Μετά τα Πασχαλινά γλέντια και τις χαρές ξεκινώ τρίτη πλέον μέρα
για τη γιορτή της Πρωτομαγιάς με μοτοσυκλέτες.
Η πορεία νωρίς το πρωι στούς άδειους δρόμους της ορεινής Χαλκιδικής έχει μια ομορφιά ιδιαίτερη.
Είναι αυτός ο Μάιος υπεύθυνος που θα έπρεπε κάθε του μέρα να είμαστε επάνω στις μοτοσυκλέτες και αυτό πάλι δε θα μας έφτανε.
Χρώματα κι αρώματα όπου και να κοιτάξεις.
Είναι μέρες που περιμένω τα λιβάδια να ξεπεταχτούν γεμίζοντας τον τόπο χρώματα.
Να λοιπόν δύο ωραία και μάλιστα ανήμερα της γιορτής των λουλουδιών.
Το Bonjour βρίσκεται στην Απολλωνία ,πάνω στον παλιό δρόμο
που ενώνει Θεσσαλονίκη με την Ασπροβάλτα και τα ανατολικά παράλια του νομού.
Αν τον έχετε επιλέξει για βόλτα ή για να γλυτώσετε τα πανάκριβα πλέον διόδια της Εγνατίας
να κόβετε ταχύτητα στα χωριά όπου το όριο είναι πλέον στα 30 χ.α.ω.
και μάλιστα αστυνομεύεται συχνά,
Μια κρέμα με έναν καφέ είναι ότι πρέπει!
Γιώργος και Στέλιος είναι Άγγλοι στο ραντεβού τους ,
φτάνουμε στη Δράμα όπου συναντούμε το Μάνο
κι όλοι μαζί ξεκινάμε την απολαυστική οδηγικά ανάβαση για Λιβαδερό Σιδηρόνερο και Δάσος Ελατιάς.
Ο Μάνος θέλει να ψάξει κάτι μυστικά της πορείας του νερού έξω από τη Σκαλωτή και συνοδεύουμε.
Η βλάστηση οργιάζει και μπαίνοντας πλέον στο δάσος της Ελατιάς συνεχίζει συνοδεία δροσιάς
Τα άλογα είναι εδώ ελεύθερα το ίδιο συμβαίνει και στους κινητήρες των μηχανών εδώ και ώρα!
Το Δασικό χωριό,εικόνα εγκατάλειψης και προσπερνάμε
για να μη μολυνθούν οι αναμνήσεις από αυτό το υπέροχο μέρος.
Διασταύρωση για Στραβόρεμα ή για Νευροκόπι , πάμε ευθεία.
Αφήνουμε προσωρινά το δρόμο για Θερμιά και Παρανέστι και πάμε στη θέση Στραβόρεμα όπου τρέχει και διαμορφώνει το τοπίο γύρω του το ομώνυμο και ανέμελα στραβό ποταμάκι!
Έργα του δασαρχείου πάγκοι και γεφυράκια προσπαθούν να την παλέψουν που λέει κι ο Μάνος με τους τεράστιους και βαρείς χειμώνες που είχε κάποτε τουλάχιστον αυτή η άκρη της Ελλάδας
Ναι είναι μυρμηγκοφωλιά... μια κοινωνία αλλοιώτικη
Κι ενώ μας περίμενε επιστροφή από τα γνωστά εκμεταλλευόμαστε το ολιγάριθμο της παρέας
και αποφασίζουμε να ακολοθήσουμε το Μάνο και να συνεχίσουμε χωμάτινα μέχρι τα Θερμιά
Πιο πράσινο πεθαίνεις έλεγε μια ψυχή , που χάθηκαν μέσα στα μπετά όλοι αυτοί......
Ο δρόμος είναι σε αρκετά καλή κατάσταση χωρίς λάσπες
και με ελάχιστα σημεία να θέλουν λίγη παραπάνω προσοχή.
Για το πράσινο και κυρίως για το ατέλειωτο οξυγόνο...
θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα
αλλά πρέπει να πάτε κι από κοντά
Υπάρχουν βόλτες και βόλτες,σαν αυτήν όμως καμμιά
35 χλμ στην αγκαλιά του τεράστιου δάσους
χιλιόμετρα συνολικής καθολικής επαφής με τη φύση χωρίς σήμα στους κινητούς μπελάδες
χωρίς ήχους και εικόνες πόλης
χωρίς ανθρώπινη παρουσία πέρα από των φίλων που ρολάρουν παρέα
Το αποτέλεσμα!
Ναι και η περιπέτεια με τη μορφή υλοτόμων που μας κλείνουν το δρόμο
μάλλον τύχη το λες μιας και κερδίσαμε άλλα δέκα λεπτά στο φυσικό μας περιβάλλον.
Μπαίνουμε στα Θερμιά.
Το λεωφορείο στην είσοδο του οικισμού είναι στη θέση του,ολίγον ξεβαμμένο αλλά εκεί.
Υποδοχή από μια χαρούμενη ψυχή!
Κατηφορίζουμε ασφάλτινα για το Παρανέστι.
Ο δρόμος παρατημένος έχει αρχίσει να έχει θεματάκια,
κρίμα κι ήταν από τις καλές σφιχτές ασφάλτινες κάποτε.
Τεχνητή λίμνη φράγματος Θησαυρού,έργο που είναι πραγματικός θησαυρός.
Φτάνουμε στο Παρανέστι όπου με μια γενναία για την ώρα κίνηση προσπερνάμε τον Μποζιδη
και τα διώροφα μπιφτέκια του ώστε να φτάσουμε σούρουπο στη Θεσσαλονίκη.
Οι ώρες βλέπεις εκεί πάνω που δεν έχει και ρολόγια πέρασαν σαν το νεράκι
και πιάσαμε με επιτυχία το ....νόημα του Μάη!
Πίσω για λίγο στα σίδερα και υπομονή μέχρι το επόμενο ΣΚ
See ya!!
ps 1
Ο τοπικός χάρτης που ανοίγει την όρεξη!
p.s.2
O Νικήτας μας χαιρέτησε στη Δράμα μέσα από το αυτοκίνητο.
Εύχομαι γρήγορα ξανά με ένα GS σύντροχε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο