Βουλγαρία 4 εποχών.

  
 












Κείμενο-Φωτογραφίες Πασχάλης Τσαλίκης

To πρόγραμμα έλεγε Σαββατοκύριακο με τη μοτοσυκλέτα στη βαλκανική γειτονιά.
Οι ημέρες της εβδομάδας τέρμα ανοιξιάτικες
και η πρόβλεψη του άρχοντα καιρού για το διήμερο να μην μας τα λέει καλά.
Δεν ήταν και η πρώτη φορά που το βραβείο για μια έντονη εβδομάδα θα ήταν  βροχερό και βαρετό.








Τα πλάνα λοιπόν έπρεπε να αλλάξουν,άλλωστε είναι ωραία όταν είναι και ευέλικτα.
Η απόφαση πάρθηκε θα πάμε και οι τρείς.... και αναγκαστικά με τον πύραυλο!

(Το αυτοκίνητο μας το αγαπάω πρώτα για την απαράμιλλη αίσθηση του γκαζιού 
που δίνει το βενζινοκίνητο turbo και δεύτερον γιατί το μόνο που χρειάζεται ....είναι καύσιμα.
17 χρόνια τώρα ξεκινάς και επιστρέφεις βλέποντας μόνο το σχετικό δείκτη)

Τον στόχο δεν τον διαπραγματευτήκαμε.
Η προειδοποίηση για ''εντονες χιονοπτώσεις'' δεν μας πτόησε το αντίθετο θα έλεγα.
Τί πιό ωραίο και πιό απίθανο να συμβεί απο την αίσθηση Χριστουγέννων αρχές φθινοπώρου?

Πρωί Σαββάτου λοιπόν και ρολάρουμε με δυνατά τριψήφια
στον πραγματικά υπέροχο δρόμο προς τον Προμαχώνα.
Η είσοδος στη γείτονα περιλαμβάνει προμήθεια συναλλάγματος βινιέτας και φουλάρισμα.
Το τελευταίο να το προσέξετε και να αποφύγετε τα βενζινάδικα δίπλα στα σύνορα.
Έχουν ειδικές μαγικές αντλίες που μεγαλώνουν τα τεπόζιτα καυσίμων!!
(Συνολική χωρητικότητα 60 λίτρων για το δικό μας,όταν φτάσαμε είχε πολύ πάνω απο 5 μέσα)


 


Κλασικές εικόνες στα χωριά ανάμεσα στο Sadanski και το Blagoevgrad.
Eν αναμονή του νέου αυτοκινητόδρομου και με ταχύτητες χελώνας
χαζεύουμε μιά χώρα που αλλάζει γοργά αλλά ελεγχόμενα...το τελευταίο θα δείξει.


 


Στους βόρειους πρόποδες του Rila η αλλαγή στη θερμοκρασία είναι τεράστια.
Απο τους 18 βαθμούς της πρωινής Θεσσαλονίκης βουτάμε δίπλα στο μηδέν.






 Η συνηθισμένη ποσότητα ξύλων έξω απο τα σπίτια



Μπαίνουμε στο δρόμο για το Panisichte,
στο χάρτη θα το βρείς πιο δύσκολα από οτι το προφέρεις κι αυτή είναι η μαγεία του!

Ο διάσπαρτος οικισμός είναι η κοντινότερη βάση διαμονής σε κρεβάτια
όσων έχουν στόχο την επίσκεψη στις 7 λίμνες του Rila.
Οι οποίες βρίσκονται στην αλπική ζώνη του βουνού κι απο ότι φαίνεται στο παρμπρίζ μας
θα μείνουν στα μάτια μας ως εικόνα απο το internet μέχρι και την Άνοιξη!


 


Πηγαίνουμε προς τη βάση του lift που προσεγίζει
την περιοχή με τις λίμνες για μιά πρώτη διερευνητική ματιά.




βρίσκουμε τον αναβατήρα κλειστό και τους χειριστές να μας κοιτούν με απορία.
Not a good idea for today.
Γύρω μας χορός απο σύννεφα κι εναλλαγές βροχής με χιονάκι.
Αποφασίζουμε πεζοπορία και αναβολή της βόλτας προς τις λίμνες
για αύριο που η πρόγνωση μιλάει για σχετική ηλιοφάνεια.
Αλλά μιλάει επίσης για 12 πόντους χιόνι το απόγευμα πράγμα το οποίο εμείς
 ως γνήσιοι μεσογειακοί αμφισβητούμε δεόντως.Καλά.
Εχουμε βρει κατα λάθος ένα πολύ όμορφο δρομάκι μέσα στο δάσος και το απολαμβάνουμε.

 


 


 


 





Ο μόνος ήχος έρχεται απο τα λιγοστά πουλάκια
και τα αεροπλάνα που πλανάρουν για να προσγειωθούν στη Σόφια





η χαρά της επαφής με τη φύση και την οικογένεια.





κ
Και κάπου εκεί στο βάθος ένα παιδάκι μεγαλώνει μέσα στη Φύση,
Το πολυτιμότερο δώρο μας.




Στο πάρκινγκ του lift κάποιοι έχουν πιάσει το νόημα.
Τις μπύρες τις φέρνουν οι γυναίκες.




Κατηφορίζουμε ελαφρώς προς τον οικισμό με τους ξενώνες.
Ο καιρός κλείνει απότομα και δικαιώνει την επιλογή της μη ανάβασης στην αλπική ζώνη





έξω απο το παράθυρο μας Ανοιξη και Φθινόπωρο μαζί.



Και ξαφνικά σε λιγότερο απο 20 λεπτά μπαίνει στην παρέα ο χειμώνας!!!








Ασπρισαν τα μαλλιά μας αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά!





Βολτάρουμε στα πέριξ και εντοπίζουμε το θαύμα αισθητικής
 που ακούει στο όνομα Hunting residence.

 


Μην το ψάχνετε για διαμονή.


 

Κλειστή κατάσταση στην οποία μπήκαμε γιά ένα κρασί
 και ένα πιάτο με σπάνιο και συνήθως απαγορευμένο μεζέ.









Επιστροφή το σούρουπο με τα πόδια στο δικό μας Panorama Hotel.
Eίναι σαν Χριστούγεννα!!!














Με τη μούρη γυρισμένη για να μπορεί να πάρει φόρα και να βγεί το πρωί.Δεν χρειάστηκε.



Και ξημερώνει Κυριακή...

Πρωινός καφές, όλα ένα λευκό πέπλο χιονιού και ομίχλης.

Και είναι μόλις 8 Οκτωβρίου ρε συ...



Καθάρισμα για να μπορέσουμε να βγούμε στον ήδη καθαρό δρόμο.



Επιλέγουμε ένα πρωινό περίπατο 4 χιλιομέτρων
 ώστε να καθαρίσουν οι πρωινές ομίχλες και να ανοίξει -ή όχι- το lift.




Ονειρο ζωής πλέον καθημερινό όχημα για τους ανθρώπους εκεί.
Τα αυτοκίνητα αυτά πέρασαν απο την Ελλάδα κατα την πλειοψηφία τους σε λάθος χέρια.
Οπως και τα λεφτα με τα οποία αποκτήθηκαν άλλωστε.
Ας μη γενικεύουμε άλλα το παραπάνω είναι κομμάτι του παζλ που έσκασε σαν τσιχλόφουσκα.



Το ξαφνικό χιόνι έχει δημιουργήσει ένα απίθανο και σαφώς εφήμερο σκηνικό.
Πόσο τυχεροί είμαστε!



Εδώ χτύπησε ο νουμερο 1 εχθρός των παλιών σπιτιών.Η φωτιά.



Ανηφορίζουμε και ο καιρός το σκέφτεται...




Ωρα να πάρουμε τον αναβατήρα και να πάμε ψηλά,
 να πάρουμε έστω και τη μυρωδιά απο τις λίμνες




μερικοί ανεβαίνουν με ειδικά λάστιχα σε ειδικά αυτοκίνητα.


 


 


Θα προτιμήσουμε τις βαθιές αναπνοές με κλειστά μάτια που προσφέρει το lift...
ο αναβατήρας που λέγαμε κάποτε στα Ελληνικά

 Μα τι φθινόπωρο κι αυτό!!!
 


Είδαμε και  την όγδοη λίμνη,προορισμούς να θέλεις,κι έχω  όσους θέλεις.





Στο καταφύγιο άμεσης ανάγκης να μπείτε μόνο σε περίπτωση άμεσης ανάγκης.
Ο νοών νοείτω.




Εμείς το πετύχαμε άδειο και πανβρώμικο..
παρέα με πιτσιρικάδες Γερμανούς που το σκέφτονταν για πεζοπορία.







προσπαθούμε να διασχίσουμε μερικά μέτρα απο το μονοπάτι προς τις λίμνες.
Η σήμανση του με βαμμένες πέτρες έχει σκεπαστεί,άδικος κόπος.
Selfie αναμνηστική



 



και κατηφορίζουμε!








Φτάνουμε στα αυτοκίνητα και αναχωρούμε με κατεύθυνση το Borovets.
Mιας και μας έχει περισσέψει χρόνος ας τον εκμεταλλευτούμε!

Σε λιγότερο απο 10 χλμ απόσταση αλλάζουμε εποχή
και το φθινοπωρινό σκηνικό ξαναμπαίνει στη ζωή μας.




Φτάνοντας στον προορισμό βλέπουμε πως κι εκεί είχαν χθες Χριστουγεννιάτικη βραδιά.



Το πιό στυλάτο μπαρ , επιβάλλεται και επίσκεψη όταν λειτουργεί.



Στην ''Πρωτομαγιά στον Βορρά 2'' το 2015
  http://gone4riding.blogspot.gr/2016/10/2-2015.html

το Rila ήταν κλειστό και σε μαύρο χάλι.
Σήμερα βρήκαμε στη θέση του γιαπιού ένα υπόδειγμα αισθητικής σε όλα του τα σημεία













το αίθριο του lounge bar με μουσικάρες και ήλιο.




όνομα και πράγμα.



Στην επιστροφή που μόνο άχαρη δεν ήταν.
Klisura,και η άλλη Βουλγαρία στο διάβα μας.




Εδώ διασκεδάζεις.



Αφήνουμε αριστερά μας νότια τις βόρειες πλαγιές του Rila.Προς τα πού πάμε?




Σωστά πάμε δυτικά για μερικά χιλιόμετρα
και μετά νότια προς την Ελλάδα να ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας!
Στάση στο Στρυμώνα για χάζι σε έναν απο τους σταθμούς για rafting
που υπάρχουν κατα μήκος του ποταμού.
















Αργά το απόγευμα η συμπρωτεύουσα μας υποδέχεται
με λαμπρό ήλιο , πεντακάθαρη ατμόσφαιρα κι ενα απολαυστικό 18αρι στο θερμόμετρο.
Αυτό ήταν ένα μοναδικό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο και ήμασταν πολύ τυχεροί
 που οδηγήσαμε κόντρα προς την παράξενη πρόγνωση καιρού
και προς  ένα άγνωστο μέχρι χθές ονειρεμένο τόπο, δίπλα μας.
Αφήσαμε και το χρωστούμενο για τις λίμνες,μιά χαρά!

Παράλληλα και με την όρεξη να έχει ανοίξει
υπόσχομαι στον εαυτό μου εξερεύνηση
της άγνωστης ταμπέλας μετά το Sadanski
και μάλιστα σύντομα,see ya!

P.s.
Την ιδέα και τον προορισμό μας έδωσε
η αναφορά σε αυτόν μέσα απο το fb του φίλου Ορφέα.
Thanx mate.