμιο επάνω και μέσα στο παρκιν, με έναν ευγενέστατο securityόπου μας παίρνει τις βαλίτσες από τα χέρια για να μας πάει μέχρι τον τρίτο στο δωμάτιο.!!! (αποδείχτηκε στην πορεία ζητουλας ο τύπος).. αποφασίσαμε για δυο νύχτες εδώ, και αναλόγως την εξέλιξη με τις βίζες. Δεν κάνουμε τίποτα λόγο ζέστης και ξεκουραζόμαστε για να βγούμε αργότερα..

Έχει πέσει λίγο η ζέστη, και από ότι φαίνεται όσο βραδιάζει δροσίζει. Βγαίνουμε για μια μικρή βόλτα κέντρο που ήταν και πολύ κοντά. Περπατάμε σε πλατεία και πάρκο με αρκετό κόσμο να περπατά, οικογένειες να βολτάρουν και να χαίρονται λίγες ώρες ξεγνοιασιάς.



Εκτός από κάτι κυβερνητικά κτήρια δεν νομίζω ότι έχει και κάτι να δεις. Αφού φάγαμε βρήκαμε ένα καφέ και αράξαμε.



















Και αφού στείλαμε μήνυμα σε γνωστό του φίλου από το Almaty, επιστρέφουμε ξενοδοχείο. Και με το που μας βλέπει ο securityμας την πέφτει με άκομψο τρόπο και ζητούσε λεφτά για το παρκινγκ!!! Mοney, mοney, και κάποιο ποσό έλεγε συνέχεια κάνοντας την κίνηση με τα δάχτυλα για να καταλάβουμε...


Τώρα μας έπιασε στον ύπνο και δεν ξέραμε τι να κάνουμε και γιατί δεν μας είπαν τίποτα στην ρεσεψιόν.. μας ακολουθησε μέχρι την πόρτα του δωματίου λέγοντας το ίδιο πράγμα, και του είπαμε για να τον αποφύγουμε αύριο το πρωί θα ρωτήσουμε στην ρεσεψιόν.. Νο, noreception!!! Methemοnay!!! Έκανε σαν τρελός.. βρε καλέ μου αύριο λέμε και του κλείνουμε την πόρτα.. Ρε Μόνικα μήπως έπρεπε να του τα δώσουμε;

Κάτσε αύριο ρωτάμε και λύνεται η απορία αν πρέπει η όχι. Πάντως στην τιμή είναι και το παρκινγκ δεν είπαν τίποτα ότι είναι έξτρα. Τέλος πάντων ξενερώσαμε λίγο με τον τύπο..!! Η βραδιά κύλησε ήσυχα, και μια καλή μπουγάδα στην μπαγκαζιερα που εκτέλεσε άψογα τον ρόλο πλαστικής σκάφης!!!

22-8-14 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (KG-Bishkek)

9:00 Ντοκ, ντοκ, χτυπήματα στην πόρτα!!! Πετάγομαι από το κρεβάτι!!! Ποιος είναι ρε φουστη μου!!! Ξανά ντοκ, ντοκ.. Ανοίγω την πόρτα και τι να δω.. το αγοράκι μας ο security.. Το ίδιο πράγμα money, moneyγια το παρκινγκ.. Αμάν τώρα αρχίζω να φορτώνω λέμε απαράδεκτος ο τύπος σε βαθμό κακουργήματος!!! Ξανά του δείχνω τον δρόμο για την ρεσεψιόν και του λέω σε μια ώρα θα τα πούμε εκεί. Αυτός κατέβασε τα μούτρα κάτι μουρμούριζε και έφυγε. Πω πω μιλάμε μας έφτιαξε την μέρα.. ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά να πάμε πρεσβεία Τατζικιστάν..

Παίρνουμε οδηγίες για το που βρίσκεται από την ρεσεψιόν και συνεννοούμαστε να έρθει ένα ταξί να μας πάει. Το αγοράκι μας άφαντο, και όταν έφτασε το ταξί εμφανίστηκε με άλλον ένα τύπο, securityκαι αυτός λέγοντας μας moneyκαι δείχνοντας τον καινούριο.. πλέον κι’εμεις το βιολί μας reception, reception, πληρώσαμε πληρώσαμε χαχαχα.. θα σε κάνουμε μάγκα δεν θα μας τρελάνεις εσύ φιλαράκο!!!


Μετά από 20 λεπτά περίπου είμαστε έξω από την πρεσβεία. Ένας φρουρός μας ανοίγει και μπαίνουμε .. πέντε τουρίστες όλοι. Μια χαρά δεν έχει κόσμο και λογικά θα ξεμπερδέψουμε. Αλλά κάτι δεν πάει καλά και αναρωτιόμαστε..!!! ένα ζευγάρι στο παράθυρο μιλώντας με τον υπάλληλο, προσπαθούσε να καταλάβει γιατί δεν τους βγάζουν βίζα. Όπα λέμε τι γίνεται τώρα;

Ξαφνικά απευθύνεται σε όλους που περιμέναμε για βίζα, ότι άδικα περιμένουμε!!! STOP οι έκδοση τους μέχρι 15 Σεπτέμβρη!!! Μας έφυγε η μαγκιά τώρα.. παίρνουν τα διαβατήρια τους και φεύγουν οι τουρίστες.. πάει η Μόνικα και ρωτά. Θέλουμε να βγάλουμε βίζες κλπ.. ναι αλλά δεν βγάζουμε γιατί έκλεισαν τα σύνορα το Τατζικιστάν μέχρι 15-9..

Δεν γίνεται να κάνουμε κάτι μια εβδομάδα θέλουμε μόνο θα έχουμε βγει μέχρι την πρώτη Σεπτέμβρη.. σας εξηγώ και πάλι μόλις με πληροφόρησαν από την κυβέρνηση ότι τέλος η έκδοση τους για το συγκεκριμένο διάστημα.. και εγώ να σας βγάλω που δεν έχω πρόβλημα, θα πάτε σύνορα και δεν θα σας αφήσουν πρώτον, και δεύτερον εγώ θα πρέπει να απολογηθώ στον πρέσβη γιατί σας έβγαλα βίζες την στιγμή που απαγορεύτηκε!!!

Απογοήτευση και μόνο αυτή την στιγμή, και βγήκαμε στον προαύλιο χώρο της πρεσβείας μιλώντας με άλλους τουρίστες που είχαν πάρει την κρυάδα νωρίτερα. Για τον λόγο τώρα που έκλεισαν ,τους είπαν ότι θα γίνονταν κάποια πολιτική συνάντηση αρχηγών γειτονικών κρατών!!! Τώρα τι μπορείς να κάνεις; Τίποτα απολύτως και ξεκινάμε την επιστροφή στο ξενοδοχείο.







Φτάνουμε κέντρο βρίσκουμε ένα ρεστοράν καφέ και καθόμαστε να πιούμε τον καφέ της παρηγοριάς. Ήρθε και μήνυμα από τους γνωστούς που μπορούν να μας συναντήσουν σήμερα.. Να και κάτι να μας φτιάξει την διάθεση. Μετά από μια ώρα έξω από το ξενοδοχείο πέφτουν πρώτες χαιρετούρες.. μπαίνουμε στο αυτοκίνητο τους και ξεκινάμε.

Δυο φίλοι λοιπόν ένας ντόπιος και ο άλλος Ρώσος που δραστηριοποιείτε εδώ στην πρωτεύουσα του Κιργιστάν, με μαγαζί δικό του και το εμπόρευμα κρύσταλλα Swarovskiπαρακαλώ!!!! Ο άλλος θέλει να ξεκινήσει ένα ξενοδοχείο φτιαγμένο από μεταλλικά κοντέινερ, και φιλικά προς τους μοτοσικλετιστές με χρονοδιάγραμμα τέλος 2015 να είναι έτοιμο..

Αλλά πριν μας τα δείξουν όλα αυτά, θα μας πάνε πρώτα σε κάτι φίλους τους Ιταλούς που έχουν GuestHouseκαι όλοι οι τουρίστες και ιδιαίτερα οι μοτοταξιδιωτες μένουν σε αυτούς. Θέλουν να μας γνωρίσουν αφού τους είπαμε για εσάς και το ταξίδι σας.. Μας είπαν κιόλας να μείνουμε σε αυτούς για παρέα, και για να μπορούμε να μιλάμε αγγλικά με ανθρώπους που έχουν την ίδια τρέλα με εμάς..Το βλέπουμε!!!

Αν και μια νύχτα έμεινε ακόμα και φεύγουμε.. είναι λίγο έξω από το κέντρο και σε δρόμο χωμάτινο.. Η πρόσβαση είναι λίγο δύσκολη θα έλεγα. Με το που φτάνουμε όμως κάτι μου θύμιζε!!! Αλλά μπα ιδέα μου θα είναι. Μπαίνοντας στην αυλή είπα δεν μπορεί κάτι ίδιο έχω δει!!! Που όμως και πως; Για πάμε μέσα..

Γνωρίζουμε το ζευγάρι των Ιταλών πανέξυπνων θα έλεγα, αφού παράτησαν την χώρα τους και ήρθαν εδώ έκαναν επιχείρηση και πάνε σουπερ. Μάλιστα μας είπαν ότι και στο Karakolέχουν GuestHouse, κρίμα γιατί αν το ξέραμε θα πηγαίναμε εκεί. Αλλά εντάξει τώρα μάθαμε.. έλα όμως που και αυτοί κάτι μου θύμιζαν!!! Πάμε μέσα στο δωμάτιο είναι ένας ταξιδιώτης που θέλει να σας γνωρίσει!!! Με το που μπαίνουμε αντικρίζω έναν τύπο ξάπλα με το πόδι πάνω σε μαξιλάρια και ένα τεράστιο γαζί από ράμματα σε όλο το πόδι..

Αμάν τι έγινε ρε!!! Με το που δίνω το χέρι τον κοιτώ έντονα στο πρόσωπο και του κάνω την ερώτηση γιατί πλέον δεν μπορεί κάτι συμβαίνει εδώ.!!! Γράφεις στο Adviride.com; Όχι αλλά έχω φίλους αρκετούς και έχουμε κάνει κάποια ταξίδια παρέα.. Σουπερ οπότε γνωρίζεις τον Walter Colebatch; (SibirskiExtreme) Ναι φυσικά φίλος καλός και αυτός.. έχει έρθει εδώ και αυτός για διανυκτέρευση σε κάποια επίσκεψη του σε αυτά τα μέρη. Τώρα κατάλαβα που βρισκόμουν και γιατί μου θύμιζαν πράγματα και πρόσωπα. Τι να πω βρίσκομαι στην γιάφκα επωνύμων μοτοταξιδευτων, πράγμα υπέροχο!!!

Τι έπαθες και πως; Βρισκόμουν σε ταξίδι και μέσα στην πόλη πετάχτηκε ένα μερσεντές από το πουθενά και με εμβόλισε.. χειρουργείο και λάμες. Είμαι τρεις μήνες εδώ αναρρώνω, και ευτυχώς που με φιλοξενεί εδώ ο φίλος. Τι να πω κρίμα και περαστικά.. να είσαι καλά αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και πείτε μου για εσάς το ταξίδι σας πως και τι!! Και αρχίζει η Μόνικα μπλα, μπλα, ενδιάμεσα ουαου και σουπερ από τον φίλο και δώσε η Μόνικα κατά ριπας!!! Τώρα εδώ πόσο θα κάτσετε έχετε δει κάτι; Του λέμε για την πόρτα που φάγαμε στο Τατζικιστάν και γέλασε!!! Αυτό δεν είναι τίποτα έχω φίλο που έρχεται τρίτη χρονιά και δεν μπαίνει. Αλλά επιμένει θα ξανά έρθει.

Με το Ταζτικισταν ποτέ δεν είσαι σίγουρος και δεν προγραμματίζεις για τίποτα.. Ωραία και τι έχετε σκοπό τώρα να κάνετε. Αφού δεν μπορούμε να μπούμε ποιο νωρίς Ουζμπεκιστάν τώρα, λόγο ότι οι βίζες ξεκινούν 10 μέρες μετά, θα κάτσουμε να γνωρίσουμε την χώρα καλύτερα. Καλά θα κάνετε έχει πολλά να δείτε και είναι πανέμορφα. Θέλετε να σας προτείνω μέρη; Ναι αλλά δεν έχουμε χάρτη μαζί μας. Καλά και εμείς εδώ τι κάνουμε; Λέει στον Ιταλό να φέρει. Φέρνει έναν μόνο του Κιργιστάν και παθαίνω πλάκα.!!! Εγώ δεν είχα χάρτη τόσο αναλυτικό. Που μπορώ να πάρω έναν ίδιο; Πάρε αυτόν έχουμε δεύτερο. Καλά εντάξει όλα τα λεφτά λέμε.

Ανοίγει τον χάρτη και τον απλώνει πάνω από το τραυματισμένο του πόδι. Καθίσαμε γύρω από το κρεβάτι, και σαν μικρά παιδιά με το καινούριο παιχνίδι στα χέρια, σχεδιάζαμε προορισμούς και τσεκάραμε σημεία. Ένα τριωρο πέρασε νεράκι χωρίς να καταλάβουμε το πώς. Έπρεπε να φύγουμε όμως για να προλάβουμε να δούμε κι’αλλα.. ανανεώσαμε το ραντεβού ποιος ξέρει πότε άγνωστο, αλλά σίγουρη στάση εδώ αφού το άτιμο Τατζικιστάν μπήκε στην λίστα με τα απωθημένα!!!

Επομένη στάση στο μαγαζί του Ρώσου με τα κρύσταλλα Swarovski. Είχε ένα ραντεβού με πελάτη και μετά θα πηγαίναμε στον χώρο με τα κοντέινερ που θα φτιαχτεί το ξενοδοχείο. Αυτή την στιγμή ο χώρος παίζει τον ρόλο της μεταφόρτωσης μηχανών ταξιδευτών από την Ευρώπη.. !!!

Ναι όντως έχουν μια συνεργασία με Πολωνό που έχει την εταιρία advfactory.comμε έδρα στην Βαρσοβία πρωτεύουσα της Πολωνίας. Ειδίκευση και οργάνωση ταξιδιών με μοτοσυκλέτα σε Ασία, και Λατινική Αμερική.. και μόλις επέστρεψαν από ταξίδι σε Κιργιστάν και Τατζικιστάν. Αυτοί ήταν τυχεροί είχαν μπει ποιο νωρίς και δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα με τα σύνορα που έκλεισαν.

Τώρα τον Σεπτέμβριο θα φορτωθούν οι μηχανές σε κοντέινερ και θα πάνε Πολωνία.. Κάτσε να τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσει η Μόνικα μαζί του. Τον καλεί στο Skypeγιατί ο συγκεκριμένος βρισκόταν τώρα σε οργανωμένο ταξίδι σε Ινδία και Νεπάλ. Ωραίος!!! Krzysztof Samborski λοιπόν ο ένας από τους έξι που αποτελούν τους advfactory. 

Έχουν μια πολύ καλή συνεργασία εδώ με τα παιδιά και γι’αυτό θέλει να φτιαχτεί αυτό το ξενοδοχείο, την στιγμή που την πελατεία την έχει σίγουρη. Τα έλεγαν με την Μόνικα και ενδιαφέρθηκε να μάθει για το ταξίδι μας, και πολλά μπράβο που είχαμε ξεκινήσει μόνοι μας από τόσο μακριά, και για ότι χρειαστούμε και μπορούν να βοηθήσουν να το ζητήσουμε. Ωραία πήραμε στοιχεία διευθύνσεις και fb και φύγαμε για το σημείο που ήταν αποθηκευμένες τουλάχιστον είκοσι μηχανές!!



Φτάνοντας και βλέποντας όλες αυτές τις μηχανές, μου ήρθαν στην σκέψη μου τα βουνά Pamirστο Τατζικιστάν και το κομβόι είκοσι μηχανών να τα ανεβαίνουν!! Μετά από εδώ λέει ο Ρώσος πάμε στο εξοχικό μου 10χιλ έξω από την πόλη; Και δεν πάμε φύγαμε..

Και εκεί που βγαίναμε έξω από την πόλη, στο βάθος ψηλά, στα βουνά, είδα φωτιά!!! Είναι τα ίδια βουνά που βλέπουμε και από το παράθυρο του ξενοδοχείου μας.



Φωτιά λέω και σταματάμε στην άκρη όπως και κάποιοι άλλοι έκαναν το ίδιο.. Τραβούσαν φωτογραφίες σαν να είναι αξιοθέατο, η σαν να έβλεπαν πρώτη φορά!! Τους ρωτώ τώρα τι γίνετε θα την σβήσει κάποιος; Τι να σου πω δεν ξέρω πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο!!! Αμάν την κατέστρεψα την χώρα χαχαχα..!!!

Έχω ένα ιστορικό καταστροφής χωρών και πόλεων εγώ!! 2001 Νέα Υόρκη Σεπτέμβριος ήμουν εκεί: Έπεσαν οι δίδυμοι..

2008 Ισλανδία ήμουν εκεί Αύγουστος: οικονομική καταστροφή, και έκρηξη ηφαίστειου..

2012 Νέα Υόρκη ξανά Οκτώβριος: τυφώνας Σαντι επέστρεψα και την αποτελείωσα..

Έχω κι’αλλα που μου διαφεύγουν εσκεμμένα, για να μην με θεωρήσετε γκαντέμη χαχαχα..


Φτάνουμε στο σπίτι σε έρημη τοποθεσία σε δρόμο στενό και χώμα. Είχε αρχίσει να νυχτώνει και η θερμοκρασία έκανε ελεύθερη πτώση. Ο τύπος είχε έναν φοβερό κήπο που έφτανε μέχρι την κοίτη ποταμού, που ερχόταν με ορμή παγωμένο νερό από τα χιονισμένα βουνά.









Ωραία ήταν αλλά τα στομάχια άλλα μαρτυρούσαν!! Πάμε να φάμε; Ναι, ναι, τωρααααααααααα………..

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να κλείσει η μέρα καλύτερα με επίσκεψη σε ένα originalστέκι μηχανόβιων όπου τα πάντα θύμιζαν μοτοσυκλέτα. Ακόμα και οι νιπτήρες στις τουαλέτες!!!

Φάγαμε ωραία εδώ και με κουβέντες ταξιδιωτικές έφτασε η ώρα της αποχώρησης.



Φτάνοντας στο ξενοδοχείο ρωτάμε αν αύριο θέλουν να βρεθούμε ξανά μιας και έχουμε άλλη μια μέρα εδώ. Δυστυχώς κανένας δεν θα μπορέσει λόγο δουλειάς, οπότε τους ευχαριστήσαμε για όλα.. Τηλέφωνα έχουμε αν θελήσουμε πάντως κάτι να τους καλέσουμε. Ευχαριστούμε καληνύχτα. Με το που έφυγαν πετάγετε ο security και έρχεται προς το μέρος μας. Πραγματικά τον είχαμε ξεχάσει αυτόν, με τόσο γεμάτη μέρα και τόσο ωραία που περάσαμε. Αλλά δεν πρόλαβε ούτε την γνωστή κίνηση να κάνει με τα δάχτυλα..Tomorrow reception του είπαμε και τον αγνοήσαμε... δεν άρθρωσε λέξη!!!

23-8-14 ΣΑΒΒΑΤΟ (KG-Bishkek)

Το άσχημο με την επιλογή αυτού του ξενοδοχείου εκτός του αχώνευτου security, είναι και τα έργα ασφαλτόστρωσης του δρόμου έξω από την κεντρική είσοδο. Φασαρία από το πρωί και σκόνη αρκετή.





Σήμερα χαλάρωση θα έχει το πρόγραμμα και ασκήσεις επί χάρτου, για τον σχεδιασμό της αυριανής μέρας. Μέχρι να γίνει αυτό περιμένουμε να περάσει ο ένας από τους δυο φίλους να πάρει ένα σάκο με πράγματα δικά μας, που αποφασίσαμε ότι είναι περιττό βάρος. Το σκεφτήκαμε χθες βράδυ αυτό και μιλώντας με τον Πολωνό θα σταλθούν μαζί με τις μηχανές Πολωνία και αυτός από εκεί θα τα στείλει Ελλάδα.. Λογικά όταν επιστρέψουμε κι’εμεις θα έχουν έρθει και αυτά. Έφτασε λοιπόν με ένα μάχιμο KawasakiKLR-650 φόρτωσε τον σάκο πέντε κιλών βγάλαμε αναμνηστική Φώτο και τον αποχαιρετήσαμε..





Έχει μεσημεριάσει και λέμε να ξεκινήσουμε για την τελευταία βόλτα στο κέντρο της πρωτεύουσας.. Ο securityδεν ήταν εδώ είχε αλλάξει βάρδια με κάποιον άλλον, που όμως και αυτός μας κοιτούσε έντονα σαν να ήθελε να μας πει κάτι και δεν τολμούσε!!! Φεύγουμε πάμε κέντρο και μας τράβηξε το ενδιαφέρον προς συγκεκριμένη κατεύθυνση η μουσική στο διαπασών. Διότι τα αυτιά καλά άκουγαν ελληνικό τραγούδι!! Δέσποινα Βανδή τέρμα σε μια εκδήλωση κινητής τηλεφωνίας.. Έλα ρε λέω κοίτα φάση!!! Όντως μεγάλη εκδήλωση η έκθεση κάτι τέτοιο με κέτερινγκ και μουσική φυσικά..



Η συνέχεια κύλησε χαλαρά με καφεδάκι και φαγητό.



Επιστροφή ξενοδοχείο και η απόφαση είχε παρθεί!!! ξανά αύριο για λίμνη Issyk Kul.. Από την άλλη πλευρά όμως την ποιο τουριστική.. Έτσι γράφει σε ταξιδιωτικό οδηγό. Θα το ανακαλύψουμε αύριο. Η πόλη που επέλεξα είναι η Cholpon Ata. Και ο λόγος γιατί στον τουριστικό οδηγό έλεγε ότι λίγο έξω από την πόλη υπάρχει υπαίθριο μουσείο πετρογλυφικων.

Και κατεβαίνοντας λίγο στην μηχανή που ήθελα να φτιάξω βαλίτσες για να είμαι έτοιμος αύριο, φαρδύς πλατύς ο security το καλό παιδί ο δικός μας, σε καναπέ έβλεπε το δεύτερο όνειρο. Ωραία φύλαξη λέω από μέσα μου που θέλει και λεφτά το κοπρόσκυλο!!! Και δεν με πειράζουν τα λεφτά σιγά το ποσό.. Ο τρόπος που τα ζητά και η αθλία συμπεριφορά του μας είχε εξαγριώσει..

24-8-14 ΚΥΡΙΑΚΗ (KG-Sholpon Ata-274χιλ) €15 δίκλινο



Ξυπνάμε και μαζεύουμε πράγματα για να ξεκινήσουμε όσο μπορούμε νωρίς να μην φάμε ζέστη και κίνηση.. Πάω να πάρω την μηχανή κλειστή η πόρτα!! Με βλέπει το βλαμμένο και έρχεται να μου ανοίξει. Money, money parking 3 nights. Αυτό είχε μάθει στα αγγλικά. Ναι οκ λέω εγώ από μέσα μου, και του σκάω το καλό. Me no money, ask the woman. Wife? Yesmy wife χαχαχα...

Τι να κάνω μας πάντρεψαν με το ζόρι.. Βάζω μπροστά και πάω την μηχανή στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου για να φορτώσω. Η Μόνικα καθυστερούσε στην reception και ο τύπος δεν είχε πάει εκεί!! Παρά μου κατσικοθηκε στον σβέρκο μαζί με τον άλλον security και μου χτυπούσε τον ώμο λέγοντας moneyκαι δείχνοντας και τον άλλον. Ήθελε να πληρώσω και τον άλλον την βάρδια του.

Εντάξει είχε ξεφύγει πλέον ο τύπος, και για κακή του τύχη έβγαινε εκείνη την στιγμή η Μόνικα, βλέποντας το σκηνικό που μου την είχαν πέσει άγαρμπα. Να του λέω και του δείχνω την Μόνικα.. My wife χαχαχα... Μόνικα καθάρισε γιατί θα τον βαρέσω τον κοντό!!! Τον φωνάζει security com to reception please!!! Ούτε κουβέντα, ούτε κιχ δεν έκανε αλλά ούτε πλησίαζε προς reception.

Η Μόνικα επιστρέφει και κάνει τα παράπονα στην κοπέλα που ήταν εκεί. Την ρωτάει για το παρκινγκ και αν έχει ξεχωριστή τιμή, και αν ναι γιατί δεν μας το είπε. Όχι φυσικά απαντά αυτή μέσα στην τιμή είναι, και της λέει την ιστορία με τον security.. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά το είχε ξανά κάνει και μας ζήτησε χίλια συγγνώμη.

Τον φωνάζει μέσα για να του κάνει παρατήρηση και μέχρι να φύγουμε, είχε κατεβάσει τα μούτρα και κάτι συζητούσε έντονα με τον συνάδελφο του. Επειδή η Μόνικα καταλαβαίνει κάποιες λέξεις στα ρωσικά, την έβριζε για τα καλά. Πατώ την μίζα και αφήνουμε την αρνητική ενέργεια πίσω μας!!! Ο δρόμος ο ίδιος μέχρι το Balikchiπου είχαμε διανυκτερεύσει πριν τέσσερις μέρες. Η μόνη αλλαγή είναι ότι βλέπουμε από την άλλη πλευρά του δρόμου που υπάρχει ποτάμι, και μάλιστα πέφτουμε σε κατάβαση μιας παρέας με βάρκα (rafting). Λόγο Κυριακής και αργίας ο κόσμος έφευγε από την πρωτεύουσα και κατευθυνόταν στας εξοχας!!!







Αυτό έχει το αρνητικό της κίνησης, και αστυνόμευση και μπλόκα. Και ναι για πρώτη φορά μας σταματούν σε μπλόκο με ραντάρ.. Όπως είπα ποτέ δεν ξεπερνούσα τα όρια, και δεν υπήρχε και λόγος. Τρεις μπάτσοι δεν μιλούσαν καθόλου αγγλικά παρά μόνο την λέξη tourist; Yestourist… Λίγο τα χαρτιά έλεγχο, λίγο να δουν την μηχανή, λίγο να θέλουν να πιάσουν κουβέντα, αλλά πώς να μας ψαρώσουν; 

Έψαχναν τρόπο, μέχρι που ένας από τους τρεις κοιτάζοντας την μηχανή πιάνει το γκάζι το άνοιγε, το έκλεινε και έλεγε στα ρωσικά δείχνοντας τον δρόμο.. Εντάξει το έπιασα το υπονοούμενο μην ζορίζεσαι φιλαράκο πήγα να του πω..

Και ξεκινώ κι’εγω στα αγγλικά ότι δεν έτρεχα πήγαινα με τα όρια και τέτοια. Φεύγει πάει και λέει κάτι στον άλλον, και έρχεται ο ανώτερος με τα χαρτιά στο χέρι, με χτυπά στον ώμο μου τα δίνει, και μου λέει gomyfriend.. ευτυχώς!!!





Συνεχίζουμε και πέφτουμε στα έργα ασφαλτόστρωσης με πολύ σκόνη και ένα ρεύμα ανά κατεύθυνση.



Στο άλλο έκαναν τα έργα. Το περίεργο ήταν ότι είδα είκοσι εργάτες στην σειρά με γκασμάδες να χτυπούν την παλιά άσφαλτο για να την αφαιρέσουν!!! Έπαθα πλάκα νόμιζα ότι βρισκόμουν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως με καταναγκαστικά έργα!! Περνάμε μέσα από την πόλη που είχαμε διανυκτερεύσει με τα όρια της πόλης και δεξιά. Ξέρουμε που έχει μπάτσους εδώ, αν και δεν έχουμε πρόβλημα γιατί είχαμε διανυκτερεύσει στο σπίτι αστυνομικού εδώ.. Έχουμε και μέσον. χαχαχα

Τα επόμενα 79 χιλιόμετρα που είχαν μείνει μέχρι τον τελικό προορισμό θα είναι άγνωστα με καινούριες εικόνες. Όντως παραλίμνια διαδρομή με οικισμούς, που ναι αμέσως έβλεπες την διαφορά σε τουριστικές υποδομές σε σχέση με την απέναντι πλευρά της λίμνης. Διαφημίσεις ξενοδοχείων για ακριβά γούστα, κόσμο, οργανωμένες παραλίες με θαλάσσια σπορ και διάφορες αθλητικές δραστηριότητες γήπεδα κλπ..

Βλέποντας πινακίδα με το όνομα της πόλης, κόβω αρκετά και ξεκινά η ψακτικη με τα μάτια. Τώρα ξέρουμε και πως είναι στην γλώσσα τους τα δωμάτια και κοιτούσαμε και για τέτοια περίπτωση. Όμως πραγματικά εδώ έβλεπες και την λέξη αυτή γραμμένη στα αγγλικά. Rooms to let και αμέσως σταματάμε στο πρώτο.

Και δεν εχει είναι νοικιασμενα. Από ότι καταλάβαμε όλοι οι ντόπιοι πρέπει να νοίκιαζαν έστω και ένα δωμάτιο. Πολύ τουριστικά και με βλέπω ταλαιπωρία. Πάμε για το επόμενο όπου κι’εδώ τζίφος. Μάλιστα έβλεπα και ευρωπαίους τουρίστες να βγαίνουν και να πηγαίνουν βόλτα. Δεν ήμασταν σίγουροι αν φτάσαμε κέντρο ακόμα γιατί ναι μεν βλέπαμε κίνηση αλλά όχι κόσμο μαζεμένο, μαγαζιά ταβέρνες, και τέτοια.

Ρωτάμε τουρίστες που είναι το κέντρο. Δυο με τρία χιλιόμετρα ποιο κάτω!!! Μάλιστα τι κάνουμε; Αν τώρα εδώ και δεν βρίσκουμε θα βρούμε κέντρο; Και αν βρούμε σε τι τιμή; Λογικά θα τα κοπανανε!! Δεν έχουμε επιλογή και βλέποντας και κάνοντας…

Και μετά από λίγο καταλάβαμε ότι πρέπει να είμαστε καρακεντρο.. αυτοκίνητα μαγαζιά κόσμος τουρίστες με μαγιό και πετσέτες, οικογένειες χαμός. Ακριβώς σαν σε ελληνικό νησί Αύγουστο μήνα. Βρίσκω κάπου να παρκάρω την μηχανή στην άκρη του δρόμου. Και απλά παρατηρούμε μπας και πέσει το μάτι σε ξενοδοχείο.

Δεν χρειάζεται όμως πως ήταν οι κράχτες στα νησιά μας και σου την έπεφταν για δωμάτιο το ίδιο και εδώ. Μαθημένοι με τους ξένους και μιλώντας τα βασικά στα αγγλικά. Βγαίνει μια από ένα μαγαζί ψιλικά, ρούχα και διάφορα τέτοια και μας ρωτά τι ψάχνουμε. Δωμάτιο της λέμε και αμέσως λέει ακολουθήστε. Κάθομαι εγώ στην μηχανή και πάει η Μόνικα.

Υπάρχει δωμάτιο, και θα μας κάνει καλύτερη τιμή για δυο νύχτες που θέλουμε. Μου λέει η Μόνικα να ρίξω μια ματιά κι’εγω, αλλά εντάξει τι να δω, την στιγμή που έχει και παρκινγκ για την μηχανή και όλα είναι δίπλα μας. Το κλείνουμε και έξω για βόλτα ποδαράτοι. Προς τα πού όμως; Ακολουθήσαμε τουρίστες με μαγιό και φουσκωτά μπρατσακια χαχαχα.. αυτοί σίγουρα πάνε σωστά.

Περνώντας από έναν δρόμο με ταβέρνες και μετά σε πεζόδρομο με πάγκους από μικροπωλητές, σαν σε Ελληνικό νησί, αρχίζουμε να περπατάμε σε άμμο και να καταλήγουμε σε μια ωραία παραλία.!!!










Μια λέξη..ΠΑΝΕΦΟΡΦΑ.!!! Αλλά για να χαζέψουμε λίγο περπατώντας. Και εδώ η δυνατή μουσική, με γνώριμο στίχο και στα Ελληνικά μας κέντρισε το ενδιαφέρον προς εκεί.!! Ένα αυτοσχέδιο μπιτσομπαρο κιόσκι με δυο μεγάλα ηχεία να παίζουν Βανδή, δυο ναργιλέδες αλλά καθόλου κόσμο!! Μάλλον εδώ δεν γουστάρουν Δέσποινα χαχαχα.. μέχρι και ο μπάρμαν έλειπε!!!


















Έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος, βλέπε πανύψηλα βουνά τριγύρω μας, και η θερμοκρασία ταυτόχρονα. Επιστροφή στο δωμάτιο, αλλά πρώτα από μαγαζιά να οργανωθούμε σε προμήθειες τρόφιμα κλπ..

25-8-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (KG-Sholpon Ata) 

Πολύ ωραία μέρα και σήμερα, δυνατό ήλιο από νωρίς όπου σου κάνει όρεξη για μια βουτιά στην λίμνη. Αλλά πρώτα πρέπει να δούμε αυτό για τον σκοπό της επίσκεψης μας εδώ. Το υπαίθριο μουσείο πετρογλυφικών. Ωραία αλλά που ακριβώς βρίσκεται; Βλέποντας χάρτη έδειχνε έξω από την πόλη 6χιλ σε αεροδρόμιο; Είχε το σήμα του αεροπλάνου πάνω στον χάρτη!!! Ρωτώντας ντόπιους η δεν ήξεραν καθόλου η κάτι είχαν ακούσει. Ωραία μια χαρά!! Ξεκινάμε ποδαράτο και βλέπουμε.

Περπατάμε και περπατάμε αλλά κανένα σημάδι!! Μπας και το περάσαμε; Έχουμε ακόμα; Επιστρέφουν από την κατεύθυνση που πάμε ένα ζευγάρι τουριστών και ρωτάμε. Και αυτοί αυτό έψαχναν αλλά δεν το βρήκαν και απογοητευμένοι επιστρέφουν. Λες να είναι μουφα; Τουριστική παγίδα; Δεν μπορεί!!! Συνεχίζουμε κουρασμένοι και καταϊδρωμένοι λόγο ζέστης με σκοπό να κάνουμε λίγα μέτρα ακόμη και αν δεν βρούμε τίποτα επιστροφή στην λίμνη για μπάνιο..

Συναντάμε την πινακίδα στην είσοδο της πόλης. Τώρα λογικά αποκλείεται να είναι ακόμα ποιο πέρα. Πρέπει να επιστρέψουμε δεν γίνεται έχουμε ξεπεράσει τα 5χιλ ποδαράτο και τίποτα. Σταματάμε σε ένα μαγαζάκι να πάρουμε ένα χυμό και να ξεκουραστούμε πριν επιστρέψουμε. Μόνο μια παρέα νέων αραχτοί και τα έλεγαν. Η Μόνικα λέει θα ρωτήσω μπας και γνωρίζουν. Τους έκανε εντύπωση που ψάχναμε αυτό!!! Ναι το ήξεραν και σπανίως το επισκέπτονται κόσμος. Μας εξηγούν ότι το έχουμε περάσει περίπου 1χιλ πίσω..

Μας λένε ότι θα δούμε έναν έρημο δρόμο προς τα βουνά, όπου χρησιμοποιούταν σαν αεροδιάδρομος αλλά όχι τώρα. Άρα ο χάρτης είναι σωστός. Τους ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε, όταν μας φωνάζουν πάλι και λένε θα μας πάνε μέχρι εκεί. Τι είπες τώρα ωραίοι οι πιτσιρικάδες. Δεν σας βγάζουμε από τον δρόμο σας; Όχι έτσι και αλλιώς στην πόλη επιστρέφουμε δεν μας είναι κόπος.

Ωραία και ξεκινάμε, φυσικά η κουβέντα γύρισε στο από πού είμαστε και πως ήρθαμε. Στο άκουσμα με μηχανή ότι φτάσαμε ως εδώ πάθανε λίγο το κάτι τις!!! Μας άφησαν έξω από έναν τεράστιο χώρο με κάθε λογίς πέτρες σε όγκο και σχήμα.!!! Εδώ είναι!!! Τους ευχαριστήσαμε και έφυγαν..

Μόνοι μας εδώ με δυο σκουριασμένες πινακίδες σε ρόλο ξεναγού!! Η μια είχε και χάρτη του όλου χώρου και πρότεινε τρία δρομολόγια για να δεις. Ένα μικρό σε χρόνο ένα μεγάλο και τέλος ένα τεράστιο. Εντάξει κανένα από τα τρία δεν πήραμε, παρά βασιστήκαμε το ένστικτο μας..







Βλέποντας αυτά τα πετρογλυφικα χαραγμένα πάνω στους βράχους το μυαλό σου ταξιδεύει χιλιάδες χρόνια πίσω!!! Ο ήλιος καίει τόσο πολύ που ενοχλεί άσχημα. Εκεί σκέπτομαι μήπως θα ήταν καλυτέρα να πλατσουρίζαμε στην λίμνη; Τόσο έντονη η ζέστη που κοιτώντας μακριά έβλεπες αυτήν την θολούρα στην ατμόσφαιρα, σαν σε έρημο τέτοια φάση!!










Μέχρι που λέω στην Μόνικα ότι δεν βλέπω καλά πρέπει να με χτύπησε ο ήλιος κατακούτελα!! Γιατί μου λέει; Νομίζω ότι και βλέποντας μακριά ο βράχος κινιέται!! Μου λέει τι λες; Να λέω κοίτα, και δείχνω με το χέρι. Χαχαχα αγελάδα είναι δεν την βλέπεις ήταν εδώ πριν κάπου την πείρε το μάτι μου. Έλα ρε λέω αγελάδα; Πάω ποιο κοντά και ναι όντος αγελάδα στο χρώμα του βράχου!!!








Τέλεια παραλλαγή η άτιμη χαχαχα.. ευτυχώς γιατί ήμουν σίγουρος για την ηλίαση.. από την πλευρά που ήταν τα βουνά έχει αρχίσει ο σχηματισμός με μαύρα σύννεφα!! Δεν την κάνουμε γιατί έχουμε περπάτημα αρκετό; Ξαφνικά πρώτες ψιχάλες σε ένα κουφό εντελώς σκηνικό. Ήλιος ντάλα η μια πλευρά και μαυρίλα με ψιχάλες η άλλη!!

Ο καιρός αλλάζει γρήγορα με αέρα και ψυχρά, και γρήγορο περπάτημα για πίσω..



περπατώντας στο πεζοδρόμιο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο έβλεπες τα πάντα. Κόσμο αρκετό, τουρίστες, ντόπιους παιδάκια, αλλά ότι θα έβλεπα αγελάδα <<μοντέλο>> δεν το περίμενα. Περπατούσε καμαρωτή αμέριμνη, χωρίς να ενοχλείτε από τίποτα, λες και της είχαν βάλει δωδεκαποντα χαχαχα..






φτάνουμε στην λίμνη αρκετά κουρασμένοι και λέμε να αράξουμε για μπάνιο. Δυστυχώς όμως είχε ψυχράνει για εμάς και η μαυρίλα μας πρόλαβε.







Αρκεστήκαμε σε βόλτα στην παραλία και φωτογραφίες.






























Ξανά τραβάμε προς ξενοδοχείο μέχρι που βλέπουμε μια να πουλά μέλι. Εντύπωση δεν μας έκανε αυτό αλλά ότι είχε ολόκληρη κερήθρα και έκοβε κομμάτι. Πήραμε ένα κομμάτι για δοκιμή.




Μετά εντύπωση μου έκανε ένας τύπος που είχε βγάλει τα κατοικίδια για βόλτα. Που είναι το περίεργο; Τα κατοικίδια ήταν ένας αετός και ένα γεράκι!!!




Τώρα είχε φτάσει και η ώρα της μάσας και καθίσαμε να φάμε σε ένα από τα πολλά μαγαζιά φαγητού πάνω στον δρόμο.

Ένα ωραίο με αυλή και καθίσαμε. Το μενού τελικά όπου υπάρχει τουρισμός είναι τροποποιείτε αναλόγως. Και στα αγγλικά αλλά και φωτογραφίες με τα πιάτα. Ωραία θα φάμε καλά απόψε.!!! Στο τέλος που απολαμβάναμε το τσάι μας, και με την νύχτα να μας έχει προλάβει τσαφ πέφτει το ρεύμα. Πάλι καλά που προλάβαμε να φάμε. Κεράκια τώρα πάνω στο τραπέζι με αρκετούς τουρίστες να το διασκεδάζουν όλο αυτό.



Ξεκινάμε να φύγουμε και ο κόσμος περπατούσε με φακούς στα χέρια για να βλέπουν. Ότι πρέπει για ύπνο.

26-8-14 ΤΡΙΤΗ (KG-Son Kul 252χιλ) €11σκηνή yurt έξι ατόμων με βραδινό και πρωινό..






Μα τι ωραίες μέρες είναι αυτές!!! Ηλιόλουστες καθαρή ατμόσφαιρα, συνθήκες ιδανικές για οδήγηση. Τι στιγμή και αυτή να κάθεσαι στο μπαλκόνι του δωματίου, με φόντο τα πανύψηλα βουνά, τον φραπέ στο ένα χέρι και στο άλλο τον χάρτη!! Εδώ πάει το τσιγάρο αλλά δεν καπνίζω χαχαχα..



Πια πορεία να χαράξω σήμερα; Μόνικα τι λες για Son-Kul και σε 3.000 υψόμετρο διανυκτέρευση; Τι ρωτάς εσύ έχεις τον χάρτη κι’εγω ακολουθω. Αυτά είναι ετοιμάσου φύγαμε…



τώρα εδώ που τα λέμε άλλο να το βλέπεις στον χάρτη και άλλο να οδηγάς σε τέτοια υψόμετρα σε χωμάτινους δρόμους. Ένα δισταγμό τον έχω από την μια, αλλά και μια θέληση να το βιώσω από την άλλη πολύ έντονη.



Πάμε άλλη μια προς Balihksi τρίτη φορά που περνάμε από εδώ, και ξανά βλέπουμε το γνωστό μπλόκο με το περιπολικό καλά κρυμμένο. Μόλις είχαν σταματήσει κάποιον για έλεγχο.









Βγαίνοντας από την πόλη οδηγώ στον Α365-Ε125 βασικός δρόμος του μεταξιού αφού καταλήγει σύνορα με Κίνα!!! Το τοπίο αλλάζει με τα βουνά να έχουν τον πρώτο λόγο, ποτάμια και λίμνες να τα συντροφεύουν.. ερημιά και λίγα οχήματα στον δρόμο, και ελάχιστα τετράποδα σε βασικό ρόλο μετακίνησης του ντόπιου πληθυσμού..

Μετά από απαραίτητη στάση προς νερού μας στην φύση, και να τσιμπήσουμε κάτι από αυτά που είχαμε φτιάξει,





φτάνουμε στην στροφή όπου από εδώ και πέρα θα χαθούμε μέσα στα βουνά και θα περάσουμε υψόμετρα για να καταλήξουμε στην αλπική λίμνη Son-Kul.



Αμέσως ξεκινά χώμα χωρίς να σου αφήσει άλλα περιθώρια της ασφάλειας στην άσφαλτο. Χαμηλές ταχύτητες και πάμε. Ένα χτυποκάρδι για το άγνωστο το είχα άλλα όχι για πολύ μέχρι την πρώτη στροφή!! Σταματώ σβήνω κινητήρα ανοίγω ζελατίνα κράνους και χάνεται το βλέμμα!!










Είμαι ένα με τις κορυφές των βουνών και στο βάθος διακρίνεται το ένα και μετά κανένα χωριό που θα συναντήσουμε στην πορεία μας.



Δεν χορταίνεις αυτήν την ομορφιά.. βλέπεις όσο εκεί που πάει το μάτι, μαζί και ο δρόμος χάνεται στον ορίζοντα. Δρόμος φιδίσιος χαραγμένος στα βουνά και τις κορυφές τους. Η διάθεση μου έχει αλλάξει ο φόβος έχει εξαφανιστεί δια μαγείας και το μόνο που θέλουμε αυτή την στιγμή είναι να το ζήσουμε.. Φυγαμεεεεεεεεεεεεεε……

Tolok το όνομα του χωριού στο πουθενά με τα λιγοστά σπίτια τα περισσότερα από λάσπη κτισμένα, με τους φιλόξενους βοσκούς κατοίκους τους. Όλοι χαιρετούσαν και άλλοι μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε.












Το θέλαμε πολύ αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε για τον σημερινό μας προορισμό. Ποταμάκια αλπικά λιβάδια και ζώα να βόσκουν, κορυφές, ρυτιδιασμένα βουνά, σκαμμένα, σαν τα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ από τις κακουχίες και την δύσκολη ορεινή ζωή σε αυτά τα μέρη.



Έτσι και τα βουνά χιλιάδες χρόνια εκτεθειμένα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που αλλοιώνονται και αλλάζουν μορφή και σχήμα!!! Παρόλο αυτά εδώ βλέπεις, το νιώθεις, αυτοί οι άνθρωποι των βουνών είναι ευτυχισμένοι, χαμογελούν, ζουν απλά, με πολύ λίγα, και με την καλύτερη συντροφιά τα ζώα τους. Αξία ανεκτίμητη!!!








Βγαίνοντας από το χωριό και στις τελευταίες στάνες σταματώ. Είδα μια στοίβα από καύσιμη ύλη αλλά δεν ήταν ξύλα!!! Και ναι φυσικά δεν ήταν ξύλα γιατί απλά δεν υπάρχουν δέντρα. Και μετά κατάλαβα ότι μαζεύουν τα κόπρανα από αγελάδες, τα στεγνώνουν και αυτό γίνεται καύσιμη ύλη για τον χειμώνα.





Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι εδώ τον χειμώνα. Αντίξοες συνθήκες και δύσκολος αγώνας επιβίωσης. Συνεχίζουμε στον μοναδικό φιδίσιο χωματόδρομο που όλο και χανόταν μέσα στα βουνά.

Κάποιους βοσκούς με τα ζώα τους γύρω από τις στάνες τους, λίγο κυνήγι από τσοπανόσκυλα αλλά ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα, και τέρμα ο πολιτισμός.!!! Εμείς τα βουνά, οι κορυφές και το τίποτα.

Αλλά το τι ομορφιά έχει αυτό το τίποτα δεν περιγράφεται με λέξεις.!! Κάθε λίγο ήθελα να σταματώ για φωτογραφία. Απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων ουρανού και γης, ηλίου και συννεφιάς, ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα για πολλά κλικ με την φωτογραφική..

Ανέβα, κατέβα, υψόμετρα, πάσα και ακόμα λίμνη δεν έχουμε δει. Ανοίγω τον χάρτη και έδειχνε το ψηλότερο πάσο που θα περάσουμε στα 3.446μ.. Ανοίγω gps και το βάζω να δείχνει μόνο υψόμετρο. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει είμαστε στα 3.100μ.


















Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι οδηγούμε ποιο ψηλά από τον Όλυμπο!! Η μηχανή δουλεύει ωραία χωρίς πρόβλημα σε τέτοιο υψόμετρο και αυτό με χαροποιεί.. Στροφές και πάλι στροφές ανεβαίνουμε κι’άλλο και κάνοντας να δω ποιο ψηλά το βλέμμα πέφτει και σε χιονακι στην κορυφή. Μια δροσούλα την έχει λέμε!!!





Μετά από λίγο βλέπω στο gps το μαγικό νούμερο!! 3.447m φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο όλα καλά, όλα υπέροχα.. δεν μπορώ να εξηγήσω την αίσθηση της συγκεκριμένης στιγμής!!



Αράξαμε λίγο για να το χορτάσουμε όλο αυτό. Όχι για πολύ όμως γιατί το κρύο ήταν αισθητό..

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τώρα αλλά μην φανταστείτε και πολύ μέχρι τα 3.000m. λίγες στροφές και στο βάθος αποκαλύπτεται το μεγαλείο της φύσης. Η λίμνη Son-Kul!!!!

Πρώτη επαφή με τον πολιτισμό και μετά από 80χιλ στο τίποτα, με τα πανέμορφα τετράποδα!! Άλογα παντού ελεύθερα έτρεχαν σε αλπικά λιβάδια.





Πλησιάζοντας οι πρώτες σκηνές (yurt) στο οπτικό μας πεδίο. Αμέσως μας πήραν χαμπάρι οι ντόπιοι και βγήκαν οι νεότεροι να μας σταματήσουν.!!







Οικογένεια όπου νοίκιαζε σκηνή για ύπνο, μέχρι και βενζίνη είχε αν θέλαμε. Ωραία είπαμε να το σκεφτούμε λίγο. Η λίμνη ήταν ακόμα μακριά για να διανυκτερεύσουμε εδώ θα θέλαμε ποιο κοντά.



Του εξηγούμε τι θέλουμε και λέει ότι αυτός δεν έχει κάτι άλλο, άλλο περίπου στα 10χιλ από εδώ υπάρχει καμπ(camp) με αρκετές σκηνές και δίπλα στην λίμνη. Αυτό ακριβώς ζητάμε ευχαριστούμε πολύ και τον χαιρετάμε. Η πρόσβαση όμως προς εκεί δεν γινόταν από τον χωματόδρομο που ήρθαμε!! Παρά θα έπρεπε να αφήσουμε τον δρόμο και να οδηγήσουμε στην απέραντη στέπα!!



Μάλιστα για να δούμε.!!! Από τα πρώτα μέτρα κατάλαβα ότι θέλει μικρές ταχύτητες ιδικά με τέτοιο βάρος που έχω. Τερμάτιζε η πίσω ανάρτηση άνετα, βέβαια μπορεί να έφταιγα κι’εγω γιατί δεν είχα κάνει καμιά ρύθμιση πριν ξεκινήσω το ταξίδι. Ότι νάνε ταλιμαπαν λέμε!!!

Και το έδαφος της στέπας δεν ήταν πάντα επίπεδο, είχε βυθίσματα και η μηχανή χόρεψε σε ρυθμούς σάμπας!!!





Ο προσανατολισμός γινόταν βάση οδηγιών που πήραμε από τον τύπο που μας έδειξε με το χέρι προς την δύση, οπότε η κατεύθυνση ήταν για εκεί και πλησίαζα όσο κοντά μπορούσα με την λίμνη, και να οδηγώ παράλληλα με αυτήν. Γιατί έτσι σκέφτηκα θα πέσω κατευθείαν πάνω τους και δεν θα το χάσω το σημείο.

Μέχρι που έπεσα σε ροδιές από αυτοκίνητα χαραγμένες στην στέπα. Καλό αυτό και οδηγώ πάνω εκεί..



χαμός στην στέπα από κάθε λογίς τετράποδο να τρέχει τρομαγμένο από το μηχανικό άτι και τον ήχο του μονοκιλυνδρου.

Στο βάθος μόλις διακρίνεται μια συστάδα από σκηνές (yurt).. Εδώ πρέπει να είμαστε και σε λίγο φτάνουμε, αλλά κατευθείαν πάμε στην λίμνη.











Σταματάμε βγάζουμε τα κράνη και αμέσως μας χτυπά το κρύο αεράκι. Δεν λέγαμε τίποτα απλά κοιτούσαμε για να χορτάσουμε εικόνες όσο χρόνο έχουμε. Βλέποντας τις σκηνές που ήταν αρκετές, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος, και τουρισμός που επισκέπτεται εδώ το σημείο, λέμε να πάμε να ρωτήσουμε για διανυκτέρευση. Μόλις ποιο δίπλα ήταν ένα ζευγάρι τουριστών και απολάμβαναν το τοπίο.












Μίζα πάλι και φύγαμε για να διαλέξουμε το που θα κοιμηθούμε. Πλησιάζοντας αμέσως μια γυναίκα μας έκανε νόημα με το χέρι να πάμε εκεί. Συνεχίζουμε και επιλεγούμε το κέντρο ας πούμε αυτού του καμπ. Βλέπουμε τέσσερις σκηνές στην σειρά και σταματάμε. Βγαίνει μια γυναίκα και μας ρωτά με τα λίγα αγγλικά. Η Μόνικα της μίλησε Πολωνικά και καταλάβαινε τα πάντα.!!! Οπότε ακόμα καλύτερα.. μας λέει ότι από τις τέσσερις νοικιάζει τις δυο. Οι άλλες δυο έπαιζαν άλλο ρόλο. Η μια το ρόλο εστιατορίου και η άλλη εκεί που έμενε η οικογένεια και μαγείρευε.



Τώρα ρωτάμε την τιμή και μας λέει αν θέλουμε και βραδινό. Φυσικά θέλουμε αφού δεν έχουμε φάει και νομίζαμε ότι θα την πέσουμε ξανά σε σάντουιτς. 11 ευρώ με βραδινό και πρωινό!!! Λέω στην Μόνικα σίγουρα; Την ξανά ερωτάει ναι!!! Καλά εννοείτε δίχως σκέψη λέμε ναι και μας λέει ποια σκηνή θέλουμε να διαλέξουμε δεν υπήρχε κανείς ήταν άδειες.

Δείχνουμε αυτήν που έγραφε και κάτι επάνω και είχε τον αριθμό 2. Ωραία και μας ρωτά τι ώρα θέλουμε να φάμε για βραδινό. Κατά τις 20:30 είναι καλά; Εντάξει οκ όλα θα είναι έτοιμα.



Καλό είναι σε τέτοια υψόμετρα η επιλογή αν αυτό είναι εφικτό της σκηνής να γίνεται και με σόμπα μέσα. Το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κατά πολύ!! Εμείς το είχαμε στο νου μας και κοιτούσαμε σκηνές να εξέχει μπουρί σόμπας. Της είπαμε να την ανάψει, και είπε όταν θα τρώτε εσείς εγώ θα την ανάψω για να είναι ζεστά.. Πολύ γλυκιά κυρία ευγενική με το χαμόγελο, όπως κι’εμεις φυσικά με ένα τεράστιο χαμόγελο είμαστε. Έξω από την σκηνή υπάρχει ένας μεταλλικός νιπτήρας με συλλέκτη νερού που γεμίζουν από την λίμνη, και λίγα μέτρα ποιο πέρα είναι μια κατασκευή με τσίγκο για τουαλέτα. Είπαμε η τουαλέτα εδώ είναι σκάβουν μια τρύπα, βάζουν μια μπαλέτα ξύλινη από πάνω με τρύπα στην μέση φυσικά και όλο αυτό είναι. Γι' αυτό και η απόσταση από τις σκηνές για προφύλαξη από δυσάρεστες οσμές.!!



Έχουμε ένα τρίωρο μέχρι το φαγητό και τι άλλο θα βολτάρουμε προς λίμνη μεριά. Η Μόνικα πάει να ζητήσει ζεστό νερό για να φτιάξει καφέ και να πάρει μαζί της. Εγώ ταχτοποιώ λίγο τα πράγματα στην σκηνή. Έξι στρώματα κάτω με μια σόμπα και όλα στρωμένα με παπλώματα βαριά ασήκωτα εντελώς!! Δεν νομίζω να κρυώσουμε με όλα αυτά. Η σκηνή φτιαγμένη από δέρμα προβάτου και με το Μαλί φτιάχνουν τσόχα, που είναι σαν επένδυση. Πάνω η οροφή έχει ένα άνοιγμα που είναι σκεπασμένο με νάιλον, αλλά και με ένα έξτρα κομμάτι τσόχας μάλλινης που με σχοινιά από έξω μπορείς να το κλείσεις σε περίπτωση βροχής και ακραίων καιρικών συνθηκών..

Κάτω στο πάτωμα ένα χοντρό μουσαμά και από πάνω στρωμένα χαλιά και όλα αυτά τα μεταφέρουν το καλοκαίρι τα στήνουν και τέλος Σεπτεμβρίου ξεστήνουν γιατί εδώ κυριαρχούν ακραία καιρικά φαινόμενα με πολύ δύσκολους χειμώνες. Μόνο με τον τουρισμό δουλεύουν εδώ. Η οικογένεια αυτή εδώ μένει τον χειμώνα σε μια πόλη 120χιλ από εδώ την Kochkor από την οποία περάσαμε. Είναι η λέξη γραμμένη πάνω στην σκηνή μας. Παίρνουμε τις φωτογραφικές μας, ντυνόμαστε καλά και έξω για την πανδαισία εικόνων!! Εδώ τα λόγια περισσεύουν!!!

Βλέποντας από την απέναντι πλευρά της λίμνης σύννεφα κατάμαυρα να είναι χαμηλά, λέω να πάμε προς σκηνή μην ξεκινήσει να βρέχει και δεν ξέρουμε τι κάνει σε τέτοια περίπτωση εδώ. Πηγαίνοντας μια κουρτίνα από μαύρο σύννεφο απέναντι να είναι ένα με το έδαφος!! Καλά εκεί πρέπει να βρέχει 100%. Εδώ ακόμα ήλιο με κάποια μαύρα σύννεφα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.






















Ωραία σκέπτομαι μια βόλτα μόνος στην στέπα για φωτογραφία.




Και έτσι έγινε βολτάρω στην στέπα κατά πολύ ελαφρύτερος και τώρα δεν τερμάτισε η ανάρτηση πουθενά.

Το βάρος σε συνδυασμό τέτοιου εδάφους κάνει την ανάρτηση να δουλεύει υπερωρίες..

Κάνοντας την βόλτα μου λέω στην Μόνικα αυτό πρέπει να το ζήσεις ανέβα πάμε βόλτα. Και έτσι έγινε βόλτα στην στέπα, τα βουνά, ανάμεσα σε ζώα να βόσκουν, η απόλυτη ηρεμία.










Απέναντι τώρα είχε αποκαλυφθεί ένα ουράνιο τόξο, προσθέτοντας ένα τόνο ομορφιάς στο ήδη απίστευτο τοπίο.













Επιστροφή παρκάρω μηχανή και ανοίγω gps!!! 3020μ υψόμετρο έξω από την σκηνή μας. Διανυκτέρευση ποιο κοντά στα άστρα όσο ποτέ!!! Στην άλλη σκηνή τώρα ακούγαμε ομιλίες!! Ναι όντως ένα ζευγάρι Γάλλων είχε έρθει για διανυκτέρευση.








Αυτοί θα καθίσουν τρεις διανυκτερεύσεις. Θα μου πει κάποιος τι να κάνει εδώ. Εκτός από το ότι γίνεσαι ένα με την φύση που λένε και ηρεμείς, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι πεζοπορία, ιππασία, μπάνιο στην λίμνη για τους τολμηρούς, βαρκάδα αλλά και ψάρεμα.

Αυτοί τώρα πήγαιναν για να φάνε.. εμείς θέλουμε ακόμα μια ώρα.. Περιμένουμε λίγο αρχίζει η δύση και τα χρώματα αλλάζουν και πάλι!!













Ήρθε η ώρα του φαγητού και όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους. Οι Γάλλοι είχαν τελειώσει και μπαίναμε εμείς στην σκηνή εστιατόριο!! Βγάζουμε παπούτσια όπως παντού εδώ, και καθόμαστε κάτω στο πάτωμα σε μαξιλάρια.. εντάξει το τραπέζι είχε τα πάντα και δεν νομίζω να πεινάσουμε!! Μια σούπα ζεστή για αρχή με κρέας και λαχανικά, σαλάτα, ψωμί, ψάρια από την λίμνη, αλλά και γλυκό σπιτικές μαρμελάδες. Δεν μας ενόχλησε κάνεις αφού μας σέρβιρε η κυρία έφυγε και μας άφησε μόνους να φάμε..



Σήμερα τολμώ να πω ότι ήταν όλα τέλεια. Φάγαμε χορτάσαμε για τα καλά είχε πέσει το σκοτάδι και όλοι ήταν στις σκηνές τους. Πήγαμε και εμείς όπου η φλόγες ήταν στο φουλ μέσα από την σόμπα και ζεστά.



Κατευθείαν την πέφτω και πραγματικά δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος.. εκεί που μιλούσα με την Μόνικα ξαφνικά στοπ και ροχάλιζα. Πρέπει να έπαιξε ρόλο και η ατμόσφαιρα που ήταν λίγο βαριά από αναθυμιάσεις από αυτό που καιγόταν στην σόμπα!!! Χαχαχα…

Βλέποντας από την απέναντι πλευρά της λίμνης σύννεφα κατάμαυρα να είναι χαμηλά, λέω να πάμε προς σκηνή μην ξεκινήσει να βρέχει και δεν ξέρουμε τι κάνει σε τέτοια περίπτωση εδώ. Πηγαίνοντας μια κουρτίνα από μαύρο σύννεφο απέναντι να είναι ένα με το έδαφος!! Καλά εκεί πρέπει να βρέχει 100%. Εδώ ακόμα ήλιο με κάποια μαύρα σύννεφα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.






















Ωραία σκέπτομαι μια βόλτα μόνος στην στέπα για φωτογραφία.




Και έτσι έγινε βολτάρω στην στέπα κατά πολύ ελαφρύτερος και τώρα δεν τερμάτισε η ανάρτηση πουθενά.

Το βάρος σε συνδυασμό τέτοιου εδάφους κάνει την ανάρτηση να δουλεύει υπερωρίες..

Κάνοντας την βόλτα μου λέω στην Μόνικα αυτό πρέπει να το ζήσεις ανέβα πάμε βόλτα. Και έτσι έγινε βόλτα στην στέπα, τα βουνά, ανάμεσα σε ζώα να βόσκουν, η απόλυτη ηρεμία.










Απέναντι τώρα είχε αποκαλυφθεί ένα ουράνιο τόξο, προσθέτοντας ένα τόνο ομορφιάς στο ήδη απίστευτο τοπίο.













Επιστροφή παρκάρω μηχανή και ανοίγω gps!!! 3020μ υψόμετρο έξω από την σκηνή μας. Διανυκτέρευση ποιο κοντά στα άστρα όσο ποτέ!!! Στην άλλη σκηνή τώρα ακούγαμε ομιλίες!! Ναι όντως ένα ζευγάρι Γάλλων είχε έρθει για διανυκτέρευση.








Αυτοί θα καθίσουν τρεις διανυκτερεύσεις. Θα μου πει κάποιος τι να κάνει εδώ. Εκτός από το ότι γίνεσαι ένα με την φύση που λένε και ηρεμείς, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι πεζοπορία, ιππασία, μπάνιο στην λίμνη για τους τολμηρούς, βαρκάδα αλλά και ψάρεμα.

Αυτοί τώρα πήγαιναν για να φάνε.. εμείς θέλουμε ακόμα μια ώρα.. Περιμένουμε λίγο αρχίζει η δύση και τα χρώματα αλλάζουν και πάλι!!













Ήρθε η ώρα του φαγητού και όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους. Οι Γάλλοι είχαν τελειώσει και μπαίναμε εμείς στην σκηνή εστιατόριο!! Βγάζουμε παπούτσια όπως παντού εδώ, και καθόμαστε κάτω στο πάτωμα σε μαξιλάρια.. εντάξει το τραπέζι είχε τα πάντα και δεν νομίζω να πεινάσουμε!! Μια σούπα ζεστή για αρχή με κρέας και λαχανικά, σαλάτα, ψωμί, ψάρια από την λίμνη, αλλά και γλυκό σπιτικές μαρμελάδες. Δεν μας ενόχλησε κάνεις αφού μας σέρβιρε η κυρία έφυγε και μας άφησε μόνους να φάμε..



Σήμερα τολμώ να πω ότι ήταν όλα τέλεια. Φάγαμε χορτάσαμε για τα καλά είχε πέσει το σκοτάδι και όλοι ήταν στις σκηνές τους. Πήγαμε και εμείς όπου η φλόγες ήταν στο φουλ μέσα από την σόμπα και ζεστά.



Κατευθείαν την πέφτω και πραγματικά δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος.. εκεί που μιλούσα με την Μόνικα ξαφνικά στοπ και ροχάλιζα. Πρέπει να έπαιξε ρόλο και η ατμόσφαιρα που ήταν λίγο βαριά από αναθυμιάσεις από αυτό που καιγόταν στην σόμπα!!! Χαχαχα…