Chalkidiki Open Ride II

Κείμενο-Φωτογραφίες 
Πασχάλης Τσαλίκης





Να είναι καλά ο κύριος Τάσος μας που αγνοώντας τη σχέση κυβικών και απόστασης
 πρότεινε να μας πλοηγήσει στο δεύτερο Χαλκιδικιώτικο tour της πρώιμης δίσεκτης Άνοιξης.
Πάντα υπό την αιγίδα του Μ.Ο.Θεσσαλονίκης η πρόταση του Τάσου
έτρεχε στα διαδιτυακά μονοπάτια εδω και μία εβδομάδα.
Ανοίγοντας το χάρτη κάτι μου τράβηξε το μάτι.
Η διαδρομή ανάμεσα στην Τορώνη και το Νέο Μαρμαρά με τραβούσε σα μαγνήτης
 μιας και κυριολεκτικά αγνοούσα την ύπαρξη αυτού του βατού -όπως έλεγε
η περιγραφή- χωματόδρομου στην αρχή της.




Παίρνοντας τα πράγματα απο την αρχή η βόλτα μου ξεκίνησε την Παρασκευή
 με την υπέρτατη ευθύνη και χαρά μαζί.
Ταξίδι 100 χλμ με την κόρη μέχρι το ορμητήριο στην Κασσάνδρα.


 

Απογευματινή Σαββατιάτικη στη Νέα Σκιώνη για να ξεφύγω απο το δίχρονο άρωμα
όλης της αφιερωμένης στα κλαδέματα ημέρας




Σε αυτή τη σχάρα δεν πρέπει να μπεί τίποτα και ποτές,που λέει κι ο ξάδερφος!





Νυχτώνει και πυρώνει αναμένοντας





Κυριακή πρωί και μετά απο συννενόηση με τους υπόλοιπους ξεκινώ για τη Σάρτη

Ναι εδώ μπαίνω στην Άνω Νικήτη απο το βουνό,είναι κι αυτή μία προσέγγιση!





Στην παλιά Νικήτη λοιπόν και στο ομώνυμο σχεδόν εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα

 








Μέσα στο παλιό χωριό.







Μετά τον όρμο Παναγιάς ανάπαυλα για να απολαύσω τη ζέστη
που κάνει πλέον αισθητή την παρουσία της

Είναι βέβαια πολύ νωρίς για να μιλάμε για Άνοιξη αλλά η ανυπομονησία δεν κρύβεται.









Στη διαδρομή δεν παραλείπω να βαρέσω μια προσοχή
στους ανθρώπους που φυλάνε τη ζωή μας απο ψηλά...........

μπροστά στο μνημείο των τριών πεσόντων 15 χρόνια πριν με τα δύο F 16.


 


Πλατανίτσι έρημο κι απολαμβανω την εκκωφαντική ...ησυχία.

 



Στη Σάρτη

 

και στο γνωστό Πεπονάκι μοτο-καφές και κους κους,στην σκιά παρακαλώ!


Ανηφορίζοντας για το πέρασμα απο την ανατολική στη δυτική ακτή του ποδιού στη θέση Πανόραμα.

 



 


 




 


 

όπως πολύ καλά βλέπετε η παρέα οδηγεί...........
 Daytona 180, Africa Twin 750, Varadero 1000, KTM 1190, BMW R 1150 και 1250 GS.
Τι κοινό έχουν όλα αυτά?
Εγώ θα σας πω το βασικό,βενζίνη!!!
Ποτέ μην ξεχνας το πορτοφολάκι που είναι για τη βενζίνη,
η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη βγάλεις ακίνητος κοιτώντας τη μηχανή.


Στο πόρτο Κουφό,


 


όπου μπήκαμε και βγήκαμε δίχως τη στάση για τσιπουράκι
που είναι μεν ανεκτίμητης αξίας αλλά είναι παράλληλα και απροσδιόριστου κόστους.

 



 Και μετά την Τορώνη ανοίγουν οι πύλες του αγνώστου!



 






Το λέω και το ξαναλέω,μετά απο τόσα χρόνια περιήγησης
την κορυφαία ευχαρίστηση την κρύβουν οι δρόμοι που δεν ξαναοδήγησα ποτέ.

Ακόμα κι αν είναι σε μια άσημη γωνιά της ενδοχώρας αυτοί είναι που μου κλέβουν την καρδια.

Πόσο μάλλον αυτός ο υπέροχος βατός σχετικά παραθαλάσσιος χωματόδρομος μήκους 6 χλμ
που ενώνει Τριστινίκα με Αζάπικο!!






ο Μάκης κι αυτός έκπληκτος και συνάμα χαρούμενος.....ωραία έκλπηξη μου λέει!







Στο βάθος δίπλα στην ακροθαλασσιά,
αχνοφαίνεται μια παρέα 20αρηδες ή κάτι τέτοιο άπιαστο τελοσπάντων.
Αυτή είναι εφηβεία!!








Αναμνηστική της πολυποίκιλης σύνθεσης που λέγαμε παραπάνω!!




Και πλέον είμαστε στην άσφαλτο, τη μικρή και καλοκρυμμένη
που θα μας βγάλει έξω απο το Porto Carras




Μετά το σνακ στο Μαρμαρά δεν άνοιξα καν τις φωτογραφικές.
Επιστρέψαμε ρολάροντας πάνω σε αυτή την αίσθηση πληρότητας που σου αφήνει
μια αναπάντεχη ωραία έκπληξη απο τον καιρό ,τη διαδρομή ,τους φίλους σου.

Κύριε Τασο χίλια διακόσια πενήντα ευχαριστώ!!




See ya!!



 p.s.
 H εκδρομή πραγματοποιήθηκε υπο την αιγίδα 
και την επικοινωνιακή χορηγία του Μ.Ο.Θ.
Κάθε Τετάρτη στο χώρο της Λέσχης (Γρ.Λαμπράκη 7) 
γεννιέται κι απο μία παρόμοια ή και μεγαλύτερη.
Be there!