Αντι προλόγου.....
Έχοντας καταληξει ομόφωνα πως αυτή η φωτογραφία περιέχει μία ολόκληρη πόλη!
Και μουσικές απο το Μετρό για ακόμα απολαυστικότερη ανάγνωση
https://www.youtube.com/watch?v=Q4-XIKt-ADs
Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Η επίσκεψη στη Νέα Υόρκη είναι μία σπουδή σε ένα τρόπο ζωής διαφορετικό
απο τα συνηθισμένα σε εμάς τους κατοίκους της ''γηραιάς'' ηπείρου.
Η επαφή μαζί της σου λύνει μεμιάς τις απορίες
σχετικά με το επίθετο γηραιά που συνοδεύει τη δική μας Ευρώπη.
Επιλέξαμε να την επισκεφθούμε σε περίοδο εορτών με κύριο κριτήριο ότι αυτή
είναι η μόνη εποχή που έχουμε αρκετές μέρες στη διάθεση μας.
Συναντήσαμε το καταναλωτικό αποκορύφωμα το προσπεράσαμε σχετικά πλαγίως
και κινηθήκαμε εκτός απο τα γνωστά τουριστικά στέκια σε όλα τα δρομάκια
που μας σύστησαν παλιοί ψαγμένοι επισκέπτες, συνάδερφοι bloggers και η αθάνατη ελληνική.....μύτη.
Σημειωστε πως όπως συμβαίνει σε κάθε μεγαλούπολη υπάρχουν αρκετοί τρόποι
να κάνεις την παραμονή σου εκεί μία μικρή κόλαση.
Αλλά ο ένας και μοναδικός κίνδυνος είναι παντού ο ίδιος.
Να φτάσεις στην πόλη απροετοίμαστος, βλέπε αδιάβαστος.
Γιατί η επιτυχής ενσωμάτωση έστω και για λίγες μέρες ενός επισκέπτη απο την Ελλάδα
θέλει τέχνη κι ελιγμούς ειδικά αν στόχος είναι το νησάκι του Μανχάταν.
Η εμμονή σε απλές συνήθειες όπως για παράδειγμα το φαγητό σε εστιατόριο
είναι ικανή να τινάξει στον αέρα και τον πιό γενναιόδωρο προυπολογισμό.
Λύσεις πάντα υπάρχουν και θα επιχειρήσω να τις παραθέσω-προτείνω
για χρήση ή για αποφυγή απο τους επόμενους ταξιδιώτες.
Πάμε με το πρώτο βράδυ στην Κηφισιά,
αυτό πριν την αναχώρηση.
Το φιλόξενο σπιτικό της Κατερίνας ήταν ιδανικό για αυτό το βράδυ
που η ψυχή ήδη ταξιδεύει αφήνοντας το σώμα
να κάνει τα πεζά πράγματα όπως τις διαδικασίες του check in
και τη σχεδόν 10ωρη πτήση απο την Αθήνα.
Πετώντας πάνω απο γνώριμα σχήματα με άγνωστα ονόματα.
Αφιξη και πορεία προς την Lexington Αvenue
όπου βρίσκεται το ορμητήριο μας για τις επόμενες 7 ημέρες.
Δύσκολα ξεχνάς κι ακόμα πιο δύσκολα φωτογραφίζεις εν κινήσει την πρώτη ματιά στο νησί και τους τεράστιους φωτισμένους ουρανοξύστες λίγο πριν το αυτοκίνητο μπεί στο υποποτάμιο τούνελ.
και βγεί στον κόσμο που έχεις ζήσει μέσα απο τις ταινίες
και την ταύτιση που σου επεφύλλασαν ορισμένες απο αυτές!
Πρώτη μέρα (στο μήλο)
Φτάνοντας η ώρα είναι 24.00 τοπική αλλά 07.00 το πρωί για το ελληνικό βιολογικό μας ρολόι.
Επιχειρούμε βραδυνό ύπνο για κανένα 4ωρο και τελικά
εγκαταλείπουμε την προσπάθεια βγαίνοντας έξω για την πρώτη βόλτα.
Πως να είναι άραγε, λες να έχει κίνδυνο,
προσπαθώ με τις πρώτες ματιές να ζυγίσω την κατάσταση
και να συγκρίνω με ευρωπαικές ή νοτιοαμερικάνικες εμπειρίες........
Καμμία σχέση, ειδικά με τις δεύτερες ,περπατούμε ανέμελοι σε όποια γωνιά και στενάκι κι αν επιλέξουμε οι άνθρωποι ήδη χαιρετούν με μια καλημέρα κι άλλος ένας μύθος περί αόρατων κινδύνων γκρεμίζεται.Και αυτό σας το υπογράφει ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί στις πόλεις μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη και σκανάροντας σαν κάμερα 360 μοιρών τα πάντα όλα για κινδύνους κλπ κλπ.
Πάει κι αυτό , και το όνειρο που τραγούδησε ο Sinatra συμβαίνει πλεόν στη ζωή μας,
η ώρα είναι 6.30 κι ένω οι κορυφές χάνονται στην πρωινη ομίχλη.
Π΄ρωτη μας κίνηση η προμήθεια εβδομαδιαίας κάρτας απεριόριστων διαδρομων για το Μετρό.
Metrocard 33 δολλαρίων επί 3 παρακαλώ μιάς και τα παιδιά πληρώνουν κανονικά
εκτός αν φοιτούν σε αμερικάνικο σχολείο που τους εξασφαλίζει κάποια έκπτωση.
Μοιραία η σύγκριση με το αντίστοιχο του Λονδίνου
όπου το παιδί ταξίδευε δωρεάν με συνοδεία ενος ενήλικα...
Πάμε προς τα φώτα!
Τα καταστήματα στην Times square είναι ανοικτά όλο το 24ωρο!
η γιορτή τζίρου καλά κρατεί (και καλά κάνει)
ενώ λίγο πιο βόρεια κάποιοι κάνουν ήδη παιχνίδι στο παγοδρόμιο του Rockfeller.
07.15...όλοι με jet lag... σε ένα μέρος jet!
οι ανυπόμονοι ταξιδιώτες επι το έργον..
η πρώτη μέρα είναι βροχερή και το πρωινό της
το περνάμε στο κεντρικό και βόρειο Manhattan
Στο Central Park στην είσοδο απέναντι απο το κτίριο Dakota
όπου έμενε αλλά και δολοφονήθηκε ο John Lennon.
To ψηφιδωτό είναι δώρο των κατοίκων της Πομπηίας και βρίσκεται
δίπλα στο πάρκο με τις φράουλες απο το ομώνυμο τραγούδι.
Συμβίωση με το κρύο για όλους εκτός απο τον φωτογράφο
που βγάζει ένα τρέμουλο με τους -3 βαθμούς!
Προσωρινή ανάπαυλα στο στεγασμένο χώρο δίπλα στο συντριβάνι
Στάση και βόλτα στον περίβολο του πανεπιστημίου Columbia.
Ένα υπέροχο περιβάλλον για να παραλάβεις αλλά και να παραδώσεις γνώση.
Ακόμη βορειότερα και μπαίνοντας σιγά σιγά στο Harlem
η πόλη σε ταξιδεύει στο χρόνο απο στροφή σε στροφή.
Απο τις μετρημένες στα δάχτυλα δίτροχες παρουσίες στο δρόμο.
Είναι μοναδική εμπειρία να συναντάς εικόνες απο τον κινηματογράφο..
Το Apollo των Blues Brothers δίπλα μου!
Στεγασμένη αφρικάνικη αγορά.
Όλοι με ένα χαμόγελο και με μία καλημέρα
κι αυτό θα μας συνοδεύσει σε όλη την επταήμερη περιπλάνηση..
Δε θέλω να αρχίσω τις συγκρίσεις με την εδώ κατάσταση ....αλλά μόλις άρχισα.
Ξαναμπαίνουμε στο πάρκο να το χαρούμε λίγο χωρίς βροχή.
Η μέρα θα κλείσει με βαρκάδα γύρω απο το νησί
και με την γρήγορα επερχόμενη νύχτα
να προσφέρει μαγικές εικόνες.
το ferry που ενώνει Manhattan με Staten Island
πηγαινοέρχεται αδιάκοπα και δωρεάν για όλους.
Brooklyn bridge.
To Εmpire χτισμένο σε κομβικό σημείο της πόλης είναι δικαίως το νούμερο ένα αξιοθέατο.
Θα το καταλάβετε όταν ανεβείτε...
όπως κι εγώ που απλά αμφισβητούσα την ανάγκη επίσκεψης σε ένα κτίριο!
Η μέρα τελειώνει νωρίς με την κούραση να μας κυριεύει..
Δεύτερη μέρα
Και πάλι αξημέρωτοι,σκούφος και γάντια απαραίτητα,
και πρώτη στάση στην υπέροχη σάλα του κεντρικού σταθμού των τρένων
Κι όμως....αυτός ο μεσόροφος είναι το τοπικό κατάστημα της γνωστής εταιρείας υπολογιστών.
Παίζοντας με τις σκιές.
Η πλατεία ολόφωτη μπορεί εύκολα να σε τρελάνει
με την πληροφορία των πινακίδων και τις βιτρίνες της.
New York citizen.
και τουρίστες!
Και κάπου εκεί βλέπετε μια μικρή χορεύτρια.
Προσπαθώ να γυρίσω το μυαλό μου πίσω στην δεκαετία του 70
και να φανταστώ πως θα επηρέαζε τη ζωή μου η επαφή σε αυτήν την ηλικία
με ένα τέτοιο υπερθέαμα εικόνων και μίγματος πολιτισμών.
Επιτυχούς μίγματος και κρατήστε το αυτό.
Αδικος κόπος και αδικία γενικότερα πού τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα,
ούτε στην τσέπη αλλά ούτε και στο μυαλό.
Κατηφορίζοντας προς το lower Manhattan.
Το σημείο όπου βρισκόταν οι δίδυμοι πύργοι.
Το One World που αντικατέστησε το δίδυμο του World Trade Center
Δίπλα ακριβώς και με την στάση του μετρό στα σωθικά του
το νέο δημιούργημα δια χειρός Καλατράβα.
Εικόνα προσγείωσης ξένου σώματος!!
Playing inside!
Tην ιστορία του ονόματος της Wall street να την αναζητήσετε.
Aξίζει τον κόπο.
https://en.wikipedia.org/wiki/Wall_Street
Στην παραλία για βρώμικο.
Μόνο κατ ονομασίαν βέβαια
διότι όλες μα όλες οι καντίνες προσφέρουν
νόστιμο και καθαρό φαγητό σε μή αστρονομικές τιμές.
Τρίτη μέρα
Εκμεταλλευόμαστε την πληροφορία και παίρνουμε το τελεφερίκ για το νησάκι Roosvelt.
insomnia cookies!!!!
Ήταν κλειστά κι έχασα την ευκαιρία να μάθω ....
πότε βγαίνουμε απο τη γυάλα.
Χριστούγεννα με φράουλες!!!
Αγορασμένες απο τον πλανόδιο σε τιμή καρπουζιού τον Αύγουστο
Και με νέες δυνάμεις συνεχίζουμε κοιτώντας ψηλά
Οι βιτρίνες στον πραγματικό τους ρόλο.
Μεσημεριάζει και η βόλτα συνεχίζεται σε ακόμα ένα νησί.
Στο Staten Island οι ρυθμοί είναι χαλαροί.
Και πίσω στην πόλη για χάζι και πολύ περπάτημα.
Ε ναί......το σπίτι της Κάρυ!!
Στρίβοντας με ποδήλατο?
Έπρεπε να το δείτε live!
Eμφανώς παγωμένος απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση για επίσκεψη...στη Χαλκιδική!
Το Highline σε προετοιμάζει απο τη σκάλα για high αισθητικές καταστάσεις
Underground stories
Βράδυ Χριστουγέννων στον περίβολο του Rockfeller
τέρμα χαμός απο κόσμο στους γύρω δρόμους
και τέρμα american way απο τον κύριο
που γονυπετής στη μέση του παγοδρόμιου προχώρα σε πρόταση γάμου!!
Τέταρτη μέρα
Και ξεκίνημα με πρωινό στον κεντρικό σταθμό.
Οτι κι αν φάγαμε, όσο κι άν κόστιζε,απο ένα εως πενήντα δολλάρια,
ήταν πεντανόστιμο και πεντακάθαρο.
Εκμεταλλευτείτε άφοβα τη δυνατότητα
και τις προτάσεις street food που υπάρχουν σε κάθε γωνιά.
Η σημερινή μέρα ξεκίνησε με λίγες επιλεγμένες
και εξαιρετικά συμφέρουσες αγορές και συνεχίζεται με πολιτισμό.
Metropolitan Museum είσοδος με donation σύμφωνο με το budget μας...
κι εμπρός καλά μου πόδια!
Ακολουθεί το National History Museum που δεν πρέπει
να χάσετε με τίποτα ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά στην παρέα.
Ισχύει η πρόταση εισόδου με δωρεά,φανείτε γενναιόδωροι.
Οι εικόνες σας περιμένουν,εκεί!
Τέταρτη μέρα με 800 χλμ στο highway
και αποστολή να γνωρίσουμε την πρωτεύουσα Washington.
Οι οδηγίες σε εμφανές σημείο του τουριστικού λεωφορείου
λένε πολλά για τη δομή του νομοθετικού συστήματος.
Οπου το νερό είναι ακίνητο στερεοποιείται...
Τα προεόρτια για τα βαθιά μπιλοζίρια που ακολούθησαν...μόλις φύγαμε.
Φτάνοντας στο Καπιτώλιο.
Η βιβλιοθήκη.
Να μην ξεχνάμε οτι βρισκόμαστε
στη γενέτειρα της σύγχρονης δημοκρατίας
που θεμέλιο της είναι η γνώση.
Έχουμε μείνει στην κυριολεξία με το στόμα ανοιχτό.
Το αναγνωστήριο.
Στο Λευκό Οίκο.
Επιστρέφοντας στο Μήλο η κίνηση στο κέντρο είναι στο φόρτε της.
Πέμπτη μέρα και πάλι με το Μετρό για σύμμαχο.
Κόντρα στο κυκλοφοριακό και στο έντονο λόγω του αέρα, κρύο.
Μεσημέρι κι επιχειρούμε την γνωστή βόλτα πάνω στη γέφυρα του Brooklyn
Το θερμόμετρο δείχνει -6 αλλά δεκάδες τουρίστες το αγνοούν επιδεικτικά
και απολαμβάνουν τον περίπατο!
Στι γωνιές του Chelsea Market.
Ενα παλιό εργοστάσιο μπισκότων
μεταμορφωμένο σε ένα καλαίσθητο εμπορικό κέντρο.
My New York dolls!
Κι ήρθε τρέχοντας η τελευταία μέρα στην πόλη.
Με φυσική παρουσία εννοώ γιατί ακόμα και σήμερα
που γράφω και ξαναγράφω 15 μέρες μετά,
η επιστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί.
Τα έγκατα του Empire
Στην ταράτσα του 86ου ορόφου ατενίζει τον κόσμο
που πλησιάζει με σκοπό να αντικαταστήσει αυτόν των παραμυθιών
Τελειώνοντας με τα τουριστικά αξιοθέατα έρχεται η ώρα της εξερεύνησης.
Το tip απο την παρέα των περσινών Νew Yorkers του gone4riding,
πουίχε την καλύτερη αισθητική αλλά και μουσική επένδυση που μπορουσαμε να φανταστούμε
New York dolls ..
Νομίζω πως ξέρω τι σκέφτεται.
Τρομάζω που μάλλον ξέρω τι σκέφτεται.
Αλλά γενικώς χαίρομαι που σκέφτεται.
Ευτυχώς που διάλεξε εμένα.
New York citizen 2
Bόλτα στη Nolita (North of Little Italy).
Καταιγισμός αισθητικής.
Το παρασκήνιο δύο δρόμους πιο πίσω περιέχει ανελέητη μάχη για την επιβίωση.
Το,απόγευμα πριν την επιβίβαση και επιστροφή στη δική μας ζωή
περνά με τον καλύτερο τρόπο στο Μουσείο Μοντέρνας ΄Τέχνης.
Λίγο πριν αντικρύσουμε τον αθάνατο Ελληνικό Ουρανό...
Ογδοη και τελευταία μέρα του ταξιδιού.
Ομαλή -όσον αφορά το αεροσκάφος- προσγείωση.
Ηλιοβασίλεμα στην ατελείωτη ευθεία εξω απο τη Θήβα.
Τα κορίτσια κοιμούνται κι εγώ έχω την άχαρη αποστολή
της ασφαλούς επιστροφής στη βάση μας 500 χλμ βορειότερα.
Στην μικρή μας την Ελλάδα.
Οσο ταξιδεύω μακριά της , τόσο το έγκλημα εναντίον της μεγαλώνει στα μάτια μου.
Κι όσο περνούν τα χρόνια , τόσο το αίσθημα της συνενοχής γιγαντώνεται.
Κι όσο το δράση αντίδραση χάνεται σε κιτρινισμένες σελίδες , τόσο ασφυκτιώ.
Κλείστο εδώ μεγάλε,
you shouldn't be writing this,you should be riding.
See ya!
Έχοντας καταληξει ομόφωνα πως αυτή η φωτογραφία περιέχει μία ολόκληρη πόλη!
Και μουσικές απο το Μετρό για ακόμα απολαυστικότερη ανάγνωση
https://www.youtube.com/watch?v=Q4-XIKt-ADs
Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Η επίσκεψη στη Νέα Υόρκη είναι μία σπουδή σε ένα τρόπο ζωής διαφορετικό
απο τα συνηθισμένα σε εμάς τους κατοίκους της ''γηραιάς'' ηπείρου.
Η επαφή μαζί της σου λύνει μεμιάς τις απορίες
σχετικά με το επίθετο γηραιά που συνοδεύει τη δική μας Ευρώπη.
Επιλέξαμε να την επισκεφθούμε σε περίοδο εορτών με κύριο κριτήριο ότι αυτή
είναι η μόνη εποχή που έχουμε αρκετές μέρες στη διάθεση μας.
Συναντήσαμε το καταναλωτικό αποκορύφωμα το προσπεράσαμε σχετικά πλαγίως
και κινηθήκαμε εκτός απο τα γνωστά τουριστικά στέκια σε όλα τα δρομάκια
που μας σύστησαν παλιοί ψαγμένοι επισκέπτες, συνάδερφοι bloggers και η αθάνατη ελληνική.....μύτη.
Σημειωστε πως όπως συμβαίνει σε κάθε μεγαλούπολη υπάρχουν αρκετοί τρόποι
να κάνεις την παραμονή σου εκεί μία μικρή κόλαση.
Αλλά ο ένας και μοναδικός κίνδυνος είναι παντού ο ίδιος.
Να φτάσεις στην πόλη απροετοίμαστος, βλέπε αδιάβαστος.
Γιατί η επιτυχής ενσωμάτωση έστω και για λίγες μέρες ενός επισκέπτη απο την Ελλάδα
θέλει τέχνη κι ελιγμούς ειδικά αν στόχος είναι το νησάκι του Μανχάταν.
Η εμμονή σε απλές συνήθειες όπως για παράδειγμα το φαγητό σε εστιατόριο
είναι ικανή να τινάξει στον αέρα και τον πιό γενναιόδωρο προυπολογισμό.
Λύσεις πάντα υπάρχουν και θα επιχειρήσω να τις παραθέσω-προτείνω
για χρήση ή για αποφυγή απο τους επόμενους ταξιδιώτες.
Πάμε με το πρώτο βράδυ στην Κηφισιά,
αυτό πριν την αναχώρηση.
Το φιλόξενο σπιτικό της Κατερίνας ήταν ιδανικό για αυτό το βράδυ
που η ψυχή ήδη ταξιδεύει αφήνοντας το σώμα
να κάνει τα πεζά πράγματα όπως τις διαδικασίες του check in
και τη σχεδόν 10ωρη πτήση απο την Αθήνα.
Πετώντας πάνω απο γνώριμα σχήματα με άγνωστα ονόματα.
Αφιξη και πορεία προς την Lexington Αvenue
όπου βρίσκεται το ορμητήριο μας για τις επόμενες 7 ημέρες.
Δύσκολα ξεχνάς κι ακόμα πιο δύσκολα φωτογραφίζεις εν κινήσει την πρώτη ματιά στο νησί και τους τεράστιους φωτισμένους ουρανοξύστες λίγο πριν το αυτοκίνητο μπεί στο υποποτάμιο τούνελ.
και βγεί στον κόσμο που έχεις ζήσει μέσα απο τις ταινίες
και την ταύτιση που σου επεφύλλασαν ορισμένες απο αυτές!
Πρώτη μέρα (στο μήλο)
Φτάνοντας η ώρα είναι 24.00 τοπική αλλά 07.00 το πρωί για το ελληνικό βιολογικό μας ρολόι.
Επιχειρούμε βραδυνό ύπνο για κανένα 4ωρο και τελικά
εγκαταλείπουμε την προσπάθεια βγαίνοντας έξω για την πρώτη βόλτα.
Πως να είναι άραγε, λες να έχει κίνδυνο,
προσπαθώ με τις πρώτες ματιές να ζυγίσω την κατάσταση
και να συγκρίνω με ευρωπαικές ή νοτιοαμερικάνικες εμπειρίες........
Καμμία σχέση, ειδικά με τις δεύτερες ,περπατούμε ανέμελοι σε όποια γωνιά και στενάκι κι αν επιλέξουμε οι άνθρωποι ήδη χαιρετούν με μια καλημέρα κι άλλος ένας μύθος περί αόρατων κινδύνων γκρεμίζεται.Και αυτό σας το υπογράφει ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί στις πόλεις μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη και σκανάροντας σαν κάμερα 360 μοιρών τα πάντα όλα για κινδύνους κλπ κλπ.
Πάει κι αυτό , και το όνειρο που τραγούδησε ο Sinatra συμβαίνει πλεόν στη ζωή μας,
η ώρα είναι 6.30 κι ένω οι κορυφές χάνονται στην πρωινη ομίχλη.
Π΄ρωτη μας κίνηση η προμήθεια εβδομαδιαίας κάρτας απεριόριστων διαδρομων για το Μετρό.
Metrocard 33 δολλαρίων επί 3 παρακαλώ μιάς και τα παιδιά πληρώνουν κανονικά
εκτός αν φοιτούν σε αμερικάνικο σχολείο που τους εξασφαλίζει κάποια έκπτωση.
Μοιραία η σύγκριση με το αντίστοιχο του Λονδίνου
όπου το παιδί ταξίδευε δωρεάν με συνοδεία ενος ενήλικα...
Πάμε προς τα φώτα!
Τα καταστήματα στην Times square είναι ανοικτά όλο το 24ωρο!
η γιορτή τζίρου καλά κρατεί (και καλά κάνει)
ενώ λίγο πιο βόρεια κάποιοι κάνουν ήδη παιχνίδι στο παγοδρόμιο του Rockfeller.
07.15...όλοι με jet lag... σε ένα μέρος jet!
οι ανυπόμονοι ταξιδιώτες επι το έργον..
η πρώτη μέρα είναι βροχερή και το πρωινό της
το περνάμε στο κεντρικό και βόρειο Manhattan
Στο Central Park στην είσοδο απέναντι απο το κτίριο Dakota
όπου έμενε αλλά και δολοφονήθηκε ο John Lennon.
To ψηφιδωτό είναι δώρο των κατοίκων της Πομπηίας και βρίσκεται
δίπλα στο πάρκο με τις φράουλες απο το ομώνυμο τραγούδι.
Συμβίωση με το κρύο για όλους εκτός απο τον φωτογράφο
που βγάζει ένα τρέμουλο με τους -3 βαθμούς!
Προσωρινή ανάπαυλα στο στεγασμένο χώρο δίπλα στο συντριβάνι
Στάση και βόλτα στον περίβολο του πανεπιστημίου Columbia.
Ένα υπέροχο περιβάλλον για να παραλάβεις αλλά και να παραδώσεις γνώση.
Ακόμη βορειότερα και μπαίνοντας σιγά σιγά στο Harlem
η πόλη σε ταξιδεύει στο χρόνο απο στροφή σε στροφή.
Απο τις μετρημένες στα δάχτυλα δίτροχες παρουσίες στο δρόμο.
Είναι μοναδική εμπειρία να συναντάς εικόνες απο τον κινηματογράφο..
Το Apollo των Blues Brothers δίπλα μου!
Στεγασμένη αφρικάνικη αγορά.
Όλοι με ένα χαμόγελο και με μία καλημέρα
κι αυτό θα μας συνοδεύσει σε όλη την επταήμερη περιπλάνηση..
Δε θέλω να αρχίσω τις συγκρίσεις με την εδώ κατάσταση ....αλλά μόλις άρχισα.
Ξαναμπαίνουμε στο πάρκο να το χαρούμε λίγο χωρίς βροχή.
Η μέρα θα κλείσει με βαρκάδα γύρω απο το νησί
και με την γρήγορα επερχόμενη νύχτα
να προσφέρει μαγικές εικόνες.
το ferry που ενώνει Manhattan με Staten Island
πηγαινοέρχεται αδιάκοπα και δωρεάν για όλους.
Brooklyn bridge.
To Εmpire χτισμένο σε κομβικό σημείο της πόλης είναι δικαίως το νούμερο ένα αξιοθέατο.
Θα το καταλάβετε όταν ανεβείτε...
όπως κι εγώ που απλά αμφισβητούσα την ανάγκη επίσκεψης σε ένα κτίριο!
Η μέρα τελειώνει νωρίς με την κούραση να μας κυριεύει..
Δεύτερη μέρα
Και πάλι αξημέρωτοι,σκούφος και γάντια απαραίτητα,
και πρώτη στάση στην υπέροχη σάλα του κεντρικού σταθμού των τρένων
Κι όμως....αυτός ο μεσόροφος είναι το τοπικό κατάστημα της γνωστής εταιρείας υπολογιστών.
Παίζοντας με τις σκιές.
Η πλατεία ολόφωτη μπορεί εύκολα να σε τρελάνει
με την πληροφορία των πινακίδων και τις βιτρίνες της.
New York citizen.
και τουρίστες!
Και κάπου εκεί βλέπετε μια μικρή χορεύτρια.
Προσπαθώ να γυρίσω το μυαλό μου πίσω στην δεκαετία του 70
και να φανταστώ πως θα επηρέαζε τη ζωή μου η επαφή σε αυτήν την ηλικία
με ένα τέτοιο υπερθέαμα εικόνων και μίγματος πολιτισμών.
Επιτυχούς μίγματος και κρατήστε το αυτό.
Αδικος κόπος και αδικία γενικότερα πού τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα,
ούτε στην τσέπη αλλά ούτε και στο μυαλό.
Κατηφορίζοντας προς το lower Manhattan.
Το σημείο όπου βρισκόταν οι δίδυμοι πύργοι.
Το One World που αντικατέστησε το δίδυμο του World Trade Center
Δίπλα ακριβώς και με την στάση του μετρό στα σωθικά του
το νέο δημιούργημα δια χειρός Καλατράβα.
Εικόνα προσγείωσης ξένου σώματος!!
Playing inside!
Tην ιστορία του ονόματος της Wall street να την αναζητήσετε.
Aξίζει τον κόπο.
https://en.wikipedia.org/wiki/Wall_Street
Στην παραλία για βρώμικο.
Μόνο κατ ονομασίαν βέβαια
διότι όλες μα όλες οι καντίνες προσφέρουν
νόστιμο και καθαρό φαγητό σε μή αστρονομικές τιμές.
Τρίτη μέρα
Εκμεταλλευόμαστε την πληροφορία και παίρνουμε το τελεφερίκ για το νησάκι Roosvelt.
insomnia cookies!!!!
Ήταν κλειστά κι έχασα την ευκαιρία να μάθω ....
πότε βγαίνουμε απο τη γυάλα.
Χριστούγεννα με φράουλες!!!
Αγορασμένες απο τον πλανόδιο σε τιμή καρπουζιού τον Αύγουστο
Και με νέες δυνάμεις συνεχίζουμε κοιτώντας ψηλά
Οι βιτρίνες στον πραγματικό τους ρόλο.
Μεσημεριάζει και η βόλτα συνεχίζεται σε ακόμα ένα νησί.
Στο Staten Island οι ρυθμοί είναι χαλαροί.
Και πίσω στην πόλη για χάζι και πολύ περπάτημα.
Ε ναί......το σπίτι της Κάρυ!!
Στρίβοντας με ποδήλατο?
Έπρεπε να το δείτε live!
Eμφανώς παγωμένος απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση για επίσκεψη...στη Χαλκιδική!
Το Highline σε προετοιμάζει απο τη σκάλα για high αισθητικές καταστάσεις
Underground stories
Βράδυ Χριστουγέννων στον περίβολο του Rockfeller
τέρμα χαμός απο κόσμο στους γύρω δρόμους
και τέρμα american way απο τον κύριο
που γονυπετής στη μέση του παγοδρόμιου προχώρα σε πρόταση γάμου!!
Τέταρτη μέρα
Και ξεκίνημα με πρωινό στον κεντρικό σταθμό.
Οτι κι αν φάγαμε, όσο κι άν κόστιζε,απο ένα εως πενήντα δολλάρια,
ήταν πεντανόστιμο και πεντακάθαρο.
Εκμεταλλευτείτε άφοβα τη δυνατότητα
και τις προτάσεις street food που υπάρχουν σε κάθε γωνιά.
Η σημερινή μέρα ξεκίνησε με λίγες επιλεγμένες
και εξαιρετικά συμφέρουσες αγορές και συνεχίζεται με πολιτισμό.
Metropolitan Museum είσοδος με donation σύμφωνο με το budget μας...
κι εμπρός καλά μου πόδια!
Ακολουθεί το National History Museum που δεν πρέπει
να χάσετε με τίποτα ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά στην παρέα.
Ισχύει η πρόταση εισόδου με δωρεά,φανείτε γενναιόδωροι.
Οι εικόνες σας περιμένουν,εκεί!
Τέταρτη μέρα με 800 χλμ στο highway
και αποστολή να γνωρίσουμε την πρωτεύουσα Washington.
Οι οδηγίες σε εμφανές σημείο του τουριστικού λεωφορείου
λένε πολλά για τη δομή του νομοθετικού συστήματος.
Οπου το νερό είναι ακίνητο στερεοποιείται...
Τα προεόρτια για τα βαθιά μπιλοζίρια που ακολούθησαν...μόλις φύγαμε.
Φτάνοντας στο Καπιτώλιο.
Η βιβλιοθήκη.
Να μην ξεχνάμε οτι βρισκόμαστε
στη γενέτειρα της σύγχρονης δημοκρατίας
που θεμέλιο της είναι η γνώση.
Έχουμε μείνει στην κυριολεξία με το στόμα ανοιχτό.
Το αναγνωστήριο.
Στο Λευκό Οίκο.
Επιστρέφοντας στο Μήλο η κίνηση στο κέντρο είναι στο φόρτε της.
Πέμπτη μέρα και πάλι με το Μετρό για σύμμαχο.
Κόντρα στο κυκλοφοριακό και στο έντονο λόγω του αέρα, κρύο.
Μεσημέρι κι επιχειρούμε την γνωστή βόλτα πάνω στη γέφυρα του Brooklyn
Το θερμόμετρο δείχνει -6 αλλά δεκάδες τουρίστες το αγνοούν επιδεικτικά
και απολαμβάνουν τον περίπατο!
Στι γωνιές του Chelsea Market.
Ενα παλιό εργοστάσιο μπισκότων
μεταμορφωμένο σε ένα καλαίσθητο εμπορικό κέντρο.
My New York dolls!
Κι ήρθε τρέχοντας η τελευταία μέρα στην πόλη.
Με φυσική παρουσία εννοώ γιατί ακόμα και σήμερα
που γράφω και ξαναγράφω 15 μέρες μετά,
η επιστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί.
Τα έγκατα του Empire
Στην ταράτσα του 86ου ορόφου ατενίζει τον κόσμο
που πλησιάζει με σκοπό να αντικαταστήσει αυτόν των παραμυθιών
Τελειώνοντας με τα τουριστικά αξιοθέατα έρχεται η ώρα της εξερεύνησης.
Το tip απο την παρέα των περσινών Νew Yorkers του gone4riding,
πουίχε την καλύτερη αισθητική αλλά και μουσική επένδυση που μπορουσαμε να φανταστούμε
New York dolls ..
Νομίζω πως ξέρω τι σκέφτεται.
Τρομάζω που μάλλον ξέρω τι σκέφτεται.
Αλλά γενικώς χαίρομαι που σκέφτεται.
Ευτυχώς που διάλεξε εμένα.
New York citizen 2
Bόλτα στη Nolita (North of Little Italy).
Καταιγισμός αισθητικής.
Το παρασκήνιο δύο δρόμους πιο πίσω περιέχει ανελέητη μάχη για την επιβίωση.
Το,απόγευμα πριν την επιβίβαση και επιστροφή στη δική μας ζωή
περνά με τον καλύτερο τρόπο στο Μουσείο Μοντέρνας ΄Τέχνης.
Λίγο πριν αντικρύσουμε τον αθάνατο Ελληνικό Ουρανό...
Ογδοη και τελευταία μέρα του ταξιδιού.
Ομαλή -όσον αφορά το αεροσκάφος- προσγείωση.
Ηλιοβασίλεμα στην ατελείωτη ευθεία εξω απο τη Θήβα.
Τα κορίτσια κοιμούνται κι εγώ έχω την άχαρη αποστολή
της ασφαλούς επιστροφής στη βάση μας 500 χλμ βορειότερα.
Στην μικρή μας την Ελλάδα.
Οσο ταξιδεύω μακριά της , τόσο το έγκλημα εναντίον της μεγαλώνει στα μάτια μου.
Κι όσο περνούν τα χρόνια , τόσο το αίσθημα της συνενοχής γιγαντώνεται.
Κι όσο το δράση αντίδραση χάνεται σε κιτρινισμένες σελίδες , τόσο ασφυκτιώ.
Κλείστο εδώ μεγάλε,
you shouldn't be writing this,you should be riding.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο