Για ένα stay στην Κέρκυρα των αναμνήσεων

 Μαζεύτηκαν πολλοί λόγοι να πεταχτούμε μέχρι την Κέρκυρα.

 

 

 

 

Ένας από αυτούς σε ρόλο προλόγου και εξήγησης συνάμα

Το έψαχνα με ανυπομονησία .Την έψαχνα αν δουλεύει η καλή φωτογραφική μνήμη μου σε μεγάλο βάθος χρόνου Μεσα στο χωριό σε μια στροφή με θέα στο μισό νησί.Ποση μοτοσυκλέτα κρύβει θα σας πω, το χρονια κλειστό Βαβέλ,το θρυλικό bar της δεκαετίας του 90 στον Πέλεκα της Κέρκυρας.Ο Μακης ιδιοκτήτης και εκκεντρικός dj με τα δυο Mk II τα σπάνια jazz βινύλια και το βάζο με το ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ανάμεσα τους γύρναγε την Ελλάδα με ένα XT 600.

Είμαι σε χωριό στα Άγραφα μου έλεγε , Ινδιανος χωρίς παπούτσια και σβήνει το μηχανάκι.Πλησιαζω ένα σπίτι και ρωτάω,μήπως σας βρίσκεται μια παντόφλα να βάλω μπρος το μηχανάκι;Βάζω και πάω παρακάτω ,διασταύρωση και πάω για λίγα μέτρα δεξιά .Ξαναρωταω και μου λένε γυρνά πίσω και στα 5 χλμ είναι το χωριό που ψάχνεις.Απο εδώ που παει ρωτάω..

Εκεί βγάζει αλλά είναι κύκλος 20 χλμ.Απο εδώ θα πάω τους είπα φίλε,ο Μακης δε γυρίζει πίσω.

Και τώρα που τα γράφω είναι ψηλά εκεί που δρν έχει γυρισμό κι αν του το σφυρίξει καποιος μαγικά ότι καποιος γράφει για την πάρτη του ο μικρος σπο τη Σαλονικη με το μαύρο Αφρικα είμαι ,από τους λίγους που κατέβαζαν μηχανάκι στην αμμουδιά που οδηγούσε στη χιπικη παραλία πριν τη Μονη της Μυρτιωτισσας.

Σε μια άλλη ,φτωχή αλλά πολύ γαματη Ελλάδα με καμμένα από τον ήλιο κορμιά κι όχι από τις οθόνες εγκέφαλο.

 

 Οι γλυκές αναμνήσεις λοιπόν.με καμμία ψευδαίσθηση ότι θα μας τύχαινε να το ξαναζήσουμε 

μέσα σε ένα 24ωρο στην καρδιά του χειμώνα.

 Προμήθειες και φύγαμε!

 

 

 

Καφές α λα Γκρεκ , σε τέτοιες στιγμές συνειδητοποιούμε ότι ζούμε σε επίγειο παράδεισο.

 

 

 

 

 

 Φτάσαμε σχεδόν στη μέση της ημέρας κι έπρεπε να φύγουμε το δεύτερο ξημέρωμα.

Σχέδιο καθόλου πέρα από τη βόλτα στην δροσερή κι έρημη

 λόγω εποχής παλιά πόλη και τα στενάκια της 

Φωτογραφίες σχεδόν εν κινήσει 

Έχω ανεβάσει ανάκατα βολευτείτε!

Βραδυνή έξοδος για ποτά! στη Liston 

 

 

Τα χαρακτηριστικά φανάρια του νησιού.

Βενετσιάνικα παραμύθια και ιστορίες για  πολιορκίες υπό το φως του φεγγαριού

Μια μέρα διαθέσιμη και θα περάσει με ασταμάτητο ψάξιμο 

σε κάθε άκρη κι όνομα του νησιού που μας θύμιζε κάτι.

 

  Με το πυυ χάραξε είχαμε  ετοιμασίες ώστε να τα προλάβουμε ΟΛΑ.

Και κυρίως να γεμίσουμε εικόνες το stay μας όπως το αποκάλεσε η καλή μας οικοδέσποινα!

 

 

 

 

 

 Πολυφωτογραφημένο μεν , άξιο δε ,   Ποντικονήσι.

 

 

Στις Μπενίτσες λίγα λεπτά στο χώρο της μαρίνας και δρόμο για τα βόρεια.

 

 

 

 

 Ενετικό ναυπηγείο έξω από το Κοντοκάλι

 

 

 

 

 

Στην Παλαιοκαστρίτσα με αέρα και βροχή.

Το σοκ από την υπερεκμετάλλευση κα΄θε σπιθαμής γης αν και τεράστιο

 υπολείπεται αυτού από την άναρχη δόμηση και την κακή αισθητική 

 

 

 

 

 

 Αφήνουμε τα κεντρικά να πάρουμε μια ανάσα μέσα στους ελαιώνες.

 Εσπρεσάκι στο Crescendo στην Ανω Κορακιάνα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Χωριό για σχολή οδήγησης.

Αν τα καταφέρεις εδώ είσαι έτοιμος για οτιδήποτε!

 

 

 Πλαζ ντ'Αμουρ......αν δείξω τι έχει πίσω μου θα τα πάρετε στο κρανίο όπως κι εμείς.

Η Καταπάτηση είναι στο απώγειο ,δίπλα στο κιτς...

 

 

 

 

 Πάντα θα μυριστουμε ένα καλό προορισμό,

Το χωριό κρέμεται στο βράχο αριστερά μας όπως εγκαταλείπουμε απογοητευμένοι το Σιδάρι.

Και το καφενείο στην πλατεία γίνεται το κέντρο αυτής της σύντομης βόλτας στο νησί.

 

 

 

Ο κύριος Σπύρος αριστερά επιβεβαιώνει ΄πως το όνομα έχει σύνδεση με τα Αγραφα μιας και κάποιες οικογένειες έχουν έρθει από εκει.

Και η δική του το ίδιο,Καρακατσάνοι είμαστε και ίσως εκεί να οφείλεται 

η σπάνια για την Κέρκυρα κίνηση ,το κέρασμα της λεμονάδας 

αλλά και του ψωμιού που φτιάχνει μόνος του.

 

 

 Ο κυριος Γιώργος βγάζει τα γυαλιά για να ποζάρει στα 95 του παρακαλώ 

και μόλις πέρυσι κατάφεραν να τον πείσουν να σταματήσει να φροντίζει τα κατοικιά...

Τις κότες δηλαδή!

 

 Είναι αλήθεια ότι αυτό το dress code συνδυασμένο με το όνομα Γιολάντα 

μόνο εδώ θα μπορούσαμε να το πετύχουμε!

 

 

 

 

 Κεντρική πλατεία , πλάτωμα για την ακρίβεια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Κάπως βρεθήκαμε κι εδώ ,στο βάθος το Ύψος και άλλες δυτικές ακτές βόρεια της πόλης

 

 Το χωριό πίσω μας λέγεται Σοκράκι και φημίζεται 

για το στενό οδικό δίκτυο που το συνδέει με το υπόλοιπο νησί.

 

 

 Μπαμ και πίσω ,κι άν άξιζε τον κόπο νομίζω πως το απάντησα 

στον πρόλογο και στη στάση στο καφενείο των Αγραφών

 

 

 See ya!