Abandoned Roads 4 η ιστορία

 Κείμενο- Φωτογραφίες 

Πασχάλης Τσαλίκης - Βόρεια Παρέα

 

 

 

 

 

 Αbandoneros 4 λοιπόν!

Στο ρόλο του story teller για άλλη μια φορά και ιδιαίτερα επηρεασμένος από τα χαμόγελα και τη χαρά που πλημμύρισαν τα πρόσωπα των ανθρώπων που ταξιδεύουμε μαζί εδώ και κάμποσα χρόνια.

Το 4 είναι ουσιαστικά μια παραλλαγή του αρχικού σχεδιασμού για το 3 

....που δεν έγινε ποτέ πράξη γιατί το προλαβε ο κορονοιός.

 

(Ευτυχώς η 3η έκδοση πήγε στην υπέροχη Λευκάδα πέρυσι δίνοντας έντονο μπλε χρώμα στη σειρά)

Ένα χρωστούμενο στην άγνωστη και τόσο φημισμένη για το αμπάντο της νοτιοανατολική Αλβανία

 κι άλλο ένα σε ένα πολύ μικρό μέρος των κουκλίστικων επαρχιακών δρόμων 

που ενώνουν τα άγνωστα χωριά του Βόιου και του κάμπου των Γρεβενών. 

Παρασκευή και 36  μοτοσυκλέτες από 11 πόλεις είναι ήδη στο δρόμο για την Καστοριά

 και το υπέροχο Άλσος της Μεσοποταμίας.

Η δική μας ομάδα στους καταρράκτες της Έδεσσας ....για τον freddo του Λιάκου!

Η ποσότητα του νερού είναι φέτος το κάτι άλλο.

Ψάχνουμε και βρίσκουμε το δρόμο από το Αμύνταιο προς την Κέλλη.

Περνάει από το χωριό Πέτρες,ιδανικό όνομα για εκκίνηση τέτοιας εκδρομής!

Στα υψίπεδα της Κέλλης

Οι ταμπέλες στην Βεύη μιλάνε για το παρελθόν !

Στη Φλώρινα θα επιλέξουμε ανάβαση του Βιτσίου για τη μετάβαση μας στην Καστοριά,

Είναι ο συντομότερος αλλά και ο δυσκολότερος δρόμος ανάμεσα στις δύο πόλεις

 και είναι η πρώτη φορά που θα τον περάσω φέτος.

Στο φράγμα της Τριανταφυλλιάς ,αξίζει η μικρή παράκαμψη.

Πάνω από τη Δροσοπηγή και πριν χαθούμε για τα καλά κουμπωμένοι στις οξιές στάση στο Δροσοπόταμο και τα κιόσκια του.

Η πείνα θεραπεύεται με ένα γρήγορο σνακ ...και κουβέντα!

Πάμε  προς τα πάνω!

 

 

 

 

Ανεβαίνοτας και λίγο πριν τον αυχένα στη βρύση της Αεροπορίας.

Η θερμοκρασία είναι στους 8 βαθμούς σταθερά 10 κάτω από τα πεδινά

Το χιόνι στις άκρες μαρτυράει τι συνέβη φέτος το χειμώνα

Στο πλάτωμα μπροστά στα ραντάρ η επιτροπή υποδοχής!

Κατηφορίζουμε και μετά το μικρό χιονοδρομικό φτάνουμε στο χωριό Οξυά.

Κουβέντα με το χαμόγελο,είμαστε πολύ λίγοι πλέον αλλά βαστάμε.

Τα αγροτικά στο δρόμο φορτωμένα ήδη με τα ξύλα του επόμενου χειμώνα ,

η ζωή εδώ πάνω έχει το δικό της πρόγραμμα.

Και φτάνουμε στο φετινό μεγάλο μυστικό για τους λίγους,

το Άλσος της Μεσοποταμίας.

Που είναι ένα χωριό στην ευθεία από την Καστοριά για το Νεστόριο 

και για το οποίο πιθανόν να μη διαβάζετε ποτέ κάτι σε ένα ταξιδιωτικό με μοτοσυκλέτες.

Όλα αυτά αν δεν είχε αυτήν την προσωποποίηση της προκοπής 

που λέγεται Αλσος της Μεσοποταμίας

Πολύ πρωί Σαββάτου τα αηδόνια δεν έχουν σταματήσει όλη τη νύχτα 

ο τόπος η στιγμή το φως η μυρωδιά της υγρασίας....είναι μια μαγεία

όλες οι αμπάντο φυλές είναι μαζεμένες για μια τυπική εκκίνηση

Στάση στην πλατεία του Απόσκεπου για μια ματιά στη λίμνη από ψηλά.

Και πορεία από τον ξεχασμένο δρόμο προς την Κρυσταλλοπηγή 

 

 

 

 

όπου βρίσκεται και η πύλη εισόδου στο εντός Αλβανίας κομμάτι της σημερινής διαδρομής μας.

Στα σύνορα ανοίγει διαδρομος ειδικά για τις μηχανές και ο Κώστας της frontex 

μας γεμίζει με πολύτιμες πληροφορίες.

Ούτε καντίνα με λουκάνικο να ήταν.... τόση ουρά.

 

 

Κορυτσά

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 στον πεζόδρομο.

Είναι ημέρα παζαριού πολύβουη και πολύχρωμη.

 Τα σαμάρια του μικρού ταιριάζουν γάντι στις βάσεις βαλιτσών του μεγάλου και κουβαλούν όλα τα αναγκαία του τριημέρου δίχως να επιβαρύνουν την κατανάλωση.

 

 

Ξεκινάμε για Leskovik καια τή η εικόνα του δρόμου στα πρώτα χιλιόμετρα 

είναι απλά παραπλανητική!

 

 

Επιτέλους ξαναμπαίνουμε στο κανονικό...τον βασιλιά των αμπάντο μέχρι νεωτέρας.

 

Βολευόμαστε για έναν καφέ κάποιοι το κατάφεραν μέσα στην πόλη και ο κύριος όγκος στο πρώτο τουριστικό σύμπλεγμα από τα 5-6 που θα συναντήσουμε μέχρι να ξαναβγούμε στην Ελλάδα από το συνοριακό σταθμό της Μέρτζιανης.

Ο δρόμος αν  μπορείς βέβαια να τον ονομάσεις έτσι περνάει από πολύ φτωχά χωριά και μεγάλα τμήματα δάσους.

Τα υψόμετρα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο τα χιόνια όμως τριγύρω εξασφαλίζουν το χειμωνιάτικο feeling.

Ανθρωποι των Αλβανικών Βουνών

Θύμα της κατολίσθησης.

Αυτό το παράξενο μνημείο φρούριο χρειάζεται ψάξιμο ιστορικά.

Νίκος

Γιώργος

Με το Γιώργο έχουμε μείνει πίσω κι εγώ κυνηγάω παράξενα κλικ

Τα νερά στα ποτάμια είναι να τα πιείς στο ποτήρι.

Και να ΄μαστε στη Farma Sotira!

Προκομμένη εγκατάσταση,την είχαμε επιλέξει δύο χρόνια πριν για την κεντρική αμπάντο διανυκτέρευση τότε που μας σταμάτησε ο κορονοιός.

Κάποιοι σταμάτησαν να το γνωρίσουν απο κοντά και να τιμήσουν την ωραία του κουζίνα.

Θα επανέλθουμε δριμύτεροι,  τα σύνορα είναι δίπλα!

Λίγα χλμ πιό κάτω άλλη μια γειτονιά με ξύλινα καταλύματα και λιμνούλα.

Τι ωραία!!

Τα βουνά στο βάθος είναι η δική μας Γκαμήλα,πλησιάζουμε Ελλάδα.

Στο τελωνείο περνάμε ταχύτατα και σταματάμε να οργανωθούμε στη γέφυρα στο Μπουραζάνι

Ωραίο απόγευμα περνάει ο κύριος...

Κι εμείς !

Ο Νίκος φεύγει προς τα νότια με τελικό προορισμό τη Λευκάδα.

Εμείς πάμε για τον αμπάντο στόχο που λέγεται Όσιος Νικάνορας Κόνιτσας

Στο στενό δρομάκι δεν έχει παρά να σηκώσεις προσεκτικά το κεφάλι σου 

για να τον δεις να ατενίζει την κοιλάδα του Σαραντάπορου,

Αναμνηστική και μηχανάκια φεύγουν κι έρχονται

Αγνάντι σουρδέικο γεια σου καπετάν Νικόλα.

Κανονικός επικρατείας και βάλε γεια σου Μπιλάκο!

Να ο Γράμμος απέναντι μια πληροφορία για όλα όπου και να σταθήκαμε

όταν μένεις τελυταίος για να κρυώσεις τα λάστιχα έχει δώρο γεφύρι ακριβοθώρητο κι ανθοστόλιστο

Μετά τη Χρυσή και τον Πεύκο η στάση είναι σταθερή αξία.

Φέτος είναι το κάτι άλλο , τα χιόνια φροντίζουν για αυτό!

Το βράδυ στο Άλσος θα μείνει προς το παρόν αδημοσίευτο 

τα βίδεο ελέγχονται για την καταλληλότητα τους !!

Πρωινός καφες στο μεγάλο βιντεάκι μπορείτε να πάρετε

 μια πολύ μικρή ιδέα από το ολονύκτιο τραγούδι των αηδονιών και των συνοδών τους

Μαζευόμαστε στο ,....αεροδρόμιο για να βγούμε στο άγνωστο με βάρκα τα gps,

ω συμφορά και πορεια πρτος το άγνωστο.

Είμαστε -μάλλον- στην Αμμουδάρα

Αλλά βασικά ΔΕΝ μας ενδιαφέρει που ακριβώς είμαστε πέρα 

από το ότι είμαστε την κατάλληλη ώρα και μέρα 

στην ομορφότερη χώρα του κόσμου 

και με την εκλεκτότερη παρέα.

Πενταλοφος ανασυγκρότηση.

Κατηφορίζουμε εκει που δε φαντάζεσαι ότι υπάρχει δρόμος ,

προς Διλοφο Δασύλλιο Καλλονή Δοτσικό.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Στο δρόμο μας είναι το Μεσολούρι και θα σταθούμε για έναν καφέ στην πλατεία μπροστα΄στην μοναδική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.

Χτισμενη στο 1780 και ανέγγιχτη μέχρι σήμερα από τους καταστροφείς.

Στο καφενείο των αδελφών Γιάννη και Δημήτρη υπάρχει το κλειδί

και το ζητήσαμε ευγενικά για να τη δούμε.

 

 

Το ίδιο ευγενικά μας ζητήθηκε και το κάναμε να ΜΗΝ φωτογραφίσουμε το απίθανο μοναδικό εσωτερικό της.Κοντά είναι νέοι είστε πεταχτείτε μια βόλτα,αξίζει. 

Κοντά στην Αννίτσα με φόντο τη λευκή  ακόμα Βασιλίτσα.

 

 

 

 

 

 

 

Αφού αποφύγουμε με περίτεχνο τρόπο άλλη μια πόλη,τα Γρεβενά,

θα βρεθούμε στη νότια παράλληλη με τον Αλιάκμονα διαδρομή προς Ανατολάς.

Θα σταθούμε στο αναμφισβήτητα ωραιότερο σημείο της ,

στο κιόσκι απέναντι από την Ιερά Μονή Νικάνορος

 ο οποίος σαφώε φαίνεται να αναδεικνύεται σε προστάτη της εκδρομής μας

 

 

 

 

 

 

 Η Μονή

 

 

 

 Και το ασκηταριό της κάτω στην όχθη του ποταμού.

 

 

 Αμπάντοοοοοοο!!!!

 

 

 Η τελευταία ομαδική στάση πριν σκορπίσουμε 

στον θολό ορίζοντα της πραγματικότητας θα γίνει στα Μπουχάρια.

Χαμένα κι άγνωστα μεχρι πριν λίγα χρόνια στο σχετικά αχαρτογράφητο 

τμήμα της χώρας νότια από την Κοζάνη.

Υπάρχει καινούριος δρόμος στο ύψος του Τρανόβαλτου για εμας που ερχόμαστε από τα δυτικά και επίσης νέος από το Λιβαδερό αν έρχεστε από τα ανατολικά και τον οποίο χρησιμοποιήσαμε για να βγούμε στην με ωραία άσφαλτο στρωμένη Εθνική Κοζάνης-Λάρισας.

Στο χώρο θα δείτε τις προσπάθειες ανάδειξης των γεωμορφικών σχηματισμών που περιλαμβάνουν ένα παρατημένο στην τύχη του περίπτερο υποδοχής και μια πολύ ωραία πεζοπορική διαδρομή με πλακόστρωρο  μονοπάτι που ...δεν το βλέπω να βγάζει αλώβητο πολλούς χειμώνες ακόμα.

 

 

 

 

 Διαμαρτυρία από τους αρνητές αλλαγής υψομέτρου!

 

 

 

 

 

 Με αυτά και με άλλα πολλά που δε λέγονται οι βόρειότεροι φεύγουν για Σέρβια και Νεράιδα για καφε καύσιμα και χορό της βροχής οι δε νοτιότεροι προς Λάρισα και τους τελικούς προορισμούς τους με ένα χαμόγελο κρυφό.....ΝΑ ΤΈΤΟΙΟ!

 Υ.Γ.

Ενα μεγαλο ευχαριστώ στους συντελεστές,

τον Άγγελο που μας έφερε σε επαφή 

και τον Φυσιολατρικό Σύλλογο της Μεσοποταμίας 

που μας έκανε το ορίστε στο υπέροχο Αλσος του χωριού

το Βασίλη και το Γιάννη που έστησαν και μοίρασαν σε ηλεκτρονική μορφή

 τον περίτεχνο χάρτη των των τριών ημερών της βόλτας, 

Τον δικό μας Ekkentron Μπάμπη που για άλλη μια φορά 

ήταν ο χορηγός του συλλεκτικού αυτοκόλλητου  της εκδρομής.

Το Μ.Ο.Θ. που μας φιλοξενεί στην αυλή του και γιορτάζει τα 40 χρόνια προσφοράς στο μοτοσυκλετισμό της Θεσσαλονίκης μέσα και από τις εκδρομές των μελών του/.

Και τέλος προσωπικά ευχαριστώ τον Κανέλλο ,μόνιμο κάτοικο Νεστορίου 

μεγάλη ψυχή και γενναιόδωρος φορέας αγάπης που μου έφτιαξε τη μέρα και το μήνα ολόκληρο!!

(γίνε σαν τον Κανέλλο μπας και ξαναπάς βόλτα μαζί μας)

See ya!