To τριήμερο αυτό εκδρομικό μας
είχε ως προορισμό την ευρύτερη περιοχή της Πίνδου.
Προηγήθηκαν πολλές αναζητήσεις προτάσεις και αντιπροτάσεις μιας και είναι δύσκολο
να αφήσεις έναν ιδανικό και ήσυχο τόπο διακοπών
για να χαθείς στην κοσμοσυρροή του Αυγούστου ρισκάροντας
ταλαιπωρία και αδυναμία να γνωρίσεις την αληθινή πλευρά του τόπου που θα επισκεφθείς.
Στόχος μας , πέρα από το να θυμηθούμε παλιές διαδρομές τα φημισμένα πανηγύρια
και η γνωριμία από κοντά με το εναλλακτικό σκηνικό που υπάρχει στους Πάδες.
Με συνοπτικές διαδικασίες φτάνουμε στα Γρεβενά
για την πρώτη στάση ανεφοδιασμού μηχανής και αναβατών
Σήμερα είναι Δεκαπενταύγουστος και μπαίνοντας στη Σμίξη είναι φανερό πως η γιορτή αυτή έχει ιδιαίτερο χρώμα αλλά και γεύση στα Ελληνικά Βουνά.
Έκπληκτοι ως παιδιά της πόλης βλέπουμε την οικοδέσποινα να μας προσφέρει γλυκά
αλλά και ένα πιάτο με τους πρώτους πεντανόστιμους ψητούς μεζέδες της ημέρας,
έχουμε δύο εορτάζουσες μας λέει,να σας ζήσουν απαντάμε!
Κι ανηφορίζουμε προς το χιονοδρομικό της Βασιλίτσας
με τη δροσιά να επικρατεί παρέα με τα χαμόγελα ,
εδω γεμίζουμε νερό στη βρύση απέναντι από το εκκλησάκι.
Στάση στον αυχένα για βαθιές ανάσες
Κατηφορίζουμε προς το Δίστρατο κι απο εκεί πιάνουμε πλέον
το δρόμο για Κόνιτσα που περνάει από τα χωριά της λάκκας του Αώου .
Στους Πάδες επικρατεί το αδιαχώρητο ,το χωριό έχει γεμίσει με σκηνάκια και πολύχρωμες φάτσες
η χθεσινή βραδιά μας λένε τα παιδιά της παρέας ήταν μουσικά μαγική,
ας όψονται οι καταιγίδες που δεν μας άφησαν να ανέβουμε στην ώρα μας.
Στήνουμε στον προαύλιο χώρο του Αη Νικόλα και φεύγουμε όλοι μαζί
για να γλεντήσουμε στο πανηγύρι της Λάιστας
Όταν φτάνεις σε έναν τόπο και είναι όλα αυτό που λένε στα γράδα σου ,
η μουσική το σκηνικό ή διάθεση!
Γεια σου ρε Κώστα!
Τα κορίτσια σέρνουν το χορό ,έχουμε έρθει στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα
Εις υγείαν!!
Στη Λάιστα είχα έρθει με παρέα το Στέργιο τον Παναγιώτη και τη Λένα
το 1994 οδηγώντας τότε το πρώτο μου Africa.
Λογικό να μην θυμάμαι σχεδόν τίποτα αλλά η μνήμη της γιαγιάς
στο καφενείο-παντοπωλείο δε θα σβήσει ποτέ.
Ηταν η εποχή χωρίς πολλά μέσα αποτύπωσης
είχαμε άλλη προσέγγιση ως νέοι περιηγητές ο τόπος ήταν κυριολεκτικά ξεχασμένος από το Θεό
και ότι ζήσαμε υπάρχει μόνο και για όσο αντέξει, στο μυαλό.
Στην επιστροφή μια ματιά στο Ηλιοχώρι που έχει έναν ωραίο καταρράκτη και είναι καλή ιδέα να τον ανακαλύψουμε ξεκούραστοι και όχι σε φάση after ...που λένε και οι νεότεροι!
Το Βρυσοχώρι με το βρύση του στο φως του ήλιου που πάει για τη Δύση
Στάση για αναπνοές κατεβαίνοντας προς τη γέφυρα του Αώου.
Οι κορφές τριγύρω δε χορταίνονται..
Το βράδυ όλο το χωριό είναι σε φάση ανασυγκρότησης,
΄΄Στου Ανάσα τον οντά΄΄ που είναι κλειστός για το κοινό στήνεται ένα άνευ προηγουμένου γνήσιο μουσικό σκηνικό με το γιό του ιδιοκτήτη να γιορτάζει το όνομα του και τους ολιγους τυχερούς να χανόμαστε στις μουσικές και τα τσουγκρίσματα.
Πρόσωπο της βραδιάς ο Οδυσσέας -στη φωτό με το μπαγλαμαδάκι του- που στα 13 του βρίσκεται ήδη στο ταξίδι για τη δική του μουσική Ιθάκη με όσους τυχερούς τον ζούμε να ευλογάμε πραγματικά την τύχη μας.
ότι πιάσει στα χέρια του το κάνει να βγάζει μουσική ,
οι απορίες του μπορεί να ακινητοποιήσουν Ιαπωνικό τρένο
αλλά και να σε γεμίσουν αισιοδοξία για τη γενιά που έρχεται καλπάζοντας
να αλλάξει ότι μλκια έχουμε βαφτίσει και καθιερώσει εμείς ως ''εξέλιξη''
Εδώ μου αφιερώνει για άλλη μια φορά τη ''Μηλιά'' κάνοντας με άλλα είκοσι χρόνια νεότερο!
Και ξαγνικά όλα αυτά από κοντά φαίνονται διπλά ....ας πάμε για ξεκούραση!
Να και το σπίτι ,μέρα πλέον και ώρα να βγούμε καμμιά βόλτα δυτικότερα σε γνωστά λημέρια.
Στην πλατεία προς αναζήτηση καφέ,μάταια προσπάθεια τέτοια ώρα.
Πρωινό πάντως βρέθηκε,η Ελλάδα είναι ευλογημένος τόπος!
Φτανουμε στην Κόνιτσα ,τα χλμ είναι λίγα αλλά ο δρόμος πολύ ταλαιπωρημένος.
Στην πλατεία χαζεύοντας την καθημερινότητα
Ξεκινάμε για το Πωγώνι ο καιρός σύμμαχος χωρίς ήλιο και με ανεκτή θερμοκρασία.
Οι γέφυρες στο Μπουραζάνι.
Κάτω Μερόπη ,το χωριό που φιλοξένησε τα καλύτερα Ασφάλτινα το 2016.
Ρολάρουμε στη μοναδική ηρεμία των δρόμων της περιοχής,
τίποτα δε θυμίζει τη μαζική έξοδο των ημερών.
Στο γεφύρι της Κόνιτσας είναι ώρα για μια δροσερή βουτιά!
Που ως γνωστόν ανοίγει την όρεξη
Για τους παλιούς της περιοχής υπάρχει ένα όνομα ,αρκεί να έχεις πρόσβαση
σε ένα από τα λιγοστά τραπέζια του στο μπαλκόνι του
Ε ναι μια εικόνα χίλιες λέξεις..... ακόμα και η Ειρήνη το απόλαυσε δεόντως.
Επιστροφή στο χωριό,το βράδυ θα έχει πάλι.....πανηγύρι στην πλατεία !!
ίσα που προλαβαίνουμε να χωθούμε για λίγο στις δροσιές του Σμόλικα
με μια εύκολη χωμάτινη βόλτα 10 χλμ στο δρόμο προς τη Δρακόλιμνη.
Το φως της Δύσης φωτίζει τις γύρω κορυφές κι είναι σαφές
πως κι εδώ σηκώνει μια καθαρά πεζοπορική εκδρομή
όταν δεν θα είμαστε όπως τώρα για τα ....πανηγύρια!
Τα σκηνάκια και η παρέα.
Πάμε πλατεία κι άλλο ένα γνήσιο κρυστάλλινο ηπειρώτικο σκηνικό μας περιμένει.
Ένα θα σας πω...χόρεψα.
Το πρωί μαζεύουμε το σκηνάκι..... και τα κομμάτια μας.
Πάμε Δίστρατο για τον πρώτο καφέ ,
έχουμε όλη την ημέρα μπροστά μας να χωνέψουμε την τριπλή εμπειρία ζωής
Κερασμένος από το Θύμιο ιντερνετικός φίλος που είδε τη μηχανή και μας καλωσόρισε .
Τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας έχουν πολλά καλά,
φίλτρα θέλουν για να γλυτώνεις από τις κακοτοπιές
Στο δρόμο για το Περιβόλι , η μέρα θα περάσει σε μεγάλα υψόμετρα.
Άλλο ένα καφεδάκι για το hangover !!
Απόγευμα και κατηφορίζουμε.
Η τελευταία όαση δροσιάς πριν το καμίνι της ερωτικής πόλης
είναι η Ζωοδόχος Πηγή στο πέρασμα της Καστανιάς.
Στο ΑΛΤ θα απολαύσουμε την κουβέντα αλλά και τα νόστιμα εδέσματα
του κυρ Μανώλη και της χαμογελαστής συζύγου του.
Το γνήσιο σουβλάκι Καστανιάς είναι ακόμα εδώ και σας περιμένει!
Θεσσαλονίκη σχεδόν νυχτώνει με 36 βαθμούς,
αναγκαστική διανυκτέρευση και βουρ για το αρχηγείο στη ''δική μας'' Χαλκιδική
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο