Ορεινή και δροσερή 48ωρη

 


Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης


Το μικρό αυτό οδοιπορικό στην Αυγουστιάτικη Ελλάδα
έγινε τις πρώτες μέρες του μήνα.
Αποφασισμένοι να μείνουμε μακριά απο το συνωστισμό
 των Ελληνικών παράλιων και απογοητευμένοι απο τις καυσωνικές προγνώσεις
 για τον αρχικό μας στόχο στα Βαλκάνια
είδαμε την πυξίδα μας να κοιτάει την οροσειρά της Πίνδου.





Αναχώρηση αργά το απόγευμα απο τη Θεσσαλονικη μέσω Γρεβενών


Περτούλι και η ζέστη επιμένει

 



Ο δρόμος για τη γνωστή δροσερή γωνιά στο πλάτωμα της βρύσης Κόρπου.
Ετοιμος για ασφαλτοτάπητα.

 

Η ''Βλάχα'' όπως τη λέμε στην παρέα γνωστό στέκι όπου πας για να παγώσεις
βρίσκεται σε σπάνιες θερμοκρασιακές στιγμές,
γυρνάμε όλο το βράδυ κοντομάνικοι και ακολουθεί και ύπνος έξω απο τον υπνόσακο!
Εχει καύσωνα....μακριά μας και στην υγειά μας!

 






Είμαστε μία μέρα μετά την πανσέληνο του Αυγούστου, ευκαιρία για βόλτα στο δάσος.




Η επόμενη μέρα μας βρίσκει απο τις 8 στο δρόμο για την Ευρυτανία.



καφεδάκι στην έρημη πλατεία στην Ελάτη

 

Η Ειρήνη έχει ένα αναπάντεχο ταξιδιωτικό κενό
μιάς και δεν έχει επισκεφθεί ποτέ το Καρπενήσι και τα γύρω βουνά.
Ευκαιρία λοιπόν τώρα που και ο τελευταίος κόκκος άμμου στις παραλίες
έχει επάνω του μια πολύχρωμη πετσέτα να το κάνουμε!



Στο δρόμο για Ρεντίνα,εμείς και τα υπόλοιπα κατσίκια.

 

Στην Ρεντίνα δεν έχω μπεί ποτέ,
πάντα περνάμε απο έξω ''αεροπορία'' με στάση στο γνωστό αεροπλάνο.
Δε ρίχνουμε επιτέλους μια ματιά και μέσα στο χωριό?

 


Παρέα με φοβερές φάτσες κρυφακούμε τους απολαυστικούς διαλόγους
και απολαμβάνουμε ελληνικό και την δροσιά του πλάτανου.
Είναι ωραία χωρίς πινέζα προορισμού στο χάρτη.




Έτσι θα καταντήσω κι εγώ σε δίτροχη έκδοση με την παλιά BMW μετά απο 30 χρόνια
...το βλέμμα το έχω!!





Στη ράχη του προφήτη Ηλία είχα επιλέξει να μείνουμε το πρώτο βράδυ του πρώτου advtroffy.
To σημείο,όπως και κάθε αυχένας που σέβεται τον εαυτό του, το τρώνε οι άερηδες,τότε το 2014 μας είχε πάρει τα μυαλά ο κερατάς ενώ σήμερα η ζέστη και η άπνοια είναι στα όρια του ανεκτού.
Μετά απο ένα ζόρικο χειμώνα βρισκόμαστε αναμφισβήτητα και σε ένα ζόρικο καλοκαίρι,υπομονή.




Κατηφορίζουμε για το Καρπενήσι μέσα σε όμορφο ελατόδασος.

 


Είναι τόσο ωραίο να ξεναγείς κάποιον σε μέρη που τα βλέπει για πρώτη φορά!














Δεν θέλω να μιλήσω μόνο να κολυμπήσω.



Στο βάθος η Χελιδόνα




Στο χωριό φτάνεις μετά απο 8 εντυπωσιακά χιλιόμετρα μέσα σε φαράγγι.



















Στον Προυσσό επικρατεί μία σπάνια γαλήνη.
Το πάρκινγκ είναι άδειο απο αυτοκίνητα και λεωφορεία,
οι λιγοστοί επισκέπτες παρακολουθούν τη λειτουργία του Εσπερινού.



Η γαλήνη αυτοπροσώπως...



Στο χωριό Γάβρος μας κέρδισε με τον διάλογο η κυρία Ειρήνη.
Επιλέξαμε ένα απο τα απλά δωμάτια που νοικιάζει εμπιστευόμενοι την διαίσθηση μας και προδωμένοι απο την κούραση που μας φόρτωσε η έντονη ζέστη.
Οι πέτρινοι τοίχοι του παλιού σπιτιού εξασφάλισαν τη δροσιά
 που χρειαζόμασταν για να πάρουμε δυνάμεις να συνεχίσουμε.

Χαρακτηριστική εικόνα απο εγκατελλειμένο σπίτι του χωριού



Απέναντι μας περίμεναν εκλεκτοί μεζέδες






Το επόμενο πρωί οι καλές εκπλήξεις συνεχίζονται.
Πρόχειρο πρωινό,προσφορά της καλής γιαγιάς
και μία αναπάντεχη αφήγηση μίας ζωής που ξεκίνησε λίγες μέρες
μετά την κήρυξη του πολέμου το 1940 και συνεχίζει αγώνας δρόμου
με τα στοιχειά τη μοίρα για την επιβίωση μέχρι σήμερα.
Σκέφτηκα πολύ αν πρέπει να τη μεταφέρω ''στο χαρτί''
την θυμάμαι λέξη λέξη κι έχω και την αίσθηση πως δεν θα τη ξεχάσω ποτέ.
Δεν βρίσκω πως έχω τέτοιο δικαίωμα.. οι τυχεροί της παρέας την άκουσαν ήδη απο κοντά.
Για τους υπόλοιπους η πόρτα είναι ανοιχτή,κοπιάστε!

Γειά σου γιαγιάκα μου καλή!







με κατεύθυνση δυτικά και το νου μας να μείνουμε
όσο γίνεται σε μεγάλα δροσερά υψόμετρα και μακριά απο τις θάλασσες.






η κοιλάδα του Αγραφιώτη που θα ήταν μία καλή λύση
 αν είχαμε τα κατάλληλα λάστιχα για χωμάτινη με τόσα κιλά φόρτωμα.



Φραπεδάκι στη σκιά και με απόλυτη ησυχία!



Κι αρχίζει το ψάξιμο για τα Ασφάλτινα Ελληνικά Βουνά 7



Το εκδρομικό το ξέρετε όπως και τον σχεδιαστή του,
άγνωστα χωριά, μπαρμπάδες,γιαγιάδες, ερημιές,εκατοντάδες χιλιόμετρα απο το πρωί έως το βράδυ
και όπου έχει απομείνει κανένα πιστάκι για στρίψιμο καλοδεχούμενο.
(Το να καταντήσει παρέλαση και καφεδοκοψιδομάζωξη
 το απεύχομαι άλλα δεν θα το ελέγχω και εσαεί)




Απο τη Βαλαώρα πάντως θα περάσουμε σίγουρα!








Οι εικόνες που αναζητώ  κάθε χρόνο.
Αγνωστη Ελλάδα και στροφές ανάμεσα!



Ψήνεστε?Υπομονή μέχρι το Σεπτέμβριο!



Στα Βρουβιανά πέρασε κάποτε η Pepsi.
Κι έβαλε τα θεμέλια να πουλήσει.




Το αποτέλεσμα!!




Φοβερός καφές και δροσιά στο μπαλκόνι του καφενέ,αλλά πρέπει να φύγουμε γιατί είμαστε και οπι δύο φτιαγμένοι για φευγιό και ταλαιπώρια,
Κια η μέρα είναι ιδανική για το τελευταίο!


Με κατεύθυνση νότια ενώ θέλουμε βόρεια και δε βαριέσαι.
Άλλο ένα πιστάκι με εξαιρετική θέα για το Σεπτέμβριο.






Στο δρόμο για το Κομπότι τα χωριά λιγοστά
και οι ακόμα λιγότεροι άνθρωποι να παραμιλάνε μαζί μας απο τη ζέστη.



Χρησιμοποιούμε την Ιονία οδό απο Άρτα μέχρι Γιάννενα ώστε να ανηφορίσουμε τάχιστα στο Μέτσοβο και να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε.
Ακόμα και στο αγαπημένο μας Ζαγόρι οι συνθήκες είναι απαγορευτικές.
Με 36+ το μεσημέρι στο Πάπιγκο δεν θα βγεί άκρη,πάμε για πιο ψηλά.



Χαλαρή βόλτα μέσα στην Μηλιά,άλλο ένα ωραίο χωριό που μέχρι χθες γνωρίζαμε μόνο ως ταμπέλα.






Απόγευμα και η γνωστή λύση στη φιλόξενη Κρανιά.



Χαράματα της τρίτης μέρας καταπίνουμε Εγνατία
με προορισμό το μικρό σπίτι μπροστά στην μυστική μας θάλασσα.
Η εκδρομή δεν μας βγήκε ακριβώς όπως θα θέλαμε,
μίκρυνε σε μέρες και περάσματα λόγω του καύσωνα
και έμειναν χρωστούμενα.
Εδώ είμαστε όμως και μικροί ακόμα, θα τα προλάβουμε...See ya!