Julian alps Slovenia 6-2016

Ιουνιος 2016.

(Απο τις εκδρομες που εχω χασει με το πιο αδικο σεναριο)


Απολαυστε κειμενο κ φωτογραφιες ,δια χειρος Χρηστου @whiteyez.





Πάμε λοιπόν με την σειρά, συνάντηση στα χαράματα της Πέμπτης με τον Βασίλη και καρφί από Θεσσαλονίκη για Ζιρί και συνάντηση με τον Ηλία και τον Μάρκο, φωτό δεν έχει μόνο γκάζι.

Άφιξη στο μουσκεμένο Ζιρί και στήσιμο σκηνών.


Καβάλα στις μηχανές και καρφί για το Sairach club house, η υποδοχή μας έγινε κλασικά με μπύρες από τα καταπληκτικά παιδιά του club.


Επόμενη μέρα υγρό ξύπνημα μετά από ασταμάτητη βροχή όλο το βράδυ.


Το άνοιγμα των χαρτών δεν θα γινόταν αν δεν βρίσκαμε μαγαζί που να μπορέσει να κάνει έστω κάτι κοντινό σε φρέντο εσπρέσο.



Τα δάκτυλα έδειξαν δρόμους πάνω στον χάρτη και ξεκινήσαμε, είπαμε ότι η Σλοβενία έχει πράσινο; Ε έχει πολύ πράσινο.





Όσο απομακρυνόμασταν από το Ζιρί τόσο καλυτέρευε ο καιρός, και στάση για πρώτο καφεδάκι με γαλάζια θέα και ήλιο.



Επόμενη κατεύθυνση μας προς τα ορεινά, για αυτά ήρθαμε!




Το ανέβασμα μας στις Ιουλιανές Άλπεις είχε καταρράχτες και ποτάμια με κρυστάλλινα νερά.





Απομεινάρια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.









Στάση για μικρό σνακ με θέα πάντα.



Και άρχισε το κατέβασμα μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή όπου οι στροφές ήταν λιθόστρωτες.



Η μέρα άρχιζε και γινόταν όλο και πιο καλή αφού και ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του, έτσι και εγώ έκανα για λίγο και τον βοσκό.





Τι θέλει ο άνθρωπος; Με ρωτούσε ο Βασίλης.












Επόμενη στάση, λίμνη Bled...


 ...όπου διεξάγονταν εκείνη την μέρα αγώνες κωπηλασίας.



Προσοχή δαγκώνει!







Αφήστε με να τελειώσω ένα τσιγάρο επιτέλους.







Αναμνηστική φωτό και βουρ για στροφές...

...οχι μόνο στροφές για μεγάλους, αλλά και αυτές για τους μικρούς.











Και ενώ άρχισε να σουρουπώνει πήραμε τον δρόμο για επιστροφή στο Ζιρί, σε λίγες ώρες ξεκινούσε το event. 

 Μοτοσικλετιστές από πολλές χώρες είχαν φτάσει στο Ζιρί και είχαν κατασκηνώσει.







Αυτοί οι βόρειοι πίνουν από πολύ νωρίς, όταν φτάσαμε εμείς πολύ από αυτούς ήταν ήδη ζάντες!



Είχαμε υποψίες ότι κάποιος βρισκόταν μέσα στον κάδο.



Πάρε κόσμε! Σουβενίρ της λέσχης Sairach.



Νέες γνωριμίες..



..Rock μουσική..



..και γκουρμέ φαγητό, φασολάδα με λουκάνικα.



Κάπως έτσι είχε η νύχτα μας λοιπόν, στην συνέχεια γυρίσαμε στο club house όπου μας φιλοξένησε για το βράδυ στα δωμάτια που έχει και τους ευχαριστούμε πολύ.






Η επόμενη μέρα είχε κατεύθυνση προς Ιταλία και μαζί μας και η βροχή παρέα.







Η είσοδος μας στα Ιταλικά βουνά εντυπωσιακή.





Ψηλές βουνοκορφές και επιβλητικοί καταρράχτες.





Καταπίναμε τα Ιταλικά χωριά το ένα μετά το άλλο μέχρι που φτάσαμε Cortina d'Ampezzo σε ένα εκπληκτικό camping δίπλα στο ποτάμι για την διαμονή μας. Αφού τακτοποιηθήκαμε κατευθυνθήκαμε στο κέντρο για φαγητό και να πάρουμε μάτι καμιά βιτρίνα.



Ήμασταν τυχεροί διότι πετύχαμε την εκκίνηση κάποιου αγώνα κλασικών αυτοκινήτων.



Πάρε και μια ωραία βροχούλα στο τέλος, έτσι για να επιστρέψεις στο κάμπινγκ μούσκεμα.



 Στέγνωμα ρούχων και ξεκούραση, η αυριανή μέρα έχει πολύ ενδιαφέρον, μας περιμένουν στριφτερά Ιταλικά πάσα

 Πρωινό ξύπνημα ο καιρός φαίνεται τέλειος αλλά η ομάδα σπάει. Ο Μάρκος φεύγει πουρνό πουρνό πίσω για Αθήνα ίσα που τον είδαμε, ο Ηλίας έβγαλε δικιά του διαδρομή και ο Βασίλης και εγώ το ίδιο.




Γρήγορη τελική μελέτη των passo πριν την αναχώρηση.



Cortina d'Ampezzo από ψηλά, απλά μαγευτική.





Ξεκινάμε για το πρώτο passo, οι στροφές ποίημα! Πρώτη μου φορά βλέπεται στις Άλπεις, "πωωωω τι γίνεται εδώ;" έλεγα συνέχεια από μέσα μου!





Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

















Στο passo Falzarego βρεθήκαμε και πάλι με τον Ηλία για λίγο, όπου για άλλη μια φορά ανοίχτηκαν οι χάρτες.


Και φύγαμε ξανά να αφήσουμε τα λάστιχα μας στην Ιταλική άσφαλτο.



Το απίθανο passo Gardena.





Passo Sella η αλλιώς Passo MOTOGP θα έλεγα.



Και κάπου εκεί το πρόγραμμα είχε να βγούμε εθνική και κατεύθυνση προς Lienz -> Villach -> και Ziri για διανυκτέρευση, αμ δε! Ο χάρτης ανοίχτηκε για ακόμα μια φορά από τον Βασίλη, μου λέει έχει ένα passo εδώ που μας βγάζει στον πάνω δρόμο από Αυστρία, φύγαμε του λέω!



Η λίμνη Antholzer See πριν τα σύνορα της Αυστρίας απλά μια ζωγραφιά!



Και ολιγόλεπτη στάση για να την απολαύσουμε.



"Τι θέλει ο άνθρωπος;" Με ρώτησε πάλι ο Βασίλης.



Συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε και ενώ μπαίνουμε μέσα στο δάσος τσουπ! Φανάρι! Τι γίνεται εδώ; Το πέρασμα είναι τόσο στενό μέσα στο βουνό που με το ζόρι χωράει ένα αμάξι, έτσι το έχουν κάνει και περνάνε συγκεκριμένα λεπτά της ώρας οι από κάτω και οι από πάνω.



Περιμένοντας να έρθει και εμάς η σειρά μας εννοείται φτάσαμε μέσα από μια πολύ ωραία στενή διαδρομή...



...στο υψηλότερο σημείο, 2052m έγραφε η ταμπέλα του passo Stalle και ο Βασίλης έβαζε το στίγμα του advride και κάπου εκεί ήταν που άρχιζε το ψιλόβροχο.



Η λίμνη Antholzer See από ψηλά.



Υποτιθέμενα σύνορα Ιταλίας - Αυστρίας.



Μνημείο του Staller Sattel, η επιγραφή δηλώνει την εγγύτητα των κοιλάδων της Αυστρία και του Νότιο Τιρόλο της Ιταλίας.

"Ενωμένη με πίστη, ειρήνη, ελευθερία και φιλία." Αν κατάλαβα καλά δηλαδή.

Κατηφορίζαμε σε Αυστριακά εδάφη πλέον, μέσα από ένα πανέμορφο δάσος...



Με κλασικές στροφές..





Παραδοσιακές κατοικίες...




..και πανέμορφους καταρράκτες όπου δεν χάσαμε την ευκαιρία να ανεφοδιαστούμε με το νερό τους.





Από εκεί καταλήξαμε και πάλι στο Ζiri όπου και διανυκτερεύσαμε για ακόμα μια φορά στο club house.

Το επόμενο πρωινό το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στo σπήλαιo Skocjan, ένα από τα μεγαλύτερα υπόγεια φαράγγια στο κόσμο και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.





Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν στο εσωτερικό του σπήλαιου οι μόνες που κατάφερα να βγάλω ήταν προς την έξοδο.









Αξίζει κάποιος να το επισκεφτεί αν είναι στο δρόμο του.

 Next stop Ljubljana για καφεδάκι.



Ωραίος κόσμος, όμορφα καφέ και εστιατόρια δίπλα στον ποταμό.







Επόμενη και τελευταία στάση όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας, το Zagreb της Κροατίας.



Τι να πρωτοπώ γιαυτή την πόλη, τα είδαμε όλα! Φάγαμε και ήπιαμε καλά..


Θαυμάζαμε την αρχιτεκτονική της με αυτά τα πανύψηλα κτίρια.







Τελικά όμως τι είναι αυτό που θέλει ο άνθρωπος;



Κάπως έτσι τελείωσε το ταξίδι μας...και την επόμενη μέρα πήραμε την επιστροφή για Ελλάδα.
Τελικά όμως τι είναι αυτό που θέλει ο άνθρωπος;