Κείμενο Πασχάλης Τσαλίκης
Φωτογραφίες Πασχάλης Ειρήνη Χριστίνα Τσαλίκη
Πέτρα λουλούδια και φως στο δρόμο για την Ανάσταση.
Μεγάλη Εβδομάδα και οι υπερτυχεροί βόσκουν αμέριμνοι έξω απο την Οινόη.
Ευκαιρία για ξεμούδιασμα και live μάθημα Γεωγραφίας!
Oh yes... τα ταξίδια μας αρέσουν οικογενειακώς!
Μια ματιά στην ιστορία της διάνοιξης του Ισθμού
Απομεινάρια απο μία εποχή που καλό θα ήταν να μη ξαναζήσουμε
Σε όλη τη διαδρομή κοντά στη Σπάρτη ο χιονισμένος Ταύγετος συνοδεύει τη ματιά.
Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι καλοκαίρι στην Ευρώπη των Άλπεων είναι διάχυτη.
Πάντα με τις μοναδικές πινελιές αυτών που παράγει σε αφθονία η Ελληνική γη.
Πλησιάζουμε στη Μονεμβασιά και βρίσκουμε τα φιλόξενα δωμάτια Dukas rooms
όπου μας περίμενε ένα τρίκλινο διαμέρισσμα κλεισμένο στην εξωφρενική τιμή των 26 ευρώ.
Φτάνοντας στο κάστρο
Ο κόσμος των εορτών δεν έχει φθάσει ακόμα κι απολαμβάνουμε τη βόλτα
Οι λίγες επιχειρήσεις έχουν εξαιρετικό γούστο
και είναι πλήρως εναρμονισμένες με το γύρω περιβάλλον
Δώσε στα παιδάκια μυστικά μονοπάτια και παιχνίδι με την φαντασία.
Το ανατολικό άκρο του τείχους λουσμένο στο απογευματινό φως.
ότι και να πείς είναι λίγο!
Λουλούδια της πέτρινης γης
Μα μιλάμε για τη Νο1 φάτσα!!!!!
Στην εκκλησία η χορωδία προβάρει το ''αι γεννεαί πάσαι'' κι εμείς απολαμβάνουμε τη στιγμή.
Το βράδυ περνάει γρήγορα με την απαραίτητη ξεκούραση εγκλιματισμού
μετά απο 800 συνεχόμενα χλμ με το κουτί.
Στο πρώτο φως μία πολυπληθής χορωδία απο πουλιά είναι σε ρόλο ξυπνητηριού.
Μπουφάν για την υγρασία και γρήγορα στο μπαλκόνι
για το υπέροχο timelapse της Ανατολής στο Αιγαίο.
Ξεκινάμε να εξερευνήσουμε αυτή την άγνωστη σε εμάς
πλευρά της Λακωνίας με προορισμό την Ελαφόνησο
Ο δρόμος είναι πάρα πολύ στενός αλλά προσφέρει πρωτόγνωρες εκπλήξεις.
Στο βάθος πίσω μας απομακρύνεται η Μονεμβασιά.
Ξιφίας , Φούτια
Αυτό που επιδιώκουμε σε κάθε εξόρμηση.
Κουβέντα με τους θεματοφύλακες των Ελληνικών βουνών.
Απο το παγωμένο Pernik της Βουλγαρίας στην καυτή λουλουδιασμένη πέτρα.
Το μεροκάματο ακόμα βγαίνει, όπως μας εκμυστηρεύεται...
Απέναντι απο την Ελαφόνησο στη Βιγκλαφια και στη μικρή ουρά για το μικρό φέρρυ.
Και φτάσαμε αφήνοντας όπως μαρτυρά το t shirt τον καταναλωτικό τομέα του Πάσχα πίσω μας
Χαλαρότης ξεγνοιασιά άπλετο φως..... Ελλάς!
Στης Ουρανίας το τσίπουρο ήταν κρύσταλλο.
Βόλτα στα ενδότερα και ματιές σε ότι προσπαθεί να παραμείνει αυθεντικό.
alternative road stories!
Kι ήρθε η ώρα για τον αντικειμενικό στόχο.Την κατάλληλη στιγμή.
Στο Σίμο με άλλα δύο ατομα στην άλλη άκρη της παραλίας!
Για πληροφορίες μιάς και ανοίγει την Πρωτομαγιά.
Το Ακρωτήρι είναι ενα καλαίσθητο beach club που γενναιόδωρα
δέχτηκε να μετατραπεί σε camping και να μας φιλοξενήσει για ένα βράδυ.
Ενα μεγάλο μπράβο στον Γρηγόρη απο τη Μονεμβασιά για την ιδέα
κι ένα ευχαριστώ για την ακούσια αποδοχή της φιλοξενίας μας!
Χαράματα και κρύο το λες ,μπρίκι καφές και κατανυκτική ανατολή της μεγάλης Παρασκευής
Ο Αρχάγγελος στο δρόμο για το Γύθειο
Ναυάγιο Δημήτριος.
Στην είσοδο του Γύθειου.... ροκ κι όσο αντέξει η στέγη.
Η λουπίνα είναι τοπικός ξηρός καρπός που όμως διατηρείται σε άλμη.
Καφές ο πανταχού παρών.
Στην ενδοχώρα και πάλι στις μυρωδιές με προορισμό το σπήλαιο του Διρού
Το άγαλμα της Μανιάτισσας μπροστά στα βράχια.
Στις 17 Μαρτίου του 1821 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
ξεκίνησε απο την πλατεία της Αρεόπολης κι έφτασε στην Αγία Λαύρα
ελευθερώνοντας στο δρόμο του την Καλαματα.
Πίσω του οι κουτόφραγκοι επιχείρησαν να καταλάβουν τη Μάνη(τόση αγάπη πιά)
αλλά οι λίγοι ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες μανιάτισσες
τους πέταξαν στη θάλασσα απο τα βράχια του Διρού.
Για ρίξτε μια ματιά γύρω σας σήμερα....
Την Αρεόπολη την είδαμε απόγευμα και ήταν αναμφισβήτητα η έκπληξη του ταξιδιού
Η πλατεία της Επανάστασης.
Μεγάλο Σάββατο πλέον και η βόλτα για το Ταινάριο άκρο ξεκινά
Ζώ με δύο κούκλες ,ψυχές καλλιτεχνικές, δύο μπαλαρίνες και ηθοποιούς του αναπάντεχου,
λάτρεις της ζωής-παράστασης και φορείς ιδιαίτερα εξελιγμένου γούστου.
Ο ορισμός του πλούτου!
Βάθεια απο ψηλά.
Χωρίς τις λεπτομέρειες της παράξενης εξέλιξης.
Μα τί είναι στο βάθος και προκαλεί τέτοιο χαμόγελο...
Το Μαρμάρι με την ψαγμένη παραλία του!
Ανάμεσα στον Φάρο και τα Κοκκινόγεια όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο
υπάρχουν 30 λεπτά σχετικά εύκολης πεζοπορίας.
Επιλέξετε μετάβαση πρωί ή απόγευμα και αποφύγετε το καλοκαίρι.
ο φαροφύλακας μετράει το 10 ήμερο υπηρεσίας.
Παντού ανάμεσα στην πέτρα , λουλούδια.
Το Πόρτο Κάγιο ήσυχο χωρίς την καλοκαιρινή κίνηση.
Μετά ήρθαν τα πούλμαν και την κάναμε ελαφρώς στο πλάι.
Μια γρήγορη ματιά στο Γερολιμένα του οποίου η βαβούρα δεν μας έκατσε καλά
μιας και ερχόμασταν απο τις ερημιές της άκρης.
προτιμήσαμε αναζήτηση στα μικρά δρομάκια
Και καταλήξαμε στο δευτερο κατα σειρά best value for money,
Koukouri Village
Ετοιμάζουμε ένα snack και το εκπληκτικο τζακ με μέλι για να απολαύσουμε ειδικές στιγμές.
Στο φιλόξενο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής λιγα χλμ πιο πέρα απο την Καφιώνα
η Ανάσταση γιορτάζεται λίγο μετα τις 9 το βράδυ.
Οικογενειακή ατμόσφαιρα ένας ιερέας χαμηλόφωνος και λίγα μπαμ μπουμ.
Ακριβώς στα μέτρα μας!
Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα γιορτάζω.
Και φέτος θα το κάνουμε οικογενειακώς με ένα γενναίο roadtrip
που θα μας φέρει αργά το βράδυ πίσω στη Θεσσαλονίκη
Οίτυλο
Εδω ειμαστε στο .......
δε λέω γιατί βαρέθηκα τις αντιγραφές δίχως ένα νεύμα συνωμοτικό
που να μαρτυρά την πηγή.
Θα το συνηθίσω αλλά όχι σε αυτήν την απίθανη γωνιά που ανακάλυψε η Ειρήνη.
Στην παραλία στο Λιμένι ο αρχαιότερος Τάκης.
Σα να μην πέρασε μια μέρα απο την Πανελλήνια στο Γύθειο.
Ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο μοσχχοβολάει ο τόπος.
Τα θυμάρια οι μαργαρίτες η Ανοιξη.
Η χαμογελαστή γιαγιάκα στη Λαγκάδα.
Πόσα ξέρει.
Το καμπαναριό στην Αγία Σοφία Λαγκάδας.
Αυτήν τη φορά πήγα διαβασμένος και το βρήκα!
Καφενές στον Πλάτανο
Επόμενη στάση στον Αγιο Νικόλαο.
Οι μυρωδιές της Φύσης μπλέκουν με αυτές απο τα πρώτα σουβλιστά και μας ξετρελλαίνουν.
Μαγιάτικο ημέρας ανλήμερα του Πάσχα.
Ριζοσπαστική αντίδραση!
Συνεχίζουμε με μια ματιά στην Καρδαμύλλη.
Μετά την λαμπερή και υπέροχα ρυμοτομημένη Καλαμάτα
ο εθνικός αναλαμβάνει να μας πάει μέχρι την Μεγαλόπολη
για να πιάσουμε την ανηφόρα προς τον τελευταίο μας στόχο, τα χωριά του Μαίναλου
Καρύταινα.Στάση για ανεφοδιασμό.
Και τσάρκα για να χωνέψουμε στα στενάκια της.
Στη Στεμνίτσα την πρωτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Μα καφέ και παγωτό στην βαρύγδουπη πλατεία ετοιμαζόμαστε για το χορό των διοδίων απο την Τρίπολη μέχρι την Καλαμαριά.
Για ετούτο τον υπνάκο θα ξαναγυρίσω στην υπέροχη Πελοπόννησο.
Οταν ξεκινούσαμε λοι είχαν να πουν για το δύσκολο των ανθρώπων εκεί.
Συναντήσαμε ακριβώς το αντίθετο απο τις προβλέψεις.
Οπου κι αν σταθήκαμε ότι κι αν χρειαστήκαμε το βρήκαμε με ενα χαμόγελο
και με φιλοξενία τέτοια που γνωρίζουμε απο τα μέρη μας.
Σίγουρα η μεγάλη (τρομαρα μου ) τύχη μου,
έφερε να έχω γνωρίσει και το ακριβώς αντίθετο
δόλιους και μικρόψυχους με ένα φορτηγό υστεροβουλία και υπεροψία στην πλάτη.
Αλλά αυτά είναι άλλου μαχαλά κουβέντα stay away απο τους μούτσους.
Εύχομαι ο καιρός που θα ξανακατεβούμε με τα Ασφάλτινα
να περάσει γρήγορα και με πολλές μοτοεκδρομές
See ya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο