Άδεια Παρασκευή και Δευτέρα τρία μηχανάκια δύο διαβατήρια και μία ταυτότητα.
Η σχεδίαση ξεκίνησε και αφού έκανε το γύρο των Βαλκανίων μέσω Βιέννης και ολίγης Σλοβενίας
έφτασε στο Bansko όπου και με τη βοήθεια της δροσιάς θα αποφασίζαμε το δρομολόγιο.
Η αναχώρηση έμελλε να είναι -και- επεισοδιακή.
Το θερμόμετρο πέρα από τις προβλέψεις παραμένει σταθερά στους38 °C ....την έκανες για να σωθείς!
Πορεία με υπομονή μέχρι τις Σέρρες όπου βλέπουμε το -γενικώς απίστευτο- 41
και με την σχετική δυσφορία που αυτό προκαλεί ανηφορίζουμε
προς την Βροντού σε αναζήτηση δροσιάς..
ο βενζινάς μπαίνοντας στο Gotche Delcev δεξιά
μας έβαλε μια 100αρα που έκανε τα μηχανάκια ,,,100 χρονών,
έφτασα να κατεβάζω δύο ταχύτητες για να προσπεράσω.
Τι περιμένεις από μαγαζί που έχει το υγρό τζαμιών
σε πεντόλιτρο από ηλιέλαιο θα μΕ πεις
και θα έχεις δίκιο.
Φτάνουμε κουρασμένοι στο Βansko ,
ο κόσμος είναι ελάχιστος και η διαδικασία για την ανεύρεση καταλύματος κρατάει λίγα λεπτά
Όταν έχεις προϋπολογισμό για ένα βαλκανικό πενταήμερο τα πράγματα είναι απλά,
απαλλαγμένοι από το άθλιο κόστος των καυσίμων που αντιμετωπίζουμε σε κάθε βόλτα εντός Ελλάδος
κάνουμε την υπέρβαση και επιλέγουμε το υπέροχο Hotel Saint George.
Βραδινές μπυρίτσες και φαγητό στο αίθριο με τη δροσιά να κάνει αισθητή την παρουσία της
Ώρα αναχώρησης. Έχουμε συμφωνήσει χαλαρά στις οκτώμισι να οδηγούμε
με σκοπό να αποφεύγουμε τις μεσημεριανές ζέστες.
Το τηρούμε στο περίπου και σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο δρόμο για τη Σόφια.
Αφήνουμε την πόλη με ένα πολλά υποσχόμενο 32αρι κι ανηφορίζουμε
Στάση στην κορυφή του περάσματος που οδηγεί στη Montana.
Είναι σαν το δικό μας Βίτσι με απολαυστική δροσιά
να μας υποδέχεται στο βόρειο γεμάτο με οξιές τμήμα του
Τα ψητά αν και πρωί έχουν μπει στη φωτιά ,
τσιγαράκι μερακλίδικο καφές και σνακ για εμάς.
Και ξανά στα χαμηλά...
Είναι φανερό ότι η μάχη με τη ζέστη θα μας συνοδεύσει σε όλο το ταξίδι. Ότι κι αν βλέπουμε στις προβλέψεις για τις πόλεις που θα περάσουμε δεν ισχύει και η πραγματικότητα βρίσκεται πέντε βαθμούς επάνω Δεν μπορείς να τα βάλεις με την τύχη σου
Μετά την Montana και την ισχυρή δόση δροσιάς που πήραμε στο πάσο
χανόμαστε ψάχνοντας στα δρομάκια που θα μας βγάλουν στην περιοχή του κάστρου Belogradchik
Η ''αμπαντίλα'' εκ του αγγλικού abandoned,
η αίσθηση της εγκατάλειψης και της παράδοσης στην μοίρα τους.
Διάσπαρτα χωριουδάκια σε μια ημιορεινή περιοχή
πολλές φτώχειες..μπορεί και εφτά!
οι φάτσες στα καφενεία με μια μπύρα στο χέρι η απορημένη κορασίδα
που πετάχτηκε από την καμουφλαρισμένη αυλή να δει ''τα μηχανάκια''
η αυλή του εστιατορίου με την ξεθωριασμένη πολύχρωμη τσουλήθρα,
αν είχα όλα αυτά τα στιγμιότυπα σε εικόνα θα ήμουν...φωτογράφος.
Πλησιάζοντας στο κάστρο οι πρώτοι χαρακτηριστικοί
γεωμορφικοί σχηματισμοί κάνουν την εμφάνισή τους
Ώρα για λίγες φωτογραφίες
Διασχίζουμε το χωριό, έχει εικόνες εγκατάλειψης αλλά και προκοπής μαζί.
Στην κορυφή του λόφου τελειώνουμε με τα διαδικαστικά
εισιτήριο και πληρωμή ενός συμβολικού ποσού για το πάρκινγκ
Και περνάμε την Πύλη.
Πέρα από το σχήμα του λόφου και την τοποθεσία που επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής με μια ματιά τίποτε άλλο πέρα από αυτήν δε θυμίζει κάστρο. Μοιάζει περισσότερο με φυσικό φρούριο
Η ζέστη είναι έντονη , παρ' όλα αυτά δεν κάνουμε πίσω και φτάνουμε μέχρι το ψηλότερο σημείο
Θα μπούμε στη Ρουμανία από τη γέφυρα του Vidin 135 νταλίκες στην ουρά
κι εμείς ανάμεσα σε άλλες τόσες που έχουν μπλοκάρει
από τη Ρουμάνικη πλευρά το στενό κεντρικό δρόμο του Calafate
Σκηνικό κωμωδίας και δράματος μαζί
Ένας ημίγυμνος νταλικιέρης έχει αφήσει το αμάξι στη μέση και τραβάει βίντεο τα μηχανάκια ένας Αυστριακός με τζιες τριβάλιτσο προσπαθεί να διασχίσει το χάος χωρίς διήθηση γιατί απαγορεύεται (όπου να ναι θα φτάνει τώρα) δυο παλιά στρητάδικα ντόπιοι το παλεύουν κι αυτοί κι ο Μπάμπης περνάει τις πλαινές βαλίτσες vario στον πόντο ανοίγοντας το δρόμο για τις βαρετές ευθείες πριν την πανέμορφη Craiova
Περνάμε την όμορφη Craiova ...
Την οποία αφήνουμε διακριτικά δεξιά μας γιατί τελικά στις παρυφές της δεν είναι και τόσο όμορφη
και ξαναγκαζώνουμε προς τον πρώτο στόχο
Το φουλάρισμα είναι μια απόλαυση.
Καμία σχέση με τις τιμές που υπάρχουν στην Ελλάδα και σε κάποιες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
To χάσιμο στο δευτερεύοντα επαρχιακό σήμαινε πίεση χρόνου
και μια χαμένη ευκαιρία για την οδική φωτογραφία της χρονιάς.
Τη στιγμή που προσπερνούμε δύο κάρα με νεαρούς τσιγγάνους
και που το πρώτο έχει κατά μήκος της αριστερής πλευράς της κουκούλας
όλη τη μπουγάδα απλωμένη σε δύο σειρές απλώστρα πιάνοντας το ένα τρίτο της απέναντι λωρίδας
..................... θα πρέπει να τη φανταστείτε.
Γιατί αυτό το χάζι είναι ένας σοβαρός λόγος
για να χάνεσαι με τις ώρες οδηγώντας στα Βαλκάνια.
Πρόποδες Καρπαθίων λοιπόν και η πρώτη ταμπέλα για την Transalpina είναι γεγονός.,
Ενώ οι πρώτες σκέψεις μας οδηγούν στην Ranca για διανυκτέρευση στις δροσιές
επιλέγουμε να σταματήσουμε και να κάνουμε μία έρευνα για καταλύματα στο Novaci
Σκέφτομαι πως το χωριό ψηλά το σημάδεψε 7 χρόνια πριν
με την κουτοπονηριά του ένας όψιμος ξενοδόχος
που σύγκρινε το μαχαλά τους με τις Κυκλάδες και ζητούσε
τα διπλά από ότι είχαμε συμφωνήσει αποβραδίς...
Μένουμε Novaci?
Ρωτώντας πας στην πόλη ,
βρέθηκε ξενώνας ρουμανικής μεν αισθητικής αλλά και αντίστοιχης χρέωσης.
Η ιδιοκτήτρια ευγενική και σπίρτο ,με το που της δείχνουμε το μπούκιν μας λέει κλείσε το
τηλέφωνο και δίνουμε τα χέρια στα 36 ευρώ για ένα απλό αλλά πεντακάθαρο τρίκλινο , well done!
Εδώ μια άλλη γιαγιά με τα παπούτσια του εγγονού μπασκετμπολίστα και το δρεπάνι
μας εξηγεί νωρίτερα προς τα που έχουν δωμάτια.
Δε μου λέτε ..πότε θα φάμε??
Αισθητική επιπέδου kitchen bar , μουσική κάτι παρόμοιο, τίμιες μερίδες και χρεώσεις και επιτέλους γεύσεις , κάτι που στη Ρουμανία έπασχε τα πρώτα χρόνια.
Περαστικός και προσπαθεί να πάει σπίτι του.
Η εμφανής αστάθεια εξελίχθηκε σε πτώση βγήκα και τον μάζεψα και με την ευκαιρία έκατσα να χαζεύω τα φορτηγά που κατεβάζαν ατέλειωτα ξύλα από τα υψώματα
Εις υγείαν βρε
Το πρωί του Σαββάτου.
Το ξύπνημα στη βάση της Τransalpina μας βρίσκει ανυπόμονους και κεφάτους. Ο ξενώνας είναι κλασικός ρουμανικός υπερβολή στο κιτς τα πάντα όλα πολύ καθαρά
Ξεκινάμε με μια καλημέρα στα Ελληνικά από το διπλανό ηλικιωμένο ζευγάρι ντόπιων.
Ηξερα να ανταποδώσω και βγήκαν τα χαμόγελα τα ωραία που βάζουν χρώμα στα ταξίδια.
Επιτέλους ξεκινάει η ανταμοιβή μας.
Είναι σχετικά νωρίς το κρύο αισθητό και οι πρώτες εικόνες μας ανταμείβουν
ομίχλη που κινείται σαν πέπλο κρύβει και φανερώνει τα βουνά
με το θερμόμετρο στο 13 ,πάρτε βαθιές αναπνοές.
Η ζωή στα Βουνά τα σημάδια της στο βλέμμα και στο πρόσωπο.
Δε θυμάμαι να έχω καλύτερη φωτογραφία από αυτήν στη φετινή μου συλλογή.
Οι άνθρωποι της ρουμανικής υπαίθρου είναι και πάλι εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα
από την πρώτη μας γνωριμία με τη χώρα 11 χρόνια πριν
Δρόμος με σχήμα το σήμα της sw motech!!
Στη στάνη του Στέφανου σερβίρεται παραδοσιακή σούπα αλλά όχι καφές..
Θέλει και μετρητά σε ντόπιο νόμισμα και ούτε που έχουμε ασχοληθεί με το θέμα
Θα μείνει χρωστούμενο για την επόμενη
τα γαιδουράκια τα θυμάμαι και δέκα χρόνια πριν το ίδιο κεφάτα και φιλικά
Φτάνοντας στο κλασσικό τρίστρατο προτείνω στα παιδιά να πάμε μέχρι την άκρη τησ λίμνης που βείσκεται στο δρόμο για τη Voineassa.
Είχε κάποτε ωραία θέα η οποία ανακαλύπτουμε φτάνοντας ότι χάθηκε γιατί μεγάλωσαν τα δένδρα!
Βολευόμαστε με τις παλιές πινακίδες του χωματόδρομου που αν επιμείνεις θα σε παει στο φράγμα κοντά στη βόρεια άκρη του δρόμου
Αλλά εμείς θελουμε να χορτάσουμε άσφαλτο μαύρη με κλίσεις και δροσιες.
Γυρνώντας θα βρούμε ένα άνοιγμα για μια αναμνηστική !
Το σύνολο από παραπήγματα όλο και μεγαλώνει
και νέοι ξενώνες έχουν φυτρώσει σε πολλές γωνιές του δάσους.
Οι δε ομάδες που τα κατάφεραν να φτάσουν εδώ ζώντας το απόλυτο ...adventrure
το πανηγυρίζουν.. χαλώντας την ταμπέλα
Κατεβαίνουμε , βόρεια.
What a lovely day for bikers!
από εδώ και κάτω για πολλή ώρα έχει μια ασφαλτάρα και μια χάραξη ...μέλι
Με την κατάλληλη και πολύ χρωματιστή παράκαμψη μέσω της Poiana Sibiu
θα περάσουμε έξω από το Sibiu όπου δυστυχώς δε θα σταματήσουμε ούτε για έναν καφέ
Θα κινηθούμε για λίγο επαρχιακά μέχρι να βρεθούμε στη βόρεια είσοδο του Transfagarasan
όπου θα μας υποδεχθούν οι γνωστές αρκούδες.
Το πράγμα έχει ξεφύγει κι αγγίζει τα όρια της κακοποίησης των ζώων.
έχουν εθιστεί στην επαφή με τον άνθρωπο που περιχαρής και κουτός όπως πάντα χαίρεται που τις προμηθεύει με τόνους κρουασάν και σνακ για να εξασφαλίσει μια φωτογραφία..
Με ένα μπερδεμένο πρώην? άγριο ζώο που δεν μπορεί να το πει αλλά εκείνη τη στιγμή ταλαιπωρείται.
Το passo δε λέει και πολλά οδηγικά
είναι παραμορφωμένο από τις ατελείωτες διελεύσεις αυτοκινήτων
αλλά δεν παύει να προσφέρει χάζι στις κορυφές
κι ευκαιρία για κουβέντα με όλες τις ράτσες μηχανόβιων
πιάσαμε τις δροσιές
πίσω μου γίνεται αυτό που παλιά λέγαμε της Πόπης.
τα μηχανάκια τα βολέψαμε σε αυτοσχέδιο parking ακόμα και η Πόπη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά ευρισκόμενη σε απόγνωση και το πρόσωπο της ημέρας είναι ένας έντρομος Νορβηγός με ένα θηριώδες Χ6 που βλέπει και δεν πιστεύει το μπά-χα-λο.
..λογικά τώρα που τα γράφω έχει βρει θέση κάπου στο Prekestolen
Φεύγουμεεεεε!!!
Η ουρά έχει φτάσει στα μισά του μεγάλου τούνελ όπου παιδάκια που κοιτούν απορημένα
από τα ανοικτά πίσω παράθυρα αναπνέουν όλο τον κατάλογο με απαγορευμένα αέρια του Δημόκριτου
Πάει κι αυτό σκέφτομαι....αναπτύχθηκε.
Πιο κάτω , ώρα για καμιά πόζα
Εδω δίπλα μας την έχουν πέσει κάτι ωραίοι με camper , μακριά από το τουνελ παιδιά!
Στάση στα 1200 μέτρα υψόμετρο, συμφωνία για τα σκηνάκια .....μπύρα!!
και φωτιά βρε?
και σιγά σιγά προσθέτουμε και ξύλα και ρούχα.
Ανέλπιστη παρένθεση στη θερμοκρασιακή ταλαιπωρία!
βόλτα τριγύρω ανάσες χάζι στους κατασκηνωτές που σουρουπώνοντας γέμισαν το πλάτωμα.
Κατηφορίζουμε χωρίς βιασύνες ,ορδές αυτοκινήτων και μοτοσυκλετων ανεβαίνουν προς το όνειρο
(της διάσχισης του τούνελ?)
Το πρόγραμμα έχει σνακ στο δρόμο και το καλοκαιράκι αυτό σημαίνει συνοδεία τοματούλας.
Προμηθευόμαστε ντόπιες σε τιμή half greek και με την ευχή του πλανόδιου
να μην μας πατήσει κανένας παλαβός ντόπιος
πάμε να χορτάσουμε ζέστη στα παραδουνάβια πεδινά.
Ενώ είμαστε στην Εθνική για το Russe μένοντας εν ζωή με ισοτονικά
ψάχνω με το Μπάμπη τρόπο να γλυτώσουμε κανένα άχρηστο καυτό χιλιόμετρο.
Κάπου στο βάθος 140 χλμ δεξιά μας είναι κάτι σαν πόλη που έχει λέει πορθμείο.
Το γουγλ επιβεβαιώνει ότι υπάρχει με ένα δρομολόγιο αραιό και το επιχειρούμε
Κι ο τίτλος του άρθρου κλειδώνει εδώ στο τέλος της ευθείας με τα καλαμπόκια
και τα έρημα αναβράζοντα χωριά
Στην ισχνή σκιά που μας ανακουφίζει από το γεμάτο 37αρι
την ώρα που μιλάω με τα κορίτσια στην Ελλάδα.
-Είμαστε σε μια πόλη που δεν ξέρω καν το όνομα της.
-Δε μου λες , αυτό δεν υπάρχει , μήπως έχεις πέσει κι είσαι σε κανένα νοσοκομείο?
-Οχι ρε συ απαντώ κάτσε ,Μπάμπη πως τη λένε αυτή την υπερπαραγωγή βρε?
Turgu Macurele μου σφυρίζει.
Τουρκου νατουρέλε δλδ φυσικός Τούρκος ή κάτι τέτοιο της λέω, κι έχει μια φτώχειαααα...
Κι εκεί ο νονός Μπάμπης ακούγεται από το βάθος,
όχι μία......εφτά φτώχειες έχει εδώ πέρα !
Περιμένουμε παίρνοντας κουράγιο από τον Ντάνιελ που ξεκίνησε με το ποδήλατο από την Πολωνία
με τελικό στόχο να φτάσει κάποτε στο...Βιετνάμ
Δουλειά?
Φυσικά παραιτήθηκε και εργάζεται στο δρόμο και ναι καλά κατάλαβες , είναι προγραμματιστής.
Δηλαδή προγραμματίζει πως όλοι οι υπόλοιποι θα ζούμε προγραμματισμένα
με πλήθος εφαρμογών που θα μας διευκολύνουν στη ζωή
δλδ για την ακρίβεια θα μας κάνουν να ξεχνιόμαστε
από την αγριάδα της προγραμματισμένης ζωής
της κουμπωμένης σε κάποιον αστικό κύκλο.
Το οποίο επάγγελμα μας το είπε στα Ελληνικά
μιας και έβγαλε κι ένα εξάμηνο κάποτε κάπου στην Κρήτη!
Περιμένοντας τον τελώνη ...να φάει το μεσημεριανό του.
Την ώρα που το ''πλοίο'' έρχεται για δεύτερη φορά.
Την πρώτη το χάσαμε γιατί μας έπιασε πάνω στο μεσημεριανό!
Ξέρω πάνω από δέκα καβαλάρηδες περιπέτειας που θα δυσκολευτούν
να βάλουν σε αυτό το καράβι το μηχανάκι τους.
Λύσαμε και πλέουμε με την ευχή να μην χαλάσει και μας βγάλουν κάπου στο Russe
ακυρώνοντας το σχέδιο να γλυτώσουμε κάποια χλμ.
Αριστερά μας το Σικάγο του Δούναβη
μη γελάς εδώ θα είμαστε (στα μνήματα) όταν ξανα-έρθει η ανάπτυξη
τι έγινε ρε γκαζιάρηδες .....ζέστα?
Βγαίνουμε από το καράβι και ένας απίστευτος γραφικός γκάνγκστερ που παριστάνει τον τελωνειακό έλεγχου της εισόδου στην Βουλγαρία μας ζητά τέλη τελωνείου 1 € ανά μοτοσικλέτα!
Πάρτα να μη στα χρωστάω που λένε και αφήνοντας αριστερά μας το Evlogievo
(που έχεις μπλέξει ρε φίλε)
κατηφορίζουμε σιγά-σιγά προς την βόρεια Απόληξη του Troyan pass
(αλλιώς το λένε αλλά δε βαριέσαι)
Υπνος στα ψηλά ,επιβάλλεται!
Για όλα υπάρχει ανταμοιβή !
ηλιοβασιλέματα , γεμάτα αναμνήσεις
πρωινό αραλίκι τύπου διακοπών στην κουνιστή πολυθρόνα με θέα το Troyan
Φτάνοντας επάνω στο μνημείο με δροσερό αεράκι κι αγνάντι να είναι σταθερές αξίες.
Η κακή έκπληξη είναι πως η εξέδρα επάνω είναι γεμάτη ακαθαρσίες
από τα ελεύθερα άλογα της περιοχής.
Χωματόδρομος που χάνεται στο βάθος ανατολικά ,
κάποια στιγμή πρέπει να ξανα - αφήσουμε την άσφαλτο.
Από τα απέναντι βουνά μετά τον κάμπο της Φιλιππούπολης θα βρούμε δροσερή δίοδο προς την Ελλάδα ,επιλέγουμε τον παραλίμνιο δρόμο-πιστάκι που οδηγεί στο Devin.
Kαφές και παγωτό έκπληξη σε πολύ ωραίο χώρο.
με θέα
Σε αυτό το παγκοσμίως άγνωστο πρατήριο έξω από το Devin βάλαμε διαστημικής ποιότητας 95αρα
''Πήγαινε μέσα να βγάλεις φωτογραφία'' μου σφύριξε ο Σταύρος.
Πέρα από το cult πέρα από κάθε φαντασία
ο τρόπος που μαθαίνεις την ώρα σε αυτό το βενζινάδικο είναι ένα ταξίδι από μόνος του
Φαράγγι Jagodina
κανείς μας δε βιάζεται να φτάσει στη Σαλονίκη
Με την ευκαιρία ανεβαίνουμε στο ομώνυμο χωριό έτσι για να δούμε που τελειώνει η καταταλαιπωρημένη άσφαλτος.
Κάτω στην είσοδο του σπηλαίου και στο τριγύρω αισθητικό πανηγύρι
η κυρία μου φωνάζει...Nutella.
Πιθανολογώ ότι έχει την τελευταία εφαρμογή που έστησε ο Ντάνιελ και της δείχνει ότι πρόσφατα πλήρωσα με το τηλέφωνο την αγορά δύο βάζων με το μαγικό σνακ
..........Μας παρακολουθούν και ξέρουν τα πάντα!
Φωτό εν κινήσει ,πρέπει να πάρουμε ύψος γιατί ζεσταίνει η μέρα ενοχλητικά
Με 28 βαθμούς δροσιά! σταματούμε για ένα χαλαρό σε ρυθμό κολατσιό,
ο Μπάμπης θα φέρει ντοματούλα και αναψυκτικά από το διπλανό χωριό
τα ψαράκια σε κουτάκια θα συνοδέψουν κι όλα αυτά σε μια από τις δεκάδες κατασκευές- κιόσκια με βρύση που αγαπούν να κατασκευάζουν σε κάθε γωνιά των βουνών τους οι γείτονες Βούλγαροι
Λίγο πριν κατηφορίσουμε στον ωκεανό της ζέστης σταματάμε
σε ένα πλάτωμα απέναντι από την Ορεινή Σερρών.
Από εδώ και κάτω ξέρουμε ότι πρέπει να φτάσουμε '' με μια γκαζιά '' σε κλιματιζόμενο χώρο
Ήταν ωραία η άλλη μία βαλκανική γύρα.
ήταν για άλλη μια φορά υπενθύμιση του πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε δίπλα στη θάλασσα
δίπλα σε τοπία με ατελείωτες εναλλαγές κι ανάγλυφο.
Κάτω από το γαλάζιο του ουρανού και δίπλα σε αυτό της θάλασσας.
Το 140 ρουμάνικα χιλιόμετρα με τις 7 φτώχειες προορισμό ήταν το μάθημα ευγνωμοσύνης
στο οποίο όλοι οφείλουμε να αριστεύουμε.
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο