Αντί προλόγου θα σας εκμυστηρευθώ
πως ο Γιάννης είναι ο πιο cool συνταξιδιώτης που έχω γνωρίσει
ότι ο Μπάμπης ο αμέσως επόμενος με διαφορά τρίχας
ότι ο Νίνο αγαπάει όλο τον πλανήτη Γη και το δείχνει μοιράζοντας παντού φιλάκια!
και τέλος ότι o Μάρκος σε ταξίδι-αποστολή μας έχει όλους για πρωινό.
Μάρκο φύγαμε για μια -σχεδόν- από τα ίδια?
Τετάρτη
Η ώρα έφτασε και έχουμε ξεκινήσει με το δικάβαλο v strom παρέα
από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό το Βελιγράδι.
Η μόνη πληροφορία που έχουμε είναι το στίγμα ενός διαφορετικού Camp έξω από την πόλη.
Γιατί το σχέδιο είναι να κάνουμε εκεί μία ανάπαυλα και το επόμενο πρωί
να ενωθούμε με Γιάννη και Μπάμπη που αποφάσισαν να περάσουν
όσο μεγαλύτερο από το καυτό βαλκανικό κομμάτι γίνεται μέσα στη δροσιά της νύχτας
Εικόνες γνώριμες
Θα πάμε μέσω Προμαχώνα κι από εκεί στο Nis και βουρ επάνω μέσα στη ζέστα.
ο Χάρης ο υπάλληλος του πρατηρίου στην είσοδο της Βουλγαρίας μας εύχεται καλό ταξίδι
με εκείνο το χαμόγελο που ξέρεις ότι είναι αμόλυντο ,
το χαμόγελο του ανθρώπου που ενώ ξέρει ότι αυτό που περιγράφουμε
δεν θα τον πλησιάσει ποτέ δίνει την ευχή του.
Από το διπλανό αυτοκίνητο τα ίδια , ελληνικές πινακίδες και ''που πάτε βρε παιδιά''
Αποδεικνύεται ότι ο οδηγός είναι ο πατέρας του Γιάννη
του ανθρώπου πίσω από τα γυαλιστερό εαυτό των GS μας!!
Μεγάλος αντίπαλος;
Η πρόβλεψη του καιρού μιλάει για 36 βαθμούς και πάνω
κάτι που ίσως είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του μοτοσυκλετιστή
Έχουμε βέβαια ξεκινήσει νωρίς.
Και μέχρι τη Σόφια ο καιρός μας κάνει το χατήρι.
Στάσεις κάνουμε μόνο για ανεφοδιασμό και μικρές ανάσες.
Μετά την πόλη το θερμόμετρο ξεκινάει να σκαρφαλώνει και φτάνοντας στα σύνορα με τη Σερβία δείχνει 35 βαθμούς.
Στην ουρά στεκόμαστε και βράζουμε για λίγο , ευτυχώς είναι μικρή.
Βουλγαρία-Σερβία στο δρόμο για τη λύτρωση από το βαλκανικό χαλκά.
(Nα βάλω και μία από το δικό μας βρωμοσύνορο στους Ευζώνους
να πηδήξουμε όλοι στο Θερμαικό με μια πέτρα στο λαιμό)
Και πιάνουμε την ευθεία για το Nis .
Me υπόλοιπο διαδρομής 250 km και ακριβώς στη μέση του μεσημεριού το θερμόμετρο 38 και σε κάθε στάση μια απέλπιδα προσπάθεια να συνέλθουμε από την ζαλάδα της ζέστης.
Αυτοσχέδιο μπάνιο στο συντριβάνι ενός ξενοδοχείου μιας και στο πάρκινγκ
έξω από αυτό δεν υπήρχε ίχνος βρύσης
ένα μισάωρο στο βενζινάδικο σε χώρο κλιματιζόμενο αλλά με πολύ φασαρία
και απόγευμα πλέον βρισκόμαστε στα περίχωρα της πρωτεύουσας της Σερβίας
με το κακόμοιρο GPS του Μάρκου να προσπαθεί να εντοπίσει το κάμπινγκ.
Μερικούς κύκλους μετά και αποκρυπτογραφώντας τα μηνύματα που είχαν οι παλιές ξύλινες ταμπέλες μπαίνουμε στο χωματόδρομο που μας οδηγεί στο Different πλάτωμα .
Ο χώρος δείχνει να έχει δεχθεί την τελευταία περιποίηση δεκαετίες πριν.
Κάτι σαν κουζίνα κάτι σαν τουαλέτα ένα αυτοσχέδιο ντουζ ένα παλιό ψυγείο
και έπιπλα που μοιάζουν να μαζεύτηκαν από το δρόμο ..
και ξαφνικά μέσα από το δάσος ξεπροβάλλει h υπεύθυνη ,
μεγάλη γυναίκα γυμνασμένη φαντάζει σα μεταγραφή από τη Γαύδο,
μας μιλά λίγα αγγλικά βγάζουμε συνεννόηση για το που θα στήσουμε και πόσο θα κοστίσει
όπως και ότι είναι από τη Ρωσία αλλά ζει εδώ το καλοκαίρι και το χειμώνα στην Τουρκία
όπου με τον άντρα της κάνουν επάγγελμα την αναρρίχηση.
Κοίτα σκέφτομαι που δε ζουν όλοι τη ζωή τους
σταματημένοι μπροστά σε γελοία πειράματα όπως το φλάι οβερ σαλονίκης.....
Χρέωση τυπική 6 € ανά άτομο με σκηνή ισοδυναμεί με κάτι σαν δώρο δηλαδή( mosquitos included).
Στην κουβέντα κανονίζω να μας παγώσει ολοκληρωτικά και ένα μπουκάλι νερό
Μια λύση που δούλεψε σήμερα μιας και κλεισμένο μέσα στην αλουμινένια βαλίτσα μου εξασφάλισε κρύο νερό μέχρι το απόγευμα.
Γύρω μας διάφοροι άλλοι μυστήριοι οδοιπόροι όπως ένας ποδηλάτης από τη Γαλλία
που είναι πέντε μήνες στο δρόμο για την ακρίβεια στο δάσος κι ένας ορειβάτης
Αυτοί όλοι απαρτιζουμε το ολιγομελές σύνολο των πελατών αυτού του
διαφορετικού , πραγματικά διαφορετικού Camping.
Σουρουπώνει μαγειρεύουμε και γρήγορα βρισκόμαστε μέσα στα αντίσκηνα
μαζί με ουκ ολίγα κουνούπια για να περάσουμε τη νύχτα
Nωρίς το πρωί καφεδάκι ελαφρύ πρωινό φορτώνουμε και βγαίνουμε στην εθνική
Έχουμε μπροστά μας το στοίχημα που λέγεται σερβοκροατικά σύνορα τα οποία με μεγάλη χαρά περνάμε σε ελάχιστα λεπτά τσιμπώντας και μια Ελληνική Καλημέρα από τη συνοριακή καλλονή.
Πόσες μυθικές ουρές χιλομέτρων έχουμε δει εδώ πόσα κόλπα για να περάσουμε μπροστά από τα αυτοκίνητα έχουμε σκαρφιστεί σήμερα και ξαφνικά όλα αυτά απλά δεν υπάρχουν.
Ακολουθεί η μεγάλη ευθεία για το Zagreb με την θερμοκρασία
να σκαρφαλώνει σχεδόν στα χθεσινά νούμερα.
Πίσω μας δίχως να έχουμε επαφή μέσω τηλεφώνου έρχονται οδηγώντας όλη τη νύχτα ο Μπάμπης και ο Γιάννης. Μπαίνοντας στην Ευρωπαία πλέον Κροατία τα τηλέφωνα λειτουργούν κανονικά και συνεννοούμαστε να βρεθούμε στο πρώτο βενζινάδικο μετά τα σύνορα της Σλοβενίας ελπίζοντας πως ο καιρός εκεί θα είναι πιο δροσερός Όλοι μαζί πλέον με τη ζέστη να μην υποχωρεί ξεκινάμε το ψάξιμο για χώρο κατασκηνώσης κοντά στο Graz. Τα παιδιά συμπληρώνουν εκεί 1200 km και πάνω από 12 h στη μοτοσικλέτα , ήρθε η ώρα για ξεκούραση.
Είμαστε τέρμα ανοργάνωτοι από επιλογή ,
κάτι έχω δει εγώ κάπου πάνω από την πόλη κάπου στο msg τους το είχα γράψει
δεν το βρίσκω για βάλε πάλι την αναζήτηση και....
Ο πλοηγός αναλαμβάνει να εντοπίσει το μικρό χωριουδάκι με την απίθανη φάρμα του Γιούνγκερ
Η οποία μας υποδέχθηκε με την θέα του λυτρωτικού μπλε νερού της πισίνας.
(κοντινές φωτό πιο μετά που χάσαμε 2-3 κιλά από το ζόρι).
Στήνουμε δροσιζομαστε πανηγυρίζουμε, ξεκινάμε με τις κερασμένες μπύρες του οικοδεσπότη
συνεχίζουμε με σειρά από δικά μας εδέσματα σε έναν κήπο όλο δικό μας σε μια αυστριακή πλαγιά
με το μάτι να χορταίνει πράσινο και την βροχούλα να μας τριγυρίζει δίχως να πλησιάζει.
Το απόγευμα κρύβει την πιο ωραία έκπληξη που είναι η υποδοχή
του κοπαδιού των ελαφιών που εκτρέφονται από τον οικοδεσπότη μας.
Δύο κοπάδια διαφορετικά αρσενικά και θηλυκά χωριστά για να μη μαλώνουν
... είναι κι αυτά όπως οι άνθρωποι μας είπε
Οι φωτογραφίες θα δείξουν κάτι λίγα από αυτά που αισθανθήκαμε
ερχόμενοι σε επαφή με ένα τέτοιο τόσο ιδιαίτερο πλάσμα.
(θα βάλω από τα θηλυκά που είχα και το μεγαλύτερο σουξέ.... προφανώς λόγω μεζέδων)
Ωρα να αποσυρθούμε τα χέρια δε βαστάνε ούτε το τηλέφωνο σταθερό!
(και πως να κρατήσεις σταθερό ένα κινητό τηλέφωνο θα μου πεις)
Η επόμενη μέρα είναι πλέον αμιγώς ευρωπαΐκή
και να‘μαι μέσα στη δροσιά να ετοιμάζω πρωινό στην πολύ περιποιημένη κουζίνα του Γιούνγκερ,
Αυτός είναι καφές!
Το ίιδιότυπο αυτό Camping πέρα από το χώρο με τις σκηνές και την πισίνα
τα πεντακάθαρα κουζινάκι και μπάνια
έχει δύο πολύ παλιά κτίρια με χαρακτηριστική αυστριακή αρχιτεκτονική
η ταμπελίτσα στο ένα αναφέρει πως έχει χτιστεί κάπου στο 1600.
Γενιές μετά ίδιο απαράλλακτο και συντηρημένο κοσμεί την αυστριακή ύπαιθρο, ούτε σκέψη για ανακαίνιση εκσυγχρονισμό κτίσιμο περισσότερων μέτρων με σκοπό την εκμετάλλευση όπως βλέπουμε στη δική μας χώρα η αξία του είναι η ταυτότητα του η ιστορία του είναι η αξία του.
Χαιρετιόμαστε εγκάρδια με τον οικοδεσπότη
και ξεκινούμε την ανάβαση προς τα βόρεια μέσω των αυτοκινητοδρόμων.
Είναι γνωστό πως ο νορβηγικός στόχος απαιτεί προσήλωση ,
πολλές ώρες στο τιμόνι και σε σχετικά αδιάφορο οδηγικά περιβάλλον.
Η κάθοδος μέχρι τον αυτοκινητόδρομο γίνεται μέσα στην ομίχλη
και περνάει από ένα μικρό χωριό που είδαμε και χθες,
Είναι αξίωμα πως δρόμος που δεν τον έχει το gps και δεν έχει φορτηγά ...αγαπιέται!
Όσο βρισκόμαστε στις παρυφές των Άλπεων τα τούνελ διαδέχονται το ένα το άλλο με πολλή προσοχή στα όρια και με το νου μας στην ανελέητη και συνεχή αστυνόμευση μέσω καμερών χαρακτηριστικό της Αυστρίας άλλωστε φτάνουμε στα σύνορα με τη Γερμανία όπου μετά από ένα τυπικό οπτικό έλεγχο ξεχυνόμαστε στους δίχως όρια ταχύτητας δρόμους.
Όχι ότι αυτό σημαίνει κάτι για τη μέση όρια μας ταχύτητα
μιας και η υπερβολική κίνηση ενεργοποιεί συνέχεια το κλασσικό όριο των 130 ,
φτάνουμε με υπομονή στον κόμβο μετά το Passau όπου πλέον aνηφορίζουμε για το Βερολίνο!
"Στο βενζινάδικο"
Η αγέλαστη θεία αρνείται να μου απαντήσει στα αγγλικά τι αντιπροσωπεύουν
τα 0.25 ευρώ που έχουν επιβαρύνει το 3ευρο που μόλις αποφάσισα να δώσω για ένα κόκκινο ταύρο.
Τελικά είναι τέλος εξυπηρέτησης που μου το είχε φορέσει και στη βενζίνη.
Το τέλος μας έτσι θα έρθει της λέω στα Ελληνικά.
Πάλι δε γέλασε.
Είπα να το συνεχίσω ρωτώντας πόσα ταγιέρ σαν της καγκελάριου
έχει καταφέρει να πάρει στην καριέρα της εδώ στη μέση του πουθενά
αλλά βγήκα έξω να δω κάτι πιο ενδιαφέρον από τη ζωή με βηματοδότη σε σχήμα ΑΤΜ.
Θέλουμε να σταματήσουμε όσο πιο βόρεια μπορούμε σήμερα ,
για να πάρουμε μία ιδέα από το ηλιοβασίλεμα αργά.
Μια ιδέα από τα νέα χρώματα που θα μας συνοδεύσουν
στην περίπου 10 ήμερη περιήγηση μας στην Σκανδιναβία.
Μεγάλος αντίπαλος το κυκλοφοριακό τα έργα και το GPS.
Που στέλνει εμάς νότια της γερμανικής πρωτεύουσας και το Μάρκο βόρεια αυτής
το αποτέλεσμα είναι εμείς να τερματίσουμε εξαιτίας μιας πολύ δυνατής καταιγίδας
κάπου έξω από το Αννόβερο και ο Μάρκος σε ένα άλλο camping
κάποιες δεκάδες χιλιόμετρα βορειότερα.
Αφού μας κάνει θεατρική υποδοχή ένας θεότρελος
και πολύ χαρούμενος που γλύτωσε ερχόμενος εδώ Ιρακινός
περνάμε την φάση με δροσιά μπροστά σε μια όμορφη λιμνούλα
Βολτάροντας με ένα παγωτό - επιβράβευση για το μεγάλο μπράτσο που βγάλαμε
και μας έφερε σε απόσταση αναπνοής από την Δανία.
Στιγμές αναζήτησης του Camp λίγο νωρίτερα.
Στήσαμε και βάλαμε και τις μηχανές στη σειρά
για μια ''αντβέτζουρ'' φωτό με κείμενο τύπου ''400 χλμ χώμα κάναμε σήμερα'' και τέτοια
Σάββατο
Ημέρα τρίτη στο δρόμο.
Μια νύχτα στο Αννόβερο.
Ήδη φαίνεται ότι ο εξοπλισμός έχει επιλεχθεί ορθά.
Η νεοσύστατη ομάδα θα συμβουλέψει σχετικά !
Και αυτό που φαίνεται εύκολο και γρήγορο μας βγαίνει από τη μύτη. Είναι Σάββατο και η έξοδος από κάθε πόλη προς κάθε κατεύθυνση δυσκολεύει πολύ την κίνηση μόνο για την παράκαμψη του Αμβούργου χρειαστήκαμε σχεδόν 2 h κι αυτό γιατί στη Γερμανία η διήθηση των δικύκλων στα αυτοκίνητα απαγορεύεται και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η λέξη για τον Γερμανό.
Με λίγες κόρνες λίγα μπινελίκια και λίγο δε βαριέσαι από εμάς Ρισκάρουμε και ολίγον να μας έρθει κανένα βαρύ πρόστιμο και καταφέρνουμε να βρεθούμε στην είσοδο της Δανίας. Η ζέστη έχει δώσει εδώ και ώρα την θέση της στον άστατο καιρό. Η Δανία μας υποδέχεται με μία τεράστιας Δυνάμεις νεροποντή από αυτές που στην Ελλάδα 10 λεπτά μόνο που εδώ κρατήσεων και τις τρεις ολόκληρες ώρες που μας πήρε για να φτάσουμε στο λιμάνι του Histhals,
Ούτε σκέψη να βγεί η φωτογραφική από τη φύλαξη μια γρήγορη
στο τελευταίο πρατήριο/στάση την ώρα που κόπασε η επίθεση του νερού.
Η μάχη με το νερό έδειξε τις ατέλειες που έχει ο εξοπλισμός μας κάποιοι έχουμε στολές για πολλά χρόνια στην πλάτη με συνέπεια η αδιαβροχοποίηση τους να μην αντέξει.
Έχουμε βγάλει άκρη με τα εισιτήρια και περνάμε πάνω από 1 h στο terminal
στεγνώνοντας τα πάντα στο πιστολάκι στο στεγνωτήρα χεριών!
Επιτέλους μπαρκάρουμε και πλέον μας χωρίζουν μόνο τρεισήμισι ώρες πλεύσης από το φετινό μας στόχο. Να πατήσουμε τις ρόδες μας σε νορβηγικό έδαφος και να περιηγηθούμε σε αυτή την μαγική χώρα για περίπου 10 μέρες. Όλο αυτό το σκηνικό εκτυλίσσεται κάτω από δυνατή βροχή η ώρα είναι περασμένες εννιά το βράδυ που βράδυ δε βλέπεις όπως δε βλέπεις ότι αυτό θα συνεχιστεί για τις επόμενες σημαδιακές 12 ώρες.
Προσέλευση προσωπικού θυμήθηκα την αγγελία με το Golf του φαροφύλακα.
Αναμονή για την είσοδο στο καράβι υπό βροχή,
οι πρώτες νορβηγικές πινακίδες μας ξεσηκώνουν.
''Ιστορίες της νύχτας''
Αποβιβαζόμαστε στο νορβηγικό λιμάνι με ψιλόβροχο περασμένες 12
και μην έχοντας κλείσει τίποτα σχετικό με διανυκτέρευση!
Για περίπου 1 ώρα προσπαθούμε να πετύχουμε την είσοδο σε camping
ή το κλείσιμο κάποιες καλύβας σε ένα από αυτά δίχως αποτέλεσμα μιας και όλοι έχουν αποσυρθεί...
Είναι η στιγμή που κάποιος πρέπει να δώσει γραμμή
που πρέπει να προτείνει και να αποφασίσει μαζί την πορεία της παρέας.
Ο Μάρκος εδώ και ώρα λέει να κινηθούμε προς το πουθενά ψάχνοντας για ένα μέρος όπου θα στήσουμε πρόχειρα τις σκηνές οι υπόλοιποι κάνουμε πως δεν τον ακούμε μιας και η βροχή δε λέει να υποχωρήσει ..
στο τέλος πρώτος συμφωνώ λέγοντας του ''ξεκίνα μπροστά''
σε 3 ώρες ξημερώνει και το πολύ πολύ να τη βγάλουμε σε καμιά στάση λεωφορείου.
Έτσι σε λίγο τέσσερις μοτοσυκλέτες αφήνουν την πόλη πίσω τους
και χάνονται στο σκοτάδι στο δρόμο για το Evje.
Ουκ ολίγες φορές έχω βρεθεί σε παρόμοια αδιέξοδα
αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο απροστάτευτος και τόσο εκτεθειμένος όσο αυτό το βράδυ.
Έχω κάποια ασθενή μνήμη από το ταξιδιωτικό των Σούρδων στη Νορβηγία
που μιλάει για ένα χώρο στάθμευσης σε αυτόν το δρόμο προς την πόλη Evje
με ευκολίες και που μπορεί να υποδεχτεί τα αντίσκηνα.
Με πολύ αργό ρυθμό και από στροφή σε στροφή εύχομαι να φανεί μπροστά μου και έτσι έγινε.
Στήσιμο μέσα στη βροχή -φορώντας το κράνος- ένα σχετικό χαβαλέ μεταξύ μας για το χάλι μας και γρήγορο τυλιγμένοι στον υπνόσακο και με την βροχή να μας νανουρίζει ευχόμαστε αύριο να ξημερώσει κάτι άλλο..
''Στιγμές adv νύχτας''
δλδ έξοδος από το αντίσκηνο για τουαλέτα,
βραδυνή ενδυμασία σώβρακο και μπότες μηχανής
δίπλα μου μια νταλίκα από τη Λετονία, έχει βάλει μπρος ώστε να δουλέψει το ψυγείο για τα ευπαθή που μεταφέρει , ο οδηγός με κοιτάει απορημένος χαιρετάω ανταποδίδει και του φωνάζω..
η διαφορά μας είναι ότι εσύ πληρώνεσαι κι εγώ πληρώνω
γνέφει καταφατικά ανακούφιση επιστροφή στο σκηνάκι .
Κυριακή
Το πρωί τα πράγματα είναι πάντα διαφορετικά
δηλαδή στην περίπτωση μας εκτός του ότι ακούμε τη βροχή τη βλέπουμε κιόλας.
Μαζεύουμε φορώντας πάλι τα κράνη
(μη χαλάσει το μαλλί κι ο αρραβώνας)
πακετάρουμε όπως να 'ναι το σπιτικό
και ξεκινάμε αυτό για το οποίο έχουμε έρθει...
Βόλτες με τα μηχανάκια στη Νορβηγία!!
Για να καταφέρουμε να στεγνώσουμε την πραμάτεια
κλείνουμε διανυκτέρευση σε ένα αγροτόσπιτο στα 300 περίπου χλμ από εδώ και φύγαμε!
Ο δρόμος που θα μας πάει στον αγαπημένο φιδίσιο 13 είναι ο 42,
χωρίς κίνηση αστυνόμευση και με το φιόρδ δίπλα του.
Προσπαθεί να μας χαμογελάσει....για να δούμε
Φτάνοντας στον πολυσύχναστο Ε 39 όπου μείναμε για λίγο μου κάνει εντύπωση πως τα σύγχρονα αυτοκινούμενα δεν είναι πλέον κινητά εμπόδια μιας κι έχουν δυνατούς κινητήρες.
Από καραβάκι σε καραβάκι με θέα στο επιβλητικό βράχο του Prekestolen
με τη βροχή να μας έχει αφήσει επιτέλους.... ρολάρουμε χαμογελαστοί.
Πάμε να μπούμε , όχι λέει ο μάστορας αυτό πάει απέναντι στο νησάκι , θα έρθει άλλο.
Κι έφυγε με δύο αμάξια ...
Τσάμπα ρεύμα σκέφτομαι καμία ευαισθησία για τον μπλανήτη
το χωριό της Γκρέτα κάπου εδώ κοντά δεν είναι ?
Τελευταίο καραβάκι για σήμερα κι όπως ανοίγει ο καταπέλτης
παίρνουμε εκκίνηση μαζί με καμιά δεκαριά γερμανούς με κάτι παλιατζούρες
......και εννοείται ότι τους δώσαμε όλους κυάλι πέντε μηχανάκια ή δύο κολόνες τελοσπάντων
(πιάνοντας με 1η αλλαγή σε 2η ΜΕ shifter ,,,,,σχεδόν τα 68 , με όριο τα 60)
Απάνωτ'ς Γιάννη
Ασε το φανάρι και κοίτα καλέ πίσω .....χιόνια !!
Πριν τον ξενώνα μας κοντά στη Sauda
Που να ήξερα ότι σταματώντας πάνω σε αυτή τη γέφυρα που βλέπουμε στο βάθος και κοιτώντας κάτω
θα ζήλευα θα έσκαγα θα τσίριζα ένα τεράστιο
ΤΙ ΜΑΓΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ΄ΡΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΡΝΤΑΣΙ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ
Ναι.....έχω ενθουσιαστεί με το μικρό σπιτάκι με την τεράστια θέα
δε σταματώ να το μοιράζομαι μέσω των social και να το σχολιάζω σε κάθε μας στάση για ανάπαυλα.
Φτάνουμε στην αγροικία ενός πολύ απολαυστικού Νορβηγού οικοδεσπότη
που πρέπει να χάρηκε πολύ που βρήκε άνθρωπο να μιλήσει.
Αφού μάθαμε για τον Τραμπ και για το ότι θα δούμε τον τελικό του Euro
σε μεγάλη οθόνη αλλά στα Νορβηγικά
φύγαμε για μέσα όπου έκαιγε το τζάκι όσο ο ήλιος την ίδια ώρα στη Λάρισα.
Κουζινικά κλπ και ώρα για το δείπνο των νικητών οδοιπόρων του Βορρά
(εδώ το βάφτισα την 15η ημέρα και προσπάθεια συνάμα να το γράψω πριν τα ξεχάσω όλα)
Δευτέρα
Βγαίνω στο μπαλκόνι αφήνω πίσω μου τη θαλπωρή του τζακιού
η δροσιά είναι παραπάνω από απολαυστική
και ο ουρανός δείχνει ότι επιτέλους θα απολαύσουμε την βόλτα όπως ακριβώς της αξίζει.
Ηλιόλουστη!
Πακετάρουμε τα πράγματα που έχουν ήδη στεγνώσει
και καβαλάμε για τη Sauda όπου θα εφοδιαστούμε σε καύσιμο.
Η αυτονομία των μοτοσικλετών έχει ανέβει σε πρωτόγνωρο επίπεδο,,
σύμμαχος σε αυτή την αλλαγή τα πολύ χαμηλά και αυστηρά κλειδωμένα όρια ταχύτητας
μαζί με την εκπληκτική ποιότητα των καυσίμων στη χώρα. \
Ο βενζινάς είναι δικός μας άνθρωπος μας εκμυστηρεύεται ότι οδηγεί κι αυτός μία GS
και συνάμα ότι είναι συνομήλικος του Μάρκου! (69.3 βαράτε προσοχές)
Μόλις του λέμε ότι έχουμε σκοπό να ανέβουμε τον 520 χαμογελάει σχολιάζοντας
...ωραία βόλτα ωραίες στροφές ησυχία !
Ο Μάρκος σωστά θυμάται ότι έχουμε ξανά οδηγήσει το δρόμο αυτό
με τεράστιους όγκους χιονιού στην βόλτα μας εδώ πάνω το 2015.
Η χάραξη είναι φιδίσια το μεγάλο μυστικό των διαδρομών αυτών στη Νορβηγία είναι η ησυχία και η γαλήνη. Το δέος που σε κάνει να νιώσεις η επαφή με ένα κομμάτι της φύσης που δεν έχει δεχθεί ανθρώπινη παρέμβαση , ποτέ.
Σαν ζωγραφιά είναι!
'Eνα τμήμα του δρόμου με παράλληλους σωλήνες
( ήθελα να ΄ξερα τι θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες)
σε ικανό μήκος τόσο ώστε να μην μπορούν τα συμπαθή ορεινά τετράποδα να τον περάσουν.
Και μένοντας στον τόπο τους να είναι ξεκούραστα ώστε να πετάγονται
όποτε τους καπνίσει μπροστά στο Γιάννη -συγκεκριμένα- και να τον τρομάζουν
Στον κεντρικό για την Odda , όλες οι φυλές και οι πτυχές της αυτοκίνησης είναι εδώ!
Την ώρα που ο μοναχικός δρόμος συναντάει τον πολυσύχναστο
θα μας περάσει από τους καταρράκτες Latefoss
Μετά την Odda
θα συνεχίσει δίπλα στο Fjord μέχρι να γυρίσει βόρεια και να μπει μέσα στο Voss
Κόμβος μέσα στο τούνελ , ύμνος στην καλαισθησία και την ευρηματικότητα
Στο Voss έχουμε μικρές αλλαγές στο πρόγραμμα που στηνόταν ούτω ή άλλως ανα μισή ώρα.
μετά από μια μίνι σύσκεψη και με τη θετική ενέργεια του Γιάννη να καλύπτει τα πάντα όλα
θα στρίψουμε δυτικά ώστε να φτάσουμε στο Bergen να ''λαδώσουμε αλυσίδα'' στο ένα 1300.
(Αυτό που ακούμε αχνά και μόνο με σβηστό το μοτέρ
κάνει σαν αλάδωτη αλυσίδα και δε το θέλουμε για παρέα σε τέτοια βολτάρα)
Απόγευμα στην πόλη λοιπόν
Στο κεντρικότερο σημείο του λιμανιού οι μοτοσυκλετιστές απολαμβάνουν κάθε απόγευμα δωρεάν πασαρέλα με αυτές τις 3 γιαπωνέζικες να κλέβουν την παράσταση.
Εκεί βολευτήκαμε κι εμείς και μας βγήκε άνετα η βόλτα με τα πόδια.
Την ψαραγορά τη θυμάμαι από το 2008.
Την επόμενη φορά θα έρθουμε πιο πεινασμένοι και χαλλλαροί ....σαν αναβάτες Suzuki.
Νιαμ νιαμ
Τρίτη
Η μέρα αυτή είναι πολύ σημαντική για μένα μιας
και από τις οχτώ το πρωί βρίσκομαι στο εντυπωσιακό υποκατάστημα της BΜW
Με σκοπό να ελέγξω το διαφορετικό ήχο που ακούω από την μετάδοση της μοτοσυκλέτας.
Ένα απίθανο παλικάρι και καλός μηχανικός αναλαμβάνει μέσα σε 1 h να με καθησυχάσει
ελέγχοντας τον άξονα και λιπαίνοντας τους σταυρούς και τις ενώσεις του
κάτι το οποίο δεν έκανε ποτέ κανείς κατά την παραγωγή της μοτοσυκλέτας
πριν από μόλις δυόμιση μήνες
Σύντομα θα μας ευχηθεί καλό δρόμο χωρίς να δεχτεί αμοιβή ούτε μέσω της εγγύησης.
Θέλω να μείνω στην ασφάλεια και στην ηρεμία
που μου εξασφάλισε σε κάθε λεπτό αυτή η φοβερή παρέα.
Θέλω να μείνω στο ότι ταξιδεύαμε όλοι μαζί για πρώτη φορά
και ήταν σα να γνωριζόμαστε και να συνεννοούμαστε με τα μάτια χρόνια.
Ανηφορίζουμε και βάζουμε μία τελίτσα-προορισμό στο χαρτη το Molde.
Που θα είναι το ορμητήριο μας για την αυριανή επίσκεψη
στο πλέον χαρακτηριστικό κομμάτι του atlantic road.
Πάμε Νίνο!!
Παράλληλα κυνηγάμε και τους στόχους του ταξιδιού,
όπως το μερακλίδικο γεύμα στους ξύλινους πάγκους που βρίσκεις σε ωραία σημεία
(κανένα κοτόπουλο ψητό θα βρούμε?)
Built Your Dream
Το fortune cookie που έγινε μάρκα αυτοκινήτου
Mια μικρή παράκαμψη αρκεί για να δεις το πραγματικό πρόσωπο της χώρας.
Προκοπή μέχρι το τελευταίο εκατοστό δρόμου και πλαγιάς.
Το Molde ....δεν το βλέπω να το δούμε σήμερα.
Ο καιρός αρχικά δείχνει ασταθής ενώ το τοπίο ερημώνει και τα χωριά είναι σχεδόν άδεια.
Το γκάζι ανοίγει δειλά , οι κλίσεις ανεβαίνουν για λίγο.
Περίπου 80 km πριν το στόχο , μας προλαβαίνει μία πολύ δυνατή καταιγίδα
Και μάλιστα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν έχουμε εξασφαλίσει
ακόμα που θα στήσουμε τα σκηνάκια μας.
Πηγαίνουμε από παράκαμψη σε παράκαμψη οι χώροι κατασκήνωσης είναι γεμάτοι
και το σταυρόλεξο μετά από την καταιγίδα που δυναμώνει δείχνει για πολύ δυνατούς λύτες.
Ο Μάρκος έχει βολευτεί πριν αρχίσει το πανηγύρι
σε ένα πλάτωμα με αυτοκινούμενα εμείς ψάχνουμε κάτι σε καλυβάκι
Και λίγο πριν αποδεχτούμε το μάταιο της υπόθεσης διαμονή σε κατάλυμα
και βολευτούμε στο σκέπαστρο του τοπικού βενζινάδικου
προβάλλει ως από μηχανής θεός μία παράγκα σκεπαστή
φτιαγμένη για ημερήσιο πικνίκ ή ίσως και για διανυκτέρευση μεγάλης ανάγκης.
Ζούμε την εφαρμογή της παλιάς λαμιώτικης παροιμίας,
Τα ζαβά τα πελαργούδια τα φτιάνει ο Θεός φωλιά
Το μένος της καταιγίδας είναι πρωτόγνωρο με το ζόρι φέρνουμε
ή μάλλον παρατάμε τις μοτοσυκλέτες έξω από το καλυβάκι.
Μετά θυμηθήκαμε πως είμαστε αντβέτζουρ
και τα βάλαμε στη σειρά όπως ο κύριος Μπαμπης....
Βγάζουμε τις πραμάτειες μας υπνόσακους και λοιπά
τις προμήθειες μας τα καμινέτα και τους φακούς για να φτιάξουμε ένα δείπνο
σε μια ατμόσφαιρα και να ζήσουμε μια διαφορετική βραδιά
που νομίζω πως θα μας μείνει σαν ανάμνηση βαθιά χαραγμένη στο μυαλό για πολλά χρόνια
Τετάρτη
H μέρα για καλή μας τύχη ξημερώνει ανοιξιάτκη.
Σήμερα θα φτάσουμε στο βορειότερο σημείο της φετινής μας περιήγησης , το Kristiansund.
Αρχικά περνάμε επιτέλους στο Molde με άλλο ένα ηλεκτροκίνητο καραβι και οδηγούμε το πιο γνωστό τμήμα του Atlantic Road που έχει ως σήμα κατατεθέν την ελικοειδή ψηλή γέφυρα που όλοι προσπαθούν να φωτογραφήσουν και μόνο το drone κάτι καταφέρνει..
η διαδρομή είναι λίγων χλμ και θα την κάνουμε με συννεφιά
Ανεβήκαμε κατεβήκαμε σίγουρα με τρικυμία θα έχει πιο πολύ σασπέντζα αααα...
Ψάχνω την ειδοποιό διαφορά αυτού του δρόμου....ίσως θέλει και μια χειμωνιάτικη διέλευση.
Υποθαλάσσια 6 χλμ και τα διόδια που είχε κάποτε στο τέλος της έχουν απλά κατεδαφιστεί.
Δεν χρειάζεται πλέον να πληρώσεις , το έργο αποσβέστηκε , να όπως η Εγνατία ένα πράγμα.
Το καραβάκι της επιστροφής ,
χαλαροί και άνευ εξτρα χρεώσεων αφού εκεί που ήταν στημένοι
οι μοναδικοί τροχαίοι που είδαμε σε όλη τη χώρα και μετρούσαν την ταχύτητα
ναι μεν δεν τους έβλεπε ούτε ο Τσακ Νόρις αλλά εμείς κινούμασταν εντός ορίων.
Σκύλος πρωθυπουργός
Dream team
Συντρίμ team
Μικρή παράκαμψη προς ένα αριστοκρατικό ευρύχωρο χώρο ανάπαυσης δίπλα στο δρόμο
Τα υπέροχης ποιότητας και θρεπτικής αξίας σνακ μας
είναι υπεύθυνα για την απώλεια στο ταξίδι 2-4 κιλών
τα οποία σαφώς και βρέθηκαν άμεσα με την
επιστροφή στη χώρα του ήλιου και του πιτόγυρου (με χωριάτικη)
Κατηφορίζουμε προς το διάσημο φιόρδ του Geiranger.
Αυτός είναι ο νορβηγικός καιρός
μας χαρίζει μοναδικές εικόνες , ομίχλη , ανοίγματα , γκρίζο φόντο
και τον ζούμε με μια μόνιμη προσπάθεια να φωτογραφίσουμε
αυτό που συμβαίνει τώρα αυτή τη στιγμή σε εμάς.
Αυτό που η Νορβηγία αποφάσισε να μας δείξει φέτος
και που ίσως μια άλλη χρονιά σε ένα άλλο ταξίδι ενός άλλου αναβάτη
να είναι ένα άλλο διαφορετικό πρόσωπο.
Αυτή είναι η γοητεία αυτή η τεράστια δύναμη της φύσης και του καιρού
σε αυτό το μοναδικό ανάγλυφο τόπο
που τώρα έχουμε την ευλογία να επισκεφτούμε και που έτσι μας υποδέχεται.
Το μπαλκόνι ...ευκαιρία να δούμε κανέναν άνθρωπο να παίξει λίγο το μάτι μας!
Στον οικισμό ανάμεσα σε δεκάδες τουρίστες θα εφοδιαστούμε για το δείπνο μας στη φύση.
Εκεί πάνω στην φωνακλάδικες συνεννοήσεις
θα μας πλησιάσουν δύο παιδιά από την Ελλάδα
που δουλεύουν εκεί στον τομέα του τουρισμού
Στο rafting , χαρούμενοι που άκουσαν φωνές από την πατρίδα.
Έκπληκτοι θα ακούσουμε ότι είναι σχεδόν 20 οι εργαζόμενοι από την Ελλάδα
κυρίως παιδιά στον τομέα του τουρισμού , εδώ στο μικρό λιμανάκι του Geiranger
Πέμπτη
https\\://www.google.com/maps/dir/Dalen+Gaard+Familiecamping/Grotli,+%CE%9D%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B1/Strynefjellet/Olden,+%CE%9D%CE%BF%CF%81%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%AF%CE%B1/Steinklepp/@61.087212,7.2893625,10.33z/data=!4m32!4m31!1m5!1m1!1s0x46142f5684d8897b:0xe96e27f3941b9a92!2m2!1d7.255382!2d62.0689697!1m5!1m1!1s0x461437e47f94411d:0x46d7a0a6f0687d43!2m2!1d7.6317323!2d62.0139011!1m5!1m1!1s0x461431502483b6af:0xd30e66ca779f1512!2m2!1d7.5221949!2d61.9786314!1m5!1m1!1s0x46167c67c11c9d49:0x99d38ff7cc5acce5!2m2!1d6.8065556!2d61.8350282!1m5!1m1!1s0x463e29eb5e68a317:0xd1f14b3575147c19!2m2!1d7.8210959!2d61.078752!3e0?entry=ttu
Το υπερθέαμα συνεχίζεται και με το πρωινό ξύπνημα.
Οι κορυφές γύρω μας συνεχίζουν να είναι σκεπασμένες από ένα παχύ στρώμα ομίχλης
το κρύο και η υγρασία απλά κοντράρουν τα νέα από τον καύσωνα κι ενισχύουν το χαμόγελο.
Ζηλεύω που φοράς μπλούζα μου λέει η Ειρήνη στο τηλέφωνο...κι εγώ φορούσα τρείς.
Το λέει σε άπταιστα Νορβηγικά....καταχνιά.
Αυτό το χαμόγελο που μαλακώνει τα πρόσωπα ...αυτό της ικανοποίησης .
Μαζευόμαστε στο κοινόχρηστο σαλόνι -όπου το καλοριφέρ
δεν έσβησε όλη τη νύχτα- ετοιμάζουμε καφέδες και πλούσιο πρωινό
αναμένοντας τον καιρό να χαμογελάσει και να (αν) αφήσει το δρόμο
που χάνεται μέσα στα σύννεφα να φανεί.
Έχω ιδιαίτερη ανυπομονησία γιατί με το καλημέρα θα ανεβούμε ψηλά στην αλπική λίμνη με το υπερθέαμα χιονισμένων κορυφών και λίγο πιο κάτω στον ορεινό οικισμό Grottli θα στρίψουμε σε ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της χώρας, το χωματόδρομο των ονείρων κάθε φυσιολάτρη μοτοσυκλετιστή.
Με ψιλόβροχο αλλά χωρίς ομίχλη φτάνουμε στο οροπέδιο.
Θερμοκρασία 12 βαθμοί (καλοκαίριασε)
Η οδηγία ΦΟΦ ( Φορέστε Ότι Φέρατε ) σε πιστή εφαρμογή
Στρίβουμε δεξιά στο Grottli ,η πινακίδα γράφει δρόμος ανοικτός.
Θα τραγουδήσω....εν κινήσει.
Ω Μπάμπη blue με τα μπλε GS να ψάχνουμε για μπλε ουρανό
με τα δάχτυλα του αριστερού μου του χεριού επίσης μπλε
προσπαθώ βρε να φιλμάρω βιντεάκι αντβετζουρε.
Κάνε βρε στην άκρη σε όλες μέσα θέλεις να είσαι!
Και που πας με λάστιχα δρόμου σε χώμα τόσο μακριά ?
....μυαλό ντιπ που λέμε και στα Σέρρας.
Η φωτό είναι αφιερωμένη στους 3 Αφρικάνους του 2015 ,
όταν στήναμε τις διαδρομές για το ομολογουμένως ωραίο ταξίδι τους
αυτή απορρίφθηκε από την ασφαλιστική των μηχανών τους
,,,,,,,,,,,,,ως επικίνδυνη
(μισό κάνω στην άκρη να περάσουν κάτι Βέλγοι με vfr κι επανέρχομαι)
Αντιλαμβάνεσαι τη χαρά μικρού παιδιού που κατακλύζει τον δραπέτη από τη Μεσόγειο αναβάτη
Κι ας λέω για το κρύο το μονοψήφιο μη δίνετε δεκάρα.
ότι λιώνει κατεβαίνει...νόμος.
Ηλεκτροκίνηση παντού.
Ασυναίσθητα θυμήθηκα την αγέλαστη της δεύτερης μέρας στην Autobahn ..
Κατηφορίζουμε νοτιοδυτικά
Εξω από το Olden
η παλιά παρκίδα στο θρυλική διανυκτέρευση με το σκίουρο
που μας έκλεψε το ψητό κοτόπουλο 9 χρόνια πριν και τώρα έγινε ελικοδρόμιο
Ουπς......
Βρισκόμαστε στα παγωμένα tunnel που διασχίζουν την ενδοχώρα ακατάπαυστα
σήμερα είναι η μέρα που μάθαμε που χρειάζονται τόσοι σωλήνες..(εσωτερικό αστείο)
Μα φυσικά για να φτιαχτούν και να υποστηριχθούν τα πολλές εκατοντάδες χλμ τούνελ της χωρας!
Είναι ένα από τα ελάχιστα ανοίγματα του δρόμου χωρίς σήραγγα...
(Δείτε στο παραπάνω κείμενο με πόσους τρόπους μπορείς να γράψεις για μια τρύπα)
με προορισμό ένα χωριουδάκι κοντά στο μεγαλύτερο από αυτά.
Κατηφορίζουμε για το σημερινό camp με στάση στο Laerdal για ανεφοδιασμό.
Το βρίσκουμε λίγα χλμ πιο κάτω στημένο και πάλι στη βάση ενός καταρράκτη
με ένα ποταμάκι
να μας νανουρίζει αγκαλιά με το αερόθερμο.
Οι στιγμές στεγνώματος κατά την άφιξη μαρτυρούν πολλά
για την προηγούμενη χειμωνιάτικη διανυκτέρευση.
Κάτω στην πατρίδα οι νύχτες περνάνε κάτω από το ντουζ....μην γκρινιάξει κανείς σας έφαγα!
Παρασκευή
Το ξύπνημα στο camp είναι εύκολο σήμερα,
τα σκηνάκια είναι πακεταρισμένα στεγνά έτοιμα για νέες περιπέτειες
και εμείς ξεκούραστοι στο ίδιο μήκος κύματος.
ο δρόμος που διαλέγουμε να μας πάει στο Laerdal
έχει σήμανση με καφέ ταμπέλες που γράφουν
Hstorical route.
Στη διαδρομή συναντούμε την παλιά εκκλησία-αξιοθέατο και κύρια υπεύθυνη για την ταμπέλα.
Η ανάβαση ξεκίνησε
η σχέση νερού πέτρας και βαρύτητας στα καλύτερα της πίσω μου
ο δρόμος ξεκινά να διασχίζει ένα οροπέδιο η διαύγεια της ατμόσφαιρας είναι το κάτι άλλο
βρισκόμαστε ψηλά στις πάνω άκρες των άκρων του πλανήτη.
Κι εμείς όπως και οι λιγοστοί επισκέπτες στεκόμαστε ακίνητοι ,
προσπαθούμε να γίνουμε ένα ακόμα κι αν αυτό θα κρατήσει λίγα λεπτά της ώρας.
Μοτοσυκλετιστικός Παράδεισος όπως είπε και ο παλιός μου φίλος
ο Πάνης στο διαδικτυακό του σχόλιο
On the Road
Κωδικός F 243
Αποκρυπτογραφώντας τη σήμανση των νορβηγικών δρόμων
ένας παράδεισος για λίγους εκλεκτούς απλώνεται κάτω από τις ρόδες της μοτοσυκλέτας σου,
φρόντισε να είσαι εσύ αυτός που θα την οδηγήσει εκεί.
Κορυφή ...όλα.
Ξεκινάμε την κατάβαση.
Πάνω από το Aurlandswagen υπάρχει μια ξύλινη εξέδρα που είναι από μόνη της αξιοθέατο.
Η θέα από εκεί στο fjord κόβει την ανάσα
Πως να μεταφέρεις σε μια οθόνη επίπεδη αυτό το ανάγλυφο?
Ο συνωστισμός βοήθησε στο να βρεθεί ένας άνθρωπος να μας βγάλει μια αναμνηστική
χωρίς αυτή να περιέχει τεντωμένα χέρια σφίξιμο
και μισόκλειστα μάτια που ψάχνουν να δουν στις οθονίτσες... τα σημάδια του χρόνου επάνω μας.
Εν τω μεταξύ πίσω μας στους δέκα πόντους....
!!!!
Περνάμε τον πολύβουο οικισμό και ξεκινάμε τον μαγικό 50.
Στα πρώτα 30 χλμ ζούμε τα θαύματα της μηχανικής το ένα πίσω από το άλλο.
Μυστηριώδη στενά και σκοτεινά τούνελ μήκους πολλών χλμ το καθε ένα
που άλλοτε κόβουν στη μέση
κι άλλοτε σκαρφαλώνουν μέσα στο βουνό,
ήθελε και λίγη βροχούλα τώρα να δέσει το γλυκό!
Ώσπου βγαίνουμε επάνω ψηλά στις δροσιές και τις λίμνες με φόντο τα χιόνια
κι ακόμα έναν έρημο κυριολεκτικά δρόμο κάτω από τις ρόδες μας.
Νομίζω πως είναι ώρα να ψήσουμε και να απολαύσουμε ένα καφεδάκι πολλών αστέρων!
κι αμέσως μετά η ώρα του παιδιού
Πρώτη φορά που τα πρόβατα επέλεξαν να κλείσουν το δρόμο σε άλλον εκτός του Γιάννη!!
ο δρόμος μπροστά μας με λίγες ευθείες άδειος κι αφύλαχτος,
νομίζω πέρασα τα 100 για ένα νανοδευτερόλεπτο
δεν το κρύβω , ο 50 είναι το αγαπημένο μου μυστικό.
Είμαστε ώρα στον κεντρικό για το Όσλο και όλοι οδηγούν σαν να ψάχνουν να παρκάρουν.
Το απoτέλεσμα εκτός από χασμουρητά φέρνει και φοβερή οικονομία στα καύσιμα
Το όργανο δείχνει συνολική αυτονομία 510 χλμ και να φανταστείς πως το ντεπόζιτο χωράει 19 λίτρα.
Βρίσκουμε επαρχιακό που πάει σε χιονοδρομικό με λίμνες και γρήγορα μπροστά μας ένα από τα camp
που είναι στα μέτρα μας ,απλά σπιτάκια , ανθρώπινη χρέωση και ευκολίες για μπάνιο και μαγείρεμα.
Πιάσε ένα (το 1) πάνω από την όχθη.
Τα παιδιά φεύγουν για λίγα ψώνια στο παρακάτω χωριό.
Κάθομαι στο μπαλκονάκι και κοιτάζω κάτω.Κάτι μου θυμίζει,
εύκολο στη Νορβηγία με τους 1342 καταρράκτες και τις 679 λίμνες.
Και μου έρχεται αυτό το ντεζαβού που λένε και ξαφνικά πιάνω το τηλέφωνο φωνάζοντας
έχει γούστο ρε φίλε να μην είναι απλο ντεζαβού αυτό που σκέφτηκα.
Μπαίνω στο blog του περίεργου (εγώ είμαι αυτός)
πάω στα ταξίδια του 2008 και ψάχνω την πρώτη νύχτα στη Νορβηγία με το Χριστινάκι μωρό.
Βλέπω τη φωτό και σχεδόν κουτρουβαλάω κάτω να βρω σημάδι...
Και βλέπω τα καλώδια στο βάθος αριστερά και μένω έκπληκτος .
16 χρόνια μετά η κούραση ο χάρτης η μοίρα ή απλά ο Μπάμπης με έβαλαν στη χρονομηχανή
και βρέθηκα στο ίδιο σημείο που στήσαμε για πρώτη φορά τότε
την καινούρια οικογενειακή πλέον σκηνή!!
2024
2008
Τα κλασσικά δείπνο των πρωταθλητών
βόλτα τριγύρω και ύπνο γιατί αύριο έχει dolce vita ( κούνια που σε κούναγε)
.....και κάτι ψιλά γράμματα που δεν τα πήραμε χαμπάρι.
Σάββατο
Λίμνη - Όσλο
Φτάσαμεεεεεε....
Αν είχαμε μπει στην πόλη από άλλη είσοδο πιο ζωντανή
στην οποία θα φαινόταν η πληθυσμιακή παρακμή της θα είχαμε γλυτώσει την περιπέτεια....
Θα θέλαμε να παραγγείλουμε , βγείτε και ξαναμπείτε συνοδεία σερβιτόρας μας λένε!
Καλά της λέω πάνε μέχρι τη γωνία να δεις αν ερχόμαστε.
Ε ναι ρε συ Χαλκιδική έγιναν κι αυτοί!
Μη γελάσεις αλλά από όλη την πόλη κράτησα αυτήν την έξοδο στον ήλιο.
Δύο άνθρωποι μία στιγμή
Η βόλτα στις αποβάθρες είχε απ'όλα.
Και κυρίως κάθε γωνιά πιασμένη από λουόμενους..μέσα στην πόλη!
όπως θα έλεγε και ο Πέτας....συνάδελφος.
Λες να με παίρνει...
Να το φουλάρω έστω και μία φορά?
Κάτσε να διαλέξω το χρώμα
Ισως εδω θα είμαι πιό άνετος
Τελικά φάγαμε καθιστοί άσχετα αν φύγαμε σούζα μετά την πληρωμή
Θα κρατηθώ και δε θα σχολιάσω.Τα σημεία των καιρών που θα τα ζήσουμε
λίγο πιο πάνω στο ξενοδοχείο με τον πιο επίπονο τρόπο.
city kids.
Κι αυτό γιατί φτάνοντας στα μηχανάκια μας ήρθε ψυχρολουσία καλή.
Το να κλέβεις τα πράγματα ενός ταξιδιώτη είναι τόσο μα τόσο ανήθικο και γαιδουριά....
Το να αντιμετωπίζεις τον παθόντα όπως η αγέλαστη στη reception ακόμα χειρότερο....
Η διακοσμητική αστυνομία μας έστειλε αντίγραφο
της δήλωσης κλοπής των σάκκων μας ενημερώνοντας πως η υπόθεση
δε χρήζει περαιτέρω περί του ποινικού διερεύνησης....
ωραία μου Σκανδιναβία που έχεις μπλέξει?
Επίλογος στο Αστυνομικό Μέγαρο του Όσλο.
.Κατηγορία αναβατών πιστή στην συγκεκριμένη
ζμπ*&%αμ αντιμετώπιση των πραγμάτων σε όλο το 15μερο
...αφήνουμε τον Ολαφ να γράφει τα καθέκαστα πίσω μας και βγαίνουμε μια σέλφι 3000 ευρώ...
Εκπληκτος ανακάλυψα ένα μήνα μετά στα αρχεία του κινητού
ότι έχω την πηγή του κακού σε φωτογραφία.
Έλα μαν.....Μηχανάκια μπαίνουν μέσα
Κυριακή
Oslo - Sussel
Στους άνετους Σουηδικούς δρόμους το μόνο σημαντικό που συμβαίνει
είναι η συνάντηση με τους μερακλήδες της αναπαλαίωσης των αμερικάνικων του 60...
Έτσι φτάνουμε στο πέρασμα στη Δανία στο ύψος του Helsingor
Κι από εκεί ευτυχώς στεγνοί και γρήγορα στο δεύτερο πορθμείο που ενώνει Δανία με Γερμανία.
To ξενοδοχειάκι που βρήκαμε στη μέση του πουθενά είχε τα καλύτερα στρώματα
ή απλά εγώ ήμουν αρκετά πτώμα πλέον...
Δευτέρα
Sussel - Zeliv
Πολύ πλούσιο πρωινό και αδιάβροχο ευγενική προσφορά του Γιάννη
πάνω από το μοναδικό καλοκαιρινό μου παντελόνι γιατί ω τι έκπληξις...βρέχει.
Το σοκ στη Γερμανία από τα απρόβλεπτα τεραστίων διαστάσεων μποτιλιαρίσματα συνεχίζεται
θάλασσα από νταλίκες σε κάθε είσοδο και έξοδο πόλης....μα τι θα τους κάνουμε τόσους σωλήνες?
Στάση για διαδικτυακή ενημέρωση των συντρόχων που είναι στο δρόμο
Tip περί καυσίμων,
αφου τη φάγαμε μια φορά στο ανέβασμα φροντίζαμε να φουλάρουμε εκτός autobahn
γιατί η βενζίνη σε αυτές είναι πενήντα λεπτά το λίτρο ακριβότερη
Στο Zeliv της Τσεχίας 800 περίπου χλμ πιο κάτω
Η νύχτα ήρθε ξανά μετά από πολλές φωτεινές Σκανδιναβικές ημέρες ,
υπάρχει ένας λόγος που θέλω να ξεχάσω το άσημο παραμυθένιο
και χαμένο στα τσέχικα δάση Zeliv
αλλά και πολλοί για να το θυμάμαι για πάντα.
Αυτούς θα κρατήσω!
Τρίτη Zeliv-Thessaloniki
Αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο ήταν συγχρόνως και η λύτρωση μου.
O ήχος στη μετάδοση (που τελικά τον έχουν και τα 4 13αρια της παρέας μας)
συμμαχεί με την κούραση , με τρομάζει (τζάμπα) και δεν το χαίρομαι.
Συνάμα ζούμε το επιτυχές , τέλος πλέον του περιηγητικού τμήματος της βόλτας
και αυτό ήταν αρκετό για να με βάλει στην πρίζα να γυρίσω
όσο πιο κοντά στην έδρα μου όσο πιο σύντομα γίνεται.
Αφήνω Γιάννη και Μπάμπη να κοιμηθούν σαν άνθρωποι
και ξεκινώ στις 5.20 το πρωί με 15 βαθμούς και τα τσέχικα δάση χαμένα στην ομίχλη δίπλα μου.
Βγαίνω στην Εθνική,
βενζίνη νερό βινιέτα κόκκινος ταύρος ένα hot dog και 4 εμφιαλωμένα σε 4 διαφορετικές χώρες.
Κι έτσι 1450 χλμ προστέθηκαν στο οδόμετρο μέσα σε ένα συνεχές 16ωρο μαραθώνιο
όπου οι σκέψεις και η προσήλωση έγιναν ένα με την άσφαλτο
μέχρι τη στιγμή που μπήκα στην αυλή μας.
....Αφού το έπλυνα μπαίνοντας στην πόλη!!
Η φωτογραφική κράτησε λίγα πλάνα ,απόγευμα πλέον στις ευθείες της Σερβίας.
Μπουρίνι στο βάθος σταματώ στα διόδια ετοιμάζομαι από αδιάβροχα
και με 35 βαθμούς περνάω απ'ο μέσα του λίγο πριν τον περιφερειακό του Βελιγραδίου.
Λίγα χλμ πιο κάτω ββγαίνω από την άλλη με τους 26 βαθμούς και το μουσκίδι
να με έχουν ξυπονήσει σαν καλός καφές...πάμε παρακάτω
250 χλμ μετά,
η ταμπέλα που δίνει φτερά,έμειναν άλλα 400 χλμ μέχρι το σπίτι
κι όπως είπα στην κοπέλα στο βενζινάδικο...
αααν αντέξει η μηχανή θα αντέξω κι εγώ!
Είναι κρίμα που δεν έχω πλάνο από τα τσέχικα δάση που χαμένα
μέσα στην ομίχλη και τη δροσιά 16 ώρες πριν χαράματα μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι....
Είναι κι άλλες πολλές άλλωστε που προσπαθούν να σχηματιστούν
μέσα από τα κείμενα,ελπίζω κάτι να κατάφερα.
Νερό κι έφυγες μαν....
Εδώ μπροστά στο πληκτρολόγιο πηγαινοέρχομαι από μέρα σε μέρα
συμπληρώνω φωτογραφίες και κείμενα προσπαθώ να μην ξεχάσω
αστείες στιγμές και πανικού αντίστοιχες ,
την ευτυχία της Παρέας το Νίνο που αγαπάει όλον τον πλανήτη Γη
τον ακούραστο Μάρκο (υπόκλιση) τον φφφανταστικό Γιάννη τον γελαστό Μπαμπίνο
...τις ασφαλτάρες και τις μηχανάρες που το έκαναν 8000 χλμ μπράτσο να μοιάζει με κομμάτι κέικ
την είσοδο στα Βαλκάνια και το σοκ της αταξίας και της απαξίωσης τους από αυτούς που τα ζουν...
Τι ευλογία να το ζήσω αυτό συμπληρώνοντας σχεδόν 6 δεκαετίες ζωής
με τις 4 από αυτές γεμάτες μηχανάκια..
ΌΧΙ καλό χειμώνα ,
πέρα από τον καιρό ο χειμώνας είναι ψυχολογική κατάσταση που την αποφεύγω.
Και του χρόνου με υγεία λοιπόν.... όπως είπε και ο γείτονας στη θάλασσα προχθές.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο