Κειμενο Πασχαλης Τσαλικης
Φωτογραφιες Ειρηνη Μυλωνα - Πασχαλης Τσαλικης
Οτι κανεις την πρωτη μερα του χρονου θα το κανεις ολη τη χρονια.
Μιας και η παγωνια δεν αφηνει πολλα περιθωρια για μια μοτοβολτα
ας κανω μια ταξιδιωτικη αναφορα να με παει ετσι αλλη μια χρονιά!
Ειμαστε στις παραμονες των Χριστουγεννων του 2009
και ξεκιναμε για το στοχο που εχουμε βαλει εδω και 3 χρονια.
Με 3 διαδοχικες πτησεις μεσω Αθηνων και Παρισιου βρισκομαστε για δευτερη φορα φετος στο αγαπημενο Buenos Aires.
Πρωτη εικονα απο το 777 ο Αμαζονιος..
και η ενοχλητικη κουκιδα στη μικρη μας φωτογραφικη.
Ξεκουραση μιας ωρας
και περιηγηση στα αξιοθεατα
Κι ομως ειναι το σπιτι που εζησε ο Αριστοτελης Ωνασης.
Σο νεο λιμανι για ανεφοδιασμο σε γευσεις!
Το πρωι της επομενης μερας πεταμε για τον πρωτο σταθμο
του ταξιδιου ατην Παταγονια το San carlos de Bariloche.
Eκδρομη στα περιχωρα και μια πρωτη ανασα απο την περιοχη των λιμνων των Ανδεων.
Μετα απο μια μερα χαλαρωσης στην μικρη πολη με βολτες και χαζι
η θεα απο την πισινα του Panamericano Hotel
Και ξεκιναμε πρωι πρωι για τη διασχιση των λιμνων των Ανδεων με προορισμο το Puerto Varas στη Χιλη.
Μια συνεχης εναλλαγη μεσων απο καραβι σε λεωφορειο και ξανα σε μικρο πλεουμενο και τζιπακια
μεχρι να φτασουμε στην Peuhla οπου βρισκονται και τα συνορα των 2 χωρων
Περναμε μετα απο εξονυχιστικο ελεγχο στις αποσκευες
και συνεχιζουμε με ακομα πιο ιδιομορφα μεταφορικα μεσα!
Η απλη παλιομοδιτικη Panasonic που αντικατεστησε την κλασσικη μας παλαιμαχη Sony trv 22 που μπλοκαρε ξαφνικα στην προσγειωση στο Buenos Aires.Eυτυχως βρεθηκε το καταστημα που ειχε τη μια και μοναδικη mini dv της χωρας.
(Αυτα σκεφτομαι κα κλαιω με τους νοσταλγους της δραχμικης δηθεν ανεξαρτησιας)
Η τελευταια λινη της ημερας τα ειχε ολα στο πιάτο!
Απο το Petrohue πηγαινουμε οδικως στο Puerto Varas πολη που ιδρυθηκε απο Γερμανους εποικους.
Τακτοποιηση και δειπνο σε ενα καταπληκτικο ξενοδοχειο πανω στο λοφο.
Ακομα θυμομαστε τις γευσεις απο αυτο αλλα και απο ολο το ταξιδι!!
Το επομενο πρωι βολταρουμε με τα ποδια στην μικρη πολη.
Και το μεσημερι μας βρισκει στην ψαραγορα του διπλανου Puerto Mont που ως λιμανι στον Ειρηνικο εχει το δικο του ιδιαιτερο χρωμα
Απο τη μια πορτα η οικογενεια κι απο την αλλη ο πρωταγωνιστης του πρωτοχρονιατικου γευματος.
Εκανε τα παντα για να αποφυγει την επιβιβαση αλλα δυστυχως απετυχε...
Απο το Puerto Varas πεταμε στην νοτιοτερη πολη της Χιλης την Punta Arenas και παιρνουμε την πρωτη γευση της ερημιας της Παταγονιας.
Το επομενο πρωι οδικως πλεον χανομαστε στην ατελειωτη ερημο
για να καλυψουμε τα 300 + χιλιομετρα βορεια προς το Puerto Natales.
Oι ελαχιστοι ανθρωποι που συναντησαμε στον περιφραγμενο δρομο.
Μια ατελειωτη ευθεια οσο πιανει το ματι.
Η δουλεια σκληρη και το κοπαδι ατελειωτο στο δρομο για το πουθενα..
Σταση στη σπηλια του Μυλοδοντα
Οτι εχουμε δει κι ονειρευτει για αυτην την απομακρη γωνια του πλανητη ξεδιπλωνεται μπροστα στα ματια μας!
Παταμε τους δρομους που ονειρευτηκαμε, με τα ονειρα στην αγκαλια μας.
Απο τις κορυφαιες στιγμες ευτυχιας στις στροφες της ζωης.
Για ολα υπαρχει η πρωτη φορα και το πρωτο σφιξιμο.
Πισω μας ο παγετωνας Grey..
Προσπαθω να συνειδητοποιησω αυτο που μου σφυριξε ο σοφος ξεναγος μας, ο Γρηγορης,
Ξερεις ποσο λιγοι ανθρωποι εχουν δει παγετωνα απο κοντα?
Τα νερα και σε αυτην την ακρη της Γης κανουν το δικο τους παρτυ.
Το λεωφορειακι μας χωρις τη μπαγκαζιερα-τρειλερ που την εχουμε αφησει στο Puerto Natales μιας και η περιηγηση στο Εθνικο παρκο Torres del Paine γινεται απο χωματοδρομους.
Το επομενο πρωι μας περιμενει μια μοναδικη κρουαζιερα με αφετηρια το Puerto Natales.
Aλλος ενας παγετωνας με πεζοπορια μεχρι σχεδον τη βαση του..Ανεπαναληπτες στιγμες.
Στην περιοχη οι φυσιολατρες εχουν την ευκαιρια να χαρουν οτι αγαπουν.
Αυτη ειναι μια βαρκαδα διαφορετικη απο οτι ειχαμε φανταστει ή εχουμε ξαναζησει.
και ξαφνικα επιστρεφοντας ..δενουμε για το προγραμματισμενο γευμα.
Σε χιλιανή φαρμα στη μεση κυριολεκτικα του πουθενα!
Και οι γευσεις ....αχ αυτες οι γευσεις με κοκκινο κρασι και παρεα μοναδικη.
Αντικρυστό στην πιο γνησια εκδοχη του.
Ωρα για επιστροφη και ανασυνταξη δυναμεων στο χωριουδακι..
Το ξενοδοχειο φιλοξενει και τον φαρο!
Το επομενο πρωι το road story συνεχιζεται για αλλα 350 χλμ
μεχρι τον διασημο οικοδεσποτη μας στο El Calafate.
Eισοδος χαλαρα στην Αργεντινη.
κι η πρωτη απογευματινη επαφη με τη λιμνη που υποδεχεται τα λιωμενα τμηματα του γιγαντα.
Kυριες και Kυριοι......
ο Perito Moreno
Αποχωρουμε με το καταμαραν κι επιστρεφουμε στην κοσμοπολιτικη κωμοπολη.
Ειναι βραδυ Πρωτοχρονιας και τη γιορταζουμε με τη μικρη στο δωματιο συνοδεια πυροτεχνηματων.
Το πρωι μας περιμενει ο αρχοντας Moreno να τα πουμε απο κοντά!
Πλησιαζοντας
Προσπαθω να βρω τροπο να μεταφερω τι νιωθει κανεις
φτανοντας στα ποδια δηλαδη στην αποληξη του μυθικου γιγαντα.
Αδικος κοπος....
Περα απο τα χρωματα και την υγρασια μια απιθανη ενεργεια κατακλυζει το σημειο.
Κινουμαστε απο σκαλα σε σκαλα στην απεναντι πλαγιά και ζουμε απο αποσταση αναπνοης το θεαμα και τους ηχους που κανουν τα τεραστια κομματια του παγετωνα που αποσπωνται και γκρεμιζονται στα νερα της λιμνης.
Και η καλυτερη παρεα...αγουροξυπνημενη!
Μετα απο ωρες και διχως να θελει κανεις να φυγει πηγαινουμε αεροδρομιο για να μαθουμε αν θα καταφερουμε να πεταξουμε στην ακρη αυτου του απιθανου τοπου την Αργεντινικη Ushuaia.
Tα αεροδρομια σε αυτην την εσχατιά του κοσμου ειναι σχεδον ολα ιδιωτικα και μικρα το δε συγκεκριμενο της Ushuaia κλεινει πολυ συχνα λογω των γνωστων θυελλωδων δυτικων ανεμων που πνεουν στα στενα του Μαγκελανου.
Κι ομως ειμαστε οι τυχεροι κι επιβιβαζομαστε με μια σειρα ευχων και προσευχων στο αρχαιο DC 9.
Μετα την απολυτη περιπετεια χωρις μοτό
(βλεπε προσγειωση σε μια λωριδα γης πανω στη θαλασσα)
μπαινουμε στην ζωντανη και πανεμορφη πολη.
Την επομενη μερα ο στοχος μας το λεγομενο Fin del mundo ενα απο τα σημεια που νιωθεις το τελος του κοσμου περιπου δλδ οπως γινεται και με το κατ'ευφημισμον Nordkapp.
Τα τελευταια 2 χλμ επιλεγουμε να τα κανουμε με τα πόδια.
παντα υπαρχει καποιος να σου ανακατευει τη σουπα και τα ονειρα!!
Επισκεψη στην διπλανη παραλια
Οπου βρισκεται το νοτιοτερο ταχυδρομικο γραφειο του πλανητη.
Το αυτοκολλητο των βορειων Αφρικανων μπηκε στο τζάμι κι οσο αντεξει αντεξε!
Αλλο ενα υπεροχο γευμα με μοσχαρισιο φιλετο ψημενο με δυοσμο και τοπικα μπαχαρικα
και πισω για κρουαζιερα στα στενα του Μαγκελανου.
Οι φαροι, αυτοι που παντα δειχνουν το δρομο και παντα κανουν τη διαφορά..
Το πρωι πριν την πρωτη 5ωρη πτηση για το Σαντιάγκο το ξοδεψαμε για να γνωρισουμε καλυτερα την ακριτικη πολη.
Ατιμη βαυαρεζα παντου σε πετυχαινω...
Η επισκεψη στις κλειστες πλεον φυλακες ηταν μια δυνατη εμπειρια.
Η ασφαλεια τους οσο λειτουργουσαν περιγραφεται με την μικρη ιστορια των 3 μοναδικων φυλακισμενων που δραπετευσαν και μεσα απο το γεγονος οτι οι 2 απο αυτους αναγκαστηκαν να γυρισουν πισω για να σωθουν απο την αφιλοξενη παγωμενη ερημιά..Ο τριτος..ειχε κανονισει λενε να τον περιμενουν.
Και ξανα στην πολη.Αν χρειαζεστε επειγοντως μια ενεση styling
προγραμματιστε μια βολτα σε μερη που το εχουν στο αιμα τους.
Αν θυμαμαι καλα αντιληφθηκαμε το ποσο μακρια ειμαστε απο το σπιτι
προσθετοντας τις ωρες πτησης που μας περιμεναν.Ακριβως 22...
Ακολουθουν μια νυχτα και μια βολτα στο πολυβουο Santiago της Χιλης.
Καταφεραμε να κινδυνευσουμε 2 φορες τη μια απο μικροαπατεωνα στην ψαραγορα που επεσε επανω μου με φορα ωστε να μου πεσουν οσα κρατουσα βγαινοντας απο το ταξι(εισεπραξε μια ριψοκινδυνη σπρωξιά που τον εριξε κι αυτον κατω) και μια απο παρανομο ταξιτζη που μας περασε απο οριακα ασφαλεις γειτονιες δηθεν κατα λαθος στο δρομο προς το εμπορικο κεντρο Recoleta.Τα καλα ισπανικα της Ειρηνης εδωσαν τελος στο δηθεν μπερδεμα και σε οτι ισως καραδοκουσε.
Εικονες πριν την επιβιβαση στα σιδερενια πουλια και τις 4 διαδοχικες
πτησεις που θα μας εστελναν πισω στα...Βαλκάνια!!
Το αιθριο στην Recoleta
Η ψαραγορα στο κεντρο, βαρδαρισια κατασταση χρηζουσα προσοχης.
Αλλα με κατι τιμες μουρλια.Τα 800 χιλιανα δολλαρια ειναι αντιστοιχα του 1 ευρω!!
και γυρω γυρω ανοιχτο παζαρι ...στα γραδα μας.
Δυο μερονυχτα μετα ανημερα του Αγιου Ιωαννη
αντικρυζουμε την πραγματικοτητα ΜΑΣ στην Καλαμαρια.
Η σοφη παλιά ατακα μιας νεγρας στο Μετρό της Ν.Υορκης προς την Ειρηνη
ειναι βαλσαμο για τη στιγμη της ανωμαλης προσγειωσης στα ελληνικα δεδομενα...
και φανταστειτε πως μιλαμε για τον Ιανουαριο του 2010
και την επερχομενη πολυχρονη μνημονιακη υφεση να ειναι μονο ...φημες.
''There is no other place like home''
See ya!!
Φωτογραφιες Ειρηνη Μυλωνα - Πασχαλης Τσαλικης
Οτι κανεις την πρωτη μερα του χρονου θα το κανεις ολη τη χρονια.
Μιας και η παγωνια δεν αφηνει πολλα περιθωρια για μια μοτοβολτα
ας κανω μια ταξιδιωτικη αναφορα να με παει ετσι αλλη μια χρονιά!
Ειμαστε στις παραμονες των Χριστουγεννων του 2009
και ξεκιναμε για το στοχο που εχουμε βαλει εδω και 3 χρονια.
Με 3 διαδοχικες πτησεις μεσω Αθηνων και Παρισιου βρισκομαστε για δευτερη φορα φετος στο αγαπημενο Buenos Aires.
Πρωτη εικονα απο το 777 ο Αμαζονιος..
και η ενοχλητικη κουκιδα στη μικρη μας φωτογραφικη.
Ξεκουραση μιας ωρας
και περιηγηση στα αξιοθεατα
Κι ομως ειναι το σπιτι που εζησε ο Αριστοτελης Ωνασης.
Σο νεο λιμανι για ανεφοδιασμο σε γευσεις!
Το πρωι της επομενης μερας πεταμε για τον πρωτο σταθμο
του ταξιδιου ατην Παταγονια το San carlos de Bariloche.
Eκδρομη στα περιχωρα και μια πρωτη ανασα απο την περιοχη των λιμνων των Ανδεων.
Μετα απο μια μερα χαλαρωσης στην μικρη πολη με βολτες και χαζι
η θεα απο την πισινα του Panamericano Hotel
Και ξεκιναμε πρωι πρωι για τη διασχιση των λιμνων των Ανδεων με προορισμο το Puerto Varas στη Χιλη.
Μια συνεχης εναλλαγη μεσων απο καραβι σε λεωφορειο και ξανα σε μικρο πλεουμενο και τζιπακια
μεχρι να φτασουμε στην Peuhla οπου βρισκονται και τα συνορα των 2 χωρων
Περναμε μετα απο εξονυχιστικο ελεγχο στις αποσκευες
και συνεχιζουμε με ακομα πιο ιδιομορφα μεταφορικα μεσα!
Η απλη παλιομοδιτικη Panasonic που αντικατεστησε την κλασσικη μας παλαιμαχη Sony trv 22 που μπλοκαρε ξαφνικα στην προσγειωση στο Buenos Aires.Eυτυχως βρεθηκε το καταστημα που ειχε τη μια και μοναδικη mini dv της χωρας.
(Αυτα σκεφτομαι κα κλαιω με τους νοσταλγους της δραχμικης δηθεν ανεξαρτησιας)
Η τελευταια λινη της ημερας τα ειχε ολα στο πιάτο!
Απο το Petrohue πηγαινουμε οδικως στο Puerto Varas πολη που ιδρυθηκε απο Γερμανους εποικους.
Τακτοποιηση και δειπνο σε ενα καταπληκτικο ξενοδοχειο πανω στο λοφο.
Ακομα θυμομαστε τις γευσεις απο αυτο αλλα και απο ολο το ταξιδι!!
Το επομενο πρωι βολταρουμε με τα ποδια στην μικρη πολη.
Και το μεσημερι μας βρισκει στην ψαραγορα του διπλανου Puerto Mont που ως λιμανι στον Ειρηνικο εχει το δικο του ιδιαιτερο χρωμα
Απο τη μια πορτα η οικογενεια κι απο την αλλη ο πρωταγωνιστης του πρωτοχρονιατικου γευματος.
Εκανε τα παντα για να αποφυγει την επιβιβαση αλλα δυστυχως απετυχε...
Απο το Puerto Varas πεταμε στην νοτιοτερη πολη της Χιλης την Punta Arenas και παιρνουμε την πρωτη γευση της ερημιας της Παταγονιας.
Το επομενο πρωι οδικως πλεον χανομαστε στην ατελειωτη ερημο
για να καλυψουμε τα 300 + χιλιομετρα βορεια προς το Puerto Natales.
Oι ελαχιστοι ανθρωποι που συναντησαμε στον περιφραγμενο δρομο.
Μια ατελειωτη ευθεια οσο πιανει το ματι.
Η δουλεια σκληρη και το κοπαδι ατελειωτο στο δρομο για το πουθενα..
Σταση στη σπηλια του Μυλοδοντα
Οτι εχουμε δει κι ονειρευτει για αυτην την απομακρη γωνια του πλανητη ξεδιπλωνεται μπροστα στα ματια μας!
Παταμε τους δρομους που ονειρευτηκαμε, με τα ονειρα στην αγκαλια μας.
Απο τις κορυφαιες στιγμες ευτυχιας στις στροφες της ζωης.
Για ολα υπαρχει η πρωτη φορα και το πρωτο σφιξιμο.
Πισω μας ο παγετωνας Grey..
Προσπαθω να συνειδητοποιησω αυτο που μου σφυριξε ο σοφος ξεναγος μας, ο Γρηγορης,
Ξερεις ποσο λιγοι ανθρωποι εχουν δει παγετωνα απο κοντα?
Τα νερα και σε αυτην την ακρη της Γης κανουν το δικο τους παρτυ.
Το λεωφορειακι μας χωρις τη μπαγκαζιερα-τρειλερ που την εχουμε αφησει στο Puerto Natales μιας και η περιηγηση στο Εθνικο παρκο Torres del Paine γινεται απο χωματοδρομους.
Το επομενο πρωι μας περιμενει μια μοναδικη κρουαζιερα με αφετηρια το Puerto Natales.
Aλλος ενας παγετωνας με πεζοπορια μεχρι σχεδον τη βαση του..Ανεπαναληπτες στιγμες.
Στην περιοχη οι φυσιολατρες εχουν την ευκαιρια να χαρουν οτι αγαπουν.
Αυτη ειναι μια βαρκαδα διαφορετικη απο οτι ειχαμε φανταστει ή εχουμε ξαναζησει.
και ξαφνικα επιστρεφοντας ..δενουμε για το προγραμματισμενο γευμα.
Σε χιλιανή φαρμα στη μεση κυριολεκτικα του πουθενα!
Και οι γευσεις ....αχ αυτες οι γευσεις με κοκκινο κρασι και παρεα μοναδικη.
Αντικρυστό στην πιο γνησια εκδοχη του.
Ωρα για επιστροφη και ανασυνταξη δυναμεων στο χωριουδακι..
Το ξενοδοχειο φιλοξενει και τον φαρο!
Το επομενο πρωι το road story συνεχιζεται για αλλα 350 χλμ
μεχρι τον διασημο οικοδεσποτη μας στο El Calafate.
Eισοδος χαλαρα στην Αργεντινη.
κι η πρωτη απογευματινη επαφη με τη λιμνη που υποδεχεται τα λιωμενα τμηματα του γιγαντα.
Kυριες και Kυριοι......
ο Perito Moreno
Αποχωρουμε με το καταμαραν κι επιστρεφουμε στην κοσμοπολιτικη κωμοπολη.
Ειναι βραδυ Πρωτοχρονιας και τη γιορταζουμε με τη μικρη στο δωματιο συνοδεια πυροτεχνηματων.
Το πρωι μας περιμενει ο αρχοντας Moreno να τα πουμε απο κοντά!
Πλησιαζοντας
Προσπαθω να βρω τροπο να μεταφερω τι νιωθει κανεις
φτανοντας στα ποδια δηλαδη στην αποληξη του μυθικου γιγαντα.
Αδικος κοπος....
Περα απο τα χρωματα και την υγρασια μια απιθανη ενεργεια κατακλυζει το σημειο.
Κινουμαστε απο σκαλα σε σκαλα στην απεναντι πλαγιά και ζουμε απο αποσταση αναπνοης το θεαμα και τους ηχους που κανουν τα τεραστια κομματια του παγετωνα που αποσπωνται και γκρεμιζονται στα νερα της λιμνης.
Και η καλυτερη παρεα...αγουροξυπνημενη!
Μετα απο ωρες και διχως να θελει κανεις να φυγει πηγαινουμε αεροδρομιο για να μαθουμε αν θα καταφερουμε να πεταξουμε στην ακρη αυτου του απιθανου τοπου την Αργεντινικη Ushuaia.
Tα αεροδρομια σε αυτην την εσχατιά του κοσμου ειναι σχεδον ολα ιδιωτικα και μικρα το δε συγκεκριμενο της Ushuaia κλεινει πολυ συχνα λογω των γνωστων θυελλωδων δυτικων ανεμων που πνεουν στα στενα του Μαγκελανου.
Κι ομως ειμαστε οι τυχεροι κι επιβιβαζομαστε με μια σειρα ευχων και προσευχων στο αρχαιο DC 9.
Μετα την απολυτη περιπετεια χωρις μοτό
(βλεπε προσγειωση σε μια λωριδα γης πανω στη θαλασσα)
μπαινουμε στην ζωντανη και πανεμορφη πολη.
Την επομενη μερα ο στοχος μας το λεγομενο Fin del mundo ενα απο τα σημεια που νιωθεις το τελος του κοσμου περιπου δλδ οπως γινεται και με το κατ'ευφημισμον Nordkapp.
Τα τελευταια 2 χλμ επιλεγουμε να τα κανουμε με τα πόδια.
παντα υπαρχει καποιος να σου ανακατευει τη σουπα και τα ονειρα!!
Επισκεψη στην διπλανη παραλια
Οπου βρισκεται το νοτιοτερο ταχυδρομικο γραφειο του πλανητη.
Το αυτοκολλητο των βορειων Αφρικανων μπηκε στο τζάμι κι οσο αντεξει αντεξε!
Αλλο ενα υπεροχο γευμα με μοσχαρισιο φιλετο ψημενο με δυοσμο και τοπικα μπαχαρικα
και πισω για κρουαζιερα στα στενα του Μαγκελανου.
Οι φαροι, αυτοι που παντα δειχνουν το δρομο και παντα κανουν τη διαφορά..
Το πρωι πριν την πρωτη 5ωρη πτηση για το Σαντιάγκο το ξοδεψαμε για να γνωρισουμε καλυτερα την ακριτικη πολη.
Ατιμη βαυαρεζα παντου σε πετυχαινω...
Η επισκεψη στις κλειστες πλεον φυλακες ηταν μια δυνατη εμπειρια.
Η ασφαλεια τους οσο λειτουργουσαν περιγραφεται με την μικρη ιστορια των 3 μοναδικων φυλακισμενων που δραπετευσαν και μεσα απο το γεγονος οτι οι 2 απο αυτους αναγκαστηκαν να γυρισουν πισω για να σωθουν απο την αφιλοξενη παγωμενη ερημιά..Ο τριτος..ειχε κανονισει λενε να τον περιμενουν.
Και ξανα στην πολη.Αν χρειαζεστε επειγοντως μια ενεση styling
προγραμματιστε μια βολτα σε μερη που το εχουν στο αιμα τους.
Αν θυμαμαι καλα αντιληφθηκαμε το ποσο μακρια ειμαστε απο το σπιτι
προσθετοντας τις ωρες πτησης που μας περιμεναν.Ακριβως 22...
Ακολουθουν μια νυχτα και μια βολτα στο πολυβουο Santiago της Χιλης.
Καταφεραμε να κινδυνευσουμε 2 φορες τη μια απο μικροαπατεωνα στην ψαραγορα που επεσε επανω μου με φορα ωστε να μου πεσουν οσα κρατουσα βγαινοντας απο το ταξι(εισεπραξε μια ριψοκινδυνη σπρωξιά που τον εριξε κι αυτον κατω) και μια απο παρανομο ταξιτζη που μας περασε απο οριακα ασφαλεις γειτονιες δηθεν κατα λαθος στο δρομο προς το εμπορικο κεντρο Recoleta.Τα καλα ισπανικα της Ειρηνης εδωσαν τελος στο δηθεν μπερδεμα και σε οτι ισως καραδοκουσε.
Εικονες πριν την επιβιβαση στα σιδερενια πουλια και τις 4 διαδοχικες
πτησεις που θα μας εστελναν πισω στα...Βαλκάνια!!
Το αιθριο στην Recoleta
Η ψαραγορα στο κεντρο, βαρδαρισια κατασταση χρηζουσα προσοχης.
Αλλα με κατι τιμες μουρλια.Τα 800 χιλιανα δολλαρια ειναι αντιστοιχα του 1 ευρω!!
και γυρω γυρω ανοιχτο παζαρι ...στα γραδα μας.
Δυο μερονυχτα μετα ανημερα του Αγιου Ιωαννη
αντικρυζουμε την πραγματικοτητα ΜΑΣ στην Καλαμαρια.
Η σοφη παλιά ατακα μιας νεγρας στο Μετρό της Ν.Υορκης προς την Ειρηνη
ειναι βαλσαμο για τη στιγμη της ανωμαλης προσγειωσης στα ελληνικα δεδομενα...
και φανταστειτε πως μιλαμε για τον Ιανουαριο του 2010
και την επερχομενη πολυχρονη μνημονιακη υφεση να ειναι μονο ...φημες.
''There is no other place like home''
See ya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο