Οι ιστορίες της κυρίας Χρυσούλας -Ο αντάρτης και το ταξί.

 8 μήνες μετά την αναχώρηση της κυρίας Χρυσούλας για τα αστέρια 

εδέησα  να κάτσω να γράψω όπως της είχα πει την ιστορία 

που τόσο έντονα μου είχε διηγηθεί κι αφορά τα χρόνια του αντάρτικου.

Ο Χρήστος ο Τσιακπίνης ας τον πούμε ήταν φευγάτος στο βουνό πάνω από την Πρώτη 

με γυναίκα και μικρό παιδί στο χωριό.

Η σχέση του με τον παππού Πασχάλη οφειλόταν στο γεγονός ότι  ο παππούς μου ήξερε να επισκευάζει τον πολύγραφο στον οποίο τύπωναν τις προκηρύξεις και ενίοτε τον έπαιρναν μαζί τους λίγο με το καλό λίγο με το ζόρι για να τους τον φτιάξει.... και φυσικά όλη η οικογένεια ανησυχούσε πρώτα για το αν θα γυρίσει αλλά και για το πως θα πάρουν οι υπόλοιποι την πολυήμερη απουσία του στο βουνό

Μια μέρα ο αντάρτης βρίσκεται στο σπίτι και οι δικοί μου του ανοίγουν κουβέντα.

Βρε Χρήστο όταν το ταξί (ο παππούς είχε ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα στο νομό Σερρών

 το Ford του 1928 για το οποίο έχω  γράψει και θα ξαναγραψω την καλύτερη ιστορία του)

λείπει στις Σέρρες νυχτώνει και δε φαίνεται να έρχεται ανησυχούμε ,

έχετε τη συνήθεια να βάζετε τις νάρκες στο δρόμο κι όλοι αυτό φοβόμαστε.

Το σπίτι στην Πρώτη έχει ένα μπαλκόνι σαχνίσι το λένε στη Μακεδονία 

που βλέπει βόρεια κι όπως αφηγούνταν  η κυρία Χρυσούλα από aυτό έβλεπαν όταν νύχτωνε 

μέχρι τα υψώματα στο χωριό Μεσορρόπη περιμένοντας να φανούν τα φώτα του ταξί 

στον σκοτεινό  ορίζοντα , σημάδι ότι έρχεται χωρίς να έχει συμβεί κάτι μοιραίο.

Ενα απόγευμα που βρέθηκε εκεί τον πιάνει πάλι η γιαγιά Γεωργία κουβέντα για τις νάρκες

 και του λέει , αύριο βρε Χρήστο στο ταξί θα είναι η γυναίκα σου και το παιδί σου.

Τινάχτηκε όταν το άκουσε κοντοστάθηκε για λίγο και είπε στη γιαγιά μου,

Τι δουλειά έχουν γιατί?

Είναι άρρωωστο το μικρό και θα πάνε αναγκαστικά στο γιατρό του απάντησε.

.....τι να κάνουμε ο πόλεμος έχει θυσίες είπε φεύγοντας δίχως να κοιτάξει πίσω.

Το ταξί ευτυχώς πήγε και ήρθε για άλλη μια φορά  χωρίς να πατήσει τίποτα.

Καλημέρα καλό ημερολογιακό φθινόπωρο καλή Άνοιξη στις ψυχές μας και μακριά από τον πόλεμο.

Τσιπουράκι ορεινό μετά εκλεκτής παρέας

 

Ε ναι τι σου είναι να σου έχουν πάει καλά τα πράγματα με τους ανθρώπους σου

τι είναι να ζεις το κείμενο που κοσμούσε το αναμνηστικό  που δεν έφερες ποτέ από τη μακρινή Δανία?

 

 Being a part of a family

means that you will love and be loved

 for the rest of your life , no matter what.

 

 

Η μέρα σήμερα ήταν από το πρωί  τόσο ανοιξιάτικη κι αρμονική σε φως και θερμοκρασία 

που η Ειρήνη είπε θερμά το ναι σε μια μηχανάδα ως το Χολομώντα  

Go with the flow

 Kανείς μας δε θυμάται ακριβώς για πιο λόγο επιλέξαμε Βιετνάμ.

Πρώτη φορά στην Ασία για εμένα και μένει να δείξει

 αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός ή τα πάντα όλα και γεια σας.

Πάμε!

 

Για ένα stay στην Κέρκυρα των αναμνήσεων

 Μαζεύτηκαν πολλοί λόγοι να πεταχτούμε μέχρι την Κέρκυρα.

 

 

 

 

Ένας από αυτούς σε ρόλο προλόγου και εξήγησης συνάμα

Oι Άνθρωποι των Ελληνικών Βουνών

Κείμενα-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης


Μια απο τις πιο ανθρώπινες ταξιδιωτικες-φωτογραφικές  αναφορες μου ειναι αυτη με τις φωτογραφιες των ανθρώπων που κρατούν ζωντανα τα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά αλλα και την επαρχια γενικοτερα.

Το άρθρο ξεκινά με εικόνες απο το 1995 συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. 
Απολαύστε τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδικών μας χρόνων (και όχι μόνο)

Η Άνω Πόλη εκ των έσω.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Της Θεσσαλονίκης βέβαια και είναι αυτή που συνεχίζει ανέγγιχτη από το χρόνο.

Μακριά από το Metro  και τον ''ιπτάμενο δρόμο'' με τη δική της κουλτούρα στους τοίχους

 

Μια βόλτα στα στενά της Αρναίας

 Με το βοριά να ξυρίζει κόντρα και να κάνει το 5 να γίνεται αισθητό σαν Ο 

 ξεκινάμε για την ορεινή Χαλκιδική

 

 

 

Η γρήγορη βόλτα με τα πόδια στο κομμάτι της κωμόπολης (Αρναία) 

Κοπή πίτας (και γκρίνιας!) στον ΜΟΘ!

 Βασιλόπιτα και καλή χρονιά στον γεμάτο θετική ενέργεια και χαμόγελα ιστορικό Όμιλο.

 

 

 

 

 

Θελω να αφιερώσω το παρόν στην Εκπνοή την πάπια μας που κατάφερε να μείνει τρία μηχανάκια πίσω στην μικρή μεταμεσονύκτια κόντρα με ένα αγνώστου ταυτότητος -50αρι κάποτε- προσεγμένο  συνάδελφο της.

Πάμε γερά μαρί!

 

 

Στο θέμα μας , ο κακός χαμός θα γινόταν κι αυτό φαινόταν από νωρίς.

 

 

 

Μέλη και ομάδες μοτοσυκλετιστών από όλη την Ευρώπη γέμισαν την ιστορική αυλή μας.

Έφοροι και σύσσωμο το ΔΣ και όχι μόνον σε ρόλο ηλεκτρολόγου φωτργράφου barman και barwoman

ντιτζέι υπεύθυνου κυλικείου παρκαδόρου φωτιστή κλπ κλπ όλοι για το χαμόγελο και τη φιλοξενία!

όξω στο παρκινγκ γινόταν της Τσιμισκή

Πάντα κράνος.

Φουλ της αυλής και ώρα να κοπεί η παραδοσιακή πίτα

 

 

 

 

 

Ευθύς αμέσως μοιράστηκαν τα ατομικά τσουρεκάκια 

που έκρυβαν τα πολλά φλουριά τα οποία οδηγούσαν 

στα πολλά δώρα που προσέφεραν οι γενναιόδωροι επαγγελματίες της πόλης μας.

 

Έφοροι και ευφορία , ένα και το αυτόν!

 

 

 

Από εδώ και πέρα ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΑΓΩΝΕΣ και ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

Καλή χρονιά και καλή φώτιση!

Καβάλα την Πρωτοχρονιά 2024

 Με αυτοκίνητο σεφτέ στο blog θα είναι λέει γρουσουζιά.

Οπότε πάμε με το δίκυκλο πριβέ κι όλα καλά!

Ξεκινάμε με την ανάβαση από το λιμάνι μέχρι το Μπρίκι στην παλιά πόλη

Παλιά πόλη 

οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά

Τσαλαπετεινός καφεδάρα και πασαρέλα

Βόλτα μέχρι τα σκάφη

το Δημαρχείο κόσμημα

παλιές ιστορίες επικοινωνίας

Επιστροφή μέσω της παλιάς εθνικής που περνάει κι από τη νέα  Πέραμο

Πίσω από τις φάμπρικες

 Για να φτάσει κάποιος από την Καλαμαριά στους πρόποδες 

και στην κορυφή του όρους Βόρας περνάει μια δοκιμασία.

Αισθητική κι οδηγική ,κάμπος με δρόμο που έχει κίνηση κι απρόσωπα χωριά αλλά κυρίως μια πραγματική θάλασσα από μικρές και μεγάλε φάμπρικες ακαθόριστου σχεδιασμού και χρησιμότητας.

Όλα αυτά για πάνω από μία ώρα και μέχρι βγαίνοντας από τα Γιαννιτσά να ξεπροβάλλει μπροστά σου ο χιονισμένος επιβλητικός του όγκος παρέα με αυτόν τον αρχοντικό κι απότομο της Τζένας στα βόρεια και αυτόν του Βερμίου στα νοτιοανατολικότερα.

Παλιός Αγιος Αθανάσιος.

 

 

 

 

 

 

Χωριό μαζικής εστίασης και διαμονής για τους χιονοδρόμους και όχι μονον.

Πάλη με τη ρυμοτομία και προσπάθεια η επίσκεψη να είναι ανθρώπινη και κυρίως να θυμίζει χωριό.

Ανηφορίζουμε για το χιονοδρομικό που για κάποιο λόγο είναι κλειστό για χιονοδρομία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο δρόμος θέλει προσοχή στα ανήλια τμήματα 

 

 

 

αλλά και εκεί που ο ισχυρός άνεμος επιχειρεί να τον κλείσει με ανεμοσούρια λίγων δεκάδων μέτρων.

 

Το ίδιο και εντελώς ανεξήγητα είναι ο δρόμος που πάει προς την Κερασιά 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

με αποτέλεσμα να πρέπει να κατέβεις μέχρι τον Άγρα για να βρεθείς στην άλλη αγκαλιά του βουνού ,στα λουτρά Πόζαρ.

 

 

 

Μπανάκι και υπέροχο φαγητό στης Μπουμπούς στην Όρμα.

Επιστροφή νύχτα που οι φάμπρικες είναι αόρατες , see ya!

Ταξίδι στο χρόνο με το ΜΟΘ

Το μεγάλο δίλημμα για κάποιους από εμας που τώρα -ισως- βλέπετε στο ΔΣ του Ομίλου.

Να κοντράρουμε στην υπόγεια κακόβουλη κριτική.

Να πάρουμε θέση απέναντι στην αδιαφορία των δήθεν ενδιαφερομένων για το καλό του Ομίλου.

Του ιστορικού Ομίλου που σήμερα έφτασε να κρέμεται από τα χείλη φανατικών της ανευθυνότητας.

Να δεχθούμε την υπέρτατη υπέρβαση που δεν είναι άλλη από το να ζητήσουμε  τη θετική με ψήφο στάση απέναντι σε ένα πολυετές έργο που ξεχειλίζει από προσφορά θυσία εθελοντισμό και που από μόνο του εγκρίνεται παμψηφεί.

Να παραδεχθούμε ότι θα μπούμε για να σώσουμε τον όμιλο από το διασυρμό του για εκκαθάριση λόγω αδυναμίας συγκρότησης Διοικητικού Συμβουλίου στο πρωτοδικείο.

Να προσεγγίσουμε ξανά και ξανά  όσους έπεσαν θύματα πλάνης 

και ατέλειωτου φθόνου προς το κοινό καλό.

 

Να συνεχίσουμε κόντρα στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας και να πάμε εμείς

 το ένα βήμα μπροστά που οι σαλτιμπάγκοι του διαδικτύουκαι των υπογείων 

 προσπαθούσαν να μας δείξουν πως γίνεται....αλλά από το σπίτι.

Ραντεβού στην κάλπη που ευχόμαστε να καταδείξει το παραπάνω κείμενο ως άχρηστο.

Βουτιά στο χειμώνα και πίσω τρέχοντας - Bansko ski resort

 

 

 Η αιτία

Θέλω να βγω με τη νέα μοτοσυκλέτα στο εξωτερικό ,έτσι για το γούρι.

 

Η αφορμή

Τα παιδιά είναι εκεί από την προηγούμενη μέρα για έλεγχο των εγ - καταστάσεων

 

Η προεργασία

 Μιλάω με το Μίλτο και θα πάει στον ΠΑΟΚ (με Παναιτωλικό ρε φίλε αυτά δε χάνονται)

καλεί ο Μάκης  και ψάχνουμε για βουνό που έχουμε καιρό να δούμε 

Το ραντεβού δίνεται τελικά στους πρόποδες του Pirin.

 Τα γεγονότα

 

Παιδικά Ελληνικά Βουνά Βαλέορβο 2023

 Στα Βουνά με τα παιδιά μας!!!!

 

Για να τους μεταφέρουμε το κλίμα της Παρέας ,

για να τοος αφηγηθούμε στιγμές φιλίας που ζήσαμε πριν τα social και τις επιπτώσεις τους στη ζωή μας.

 

Μια στιγμή στη μαυρη Ήπειρο - Africa 2023

 

 

 

17 ημέρες στη Μαύρη Ήπειρο.

 

 

Θεσσαλονίκη-Johanesburg

Την Κυριακή και τη Δευτέρα τις ζούμε μέσα σε ένα ιδιαίτερο μίγμα συναισθημάτων

Η οργή και η λύπη στα Τέμπη η αγαλλίαση στην αγκαλιά των φίλων

η πολυχρωμία του ταξιδιού επικρατεί από τις πρώτες του ώρες.

Βιβλίο χρήσης μοτοσυκλετών

 

Οι χιλιομετρικές αποστάσεις ανά μοτοσυκλέτα μου.

Από το 1991 εως το 2023 

50000 το KLR 

75000 το ένα Αφρικα

 57000 το άλλο

110000 χλμ με το ΜΚΙ

 60000 με το ΜΚΙΙ

 75000 με το 1150 adv

 210000 με το ένα 1200

 30000 με το άλλο 1200

 65000 με τα 1250 , κάθε φορά που σχολάω θέλω να φύγω ακόμα και με την πάπια 

συνεχίζεται!!

Δεν κάνει κρύο στη Λευκάδα!

 

Φεβρουάριος που μοιάζει με Απρίλιο.....δε χάνεται.











Έχουμε καιρό να βρεθούμε και η προσκληση του Βασίλη να το κάνουμε στον τόπο του στη Γλυκή Θεσπρωτίας

γίνεται δεκτή με τεράστια χαρά από όλους μας



H διαδρομή γνωστή όμως η ματιά ανανεώνεται και σε κάθε πέρασμα αποθηκεύει άλλα

Αργούμε να ξεκινήσουμε , μετά την Κοζάνη αφήνουμε την βενζινοβόρα Εγνατία

και στριφογυρνάμε μέχρι τα Γρεβενά σε φρεσκοστρωμένο δρόμο έρημο























Στο Strada είμαστε παρέα με άλλους καλοπερασάκηδες οπαδούς

του ήλιου και της ανεμελιάς που εξασφαλίζουν οι ζεστές πλέον ακτίνες του.










Τίποτα δεν προμήνυε ότι θα βρεθούμε μπροστά ή μάλλον μέσα σε τέτοιο υπερθέαμα.

Το χιόνι έκανε την εμφάνιση του μετά την Κρανιά , επικράτησε γύρω μας πάνω από τη Μηλιά

































Και έδωσε το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να ζητήσει

ο άνθρωπος της τσιμεντούπολης φτάνοντας στον αυχένα της Κατάρας










Σταματούμε και φωτογραφίζουμε προσπαθούμε να ενταχθούμε

και να φύγουμε από τον εγκλεισμό στα τσιμέντα και τον άχρωμο αστικό τρόπο ζωής.

Κάνω το κλικ βλέπω το αποτέλεσμα και φωνάζω στο Μπάμπη,

άνοιξε το viber και τα κέρδη θα τα πάρουμε μισά μισά!!

Τα Τζουμέρκα και το αυγό χαιρετούν








Αλλάζουμε θέσεις στον έρημο δρόμο ,θέλω κι εγώ μια ίδια φωτογραφία!

Δεν έχω να κάνω τίποτε άλλο πέρα από το καθίσω σιωπηλός με σταυρωμένα χέρια

και να υποκλιθώ στο μεγαλείο των Αθάνατων Ελληνικών Βουνών








Η στάση λίγο πιο κάτω στην πλατεία του Μετσόβου επιβάλλεταιι.

Είμαστε μακριά από την τουριστική περίοδο και μπορούμε να απολαύσουμε το χωριό/












Πόσο θαύμασα και σέβομαι την Ηπειρώτισσα.

Το έχει στόχο το θεωρεί υποχρέωση δε σταματά στιγμή για να είναι το χωριό πεντακάθαρο.

Βγαίνει από μέσα της η προκοπή νικά τα χρόνια που βαραίνουν το κορμί.

Έτσι διδάσκεται ο πολιτισμός.












Λίγη Εγνατία ακόμη και πριν χαθεί το φως πιάνουμε το διάσελο για τα χωριά του Σουλίου

εδώ είμαστε στην έξοδο από το Ζωτικό.










Τα άγρια άλογα στο Σούλι , είναι τυχερός αυτός που τα θαύμασε καβάλα στο δικό του.

Μας κατάλαβαν αμέσως αλλά φροντίσαμε να περάσουμε με τον ελάχιστο θόρυβο από το σπίτι τους.





























η Ήπειρος είναι αυτό ακριβώς. Κορφές παντού.








Στις φουρκέτες πάνω από τη Γλυκή που είναι και ο τελικός μας προορισμός.























Αγκαλιές καφεδάκι και συνέχεια της δουλειάς μεχρι αργά

γιατί είμαστε και μανατζαρέοι νιου γιόρκερς



.....μη χ@σω










Φυσικά ένα τσιμπούσι εορταστικό ήταν η επιβράβευση για την ιδέα

και ευκαιρία να συζητήσουμε για την αυριανή ...απόβαση.

Καλημέρα σας.








Θα πάμε να πάρουμε άρωμα Λευκάδας ο Νίκος μας περιμένει για άλλη μια φορά


Την Πρέβεζα τη συμπάθησα





















Ημέρα καλοκαιρινή και η ώρα που ανοίγει ο δρόμος για το νησί έφτασε.

(Εχουμε ενημέρωση πως ο δρόμος είναι ανοικτός μόνο από τις 12.30 έως τις 15.30

γιατί γίνονται έργα διάνοιξης που χρησιμοποιούν εκρηκτικά)








Φτάνοντας ορμάμε κατευθείαν στο ορεινό δίκτυο με το Νικόλα πλοηγό με στόχο τις δύο κορυφές αυτή των παλιών κεραιών αναμετάδοσης και τη διπλανή του Προφήτη Ηλία.



















Ο όρχος αφημένος στη διάθεση και τη δύναμη του χρόνου.










Τα κτίρια προσωπικού,η αφήγηση του Νίκου που τα έζησε από μέσα είναι μοναδική












Να εδώ εμείς από τα Βόρεια.








Μεγανήσι Σκορπιός και Σκορπίδι μπροστά στο υπερφορτωμένο Νυδρί








Αλλάζουμε κορυφή και η θέα δείχνει ότι θα χαθεί από ένα σύννεφο

που περιφέρεται γύρω μας δήθεν ανέμελα....και παγωμένο.












Πάμε κλικ ,μου λείπει αυτή που είναι κι ο Νίκος ...την τεχνολογία μου μέσα.










Κατηφορίζουμε ,πάμε να βρούμε κάτι πιο ανοιξιάτικο!





















Στο Καθισμα και στον Άγιο Νικήτα όπου θα φτάσουμε μέσω του Δρυμώνα είναι άλλος κόσμος!


















































Δεν υπάρχει χρόνος για φαγητό αλλά ο Νικόλας

μας έχει ΚΑΙ ΠΑΛΙ φροντίσει με σνακ και λιχουδιές !!














Προλαβαίνουμε το δρόμο πριν κλείσει και στη στροφή για το Λούρο πίνουμε καφεδάκι Joe Bar

παρέα με κάτι τσακάλια που προσπαθούν να σπάσουν 3-4 δύσμοιρα παπιά..










Βραδάκι στο χωριό τα κλασσικά δοκιμασμένα μιας και είναι η ώρα... που πεινάνε τα παιδιά!!

Είναι να έρθει ο Νίκος αλλά η διακοπή και του ρεύματος του στερεί τη μηχανή που βρίσκεται πίσω από την ηλεκτρική γκαραζόπορτα.
Τον τίτλο του εκδρομικού τον χρωστάω σε αυτόν κ συμπληρώνω ''δεν έχει ρεύμα στη Λευκάδα''

Ένα γρήγορο πέρασμα από το ποτάμι και δίνουμε χέρια με τη νότια ομάδα.

Ο Βασίλης ο Αντώνης κι ο Γιώργος θα κατέβουν μέχρι το Ρίο από επαρχιακούς

κι εμείς θα περπατήσουμε αρχικά τον παλιό από Ηγουμενίτσα για Ιωάννινα

και μετά παράλληλα την Εγνατία για όση ώρα μας παίρνει.












Στη Βροσίνα βρίσκουμε ανοιχτό φούρνο , ξυλόφουρνο.

Κουβέντα με την αγέρωχη φουρνάρισα τυρόπιτα με κανονικό τυρί και τέτοια
Τα κύπελα είναι από την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα νέων.










Φιλαράκι , μοιραστήκαμε το πρωινό κολατσιό.










Απέναντι υπάρχει μια ωραία Μονή αλλά δε βρήκαμε τρόπο να περάσουμε στεγνοί.










Το όνομα του καφενείου είναι το αρχαίο του ποταμού Καλαμά








Στην άδεια ελληνική επαρχία είναι πλέον συχνό φαινόμενο όλο το χρόνο.

Αυτοκινούμενα μικρά και μεγάλα από

''πλούσιες'' ευρωπαικές δήθεν ιδανικές για διαβίωση χώρες

Συνταξιούχοι αλλά και νέοι ψάχνουν να ξεφύγουν από τη ''λύση'' και να ζήσουν στη φύση








Μέσα ζέστη οι άρχοντες του χωριού με καφεδάκι και τσιπουράκι

η τηλεόραση παίζει τη Μαριόλα όπως μοναδικά ακούστηκε στο ''Μουσικό Κουτί''

και η προτροπή είναι ,πάρε φωτογραφία τον πατσά










Δε λες όχι σε παππού.












Περνάμε και τα Γιάννενα είπα θα μετρήσω τα εκκλησάκια στο δρόμο μέχρι εκεί αλλά είναι αμέτρητα.

Πονεμένες ιστορίες του παλιού ορεινού οδικού δικτύου δυο δυο σε κάθε στροφή κι ανήφορο.



Ξανά στην Κατάρα λίγα ακόμα κλικ μάταια προσπαθούμε να πάρουμε μαζί μας τον τόπο.








Ο παλιός για Τρίκαλα επίσημα κλειστός

αλλά με διάνοιξη από δίπλα για να μπορείς να πας να μπλέξεις παρακάτω στα ανήλια του.


































Πάμε χαζεύουμε σταματάμε κάνουμε αναστροφή φωτό

και πάλι προς τα πίσω είναι κάτι που δε χορταίνεται!!
































Στα Γρεβενά βλέπουμε το θερμόμετρο στους 20 βαθμούς κι επιλέγουμε συνοπτική εξαφάνιση καυσίμου με τελικό προορισμό τις αγκαλιές της οικογένειας.














Ωραία ήταν και γυρίσαμε για να μπορέσουμε να ξαναπάμε,



see ya!