Στην Ανοιξιάτικη Αμοργό με τον γλάρο και τον κάτσικα

ή αλλιώς για τα μάτια του Lucas No2!
H ωραιότερη αφορμή για ένα ανοιξιάτικο ταξιδάκι στην αγαπημένη Αμοργό
ήταν η βάφτιση του μικρού Λουκά.



Κι έτσι το πρωινό της τελευταίας Πέμπτης του Απριλίου μας βρήκε να ροβολάμε οικογενειακώς
την υπέροχη τελειωμένη πλέον Εθνικη για την Αθήνα
και με το διζελάκι να ισορροπεί με το ελάχιστο κόστος σε καύσιμα
το ευρωπαικό κόστος των διοδίων.

H παλιά χάραξη,έρημη πλέον έξω απο τις Θερμοπύλες.
Στάση απαραίτητη αν στην παρέα έχεις ενα πιτσιρίκι της 4ης Δημοτικού!




Καμμένα Βούρλα και το δικό μου μυαλό ταξιδεύει χρόναι πίσω στις -καμμένες πλέον- Πανελλήνιες που είχαν ως σήμα τα live των δικών μας Blues Wire.



Ηταν η πρώτη φορά που το προιόν -η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο-  αντιστοιχούσε στο κόστος και πριν καλά καλά το καταλάβουμε βολτάραμε στο Θησείο.




Μια αναπάντεχη συνάντηση με τον Σπύρο στην Λέσχη Ελλήνων Μοτοσυκλετιστών BMW ένα δωράκι εκπληξη για εμένα (1200 ευχαριστώ φίλε μου ) και βόλτα στα ξένα που λένε!




Μικροπωλητές του δρόμου με άποψη,τσίμπησα ένα!


Καφεδάκι με θέα στον ιερό βράχο..στα δίτροχα χρώματα μας



Και μέσα στο πολύβουο πλήθος ανθρώπων και οχημάτων
που βρίσκεις σε κάθε λιμάνι που σέβεται τον εαυτό του
 βρίσκουμε την -θορυβωδη- θέση μας στην πρύμνη






Νυχτώνει και η ηπειρωτική χώρα απομακρύνεται κι αλλο.
Το κρύο αλλά και οι μυρωδιές απο τα θυμάρια στα γύρω νησάκια παίρνουν το μυαλό μακρια.



Σήμερα περνάμε απο τη Σύρο.
Αν και νύχτα επιχειρώ να πάρω μαζί μου εικόνες.



Σκηνές απο το Cars και στη Νάξο.
Οι τράκτορες ορμάνε με το που δένουμε για να βγάλουν έξω
τα πολύτιμα αγαθά που χρειάζεται το νησί.
Ενας άλλος κόσμος απόλυτα εξαρτημένος απο το ωράριο του καραβιού
μια διαδικασία τόσο μακρινή για εμάς της στεριάς.



κι αφού μετά την Παροναξία έχουμε μείνει λίγοι κι εκλεκτοί
(αγαπημένη κι επίπονη διαδικασία,για λίγους)
..Δονούσα.




Κι εδώ,
με τα καρότσια και την υποβασταζόμενη  γιαγιά
να χάνονται σιωπηλά στον μεταμεσονύκτιο αέρα,
υποκλίθηκα.










Λίγο μετά τις 3 το πρωί βγαίνουμε στην Αιγιάλη με κατεύθυνση 15 χλμ πιό πέρα
το δωμάτιο μας στη Χώρα της Αμοργού.
Το κλειδί είναι στην πόρτα (only self check in που λέγαν και στο Χίθροου)
 ..κι επιτέλους ξεκούραση!


Kαι σε 4 ωρίτσες να η πρώτη εικόνα με φυσικό φως.Ουάου!.



Περπάτημα στα στενά της Χώρας













Στο Γιασεμί του Γιώργου και του Θοδωρή για τα καλωσορίσματα.
Πόσες καλημέρες μπήκαν ξαφνικά στη ζωή μας!








Η θέση του dj με τα απαραίτητα ακόμα και για τα αυτιά.
Εδώ πρωτοάκουσα και γνώρισα  πριν 12 χρόνια ένα μεγάλο ταλέντο,
τον Σπήλιο απο το Αίγιο που σήμερα, ως palov πλέον
έχει πάει το ρόλο του dj σε ένα άλλο διαστημικό
και κυρίως απολαυστικό για εμάς τους υπόλοιπους επίπεδο.

https://www.youtube.com/watch?v=nY5PRVCKJQg&index=8&list=PLDA04F324582C3760


https://www.youtube.com/watch?v=LZ9yKoxytho&list=PLDA04F324582C3760&index=10



με την επεξεργασια εικόνων στο κινητό έγιναν κάποια θαυματάκια..




Καλημέρα με όλους, τόσο χορταστική και τόσο αυθεντική κατάσταση
... μακριά απο τις μαριονέτες και τις σκιές των πόλεων.








Τα λουλούδια σε αυτό το ταξίδι είναι απλά παντού!



Στο ανατολικό μέρος του νησιού στο Διαβολότοπο όπως τον έλεγαν παλιά οι Αμοργιανοί.
Όποιος έβρισκε εδώ τον καιρό με τα παλιά μέσα ναυσιπλοιας...χαιρέταγε που λένε.


Να και η πρώτη απο τις γνωστές φάτσες!!!



Τέλος πρώτης μέρας με τη Χώρα όπως φαίνεται απο το μπαλκόνι μας τη νύχτα.





Χθες η μέρα πέρασε με μπάνιο εκει κατω στην παραλία Αγία Άννα.
Σήμερα ξεκινάει με επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας που κρέμεται κυριολεκτικά απο τα βράχια ακριβως απο επάνω της.












Η μικρή πορτούλα φτιαγμένη έτσι για τον φόβο των πειρατών.



Η υποδοχή και κουβέντα για την ιστορία εικόνας και μονής έγινε απο εθελοντές.
Οι 3 καλόγεροι έλειπαν για δουλειές της μονής
αλλα και για τη λειτουργία σε κάποιο εκκλησάκι του νησιού.
Λουκουμάκι και ρακόμελο στο αρχονταρίκι,






Κι ότι ανεβαίνει,κατεβαίνει.




Για μπάνιο!!














Παγωμένα νερά  αλλά είναι αδύνατον να αντισταθείς.






Κια η βόλτα συνεχίζεται νότια προς την Αρκεσίνη και την Καλοταρίτισσα



Ο μςγάλος εχθρός των μηχανοκίνητων στα νησιά, η σκουριά.




και ο δευτερος μεγαλύτερος, ο κρυμμένος εντουράς μέσα μας!




Η παραλία του Μούρου.
Βλέπω αλλαγές κι επεκτάσεις  στα οικοδομικά κι ανησυχώ.
Το νου σας νησιώτες γιατί το γλυκό χρήμα αλλάζει απότομα γεύση.



Είχα δει κοντινές του φίλου Βαγγέλη απο τα παλιό ναυάγιο και το είχαμε βάλει στόχο




και τον πετύχαμε.



Η παραλία πελαγίσια με πολλά σκουπίδια μαζεμένα απο τους αέρηδες
αλλά το κάδρο αξιζε το συνολικά μισάωρο περπάτημα



Επεξεργασμένη φωτό νο3 στο απανεμο κολπάκι της  Καλοταρίτισσας





Κι ένα επεξεργασμένο Corsa λίγο παραπάνω!



Η επόμενη μέρα Κυριακη,έχει ένα μεγάλο πάρτυ για όλους.
Η Βάφτιση στη Λόζα το πολύχρωμο παζλ καλεσμένων απο όλο τον πλανήτη και χορός μέχρι διάλυσης στο γλέντι με τον Σπήλιο στην κονσόλα,στιγμές ιδιωτικές κι έτσι θα μείνουν.
Η δική μου συμμετοχή στη μουσική μαγιονέζα πριν αρχίσει ο χορός στη επεξεργασμένη εικόνα νο 4.






πρωί Πρωτομαγιάς στα Κατάπολα.




Τα transalp του νησιού γεμίζουν μόνα τους ένα φωτογραφικό λεύκωμα.
Ακόμα και η παλιάς κοπής ιαπωνική ποιότητα δυσκολεύεται
κόντρα στην αλμύρα και τον ανηλεή ήλιο.







Ο Σκοπελίτης,μία εικόνα χίλιες λέξεις.



ανεβαίνουμε ξανά στον αέρα και η βόλτα στη Χώρα συνεχίζεται.

















Επεξεργασμένη νο 5 ...ολο αυτό απο ένα απλό κινητό.




κια η Καλημέρα αδιαπραγμάτευτη










Στη Λόζα και ο 90 χρονος παππούς σχεδόν μου έκανε τη χάρη
χαρίζοντας μια σπάνια στιγμή ηρεμίας με τον μικρό διάλογο.







Στου Καστάνη τρως ποιοτικά,αξίζει μια στάση.



Και μαντέψτε ποιός άραξε εκεί κοντά.



ολίγον Γιασεμί για ενα υπέροχο σετ ομελέτας με κυκλαδίτικα μπαχάρια ελιές και κάπαρη
υπο τη συνοδεία βιετναμέζικου καφέ.



Το παζλ καλεσμένων και τυχερων της Άνοιξης στις Κυκλάδες.







Στο Πέτρινο πουλάνε θεικές πίτσες.
Αυτην τη φορά δεν πρόλαβαμε να δοκιμάσουμε.






Τα δικά μου παιδικά χρόνια, στα σημερινά.
Παιχνίδι όλη μέρα χωρις τους μεγάλους στο κεφάλι σου,ευτυχία απόλυτη!!!











Και ολίγη αυτοπροβολή!!






Οι εικόνες απο τα στενάκια στον σκληρό ειναι άπειρες,
προσπαθώ επι μέρες να διαλέξω για να μην κουράσω το αρθράκι










global riders χιλιομετροφάγοι της μπαριέρας και της φραπεδιέρας
ταξιδευτες της υφηλίου και κουραφέξαλα,,,σαν την παπιόβολτα ξεκράνωτος δεν έχει!!!











καλημέρα είπαμε?






Τα κορίτσα,κουμπάρα κανονική, κουμπάρα εξ αγχιστείας
και στη μέση η μικρή Πρωτομαγιά της ζωής μας



Τα ίδια που έπαθα στο Πήλιο με την λουλουδιασμένη καμέλια,
εδώ μολόχα σε έκδοση δένδρου.



Στο δρόμο για τη Λαγκάδα με τη Νικουριά να μας καλεί
 για ένα μπάνιο στα απάνεμα ανατολικά της νερά .
Σε κανένα δίμηνο το συζητάμε!



Βόλτα στα στενά της Λαγκάδας










Η μητέρα πέθανε λίγο μετά τη γέννα.
Το απαραίτητο για το μεγάλωμα αλογίσιο γάλα έρχεται απο την άλλη ακρη της Ελλάδας,
απο τη Βόνιτσα με κόστος 10 ευρώ το κιλό.
Η σχέση του ανθρώπου της επαρχίας με τα ζώα είναι πολύ δυνατή
ο νεαρός που τάιζε και χάιδευε το πουλάρι σαν παιδί του και περιέγραψε την απώλεια
της μητέρας σχεδόν κλαίγοντας θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας







ένα τσίπουράκι στο παυλάκι,
κι αυτό πάει στα χρωστούμενα γιατί η θεική ομελέτα έπιασε όλη τη μέρα.



το βράδυ της Πρωτομαγιάς περνάει ξανά με πάρτυ,,,βρε Λουκά,ποιός τη χάρη σου!!
Κι αξημέρωτοι ροβολάμε προς την Αιγιάλη
για να μπούμε στο σιδερένιο κουτί να έρθουμε πίσω στα κοινά.









και ολίγη Δονούσα με το φως της ημέρας.




see ya!!



.......................................................

p.s.
Αμ δε πoυ θα με πάει το καράβι  στα κοινά...
Κάθομαι με κάθε ευκαιρία παρέα με τον γλάρο και τον κάτσικα
να ατενίζω, να με δροσίζει το πρωινό αγιάζι και να απολαμβάνω την αλμύρα της περιήγησης
.... κι ετσι θα παέι το πράμα μέχρι τέλους.