Κείμενο-Φωτογραφίες
Πασχάλης Τσαλίκης
Το πολυπόθητο τετραήμερο στήθηκε πάνω στην άδεια απο δουλειά και παιδί,
ωσαν ζευγάρι νεανικό αρπάξαμε το μοτοσακό και.... φύγαμε για εκπλήξεις!
Η προετοιμασία νωρίς το πρωί που είναι η αγαπημένη μας ώρα για ταξίδι
Εξω απο τον Αγιο Πρόδρομο το θερμόμετρο είναι στο ιδανικό για μοτοβόλτα 20+
με ένα ακριβοθώρητο ποτάμι απο ανθισμένη λεβάντα.
Στην επιστροφή μας 3 μέρες μετά δεν υπήρχε ίχνος ανθών.
Μπουγατσερί Νέας Απολλωνίας,μόνο για γνώστες
με Εφη Σαρρή στο ηχείο και τα τρακτέρια να τα λένε.
Αλλαγή σκηνικού πλησιάζοντας στην Καβάλα απο τον παλιό δρόμο.
Το Αλμύρα είναι υπόδειγμα αισθητικής.
Μπαίνοντας στην πόλη εξασφαλίζουμε τα εισιτήρια του πλοίου και τη διαμονή στη Μύρινα.
Σειρά έχει το εσπρεσάκι στον Τσαλαπετεινό
Χρόνος υπάρχει και μια βουτιά στην Καλαμίτσα επιβάλλεται.
Οι Καβαλιώτες είναι απο τους τυχερούς Έλληνες
που έχουν θάλασσα κατάλληλη για λουόμενους μέσα στην πόλη τους.
Μια ώρα πριν τον απόπλου κι ενώ το λιμάνι γέμίζει αυτοκίνητα το πλοίο είναι άφαντο.
Ερχεται με καθυστέρηση λόγω του μελτεμιού
κι αρχίζει ο δίωρος αγώνας αποβίβασης κι επιβίβασης.
Και με καθυστέρηση 1,5 ώρας....λύνουμε!
άντε και κάνουμε όλοι σαν μικρά παιδιά!!
Θάσος
Και ακριβώς στο τρίωρο κατεβάινουμε στη φιλόξενη Μύρινα κι αρχίζουμε τις βόλτες στα στενά της.
Η πραγματική οικονομία είναι εδώ και κινείται παράλληλα με την πρόσκαιρη τουριστική.
Απολαύσαμε πολλά σημεία του νησιού ανέπαφα απο τον τουρισμό
κι ανθρώπους αμόλυντους απο την κουλτούρα του.
Μας χάρσιαν αυθόρμητες καλημέρες ευγενική ομιλία και καθαρά βλέμματα.
Σε αυτούς όλους αφιερώνω την παρακάτω φωτογραφία απο τη Μύρινα του 2020.Συνεχίστε....
Η βόλτα στο παλιό λιμάνι είναι must
το κάστρο είναι καλοφωτισμένο κι εντυπωσιακό.
Δεύτερη μέρα και πρωι πρωι καβαλάμε για το νότιο τήμα του νησιού και συγκεκριμένα για τον πρώτο μας στόχο που είναι το χωριό Κοντιάς.
Στην είσοδο του οι απλιοί ανεμόμυλοι έχουν αναπαλαιωθεί
και χρησιμοποιούνται ως τουριστικές κατοικίες.
Μέσα στο χωριό ο φούρνος μας προσφέρει το πρωινό του ξενύχτη
μιας και κάποτε στα νιάτα μας αυτή ήταν η ώρα επιστροφής απο τα μπάρ!
Ο Κοντιάς όπως και όλα τα χωριά έχει μια αρμονία στο χτίσιμο του αλλά και στο χρώμα του
Καφενείον ''Σαν άλλοτε'' η ευγενική κυρία που το διατηρεί ήρθε στη Λήμνο το 1979...κι έμεινε.
Μας εξιστορεί πως ήταν η πρώτη γυναίκα που οδηγούσε αυτοκίνητο στο νησί αλλά και το σκηνικό των αντιδράσεων γύρω απο αυτό!
Σε κάθε γωνιά υπάρχει κάτι που θα σου βγάλει ένα χαμόγελο.
Συνεχίζουμε με έναν καιρό-δώρο το θερμόμετρο γύρω στους 25 αεράκι
και πορεία με το μπουφάν δίχως τις ενοχλητικές ζέστες της εποχής.
Οσοι οδηγείτε μοτοσυκλετα όλο το χρόνο με καταλαβαίνετε καλύτερα.
Ζωάκια στο δρόμο....απολαυστικές συναντήσεις με πάπιες κοτόπουλα και απειρα.....αγριοκούνελα!
Φτάνουμε στο Μούδρο και κάνουμε διάλειμμά χαζεύοντας στο λιμάνι.
Νότια του Μουδρου ο δρόμος πάει σε ωραίες παραλίες
αλλά εμείς κάνουμε απλά αναγνωριστική βόλτα σε αυτές.
Φορουμικό στιγμιότυπο στη μεση του κάμπου.
Το επόμενο χωριό στην πορεία μας προς το ΒΑ άκρο.
Στο λιμανάκι της Πλάκας
Πίσω απο τα βράχια η ίμβρος κι ίσα που ξεχωρίζουν δεξιότερα οι τουρκικές ακτές.
η πραγματική οικονομία που λέγαμε.
Και το απίθανο καφέ στο χωριό Πλάκα
2 στο παιχνίδι κι 6 να κοιτάνε.
Χαλαράααα....
Εχοντας πληροφορίες για το δρόμο που παέι στο φάρο επιστρέφουμε στο λιμανάκι,
εδώ η πλαζ με τους μοναδικούς θαμώνες της.
Στο βάθος φαίνεται ο φαρος με φόντο τη Σαμοθράκη.
Αυτό που δε φαίνεται είναι ότι μετά απο λίγα μέτρα έχει απααγορευτικό για τη φωτογράφιση μιας και το ακρωτήρι είναι ουσιαστικά στρατόπεδο ή φυλακιο.
Οι φαντάροι μας αρνούνται την είσοδο κι επιστρέφουμε με τη μισή χαρά της ανακάλυψης.
ο Αγιος Αλέξανδρος είναι ένας έρημος οικισμός κοντά στην Αλυκή.
Οι πληροφορίες θα μας ξαναφέρουν εδώ πάνω την επόμενη μέρα.
Ψάχνοντας δίοδο που να πλησιάζει στην Αλυκή,σήμερα τζίφος.
Τα μηνύματα περί αστρικών γεύσεων σε επιλεγμένα ταβερνεία και φησταριές είχαν ερθει απο το Βασίλη και ήταν ολα ένα κι ένα.
Εδώ στα μυστικά του Μενέλαου ,που είναι το μεράκι η γνώση και οι κατάλληλες πρώτες ύλες.
Πάθαμε κυριολεκτικά την πλάκα μας με τα θαλασσινά και το μαγείρεμα τους.
Επιστροφή στη Μύρινα και βόλτα στις τουριστικές παραλίες βόρεια αυτής.
Τίποτα δε μας συγκινεί εδώ , και δικαίως μετά απο τέτοια πρωινή βολτάρα.
Ανηφορίζουμε στον Κάσπακα.
Και πιάνουμε μια απίθανη κουβέτα με την ακόμα πιο απίθανη κυρία Ιουλία.
Αφού τα είπαμε κυριολεκτικά όλα,μας έκανε ένα κουίζ περί της ηλικάς της.
Στο τέλος είπε ένα περήφανο , με τονισμό που δε θα ξεχάσω ποτέ
ογδόντα πέντε σκάζοντας κι ένα πονηρό χαμόγελο!!
Τα ταξίδια είναι για τέτοιες στιγμές!
Τρίτη μέρα,αναχώρηση για τις αμμοθίνες κι όχι μόνον.
Η άσφαλτος τελειώνει και συνεχίζουμε σε 3 χλμ ήπιο χωματόδρομο
για να φτάσουμε στο φαινόμενο της ερήμου.
Προσοχή στις λίγες κρυμμένες αμμοπαγίδες.
Η ώρα είναι εννέα το πρωί κι είμαστε οι μοναδικοί δίποδοι επισκέπτες.
όχι παιδί μου , δεν είναι ροδιά απο ποδήλατο.
Η άμμος έχει έρθει απο τη θάλασσα κι έχει πιάσει μια κοιλάδα
που στο χαμηλότερο της σημείο έχει ίχνη η και κατι λίγα απο ποτάμι.
Η απέναντι πλευρά αν και Ιούλιος είναι καταπράσινη.
Μετά τη βόλτα στην έρημο είναι ώρα για μπάνιο στην επίσης έρημη παραλία Γομάτι.
Ανευ περιτυλίγματος φυσικά,
Στην άκρη του χωματόδρομου βρίσκεται το χωριό Κάτάλακκο....όνομα και πράμα.
Στο καφεδάκι μαθαίνουμε για τις φούσκες και φυσικά ανοίγουμε το χα΄ρτη που μας χάρισε η ευγενική κυρία στο καφενείο.
(Μου ξανα-φαίνεται ότι απέναντι στη στεριά πάσχουμε απο ....ευγένεια)
Τό παλιό -μάλλον- DR που κρύβεται σε μια αυλή του χωριού Δαφνη.
Μετά την Ατσική όπου ανεφοδιαζόμαστε σε νερό και πρωινό σνακ
πιάνουμε τον βόρειο χωματόδρομο μέσα απο το Προπούλι ,όπως μας τον είπαν στις οδηγίες.
Προορισμός τα Φαλαρκά και τα ιζηματογενή πετρώματα που κοσμούν
με έναν ιδαίτερο και χρωματιστό τρόπο την απομακρυσμένη αυτή παραλία.
Είπαμε οι ντόπιοι τις λένε και φουσκες!
Εμείς έχουμε στα πρόσωπα αυτό το βλέμμα που το ξέρω καλά και μας λείπει πολύ τελευταία,
είναι της έκπληξης απο την ανακάλυψη.
οι φούσκες σε γωνία λήψης που μου θυμίζουν τεράστια ...τεράστια....πείτε εσείς!
Επιστροφή προς την ασφαλτο προσεκτικά
μιας και ο δρόμος είναι πιο σκληρός απο αυτόν στις αμμοθίνες
και ο νους μου είναι καρφωμενος στα λάστιχα δρόμου.
Το υπόλοιπο 1250 με τα ηλεκτρονικά μπιλμπιλίκια της ανάρτησης
να του αλλάζουν σε δευτερόλεπτα χαρακτήρα δεν έχει κανένα θέμα ούτε και υποψία κουνήματος.
Σταση για βουτιά στον Κοτσινά.
Και πορεία ανεύρεσης του πιο παράξενου ''αξιοθέατου ερείπιου'' του νησιού
ποιό τέρας επενέβη και ερήμωσε αυτή η τεράστια ξενοδοχειακή μονάδα
μόνο οι παλιοί και οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν.
Μαζί με το δρόμο για το ξενοδοχείο μάθαμε και γι αυτόν που σε πάει μέσα στην Αλυκή.
Πίσω στο Κοντοπούλι για να κατέβουμε στην παραλία Κέρος που θυμίζει Χαλκιδική,
ευτυχώς όχι στην τριγύρω αισθητική και στην πολυκοσμία.
Το μηνυμα είναι σαφές.......μην χάσετε τον Μαν-Τελα.
Η κουβέντα είναι για την ταβέρνα στις Σαρδές
για την οποία έχετε σίγουρα κάπου ακούσει,
ο κόκκορας με τα φλωμάρια το αγριοκούνελο στιφάδο και το κατσικάκι το λιωμένο στη γάστρα
...τι ήταν αυτό ρε παιδιά, είμαστε καταδικασμένοι να τρώμε καλά!
η φωτό είναι απο τον αρχικό μεζέ,μετά επικράτησε κατάνυξη και ταξίδι στις γεύσεις.
Τελευταί δύση στη Μύρινα με καλούς φίλους και καλές κουβέντες.
δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε,η μέρα ανήκει στον Μαν Τέλα!!
Μια μίνι νυχτερινή μέχρι το χωριό Θάνος ,
όπου τρία μ@λακιστήρια με θορυβώδεις πάπιες δε μας αφησαν να το αφουγκραστούμε...
Ξημερωνει στο λιμάνι,ησυχία τάξη καθαριότητα
και μιά εικόνα απο το τεράστιο parking δικύκλων είναι χίλιες λέξεις
προς το δικό μας συμπρωτευουσιάνικο Δήμο που πιστεύει ότι φτάνοντας στο κέντρο με τις μοτοσυκλέτες μας έχουμε τη δυνατότητα να τις διπλώνουμε και να τις βάζουμε στο σακκίδιο πλάτης
...για να μην ενοχλούν τους πεζούς.
Προς το νέο λιμένα , το άγημα αποχαιρετισμού σε πλήρη ανάπτυξη επι του οδοστρώματος!
Ετοιμοι,με τα προβλεπόμενα και με φόντο το φίλο Θεόφιλο που ζει στη Λήμνο
και ταξιδέψαμε μαζί, με το πλοίο αλλά και τις αφηγήσεις των εκδρομών μας!
Λύνουμε και βλέπω το Ιουλίς να καταφθάνει απο τον Αη Στράτη.
Μεταφορέας και φύλακας της πραγματικής οικονομίας και ζωής .
Αφήνουμε την καταπληκτική Λήμνο με τις καλύτερες εντυπώσεις
και υπόσχεση να ξαναέρθουμε αν η κανονική ζωή μας πίσω στα σπίτα μας ...επιστρέψει.
See ya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ενα σχόλιο