Ανηφορίζοντας
Μέχρι να μπω στο δάσος του Λαιλιά συνάντησα μόνο
ένα χαρούμενο ποδηλάτη που 9 η ώρα το πρωί κατέβαινε !! και τα κορίτσια.
Ο τρόπος και ο χρόνος που χρειάζονται για να αποφασίσουν να σου ανοίξουν το δρόμο
θα μπορούσε να απασχολήσει επιστημονική ομάδα,θα γκουγκλάρω να δω πως γίνεται σωστά.
Η πίστα έχει χαραγμένο δρόμο,έχει γούστο να δοκιμάσουν να ανεβάσουν κι εδώ κανένα φουρφούρι.
Αλλά να σε πώ.....που λέει κι ο φίλος μου ο Θόδωρος
αφού όλοι είναι μαζεμένοι στα τζάμπο και στα εμπορικά
δεν είναι πρόκληση να κάνει κάποιος εδώ πάνω ότι του καπνίσει?
Από τη μια μου βγάζει ήλιο κι από πίσω μαζεύει ,
κάπου εδω θυμάμαι πως δεν έχω φέρει κάτω αδιάβροχο
Έχει κι ένα ωραίο κρυαδάκι άλλο πράγμα μετά από το πιο ζόρικο καλοκαίρι των τελευταίων ετών.
(Ανέβηκες σβέλτα , όλα τα λέει η οθονίτσα)
Στο δρόμο για την πλατεία των Ξυλοκόπων ,
άτυπος χώρος κατασκήνωσης για τους φυσιολάτρες της περιοχής.
Το μόνο που ακούγεται είναι τα αεροπλάνα από ψηλά
ώρα για συμβουλές!
Τα σκηνάκια μετρημένα
και κάτι λίγα κακάσχημα τροχόσπιτα χάνονται μέσα στην απεραντοσύνη της οξιάς.
Μετεωρίτης μετατροπή σε χτιστό ξυλόφουρνο
κάθε φορά που νομίζω ότι τα έχω δει όλα κάτι νέο πετάγεται μπροστά μου!
Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην περιοχή του Καπνόφυτου
αλλά τηρώ το ότι ποτέ δεν μπαίνουμε χώμα τόσο μακριά και με τόσο βάρος.
Να ξέρεις τις αγελάδες λέει
Να.....
Δε λέει να ανοίξει το σύννεφο οπότε εμπλουτίζω ανενόχλητος τη συλλογή μου με μέτριες φωτογραφίες
Η Ορεινή είναι ωραίο χωριό,όνομα και πράμα.
Κατεβαίνω στις Σέρρες μέσω Ξηρότοπου.
Τη φωτογραφία αυτή την τράβηξα στη μνήμη του θείου μου του Αχιλλέα.
Απόγευμα του χειμώνα δεκαετία '70 και είμαι μαζί του με το παλιό λεωφορείο Mercedes
το καμηλάκι που λέγαμε σε τοπικό δρομολόγιο προς τον Ξηρότοπο.
Έχουμε αφήσει στο χωριό και τους τελευταίους λιγοστούς επιβάτες κι έχει αρχίσει να βάζει καλό χιόνι.
Πάμε να προλάβουμε να βγούμε στον κεντρικό μου λέει κι όπως στέκομαι εδώ
σαν να τον ακούω να μιλάει στο αυτοκίνητο ''πάμε Κίτσο έλα να γλυτώσουμε την αλυσίδα΄΄
Και βγήκε ο Κίτσος σπινάροντας ελαφρά και τη γλυτώσαμε την αλυσίδα ...
Και βρεθήκαμε στην εποχή που τα αυτοκίνητα μας μιλάνε αυτά αντί να τους μιλάμε εμείς
κι αν ήταν εδώ ο θείος θα μου έλεγε κλείσε το βρε να το οδηγήσουμε.
..................................
Κι από εκεί απολαμβάνοντας το ότι είμαι ο μοναδικός συμμετέχων στην εκδρομή λέω
δεν πάω να δω που βγάζει η ταμπέλα Δύο Πέτρες?
Μετά λοιπόν από το Σιδηρόκαστρο και με ανατολική κατεύθυνση
φτάνω στην ταμπέλα Δύο Πέτρες κι ανηφορίζω βόρεια.
Ουσιαστικά θα βγω κάπου πίσω από το Ρούπελ ....για να δούμε
Σωστά,
αυτά είναι ίχνη της γραμμής Μεταξά,ενός απίθανου αμυντικού έργου
που καθάριζε την μπουγάδα κι έκοβε την όρεξη ...κάποτε.
Δύο Πέτρες
Εντελώς καταχρηστικά χρησιμοποιείται η λέξη Πάρκο στα μέρη όπου αυτά τα θεριά
έχουν αλλάξει την τοπογραφία κι έχουν εξαφανίσει το δάσος γύρω τους.
Μιας και για να ανέβουν εκεί πάνω πέρα από το πλάτωμα τους
έχουν φάει τον τόπο και για να γίνει ''δρόμος''
Δρόμο το λέμε αν βγάζει κάπου ρε μάγκες, αλλιώς το λέμε αναίτια καταστροφή,σωστά?
Ο δεύτερος κίνδυνος μπορεί να εννοεί τα ούφο ή αυτούς που τα έφτιαξαν
ή ακόμα και ολόκληρο πτερύγιο
αν είναι να πάω από τέτοιο χαλάλι του,πλησιάζω κι ότι θέλει ας γίνει.
Ευτυχώς ή δυστυχώς δε φυσάει ώστε να μου πάρει τα αυτιά το άθλιο βουητό τους
αυτό που διώχνει τα ζώα με την άδεια άλλων ομοίων βέβαια...
Σε όλα τα βόρεια σύνορα μας θα δεις την παρουσία νοσταλγών.
Που είσαι Παπαδόπουλε γράφει και δεν εννοεί το Σπύρο με τις ωραίες μουσικές βραδιές του.
Θυμάμαι ότι είχαμε γιορτή όταν ο πατέρας έφερε στο σπίτι τη μεγάλη ασπρόμαυρη Loewe Opta.
Η οποία έδειχνε λέγαμε μόνο δύο κανάλια ...δηλαδή ένα περισσότερο από τις σημερινές!!
Γέφυρα Στρυμόνα ,κάποια μέρα θα βάλω 1η
και θα μπω να την περάσω έτσι κούκλα συντηρημένη που δείχνει
Και ή θα βρεθώ στην κορυφή των like του youtube
ή στην Τούζλα εκεί που βγαίνει ο Στρυμόνας στη θάλασσα να ανασάνει
Καλύτερα την άλλη φορά με το ελαφρύτερο/φθηνότερο!!
Από την άλλη έχω πάει , σε εκατό μέτρα έχει τούνελ και δάσος πάνω στις ράγες.
Στη Βυρώνεια ο παλιός σταθμός του τρένου σερβίρει εξαιρετικό τοπικό τσίπουρο
κι ακόμα πιο ψαγμένους μεζέδες.
Συναντιέμαι με Παναγιώτη Γιώργο και Λευτέρη να πιούμε και να πούμε μία γύρα
Ανάμεσα στους επισκέπτες μια ομάδα birdwatchers πώς τους κατάλαβα?
Το σημείο αυτό εδώ στο Χατζή Μπελίκ έχει και ιστορική αξία
μιας και εδώ συνηθηκολόγησαν οι Βουλγαροι υποχωρώντας 100 περίπου χρόνια πριν.
(Τόσα τους πήρε να βρουν τα λεφτά και να έρθουν ξανά
να αγοράσουν μέτρο μέτρο τα παράλια για τα οποία γίνεται φυσικά και όλη η φασαρία)
Πίσω μέσω Θεοδώρειου και Κεντρικού ,
κι ο δρόμος στέκει τυχαία? αφημένος στην τύχη του από τη μεριά του νομού Σερρών.
Λίγο πριν βρέξει
Τελικά τη γλυτώσαμε γιατί γύρισε πίσω στο Μπέλες
Εμεις πως θα γλυτώσουμε από τον φλάι όβερ το κλείνω εδώ και πάω να απολαύσω το έργο από κοντά
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο