Διημερη περιηγηση στο ερημο Ζαγορι

Ιανουαριος 2016.

Οι εκπληξεις εχουν αυτη τη χαρα του ξαφνικου, που σε κανει να νιωθεις σαν μικρο παιδι.
Παρασκευη μεσημερι κι ενα αδιαφορο ΣΚ αλλαζει ξαφνικα οψη 
μεσα απο μια ιντερνετικη προσφορα διανυκτερευσης στο Μονοδενδρι.
Τοσο εκαναν καποτε τα δωματια αναπολω-παλι-παμε να το χαρουμε χωρις κοσμο?
Και χωρις μοτο φυσικα λογω εποχης αλλα και λογω υπεραριθμου των επιβατων.




Σαββατο νωρις νωρις Εγνατια με το ντιζελακι 0.99 το λιτρο
πατωμα το πενταλ και να 'σου η ταμπελα για το χιονοδρομικο του Ανηλιου.
Εχουμε να δουμε χιονι απο περυσι, παμε μια μικρη παρακαμψη.
Το χιονοδρομικο το φτιαξαν κυριολεκτικα στ'αναθεμα 10 χλμ στροφιλικι απο την Εγνατια 
και πιστευω πως εχει λαθος ονομα μιας και βρισκεται πιο κοντα στο Χαλικι παρα στο Ανηλιο.
Που να το πεις ομως χιονοδρομικο Χαλικιου,ολοι θα φοβουνται μην χαλασουν πεδιλα και σανιδες!

Παιχνιδι με τα συννεφα





κι ενα εξαιρετικης σχεδιασης και θεας σαλέ να περιμενει τους λιγοστους φετος επισκεπτες.




Ο δρομος και τα λιγα χιονια στις γυρω πλαγιες





Η κινηση μηδενικη οι φυλακες σπανε την βαρεμαρα τους κυνηγωντας το αυτοκινητακι..μεχρι να σταματησω να σβησω και να πιασουμε κουβεντα!!
Ειναι τοσα πολλα αυτα που μπορεις να πεις με ενα σκυλο..



τα σημαδια απο τους τσαμπουκαδες μοιρασμενα!



φτανοντας στους Κηπους η απολυτη ησυχια του δρομου βοηθαει ηδη να δουμε απο μεσα στη ζωη του τοπου..
Εδω αυτο που λεμε μοσχαρακι γαλακτος!



Γεφυρι Κοκκορου χωρις το λαο των τριημερων..




Και το μοναδικο τρίτοξο των Κηπων να ξεχωριζει παρα τη συννεφια και την επερχομενη καταιγιδα





Εικονες απο το μονοπατι που συνδεει το γεφυρι με τους Ασπραγγελους διαδρομη δυσκολη και εγκατελλειμενη.
Οι ορειβατες του ΕΟΣ Ιωαννινων παντως την εχουν σηματοδοτησει και μας περιμενει.





Εξω απο τους Κηπους στεκει εκει απο το 1764..
Δυνατη υπενθυμιση πως υπηρχε Ελλαδα α-κινητη αλλα και α-νικητη επι 400 χρονια



Το Διλοφο..
Αρνηθηκα να το δω τον περασμενο Μαρτιο πολυχρωμο γεματο συντροχους και φυσικα αλλαγμενο.
Εδω θα εξηγησω το γιατι,το χωριο ειναι απο τα πρωτα που ''βρηκαμε'' στο Ζαγορι και το μοναδικο που εχει μεινει ανεγγιχτο 2 δεκαετιες μετα.















κατσε να ''σπασουμε'' λιγο την πετρα με μια σελφι της χαρας..





Δεν ειναι να λες πολλα για ενα τετοιο μερος...




Εξω απο το Διλοφο το παραδοσιακο μας κολατσιο,
Σκανδιναβικο οπως και ο καιρος..
Στο κιοσκι διπλα στα παγκακια στην εισοδο του χωριου.
Ειναι πανελλαδικη σταθερα τα παγκακια αυτα οπως και τα μοναστηρια να εχουν την καλυτερη θεα της περιοχης!



Λιγα χλμ μετα φτανουμε στο Μονοδενδρι με τις εικονες αποτ ην Ριζαρειο Σχολη να μας υποδεχονται





Ακολουθουμε το μονοπατι για το μοναστηρι της Αγιας Παρασκευης και το σχετικο μπαΛκονι στο φαραγγι του Βικου





Μεσα στην εκκλησια η ησυχια τρυπαει αυτια και ξυπναει τον ανθρωπο..





Ελα να δεις κι εσυ,τουριστες!



Η ταμπελα ισχυει μονο σε τριημερα αργιες κλπ περιοδους αποσυντονισμου της περιοχης.



Λιγο πιο κατω ενας αξιος εκπροσωπος αυτου που λεμε made in Japan!



Νυχτωνει στο ερημο χωριο και οι σκιες μας οδηγουν στο ταβερνακι της Κικιτσας στην κατω πλατεια.



Κρασακι τζακι μεζεδες και μια απροσμενη συζητηση με τον Αλεξη απο τα Γιαννενα για τι αλλο....
ταξιδια ταξιδια ταξιδια!


Σχεδον αξημερωτοι αφηνουμε το ζεστο δωματιο και παμε προς το αγαπημενο Παπιγκο..το μικρο.

Μια παρεα κυνηγων ξεπαγιασμενοι καπου εξω απο τον Ελαφοτοπο



Σταση στο ερημο γεφυρι κατω απο την Αριστη και η ευκαιρια για εναν καφε της ησυχιας δεν παει χαμενη





Ανασμεσα στο μεγαλο και στο μικρο αφηνουμε το κουτι για να περπατησουμε στο μονοπατι που ενωνε καποτε τα χωρια.
Ενα μικρο του τμημα ειναι συντηρημενο και μας περιμενει







Στο μικρο Παπιγκο αγαπαμε τη θεα απο τον ξενωνα Διας,,, κανενας αερας και κανενα κρυο δεν θα σταθει εμποδιο!
Χορτοπιτα κι ενας ακομα καφες για να μην με παρει ο υπνος στην Εγνατια το μεσημερι.



Αλλος τσαντιλας αυτος, στην αρχη περιεργος και μετα φωνες!



εχω και διχρονο στην περιγραφη, ευτυχως που δεν πηρε μπρος να με ψαχνουν!!



Στις Οβιρες που ειναι γνωστες για τις εντος αλλα και εκτος νερου ιστοριες Αγαπης που κρυβουν..





Μεγαλο Παπιγκο πριν ξεκινησουμε για πισω,το χωριο αν και τουριστικο 
εχει μια αρχοντια διαφορετικη απο ολα τα υπολοιπα.
Η θεα στην Αστρακα ειναι σιγουρα εμπνευση αλλα καπου παιζουν το ρολο τους και οι ανθρωποι.















Ξεκιναει μια δυνατη καταιγιδα, μπαινουμε στο αυτοκινητο αλλαγμενοι απο την επαφη με την ησυχια.
Οι εικονες θα μας πανε φαινομενικα καμμια βδομαδα αυτα ομως που αλλαζουν μεσα μας απο την περιηγηση μας σημαδευουν μια ζωη ..οσο μικρη κι αν ειναι αυτη!!




Καμμια φορα εχω την αισθηση οτι απο τη βιασυνη μου αφηνω ασυνδετες εννοιες αλλα σκεφτομαι
κι οτι αν επιχειρησω να το παω πιο προσεκτικα θα χασω την αμεσοτητα.
...αλλωστε και οι διακλαδωσεις εχουν την ομορφια τους.





Αλλη μια με τους τσαμπουκαδες να ερχονται καλπαζοντας προς το καθηκον..
Ολοι τους με παρασημα αλλος ενα αυτι αλλος ενα ματι,δυσκολο το βουνο!