Πρωί απέναντι από τα Λαδάδικα υπό τον ήχο των club
που ξοφλάνε με τρελέ υπερωρία τα παλιά .κλεισίματα στις 3.30 του Παπαθεμελή .
Δίπλα στα εκτροχιασμένα παιδάκια που περνούν αργά το μεγάλο δρόμο
και ψάχνουν για ένα γρήγορο σνακ πριν την τελική πτώση για ύπνο.
Μιλάμε με το Στέλιο για το Βέρμιο και ανακαλύπτω πως δεν έχω ιδέα
για τη μυστική γαλαρία του βουνού.
Η οποία συνδέεται άμεσα με το τρενάκι μεταφορας υλοτομίας του Decauville
(είναι τμήμα της διαδρομής του)
το οποίο ανακαλύψαμε σε παλιότερη εξόρμηση στο χωριό Μεταμόρφωση .
Σύμφωνα με το χάρτη μένει να βρούμε τη θέση ALANA 9 χλμ πριν το χιονοδρομικό 3-5 Πηγάδια κι εκεί να κάνουμε δεξιά στον δασώδη χωματόδρομο για 2 περίπου χιλιόμετρα.
Μετά τη Βέροια επιλέγουμε τον πλάγιο δρόμο που σκαρφαλώνει στις πλαγιές του βουνού και περνάει από δάση κι όμορφα΄χωριά όπως η Φιτειά και το Αρκοχώρι
Ήρθε κι ο Μήτσος ,φύγαμε
Στην διαδρομή υπάρχουν αρκετές ενεργές βρύσες
Τα χρώματα του φθινοπώρου στην τελευταία τους εμφάνιση.
Ακούραστοι εργάτες του δάσους
Το Αρκοχώρι είναι αρχοντικό χωριό από άκρη σε άκρη
Ρυμοτομία αυλές και σπίτια μοιάζουν κομμάτια από καρτ ποστάλ
και μυρίζουν προκοπή και αγάπη των ντόπιων για τον τόπο τους.
Κατηφορίζουμε προς τον Άγιο Νικόλαο το εξαιρετικό πάρκο αναψυχής των Ναουσαίων
που θα ήταν αισθητικά ένα όνειρο αν δεν ήταν γεμάτο παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Τι ωραία εικόνα χωρίς τα κουτιά.
Σε λίγο θα βρεθούμε στην επίμαχη ALANA
Με έκπληξη βλέπω τη μισοσβησμένη ταμπέλα που μιλάει για τη γαλαρία
και την άλλη που προσπαθεί πλαγίως να μας πεί τι μας περιμένει από λάσπη!
Το μεγαλύτερο κομμάτι είναι σχετικά στεγνό αλλά στο τελείωμα πριν την επίμαχη συνάντηση με το ζητούμενο οι πρόσφατες δυνατές βροχές έχουν κάνει τα αυλάκια λιμνούλες και το δρόμο λασπωμένη παγίδα για τα καθαρά ασφάλτινα ελαστικά μας.Ο Μήτσος cool με τα Raid σύμμαχο πάει μπροστά και μας κάνει νοήματα θάρρους
Και σε μια στροφή αυτή η μοναδική για τους λάτρεις της εξερεύνησης στιγμή της ανακάλυψης!
Διαπιστώνουμε πως όλη η διαδρομή είναι ουσιαστικά κομμάτι από την παλιά πορεία του τρένου!
110 χρόνια πριν στα 1000 μέτρα υψόμετρο με το ιδιωτικό τότε δάσος του Βερμίου
να μην έχει υλοτομηθεί ποτέ
σε ρόλο ασταμάτητο τροφοδότη.
Η ξυλεία έφτανε με το τρενάκι στη θέση Γκουρνόσοβο όπου υπήρχε πριστήριο
κι από εκεί με ένα είδος τελεφερίκ στη Νάουσα για να φορτωθεί προς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν ίχνη από τις ράγες μιας και η Αγγλική εταιρεία
που είχε στήσει το δίκτυο μάζεψε τα πάντα φεύγοντας.
Τρένο στη διαδρομή που έκανε το τρενάκι
Επιστροφή κι αυτό ήταν το δυσκολότερο σημείο μιας και λόγω του βράχου
δεν υπήρχε χώρος για να κατεβάσω το δεξι μου πόδι σε περίπτωση ανάγκης.
Διαλέγεις ένα από τα δύο λούκια και ορμάς
Το νερό βοηθάει το ελάχιστο τακούνι των ελαστικών να μένει καθαρό ΄
και η πορεία να μην μοιάζει με πατινάζ στον πάγο
Κι εδώ οι σημερινοί αμίλητοι κι ασταμάτητοι εργάτες του βουνού.
Μια μικρή βόλτα στη δροσιά του χιονοδρομικού που σφύζει από ζωή λόγω έργων
ένα καφεδάκι της νίκης στη Βέροια και πίσω στις αγκαλιές του σπιτιού πριν πέσει ο ήλιοςS
Μια προτροπή χωράει?
Να μπαίνετε στους χάρτες να ψάχνετε δικές σας μαγικές γωνιές
κι όταν τις χαίρεστε να τις μοιράζεστε.
Γιατί η χώρα μας είναι ένας παράδεισος γεμάτος ιστορίες που μας περιμένουν.
Αρκούσε απλά να ζήσω το χωριό χωρίς τις ορδές τουριστών για να το συμπαθήσω ξανά.
Πρωί Σαββάτου στη λαική του χωριού.
Χρώμα ηπειρώτικο και ζεστές καλημέρες
Τη λέξη καλτσοδέτα είχα να την πω ή να την ακούσω από τα χρόνια που ζούσε η γιαγιά Γεωργία.
Βγαίνοντας προς την Εγνατία βλέπω πως το χωριό έχει και ταμπέλα που λέει μεγάλη αλήθεια
Πρωινή ομίχλη σε στιγμή αποχώρησης της μιας και η μέρα ζεσταίνει λεπτό προς λεπτό
Η πρώτη μας παράκαμψη στο δρόμο για τα Τζουμέρκα είναι το χωριό Ελληνικό.
Δύο λόγοι μας έφεραν εδώ,
η υπαίθρια έκθεση των γλυπτών του Θόδωρου Παπαγιάννη
και η Ιερά Μονή Τσούκας την ύπαρξη της οποίας παραδέχομαι ότι αγνοούσα παντελώς.
Και μπήκε στο πρόγραμμα με παρότρυνση του γνωστού Τάκη εκ Πατρών που κάποιοι γνωρίζετε ως Θέμη , άλλοι λιγότερο τυχεροί ως Μελάτο και οι τελείως άτυχοι αλλά και εντελώς ευνοημένοι από τη ζωή με μοτοσυκλέτες από τη συμμετοχή σας στις ίδιες τις Μελάτες Διαδρομές που αυτός σχεδιάζει και (αν) επιτυχώς οδηγεί μέχρι τελικού τέλους στα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά.
Το αυτοκίνητο δε συμμετείχε στις Μελάτες εκδρομικές εξορμήσεις
αλλά είναι απλά έργο του παραπάνω καλλιτέχνη.
Στο μοναστήρι έμαθα τι είναι η ζώστρα.
Σκοινί με κερί που με το οποίο τυλίγεις το εκκλησάκι γύρω γύρω ως τάμα στην Παναγία.
Εκεί που τα χαλάσαμε με την ιδέα αυτή είναι πως κάτω από το διπλανό υπόστεγο
ήταν ένας νεαρός με τις ζώστρες και μια ταμπέλα που έγραφε 5 ευρώ ..δεν περιγράφω άλλο.
Βρήκαμε τη μαγική πόρτα που οδηγεί σε μια περιποιημένη αυλή
Το μυστικό της είναι ένα ξύλινο μπαλκόνι που σου δίνει μια μοναδική θέα στο φαράγγι του Άραχθου.
Για άλλη μια φορά κατάφερα να βρεθώ σε λάθος διέλευση από τον Άραχθο.
Είχα βγάλει τη μετάβαση από την γέφυρα που θα δείτε στην επιστροφή
και ξαφνικά βρεθήκαμε στο κλασικό βορειότερο και επίσης γεμάτο στροφές πέρασμα του Τσίμοβου
Μιας και η ώρα περνάει ήρθε η στιγμή να λιαστούμε και να απολαύσουμε
το φορητό σετ τσίπουρου που έχουμε πάντα μαζί μας για να διασκεδάζουμε
την αργοπορία που συνεπάγεται η μετακίνηση με τετράτροχο.
Πλατεία Χουλιαράδων , οι καλύτεροι με τους καλύτερους.
Ο δρόμος στενεύει κι άλλο και με ταχύτητες Βιετνάμ
φτάνουμε στον καλά κρυμμένο νερόμυλο του Βαπτιστή.
'Αγνωστα χωριά στην ταμπέλα κι ο δρόμος μια στενή λωρίδα καποτε ασφάλτου
Κι από εκεί στο γεφύρι του Γκόγκου .
Η απογευματινή βόλτα στα γύρω ξεκινάει από τους Μελισσουργούς.
Καφενές με τα όλα του αυτός του παππά.
Αλλά το μυστικό είναι λίγα σκαλιά πιο κάτω σε καλεί ως εγγραφή μιας πέρδικας
και σε απογειώνει γευστικά αν είσαι από τους τυχερούς που θα το βρεις και θα είναι και ανοιχτά!
Την προηγούμενη φορά με τη μηχανή έσκασα που δεν είχα βρει της βρύσες.
Και ήταν λογικό μιας και είναι κρυμμένες δίπλα στα σκαλοπάτια κάτω από την εκκλησία.
Βράδυ στην Πράμαντα.
Αν απορείτε για το θηλυκό γένος να σας τη λύσω ,
η πράμαντα είναι η βλάχικη ονομασία για το κοπάδι των ζώων
