Πηλιορείτικο μπιζμπιζέ χρωμάτων

Κείμενο-Φωτογραφίες 
Πασχάλης Τσαλίκης


Κανείς δε θυμάται απο που πρόεκυψε το ΄΄γαλλικό΄΄ μπιζμπιζέ,
στη Σαλονίκη τό 'χουμε όταν κάτι γίνεται πριβέ στα μυστικά δηλαδή και κυρίως όταν πρόκειται και για κάτι ντελικάτο.
(Τα πρώτα δύο μπιζμπιζέ εκδρομικά  είναι τόσο παραδοσιακά που δε συνοδεύονται καν απο άρθρο)





Από κουβέντα στην αυλή του ομίλου μας του ΜΟΘ (βασική προυπόθεση)
σε μήνυμα.... κι απο κεί σε τηλεφωνάκι
κι αποφασίστηκε Πανελλήνια συνάντηση αντιφορουμοσαπίλας,
που αλλού,γύρω απο τη γιάφκα του προέδρου στις Πινακάτες,
έτσι για να σπάσουμε στη μέση τις βενζίνες .

Ξεκινάμε


 

η παλιά Εθνική αν και κόβεται λίγο παρακάτω είναι η ενδεδειγμένη λύση για τους δεν πληρώνω και τους δεν μου αρέσει η ευθεία.
 




 Άρωμα abando στη γέφυρα του Πηνειού,

Φτιαγμένη το 1958 άντεξε μέχρι πριν λίγους μήνες το βάρος των φορτηγών.
Σε 7 περίπου μήνες θα είναι και πάλι ετοιμόβαρη!

 



 Κι απο την πολλή μυστικότητα....
 μαζευόμαστε 14 μηχανάκια στην πρώτη στάση στο Βόλο.

Μέσα Νοεμβρίου ,δύο απο την Αθήνα ένας απο τη Λάρισα ένας Βολιώτης
εννιά  Σαλονικιοί κι ένας απο τη Στουτγάρδη....
 Πιάσαμε ταβάνι?
 

 

Ο Μιχάλης ρίχνει την ωραία ιδέα να πάμε μία βόλτα στα παλιά του λημέρια,
στις κεραίες πάνω απο τα Χάνια.
Με το Δημήτρη πλοηγό βάζουμε αρχικά τα μηχανάκια στον πλάγιο δρόμο προς τη Μακρυνίτσα.


 

 Πάμε για τα Χάνια με τον Παγασητικό δεξιά μας χαμένο μέσα στα σύννεφα
 

 Είναι πολλά τα άλογα της περιπέτειας.
 

Ο Λάκης είναι αναμφισβήτητα ο ήρωας της ημέρας βγάζοντας τη βόλτα με την αρχοντική 1800αρα Harley που σχεδιάστηκε για ένα άλλο είδος δρόμων.
 


το φως βοηθάει για ελάχιστα δευτερόλεπτα και οι καλές λήψεις είναι θέμα τύχης.


 


 


 




και εν κινήσει τα ίδια...
 


 


Ο παλιός πύργος του ΟΤΕ με τα παρατημένα κτίρια είναι ωραίο σκηνικό για φωτογραφίες.



 

Φυσικά, παρά τα μόνο 10 χλμ παράκαμψης που απαιτούνται...δεν είχε πάει κανείς μας ξανά!!
(Ξεκινάω να μετράω φόρουμονταβάδες  και φατσοπαρέες που θα το ανακαλύψουν ξαφνικά).




 




Πίσω στον κεντρικό και κατηφορίζουμε για τον Κισσό


 


 


απο το δρόμο που περνάει
μέσα απο τις πίστες του έρημου ακόμα χιονοδρομικού κέντρου
βγαίνουμε στον Κισσό στην Τσαγκαράδα και στο ''Μόντε Καρλο''
το πιστάκι που κρέμεται στα βράχια πάνω απο το Αιγαίο!




Ο προορισμός μας είναι το Νεοχώρι



 



 


όπου θα κάνουμε πράξη,
 δλδ τραπέζι με καλούδια την ωραία ιδέα που είχαν ο Δημήτρης ο πλοηγός μας
 και ο παλιος φορουμικός φιλος Τόλης,
το πιιο γρήγορο ψηλό τιμόνι του Βόλου.

Υπέροχες γεύσεις στην ταβέρνα του Γερμανού,
κι ακόμα καλύτερες κουβέντες με τους δύο δεινούς ταξιδευτές
Αντώνη και Θοδωρή που μας τιμούν με τη φιλία τους χρόνια τώρα.


 

ελαφρύ ξεκίνημα!
 

Κουβέντα γύρω απο τα Σταν, μακριά απο τα σαν της παραποίησης.
Ένα δύσκολο κι οδηγικά μακρύ ταξίδι με εύκολες πλεον διαδικασίες, προσιτό κόστος και με ένα ανεκτίμητο μάθημα ζωής κρυμμένο στα σωθικά του.
Πάντα με το άρωμα της φετινής express διάσχισης της Αφρικής απο τον Αντώνη,
τόσο διακριτικά όσο η πρόταση που μόλις διαβάσαμε.
........Να ήταν τα νιάτα δύο φορές,να τα ξαναρίξω τα χαρτιά...












Έξω στην πλατεία με τους καπνιστές,φωτό με το φιλαράκι μου!





Αλλο ΄ένα χωριό με παρκινγκ για τα οχήματα,
οι Πηλιορείτες προστατεύουν με ζήλο την αισθητική του τόπου τους.





Γεια σου Νικόλα!



Κι αφήνουμε το Νεοχώρι στον απογευματινό ήλιο



κι ανηφορίζουμε για τις Πινακάτες,
 κι η ωραία παρέα θέλει ένα καφεδάκι στην άκρη μιας υπέροχης μέρας.

Θα έχετε ακούσει για τους κυνηγούς που κρύβονται στις καλαμιές
 για να πετύχουν τις ανέμελες μπεκάτσες...
Εμείς,μπαινοντας κουρασμένοι στο επόμενο χωριό ήμασταν στο ρόλο των άτυχων πουλιών.
Απόγευμα στις Μηλιές,άξιο αδερφάκι του Μονακό και του Μανχάτταν,
κι αν δεν είστε οπαδοί και συνηθισμένοι στα τιμολόγια των παραπάνω πόλεων
μείνετε μακριά γιατί θα σας βγεί ο κούκος Αηδόνι.





Το αηδόνι που λέγαμε...





Ωρα να μαζευτούμε σπίτι μας,Ανέστη θα μου επιτρέψεις να το λέω έτσι.
Η φιλοξενία του προέδρου αγγίζει αναμφισβήτητα τα όρια του ουρανού.












Θοδωρή.....μας έβγαλες ωραία αναστάτωση με τα παράθυρα που άνοιξες προς την Ανατολή!!




Ξημερώνει Κυριακή , ήρθαμε μόλις χθες και σήμερα γυρνάμε πάλι στο ζυγό.




Η βροχή είναι τριγύρω, τα σημάδια απο το βραδινό πέρασμα της είναι φανερά αλλά εμείς θα τη βγάλουμε στεγνοί σχεδόν μέχρι το σπίτι.
Ο τολμών..νικά!






Πήρε τρομάρα απο τον ποιμενικό του γείτονα, απο κεί πηγάζει και το γέλιο!




Στην πλατεία του χωριού Πινακάτες κάτω απο τον πλάτανο θα δείς αυθεντικές εικόνες και θα μιλήσεις με καλούς ανθρώπους.
Ένα ακόμα καφεδάκι για να μας κρατήσει ξύπνιους
μετά τη βραδινή συναυλία βαρύτονων είναι παραπάνω απο απαραίτητο!













Στο Λαύκο να πάτε,
Να δείτε την ωραία πλατεία να περπατήσετε στα απαλλαγμένα απο τροχοφόρα σοκάκια μέχρι τον παραδοσιακό οικισμό Μετόχι και φυσικά να πιείτε έναν Ελληνικό σε ένα απο τα παλαιότερα καφενεία της Ελλάδος.
Καφενείον Φορλίδα,
απο το 1785....αδιάκοπα.





Το τραπέζι για το χαρτοπαίγνιο,  κενό λόγω ώρας,




Απο εδώ κρεμιόταν το εμπόρευμα στην προηγούμενη χρήση
 του ενος δωματίου ως κρεοπωλείο.



Κατηφορίζοντας για τη Μηλίνα βρήκαμε υπέροχη θέα προς τα νησάκια
 αλλά η διάθεση για οδήγηση στο στεγνό πλέον δρόμο
νίκησε την αντίστοιχη φωτογραφική.




Εξω απο το Λιτόχωρο είναι πλέον προφανές ότι θα φάμε πολύ νερό
αλλά ευτυχώς για λίγο.



Ωρα να μας δείξεις την ανεμοβροχοκάλυψη σου κυρία μου.,..



Απολαμβάνοντας το νέο απόλυτα αδιάβροχο παντελόνι και απορώντας για τα πλήθη που προτιμούν για διασκέδαση έναν ακόμα καφέ στην παλιά παραλία
ρίχνω μια τελευταία γκαζιά και ματιά στην άδεια νέα παραλία.




See ya!!