Τρείς ημέρες στο νησι της Νάξου
και μάλιστα μήνα Σεπτέμβριο!
Στην άφιξη ....ανακαλύπτω τον τροχό που λέγεται φαινόμενο υπερτουρισμού.
Πολυκοσμία Αυγούστου μέσα και έξω από το καράβι
κάτι πρωτόγνωρο για εμένα που έχω συνηθίσει στους κύκλους της Χαλκιδικής.
Αφήνουμε πίσω μας τη χώρα και φτάνουμε στο ορμητήριο μας
για τις επόμενες 3 ημέρες στον Άγιο Προκόπιο.
Πρώτο σούρουπο λοιπόν και η βουτιά έγινε στο λεπτό!
Μιας και έχουμε την πρόκληση μπροστά στην πόρτα μας ,συνεχίζουμε στο γλυκό νερό!
Πρώτη μέρα.
Ξεκινάμε την περιήγηση στο ορεινό κομμάτι του νησιού και στα πολύ ωραία του χωριά
Το Φιλώτι είναι το πρώτο που μας υποδέχεται
και μας πείθει να σταματήσουμε για να το εξερευνήσουμε
Εκεί που κοιτάς εκεί θα πας!
Έτσι να τους κάνεις.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν τη σκιά και το χάζι του κεντρικού καφενείου.
Ανηφορίζουμε και φτάνουμε στο στόχο μας
το χωριό για το οποίο μας έχουν μιλήσει φίλοι και γνωστοί.
Χανόμαστε στα στενά της Απείρανθου
η κυκλαδίτικη αύρα και οι αντίστοιχες πινελιές είναι παντού
Μεσημέριασε κι έιναι ώρα να αναζητήσουμε διέξοδο στη θάλασσα για μια βουτιά.
Κινούμαστε ανατολικά και στον αυχένα του περάσματος το βλέμμα φτάνει μέχρι το Κουφονήσι
Το μεσημέρι μας βρίσκει τελικά για βουτιά και μεζέδες στο γραφικό λιμανάκι Μουτσούνα.
Απομεινάρια της εποχής που από εδώ φόρτωναν σμύριδα.
Τα μεζεδάκια πληθωρισμένα , αλλά και πληθωρικά
Απόγευμα και αψηφούμε τα δύσκολα αργά χιλιόμετρα
φτάνοντας μέχρι την άκρη της ασφάλτου στον όρμο Πάνερμο.
Είναι παλιά συνήθεια να φτάνουμε στις άκρες των χαρτών και δεν αλλάζει
Το κολπάκι που είχαμε σταμπάρει για βουτιά ,ανώνυμο και έρημο.
Η επόμενη μέρα έχει για αρχή μπάνιο στην ονειρεμένη Μικρή Βίγλα.
Ο συνδυασμός μαγικής αμμουδιάς κρυστάλλινων νερών
με φόντο τα χαρακτηριστικά γκρί βράχια κλέβει τις καρδιές μας.
Μαζί με τα ψάρια που κολυμπάνε γύρω μας θα μας κάνουν να ξαναέρθουμε.
Προς το παρόν ξαναπιάνουμε τα ορεινά με στάση
αυτή τη φορά στο Χαλκί και βόλτα στα στενάκια του.
Και ξανά έξω από την Απέιρανθο
Αυτή τη φορά παίρνουμε βόρεια πορεία μιας και θέλουμε να φτάσουμε
στον σκαρφαλωμένο στα βράχια Κόρωνο
Ένας μακρινός στόχος η βόλτα στα απότομα δρομάκια
του και η γευστική εμπειρία στο ταβερνάκι της Ματίνας έχουν σειρά
Στην είσοδο του χωριού έτοιμοι για περιήγηση στα στενάκια του
με τα πόδια μιας και τα αυτοκίνητα μένουν έξω.
Όρεξη για τρολάρισμα με μπογιά στον τοίχο.
Βρίσκουμε τη Ματίνα και αράζουμε ακούγοντας ωραίες μουσικές
Ερχονται και τα πιάτα , ολα ένα κι ένα
Φαντάσου πως αν και έχουμε κάμποσα σκαλιά μέχρι το αυτοκίνητο
είμαστε ακόμα στην πάνω γειτονιά
Επιστρέφοντας
Αγιος Προκόπιος
Παιχνίδι με το ηλιοβασίλεμα ανάμεσα σε χαρούμενους τουρίστες
Οι βραδινές βόλτες στη Χώρα μας δίνουν μια ιδέα αλλά ο συνωστισμός και οι θόρυβοι
δεν είναι αυτό που ψάχναμε ταξιδεύοντας μετά από τόσο καιρό απουσίας
στις Κυκλάδες για τόσο λίγες μέρες.
Τρίτη μέρα
Κυριακή πρωί και το μελτέμι ζωγραφίζει
Έστω και αυτή η λίγη δροσιά είναι αφορμή για επίσκεψη στο κάστρο
Όταν χάνεσαι στα στενά δίχως άλλο οδηγό πέρα από το ένστικτο.
Γάτο πασά πολυχρονεμένο δεν είχα ξαναδεί
Μεσημέρι και για θάλασσα ....ξέρουμε πλέον!
Μετά το δεύτερο μπάνιο στη μαγική Μικρή Βίγλα έχουμε την τύχη να ανακαλύψουμε και να δοκιμάσουμε την κουζίνα της εναλλακτικής ταβέρνας Αξιώτισα στο Καστράκι.
Συριακό μπιφτέκι με συνοδεία διάφορα καλούδια
Και γλυκά σε ποικιλία !΄Λες?
Βράδυ
Ο Άγιος Προκόπιος όπου μένουμε έχει κάτι παράξενα στέκια...
Κι όμως περιμένουν υπομονετικά για τραπέζι !
Αργότερα κατεβαίνουμε στην πόλη για μια ακόμα μικρή βόλτα.
Τελευταίο πρωινό ,
ωδή στον άγνωστο ακούραστο συντηρητή του λευκού των Κυκλάδων
Βόλτα στο άγνωστο και έρημο Β.Δ .τμήμα του νησιού.
οι Εγγαρές είναι το μόνο χωριό με ζωή στην περιοχή ,χρωστάμε μια στάση για καφέ.
Συνεχίσαμε μέχρι την Παραλία Αμπράμ
Δεν την έχουμε ακούσει ποτέ ως προορισμό,αυτό και μόνο του αρκεί
για να κατεβούμε τον σύντομο τσιμεντόδρομο που οδηγεί σε αυτήν.
Απλά πέσαμε επάνω της ακολουθώντας την ταμπέλα.
Ο καιρός φρεσκαρισμένος δεν έδωσε ευκαιρία για βουτιά στον έρημο κόλπο
Δεν έτυχε να περπατήσουμε μέχρι την Πορτάρα
οπότε μια κοντινή της φωτογραφία επιβάλλεται
έστω και μέσα από το μοναδικό σουβενίρ που πήραμε!
Απόγευμα και επιστροφή εν μέσω μποφώρ στη Ραφήνα
Ο μπελάς μας δένει στο λιμάνι
Τέτοια εποχή συναντάς πολλά μυστήρια τρένα στο δρόμο
Θα το αντέξουμε σου λέω!
Νέος λιμένας της Μυκόνου
Φτάνουμε στη στεριά
και θα κάνουμε μεταμεσονύκτια μετάβαση στη Θεσσαλονίκη.
Σύμμαχος μας το άριστο οδόστρωμα της Εθνικής
και τα απίθανα φώτα που έχουν σχεδόν όλα τα νέα αυτοκίνητα
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο