Ημέρα πρώτη
Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή μας είναι πασπαλισμένα με άχνη και κανέλα.
Ακριβώς όπως αυτή η ταπεινή μπουγάτσα με κρέμα
βαρέως βορείου τύπου από τον Αχιλλέα στα Γρεβενά
που είναι αραχτή μπροστά στο αιώνιο γεφύρι του Σπανού
και ρεμβάζει ανυποψίαστη για την εξαφάνιση της εντός των επόμενων λεπτών.
https://www.youtube.com/watch?v=Px1aQqIxYQA&list=RDPx1aQqIxYQA&start_radio=1
Τα νερά του Βενέτικου φρεσκαρισμένα από τις πρώτες βροχές.
Στον παλιό δρόμο Γρεβενα Μέτσοβο βρίσκεται η Κρανιά.
Μια στάση στην ηλιόλουστη πλατεία και λίγο περπάτημα επιβάλλεται.
Επόμενος σταθμός μας ένα καλά κρυμμένο μέχρι πρότεινος υδάτινο διαμαντάκι.
Ο καταρράκτης του Μπουλουβάρου.
Αρκούν λίγα μέτρα περπάτημα στο καλοσυντηρημένο μονοπάτι
για να μπεις στο σκιερό και δροσερό κόσμο του.
Το απόγευμα οι πλάγιες ακτίνες που στέλνει ο ήλιος αυτήν τη μαγική εποχή
αλλάζουν τη μορφή αυτών που γνωρίζουμε.
Παράδειγμα το γενικώς άχαρο πολύβουο Μέτσοβο στο οποίο και θα αφιερώσουμε σοφά μια νύχτα.
Μέρα δεύτερη
Αρκούσε απλά να ζήσω το χωριό χωρίς τις ορδές τουριστών για να το συμπαθήσω ξανά.
Πρωί Σαββάτου στη λαική του χωριού.
Χρώμα ηπειρώτικο και ζεστές καλημέρες
Τη λέξη καλτσοδέτα είχα να την πω ή να την ακούσω από τα χρόνια που ζούσε η γιαγιά Γεωργία.
Βγαίνοντας προς την Εγνατία βλέπω πως το χωριό έχει και ταμπέλα που λέει μεγάλη αλήθεια
Πρωινή ομίχλη σε στιγμή αποχώρησης της μιας και η μέρα ζεσταίνει λεπτό προς λεπτό
Η πρώτη μας παράκαμψη στο δρόμο για τα Τζουμέρκα είναι το χωριό Ελληνικό.
Δύο λόγοι μας έφεραν εδώ,
η υπαίθρια έκθεση των γλυπτών του Θόδωρου Παπαγιάννη
και η Ιερά Μονή Τσούκας την ύπαρξη της οποίας παραδέχομαι ότι αγνοούσα παντελώς.
Και μπήκε στο πρόγραμμα με παρότρυνση του γνωστού Τάκη εκ Πατρών που κάποιοι γνωρίζετε ως Θέμη , άλλοι λιγότερο τυχεροί ως Μελάτο και οι τελείως άτυχοι αλλά και εντελώς ευνοημένοι από τη ζωή με μοτοσυκλέτες από τη συμμετοχή σας στις ίδιες τις Μελάτες Διαδρομές που αυτός σχεδιάζει και (αν) επιτυχώς οδηγεί μέχρι τελικού τέλους στα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά.
Το αυτοκίνητο δε συμμετείχε στις Μελάτες εκδρομικές εξορμήσεις
αλλά είναι απλά έργο του παραπάνω καλλιτέχνη.
Στο μοναστήρι έμαθα τι είναι η ζώστρα.
Σκοινί με κερί που με το οποίο τυλίγεις το εκκλησάκι γύρω γύρω ως τάμα στην Παναγία.
Εκεί που τα χαλάσαμε με την ιδέα αυτή είναι πως κάτω από το διπλανό υπόστεγο
ήταν ένας νεαρός με τις ζώστρες και μια ταμπέλα που έγραφε 5 ευρώ ..δεν περιγράφω άλλο.
Βρήκαμε τη μαγική πόρτα που οδηγεί σε μια περιποιημένη αυλή
Το μυστικό της είναι ένα ξύλινο μπαλκόνι που σου δίνει μια μοναδική θέα στο φαράγγι του Άραχθου.
Για άλλη μια φορά κατάφερα να βρεθώ σε λάθος διέλευση από τον Άραχθο.
Είχα βγάλει τη μετάβαση από την γέφυρα που θα δείτε στην επιστροφή
και ξαφνικά βρεθήκαμε στο κλασικό βορειότερο και επίσης γεμάτο στροφές πέρασμα του Τσίμοβου
Μιας και η ώρα περνάει ήρθε η στιγμή να λιαστούμε και να απολαύσουμε
το φορητό σετ τσίπουρου που έχουμε πάντα μαζί μας για να διασκεδάζουμε
την αργοπορία που συνεπάγεται η μετακίνηση με τετράτροχο.
Πλατεία Χουλιαράδων , οι καλύτεροι με τους καλύτερους.
Ο δρόμος στενεύει κι άλλο και με ταχύτητες Βιετνάμ
φτάνουμε στον καλά κρυμμένο νερόμυλο του Βαπτιστή.
'Αγνωστα χωριά στην ταμπέλα κι ο δρόμος μια στενή λωρίδα καποτε ασφάλτου
Κι από εκεί στο γεφύρι του Γκόγκου .
Η απογευματινή βόλτα στα γύρω ξεκινάει από τους Μελισσουργούς.
Καφενές με τα όλα του αυτός του παππά.
Αλλά το μυστικό είναι λίγα σκαλιά πιο κάτω σε καλεί ως εγγραφή μιας πέρδικας
και σε απογειώνει γευστικά αν είσαι από τους τυχερούς που θα το βρεις και θα είναι και ανοιχτά!
Την προηγούμενη φορά με τη μηχανή έσκασα που δεν είχα βρει της βρύσες.
Και ήταν λογικό μιας και είναι κρυμμένες δίπλα στα σκαλοπάτια κάτω από την εκκλησία.
Βράδυ στην Πράμαντα.
Αν απορείτε για το θηλυκό γένος να σας τη λύσω ,
η πράμαντα είναι η βλάχικη ονομασία για το κοπάδι των ζώων
Κυριακή 16-11
Στο δρόμο για τα ψηλά περάσματα
Ο ιστός ακίνητος εκ φύσεως δίπλα στον αναζωογονημένο από τις βροχές Καλαρρύτικο ποταμό με τα νερά του σε πλήρη κίνηση.Έκαστος στο είδος του!
Ένα απο τα μυστικά της περιοχής είναι το μαγικό ρέμα της Κουιάσας.
Μια πολύ απλή πεζοπορική διαδρομή χωρίς υψομετρικές διαφορές
αναλαμβάνει να ταξιδέψει όλες κυριολεκτικά τις αισθήσεις μας στον κόσμο της νεράιδας.
Κάθε εποχή του χρόνου εδώ μέσα είναι διαφορετική , αν βρεθείτε κοντά μη χάσετε την ευκαιρία.
Η τολμηρή πεζοπόρος ξεκινά τα ανηφορικό μονοπάτι για τους Καλαρρύτες
εγώ θα συνεχίσω ως υπεύθυνος για το όχημα υποστήριξης....με αυτό!
Από εδώ ξεκινάει ο δρόμος για τον αυχένα του Μπάρου και φυσικά συναντάμε μοτοσυκλέτες.
Πανταχού παρούσες ....οι Vespa !
Περπατώντας με αργό ρυθμό στο χωριό σκέφτομαι τη στιγμή που θα φτάσω στου Ναπολέοντα
Πως θα είναι η γνώριμη φυσιογνωμία με το καρώ πουκάμισο που γνωρίσαμε από το πρώτο δημοσιευμένο οδοιπορικό στην παντελώς άγνωστη τότε περιοχή.
Δια χειρός φαντασίας και περιγραφής από τη μοναδική Μάγια Τσόκλη έν έτει 1995.
Νάτος εδώ να ξεγελά το ρολόι που δείχνει περίπου 80
σαν να μη πέρασε μια μέρα και εν δράσει ,στο σχεδιασμό του ειδικού μενού .
Ο Παναγιώτης νέο αίμα στο στέκι , ελπίζω να μείνει ανοιχτό μερικούς αιώνες ακόμα .
Οι επισκέπτες του καφενείου είναι πλέον λίγοι και εκλεκτοί
η πλατεία λίγο πιο κάτω τραβάει ως μαγνήτης αυτούς που ήρθαν για να τους δουν
κι όχι για να χαθούν και να το ζήσουν
Στην πλατεία θα βρεις και γνώριμες αλλά ελαφρώς γερασμένες φάτσες
Φεύγοντας από το χωριό στο γνωστό σημείο θέασης ιδανικό για καφέ ή σνακ.
Τα κορίτσια έλειπαν και λογικό αυτό Νοέμβριο μήνα λίγες ώρες
πριν τον κατακλυσμό που βρήκε την περιοχή.
Tο ανέβασμα στο Μπάρο με το αυτοκίνητο είναι οδηγικά άχαρο
αλλά η αίσθηση της πτήσης παραμένει έστω και κοιτώντας από το ανοιχτό παράθυρο
Ανάμεσα στον αυχένα και το χωριό Ματσούκι οδηγούμε πάνω στο φρύδι του θρυλικού Μέγα Πλάι
Λίγο πιο κάτω ο δρόμος διακλαδώνεται κι αν αποφασίσεις
να αφήσεις τη σιγουριά της ασφάλτου θα σε πάει μέχρι το χωριό Νεράιδα
αφού μετρήσεις με τη μέση σου μια προς μια τις πέτρες
με τις οποίες τον ταιζει όλο το χειμώνα η κορυφή Κακαρδίτσα.
Κατηφορίζουμε προσεκτικά μην μας αλλάξει τη μέρα κάποια από τις μικρές κοφτερές πέτρες
που κοσμούν το ήδη ταλαιπωρημένο οδόστρωμα.
Κάνουμε άλλη μια στάση για εκλεκτό τσίπουρο με μεζέ σε μοναδικό αγνάντι προς το φαράγγι.
Η Μονή Κηπίνας όπως φαίνεται με πολλή προσπάθεια από το σημείο μας
στο δρόμο προς και από το Ματσούκι
Το σούρουπο θα μας βρει και πάλι στην πλατεία της Πράμαντας
Δύο κορυφαίες γεύσεις που μας ξέφυγαν χθες είναι στο τραπέζι μας.
Ξαστεριά Νοέμβριο στα Τζουμέρκα.
Το θερμόμετρο βουτάει ξαφνικά στα μονοψήφια , είναι ώρα για ξεκούραση.
Το πρωινό της επιστροφής θα κάνουμε μια γρήγορη επίσκεψη στο καταφύγιο των Μελισσουργών.
Τι θέλετε βρε στα μέρη μου πρωι πρωι?
Από τα μπροστινά πόδια καταλαβαίνεις πως έχεις να κάνεις με ένα υπερμεγέθες μωρό
που σε λίγους μήνες θα είναι στο μισό σου ύψος.!!
Το ωραίο μυστικό του καταφυγίου είναι πως το διπλανό δροσερό δασάκι
έχει διαμορφωμένα πλατώματα για αντίσκηνα .
Η άσφαλτος συνεχίζει για 2 περίπου χιλιόμετρα
και μας χαρίζει μοναδικές εικόνες από τις γύρω ορθοπλαγιές.
Είμαστε στο δρόμο προς τα Γιάννενα όπου υπάρχουν 3 επιλογές.
Ερχόμενοι κάναμε τη βορειότερη και τώρα έχει σειρά η πιο καλά κρυμμένη ,
αυτή που περνάει από το γεφύρι της Πολιτσάς
Το παλιό και επιβλητικό δίπλα στο νέο και απλά λειτουργικό.
Λίγο πριν τα Σερβιανά το φθινόπωρο ζωγραφίζει τις πλαγιές
Η γρήγορη επιστροφή έχει μια μικρή παράκαμψη της Εγνατίας
για να δούμε το Χιονοδρομικό Κέντρο Ανήλιου
που αναβαθμίζεται σε μεγάλο βαθμό με νέα σύγχρονα lift και όχι μόνον.
Αγνάντι από την κορυφή των αναβατήρων προς τα βουνά της Νότιας Πίνδου και της Θεσσαλίας
Λίγεςε μέρες μετά αυτήν την ηλιόλουστη παρένθεση στο φθινόπωρο των Τζουμέρκων
οι ουρανοί άνοιξαν και άνθρωποι και τόπος δοκιμάστηκαν μέχρι τα όρια τους.
Εύχομαι να ανακάμψουν γρήγορα και να μείνουν εκεί φύλακες και άρχοντες αυτής
της μοναδικής σε τοπογραφία και σχετικά άγνωστης μεριάς της Ελλάδας.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο