Στα αγνάντια του Ιστίνμπεη και του Λαιλιά

 

 

Η ομάδα επέλεξε και πάλι νομό Σερρών για την κυριακάτικη εξόρμηση.

Αυτή τη φορά θα ανέβουμε στο πλάτωμα του οχυρού Ιστίνμπεη στο όρος Μπέλες.

Κι από εκεί μέσω των χωριών του Σιδηρόκαστρου θα πιάσουμε Λαιλιά  

 

Η   πρωινή δροσιά έχει αρχίσει να γίνεται πλέον έντονη κι ευτυχώς οι ύπουλες υγρασίες του περάσματος στο Λαχανά δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Μετά το Λευκώνα γινόμαστε ένα με την επίλεκτη ομάδα από τις Σέρρες

 κι ανηφορίζουμε για τον πρώτο μας προορισμό.

 

 

 

 

 

 

 

 Η πρώτη εικόνα από το δρόμο ήταν απογοητευτική μιας και οι χειμώνες δούλεψαν 

εδώ και δεκαετίες εξαφανίζοντας σχεδόν την άσφαλτο.

Λίγο πιο πάνω όμως ο παλιός στρατιωτικός δρόμος σώζεται σε πολλά σημεία

 κι έτσι η απόσταση των 15 χλμ από το Πετρίτσι βγαίνει εύκολα. 

 

 

 

 

 Τα μοναδικά χρώματα που έχουν τα δέντρα  το φθινόπωρο 

μαζί με τον γαλανό ουρανό φτιάχνουν μοναδική σύνθεση 

 

 

 Πάνω στο οχυρό τα φανταράκια μας υποδέχονται με έκπληξη.

Ο δόκιμος θα μας ξεναγήσει στις υπόγειες διαδρομές που σώζονται ασφαλείς για επίσκεψη 

και θα περάσουμε λίγα λεπτά σιωπηλοί μπροστά σε αυτά τα βουνά 

που στέκουν αμίλητα μάρτυρες σε  κορυφαίες στιγμές του Ελληνικού Έθνους. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Τα μηχανάκια της φυγής από την καθημερινότητα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Κατηφορίζουμε προς το Πετρίτσι 

 

 

 

 

 

 Κι αφού ανεφοδιάσουμε την απαιτητική της παρέας 

 

 

Μπάμπη πόσα χλμ έχεις ακόμα ?

2650 λέει...όχι για το service ρε συ για τη βενζίνη λέμε.

Ααααα 180 λέει 

 

Τελικά ο αστείος δερβέναγας  με τα όρια χιλιομέτρων μας έχει γίνει βραχνάς,

κι είναι ώρα ένας από τους δυο μας να αφήνει σιγά σιγά τη μάρκα που καβαλάμε... 

 

 

 

Μετά το χωριό αρχίζει βατός κι αθώος χωματόδρομος μήκους 16 χλμ με τέρμα στο δάσος του λαιλιά όπου θα συνατήσει το γνωστό ασφάλτινο ανέβασμα στην πλατεία των ξυλοκόπων.

 

Γρήγορα θα βρεθούμε στην τεχνητή λίμνη του Καπνόφυτου.

 

 

 Και στο πλάτωμα πάνω από τον κρυφό καταρράκτη της περιοχής.

Τι όμορφη παλιά εικόνα γνώριμη από τα δικά μας χωριά ..

.....έλα να σε πάω βόλτα με το τρακτέρ!

Η αγάπη χρόνια και πλούτη δεν κοιτά , αν είσαι από τους τυχερούς απόλαυσε την, 

 

 

 

 

 

Λόγω εποχής τα νερά είναι λιγοστά και το ποταμάκι που τον τροφοδοτεί ίσα που φαίνεται.

Αφήνουμε το κατέβασμα για άλλη φορά κι ανηφορίζουμε 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Δρόμος φτιαγμένος για μεγάλα on off ,

πλαγιολισθαίνοντας από στροφή σε στροφή εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ 

 

 

 

 

 

 Επίλογος στο Καταφύγιο τη γνωστή ταβέρνα έξω από την Ορεινή 

με εκλεκτή παρέα ψητό και κουβέντα. 

 

Πίσω πλουσιότεροι μέχρι την επόμενη. 

 

 

 See ya!