Μάιος 2024 και η δεύτερη απόπειρα συνάντησης των διαδικτυακών φίλων
του BMW GS Club Greece είναι γεγονός.
Η αναζήτηση στο νετ μιλάει για βροχές την Κυριακή κι αχ που να τρέχεις
θα έρθει και ο μπογιατζής αλλά κι ο υδραυλικός
είπε πως έχει ένα κενό το Σάββατο κάτσε κι εσύ σπίτι να γίνουν δύο τα κενά!
Εμείς οι εκατομμυριούχοι ξεκινάμε στο 88' για το καφέ
Επειδή οι χάρτες είναι της μόδας ανοίξτε αυτόν σε ένα παράθυρο ώστε να ξέρουμε που βρισκόμαστε
Βουρ βουρ στην Εθνική που μόνο τέτοια δεν είναι μέχρι το Λιτόχωρο και τα παράλια του
στην παλιά σιδηροδρομική σήραγγα του Πλαταμώνα
όπου μαζευόμαστε και παίζουμε τις εργασιακές καθυστερήσεις.
Θέλουμε να πάμε δροσερά και στριφτερά μέχρι τη λίμνη
και σε αυτήν την περίπτωση διαλέγουμε για αρχή Όλυμπο.
Είναι κι ο Μιχάλης που θέλει λίγες ευθείες κι ένα τσιπουράκι , ώπα κι όλα με τη σειρά τους.
Με τα λίγα και με τα πολλά ξεκινάμε ίσα πάνω
Χαμένοι στο πράσινο του δρόμου για την Καλλιπεύκη.
Πολύ πράσινο πολλή χαρά , παιδιά μας έκαναν τα μηχανάκια πάλι
Μετά το οροπέδιο της Καρυάς,
στην Κρυόβρυση , εγγύηση θέας και δροσιάς
Και βόλτα για στρίψιμο μέχρι την Ελασσόνα την οποία κανείς δε φωτογράφισε
καταλαβαίνετε γιατί μπήκε μπροστά ο Μιχάλης που του είπαμε για την πλατεία στη Βερδικούσια
κι άντε να τον φτάσεις
ούτε τη βόλτα ούτε την μικρή πόλη σε εικόνα μόνο γκάζια
Φυσική συνέχεια με διπλό κέρδος η διαδρομή συνεχίζεται όπως είπα μέσω Βερδικούσιας
όπου και δε χάνεις σε υψόμετρο
και κερδίζεις σε εκλεκτό τσίπουρο-μεζέ σερβιρισμένο από καλούς ανθρώπους.
Το χωριό είναι αγκαλιά για τους ανθρώπους με τα μηχανάκια
άδειο αυτήν την εποχή μακριά ακόμα από το καλοκαίρι
Στο Ζαρκάδι δίπλα στο καφενείο ο μάστορας επί τω έργω με μοσχαράκι διαλεκτό
Χαλαρά κι ανθρώπινα παντού αν είσαι γάτα
Για το σασπένς της υπόθεσης τραβάμε προς Αμπέλια και Παλιάμπελα.
Εκεί η ταμπέλα Κουτσούφλιανη θα σε βγάλει σε ένα δίστρατο με δύο επιλογές σε χωματόδρομο.
Δια της όσφρησης και της πρόσφατης εμπειρίας μου επιλέγουμε
δεξιά δυτικά για να βγούμε πού ......στο Λιόπρασο!
Μα να μην ξέρω ούτε εγώ που ακριβώς είμαστε??
Βάλε το χάρτη της ημέρας να πάρουμε όλοι μια εικόνα τα Τρίκαλα είναι μια ανάσα
Ένα εκπληκτικής ποιότητας και χάραξης πιστάκι μας κάνει να ξεσαλώσουμε και το Μιχάλη να απορεί
με το πως γέρνει έτσι το μηχανάκι του ενώ αυτός απλά στρίβει το τιμόνι.
Κι εμείς το ίδιο άναυδοι από τις ανακαλύψεις αξιοθέατων
για τα οποία δε μίλησε ούτε έγραψε ποτέ κανείς
Είσοδος ξαφνικά στα Τρίκαλα κι από εκεί στο Μουζάκι να βρούμε τα Κανάλια και το μυστικό δρόμο για τη λίμνη..ουφ κουράστηκα να γράφω και μαζί μου κι ο Μιχάλης...να γέρνει.
Είναι κι αυτός ο ψηλός που όλο οδηγάει όρθιος ή μήπως όχι?
Υποδοχή με δροσιές και το ανάγλυφο των Αγράφων να ηρεμεί τα κουρασμένα μας μάτια
το σκηνικό στο ξέφωτο μας δίπλα στη λίμνη θυμίζει μια συνάντηση παλιόφιλων
κι ενίοτε παλιόσκυλων
κι όχι μια αντίστοιχη ανοιχτή διαδικτυακή.
Ε και?
Κόσμος πάει κι έρχεται σε διπλανά χωριά σε δωμάτια και σε σπίτια φίλων λίγο παρακάτω
όσοι θέλουν να ζουν και όχι να κοιτούν το τζι ες είναι εδώ.
Και μετά τη selfie ο Καφές.
Μπρίκια κλπ καρεκλάκι και ο μήνας έχει εννιά ρεεεε
Η παρέα συμπληρώνει Γιώργος και Λουκία ήρθαν από την Κοζάνη
με το adv bandit για μια νύχτα στα οξυγόνα
Δε βρίσκω γιατί , δεν ψάχνω τους λόγους που πολλοί έχουν μείνει ακίνητοι
μαζί με τα απορημένα GS τους αυτές είναι προσωπικές επιλογές και δε μας πέφτει λόγος.
Άλλωστε τα deli ποτέ δεν είχανε ουρές κι ας ήταν φιλικά προς το μερακλή
Η βραδιά στα αντίσκηνα είχε πολλές και μια μεγάλη έκπληξη.
Από το μεσημέρι μιλάμε με το Βαγγέλη που έφτασε πρώτος
κι έχει ετοιμάσει κάρβουνα και προμήθειες για ένα γευστικό ταξίδι άνευ προηγουμένου.
Η νύχτα μετά από λίγα λεπτά σκοτάδι γίνεται φεγγαρόλουστη,
η ανατολή του αλλάζει όλο το σκηνικό
και η θράκα αρχίζει να γεννά γεύσεις ,μίγμα της γνώσης του σεφ και του μάστορα κρεοπώλη που μαρινάρισε το πρόβειο , θα το αφήσω εδώ γιατί θα βαρύνει κι άλλο το κενό που δημιούργησαν οι ''υποχρεώσεις'' σε όσους ''δεν μπόρεσαν''.
Δίπλα στη θράκα
η υγρασία δεν αστειεύεται ώρα να κουρνιάξουμε με τη συναυλία
από τα βατράχια να νανουρίζει τους τυχερούς εκατομμυριούχους της ζωής.
Πρωινό στέγνωμα καφέδες νόστιμα εδέσματα από παντού
κι ο σεφ να μας τρατάρει παγωμένο!! πεπόνι κι ανανά σε φέτες!!
Βαγγέλη πάτησες το κουμπί και γύρισε η λίμνη ανάποδα,
ευχαριστούμε για το αναπάντεχο αλλά και για το γευστικό ταξίδι.
Ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο εκδρομικό
που θα μας γνωρίσει λίγες γωνιές της οροσειράς των Αγράφων
Με πρωινό σε εκπληκτικό περιβάλλον σε έναν από τους ξενώνες του χωριού
Ρολάρουμε ομαλά μέχρι τη στρ οφή για Βραγγιανά με τη λίμνη να χάνεται και να ξαναβγαίνει δίπλα δεξιά μας
Από εκεί και μετά η ανάβαση με φρέσκο οδόστρωμα που εναλλάσεται με χωμάτινα κομμάτια
αχ κι έχω ένα φίλο που δεν το βάζει χώμα δεν πειράζει νέος είναι θα ξανάρθει όταν το στρώσουν βρε
Οι μη έχοντες τέτοια θέματα γίνονται κορυφαίο φωτογραφικό θέμα
Ο συμπαθής κτηνοτρόφος μας φιλμάρει χαμογελαστός το GS είναι star τελεία και παύλα!
Κι εμφανίζονται οι άκρες της Νιάλας κι είναι καταπράσινες από την Άνοιξη που έφτασε νωρίς
και μια καθαρή γιατί ο μικρός φακός των σέλφι δεν είναι για πολλά.
Πού να πρωτοσταθείς και τι να αποτυπώσεις
τι να προσπαθήσεις να πάρεις μαζί σου πέρα από τη στιγμή.
Το διάσελο του Αγίου Νικολάου των μεγάλων Βραγγιανών
Μετά το χωριό ο δρόμος φεύγει χωμάτινος πλέον αριστερά κάτω τόσο απότομα που δύσκολα θα το αποφάσιζες μόνος σου να συνεχίσεις ,
τόσο απότομα που δύο φουρκέτες πίσω να μείνεις είναι να σαν να πετάς πάνω σε ένα drone.
Τον φάγατε το ψηλό δείτε πόσο μικρός είναι στ'αλήθεια (ο κόσμος)
και πόσο ποδήλατο δείχνει το adv 1250 αν το βάλει στόχο να το κάνει αυτό ο φωτογράφος
Σε λίγο βγαίνουμε στον κεντρικό (χωματόδρομο πάντα) που είναι χαραγμένος παράλληλα με τον Αγραφιώτη κι ενώνει Πετρίλο με Τροβάτο και Κρέντη.
Στη γνωστή στροφούλα όπου το νερό φτιάχνει ένα μικρό πανταβρέχει
Γιώργος και το κόκκινο βέλος που έβγαλε αθόρυβα όλη την έντονα on off ημέρα κι όχι μόνον.
Κρατάω τη φωτό για τα post αναβατών που αναζητούν λάστιχα κατάλληλα για το χώμα.
Διασταύρωση Επινιανών.
Η ομάδα με έκδηλο τον ενθουσιασμό μιας και οι εικόνες είναι πρωτόγνωρες και απόλαυση ακόμα και για εμάς που τις έχουμε δει πολλές φορές.
Αμέσως μετά στη μεγάλη ευθεία πριν τη διασταύρωση για το χωριό Άγραφα ....μπάνιο σκόνης
Αφήνω λίγο την ομάδα να ξεμακρύνει
ίσα να μην έχω να ανοίγω τα δυο φιλτροκούτια μόλις επιστρέψουμε
Βαγγέλης και το μαγικό τριβάλιτσο που γεννούσε γευστικές εκπλήξεις.
Ο Μπίλιας ,παλιός γνώριμος του Δημήτρη παρά τα χρόνια του επιμένει Άγραφα ,
εδώ με το Starlet το αθάνατο στο δρόμο για ανεφοδιασμό παράλληλα με εμάς.
Βγαίνουμε στην ευρυτανική άσφαλτο απόλαυση πρόσφυσης και θέας
Κατηφορίζουμε για το σημείο θέασης στο γεφύρι του Μανώλη
Δίπλα στη λίμνη των Κρεμαστών
Ιστορία γράφουν οι παρέες
Το γεφύρι του Μανώλη σε μια από τις απολήξεις της λίμνης των Κρεμαστών.
όλες οι τεχνητές λίμνες έχουν αυτό το χαρακτηριστικό
της διείσδυσης σε κάθε πτυχή του εδάφους δίπλα τους
αλλά νομίζω πως αυτή των Κρεμαστών έχει τα πρωτεία
στην ομορφιά που προσδίδει το φαινόμενο αυτό στην περιοχή γύρω τους.
Αφήνουμε τη γέφυρα της Τατάρνας δυτικά μας
κι ανηφορίζουμε ουσιαστικά παράλληλα με το δρόμο που κατεβήκαμε
αλλά από τη δυτική πλευρά των κορυφών
Στέλιος,παρά το μέγεθος του adv δείχνει σα να οδηγεί όρθιος!
Φτου σκόρδα να΄χει αναβάτης και μηχανή παλληκάρια σε όλα
Πλατεία Γρανίτσας.
Καθίστε παιδιά να ακούσουμε λίγη φασαρία!
Απολαυστικός καφές και κουβέντα με θέα τις πελώριες κορφές
Μα πάλι χώμα ,
κι ο Γιάννης να απορεί με την περιέργεια μας να ανακαλύψουμε όλες τις γωνιές των βουνών!
Και ξανά άσφαλτος μετά τα μικρά Βραγγιανά και ξαφνικά ο Μπάμπης να δείχνει στους απορημένους μια ανηφόρα με σαθρή πέτρα που χάνεται μέσα στο δάσος.
Από εδώ παιδιά κι όλοι να κοιτάνε μία προς την άσφαλτο που πάει προς το γεφύρι του Κοράκου
και μία προς τη δοκιμασία,άιντε πάμε βρε!!
Πρέπει να το πιστέψεις γιατί ο δρόμος θα σε ψαρώσει θα σε βγάλει σε ένα διάσελο να αναθαρρήσεις και μετά θα σε πάει μέχρι τη Μονή Σπηλιάς να ανάψεις ένα κεράκι.. με αυτούς που πήγες κι έμπλεξες.
Στη διαδρομή η πιο νέα λίμνη της Ελλάδας αυτή της Στεφανιάδας
που δημιουργήθηκε το 1963 και προσφέρεται για αγνάντι και λίγες φωτογραφίες
Χώμα τέλος για σήμερα!
Έτσι όπως καθόμαστε στο Διάσελο για το τσιπουράκι του νικητή σκέφτομαι πως αν αυτό που ακούγεται περάσει στη λίμνη την έχουμε κάτσει καιρικά και κατασκηνωτικά (κι έτσι έγινε).
Επιστρέφουμε... κι ότι γίνει
Την άλλη φορά να πάμε από τον παπά Χρήστο στο πλατάνι από κάτω στο Λεοντίτο.
Ελπίζω να είναι εκεί και καλά ...
Λίγο πριν το Βλάσι η εργολαβία της νέας γέφυρας τα έκανε λίγο μαντάρα μιας και το βουνό μετακινήθηκε σπάζοντας το φρεσκοστρωμένο δρόμο σε κομμάτια.
ΟΚ βάζουμε ταμπέλα κλειστός και επισήμως τράβα μέσω Πετρίλου
ή εναλλακτικά πέρνα από εδώ που το έχουμε αφήσει ανοικτό
αλλά αν σπάσεις το όχημα ουδεμία ευθύνη φέρουμε
Παστρικές δουλειές?? Εννοείται ,ψηφίστε μας.
Μέσω Ελληνόκαστρου ή Ελληνόπυργου αλλά σίγουρα Τhe Greek Way φτάνουμε στη λίμνη την ίδια ώρεα με το σύννεφο που ακούγαμε και που αδειάζει την πλούσια πραμάτεια του στα κεφάλια μας.
Η συνέχεια...κρυφτείτε όπoυ βρείτε μπας και σταματήσει κάτι που έγινε τελικά το ....
Ξημέρωμα της Κυριακής , η ασταμάτητη επί ώρες βροχή έχει αποχωρήσει
κι οι αερόψυκτοι άρχοντες του thessgs#2 αφήνουν την ανεξίτηλη
αράδα τους στην ιστορία των συγκεντρώσεων με μηχανάκια.
Γιατί ήταν οι μόνοι μαζί με το Μάρκο και το Νίνο που την έβγαλαν μέσα στις σκηνές
και στον παλιόκαιρο μια νύχτα που ήταν κόσκινο κανονικό πολλών.
Αναμνηστική , μαζεύουμε και πάμε για νέες ανακαλύψεις.
Έχω ακούσει τον ψηλό να μιλάει για το πάρκο αναψυχής της Ανάβρας Μαγνησίας
αφού θα επιστρέψουμε μέσω Πηλίου και ακτών Λάρισας δε περνάμε μία βόλτα κι από εκεί?
Βάζω το χάρτη της ημέρας για να αναδειχθεί το μέγεθος της πετριάς
που έχουμε φάει μάλλον μικροί γιατί κανείς δε θυμάται το πώς...
Αφού δροσιστήκαμε με δύο τρείς καταιγίδες και μια ατομική νεροποντή που είχε κανονίσει ο Μιχάλης
φτάσαμε στην ήσυχη Ανάβρα Μαγνησίας (προσοχή στο Μαγνησίας έχει άλλες δύο τριγύρω).
Στο πάρκο που είναι μαγικό επικρατεί αυτή η αναίτια εγκατάλειψη που συναντάμε σε κάθε γωνιά της χώρας και που θυμίζει σκληρά πως τουλάχιστον στο δημόσιο χώρο οδεύουμε προς την καταστροφή γλυκά και χαλαρά σαν το φρέντο στα πρωινά μαζέματα τις καθημερινές.
Ψηλέ είχες δίκιο είναι ένα ακόμα διαμάντι για το οποίο δε μίλησε ποτέ κανείς
Ακόμα και ο υπέροχος δρόμος που σε πάει στον Αλμυρό στέκει λαβωμένος από τους καιρούς
βγαίνουμε Εθνική για καμιά αναμνηστική φωτογραφία (ελπίζω να μην έρθει)
και πάμε προς τη λίμνη Κάρλα να δούμε το σημερινό της μέγεθος και να μείνουμε όπως αποδείχτηκε με το στόμα ανοιχτό μπροστά σε αυτήν τη μεγαλειώδη επιστροφή της φύσης.
Από κοντά
Κι από ψηλά
Το Κεραμίδι σύντομα θα ενώνεται με έναν εντυπωσιακό δρόμο με τα παράλια της Λάρισας.
Το μέγεθος του δε συμβαδίζει με τη σημερινή οικιστική εικόνα και η ταπεινή μου γνώμη είναι πως σε λίγα χρόνια αυτό θα αλλάξει ριζικά,μια ματιά προς την ακτογραμμή αρκεί για να δούμε ένα μέλλον αντίστοιχο με αυτό της Σιθωνίας αλλά και του πολύ διπλανού Πηλίου.
Πέρασε όμως η ώρα πάμε και σιγά που να βγουν τα χλμ...
Μεζέδες εκλεκτοί on the go ,
στη σκιά και τον πάγκο ενός μπιτσόμπαρου
και που να κάτσεις μετά το προχθεσινό φιάσκο δίπλα στη λίμνη που λέγεται Μανιτάρι...
Μέσω Στόμιου και παρακάμψεων διοδίων φτάνουμε αργά στα σπίτια μας... για ξεσκόνισμα!!
Το thessGS#2 πέρασε στην ιστορία σαφώς διαφορετικό από το αδελφάκι του
και μακριά από τα παιδάκια με τα πάνινα παπουτσάκια που τους αρέσουν οι ξερογκαζιές
κάτι το οποίο είναι σίγουρα καλό σε βάθος χρόνου ,
να είμαστε γεροί να καβαλάμε και να τα βολτάρουμε
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο