Πριν το καλοκαίρι μας αφήσει και πριν καν το φεγγάρι να γεμίσει
σχεδιάσαμε με το Νίκο το Θανάση και τον Πέτρο
μία γρήγορη γύρα στα Βουλγαρικά Βουνά και τις δροσιές τους.
H άφιξη μας νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου στον Προμαχώνα μας θυμίζει
πως κινούμαστε αντίθετα από το στόχο πολλών γειτόνων.
Ουρά χιλιομέτρων για τη θάλασσα πολλές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά της.
του πολυσύχναστου δρόμου για την Σόφια.
Στόχος μας το Melnik και το μοναστήρι του Rozen λίγα χλμ πιο πάνω.
Η κανονική Βουλγαρία είναι παρούσα
έξω απο τον οδικό ,άξονα με τα τεράστια τζιπ της ματαιοδοξίας
και πολύ μακριά απο την γενικότερη εικόνα των γειτόνων στα πεντάστερα τσιμέντα της Χαλκιδικής.
Ευτυχώς.
Στο μοναστήρι κυριαρχεί η γνωστή ηρεμία τέτοιων χώρων πασπαλισμένη απο την εικόνα των επισκεπτριών που έκαναν πως δεν είδαν τις μακριές φούστες στην είσοδο.
Στο χωριουδάκι παρακάτω, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Μέσα στο Melnik η ζέστη έχει γίνει πλέον έντονη
κι αφήνουμε τις γευστικές δοκιμές για μία άλλη πιο φθινοπωρινή και πιο δροσερή επίσκεψη.
Στην επόμενη κοπάνα προς το βουνό ο στόχος μας είναι το μοναστήρι του Rila
και ειδικά για σήμερα η συνέχεια του δρόμου προς την κορυφή του βουνού.
Η στάση στο Kocherinovo είναι εκ των ουκ άνευ κι ανυπομονώ να δω τις αντιδράσεις του Θανάση που αγνοεί την ύπαρξη της μάντρας με την τεχνολογική ιστορία της χώρας απλωμένη.
Στο εσωτερικό...
Ολες μαζί στο ίδιο κανάλι (ένα ήταν)
γαι να ακούσεις και να δείς τις ίδιες ειδήσεις και τα ίδια νέα.
Σήμερα, με την εξέλιξη να μας έχει πνίξει,
άλλες τόσες πιο μεγάλες και φανταχτερές με άπειρα κανάλια να επιλέξεις
για να ακούσεις και να δείς τις ίδιες ειδήσεις,τα ίδια νέα,
Η παλιότερη BMW που έχω δεί είναι απο το 1924.Εξακύλινδρη και εφτάψυχη.
Αν ήσουν γραμμένος στους φακέλους εδω μέσα...
Περνούσε το πράσινο, σε φόρτωνε για εξηγήσεις...και γυρνούσες συνταξιούχος.
Ο χειρότερος εχθρός είναι η αδύνατη μνήμη.
Ζηλέψαμε το γεγονός πως παίρνουν μπρός χωρίς κλειδί όπως τα σύγχρονα δίτροχα όνειρα και είπαμε να τα πάρουμε και να συνεχίσουμε, αλλά που να πας χωρίς abs.....κινδυνεύεις.
Ούτε ξέρω τι γράφουν αλλά μου αρέσει να τις χαζεύω.
Είναι η στιγμή που φεύγει το μυαλό μακριά με τη χρονομηχανή και την λατρεύω.
Σήμερα πήρα και μία μαζί μου για το τραπέζι με τη γυάλινη επιφάνεια.
Φήμες λένε ότι γράφει Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά 8 .....αλλά είναι μόνο φήμες.
Αλλωστε ακόμα δεν έγιναν τα νούμερο 7!!
Στην είσοδο του φαραγγιού που οδηγεί στο μοναστήρι μας περίμενε
η πολυπόθητη δροσιά τα έργα της βροχής και η ίδια η βροχή αυτοπροσώπως.
Προσπερνάμε το μοναστήρι με μια μικρη στάση στο πάρκινγκ του όπου γινόταν μεγάλος χαμός
και ανηφορίζουμε στα δροσερά μυστικά του βουνού.
Πάνω απο 10 λεωφορεία κατηφορίζουν στον πολύ στενό και κακό δρόμο
και μένει να δούμε τι θα δούμε.
Στο πλάτωμα που ο δρόμος τελειώνει πετυχαίνουμε το πανηγύρι στο κλείσιμο.
Χαζεύοντας τριγύρω ακούμε κάτι σαν κόψιμο ξύλων,πυροβολισμούς ή δεν ξέρω τι, που αποδεικνύεται πως είναι ...μουσική από ένα γλέντι που έχει στηθεί στις κρυφές ομορφιές τριγύρω.
Πιάνουμε το χωματόδρομο και κατηφορίζουμε
Για να φτάσουμε στην πηγή των ήχων και σε ένα υπέροχο μέρος για ορεινή κατασκήνωση.
Το γλέντι όπως το θυμόμαστε κάποιοι απο παιδιά.
Οικογένειες,εδέσματα απο τα χέρια των μανάδων,παιχνίδι
δίχως τα ''πρόσεχε'' ΄επαφή με ανθρώπους και όχι με προφίλ
(κούφια προφίλ,λες και θα διαλέξουμε κουφώματα)
Ποιανού τη φτώχεια να ζηλέψεις?
Ξανά στο δρόμο έχει βαρύνει και το σύστημα , τρώμε τη δροσερή βροχή
στο κατέβασμα και φτάνουμε στην ανηφόρα για τις εφτά λίμνες.
Ο προορισμός αυτός είναι για πεζοπόρους οπότε εμείς κάπου στη μέση χανόμαστε στο δάσος...
Για καφεδάκι αλλά και κρασάκι στο κρυμμένο μυστικό των κυνηγών.
Κι εδώ,ο γούγλης χάνεται και δεν το ξέρει,ψάξτο μόνος σου να δω και τι ψάρια πιάνεις!
Στην υγεία σου Θανάση!!
Η ταμπέλα έξω από το κτίριο......δεν βοηθάει.
Αργά το απόγευμα της πρώτης μέρας και εμφανώς κουρασμένοι μετά απο 380 χλμ αναζήτησης φτάνουμε στη βάση του χιονοδρομικού στο Borovets.
Χάζι με μία μικρή βόλτα και εμπρός στη δοκιμασία που λέγεται φαγητό στη γείτονα.
Στόχος μας να αποφύγουμε τις σάλτσες και τα τραγικά λάδια που χρησιμοποιούν στο μαγείρεμα.
Επετεύχθη και το ευχαριστηθήκαμε σε τιμές όμως που πλησιάζουν επικίνδυνα τις Ελληνικές.
Κοίτα πως του πάει το γυαλί ρε συ....
Μπουφανάκι και δωρεάν κουβερτούλα για όλους,μην ξεχνάμε το τετραψήφιο υψόμετρο!
Το ξενοδοχείο,,,,,ας μην γράψω άλλο!
Πρωινό ξέπιασμα τριγύρω,η χθεσινή ψησταριά
Κοίτα τι χάσαμε λέει ο Θανάσης.
Η πολλά υποσχόμενη Andrea ήταν δίπλα μας και εμείς χαζεύαμε το φεγγάρι ανάμεσα στα έλατα.
Η θερμοκρασία είναι η ιδανικότερη στην πρωινή μας βόλτα.
Προορισμός μας η τεxνητή αλπική λίμνη Belmeken στη νότια πλευρά του όρους Rila.
Ακολουθούν οι εικόνες που αγαπώ και που με κάνουν
να μην μπορώ να αντισταθώ σε κάθε πρόταση για βόλτα στα Βαλκάνια.
Βόλτα στη λίμνη με έναν ταπεινό κινέζο δίτροχο παρέα.
Τι γαλήνη!
Και μία τις δικές μας μη βγάλουν καμμιά ζήλεια
και τρέχουμε να βρούμε laptop για επανεκκίνηση
Πέριξ της λίμνης για να βρούμε κι άλλη οπτική γωνία.
Εχει και μια δροσιά που αγαπιέται!
Αποφασίζουμε να κατέβουμε στο ήσυχο πλάτωμα που είδα ανεβαίνοντας για καφέ.
Μακριά απο την ανεξήγητη πολυκοσμία που συναντήσαμε
στον οικισμό πριν την ανάβαση στη λίμνη.
Αργότερα συνειδητοποιούμε πως είμαστε εδω ανήμερα Δεκαπενταυγουστο των παλαιοημερολογιτών,11 μέρες μετά τον δικό μας αντίστοιχο,
Πραγματικό ταξίδι με τη χρονομηχανή των Βαλκανίων!
Και με εκλεκτή παρέα.
Καύσιμο, καθάρισμα στον εξαεριωτήρα(καρμπυρατέρ στα Ελληνικά)
και kelyless start στον βασικό εξοπλισμό!
Απο τις στιγμές που αποζητάς και που στον ομαδικό μοτοσυκλετισμό είναι δυσεύρετες,
Αυτή η ιδέα της φωτογραφίας με τις μπότες γεννήθηκε εδώ, στη Βουλγαρία,
στις παγωμένες λίμνες του Dospat, αρκετά χρόνια πριν.
Οι γείτονες μας στον καφέ είχαν ανάμεσα τους έναν δικό μας άνθρωπο.
Φυσικά διάλεξε την πιό φανταχτερή!!
Το ψάχναμε λίγο μέσα στο γρασίδι με ασφάλτινα ελαστικά
αλλά ήταν θεόστεγνο και έτσι φύγαμε αλώβητοι
Η πάντα ήσυχη Yundola σε κατάσταση εκτός ελέγχου!!!
6 χλμ ουρά αυτοκινήτων στην είσοδο του χωριού,ευτυχώς στην αντίθετη φορά απο τη δική μας.
Μέσα, αλλά και στα γύρω πλατώματα γινόταν πραγματικά της ........ δε το γραφω διαβάζουν παιδιά.
Ψησταριές, πάγκοι με κινέζικα παιχνίδια(ευτυχώς χωρίς τους κινέζους), τσεμπέρια, μαντήλες, παιδάκια,λουνα παρκ, πιστοί και πωλητές πατάτας όλοι μία αγκαλιά και πάντα με την ευχή της Παναγιάς η οποία ήταν σίγουρα σε μία άκρη και σταυροκοπιόταν!!
Και με μία γκαζιά,άντε δύο, επέρχεται η ηρεμία
με την μορφή της επίσης καλά κρυμμένης Kovacevicha.
Στην υγεία μας,αναμφισβήτητα η καλύτερη ευχή στην καλύτερα κρυμμένη pub των Βαλκανίων.
Και η γιορτή εικόνας να συνεχίζεται στο κατέβασμα.
Και στο τελευταίο ορεινό πέρασμα στη γείτονα με προορισμό τον Προμαχώνα.
Λίγο έξω απο τη Θεσσαλονίκη δεύτερο μπάνιο
με δυνατή καλοκαρινή μπόρα και μπόνους ουράνιο τόξο,
\
Η βόλτα στην Ευρωπαία πλέον Βουλγαρία είναι πάντα απολαυστική,
Αντι επιλόγου θα επισημάνω πως πρέπει να γίνεται πάντα με προσοχή στις συνήθειες και τις συνθήκες των Βαλκανίων.
Κι εκεί σε περιμένει ο κλέφτης βενζινάς ο ψεύτης ταβερνιάρης ο απρόσεκτος οδηγός λεωφορείου.
Καταστάσειςε γνώριμες για εμάς που άλλοτε τις προσπερνάς κι άλλοτε σε πνίγουν.
Αναγακστικά θα ακολουθήσει ξεχωριστή αναφορά στα SOS που έχουμε μαζέψει απο όλες τις γειτονικές βόλτες.
Πάμε τώρα για τις προετοιμασίες της Πανελλήνιας Συγκέντρωσης Enduro
αλλά και αυτές των Ασφάλτιων Ελληνικών Βουνών 7 ...
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο