Τα Κουτσοχώρια

 




Kείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης


Ο Χάρτης.

https://www.google.gr/maps/dir/%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7/41.7897242,23.1808975/41.8889348,23.1171673/41.8641365,23.6176251/Gostun,+Bulgaria/%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7/@41.3343206,23.0339786,125897m/data=!3m1!1e3!4m23!4m22!1m5!1m1!1s0x14a838f41428e0ed:0x9bae715b8d574a9!2m2!1d22.9444191!2d40.6400629!1m0!1m0!1m0!1m5!1m1!1s0x14aba3e8086a77c9:0xa00a014cd0e0140!2m2!1d23.6904144!2d41.7973236!1m5!1m1!1s0x14a838f41428e0ed:0x9bae715b8d574a9!2m2!1d22.9444191!2d40.6400629!3e0



Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως πρόκειται για το πρώτο μέρος
μίας σειράς εξορμήσεων στο άγνωστο που κρύβουν οι μικρές ταμπέλες
με τα παράξενα ονόματα που χρωματίζουν κάθε λίγο τις άκρες της εθνικής οδού.
Οι μικρές -για εμάς- ταμπελίτσες αντιπροσωπεύουν  για λίγους ανθρώπους τον κόσμο ολόκληρο.
Στα μικρά αυτά χωριά ήρωες πραγματικοί ζούν κόντρα στη μοναξιά
και ειδικά στα ορεινά, παρέα με τις ακραίες καιρικές συνθήκες.





Σε αυτή τη μονοήμερη εξόρμηση στη γειτονική Βουλγαρία πήραμε
μια μυρωδιά, λίγες μοναδικές εικόνες και τη δροσιά μερικών απο αυτά.
Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα λόγω γλώσσας να μιλήσουμε
και με όλους αυτούς που κοιτούσαν περίεργα τις 3 μοτοσυκλέτες
με τους φωνακλάδες που χαζεύουν το χωριό τους.
Γιατί για Αγγλικά ούτε λόγος ενώ κι εμείς για ένα παράξενο λόγο
ξέρουμε μόνο την Καλημέρα του Θεού στη γλώσσα τους.

Φεύγουμε απο τον πανέμορφο δρόμο μέχρι τον Προμαχώνα
και μπαίνουμε γρήγορα στη γείτονα.
Φουλάρισμα με 1.02 το λίτρο,



 

περνάμε το Sadanski
 και στο πρωτο καφαλοχώρι την κάνουμε αριστερά προς το βουνό.
Ο δρόμος τελειώνει σε 5 χλμ σε ένα συμπαθητικό και απολύτως άγνωστο κουτσοχώρι.
Αρχίσαμε!

Ο δρόμος

 



Κια εικόνες απο το χωριό




 Νικόλας.
(Μετάφραση καλοδεχούμενη)




 Δαιδαλόδεντρο
 

Κατεβαίνουμε στην εθνική και στην αρχή των  στενών  του Στρυμώνα
παίρνουμε τον άγνωστο δρομάκο προς το δεύτερο κουτσοχώρι.


Πέρασμα πάνω απο τον ποταμό












Στις γραμμές έχει κολλήσει το μαγνητικό που κατεβάζει τις μπάρες.
Ελεγχος και σβέλτη διέλευση γιατί η ισόπεδη είναι πάνω σε στροφή



Φτάνουμε στο χωριό



Στο τέλος του χωματόδρομου βρίσκουμε κάτι ενδιαφέρον.





Eνα eco park στη σκιά των ανεμογεννητριών
 που δεσπόζουν στην κορυφή πάνω απο το χωριό.
Πρέπει να ξαναέρθουμε με στόχο μόνο αυτό.


Κατηφορίζουμε ξανά προς την Εθνική κι είναι ώρα για ένα παραποτάμιο καφεδάκι.


 

 Η μαγική εσπρεσιέρα εν δράσει.
Αν εξαιρέσεις οτι μοιάζει με μίνι τουαλέτα της Barbie
που έχει ενσωματωμένη ντουζιέρα για τον john john ...κάνει σούπερ δουλειά
 


Στο ύψος του Simitli κάνουμε δεξιά για το Bansko
κι απολαμβάνουμε το καλοστρωμένο στροφιλίκι που θα μας οδηγήσει στο γνωστό θέρετρο.
Οι κορυφές δεξιά μας έχουν κρατήσει το χιόνι του προηγούμενου Σαββάτου
 και σε συνδυασμό με το καταπληκτικής χάραξης και πρόσφυσης δρόμο
 ζείς επάνω στη μηχανή στιγμές Αυστρίας.
(Σιγά μην ασχοληθώ με τη φωτογραφική) .
Το τρίτο κουτσοχώρι μας περιμένει και με τη ευκαιρία
 του αγώνα enduro που τραβάει την προσοχή μας  στρίβουμε για την Elenishta.



Καθημερινές εικόνες προετοιμασίας για τον Χειμώνα.
Οι ποσότητες ανα σπίτι είναι ασύλληπτες,το ίδιο φυσικά και ο όγκος εργασίας.

 

Τα τσακαλάκια αφού έστριψαν με τις μπάντες χάθηκαν καλπάζοντας με.... μόλις έναν ίππο.




Εςπιστρέφουμε στο πολύ όμορφο κεντρικό δρόμο που ενώνει Bansko με Gotche Delcev.



H επόμενη παράκαμψη οδηγεί μετά απο 4 χλμ στενού επαρχιακού στο στολίδι που λέγεται Gostun.






Mπαίνοντας στο χωριό αν και έχουμε ανέβει πολύ σε υψόμετρο
νιώθουμε το δυνατό αέρα που είχαμε πριν στον κεντρικό δρόμο να εξαφανίζεται!


 


Η τοποθεσία που αναπτύχθηκαν αυτόι οι οικισμοί δεν είναι ποτέ τυχαία.

Ολα τα είδη οικοδομής στο ''πιάτο'' μας.








Κι όλα τα χρώματα δένδρων και ουρανού επίσης.








Η στάση του βοσκoύ σήμαινε όχι στη φωτογραφική,
ίσα που τον πρόλαβα πριν χαθεί στο γκρεμό σαν κατσίκι.



Βρισκόμαστε πλέον στο ορεινό κομμάτι προς τον Προμαχώνα.
Είμαστε στο νότιο τμήμα του όρους Pirin μακριά απο την πολυκοσμία του χιονοδρομικού.

Μικρή παράκαμψη για το γνωστό απο παλιά λημέρι στο Rodopi Livadi.







Ξεχωριστό μπάρμπεκιου με όλα τα κομφόρ.Χμμμμ....




Οι γνωστές παρενέργειες της υπερβολκής λήψης οξυγόνου









Πώς θα κρύψεις ένα άκρως εντυπωσιακό tricolore σε μία φωτογραφία!!




 Αυτό ήταν πιό εύκολο
 


Είναι φανερό πως κανείς δε θέλει να επιστρέψει
 κανείς δεν θέλει να ξαναμπεί στην πόλη πριν νυχτώσει.
Παρέα στο βουνό με Φίλους καβάλα στα μηχανάκια.


 


Τελευταία παράκαμψη και στάση για να δείξουμε στο Νίκο
ένα χωριό που δεν ξαναγνώρισε ποτέ του μπογιατζή.
Τον Bασιλιά και αδιαμφισβήτητο Aρχοντα των Κουτσοχωρίων,το Pirin!!


 











Εδω διασκεδάζεις




η καλή -χωρίς σκουπίδια- πλευρά του μικρού ποταμού που περνάει μέσα απο το χωριό.




Και η καλή γιαγιά που μας ρώτησε στα Βουλγάρικα τι και πώς μας έφερε στο χωριό.
Μπορεί και να μας ξαπόστειλε βέβαια αλλά ποτέ δεν θα το μάθουμε!



Αφήσαμε πίσω πολλές ταμπέλες άλλες επίτηδες κι άλλες λόγω χρόνου.
Το σίγουρο είναι πώς η περιέργεια που καποτε σκότωσε τη γάτα θα νικήσει,μας άνοιξε η όρεξη.
See ya!!