In mud we trust!

Κείμενο-Φωτογραφίες-Βίντεο

Πασχάλης Τσαλίκης

Χωμάτινη με την πρώτη υποψία Άνοιξης.

Στο άγνωστο βουνό Κερδύλλιον, δίπλα μας, εδώ,στην Κεντρική Μακεδονία.

Είσοδος στο χώμα απ τον Σοχό με αντικειμενικό στόχο 

να φτάσουμε απο χωματόδρομους στον Λέοντα της Αμφιπόλεως.

Καλά. 

Μα ναι....περνάμε τόσο καλά στη λάσπη!!

Συμβούλιο πάνω απο τα 3 gps με αντικειμενικό στόχο να κάνουμε το πιό εντυπωσιακό λάθος.
Ειδικότης μας.

Δεν περνάει.

Έξω απο τα Θερμά Νιγρίτας, το χωριό που παράγει την γνωστή μας σπιρουλίνα.

Καφεδάκι.

Βρίσκουμε το μνημείο Τάσιουλουκ και βουτάμε αριστερά-ανατολικά  σε τελείως άγνωστα μονοπάτια.

Ξερουμε ότι πίσω απο τα υψώματα είναι ο Λέων της Αμφιπόλεως,

Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν ότι το πέρασμα
φυλάσσεται καλά απο τους λέοντες των κατολισθήσεων

Το τελικό χτύπημα με μία πλαγιά να λείπει ολόκληρη εδώ και πολλά χρόνια.
Δείτε το ύψος των δένδρων πάνω στον κάποτε δρόμο.

Δεύτερη φορά αναστροφή σήμερα.....ανήκουστο.

Αλλά περνάμε πάρα πολύ καλά!!

Και ξαναπιάσαν δουλειά τα GPS και ψάχναμε ένα χωριό που δεν το ξέρουν ούτε στο ΚΤΕΛ Σερρών και νά 'σου ένα κατηφορικό λουνα παρκ με πέτρες και πήγε να δει αν περνάει.
Κι ακούμε τις 5 διακεκομμένες κόρνες και δεν ξέρω αν περνάει ή αν βαράει συναγερμό όπως τα καράβια στην ομίχλη,την άλλη φορά στον όμιλο να καθορίσουμε ποιά κόρνα σημαίνει τί.
Και στο βάθος ακούγεται  η φωνή ελάτεεεεεε περνάειειειειει..το ξέρω αυτό το ειειειει είναι σαν της ΕΜΑΚ που ψάχνει βράδυ με υπέρυθρες.
Το τρομαγμένο βλέμμα του Χρήστου στο τέλος περιγράφει τι σημαίνει περνάει....

Κι εδώ πλέον στο χωριό και στην άσφαλτο που θα μας πάει στο Λιονταρι της Αμφίπολης!

Περνάμε καλά στη λάσπη!

Απολογισμός με την αδρεναλίνη στα άνω όρια,
300 ημερήσια χιλιόμετρα,πάνω απο τα 120 σε χώμα λάσπη και πέτρες.

See ya!