Αν δεν απατώμαι είναι η τρίτη χρονιά που ξεκινάμε τις ασφάλτινες εξορμήσεις απο την Καβάλα.
Οι λόγοι πολλοί,έχει μία απο τις ομορφότερες διαδρομές μέχρι εκεί,πάντα θα μας περιμένουν για έναν καφέ στον ήλιο αρκετοί καλοί φίλοι,η αυλή του Τσαλαπετεινού και των πέριξ μπαρ είναι απο μόνη της προορισμός,η άσφαλτος γύρω απο την πόλη είναι μαύρη με άσπρες λωρίδες(αξιοθέατο στη Θεσσαλονίκη) και άλλοι πολλοί.
Συνάντηση
καφές και επιλογή διαδρομής.
Θύματα της πληροφόρησης περί ανοιξιάτικης μέρας ροβολάμε
με 3 βαθμούς στον παλιό εθνικό,αυτόν τον χωρίς διόδια και κίνηση.
Ομίχλη και υποψία πάχνης στα σκιερά σημεία τα χέρια τεντωμένα και τα μάτια ορθάνοιχτα
για να μην έχουμε τζάμπα.κολοτούμπες
Και μετά την Ασπροβάλτα το σκηνικό αλλάζει άρδην,
ήλιος και 10+ βαθμοί είναι ότι περιμέναμε.
Στο παλιό Ματσίκι για επαναφορά θερμοκρασίας στα άκρα κι όχι μόνον.
Μετά τον καφέ στον προαναφερθέντα μαχαλά
και τους μεζέδες απο τα χέρια της Νίκης και των άλλων κοριτσιών στα Καρβουνάκια
μία κρέπα για ανάκτηση των χαμένων θερμίδων επιβάλλεται.
φτανουμε στο Παληό
φουλάρουμε και χαιρετάμε τον καλό φίλο Πάνο
που μας υποδέχτηκε και μας συνόδευσε στη βόλτα μέχρι εδω.
Κερασάκι στην τούρτα με τους επαρχιακούς το άγνωστο κομμάτι που ενώνει τη Νέα Πέραμο με το χωριό Δωμάτια , πάνω στον παλιό Ελευθερούπολης-Θεσσαλονίκης.
Στάση στο παλιό φυλάκιο της γέφυρας του Στρυμόνα ,
έρμαιο κι αυτό στα νύχια του χρόνου και τις ορέξεις των περαστικών λαθραίων και μη.
Η καταπληκτική παρέα ήταν αυτό που μου έμεινε,
πάμε για άλλα , για μια ακόμα αξέχαστη ασφάλτινη χρονιά!
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο