7 Μαΐ 2019

Aπο μηχανής μουσικοί-A road story about


H βόλτα μας στους Πενταγιούς Φωκίδας όπου μας έμελλε να ζήσουμε εκ των εσω την υπέροχη ιδέα του Δημήτρη Μυστακίδη,τους απο μηχανής μουσικούς.
Εκεί που θα συναντήσουμε και θα γλεντήσουμε με μία παρέα μουσικών και φίλων που επισκέπτονται χωριά της χώρας μας ερημωμένα για να τους δώσουν λίγες ώρες ζωής και διασκέδασης.
Πόσο ανθρώπινο,πόσο ευφάνταστο δε το χάνω με τίποτα!

O συνήθως άχαρος αισθητικά κάμπος της Λάρισας στην πιό ωραία εκδοχή του ανοιξιάτικος καταπράσινος και σε μέρα σχετικά  δροσερή.



Μετά το ζέσταμα στην ανάβαση της Δομοκού πιάνουμε την παράκαμψη μέσω Ξυνιάδας για την Μακρακώμη.







Οι μυρωδιές πλημμυρίζουν το δρόμο και δικαιώνουν την επιλογή μας να ξεκινήσουμε παρά τις μπερδεμένες προβλέψεις για τον καιρό.





Συγκάτοικοι στην τρέλα της στιγμής ο Γιάννης και ο Αλεξ.
Προσπαθώ να βρώ μία γωνία λήψης ώστε οι φωτό να μην είναι σκοτεινές.
Έχει όμως λίγο καιρό που παράτησα το κυνήγι της φωτό και πιάστηκα ξανά ζεστά με αυτό της ....μοτό οπότε θα βολευτούμε με ότι πιάσει ο φακός στο αυτόματο.




Στη Μακρακώμη κάνουμε μια στάση για προμήθειες.
Πίσω μας οι ντόπιοι ψάχνουν τι σημαίνει το Μ στο σήμα των BMW.
Aνοίγουμε μονομιάς κουβέντα απολαυστική!



Ανηφορίζοντας μέσω Λευκάδας για το Γαρδίκι.
Παρατημένα και μη εγκαταστάσεις και κτίρια γύρω μας
πνιγμένα στο πράσινο του Μαίου.



Στο Γαρδίκι πίνουμε το καφεδάκι μας με υπόκρουση κουβέντα προεκλογική



Απο τα Βαρδούσια και τη Σαράνταινα μας έρχεται η γνωστή μυρωδιά της βροχής.
Η ζέστη βέβαια που προηγήθηκε μαζί με τον έντονο ήλιο μας είχε προετοιμάσει ψυχολογικά για το ελαφρύ μεσημεριανό ντουζάκι.









Τον δρόμο τον είχαμε οδηγήσει πέρυσι στο Abandoned Roads 1.
Bέβαια είναι πολλές οι αλλαγές που του φόρτωσε ο χειμώνας.
Η μπουλντόζα που τον άνοιξε μην έχοντας επαφή με το ανάγλυφο έφαγε λίγο οδόστρωμα και μερικά κομμάτια μπαριέρας.



Τα χιόνια κλασσικά στην άκρη στο δασωμένο βόρειο κομμάτι πριν το μνημείο της μάχης της Γραμμένης Οξυάς.







Αυχένας,το αγαπημένο σημείο στάσης για όλους τους δίτροχους.
Μαζί μας ταξιδεύουν και κάποια αυτοκίνητα με ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχουν τον ίδιο προορισμό και προσμονή με εμάς.






8 νομίζω χλμ κρατάει ο γενικά εύκολος χωματόδρομος μέχρι τη Γραμμένη Οξυά.
Απολαμβάνουμε την οδήγηση με προσοχή κυρίως στα λάστιχα μας.



Απο το χωριό μέχρι και την Αρτοτίνα θέλει προσοχή.
Κομμάτια ασφάλτου ξηλωμένα μια μεγάλη χωμάτινη λούμπα πριν το ποτάμι
και κάνοντας συνεχείς ελιγμούς σκέφτομαι με τι μούτρα ανεβαινουν εκεί πάνω οι υποψήφιοι για δήμο και νομαρχία....



Κι εκεί που στέγνωσε και ανεβάσαμε ρυθμό να στο βάθος η λίμνη του Μόρνου,σημάδι οτι φτάνουμε στη μαγική πλατεία.



Χαιρετούμε φίλους και γνωστούς απο εκδρομές αλλά κι απο το διαδίκτυο.
Απο κοντά τα πάντα είναι πιο εύκολα και πιό ανθρώπινα,
Πάνο και Δημήτρη χάρηκα για τη χειραψία,
Γιώργο να είναι καλά το μωβ ελατήριο που με έκανε να σε θυμηθώ!!

Οι λίγοι τυχεροί που έπιασαν την πρόσκληση να ακολουθήσουν τους απο μηχανής μουσικούς σε αυτήν την άκρη της Ελλάδας απλώνονται στα τραπέζια κάτω απο το πλατάνι και το γλέντι ξεκινά













Ενα γλέντι Φιλίας και Διασκέδασης με μουσική αγαπημένη.
Στο τραπέζι μας έρχονται βροχή τα κεράσματα απο το διπλανό,του Γιώργου.
Είναι εφοδιασμένοι με εκλεκτά τυροκομικά απο ενα φίλο στην Αμφισσα.
Φέτα νομίζεις ότι τρως ,
μέχρι να δοκιμάσεις μια κανονική απο τα  χέρια του τυροκόμου.
Μαγεία μαζί με το ροζέ κρασάκι την μπυρα απο την Αταλάντη
 και ένα κασέρι απο το υπερπέραν.
Δίπλα μας ο Δημήτρης Μυστακίδης με μία ατέλειωτη συνοδεία έγχορδων ,
το ταξίδι ξεκίνησε και θα κρατήσει όλη νύχτα!



Τι κι αν η περαστική βροχούλα μας έβαλε μέσα.
Τι κι αν δεν έφταναν οι καρέκλες στα 2 μαγαζιά,,,το συναίσθημα ικανοποίησης απο την παρουσία μας σε κάτι τόσο αυθεντικό αλλά και οι μνήμες απο τα ακούσματα ξεχείλισαν και κάλυψαν όλων μας τις ψυχές.






Μια ματιά στα άλογα που ξέμειναν εκεί έξω









Καλώς ή κακώς πήγαμε για ύπνο στο μικρό μας στενάκι σχετικά νωρίς.

Ξυπνάω απο το θόρυβο των αεροπλάνων...απίστευτο.
Το χάραμα αυτήν την εποχή είναι γύρω στις 6 κι εγώ αρματώνω με στόχο εξπρές τη Θεσσαλονιίκη μιας και σήμερα είναι η γιορτή της Ειρήνης μου.



Στο δρόμο μου μέχρι την Παύλιανη συναντώ 4 διαφορετικές εποχές.
Σε μία χώρα μαγική που μαζί με τους απίθανους που την κατοικούν αρνείται να δεί τον εαυτό της στον καθρέφτη να πάρει ανάσα να (ξανα) σηκωθεί απο τη μεγαλειώδη τούμπα των τελευταίων δεκαετιών και να αναφωνήσει...σας έφαγα.





Οπως έλεγε και ο βούλγαρος εντουράς
καλεσμένος του συνοδοιπόρου μου Γιάννη...




f@ck Austria my friend!!












Περνώντας μέσα απο το Λευκαδίτι.



Φτάνω στην είσοδο της Συκιάς όπου με περιμένει ένα υπερθέαμα 360 μοιρών



Κοίτα πισω φίλε!!



Αθάνατα Βαρδούσια!
Είναι το πίσω μέρος της κορυφής Σκόρδα Πιτιμάλη,αυτής που είδαν όσοι τυχεροί έχουν ανέβει απο το χωριό Δάφνος στη θέση 2 Καταφύγια.



Και μπροστά μου λίγο μετά η χαρακτηριστική ορθοπλαγιά της Γκιώνας.
Θυμάμαι έναν γραφικό που ήθελε να κάνει τριήμερο trOFFy σε αυτό το μάτσο πέτρες μιας και είχε βρεί έναν χωρικό να τον χώσει εθελοντή πλοηγό.
Το τι ασχετίλα  εχω υπομείνει στη μοτοζωή μου δε περιγράφεται...
ισως όμως γράφεται σε βιβλίο που θα του βάλω για εξώφυλλο το γνωστό μικρό καρτούν.






Στρώμη και το γνωστό βουητό με συνοδεύει μαζί με μια χθεσινή αλλά πεντανόστιμη χορτόπιτα Μακρακώμης



Το πλάτωμα στην Οίτη στη γνωστή πολυδιασταύρωση για Πανουργιά,στήλες του Ηρακλή κλπ κλπ



Απο εδώ και κάτω το οδοστρωμα είναι ακόμα πιο απολαυστικό, το μηχανάκι με αυτά τα λάστιχα υπόδειγμα ευκινησίας και κατευθυντικότητας και ο Μπράλος το ανέβασμα στο Δομοκό και η κατάβαση στον κάμπο γλέντι τρικούβερτο.



H επαφή με την παρέα των απο Μηχανής μουσικών
μου έφτιαξε τη διάθεση για να μη σου πώ και τη ζωή.

Του χρόνου,με το καλό, θα ξεκινήσω απο το πρωί της Παρασκευής
και ίσως μετα γυρίσω ...ίσως και όχι!

See ya!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε ενα σχόλιο